Temat interpretacji
Opodatkowanie przychodów osiąganych z najmu nieruchomości objętej zarządem sądowym.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
11 sierpnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 7 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania przychodów osiąganych z najmu nieruchomości objętej zarządem sądowym. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 września 2023 r. (wpływ 3 października 2023 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pan współwłaścicielem kamienicy położonej (…), nie prowadzi Pan działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany w CEiDG jako przedsiębiorca. Przysługujący Panu udział nie jest więc powiązany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nieruchomość jest współwłasnością czterech osób, nie znajduje się Pan w zarządzie Spółdzielni Mieszkaniowej, ani Wspólnoty Mieszkaniowej, a rolę zarządcy tej nieruchomości pełni Pan, jako zarządca sądowy powołany przez Sąd, na podstawie art. 203 Kodeksu cywilnego.
Zgodnie z art. 612 K.p.c., ustanowienie zarządcy powoduje ograniczenie dla współwłaścicieli, gdyż zachowują oni prawo do używania rzeczy, o ile nie przeszkadza to zarządcy w wykonywaniu zadań związanych z powierzoną mu funkcją.
Jako zarządca, na podstawie art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, zawiera Pan umowy najmu. Lokale w tej kamienicy są wynajmowane w ramach tzw. najmu prywatnego na cele mieszkaniowe i jeden lokal użytkowy wynajmowany jest na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Umowy najmu zawiera Pan z osobami trzecimi w imieniu własnym, lecz na rzecz wszystkich współwłaścicieli. Pobiera Pan od najemców czynsz, który jest gromadzony na wyodrębnionym rachunku bankowym, którym dysponuje Pan do celów sprawowanego zarządu i z tego rachunku reguluje Pan wydatki związane z eksploatacją nieruchomości, opłaty za media dotyczące wynajmowanych lokali - zużycie wody, ścieki, wywóz nieczystości. Wpływy i koszty wykazuje Pan w corocznym sprawozdaniu z zarządu, który składa w Sądzie celem zatwierdzenia.
Raz w roku, po zatwierdzeniu sprawozdania z zarządu, współwłaściciele kamienicy podejmują decyzję w sprawie rozdysponowania nadwyżki przychodów nad kosztami, czyli dochodu z nieruchomości, który podlega wypłaceniu współwłaścicielom w stosunku do wielkości ich udziałów, zgodnie z art. 207 K.c.
W czasie roku kalendarzowego nie wypłaca Pan właścicielom zaliczek na poczet nadwyżki dochodów nad kosztami.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Art. 9a ust. 6 ustawy o PIT stanowi, że dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 6 są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Zgodnie z art. 11 ust 1. ustawy o PIT, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne.
Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, opodatkowaniu ryczałtem podlegają otrzymane pieniądze lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.
Przychód z najmu nieruchomości, której jest Pan współwłaścicielem powstanie u Pana raz w roku po rozliczeniu w ramach wykonywanego zarządu sądowego wpływów i wydatków w momencie wypłaty do Pana prywatnego majątku lub postawienia do Pana dyspozycji środków pieniężnych i do tego czasu nie będzie Pan zobowiązany uiszczać podatku dochodowego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej za 2022 r. rozliczył się wypełniając PIT-37, gdzie wpisał również dochód z tytułu najmu. Jako współwłaściciel zarządzanej nieruchomości rozliczył Pan podatek od wypłaconego udziału w dochodzie z tytułu najmu na zasadach ogólnych (skala podatkowa).
Zgodnie z zawartymi umowami najemcy płacą na wyodrębniony rachunek bankowy czynsz, który pokrywa koszty utrzymania nieruchomości (w tym eksploatacyjne) oraz zysk z najmu. W kosztach eksploatacyjnych zarządu nieruchomości mieszczą się opłaty za dostawy prądu, gazu, wody, ścieków, wywóz nieczystości dla części wspólnych budynku. Najemcy są również zobowiązani uiszczać miesięczne zaliczki za zużywane media zwane opłatami niezależnymi od wynajmującego: dostarczenie zimnej wody i odprowadzenie ścieków, wywóz nieczystości stałych. Na koniec roku zapłacone zaliczki za media są weryfikowane z rzeczywistym zużyciem. W ramach wykonywanego zarządu sądowego, przekazuje Pan opłaty za media dotyczące wynajmowanych lokali - zużycie wody i ścieków oraz wywóz nieczystości do dostawców mediów. Rozlicza Pan te koszty jako koszty utrzymania i eksploatacji nieruchomości w ramach sprawozdań z zarządu składanych do Sądu.
Jest Pan rezydentem polskim i posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy przychód z tytułu najmu, który nie stanowi działalności gospodarczej, nieruchomości zarządzanej przez zarządcę, powstaje u Pana raz w roku, po rozliczeniu przez zarządcę w ramach wykonywanego zarządu sądowego pożytków z nieruchomości, tj. nadwyżki przychodów po pokryciu wydatków za dany rok kalendarzowy w momencie wypłaty lub postawienia do Pana dyspozycji środków pieniężnych, a wysokość przychodu stanowić będzie dla Pana kwota proporcjonalna do Pana udziału w nieruchomości?
Pana stanowisko w sprawie (przedstawione w uzupełnieniu wniosku)
Pana zdaniem, przychód z najmu powstaje po rozliczeniu w ramach wykonywanego zarządu sądowego pożytków z nieruchomości, tj. nadwyżki dochodów po pokryciu wydatków za dany okres rozliczeniowy, po złożeniu raz w roku sprawozdania do sądu. Przychód z najmu powstaje w momencie wypłaty do Pana prywatnego majątku lub postawienia do Pana dyspozycji środków pieniężnych stanowiących Pana udział, jako współwłaściciela w tej nadwyżce.
Zarząd sądowy ma miejsce gdy zarządcę wyznaczy sąd na podstawie art. 203 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (K.c.). Podstawą prawną działalności zarządcy sądowego nieruchomości są przepisy art. 611-616 oraz art. 933-941 ustawy z 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnegoj (K.p.c).
Przepis art. 613 K.p.c. stanowi, że nadwyżkę dochodów po pokryciu wydatków wypłaca się współwłaścicielom w terminach przez sąd określonych. Zgodnie z art. 615 K.p.c. do sprawowania zarządu stosuje się odpowiednio przepisy o zarządzie w toku egzekucji z nieruchomości.
Na podstawie art. 935 § 1-3 K.p.c., zarządca nieruchomości obowiązany jest wykonywać czynności potrzebne do prowadzenia prawidłowej gospodarki na nieruchomości. Zarządca może zaciągać tylko takie zobowiązania, które mogą być zapłacone z dochodów nieruchomości i są gospodarczo uzasadnione. Zgodnie z art. 937 § 1 K.p. c., zarządca składa sądowi w wyznaczonych terminach co najmniej raz w roku sprawozdanie ze swych czynności, jak również udokumentowane sprawozdanie rachunkowe. Nadwyżka pożytków pozostała po pokryciu wydatków podlega wypłaceniu współwłaścicielom w stosunku do wielkości ich udziałów.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze.
W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne.
Art. 9a ust. 6 ustawy o PIT stanowi, że dochody osiągane przez podatników ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne.
Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Źródłami przychodów są :
3)pozarolnicza działalność gospodarcza;
6)najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy:
Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.
Podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który stanowi przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.
Podsumowując, powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym determinowane jest uzyskaniem przez podatnika przychodu. Przychodem podlegającym opodatkowaniu z tytułu najmu są nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne. Oznacza to, że przychód osiągnie zarówno podatnik, który pobrał pieniądze osobiście lub poprzez osobę trzecią działającą w jego imieniu i na jego rachunek, jak i ten, który wprawdzie nie pobrał pieniędzy, ale były one postawione mu do dyspozycji. Przy czym przez sformułowanie „postawione do dyspozycji” należy rozumieć takie postawienie podatnikowi przysługujących mu pieniędzy i wartości pieniężnych, aby mógł on z nich korzystać, w tym również zadecydować o ich wykorzystaniu i przeznaczeniu.
Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że jest Pan współwłaścicielem kamienicy, nie prowadzi Pan działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany w CEiDG jako przedsiębiorca. Przysługujący Panu udział nie jest więc powiązany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nieruchomość jest współwłasnością czterech osób, nie znajduje się Pan w zarządzie Spółdzielni Mieszkaniowej, ani Wspólnoty Mieszkaniowej, a rolę zarządcy tej nieruchomości pełni Pan, jako zarządca sądowy powołany przez Sąd, na podstawie art. 203 Kodeksu cywilnego. Jako zarządca, na podstawie art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, zawiera Pan umowy najmu. Lokale w tej kamienicy są wynajmowane w ramach tzw. najmu prywatnego na cele mieszkaniowe i jeden lokal użytkowy wynajmowany jest na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Umowy najmu zawiera Pan z osobami trzecimi w imieniu własnym, lecz na rzecz wszystkich współwłaścicieli. Pobiera Pan od najemców czynsz, który jest gromadzony na wyodrębnionym rachunku bankowym, którym dysponuje Pan do celów sprawowanego zarządu i z tego rachunku reguluje Pan wydatki związane z eksploatacją nieruchomości, opłaty za media dotyczące wynajmowanych lokali - zużycie wody, ścieki, wywóz nieczystości. Wpływy i koszty wykazuje Pan w corocznym sprawozdaniu z zarządu, który składa w Sądzie celem zatwierdzenia. Raz w roku, po zatwierdzeniu sprawozdania z zarządu, współwłaściciele kamienicy podejmują decyzję w sprawie rozdysponowania nadwyżki przychodów nad kosztami, czyli dochodu z nieruchomości, który podlega wypłaceniu współwłaścicielom w stosunku do wielkości ich udziałów. W czasie roku kalendarzowego nie wypłaca Pan właścicielom zaliczek na poczet nadwyżki dochodów nad kosztami. Przychód z najmu nieruchomości, której jest Pan współwłaścicielem powstanie u Pana raz w roku po rozliczeniu w ramach wykonywanego zarządu sądowego wpływów i wydatków w momencie wypłaty do Pana prywatnego majątku lub postawienia do Pana dyspozycji środków pieniężnych i do tego czasu nie będzie Pan zobowiązany uiszczać podatku dochodowego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej za 2022 r. rozliczył się wypełniając PIT-37, gdzie wpisał również dochód z tytułu najmu. Jako współwłaściciel zarządzanej nieruchomości rozliczył Pan podatek od wypłaconego udziału w dochodzie z tytułu najmu na zasadach ogólnych (skala podatkowa).
Zgodnie z zawartymi umowami najemcy płacą na wyodrębniony rachunek bankowy czynsz, który pokrywa koszty utrzymania nieruchomości ( w tym eksploatacyjne) oraz zysk z najmu. W kosztach eksploatacyjnych zarządu nieruchomości mieszczą się opłaty za dostawy prądu, gazu, wody, ścieków, wywóz nieczystości dla części wspólnych budynku. Najemcy są również zobowiązani uiszczać miesięczne zaliczki za zużywane media zwane opłatami niezależnymi od wynajmującego: dostarczenie zimnej wody i odprowadzenie ścieków, wywóz nieczystości stałych. Na koniec roku zapłacone zaliczki za media są weryfikowane z rzeczywistym zużyciem. W ramach wykonywanego zarządu sądowego przekazuje Pan opłaty za media dotyczące wynajmowanych lokali - zużycie wody i ścieków oraz wywóz nieczystości do dostawców mediów. Rozlicza Pan te koszty jako koszty utrzymania i eksploatacji nieruchomości w ramach sprawozdań z zarządu składanych do Sądu.
Powziął Pan wątpliwość dotyczącą momentu powstania przychodu z tytułu najmu nieruchomości, której jest Pan współwłaścicielem oraz jednocześnie zarządcą sądowym.
Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.) zgodnie, z którym :
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Zgodnie z definicją współwłasności wyrażoną w art. 195 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
Cechą charakterystyczną współwłasności jest to, że prawo własności całej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku współwłaścicielom. Jeżeli wielkość takiego udziału jest określona, mówi się wówczas o współwłasności w częściach ułamkowych.
Do tego rodzaju współwłasności mają zastosowanie przepisy art. 197 Kodeksu cywilnego zgodnie, z którym:
Domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe.
Treść stosunku będącego podstawą powstania współwłasności może określać inną wielkość udziałów. W czasie trwania współwłasności w częściach ułamkowych każdy współwłaściciel może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.
Z kolei, współposiadanie i korzystanie z rzeczy wspólnej przez współwłaścicieli podlega pewnym ograniczeniom.
Według art. art. 206 ustawy Kodeks cywilny:
Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.
Ponadto według zasady zawartej w art. 207 ww. ustawy:
Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.
Z unormowania zawartego w tym przepisie wynika jednoznacznie, że współposiadanie rzeczy i wspólne korzystanie z niej jest regułą, a korzystanie i posiadanie rozdzielne części rzeczy wspólnej – wyjątkiem.
W myśl art. 201 ustawy Kodeks cywilny:
Do czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną potrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli. W braku takiej zgody każdy ze współwłaścicieli może żądać upoważnienia sądowego do dokonania czynności.
Zgodnie z art. 203 ustawy Kodeks cywilny:
Każdy ze współwłaścicieli może wystąpić do sądu o wyznaczenie zarządcy, jeżeli nie można uzyskać zgody większości współwłaścicieli w istotnych sprawach dotyczących zwykłego zarządu albo jeżeli większość współwłaścicieli narusza zasady prawidłowego zarządu lub krzywdzi mniejszość.
Szczegółowy zakres uprawnień i obowiązków zarządcy nieruchomością wynika z przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 344 ze zm.).
Zgodnie z art. 184a ww. ustawy:
Zarządca nieruchomości to przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą z zakresu zarządzania nieruchomościami.
W myśl art. 184b ustawy o gospodarce nieruchomościami:
Zarządzanie nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu zapewnienie racjonalnej gospodarki nieruchomością, a w szczególności:
1)właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości;
2)bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości;
3)właściwej gospodarki energetycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego;
4)bieżące administrowanie nieruchomością;
5)utrzymanie nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem;
6)uzasadnione inwestowanie w nieruchomość.
Stosownie do art. 185 ust. 2 ww. ustawy:
Zakres zarządzania nieruchomością określa umowa o zarządzanie nieruchomością, zawarta z jej właścicielem, wspólnotą mieszkaniową albo inną osobą lub jednostką organizacyjną, której przysługuje prawo do nieruchomości, ze skutkiem prawnym bezpośrednio dla tej osoby lub jednostki organizacyjnej. Umowa wymaga formy pisemnej lub elektronicznej pod rygorem nieważności.
Według art. 612 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1550 ze zm.):
Od chwili ustanowienia zarządcy współwłaściciele lub użytkownik mogą używać rzeczy tylko o tyle, o ile nie przeszkadza to wykonywaniu zarządu. Na wniosek innego współwłaściciela lub zarządcy współwłaściciel lub użytkownik może być pozbawiony używania rzeczy, jeżeli przeszkadza zarządcy w wykonywaniu czynności.
Natomiast w myśl art. 613 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego:
Nadwyżkę dochodów po pokryciu wydatków wypłaca się współwłaścicielom lub użytkownikom w terminach przez sąd określonych.
Niezależnie od sposobu powołania zarządcy nieruchomości, tj. z woli współwłaścicieli nieruchomości, czy z nakazu sądu, czynność zarządzania nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu zapewnienie właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości oraz zapewnienie bezpieczeństwa użytkownika i właściwej eksploatacji nieruchomości w tym bieżącego administrowania nieruchomością, jak również czynności zmierzających do utrzymania nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem oraz uzasadnionego inwestowania w tę nieruchomość. Ustalenie zarządcy nie ogranicza w żadnym razie praw własności. Zarządca nieruchomości wykonuje te czynności we własnym imieniu, ale na rzecz właściciela/współwłaścicieli nieruchomości, czyli nie na własny rachunek.
Nabyte prawa i obowiązki zarządca obowiązany jest przenieść na właścicieli. Oznacza to, że aczkolwiek zarządca wykonuje czynności związane z wynajmowaniem lokali w zarządzanej nieruchomości, to jednak wykonuje je na rzecz właścicieli, którzy ograniczeni są w swoich prawach do dysponowania majątkiem. Na skutek ustanowienia zarządu właściciele nie tracą prawa własności swego majątku, lecz jedynie są zastępowani przez zarządcę nieruchomości w dotychczasowych czynnościach. Okoliczność ta nie pozbawia właścicieli statusu podatnika podatku dochodowego. Tym samym, zarządca nie jest uprawniony do prowadzenia dla właścicieli nieruchomości rozliczeń z tytułu należności podatkowych. Podatnikami podatku powstałego z tytułu dochodów osiąganych z tytułu najmu są bowiem właściciele nieruchomości a nie osoba zarządzająca ich majątkiem.
Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.) :
Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:
1) prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą;
2) osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”.
Według art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne :
Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym determinowane jest uzyskaniem przez podatnika przychodu. Moment powstania przychodów z najmu określa art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Zgodnie z art. 6 ust. 1a ww. ustawy:
Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.
Analizując ten przepis należy stwierdzić, że przychodami z tytułu najmu, który nie stanowi działalności gospodarczej, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Aby zatem powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej przywołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.
Oznacza to, że przychód osiągnie zarówno podatnik, który pobrał pieniądze osobiście lub poprzez osobę trzecią działającą w jego imieniu i na jego rachunek, jak i ten, który wprawdzie nie pobrał pieniędzy, ale były one postawione mu do dyspozycji. Przy czym przez sformułowanie „postawione do dyspozycji” należy rozumieć takie postawienie podatnikowi przysługujących mu pieniędzy i wartości pieniężnych, aby mógł on z nich korzystać, w tym również zadecydować o ich wykorzystaniu i przeznaczeniu.
Jak wynika z przedstawionego opisu, raz w roku, po zatwierdzeniu sprawozdania z zarządu, współwłaściciele kamienicy podejmują decyzję w sprawie rozdysponowania nadwyżki przychodów nad kosztami, czyli dochodu z nieruchomości, który podlega wypłaceniu współwłaścicielom w stosunku do wielkości ich udziałów.
Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym po Pana stronie wystąpi przychód z tytułu najmu (który nie stanowi działalności gospodarczej) nieruchomości odpowiadający posiadanemu przez Pana udziałowi w przedmiotowej nieruchomości w momencie wypłaty lub postawienia do dyspozycji środków pieniężnych po rozliczeniu wpływów i wydatków ze sprawowanego zarządu sądowego.
Zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie.
Ponadto wskazuję, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako: „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).