Skutki podatkowe sprzedaży lokalu użytkowego - zryczałtowany podatek dochodowy od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 7 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży lokalu użytkowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 kwietnia 2024 r. (wpływ 23 kwietnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zamierza Pan zbyć lokal użytkowy, który nabył Pan wspólnie z żoną do majątku osobistego (prywatnego) od Miasta i Gminy na podstawie aktu notarialnego (Repertorium x) z 2001 r. - własność lokalu użytkowego o powierzchni 33,27 m² w budynku mieszkalno-usługowym, wpisanym do rejestru zabytków województwa ….). Czynność ta była zwolniona od podatku od towarów i usług. Pierwotne lokal miał być wynajmowany, a pożytki z tytułu wynajmu miała uzyskiwać Pana żona. Po pewnym czasie postanowił Pan rozszerzyć swoją działalność gospodarczą w tym lokalu (pierwsze zasiedlenie).

1 listopada 2002 r. otworzył Pan tam działalność. Działalność gospodarczą prowadzi Pan od … 1991 r. i z tej działalności rozlicza się Pan na zasadzie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych i jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Pana przeważającą działalnością według PKD jest kod 47.71.Z - sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Od momentu zakupu do dnia dzisiejszego (wpływ wniosku 12 lutego 2024 r.) nie wprowadził Pan lokalu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie amortyzował go Pan. Nie odliczał Pan żadnych kosztów związanych z tym lokalem, jak i nie było wydatków na jego ulepszenie. Teraz Pan i Pana żona zamierzacie (wspólnie) sprzedać lokal. W związku z tym uważa Pan, że skoro od momentu zakupu upłynął okres 5-letni oraz lokal nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nieodliczany był VAT, to stanowi składnik majątku prywatnego. W podobnym tonie mówi uchwała składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2014 r. sygn. II FPS 8/13.

Nabycie lokalu użytkowego o powierzchni 33,27 m² nastąpiło w drodze aktu notarialnego do majątku wspólnego Pana i Pana żony, objętego ustawową wspólnością małżeńską. Zamierzacie Państwo sprzedać ww. lokal w ciągu tego roku lub w najbliższych trzech lat. Lokal wykorzystywany jest jako sklep, który nadal funkcjonuje. Działalność pod tym adresem została otwarta od 1 listopada 2002 r. Nabyty w 2001 r. wyżej wymieniony lokal użytkowy przez cały okres posiadania wykorzystuje Pan w swojej działalności gospodarczej. Pana żona nie będzie i nie wykorzystywała nieruchomości. Lokal funkcjonuje jako sklep …. prowadzony przez Pana.

Uważał i nadal uważa Pan, że zakup nieruchomości jest związany z majątkiem prywatnym. W związku z tym nie wprowadził Pan nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i go nie amortyzował. Od początku nie chciał Pan łączyć działalności gospodarczej z majątkiem prywatnym. Wyjaśnia Pan ponadto, że art. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowy nie dotyczy Pana, ponieważ lokal - środek trwały - nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nie był amortyzowany. Zatem jest to zbycie z prywatnego majątku. Uważa Pan, że jest to własność prywatna małżonków, niezwiązana z działalnością gospodarczą i będziecie Państwo ją mogli sprzedać bez podatku.

Pytania

1.Czy od ewentualnej wartości sprzedaży ww. lokalu należny będzie podatek ryczałtowy?

2.Czy do wartości transakcji należne będzie doliczenie podatku VAT?

Przedmiotowa interpretacja dotyczy pytania Nr 1 w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Natomiast w zakresie pytania Nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Ewentualne przekazanie lokalu na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej i traktowanie jako składnik majątku związanego z działalnością następuje w drodze wpisania nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Po nabyciu lokalu użytkowego, który ma być wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, której jak wyżej wskazano, jest zawsze nabyciem prywatnym, przedsiębiorca ma prawo wyboru możliwości, tj.: że lokal ten będzie, albo nie będzie ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Skoro nabył Pan lokal usługowy wspólnie z żoną z majątku prywatnego, minął okres 5-cio letni od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, nie był on wprowadzony do ewidencji środków trwałych, nie był również amortyzowany, nie były odliczane żadne koszty, jak i nie było wydatków na ulepszenie, to według Pana, nie powinien być docelowo obciążony tym podatkiem jak w pytaniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Przepis art. 10 ww. ustawy zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu ich pogrupowanie według odpowiedniego charakteru, co w konsekwencji prowadzi do odmiennego traktowania tychże źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl natomiast art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych:

W myśl art. 9a ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 pkt 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.):

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W wyżej wymienionym art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które - w przypadku uzyskania ich przez podatnika - stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku, tj. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

Brzmienie tego przepisu uległo zmianie 1 stycznia 2015 r. W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r. przepis ten wskazywał, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio. Od 1 stycznia 2015 r. przepis ten stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zmiana treści powyższego przepisu wynikała z przyjętej ostatecznie przez sądy administracyjne linii orzeczniczej, ukształtowanej uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lutego 2014 r., sygn. akt II FPS 8/13. W ocenie Sądu, poprzednie brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmowało swoim zakresem przychód z odpłatnego zbycia wyłącznie tych składników majtku, które podatnik wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a nie wszystkich składników majątku. Tym samym, przychód ze sprzedaży składników majątku spełniających ustawową definicję środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, których podatnik nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, mimo że zbyciu podlegały składniki majątku w rzeczywistości służące tej działalności, a nie celom prywatnym podatnika.

Ustawą z 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1326), ustawodawca doprecyzował brzmienie ww. przepisu i objął jego zakresem skutki podatkowe odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku spełniających ustawowe kryteria uznania ich za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, bez względu na to, czy podatnik wpisał je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też nie. Jak wynika z uzasadnienia do projektu ww. ustawy zmieniającej, zawartego w druku sejmowym nr 2330 (Ad. 15) zmiana dotycząca sposobu ustalenia przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej ma charakter doprecyzowujący. Jej celem jest wyraźne wskazanie, że zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. (...) Art. 2 pkt 5 (zmiana dotycząca art. 14) - ust. 2 pkt 1 - zmiana ma na celu doprecyzowanie, że zbycie składnika majątku wykorzystywanego  działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to zarówno składników, które z uwagi na przewidywany okres ich użytkowania, krótszy niż rok, nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, jak i składników, których podatnik - pomimo takiego obowiązku - nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Podkreślić należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że co do zasady regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Jak wynika z opisu sprawy w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej rozlicza się Pan z podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Lokal użytkowy, nabył Pan wspólnie z żoną do majątku osobistego w 2001 r. Pierwotne lokal miał być wynajmowany, a pożytki z tytułu wynajmu miała uzyskiwać Pana żona. Po pewnym czasie postanowił Pan rozszerzyć swoją działalność gospodarczą i w tym lokalu otworzył Pan działalność. Lokal wykorzystywany jest jako sklep, który nadal funkcjonuje. Działalność pod tym adresem została otwarta od 1 listopada 2002 r. Pana przeważającą działalnością według PKD jest kod 47.71.Z - sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Nie wprowadził Pan lokalu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zamierza Pan wraz z żoną sprzedać w ciągu tego roku lub w najbliższych trzech latach. Nabyty w 2001 r. lokal użytkowy przez cały okres posiadania wykorzystuje Pan w swojej działalności gospodarczej.

Zatem, skoro w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej rozlicza się Pan na zasadach zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, a lokal użytkowy był wykorzystywana przez Pana w prowadzonej działalności gospodarczej, to stanowić powinien środek trwały, podlegający ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zważywszy na fakt, że nieruchomość opisana we wniosku została nabyta przez Pana w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, to należy odnieść się do przepisów ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu:

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa.

Stosownie do art. 35 ww. Kodeksu:

Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Co do zasady wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo. Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. w razie ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Natomiast zasady opodatkowania uzyskanych przez podatników objętych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej reguluje art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Zgodnie z tym przepisem:

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony w treści wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że ze sprzedaży lokalu użytkowego wykorzystywanego przez Pana na potrzeby działalności, osiągnie Pan przychód z działalności gospodarczej. Skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rozlicza się Pan zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, to uzyskany przychód z tej sprzedaży winien podlegać opodatkowaniu stawką wynoszącą 10%, tj. na zasadach określonych w art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Nie ma tutaj znaczenia data nabycia lokalu, jak również to, czy został on wprowadzony, czy też nie do wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. O kwalifikacji przychodu z planowanego zbycia do źródła przychodu jakim jest działalność gospodarcza decyduje fakt, że nieruchomość (lokal) spełnia ustawowe kryteria uznania za środek trwały i jako taki podlega ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zatem, Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Pana i nie ma zastosowania do Pana małżonki.

Interpretacja dotyczy sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).