
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
1.ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 28 października 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 6 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 305/21 (data wpływu prawomocnego orzeczenia – 23 grudnia 2024 r.); i
2.stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
28 października 2020 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej.
Treść wniosku wspólnego jest następująca:
Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem
1.Zainteresowany będący stroną postępowania:
A. B.
2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:
C. D.
Opis zdarzenia przyszłego
Począwszy od roku 2013 zamieszkuje Pani (Zainteresowana będąca stroną postępowania) z rodziną (mężem – Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania i córką) w Arabii Saudyjskiej, gdzie jest Pani rezydentem podatkowym. Posiada Pani wspólność majątkową z małżonkiem. Pani mąż zatrudniony jest w arabskim podmiocie w charakterze doradcy technicznego w zakresie napraw statków, kontrakt został podpisany w grudniu 2012 r. i jest bezterminowy. Pani mąż zajmuje się obsługą statków z biura, bierze również udział w próbach morskich i inspekcjach statków, jednakże czas poświęcany na ww. czynności jest nieznaczny (nie stanowi załogi statku). Nadwyżki finansowe osiągane przez małżonków z tytułu osiąganych zarobków na terytorium Arabii Saudyjskiej inwestowane są w zakup nieruchomości w Polsce. Ponadto nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i lokale będące Pani własnością nie są składnikami majątku związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nabywcą nieruchomości zgodnie z zawartymi aktami notarialnymi są oboje małżonków, przy czym czynności nabycia nieruchomości realizowane są przez pełnomocnika podmiot X.
Chęć podpisania umowy z podmiotem X wynika z faktu, że z powodu posiadania centrum interesów życiowych na terytorium Arabii Saudyjskiej nie jest Pani w stanie samodzielnie wynajmować nieruchomości, które należą do Pani majątku prywatnego, ani też sprawować pieczy nad tymi mieszkaniami w sposób samodzielny. Chciałaby Pani przede wszystkim uniknąć utraty wartości nieruchomości ze względu na ich nieużytkowanie, a także zagwarantować utrzymanie mieszkań w należytej kondycji.
Poza zawarciem umowy z podmiotem X nie podejmuje Pani innych działań związanych z wynajmowaniem nieruchomości, w tym działań reklamowych czy promocyjnych w zakresie wynajmu mieszkań. Nie ma Pani bezpośredniego kontaktu z najemcami, ani nie podejmuje żadnych czynności związanych z wydaniem, czy odbiorem mieszkania (czynności te wykonywane są w Pani imieniu przez podmiot X). Nie jest Pani w żaden sposób osobiście zaangażowana w kontakty i rozliczenia z najemcami.
Podmiot X na mocy zawartej umowy o współpracy z Pani małżonkiem zobowiązany jest do:
- wyszukiwania nieruchomości do nabycia z przeznaczeniem na wynajem i powierzenie zarządzania najmem podmiotowi X,
- doradztwo przy podejmowaniu decyzji w zakresie zakupu wyszukanych lokali,
- czynności zmierzające do pozyskania niezbędnej dokumentacji do zawarcia umowy zakupu nieruchomości oraz zawarcia transakcji.
Obecnie małżonkowie posiadają 5 mieszkań (jedno z mieszkań jest podzielone na dwa lokale), o powierzchni ok. 30-40 m2, zlokalizowanych w różnych miastach ((…), (…), (…), (…)). Pani rola i Pani małżonka w zakresie nabycia i wynajmu mieszkań ograniczona jest do wskazania gotowości do nabycia nieruchomości oraz na podstawie przesłanych ofert uwzględniających Pani preferencje, do podjęcia decyzji która nieruchomość ma zostać nabyta w Pani imieniu. W przypadku nabycia nieruchomości, w której konieczne jest przeprowadzenie prac wykończeniowych lub remont czynności te zlecane są za pośrednictwem pośrednika firmy X, a Pani otrzymuje imienne faktury na wykonane prace remontowe.
Umowa wynajmu nieruchomości, w tym wybór lokatorów, leży w gestii podmiotu X. Umowa najmu zawierana jest pomiędzy Panią, reprezentowaną przez pełnomocnika, podmiot X.
Jednym z mieszkań posiadanych przez Panią i Pani małżonka w ramach udzielonego pełnomocnictwa zajmuje się członek Pani rodziny (siostra). Wynika to z faktu położenia nieruchomości w Pani mieście rodzinnym. Z uwagi na fakt przebywania poza Polską w zakresie wynajmu nieruchomości w imieniu Pani i Pani małżonka wszelkie działania dotyczące wynajmu, w tym zawarcia umowy z lokatorem podejmowane są przez pełnomocnika w ramach udzielonego umocowania.
W zakresie wynajmu mieszkań przychód osiągnięty z tego tytułu opodatkowany jest na podstawie złożonego oświadczenia przez Panią zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Posiadane przez Panią nieruchomości wynajmowane są na cele mieszkaniowe osobom fizycznym lub firmom.
Wraz z małżonkiem planują Państwo w najbliższym czasie rozbudować system najmu w opisanej powyżej formule, sukcesywnie nabywając jedną nieruchomość w roku w Polsce, źródłem finansowania nabywanych nieruchomości będą jak poprzednio posiadane nadwyżki finansowe z tytułu zatrudnienia na terytorium Arabii Saudyjskiej, w częściowym zakresie dochody z tytułu obecnego wynajmu mieszkań w Polsce.
Pytania
1.Czy przychody z tytułu wynajmu mieszkań przez rezydenta Arabii Saudyjskiej będą mogły być rozliczane w Polsce jako tzw. najem prywatnego majątku, a w konsekwencji nie będą kwalifikowane do źródła przychodów z działalności gospodarczej, niezależnie od ilości posiadanych mieszkań?
2.Czy przychody z tytułu wynajmu mieszkań rezydenta Arabii Saudyjskiej w ramach zarządu majątkiem własnym, bez względu na liczbę mieszkań, będą mogły podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym?
Pani stanowisko w sprawie
Ad. 1
Z punktu widzenia oceny czy wynajmowane przez Panią mieszkania należy zakwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej koniecznej jest odniesienie się do jej definicji obowiązującej na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalnością gospodarczą należy uznać działalność zarobkową:
1) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 PDOF.
Do grupy przychodów z działalności gospodarczej należą także przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą - zgodnie z brzmieniem art. 14 ust. 2 pkt 11 tej ustawy.
W świetle powyższych regulacji istotnym jest ustalenie, czy dochód z wynajmu lokalu mieszkalnego nabytego poza działalnością gospodarczą jest dodatkowym źródłem dochodu o charakterze okazjonalnym, czy też ma charakter ciągły i zorganizowany.
Należy zauważyć, że w interpretacji indywidualnej z 30 stycznia 2020 r., 0115-KDIT1.4011.31.2019.2.MR dyrektor KIS uznał, że „nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podejmowanych przez podatnika działań, które mieszczą się w ramach zwykłego wykonywania prawa własności, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą”.
Zarobkowy charakter działalności gospodarczej oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku, czyli nadwyżki przychodów nad wydatkami. Sam jednak zamiar podatnika osiągnięcia zysku w związku z przeprowadzanymi przez niego transakcjami (czynnościami), nie przesądza w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tych operacji przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 PDOF bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 PDOF. Wola uzyskania zysku stanowić może również imperatyw, którym kierować się będzie podatnik zamierzający osiągnąć przychód zaliczany do innych źródeł niż pozarolnicza działalność gospodarcza, w tym z tytułu najmu (art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOF).
Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.
Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany.
O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może ponadto świadczyć wyodrębnienie składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności, czy też przyjęcie przez dany podmiot określonej formy organizacyjno-prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności gospodarczej, choć tych okoliczności nie należy uważać za element decydujący o zorganizowanym charakterze prowadzonych działań.
Wykonywanie działalności w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, powtarzalny, regularny, nie okazjonalny ani sporadyczny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Powinna to być działalność stała, planowa (por. wyroki: WSA we Wrocławiu z dnia 27 kwietnia 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 3237/03; WSA w Białymstoku z dnia 18 listopada 2008 r. sygn. akt I SA/Bk 387/07; WSA w Łodzi z dnia 24 września 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 753/10).
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 845/15, działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 PDOF, wówczas, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczynił sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.
W analizowanej sytuacji osiąganie przychodów z tytułu wynajmu mieszkań w Polsce nie stanowi stałego źródła zarobkowania. Głównym źródłem Pani utrzymania są dochody osiągane z tytułu zatrudnienia na terytorium Arabii Saudyjskiej. Nie występuje również przesłanka nabycia nieruchomości przeznaczonych do wynajmu poprzez zaangażowanie środków obcych, w tym kredytów (vide WSA w Opolu z 26.02.2020 r. sygn. I SA/Op 491/19). Angażuje Pani jedynie własne nadwyżki środków pieniężnych przy nabywaniu nieruchomości położonych w Polsce.
Z kolei Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 13 maja 2020 r., 0112-KDIL2-2.4011.209.2020.1.IM wskazał, iż co do zasady, ustawodawca dał podatnikowi wybór co do kwalifikacji i sposobu rozliczenia przychodów uzyskiwanych z najmu. Nawet duża liczba wynajmowanych lokali nie będzie automatycznie czynnikiem przesądzającym o zakwalifikowaniu wynajmu jako przychodu pochodzącego ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Z kolei za gospodarowanie majątkiem prywatnym może być wprawdzie także poczytane nabywanie nieruchomości jako lokaty kapitału, nawet z przeznaczeniem na wynajem, jednak jeżeli nie będzie się wiązało z tworzeniem zorganizowanej struktury zarządzania takim majątkiem i jego eksploatacji, właściwej dla przedsiębiorstw o omawianym profilu (vide NSA z 22 października 2019 r., sygn. II FSK 1581/18), co w analizowanej sytuacji ma miejsce.
Jak wynika z powyższego istniejące regulacje prawne dopuszczają możliwość osiągania przychodów z tytułu zawartych umów najmu zarówno w ramach źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, określanego jako tzw. najem prywatny, jak i w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednakże powoływane przepisy nie uzależniają zaliczenia przychodów z tytułu umowy najmu do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy od spełnienia pojedynczych przesłanek, tj. liczby wynajmowanych lokali, czasu trwania umowy najmu, celu na jaki lokal (mieszkalny lub użytkowy) jest wynajmowany, wysokości przychodów uzyskiwanych z najmu. Przesłanki te nie mogą stanowić samodzielnego kryterium do wyłączenia przychodów z odrębnego źródła, jakim jest najem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy i zaliczania do przychodów z działalności gospodarczej.
Mając na uwadze opisany sposób wynajmowania mieszkań, a w szczególności fakt, iż zostały one nabyte w celu ulokowania posiadanych środków pieniężnych oraz zabezpieczenia Pani przyszłości oraz tego, że czynności podejmowane przez Panią nie są prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły, przesądza o zakwalifikowaniu przysporzeń majątkowych uzyskiwanych z tego tytułu do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz możliwości opodatkowania uzyskiwanych przychodów na podstawie przepisów art. 1 pkt 2 i art. 6 ust. 1 a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
W Pani ocenie przekazanie do wynajmu mieszkań stanowiących lokatę posiadanego kapitału, postępuje Pani jak racjonalny właściciel, bowiem z powodu stałego zamieszkiwania na terytorium Arabii Saudyjskiej, gdzie znajduje się Pani centrum interesów osobistych oraz gospodarczych, nie może Pani zarządzać własnym majątkiem, co w konsekwencji może powodować utratę wartości nieruchomości przez ich nieutrzymywanie w ciągłej eksploatacji i pogorszenie ich wartości rynkowej. Dodatkowo gdyby nie podpisanie umowy z podmiotem X na pokrycie kosztów generowanych na utrzymanie nieruchomości w niepogorszonym stanie musiałaby Pani przeznaczyć środki finansowe uzyskane z tytułu umowy o pracę, wykonywanej poza terytorium Polski. Analogiczne przesłanki zaistniały odnośnie mieszkania wynajmowanego w ramach udzielonego pełnomocnictwa członkowi Pani rodziny.
Kierując się tymi pobudkami, w tym przede wszystkim zasadami gospodarności i zarządzania własnym majątkiem, wynajmując mieszkania, osiąga Pani zysk w postaci czynszu, zatem najem ma zarobkowy charakter. Niemniej jednak taka okoliczność nie stanowi samodzielnej przesłanki wystarczającej do zakwalifikowania uzyskanego z tego tytułu przychodu do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, nie można przypisać Pani działań będących wykonywaniem pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z tym, jest Pani zdania, że zawarta umowa z podmiotem X oraz udzielone pełnomocnictwo członkowi rodziny pozwala na klasyfikację tego świadczenia do najmu prywatnego. Ilość mieszkań wynajmowanych w ramach zarządu prywatnym majątkiem nie wpływa na kwalifikację źródła powstania przychodu podatkowego.
Na potwierdzenie swojego stanowiska wskazuje Pani następujące interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
- z dnia 5 października 2020 r., sygn. O115-KDWT.4011.44.2020.2.MJ,
- z dnia 10 maja 2019 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.130.2019.2.AK,
- z dnia 25 kwietnia 2019 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.158.2019.1.AK,
- z dnia 17 lipca 2019 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.294.2019.1.AP.
Ad. 2
W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazane zostały poszczególne źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z każdego z tych źródeł. Według przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są, określone w art. 10 ust. 1:
- pozarolnicza działalność gospodarcza (wskazana w pkt 3);
- najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (wskazane w pkt 6).
Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - art. 2 ust. 1a Ryczałtu.
W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ryczałtu, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów z najmu i dzierżawy, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów. Decydujący dla tego rozróżnienia pomiędzy najmem rzeczy w ramach zarządu majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą, a najmem rzeczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest zamiar samego podatnika. To on decyduje o tym, czy powiązać określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem - stwierdził WSA w Warszawie w wyroku z dnia 7 marca 2018 r. sygn. VIII SA 36/18.
Wraz z małżonkiem zamierza Pani dokonywać najmu nieruchomości i sukcesywnie powiększać ilość wynajmowanych mieszkań. Małżonkowie nie zamierzają optymalizować procesów najmu, ani świadczyć żadnych dodatkowych usług. Przygotowanie i publikacja ogłoszenia, prezentacja mieszkania, weryfikacja najemcy, podpisanie umowy z przekazaniem mieszkania, obsługa pytań, próśb i uwag najemcy zlecona jest podmiotowi zewnętrznemu (podmiot X). Celem najmu nie jest osiąganie dochodu, a lokata nadwyżek inwestycyjnych osiąganych z pracy w Arabii Saudyjskiej. Z powodu stałego zamieszkiwania na terytorium Arabii Saudyjskiej, gdzie znajduje się centrum Pani interesów osobistych oraz gospodarczych nie może Pani zarządzać własnym majątkiem, co w konsekwencji może powodować utratę wartości nieruchomości przez ich nieutrzymywanie w ciągłej eksploatacji i pogorszenie ich wartości rynkowej. Dodatkowo gdyby nie podpisanie umowy z podmiotem X oraz udzielenie pełnomocnictwa członkowi Pani rodziny na pokrycie kosztów generowanych na utrzymanie nieruchomości w niepogorszonym stanie musiałaby przeznaczyć środki finansowe uzyskane z tytułu umowy o pracę, wykonywanej poza terytorium Polski.
Mając na uwadze opisany sposób wynajmowania mieszkań, a w szczególności fakt, iż zostały one nabyte w celu ulokowania posiadanych środków pieniężnych oraz zabezpieczenia Pani przyszłości oraz tego, że czynności podejmowane przez Panią nie są prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły.
Dokonując oceny opisu zdarzenia przyszłego oraz przepisów prawa w tym zakresie należy stwierdzić, że skoro najem nie będzie realizowany w sposób, który wskazuje na spełnienie wszystkich przesłanek prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz - jak Pani wskazała - wymienione we wniosku lokale mieszkalne nie były składnikami majątku związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą - najem ich stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co umożliwia ich opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Reasumując: Realizowany przez Panią najem mieszkań w sposób opisany przez Panią nie wypełnia definicji pozarolniczej działalności gospodarczej, a zatem przychód uzyskiwany z najmu tych nieruchomości należy zaliczyć do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. W konsekwencji, ma Pani prawo do opodatkowania uzyskanych w ten sposób środków pieniężnych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Wartość przychodów nie jest kryterium różnicującym najem w ramach działalności i poza nią. Podatnik pracujący na etacie, którego podstawowym źródłem dochodu nie jest najem, lokujący swoje oszczędności w nieruchomości ma prawo do skorzystania z 8,5% stawki ryczałtu od przychodów z najmu jak orzekł NSA z 13 sierpnia 2020 r., sygn. II FSK 960/18.
Dodatkowo należy wskazać, że fakt zwiększenia liczby posiadanych przez Panią lokali na wynajem nie spowoduje zmiany klasyfikacji źródła przychodów, skoro pozostałe okoliczności prowadzenia opisanego wyżej najmu nie ulegną zmianie.
Interpretacja indywidualna
Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 23 grudnia 2020 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP3-2.4011.683.2020.1.MG, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.
Interpretację doręczono Państwu 28 grudnia 2020 r.
Skarga na interpretację indywidualną
20 stycznia 2021 r. Zainteresowana będąca stroną postępowania wniosła skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.
Zainteresowana wniosła o:
1)uchylenie w całości zaskarżonej interpretacji,
2)zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Postępowanie przed sądem administracyjnym/sądami administracyjnymi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 6 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 305/21.
Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny w Gliwicach – wyrokiem z 22 października 2024 r. (data wpływu 28 listopada 2024 r.) sygn. akt II FSK 139/22 oddalił skargę kasacyjną.
Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 22 października 2024 r.
Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku
Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):
Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.
Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:
uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w ww. wyroku;
ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W świetle art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Ponieważ jest Pani rezydentem Arabii Saudyjskiej, zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie Konwencja z dnia 22 lutego 2011 r. zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2012 r. poz. 502, z późn. zm.).
Zgodnie z art. 6 ust. 1 konwencji:
Dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając w to dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
W myśl art. 6 ust. 2 konwencji:
Określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na którego terytorium dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy inwentarz oraz urządzenia użytkowane w gospodarstwach rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji, złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.
Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 3 konwencji:
Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego używania, dzierżawy lub innych form korzystania z majątku nieruchomego.
W związku z tym Państwa dochody będących rezydentami podatkowymi Arabii Saudyjskiej z majątku nieruchomego położonego w Polsce są opodatkowane w Polsce.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ww. ustawy:
Źródłami przychodów są:
3) pozarolnicza działalność gospodarcza,
6) najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem:
Za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.
Na podstawie art. 5b ust. 1 ww. ustawy:
Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
1.odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2.są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3.wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
Przy czym zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.
Z cytowanych powyżej przepisów wynika zatem, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy podatkowej.
Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), zgodnie z którym:
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki, do jakich należą przedmiot najmu i czynsz. Na podstawie umowy najmu najemca uzyskuje prawo do używania cudzej rzeczy w zamian za zapłatę czynszu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 6 października 2021 r. sygn. akt I Sa/Gl 305/21 odwołał się do uchwały 7 sędziów NSA z dnia 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21 wskazując, że:
W uchwale tej sformułowana została teza, że przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.
Formułując taką tezę, NSA dodał, że zasadą jest zatem zakwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą" - do przychodów z działalności gospodarczej.
W motywach tej uchwały wskazano w szczególności, że ustawodawca nie zawarł w u.p.d.o.f. definicji legalnej najmu, jednakże przyjąć należy, że legislator podatkowy odwołał się do rozumienia tego pojęcia, które przypisywane jest instytucji prawa zobowiązań należącej do gałęzi prawa cywilnego. Umowa najmu jest umową konsensualną, odpłatną, wzajemną o trwałym charakterze, w której zarówno określenie przedmiotu najmu, jak i czynszu stanowi element przedmiotowo istotny (essentialia negotii). Przedmiotem opodatkowania jest czynsz uzyskiwany z tytułu najmu. Z tego tytułu wynajmujący (najczęściej właściciel) uzyskuje ekwiwalent za oddanie najemcy rzeczy do używania. Stanowi on pożytek cywilny przynoszony przez rzecz, a zatem ma dla wynajmującego charakter zarobkowy. Jak przyjęto w literaturze, skoro czynsz najmu jest pożytkiem cywilnym z posiadanego majątku, to błędne byłoby przyjęcie, że bierne uzyskiwanie przez podatnika pożytków z majątku stanowi prowadzenie działalności gospodarczej (por. M. Jamroży, A. Główka, Kwalifikacja przychodów z najmu prywatnego do źródła przychodów, publ. Monitor Podatkowy 2017/6, s. 55).
Jednocześnie NSA wskazał, że oddanie rzeczy w najem wymaga odpowiedniego zorganizowania z uwagi na obowiązki obciążające wynajmującego, dotyczące dbałości i utrzymania w odpowiednim stanie rzeczy. W warunkach gospodarki rynkowej samo zawarcie umowy najmu poprzedzać muszą działania przygotowawcze związane z oferowaniem rzeczy do używania w zamian za czynsz. Mogą to być czynności podejmowane bądź przez samego wynajmującego lub też przez zaangażowanego przez niego pośrednika, który jednak działa w imieniu wynajmującego. Nadto zauważono, że konstytutywnym elementem najmu jest jego ciągłość, powtarzalność wzajemnych świadczeń tak wynajmującego jak i najemcy. Z jednej strony jest to obowiązek stałego, ciągłego utrzymania przedmiotu najmu w należytym stanie, a z drugiej zapłata, najczęściej periodycznie świadczeń w postaci czynszu. Wobec tego czynsz najmu w takim przypadku jako pożytek cywilny związany jest przede wszystkim z posiadaniem określonego majątku, a nie aktywnością w zakresie wykonywania działalności gospodarczej, której nie można rozciągać na inne formy zarobkowania i uzyskiwania dochodu.
Dokonując z kolei wykładni użytego w art. 10 ust. 1 pkt 6 i w art. 14 ust. 2 pkt 11 u.p.d.o.f. wyrażenia „składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą" podkreślono, że ustawodawca wymaga, aby składniki majątku, będące przedmiotem najmu lub dzierżawy były związane z działalnością gospodarczą. „Związany" oznacza "mający coś wspólnego z kimś lub czymś, dotyczący tego kogoś lub czegoś" (por. Wielki Słownik Języka Polskiego, publ. https://wsjp.pl). Prowadzenie przedsiębiorstwa wymaga zatem zidentyfikowania i wydzielenia z majątku podatnika będącego osobą fizyczną składników majątkowych, które będą służyć prowadzeniu działalności gospodarczej. Wiąże się to zazwyczaj m.in. z prowadzeniem ewidencji środków trwałych, ksiąg podatkowych, tworzeniem zorganizowanej struktury, mającej umożliwić gospodarowanie tym majątkiem, finansowaniem wydatków związanych z utrzymaniem tego majątku z przychodów z działalności gospodarczej (por. wyrok NSA z 22 października 2019 r., sygn. akt II FSK 1581/18, CBOSA).
Zdaniem NSA jeżeli zatem podatnik: a) nie podejmuje czynności zmierzających do wyraźnego wyodrębnienia przedsiębiorstwa poprzez stworzenie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych mających służyć tej działalności, b) nie buduje struktury organizacyjnej pozwalającej mu na zarządzanie tą wydzieloną częścią majątku, c) nie wypracowuje strategii tej działalności (planów co do jej rozwoju, badania rynku pod kątem potrzeb potencjalnych najemców, dostosowywania składników majątków do tych potrzeb), a jedynie lokuje nadwyżki posiadanych środków (uzyskiwanych z różnych źródeł przychodu) w zakup nieruchomości (w tym także lokali), które następnie wynajmuje, to nie można uznać, że składniki majątkowe związane są z działalnością gospodarczą. NSA odwołał się także do obowiązującej od 1 stycznia 2018 r. nowelizacji art. 12 ust. 1 pkt 3 u.z.p.d.o.f., którą wprowadzono dodatkową stawkę progresywną co do przychodów powyżej 100.000 zł. Uznał, że ustawodawca musi zakładać osiąganie większych przychodów z tytułu najmu niż tylko czynsz z posiadania pojedynczych, czy nawet kilku lokali. Wskutek omawianej nowelizacji podatnik, który chce „wyłączyć" z majątku firmy i przenieść do majątku „prywatnego" (czyli nie związanego z działalnością gospodarczą) najem nieruchomości, wówczas powinien, osiągając przychód powyżej 100.000 zł z tytułu najmu, zapłacić wyższą stawkę podatku. Z samej wielkości osiąganego przychodu, jak również liczby wynajmowanych nieruchomości nie da się jednak wyprowadzić wniosku, że nie jest to już przychód z najmu, a z działalności gospodarczej.
W ocenie NSA to zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać" określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. W niektórych przypadkach o tego rodzaju związaniu świadczyć będą obiektywne okoliczności, jak np. amortyzowanie danego składnika majątku jako środka trwałego w ramach działalności gospodarczej wskazuje, że przychody z najmu należy zaliczyć do źródła przychodów z działalności gospodarczej niezależnie od stanowiska samego podatnika (por. wyrok NSA z dnia 23 października 2013 r., sygn. akt II FSK 2832/11). Jak jednak wskazano w wyroku NSA z dnia 5 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 379/14 w większości przypadków decydujące znaczenie co do kwalifikacji określonych przychodów wynikających ze stosunku najmu przypisać należy samemu podatnikowi, który może „powiązać" posiadane i będące przedmiotem najmu składniki majątku z wykonywaniem działalności gospodarczej lub też „pozostawić" je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą.
Odnosząc się do możliwości opodatkowania przychodów z najmu nieruchomości, o których mowa we wniosku zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz określenia stawki ryczałtu wskazać należy, że stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 1905):
Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.
W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy:
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.
Natomiast na podstawie art. 12 ust. 13 ww. ustawy:
W przypadku osiągania przez małżonków przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, kwota przychodów określona w ust. 1 pkt 3 lit. a, dotyczy łącznie obojga małżonków.
Z przytoczonej regulacji wynika, że określony w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym limit przychodów w wysokości 100 000 zł dotyczy łącznie obojga małżonków osiągających przychody z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, zawieranych poza działalnością gospodarczą. Nie jest istotne, czy przedmiot najmu należy do majątku wspólnego, czy do majątków odrębnych małżonków. Zatem limit przychodów w wysokości 100 000 zł dotyczy łącznie obojga małżonków niezależnie od obowiązującego ustroju majątkowego.
Zatem mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, a także uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 6 października 2021 r. sygn. I SA/Gl 305/21 wskazać należy, że wynajem wskazanych we wniosku lokali mieszkalnych, bez względu na ich liczbę, może być zakwalifikowany do tzw. najmu prywatnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym przychody z tego tytułu mogą być opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, według stawki przewidzianej w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a tej ustawy, tj. 8,5% do kwoty 100 000 zł, natomiast od nadwyżki ponad tę kwotę według stawki 12,5%.
Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania pierwotnej interpretacji indywidualnej z 23 grudnia 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.683.2020.1.MG, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 6 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 305/21 (data wpływu prawomocnego wyroku 23 grudnia 2024 r.).
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Pani A. B. (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.