Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie stawki ryczałtu dla świadczonych usług. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 listopada 2024 r. (data wpływu 15 listopada 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X (zwany dalej Stroną lub Wnioskodawcą) specjalizuje się w zagospodarowaniu odpadów i usuwaniu śmieci dla właścicieli firm, deweloperów, instytucji publicznych oraz klientów indywidualnych. Wnioskodawca odbiera i wywozi między innymi: gruz, zmieszane odpady komunalne, śmieci segregowane, odpady wielogabarytowe, zmieszane odpady budowlane oraz bioodpady. Współpraca pomiędzy Stroną a klientami ma miejsce jednorazowo lub na stałe. Miejsce działania Wnioskodawcy to (...).

Rodzaje usług wykonywanych przez Wnioskodawcę można podzielić na:

I.Wywóz odpadów w kontenerach. Odpadami tymi są: gruz, zmieszane odpady budowlane, gabaryty, odpady biodegradowalne, kartony i inne z wyłączeniem odpadów niebezpiecznych. 30% przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu świadczonych usług dotyczy tego rodzaju wywozów.

II.Wywóz odpadów komunalnych w pojemnikach. Strona wywozi zmieszane odpady komunalne oraz segregowane – papier, tworzywa sztuczne i metale, szkło, biodegradowalne. 70% przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu świadczonych usług dotyczy tego rodzaju wywozów.

Wnioskodawca opisał całościowy proces realizacji usług dla obu ww. sytuacji.

Ad I.

Realizacja przez Wnioskodawcę całościowej usługi obejmuje przedstawione poniżej etapy:

1.Wnioskodawca podstawia kontener w miejsce wskazane przez klienta.

2.Klient zapełnia kontener odpadami.

3.Strona odbiera i transportuje zapełniony kontener do instalacji przetwarzającej odpady.

4.Ostatnią czynnością jest wysypanie z kontenera odpadów do zewnętrznej instalacji.

Klient ponosząc koszt zakupionej od Strony usługi płaci za: podstawienie kontenera, odbiór odpadów, transport i zagospodarowanie odpadów, wynajem i eksploatację kontenera.

Odpady odbierane przez Stronę od klienta nie są przez nią w żadnym stopniu przetwarzane. Wnioskodawca nie zmienia ich formy i składu, ani nie poddaje sortowaniu, tylko przywozi je bezpośrednio od klienta do zewnętrznej instalacji przetwarzającej odpady.

Jeśli chodzi o same odpady to za zdecydowaną większość z nich Wnioskodawca musi zapłacić właścicielowi instalacji za ich przyjęcie, bo ich przetworzenie (sortowanie, kruszenie, kompostowanie i inne podobne procesy) jest bardzo kosztowne. Nie oznacza to jednak, że po procesie przetworzenia właściciel instalacji nie może tych odpadów dalej sprzedać lub też wykorzystać w inny sposób. Przykładowo zmieszane odpady budowlane po procesie sortowania i kruszenia właściciel składowiska może sprzedawać z zyskiem, jako kruszywo. Te kwestie są jednak z punktu widzenia Wnioskodawcy nieistotne, bo Wnioskodawca swoją usługę kończy w momencie dostarczenia odpadów w postaci nieprzetworzonej od swojego klienta do zewnętrznej instalacji w celu wysypania ich z kontenera.

Wnioskodawca odpady takie jak np. gruz i ziemia, oddaje za darmo, choć na rynku są również tacy, którzy są w stanie zapłacić Wnioskodawcy za przyjęcie takich odpadów. To już zależy od koniunktury i zapotrzebowania.

Ad II.

Realizacja przez Wnioskodawcę całościowej usługi obejmuje przedstawione poniżej etapy:

1.Wnioskodawca podstawia pojemnik na odpady komunalne w miejsce wskazane przez klienta.

2.Klient zapełnia pojemnik odpadami komunalnymi.

3.Strona odbiera odpady komunalne – w śmieciarce odpady ulegają kompresji.

4.Wnioskodawca transportuje odpady z pojemnika do instalacji przetwarzającej odpowiednią frakcję.

5.Ostatnią czynnością jest wysypanie odpadów komunalnych do zewnętrznej instalacji w celu dalszego przetworzenia.

Klient ponosząc koszt zakupionej od Strony usługi płaci za: cykliczny odbiór odpadów komunalnych, transport odpadów komunalnych, zagospodarowanie odpadów komunalnych, wynajem i eksploatację pojemnika.

Tak jak w przypadku odpadów w kontenerach – także w przypadku odpadów komunalnych w pojemnikach wywożonych przez śmieciarkę, Wnioskodawca nie sortuje ich i nie są przez niego przetwarzane. Odpady ulegają jedynie kompresji przez prasę w śmieciarce. Za przyjęcie wszystkich odpadów komunalnych Wnioskodawca płaci właścicielowi instalacji, jako przekazujący.

Czysto teoretycznie odpady segregowane Wnioskodawca mógłby sprzedawać na skupie tworzyw sztucznych, papieru itd. W praktyce jednak te odpady nigdy nie są idealnie posegregowane więc i tak lądują w zewnętrznych instalacjach, które muszą ten odpad przetworzyć. Po odpowiednim przetworzeniu właściciel składowiska może sprzedać część z tych odpadów jako surowce wtórne – zazwyczaj odpłatnie, choć zdarzają się na rynku sytuacje, w których właściciel przetworzonych odpadów musi na końcu zapłacić, żeby ktoś ten odpad od niego odebrał. Te kwestie, tak jak w przypadku odpadów w kontenerach, tak w niniejszej sprawie są z punktu widzenia Wnioskodawcy nieistotne, bo Wnioskodawca swoją usługę, zleconą przez jego klienta, kończy w momencie dostarczenia odpadów w postaci nieprzetworzonej do zewnętrznej instalacji.

Jeżeli chodzi o instalacje, do których Wnioskodawca przewozi oba ww. rodzaje odpadów to są to instalacje miejskie, jak i prywatne, zlokalizowane w obrębie (...). Należy dodać, iż każdy odpad po odpowiednim przetworzeniu może stać się surowcem, który nadaje się do dalszej sprzedaży. Wnioskodawca natomiast żadnych odpadów nie przetwarza, jedynie je transportuje i dalszy los tychże odpadów jest dla niego bez znaczenia.

Na ten moment 99% ww. odpadów (pkt I i II), które Wnioskodawca przywozi od swojego klienta do instalacji przetwarzającej odpady, wiąże się z obowiązkiem zapłaty za ich przyjęcie lub też przyjmowane są za darmo. Bardzo rzadko zdarzają się odpady, za które przyjmujący odpady (właściciel instalacji) płaci Stronie.

Przychody Wnioskodawcy, które osiągnie w 2024 r. nie przekroczą kwoty 2 000 000 EURO. Pojazdy, którymi Wnioskodawca dokonuje transportu odpadów są taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton.

W związku z powyższym, powstały u Wnioskodawcy wątpliwości związane z prawidłowym rozliczeniem ryczałtu, w przypadku wyboru tej formy opodatkowania w 2025 r., które zaowocowały przedstawionymi poniżej pytaniami.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca wskazał, że nie może i nie musi stwierdzić jak sklasyfikowane są – w oparciu o Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (zwaną dalej PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676. z 2017 r. poz. 2453. z 2018 r. poz. 2440. z 2019 r. poz. 2554 oraz z 2020 r. poz. 556) – wykonywane usługi. Według Wnioskodawcy, podanie symbolu PKWiU jest elementem stanu prawnego, a nie opisu zdarzenia przyszłego.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwestia zakwalifikowania usług/prac wymienionych w pkt I i II opisu zdarzenia przyszłego pod konkretny symbol statystyczny (PKWiU) i w konsekwencji zastosowania właściwej stawki ryczałtu jest elementem stanu prawnego, a nie opisu zdarzenia przyszłego i należy do organu podatkowego. Wnioskodawca w pkt I i II opisu zdarzenia przyszłego precyzyjnie opisał, na czym polegają świadczone usługi i to DKIS winien dokonać kwalifikacji tychże usług do właściwego symbolu statystycznego PKWiU.

Skoro w ocenie organu interpretacyjnego odpowiedź na pytanie o stawkę ryczałtu dla usług wymienionych przez Wnioskodawcę w pkt I i II opisu zdarzenia przyszłego zależy od zakwalifikowania ich pod właściwy symbol PKWiU, to organ interpretacyjny winien sam tego zaklasyfikowania dokonać. Nie może być tak, że skoro skutek podatkowy (prawny) zależy od klasyfikacji statystycznej, to Wnioskodawca musiałby sam owej klasyfikacji statystycznej dokonać i w zależności od jego klasyfikacji organ interpretacyjny wyda mu interpretację podatkową. Byłaby to tzw. warunkowa interpretacja prawa podatkowego, która nic podatnikowi nie daje (w sensie funkcji ochronnej interpretacji podatkowej). Organ interpretacyjny musi w takiej sytuacji sam dokonać klasyfikacji statystycznej, bo w takim przypadku normy statystyczne stają się normami podatkowymi. Taki pogląd podziela orzecznictwo sądowe.

Przykładowo w wyroku z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt 1 FSK 179/16 Naczelny Sąd Administracyjny (dalej NSA) stwierdził, że jeżeli konkretny przepis podatkowy odwołuje się do klasyfikacji statystycznej jako warunku zastosowania określonego sposobu opodatkowania to Minister Finansów nie może się uchylić od oceny stanowiska wnioskodawcy co do prawidłowości zaklasyfikowania statystycznego (np. w PKWiU) konkretnego towaru (produktu) lub świadczonej usługi. (...) Klasyfikacje statystyczne są w swej istocie zbiorami norm technicznych stanowiącymi usystematyzowane zbiory towarów lub czynności (usług) – przez ich wprowadzenie do systemu podatkowego, są jednocześnie swoistego rodzaju normami podatkowymi w zakresie podatku od towarów i usług (w niniejszej sprawie dla potrzeb ryczałtu). Tym samym organy podatkowe, nie zaś organy statystyczne, mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego podany we wniosku o wydanie interpretacji, w zakresie niezbędnym z punktu widzenia wszystkich jego elementów mogących mieć znaczenie klasyfikacyjne, powinny dokonać oceny, w jakim grupowaniu tej właśnie klasyfikacji mieszczą się towary/usługi.

Podobnie stwierdzono w wyrokach NSA z dnia 7 lipca 2011 r., I FSK 1114/10 (usługi) oraz z dnia 26 stycznia 2012 r., I FSK 483/11 (usługi), a także w wyrokach WSA w Rzeszowie z dnia 16 kwietnia 2015 r., sygnatura I SA/Rz 243/15 (usługi), WSA w Łodzi w wyroku z dnia 28 kwietnia 2015 r., sygnatura I SA/Łd 212/15 (usługi w podatku dochodowym od osób fizycznych) i WSA w Krakowie w wyroku z dnia 10 września 2015 r., sygnatura I SA/Kr 1206/15 (towary).

Reasumując, to do kompetencji organów podatkowych należy ustalenie odpowiedniego przedmiotu opodatkowania, stawki podatkowej, czy też zwolnienia – uzależnionych od zaklasyfikowania określonej usługi lub towaru według systematyki tych klasyfikacji. Oznacza to, że wskazane w przepisach podatkowych klasyfikacje statystyczne (tutaj PKWiU) są elementem normy prawnej określającej sposób opodatkowania i w procesie stosowania prawa przez organy podatkowe podlegają także procesowi wykładni dokonywanej przez te organy. Gdyby było inaczej to w „zwykłych” postępowaniach wymiarowych organy podatkowe byłyby związane klasyfikacją statystyczną dokonaną przez producenta lub usługodawcę.

Wskazanie symbolu PKWiU przez Wnioskodawcę nie jest obowiązkowym elementem opisu zdarzenia przyszłego.

Domaganie się przez DKIS od Wnioskodawcy uzupełnienia wniosku poprzez zaklasyfikowanie świadczonych usług zgodnie z wymogami klasyfikacji PKWiU nie jest konieczne, gdyż czynność ta nie stanowi niezbędnego elementu opisu zdarzenia przyszłego, co znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie NSA.

Zdaniem NSA, w zależności od woli Wnioskodawcy i sposobu, w jaki skonstruuje on wniosek o interpretację, klasyfikacja statystyczna PKWiU może stanowić element opisu zdarzenia przyszłego albo element normy prawnej, którą organ musi merytorycznie rozpatrzeć. Od Wnioskodawcy zależy czy klasyfikacji PKWiU przypisze rolę wyłącznie okoliczności faktycznej (elementu zdarzenia przyszłego), czy też rolę wymagającą także określenia prawnego, (co należy do obowiązków DKIS) na użytek zastosowania określonej normy prawa podatkowego (ustawy o ryczałcie).

NSA uznaje, że w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca, podejmuje swobodną decyzję, co do tego, o jaką kwestię podatkową pyta i w otoczeniu, jakich okoliczności (zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego) do tej kwestii się odnoszących. Z tego też względu „dana kwestia” jednym razem jest tylko elementem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), a innym razem może być już ważną częścią prawną interpretacji indywidualnej (przedmiotowa sprawa), w której Wnioskodawca oczekuje oceny swojego stanowiska w ramach merytorycznej wypowiedzi organu podatkowego. Wnioskodawca nie musi w żadnym elemencie wniosku (w opisie zdarzenia przyszłego czy też we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego) podawać symbolu PKWiU.

Z orzecznictwa NSA wynika, że w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej organ podatkowy związany jest zakresem pytania sformułowanego przez Wnioskodawcę. Organ wydający interpretację indywidualną może się poruszać jedynie w ramach tego pytania i stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), które wyznaczają przedmiot postępowania interpretacyjnego. Jeśli więc Wnioskodawca w ramach realizacji wymogu „wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego” i następnie „przedstawienia własnego stanowiska w sprawie (jego) oceny prawnej” wyznaczy elementy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przez użycie kategorii/pojęć prawnych odnośnie, do których wykładni i oceny zastosowania nie ma wątpliwości i nie pyta o nie, to organ nie może dokonać pozytywnej lub negatywnej oceny w tym zakresie. Zatem organ powinien przyjąć twierdzenia Wnioskodawcy za fragment zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), co w niniejszej sprawie oznacza brak obowiązku podania symbolu PKWiU w opisie zdarzenia przyszłego. Przykładem ww. stanowiska jest orzeczenie NSA z dnia 22 kwietnia 2022 r., sygn. akt II FSK 672/19.

Wyjaśniając czy działalność – w zakresie wywożenia odpadów w kontenerach oraz wywożenia odpadów komunalnych w pojemnikach – obejmuje sprzedaż, w stanie nieprzetworzonym, nabytych uprzednio produktów (wyrobów) i towarów, Wnioskodawca wskazał, że – dla potrzeb dalszej odpowiedzi na kolejne pytania wskazane w wezwaniu – można przyjąć, iż przekazanie odpadów będzie można zamiennie uznać za transakcję sprzedaży, ponieważ ich przekazanie przez Kontrahenta Wnioskodawcy oraz inne czynności skutkują powstaniem przychodu dla Wnioskodawcy. W cenę odbioru, transportu i zagospodarowania odpadów pośrednio wliczona jest sprzedaż odpadów przez zlecającego wywóz. Uprzednio nabyte w ten sposób odpady są w stanie nieprzetworzonym przekazywane (sprzedawane) do zewnętrznych instalacji zajmujących się przetwarzaniem i ewentualną dalszą odsprzedażą.

Opisując jakie konkretnie uregulowania wynikają z umów łączących Wnioskodawcę z klientami, którzy zlecają Wnioskodawcy „wywóz odpadów w kontenerach oraz wywóz odpadów komunalnych w pojemnikach”, w szczególności jaki jest zakres czynności oraz sposób kalkulacji wynagrodzenia, Wnioskodawca wskazał, że:

1.Zakres czynności obejmuje: podstawienie pojemnika, odbiór i wysypanie odpadów z pojemnika do śmieciarki, transport, przekazanie (sprzedanie) odpadów do zewnętrznej instalacji.

Cena zależy od wielkości pojemnika oraz lokalizacji według cennika. Usługę Wnioskodawca świadczy na podstawie indywidualnych umów z klientami według ustalonego harmonogramu.

2.Zakres czynności obejmuje: podstawienie kontenera, odebranie zapełnionego kontenera, transport, przekazanie (sprzedanie) odpadów do zewnętrznej instalacji.

Cena zależy od wielkości kontenera, rodzaju i masy odpadu oraz lokalizacji. Usługę Wnioskodawca świadczy na podstawie pojedynczych zleceń. Każdy kontener w zależności od frakcji odpadu ma określony limit wagowy. Jeśli limit zostanie przekroczony, Wnioskodawca dolicza opłatę za przeciążenie.

Wnioskodawca doprecyzował, że do wykonywanej działalności nie będą miały zastosowania wyłączenia zawarte w art. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz złoży sporządzone na piśmie oświadczenie naczelnikowi urzędu skarbowego, o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Pytania

1.Czy przychody ze świadczenia usług wymienionych w stanie faktycznym będą podlegały opodatkowaniu 3% stawką zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (zwanego dalej ryczałtem), w sytuacji wyboru w przyszłym roku tej formy opodatkowania?

2.Czy w sytuacji nieuznania usług wymienionych w stanie faktycznym za usługi w zakresie handlu, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b UR, z tytułu których przychody podlegają opodatkowaniu 3% stawką ryczałtu, usługi świadczone przez Wnioskodawcę można uznać za usługi w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton, które zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a UR podlegają opodatkowaniu 5,5% stawką ryczałtu?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody ze świadczenia usług, na które składają się czynności wymienione w pkt I i II stanu faktycznego podlegają opodatkowaniu 3% stawką ryczałtu.

Podstawę prawną do zastosowania przez Wnioskodawcę 3% ryczałtu stanowią wymienione poniżej przepisy, które mają odpowiednio następujące brzmienie: osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – art. 2 ust. 1 pkt 1 UR.

Użyte w ustawie określenia oznaczają: działalność usługowa w zakresie handlu – sprzedaż w stanie nieprzetworzonym, nabytych uprzednio produktów (wyrobów) i towarów w tym również takich, które zostały przez sprzedawcę zapakowane lub rozważone do mniejszych opakowań albo rozlane do butelek puszek lub mniejszych pojemników – art. 4 ust. 1 pkt 3 UR.

Użyte w ustawie określenia oznaczają: towary – towary handlowe surowce i materiały podstawowe, z tym że towarami handlowymi są towary (wyroby) zakupione w celu dalszej odprzedaży, w stanie nieprzetworzonym – art. 4 ust. 1 pkt 5 lit. a UR.

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a. – art. 6 ust. 1 UR.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3,0% przychodów z działalności usługowej w zakresie handlu, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3 – art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b UR.

Należy zauważyć, że możliwość opłacania oraz wysokość stawki ryczałtu, uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zależy wyłącznie od faktycznego rodzaju świadczonych w ramach tej działalności usług. Wobec tego, dla zastosowania właściwej stawki ryczałtu do przychodów uzyskanych z prowadzonej przez Wnioskodawcę z działalności gospodarczej konieczne jest przyporządkowanie określonych w pkt 1 stanu faktycznego czynności do właściwego przepisu UR.

Wysokość stawek ryczałtu została przez ustawodawcę ustalona w art. 12 ust. 1 UR. Zgodnie z ww. art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b UR, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3% w przypadku przychodów z działalności usługowej w zakresie handlu, którą to działalność usługową, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi Wnioskodawca w ww. zakresie zgodnie z opisem stanu faktycznego.

Tak więc, co do zasady, jeżeli w innych przepisach UR nie ma wprost określenia stawki ryczałtu dla danego rodzaju usługi, to jest ona objęta na mocy art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b UR 3% stawką ryczałtu.

Z brzmienia ww. art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b w związku z art. 4 ust. 1 pkt 3 i art. 4 ust. 1 pkt 5 lit. a UR, aby Wnioskodawca mógł zastosować 3% stawkę ryczałtu dla uzyskiwanych przez siebie przychodów musi spełnić jednocześnie 2 warunki, a mianowicie:

‒działalność Wnioskodawcy w zakresie świadczonych usług należy uznać za działalność usługową w zakresie handlu towarami handlowymi, zakupionymi w celu dalszej odsprzedaży;

‒towary handlowe zakupione w celu dalszej odsprzedaży przez Wnioskodawcę sprzedawane są przez niego w stanie nieprzetworzonym.

Wnioskodawca uważa, iż oba warunki w jego przypadku są spełnione, o czym mowa poniżej.

Z punktu widzenia Wnioskodawcy, odpady ww. w pkt I i II stanowią swego rodzaju towary handlowe, ponieważ to wykonywane w odniesieniu do nich czynności generują ostatecznie przychód dla Strony. Wnioskodawca od początku do końca aktywnie uczestniczy w procesie pozbycia się przez swojego klienta odpadów od momentu podstawienia pojemników czy też kontenerów, przez załadunek, transport i rozładowanie do właściwej instalacji. Sam fakt pojawienia się odpadów i obowiązkowy z punktu widzenia klienta sposób pozbycia się ich, w sposób przewidziany przepisami prawa, realizowany od początku do końca przez Wnioskodawcę, generuje przyszłe zyski Strony. Z punktu widzenia klienta Strony handluje on odpadami poprzez wybór oferty najbardziej korzystnej finansowo na ich odbiór, transport i zagospodarowanie. Im lepsza finansowo oferta od podmiotów mających wykonać te czynności tym niższe koszty dla posiadacza odpadów. Wnioskodawca z kolei za wykonanie wszystkich ww. czynności składających się na kompleksową usługę świadczoną przez siebie chce uzyskać jak najlepszą cenę. Jedyna różnica pomiędzy handlem odpadami a innymi towarami polega na tym, kto uzyskuje przychody i koszty. W handlu zwykłymi towarami oddający towar (sprzedaż) innemu podmiotowi uzyskuje przychód a w przypadku towaru będącego odpadem ponosi koszt z tego tytułu. W handlu zwykłymi towarami podmiot pierwszy sprzedaje np. buty drugiemu podmiotowi, który to podmiot sprzedaje te buty następnie trzeciemu podmiotowi, to obaj sprzedający (podmiot 1 i 2) uzyskują z tego tytułu środki finansowe (przychody). W niniejszej sprawie Wnioskodawca biorąc od swojego klienta odpady nie płaci mu za nie, ale otrzymuje wynagrodzenie (przychód) z tego tytułu a z kolei przekazując te odpady właścicielowi instalacji ponosi z tego tytułu koszt za możliwość zutylizowania odpadów. Innymi słowy w przypadku zwykłych towarów przekazujący A do B, B do C, podmiot A i B zawsze uzyskują przychód a odnośnie towarów będących odpadami przekazujący A do B, B do C. podmiot A i B zawsze mają koszt. Jednakże nie zmienia to charakteru „handlowego” w obu tych przypadkach a jedynie generuje odmienne skutki przychodowo-kosztowe.

Reasumując, odpady, o których mowa w pkt I i II stanowią towar handlowy powodujący dla uczestników obrotu nimi określone konsekwencje finansowe i należy z całą pewnością uznać świadczone przez Wnioskodawcę usługi za działalność usługową w zakresie handlu towarami, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 UR.

Towary handlowe (odpady) zakupione w celu dalszej odsprzedaży przez Wnioskodawcę sprzedawane są przez niego w stanie nieprzetworzonym.

UR nie precyzuje znaczenia słowa przetworzone, zatem aby je zdefiniować należy ustalić, jaki zakres znaczeniowy ma ten zwrot w języku potocznym.

Należy zgodzić się ze wskazaniem A. Bartosiewicza i R. Kubackiego w Komentarzu do art. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (lex 8474), że „(...) w wielu przypadkach granica pomiędzy przetwarzaniem a prostymi czynnościami, których me można uznać za przetwarzanie, jest płynna i trudno uchwytna. Przykładowo – zapewne nie ma wątpliwości, że sprzedaż porcjowanego w plasterkach żółtego sera zakupionego w gomółce nie będzie działalnością wytwórczą, lecz handlową. Ocena może być diametralnie inna w przypadku sprzedaży pociętego drewna kominkowego. W obu przypadkach czynności podatnika są podobne, jednakże przy sprzedaży drewna kominkowego ocena tego, czy są to przychody z działalności wytwórczej, czy handlowej, nie jest już tak jednoznaczna”.

Również w komentarzu do art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, A. Bartosiewicz i R. Kubacki wskazują: „Nieprzetworzony to taki, który nie został poddany przetworzeniu. W myśl słownika języka polskiego „przetwarzać” znaczy tyle, co „przekształcić coś twórczo” albo „zmienić coś, nadając inny kształt, wygląd” (http://sjp.pwn.pl). W związku z tym, przez towar nieprzetworzony należy rozumieć taki, którego cech nie zmieniono. Jeśli towar został poddany jakimś pracom (czynnościom), w następstwie których cechy towaru (kształt, wygląd, kolor, funkcja) zostały zmienione, to wówczas towar ten nie jest towarem w stanie nieprzetworzonym. Jego sprzedaż nie będzie już działalnością handlową.

Przekładając, zatem przedmiotową sprawę do ww. przepisów UR należy stwierdzić, że skoro jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, wykonuje czynności przedstawione w stanie faktycznym to nie ma żadnych podstaw w tej sytuacji, by uznać, że odpady zostały przez Wnioskodawcę przetworzone. Tak więc, towary te (odpady) spełniają definicję towarów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 lit. a UR. To z kolei oznacza, że usługi świadczone przez Stronę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej można potraktować jako usługi w zakresie handlu, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b UR i w związku z tym mogą być one opodatkowane 3% stawką ryczałtu.

Reasumując w związku z przedstawionymi powyżej wnioskami, tj.:

‒działalność Wnioskodawcy w zakresie świadczonych usług należy uznać za działalność usługową w zakresie handlu odpadami, uznanymi za towary handlowe, zakupione w celu dalszej odsprzedaży;

‒towary handlowe (odpady) zakupione w celu dalszej odsprzedaży przez Wnioskodawcę sprzedawane są przez niego w stanie nieprzetworzonym (brak jakichkolwiek czynności wykonywanych na tych odpadach/towarach);

‒możliwością wybrania stawki ryczałtu w niniejszej sprawie na rok podatkowy 2025 (brak wyłączeń w UR dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług);

Wnioskodawca ma prawo w przyszłym roku podatkowym opodatkować przychody z tytułu ww. czynności/usług 3% stawką ryczałtu na mocy art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b UR.

Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy znajduje się w interpretacji indywidulanej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (zwanego dalej DKIS) z dnia 3 października 2022 r. o nr 0115-KDIT3.4011.661.2022.1.AD.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji nieuznania usług wymienionych w stanie faktycznym za usługi w zakresie handlu, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3, z tytułu których przychody podlegają na mocy art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b UR opodatkowaniu 3% stawką ryczałtu, usługi świadczone przez Wnioskodawcę należy uznać za usługi w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton, które zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a UR podlegają opodatkowaniu 5,5% stawką ryczałtu.

Podstawę prawną do zastosowania przez Wnioskodawcę 5,5% ryczałtu stanowią wymienione poniżej przepisy, które mają odpowiednio następujące brzmienie:

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów z działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, z zastrzeżeniem pkt 1-4 oraz 6-8 – art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a UR.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 5,5% przychodów z działalności wytwórczej, robót budowlanych lub w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton – art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a UR.

Brak uznania przez DKIS czynności wymienionych w stanie faktycznym za usługi w zakresie handlu (co zdaniem Wnioskodawcy byłoby niewłaściwe), czyli negatywna odpowiedź na stanowisko Strony do pytania nr 1, z całą pewnością powoduje uznanie świadczonych usług za usługi w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton. Oczywistym jest, iż przy zanegowaniu charakteru handlowego odpadów, usługą, którą świadczy Wnioskodawca na rzecz swoich klientów, jest usługa transportu/przewozu odpadów od swoich klientów do instalacji. To, iż Strona zapewnia pojemniki na odpady a siłą rzeczy zapełnia je klient, nie ma charakteru samoistnych czynności, tylko są to czynności pomocnicze niezbędne do wykonania głównej czynności/usługi, tj. transportu/przewozu odpadów do instalacji. Takie są fakty w niniejszej sprawie. Sam załadunek odpadów to de facto opróżnienie samoistne kontenera lub pojemnika w samochodzie, co nawet trudno racjonalnie nazwać czynnością pomocniczą.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym, tj. używaniem przez Wnioskodawcę do przewozów ładunków/odpadów taboru samochodowego o ładowności powyżej 2 ton, tego typu usługi na mocy art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a UR podlegają 5,5% stawce ryczałtu. Z kolei w przypadku przychodów z tytułu wykonywania pozostałych usług transportu drogowego towarów (tj. przychody z przewozów przy wykorzystaniu innych pojazdów niż tabor samochodowy lub pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż 2 tony) podlegają opodatkowaniu według stawki 8,5% jako przychody z działalności usługowej.

Przez pojęcie „tabor samochodowy” należy rozumieć pojazdy połączone ze sobą w celu poruszania się po drodze jako całość. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że dla zastosowania właściwej stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, do przychodów uzyskanych z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie przewozów ładunków samochodem ciężarowym, istotna jest techniczna możliwość przewiezienia ładunku o określonym tonażu, tj. powyżej 2 ton. Tak więc, Wnioskodawca posiadający tabor samochodowy o takich możliwościach (tonażu powyżej 2 ton) przychody uzyskane z usług transportu tym taborem będzie opodatkowywać ryczałtem według stawki 5,5% zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a UR.

Na marginesie należy dodać, że najważniejsze dla skorzystania z niższej stawki ryczałtu, tj. 5,5% jest prowadzenie działalności gospodarczej poprzez świadczenie usług transportu/przewozu towarów pojazdem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton, bez względu na to, czy usługi świadczone są powierzonym środkiem transportowym, czy też – jak w niniejszej sprawie – środki transportu stanowią własność Wnioskodawcy. Najważniejsze jest, aby usługa przewozu towarów/odpadów wykonywana była taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton i wtedy przychód uzyskany z takiego świadczenia podlega opodatkowaniu 5,5% stawką ryczałtu.

Reasumując, w sytuacji nieuznania usług wymienionych w stanie faktycznym za usługi w zakresie handlu, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b UR (3% stawką ryczałtu), usługi świadczone przez Wnioskodawcę należy uznać za usługi w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton, które zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a UR podlegają opodatkowaniu 5,5% stawką ryczałtu.

Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy znajduje się w interpretacjach indywidulanych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 czerwca 2013 r., nr IBPBI/1/415-217/13/WRz; Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 21 marca 2013 r., nr ITPB1/415-4/13/MW; a także Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 30 stycznia 2013 r., nr IPTPB1/415-707/12-4/MAP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z postanowieniami art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.):

Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Przy czym w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

pozarolnicza działalność gospodarcza – pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 tej ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.

W myśl art. 6 ust. 4 pkt 1 tej ustawy:

Podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy:

a)uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 2 000 000 euro, lub

b)uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 2 000 000 euro.

Natomiast zgodnie z treścią art. 6 ust. 4 pkt 2 cytowanej ustawy:

Podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli rozpoczną wykonywanie działalności w roku podatkowym i nie korzystają z opodatkowania w formie karty podatkowej – bez względu na wysokość przychodów.

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przewiduje również wyłączenia z tej formy opodatkowania.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy:

Opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników:

1)opłacających podatek w formie karty podatkowej na zasadach określonych w rozdziale 3;

2)korzystających, na podstawie odrębnych przepisów, z okresowego zwolnienia od podatku dochodowego;

3)osiągających w całości lub w części przychody z tytułu:

a)prowadzenia aptek,

b)(uchylona)

c)działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych,

d)(uchylona)

e)(uchylona)

f)działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych;

4)wytwarzających wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym, na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii;

5)podejmujących wykonywanie działalności w roku podatkowym po zmianie działalności wykonywanej:

a)samodzielnie na działalność prowadzoną w formie spółki z małżonkiem,

b)w formie spółki z małżonkiem na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków,

c)samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka

– jeżeli małżonek lub małżonkowie przed zmianą opłacali z tytułu prowadzenia tej działalności podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

Ponadto w art. 8 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wskazano:

Jeżeli podatnik prowadzący działalność samodzielnie lub w formie spółki, który wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, uzyska z tej działalności przychody ze sprzedaży towarów handlowych lub wyrobów lub ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników:

1) wykonywał w roku poprzedzającym rok podatkowy lub

2) wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym

 – w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych i, poczynając od dnia uzyskania tego przychodu do końca roku podatkowego, opłaca podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

Jednocześnie należy wskazać, że warunkiem skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Sporządzone na piśmie oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku - według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy, do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Zauważyć należy, że wysokość stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zależy wyłącznie od faktycznego rodzaju świadczonych w ramach tej działalności usług.

Stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zostały określone w art. 12 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a), art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a) oraz art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi:

‒8,5% przychodów z działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, z zastrzeżeniem pkt 1-4 oraz 6-8,

‒5,5% przychodów z działalności wytwórczej, robót budowlanych lub w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton,

‒3,0% przychodów z działalności usługowej w zakresie handlu, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3.

Odnosząc się do wątpliwości przedstawionych w pytaniach interpretacyjnych, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy przedmiot Państwa działalności gospodarczej stanowi działalność usługową w zakresie handlu, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne lub alternatywnie – działalność w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton.

Zgodnie art. 4 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

-działalność usługowa – pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z 2017 r. poz. 2453, z 2018 r. poz. 2440, z 2019 r. poz. 2554 oraz z 2020 r. poz. 556), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3;

-działalność usługowa w zakresie handlu – sprzedaż, w stanie nieprzetworzonym, nabytych uprzednio produktów (wyrobów) i towarów, w tym również takich, które zostały przez sprzedawcę zapakowane lub rozważone do mniejszych opakowań albo rozlane do butelek, puszek lub mniejszych pojemników;

Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676 ze zm.).

Zgodnie z pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym, pod pojęciem usług rozumie:

‒wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, tzn. usługi dla celów produkcji nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych,

‒wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

Pojęcie usług nie obejmuje czynności związanych z wytwarzaniem wyrobów (włączając półfabrykaty, elementy, części, obróbkę elementów) z materiałów własnych przedsiębiorstwa, na zlecenie innych jednostek gospodarki narodowej, przeznaczonych do celów produkcyjnych lub do dalszej odsprzedaży oraz z reguły nie obejmuje wytwarzania wyrobów na indywidualne zamówienie ludności, z materiałów własnych wykonawcy.

Wyroby – w myśl PKWiU – to: surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów – o ile występują w obrocie.

Co do zasady przychody z działalności usługowej, w myśl art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, są opodatkowane stawką w wysokości 8,5%, o ile usługi te nie są objęte inną stawką wymienioną w art. 12 tej ustawy.

Natomiast w przypadku działalności usługowej w zakresie handlu (art. 4 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy), opodatkowanej ryczałtem według stawki 3% od przychodu, ustawodawca nie odwołuje się do żadnej klasyfikacji statystycznej, celem precyzyjnego określenia zakresu przedmiotowego tej działalności. Oznacza to, że każda działalność, która nie spełnia przesłanek zawartych w definicji działalności usługowej w zakresie handlu, niezależnie od tego, czy do takiej działalności została zakwalifikowana w PKWiU, dla celów zryczałtowanego podatku dochodowego nie może być uznana za działalność podlegającą opodatkowaniu według stawki 3%.

Użyte w art. 4 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy sformułowanie „sprzedaż uprzednio nabytych towarów w stanie nieprzetworzonym” oznacza sprzedaż produktów (towarów) bez zmiany ich substancji czy wyglądu, tj. bez ingerencji sprzedającego we właściwości fabryczne produktu, ponieważ zgodnie z definicją słownikową „przetwarzać” to „przerabiać, zmieniać coś nadając inny kształt, wygląd, inną postać, formę; przekształcać, przeobrażać” (Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2002 r.).

Stosownie natomiast do art. 4 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Towary handlowe to towary (wyroby) zakupione w celu dalszej odsprzedaży, w stanie nieprzetworzonym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzona przez Państwa działalność polega na zagospodarowaniu odpadów i usuwaniu śmieci na rzecz właścicieli firm, deweloperów, instytucji publicznych oraz klientów indywidualnych. Odbierają i wywożą Państwo między innymi: gruz, zmieszane odpady komunalne, śmieci segregowane, odpady wielogabarytowe, zmieszane odpady budowlane oraz bioodpady. Współpraca z klientami ma miejsce jednorazowo lub na stałe. Wykonywane usługi można podzielić na:

I.wywóz odpadów w kontenerach, takich jak: gruz, zmieszane odpady budowlane, gabaryty, odpady biodegradowalne, kartony i inne z wyłączeniem odpadów niebezpiecznych;

II.wywóz odpadów komunalnych w pojemnikach, takich jak: zmieszane odpady komunalne oraz segregowane – papier, tworzywa sztuczne i metale, szkło, biodegradowalne.

Realizacja całościowej usługi, opisanej w pkt I obejmuje następujące etapy:

1.Podstawienie kontenera w miejsce wskazane przez klienta.

2.Klient zapełnia kontener odpadami.

3.Odbiór i transport zapełnionego kontenera do instalacji przetwarzającej odpady.

4.Ostatnią czynnością jest wysypanie z kontenera odpadów do zewnętrznej instalacji.

Klient ponosząc koszt zakupionej od Państwa usługi, płaci za: podstawienie kontenera, odbiór odpadów, transport i zagospodarowanie odpadów, wynajem i eksploatację kontenera.

Odpady odbierane od klienta nie są w żadnym stopniu przetwarzane. Nie zmieniają Państwo ich formy i składu, ani nie poddają sortowaniu, tylko są one przywożone bezpośrednio od klienta do zewnętrznej instalacji przetwarzającej odpady.

Za zdecydowaną większość odpadów muszą Państwo zapłacić właścicielowi instalacji za ich przyjęcie, bo ich przetworzenie (sortowanie, kruszenie, kompostowanie i inne podobne procesy) jest bardzo kosztowne. Nie oznacza to jednak, że po procesie przetworzenia właściciel instalacji nie może tych odpadów dalej sprzedać lub też wykorzystać w inny sposób. Przykładowo zmieszane odpady budowlane po procesie sortowania i kruszenia właściciel składowiska może sprzedawać z zyskiem, jako kruszywo. Uważają Państwo, że kwestie te są jednak nieistotne, ponieważ swoją usługę kończą Państwo w momencie dostarczenia odpadów w postaci nieprzetworzonej od swojego klienta do zewnętrznej instalacji w celu wysypania ich z kontenera.

Natomiast realizacja całościowej usługi, opisanej w pkt II obejmuje następujące etapy:

1.Podstawienie pojemnika na odpady komunalne w miejsce wskazane przez klienta.

2.Klient zapełnia pojemnik odpadami komunalnymi.

3.Odbiór odpadów komunalnych – w śmieciarce odpady ulegają kompresji.

4.Transport odpadów z pojemnika do instalacji przetwarzającej odpowiednią frakcję.

5.Ostatnią czynnością jest wysypanie odpadów komunalnych do zewnętrznej instalacji w celu dalszego przetworzenia.

Klient ponosząc koszt zakupionej od Państwa usługi płaci za: cykliczny odbiór odpadów komunalnych, transport odpadów komunalnych, zagospodarowanie odpadów komunalnych, wynajem i eksploatację pojemnika. Zarówno w przypadku odpadów w kontenerach, jak również w przypadku odpadów komunalnych w pojemnikach wywożonych przez śmieciarkę, nie sortują ich Państwo i nie przetwarzają. Odpady ulegają jedynie kompresji przez prasę w śmieciarce. Za przyjęcie wszystkich odpadów komunalnych płacą Państwo właścicielowi instalacji, jako przekazujący lub przekazują je nieodpłatnie. Pojazdy, którymi dokonują Państwo transportu odpadów stanowią tabor samochodowy o ładowności powyżej 2 ton.

Analizując zakres świadczonych usług na gruncie powołanych przepisów prawa, nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z działalnością usługową w zakresie handlu. W przedstawionych okolicznościach nie dokonują bowiem Państwo sprzedaży jakichkolwiek produktów (wyrobów) czy towarów, a jedynie podstawiają kontener/pojemnik na odpady, a następnie odbierają, wywożą i wysypują odpady do odpowiedniej instalacji przetwarzającej. Wbrew Państwa twierdzeniom, nie można także uznać, że „przekazanie odpadów można zamiennie uznać za transakcję sprzedaży, ponieważ ich przekazanie przez klienta oraz inne czynności skutkują dla Państwa powstaniem przychodu, tj. w cenę odbioru, transportu i zagospodarowania odpadów pośrednio wliczona jest sprzedaż odpadów przez zlecającego wywóz”. W przedstawionych okolicznościach nie występuje bowiem sprzedaż odpadów.

Zgodnie z definicją słownikową, poprzez sprzedaż należy rozumieć odstępowanie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującemu za określoną sumę (https://sjp.pwn.pl)].

Natomiast zgodnie z art. 535 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Okoliczności sprawy wskazują jednoznacznie, że przedmiotem zawieranych z klientami umów (za które należne jest Państwu określone wynagrodzenie) są usługi odbioru i wywozu odpadów, między innymi: gruzu, zmieszanych odpadów komunalnych, śmieci segregowanych, odpadów wielogabarytowych, zmieszanych odpadów budowlanych i bioodpadów oraz w dalszej kolejności zagospodarowanie odpadów poprzez wysypanie odpadów do instalacji. Klient ponosząc koszt zakupionej od Państwa usługi płaci za: podstawienie kontenera, odbiór odpadów, transport i zagospodarowanie odpadów, wynajem i eksploatację kontenera. Ponadto wysypanie odpadów do instalacji (pozostawienie w celu dalszego ich przetwarzania) wiąże się z obowiązkiem zapłaty lub odbywa się nieodpłatnie.

Zatem nie można uznać Państwa działalności w opisanym zakresie za działalność usługową w zakresie handlu, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić dodatkowo trzeba, że klient poprzez zawarcie umowy na świadczenie usług w zakresie wywozu gruzu, zmieszanych odpadów komunalnych, śmieci segregowanych, odpadów wielogabarytowych, zmieszanych odpadów budowlanych oraz bioodpadów realizuje swój obowiązek – jako właściciela nieruchomości – który został wyrażony w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 399 ze zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1), 3) i 3b) ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach:

Właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez:

1)wyposażenie nieruchomości w worki lub pojemniki, przeznaczone do zbierania odpadów komunalnych, utrzymanie tych pojemników w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym oraz utrzymanie w odpowiednim stanie sanitarnym i porządkowym miejsc gromadzenia odpadów, chyba że na mocy uchwały rady gminy, o której mowa w art. 6r ust. 3, obowiązki te w całości lub w części przejmie gmina jako część usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w zamian za uiszczoną przez właściciela opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi;

3)zbieranie w sposób selektywny powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w regulaminie oraz sposobem określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 4a ust. 1;

3b)pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi.

Przy czym w myśl art. 6 ust. 1 pkt 2) ww. ustawy:

Właściciele nieruchomości, którzy pozbywają się z terenu nieruchomości nieczystości ciekłych, oraz właściciele nieruchomości, którzy nie są obowiązani do ponoszenia opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi na rzecz gminy, wykonując obowiązek określony w art. 5 ust. 1 pkt 3b, są obowiązani do udokumentowania w formie umowy korzystania z usług wykonywanych przez:

2)gminną jednostkę organizacyjną lub przedsiębiorcę odbierającego odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, wpisanego do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w art. 9b ust. 2

-przez okazanie takich umów i dowodów uiszczania opłat za te usługi.

Innymi słowy, to klient płaci za całość wykonanej usługi, polegającej na odbiorze i wywiezieniu odpadów, realizując tym samym obowiązki wynikające z przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Biorąc zatem pod uwagę opis sprawy, powołane przepisy prawa oraz wnioski płynące z przedstawionej wyżej analizy, nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z działalnością usługową w zakresie handlu, zdefiniowaną w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych, dla której zastosowanie ma stawka ryczałtu w wysokości 3%, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b ww. ustawy. W opisanych okolicznościach przychody uzyskiwane na podstawie opisanych umów stanowią przychody ze świadczenia usług, a nie ze sprzedaży produktów (wyrobów) i towarów.

Nie można również podzielić Państwa stanowiska, zgodnie z którym, w sytuacji nieuznania usług wymienionych w stanie faktycznym za usługi w zakresie handlu, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3, mamy do czynienia z usługami w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton.

Na świadczoną usługę składa się szereg czynności, które prowadzą do realizacji określonego celu, jakim jest realizacja obowiązków wynikających z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, tj. zapewnienie utrzymania czystości i porządku.

Opisując, jakie konkretnie uregulowania wynikają z umów łączących Państwa z klientami, którzy zlecają „wywóz odpadów w kontenerach oraz wywóz odpadów komunalnych w pojemnikach”, w szczególności, jaki jest zakres czynności oraz sposób kalkulacji wynagrodzenia, wskazali Państwo:

1)zakres czynności dotyczący wywozu odpadów w kontenerach obejmuje: podstawienie pojemnika, odbiór i wysypanie odpadów z pojemnika do śmieciarki, transport, przekazanie (sprzedanie) odpadów do zewnętrznej instalacji; cena zależy od wielkości pojemnika oraz lokalizacji według cennika; usługa świadczona jest na podstawie indywidualnych umów z klientami według ustalonego harmonogramu;

2)zakres czynności dotyczący wywóz odpadów komunalnych w pojemnikach obejmuje: podstawienie kontenera, odebranie zapełnionego kontenera, transport, przekazanie (sprzedanie) odpadów do zewnętrznej instalacji; cena zależy od wielkości kontenera, rodzaju i masy odpadu oraz lokalizacji; usługa świadczona jest na podstawie pojedynczych zleceń, a każdy kontener w zależności od frakcji odpadu ma określony limit wagowy, jeśli limit zostanie przekroczony, doliczana jest opłata za przeciążenie.

Analizując opis usług, jaki wykonują Państwo na podstawie zawartych umów wywieść trzeba, że sam transport (przewóz) odpadów jest jedynie elementem składowym świadczonej na rzecz klienta usługi. Jak Państwo wskazali, przedsiębiorstwo specjalizuje się w zagospodarowaniu odpadów i usuwaniu śmieci na rzecz właścicieli firm, deweloperów, instytucji publicznych oraz klientów indywidualnych. Prowadzą Państwo zatem działalność, która nie polega na przewozie ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton.

Nie można w tym przypadku także zgodzić się z Państwa twierdzeniem, że zapewnienie pojemników na odpady jest czynnością pomocniczą, niezbędną do wykonania głównej czynności/usługi, tj. transportu/przewozu odpadów do instalacji.

Zgodzić się trzeba natomiast, że na wykonywaną przez Państwa usługę składa się szereg czynności, które są ściśle ze sobą powiązane i nie mogą być traktowane odrębnie. Jak sami Państwo wskazali, realizacja całościowej usługi obejmuje przedstawione poniżej etapy:

-podstawienie kontenera w miejsce wskazane przez klienta,

-klient zapełnia kontener odpadami,

-odbiór i transport zapełnionego kontenera do instalacji przetwarzającej odpady,

-ostatnią czynnością jest wysypanie z kontenera odpadów do zewnętrznej instalacji,

lub odpowiednio:

-podstawienie pojemnika na odpady komunalne w miejsce wskazane przez klienta,

-klient zapełnia pojemnik odpadami komunalnymi,

-odbiór odpadów komunalnych – w śmieciarce odpady ulegają kompresji,

-transport odpadów z pojemnika do instalacji przetwarzającej odpowiednią frakcję,

-ostatnią czynnością jest wysypanie odpadów komunalnych do zewnętrznej instalacji w celu dalszego przetworzenia.

Klient ponosząc koszt zakupionej od Państwa całościowej usługi, płaci za podstawienie kontenera, odbiór odpadów, transport i zagospodarowanie odpadów oraz wynajem i eksploatację kontenera. Wykonanie tych wszystkich czynności jest z punktu widzenia klienta niezbędne w celu wykonania zawartej umowy, zgodnie z którą są Państwo zobowiązani do wykonania całościowej usługi, polegającej na odbiorze i wywiezieniu odpadów, m.in.: gruzu, zmieszanych odpadów komunalnych, śmieci segregowanych, odpadów wielogabarytowych, zmieszanych odpadów budowlanych i bioodpadów oraz w dalszej kolejności zagospodarowanie odpadów poprzez wysypanie odpadów do zewnętrznej instalacji w celu dalszego przetworzenia. Celem nabycia przez klienta Państwa usługi nie jest wyłącznie transport odpadów, ale przede wszystkim realizacja obowiązków wynikających z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Nie można więc w przedstawionych okolicznościach sprawy uznać, że transport jest czynnością/usługą główną, a pozostałe czynności mają charakter pomocniczy.

Pomimo, że w treści art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawodawca dla określenia usług nie powołał PKWiU, to pomocniczo można również wziąć pod uwagę wyjaśnienia Głównego Urzędu Statystycznego do PKWiU 2015, wg których sekcja H TRANSPORT I GOSPODARKA MAGAZYNOWA obejmuje:

-lądowy transport pasażerski i towarów, wykonywany na podstawie rozkładów jazdy lub poza nimi, z wykorzystaniem różnych środków lokomocji (kursujących w obrębie miast i pomiędzy miastami), takich jak: kolej, metro oraz różne jednostki transportu drogowego (samochody, autobusy, autokary, tramwaje),

-(…)

Sekcja ta nie obejmuje:

-(…)

-transportu odpadów, będącego integralną częścią ich zbierania, sklasyfikowanego w 38.11 i 38.12,

-(…).

Zatem w przedstawionym opisie sprawy niewątpliwie mamy do czynienia z działalnością usługową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Tym samym w przypadku uzyskania w 2025 roku (po skutecznym wyborze jako formy opodatkowania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych) przychodów z tytułu opisanych usług zastosowanie będzie miała stawka ryczałtu w wysokości 8,5%, przewidziana dla działalności usługowej, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, bowiem ustawodawca nie przewidział innej stawki ryczałtu dla tego typu działalności.

Wyżej wymieniona stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych będzie miała zastosowanie przy założeniu, że spełnią Państwo warunki formalne przewidziane dla tej formy opodatkowania.

Tym samym nieprawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym przychody uzyskiwane z tytułu opisanej działalności mogą być opodatkowane stawką ryczałtu w wysokości 3%, przewidzianą dla działalności usługowej w zakresie handlu, bądź – 5,5%, przewidzianą dla usług w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które przedstawili Państwo i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony opis stanu faktycznego i dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście sformułowanego pytania interpretacyjnego, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii opisanych we wniosku, w szczególności we własnym stanowisku, które nie odnoszą się do tego pytania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Zatem nie mogą mieć wpływu na ocenę prawną rozpatrywanej sprawy. Niemniej jednak zauważyć trzeba, że przedmiot wniosku, w odniesieniu do którego została wydana powołana przez Państwa interpretacja indywidulana z dnia 3 października 2022 r. o nr 0115-KDIT3.4011.661.2022.1.AD dotyczy stricte sprzedaży odpadów, zatem innego zakresu niż opisany w Państwa wniosku. Ponadto wskazane we własnym stanowisku interpretacje z 5 czerwca 2013 r., nr IBPBI/1/415-217/13/WRz; z 21 marca 2013 r., nr ITPB1/415-4/13/MW oraz z 30 stycznia 2013 r., nr IPTPB1/415-707/12-4/MAP dotyczą wyłącznie przewozu, zatem również innego zakresu niż opisany w Państwa wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).