Opodatkowanie przychodów osiąganych z najmu nieruchomości objętej zarządem sądowym. - Interpretacja - 0113-KDIPT2-1.4011.88.2024.1.MZ

Shutterstock

Interpretacja indywidualna z dnia 29 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.88.2024.1.MZ

Temat interpretacji

Opodatkowanie przychodów osiąganych z najmu nieruchomości objętej zarządem sądowym.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 stycznia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 26 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania przychodów osiąganych z najmu nieruchomości objętej zarządem sądowym.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani współwłaścicielem nieruchomości o charakterze mieszkalno-handlowo-usługowej. Od 20 lat wyżej opisana nieruchomość pozostaje w zarządzie sądowym, z powodu braku zgody, co do sposobu zarządzania pomiędzy współwłaścicielami. Obecny zarządca sądowy (osoba obca) sprawuje zarząd od sierpnia 2020 r. Zarządca sądowy raz do roku składa sprawozdanie ze swojej działalności do Sądu Rejonowego w X do 28 lutego roku następującego po roku, którego sprawozdanie dotyczy.

Następnie Sąd przesyła odpisy sprawozdania współwłaścicielom - uczestnikom postępowania a zarządca na wniosek współwłaścicieli wypłaca dochody z nieruchomości, zgodnie z posiadanymi udziałami, czyli pożytki (jeśli takowe na koniec roku były) - współwłaściciele opodatkowywali dochody, albo wykazywali stratę w zeznaniu podatkowym składanym za rok, którego dotyczyło sprawozdanie. Zarządca jest jedynym właścicielem konta bankowego, na które wpływają czynsze, zawiera umowy najmu jako wynajmujący we własnym imieniu, a nie w imieniu współwłaścicieli, ale na rzecz współwłaścicieli.

Od 1 stycznia 2023 r. została Pani zobowiązana przez nowe przepisy podatkowe do opodatkowywania przychodów z posiadanych przez Panią udziałów w opisywanej nieruchomości podatkiem dochodowym w formie ryczałtu. Prosiła Pani zarządcę sądowego, aby co miesiąc przed 20-tym dniem każdego miesiąca poczynając od lutego 2023 r. przesyłał Pani informację o wysokości przychodu za poprzedni miesiąc (pomniejszonego o koszt tzw. mediów, czyli wody i śmieci wpłacanych przez najemców lokali wynajmowanych) przypadającego na posiadany przez Panią udział w nieruchomości.

Tak samo zresztą czynili pozostali współwłaściciele (wszyscy przychód z najmu opodatkowują w formie ryczałtu - nikt nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na najmie lokali). Współwłaściciele wnosili także o wypłacanie im co miesiąc zaliczek na poczet przyszłych pożytków z nieruchomości w wysokości miesięcznych zaliczek na poczet podatku dochodowego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Współwłaściciele wnosili o zastosowanie powyższego, ponieważ opisywana nieruchomość generuje wysokie przychody, rzędu 400 000 zł rocznie, jednocześnie jest w złym stanie technicznym wymaga bardzo dużych nakładów, ciągłych remontów. Dlatego współwłaściciele obawiali się, że w przypadku, gdy zaliczki na poczet przyszłych pożytków (wysokości zaliczek na podatek w formie ryczałtu nie będą wypłacane co miesiąc) może dojść do sytuacji, że na koniec roku obrachunkowego okazałoby się, że wysokie koszty utrzymania kamienicy przewyższyłyby przychody i w takiej sytuacji nie dość, że nie otrzymaliby na koniec roku żadnych pożytków z nieruchomości, będącej ich własnością, to jeszcze musieliby dołożyć z „prywatnych” pieniędzy - płacąc ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Prawie wszyscy współwłaściciele to emeryci o niskich dochodach. Zarządca sądowy w pierwszej chwili nie chciał podawać comiesięcznych przychodów i wypłacać zaliczek zasłaniając się postanowieniem sądu, które ustanawiając go zarządcą sądowym posiadanej przez współwłaścicieli nieruchomości zobowiązuje go do składania sprawozdania ze sprawowanego zarządu jedynie raz do roku na koniec do 28 lutego roku następnego.

Ostatecznie współwłaściciele zdołali przekonać zarządcę (przed 20 lutego 2023 r.) o konieczności comiesięcznego informowania ich o wysokości przychodu z nieruchomości za poprzedni miesiąc tak, aby mogli uczynić zadość obowiązkowi ciążącemu na nich, jako podatnikach osiągających przychód z najmu i wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy w prawem przepisanym terminie .

Od lutego 2023 r. do końca lipca 2023 r. zarządca informował współwłaścicieli o wysokości przychodu za kolejne miesiące i wypłacał kwoty odpowiadające wysokości zaliczek na podatek - ryczałt od przychodu z najmu za poszczególne miesiące. W sierpniu 2023 r. zarządca zaprzestał wypłacania zaliczek, a informację o wysokości przychodu za ubiegły miesiąc podał współwłaścicielom ostatni raz we wrześniu 2023 r. Jednocześnie zarządca sądowy poinformował współwłaścicieli, że złożył … września 2023 r. do Sądu Rejonowego w X wniosek o rozważenie możliwości wypłaty zaliczek na poczet przyszłych pożytków w wysokości należnego podatku w formie ryczałtu od przychodu przypadającego na poszczególnych współwłaścicieli.

Zarządca przedstawił też interpretację indywidualną Krajowej Informacji Skarbowej – niedotyczącą sytuacji faktycznej, ani prawnej współwłaścicieli, ani też z ich sytuacją tożsamą - z której wynikało, że skoro nieruchomość jest w zarządzie sądowym, to zarządca ma obowiązek raz do roku przedstawiać sprawozdanie z zarządu. Z interpretacji tej wynikało też, że przychód po stronie współwłaścicieli powstaje dopiero z momentem przedstawienia im sprawozdania z wykonania zarządu i wypłaty ewentualnych pożytków.

Powołując się na wyżej opisaną interpretację zarządca zaprzestał informowania współwłaścicieli o comiesięcznych przychodach z nieruchomości, pomimo wielokrotnych (comiesięcznych) wniosków kierowanych do niego. W październiku 2023 r. część współwłaścicieli powiadomiła właściwy sąd o tym, że uważają, że działania zarządcy sądowego wyrządzają szkodę współwłaścicielom i narażają ich na ujemne skutki prawno-skarbowe. Sąd na wniosek zarządcy o rozpatrzenie możliwości wypłaty zaliczek do dnia dzisiejszego nie odpowiedział, jak również nie ustosunkował się do wyżej powoływanego pisma współwłaścicieli. Żeby uczynić zadość obowiązkowi nałożonemu przez przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, współwłaściciele wpłacali co miesiąc od października 2023 r. do stycznia 2024 r. zaliczkę na poczet ryczałtu w wysokości zaliczki za miesiąc sierpień (ostatniej zgodnej z rzeczywistym przychodem posiadanej przez nich nieruchomości).

Zarządca sądowy uważa, ze skoro dla nieruchomości ustanowiony jest zarząd sądowy a osoba sprawująca ten zarząd zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego oraz postanowieniem sądu zobowiązana jest jedynie raz w roku na koniec roku kalendarzowego przedstawiać sądowi sprawozdanie z zarządu - to współwłaściciele osiągają przychód z nieruchomości dopiero w momencie przekazania im sprawozdania z zarządu (dane o przychodach znajdują się w sprawozdaniu) i dopiero wtedy też powstaje obowiązek podatkowy zapłaty podatku dochodowego w postaci ryczałtu od przychodów z nieruchomości, będącej przedmiotem najmu bo wtedy zostaje im przekazany do dyspozycji i z uwagi na powyższe mogą płacić podatek od przychodów z najmu w formie ryczałtu raz do roku.

Pytanie:

Czy Pani, będąca współwłaścicielem nieruchomości, dla której został ustanowiony zarząd sądowy, może przychód z najmu wyżej opisanej nieruchomości opodatkowywać podatkiem w formie ryczałtu raz do roku, wtedy gdy otrzyma sprawozdanie zarządcy z wykonywanego zarządu za rok, w którym przychód powstał?

Pani stanowisko w sprawie:

Pani zdaniem, przychód po Pani stronie jako współwłaściciela nieruchomości, będącej przedmiotem najmu powstaje w momencie, gdy najemca wpłaci pieniądze na konto bankowe nieruchomości, której jest Pani współwłaścicielem.

Zgodnie z art. 21 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, powinna Pani co miesiąc, albo kwartalnie, wpłacać zaliczki w wysokości 8,5% przychodów z nieruchomości przypadających na posiadany przez Panią udział w tej nieruchomości.

Fakt że nieruchomość, której jest Pani współwłaścicielem, pozostaje w zarządzie sądowym, nie zmienia nic w Pani sytuacji prawnej na gruncie przepisów prawa podatkowego - ani w obowiązku terminowego, zgodnego z przepisami prawa - uiszczania zaliczek na poczet podatku dochodowego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - ani w momencie osiągania przez Panią przychodu z najmu.

Obowiązek, jaki nakłada na zarządcę sądowego art. 937 § 1 Kodeks postępowania cywilnego, tj. do corocznego składania sprawozdania z zarządu, nie stoi w sprzeczności z obowiązkiem, jaki nakłada na podatnika osiągającego przychody z tytułu najmu art. 21 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Uważa Pani, że zarządca sądowy powinien niezależnie od corocznego sprawozdania z działalności przed sądem, informować co miesiąc współwłaścicieli nieruchomości o przychodzie za poprzedni miesiąc, aby współwłaściciele tej nieruchomości mogli w terminie wywiązać się z obowiązku zapłaty podatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są :

3)pozarolnicza działalność gospodarcza;

6)najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który stanowi przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Podsumowując, powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym determinowane jest uzyskaniem przez podatnika przychodu. Przychodem podlegającym opodatkowaniu z tytułu najmu są nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne. Oznacza to, że przychód osiągnie zarówno podatnik, który pobrał pieniądze osobiście lub poprzez osobę trzecią działającą w jego imieniu i na jego rachunek, jak i ten, który wprawdzie nie pobrał pieniędzy, ale były one postawione mu do dyspozycji. Przy czym przez sformułowanie „postawione do dyspozycji” należy rozumieć takie postawienie podatnikowi przysługujących mu pieniędzy i wartości pieniężnych, aby mógł on z nich korzystać, w tym również zadecydować o ich wykorzystaniu i przeznaczeniu.

Przedstawiła Pani informacje, z których wynika, że jest Pani współwłaścicielką nieruchomości o charakterze mieszkalno-handlowo-usługowej. Od 20 lat wyżej opisana nieruchomość pozostaje w zarządzie sądowym, z powodu braku zgody, co do sposobu zarządzania pomiędzy współwłaścicielami. Obecny zarządca sądowy (osoba obca) sprawuje zarząd od sierpnia 2020 r. Zarządca sądowy raz do roku składa sprawozdanie ze swojej działalności do sądu rejonowego do 28 lutego roku następującego po roku, którego sprawozdanie dotyczy. Od lutego 2023 r. do końca lipca 2023 r. zarządca informował współwłaścicieli o wysokości przychodu za kolejne miesiące i wypłacał kwoty odpowiadające wysokości zaliczek na podatek - ryczałt od przychodu z najmu za poszczególne miesiące. W sierpniu 2023 r. zarządca zaprzestał wypłacania zaliczek, a informację o wysokości przychodu za ubiegły miesiąc podał współwłaścicielom ostatni raz we wrześniu 2023 r. Zarządca sądowy uważa, ze skoro dla nieruchomości ustanowiony jest zarząd sądowy a osoba sprawująca ten zarząd zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego oraz postanowieniem sądu zobowiązana jest jedynie raz w roku na koniec roku kalendarzowego przedstawiać sądowi sprawozdanie z zarządu - to współwłaściciele osiągają przychód z nieruchomości dopiero w momencie przekazania im sprawozdania z zarządu (dane o przychodach znajdują się w sprawozdaniu) i dopiero wtedy też powstaje obowiązek podatkowy zapłaty podatku dochodowego w postaci ryczałtu od przychodów z nieruchomości, będącej przedmiotem najmu bo wtedy zostaje im przekazany do dyspozycji i z uwagi na powyższe mogą płacić podatek od przychodów z najmu w formie ryczałtu raz do roku. Zarządca jest jedynym właścicielem konta bankowego, na które wpływają czynsze, zawiera umowy najmu jako wynajmujący we własnym imieniu, a nie w imieniu współwłaścicieli, ale na rzecz współwłaścicieli.

Powzięła Pani wątpliwość dotyczącą momentu powstania przychodu z tytułu najmu nieruchomości, której jest Pani współwłaścicielem.

Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zgodnie, z którym:

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z definicją współwłasności wyrażoną w art. 195 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Cechą charakterystyczną współwłasności jest to, że prawo własności całej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku współwłaścicielom. Jeżeli wielkość takiego udziału jest określona, mówi się wówczas o współwłasności w częściach ułamkowych.

Do tego rodzaju współwłasności mają zastosowanie przepisy art. 197 Kodeksu cywilnego zgodnie, z którym:

Domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe.

Treść stosunku będącego podstawą powstania współwłasności może określać inną wielkość udziałów. W czasie trwania współwłasności w częściach ułamkowych każdy współwłaściciel może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Z kolei, współposiadanie i korzystanie z rzeczy wspólnej przez współwłaścicieli podlega pewnym ograniczeniom.

Według art. art. 206 ustawy Kodeks cywilny:

Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Ponadto według zasady zawartej w art. 207 ww. ustawy:

Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Z unormowania zawartego w tym przepisie wynika jednoznacznie, że współposiadanie rzeczy i wspólne korzystanie z niej jest regułą, a korzystanie i posiadanie rozdzielne części rzeczy wspólnej – wyjątkiem.

W myśl art. 201 ustawy Kodeks cywilny:

Do czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną potrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli. W braku takiej zgody każdy ze współwłaścicieli może żądać upoważnienia sądowego do dokonania czynności.

Zgodnie z art. 203 ustawy Kodeks cywilny:

Każdy ze współwłaścicieli może wystąpić do sądu o wyznaczenie zarządcy, jeżeli nie można uzyskać zgody większości współwłaścicieli w istotnych sprawach dotyczących zwykłego zarządu albo jeżeli większość współwłaścicieli narusza zasady prawidłowego zarządu lub krzywdzi mniejszość.

Szczegółowy zakres uprawnień i obowiązków zarządcy nieruchomością wynika z przepisów ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 344 ze zm.).

Zgodnie z art. 184a ww. ustawy:

Zarządca nieruchomości to przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą z zakresu zarządzania nieruchomościami.

W myśl art. 184b ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Zarządzanie nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu zapewnienie racjonalnej gospodarki nieruchomością, a w szczególności:

1)właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości;

2)bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości;

3)właściwej gospodarki energetycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego;

4)bieżące administrowanie nieruchomością;

5)utrzymanie nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem;

6)uzasadnione inwestowanie w nieruchomość.

Stosownie do art. 185 ust. 2 ww. ustawy:

Zakres zarządzania nieruchomością określa umowa o zarządzanie nieruchomością, zawarta z jej właścicielem, wspólnotą mieszkaniową albo inną osobą lub jednostką organizacyjną, której przysługuje prawo do nieruchomości, ze skutkiem prawnym bezpośrednio dla tej osoby lub jednostki organizacyjnej. Umowa wymaga formy pisemnej lub elektronicznej pod rygorem nieważności.

Według art. 612 § 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1550 ze zm.):

Od chwili ustanowienia zarządcy współwłaściciele lub użytkownik mogą używać rzeczy tylko o tyle, o ile nie przeszkadza to wykonywaniu zarządu. Na wniosek innego współwłaściciela lub zarządcy współwłaściciel lub użytkownik może być pozbawiony używania rzeczy, jeżeli przeszkadza zarządcy w wykonywaniu czynności.

Natomiast w myśl art. 613 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego:

Nadwyżkę dochodów po pokryciu wydatków wypłaca się współwłaścicielom lub użytkownikom w terminach przez sąd określonych.

Niezależnie od sposobu powołania zarządcy nieruchomości, tj. z woli współwłaścicieli nieruchomości, czy z nakazu sądu, czynność zarządzania nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu zapewnienie właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości oraz zapewnienie bezpieczeństwa użytkownika i właściwej eksploatacji nieruchomości w tym bieżącego administrowania nieruchomością, jak również czynności zmierzających do utrzymania nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem oraz uzasadnionego inwestowania w tę nieruchomość. Ustalenie zarządcy nie ogranicza w żadnym razie praw własności. Zarządca nieruchomości wykonuje te czynności we własnym imieniu, ale na rzecz właściciela/współwłaścicieli nieruchomości, czyli nie na własny rachunek.

Nabyte prawa i obowiązki zarządca obowiązany jest przenieść na właścicieli. Oznacza to, że aczkolwiek zarządca wykonuje czynności związane z wynajmowaniem lokali w zarządzanej nieruchomości, to jednak wykonuje je na rzecz właścicieli, którzy ograniczeni są w swoich prawach do dysponowania majątkiem. Na skutek ustanowienia zarządu właściciele nie tracą prawa własności swego majątku, lecz jedynie są zastępowani przez zarządcę nieruchomości w dotychczasowych czynnościach. Okoliczność ta nie pozbawia właścicieli statusu podatnika podatku dochodowego. Tym samym, zarządca nie jest uprawniony do prowadzenia dla właścicieli nieruchomości rozliczeń z tytułu należności podatkowych. Podatnikami podatku powstałego z tytułu dochodów osiąganych z tytułu najmu są bowiem właściciele nieruchomości a nie osoba zarządzająca ich majątkiem.

Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.) :

Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

1)  prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą;

2)  osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”.

Według art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne :

Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym determinowane jest uzyskaniem przez podatnika przychodu. Moment powstania przychodów z najmu określa art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ww. ustawy:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Analizując ten przepis należy stwierdzić, że przychodami z tytułu najmu, który nie stanowi działalności gospodarczej, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Aby zatem powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej przywołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Oznacza to, że przychód osiągnie zarówno podatnik, który pobrał pieniądze osobiście lub poprzez osobę trzecią działającą w jego imieniu i na jego rachunek, jak i ten, który wprawdzie nie pobrał pieniędzy, ale były one postawione mu do dyspozycji. Przy czym przez sformułowanie „postawione do dyspozycji” należy rozumieć takie postawienie podatnikowi przysługujących mu pieniędzy i wartości pieniężnych, aby mógł on z nich korzystać, w tym również zadecydować o ich wykorzystaniu i przeznaczeniu.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, zgodnie z postanowieniem sądu sprawozdania ze swoich czynności i sprawozdania rachunkowe za dany rok kalendarzowy, zarządca składa do sądu do dnia 28 lutego każdego kolejnego roku. Zarządca sądowy uważa, ze skoro dla nieruchomości ustanowiony jest zarząd sądowy a osoba sprawująca ten zarząd zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego oraz postanowieniem sądu zobowiązana jest jedynie raz w roku na koniec roku kalendarzowego przedstawiać sądowi sprawozdanie z zarządu - to współwłaściciele osiągają przychód z nieruchomości dopiero w momencie przekazania im sprawozdania z zarządu (dane o przychodach znajdują się w sprawozdaniu) i dopiero wtedy też powstaje obowiązek podatkowy zapłaty podatku dochodowego w postaci ryczałtu od przychodów z nieruchomości, będącej przedmiotem najmu bo wtedy zostaje im przekazany do dyspozycji i z uwagi na powyższe mogą płacić podatek od przychodów z najmu w formie ryczałtu raz do roku.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym, skoro dla nieruchomości ustanowiony jest zarząd sądowy a osoba sprawująca ten zarząd zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego oraz postanowieniem sądu zobowiązana jest jedynie raz w roku na koniec roku kalendarzowego przedstawiać sądowi sprawozdanie z zarządu, to w momencie wypłaty lub postawienia do dyspozycji środków pieniężnych po rozliczeniu wpływów i wydatków ze sprawowanego zarządu sądowego, po Pani stronie wystąpi przychód z tytułu najmu (który nie stanowi działalności gospodarczej) nieruchomości odpowiadający posiadanemu przez Panią udziałowi w przedmiotowej nieruchomości.

Zatem, Pani stanowisko, że przychód po Pani stronie jako współwłaściciela nieruchomości, będącej przedmiotem najmu, powstaje w momencie, gdy najemca wpłaci pieniądze na konto bankowe nieruchomości, której jest Pani współwłaścicielem, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie.

Ponadto wskazuję, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).