Temat interpretacji

opodatkowanie przychodów z dzierżawy

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2019 r. (data wpływu 21 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z dzierżawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na mocy:

• aneksu nr 1/2012 do umowy dzierżawy z dnia 21 marca 2006 r. (działki nr 25 i 28 położone w obrębie B),

• umowy dzierżawy z dnia 11 września 2014 r. (działki nr 124 i 125 położone w obrębie B),

• umowy dzierżawy z dnia 28 listopada 2016 r. (działka nr 25 położona w obrębie B),

• umowy dzierżawy z dnia 4 kwietnia 2017 r. (działka nr 26 położona w obrębie B)

zawartych z X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W (dalej jako: Dzierżawca), Wnioskodawca (dalej również jako: Wydzierżawiający) wydzierżawił część gospodarstwa rolnego na cele związane z pozyskiwaniem surowców naturalnych, tj. wydobycie kopalin w postaci kruszywa mineralnego (kamień, żwir, piasek).

Z powyższych umów wynika, że czynsz będzie obliczany i rozliczany w przedziałach miesięcznych, po rozpoczęciu wydobycia, a podstawą jego obliczania będzie zestawienie wydobytej kopaliny, sporządzone przez przedstawiciela Dzierżawcy w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce wydobycie i potwierdzone podpisem Wydzierżawiającego (czynsz dzierżawny jest płatny z dołu).

Dodatkowo, w każdej z wyżej wskazanych umów, w odrębnym punkcie zawarto zapis, że wszelkie podatki i opłaty związane z dzierżawionymi nieruchomościami ponosi Wydzierżawiający, a w przypadku, jeżeli Wydzierżawiający uchylałby się od powyższych obowiązków, Dzierżawca dokona stosownych płatności, potrącając z umówionego czynszu uiszczone kwoty. Dalej we wszystkich powołanych wyżej umowach wskazano, że Dzierżawca wypłaci Wydzierżawiającemu kwotę stanowiącą równowartość podatku od nieruchomości zajętej pod działalność gospodarczą Dzierżawcy, przy czym kwota ta będzie powiększona o 10%, a wypłata nastąpi na podstawie rachunku/faktury wystawionej przez Wydzierżawiającego po przedstawieniu Dzierżawcy stosownej decyzji organu podatkowego, na konto Wydzierżawiającego, w terminie 14 dni od daty otrzymania przez Dzierżawcę rachunku/faktury VAT.

Pismem z dnia 27 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca poinformował Urząd Skarbowy w B, że całość przychodów uzyskiwanych w powyższym zakresie opodatkuje u siebie i wybrał opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (8,5%).

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca od dnia 1 lutego 2012 r. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT w gospodarstwie rolnym, bez obowiązku uzyskania wpisu do CEiDG) uzyskiwane w powyższym zakresie przychody Wnioskodawca opodatkował również podatkiem od towarów i usług.

Jako podstawę opodatkowania, zarówno w zryczałtowanym podatku dochodowym, jak i w podatku od towarów i usług, Wnioskodawca wykazywał i wykazuje nadal kwotę łączną uzyskanego czynszu z tytułu dzierżawy, jak i kwoty stanowiące równowartość podatku od nieruchomości zajętej pod działalność gospodarczą Dzierżawcy (powiększonego zgodnie z umową o 10%).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaka wartość powinna stanowić przychód z najmu prywatnego i być podstawą naliczania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych: czy wartość wszystkich otrzymanych pieniędzy od Dzierżawcy (czynsz, zwrot podatku od nieruchomości, powiększony o 10%), czy tylko wartość otrzymanego czynszu, powiększonego ewentualnie o 10% uzyskanego przychodu od zwrotu podatku od nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, śledząc dostępne materiały w powyższym zakresie, spotkał się z rozbieżnymi stanowiskami w wydawanych interpretacjach odnoszących się do sytuacji, gdy podatnik nieprowadzący działalności gospodarczej (którym jest Wnioskodawca) wydzierżawia innemu podmiotowi nieruchomość, a od uzyskanego przychodu z tytułu dzierżawy opłaca zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów ewidencjonowanych.

W niektórych interpretacjach stwierdzono, że sfinansowanie przez dzierżawcę wydatków na podatek od nieruchomości stanowi dla wydzierżawiającego przychód podlegający opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych. W innych zaś interpretacjach stwierdzono natomiast, że zwrot wynajmującemu wartości podatku od nieruchomości - jeżeli obowiązek ponoszenia wydatków związanych z tym podatkiem wynika z umowy (a tak jest w przypadku Wnioskodawcy) - nie powoduje powstania przychodu u wynajmującego (wydzierżawiającego).

Wnioskodawca zwrócił również uwagę na treść interpretacji Ministra Finansów z dnia 18 marca 2004 r., Nr PB2/MK/RB-033- 050-132/04, w której wyjaśniono, że składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie są ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty, podatki) związane z przedmiotem najmu, jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w Jego przypadku podstawę naliczania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych winna stanowić tylko wartość otrzymanego czynszu, powiększonego ewentualnie o 10% uzyskanego przychodu od zwrotu podatku od nieruchomości. Sam zwrot podatku od nieruchomości nie stanowi przychodu - jest jedynie wypłatą równowartości wcześniej uiszczonego przez Niego podatku do Urzędu Gminy, zagwarantowanego odrębnym zapisem w zawartych umowach dzierżawy. Wnioskodawca dokonując samodzielnie opłaty podatku od nieruchomości ma pewność, że na Jego koncie nie powstaną z tego tytułu żadne zaległości, czy zadłużenia.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą

Przychodem w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia ww. art. 11 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 6 ust. 1a ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Stanowi on przysporzenie majątkowe wynajmującego, jednakże aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty i podatki) związane z przedmiotem najmu, jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem dzierżawionych gruntów, nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. Przychód w rozumieniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne powstaje jedynie wówczas, gdy ma miejsce przysporzenie majątkowe.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, uznać należy, że jedynie określona w umowie wysokość czynszu, powiększona ewentualnie o 10% uzyskanego przychodu od zwrotu podatku od nieruchomości, stanowi u Niego przysporzenie majątkowe, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należność z tytułu zwrotu równowartości zapłaconego przez Niego podatku od nieruchomości zajętej pod działalność gospodarczą Dzierżawcy (do której zwrotu zobowiązany jest zgodnie z zawartymi umowami Dzierżawca) nie stanowią dla Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstanie u Niego z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podlega jedynie ustalona w umowach dzierżawy kwota czynszu, jako wynagrodzenie otrzymane przez Niego za oddanie przedmiotu dzierżawy w używanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1509, z późn. zm.), źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że ustalenie wysokości przychodu podatkowego z tytułu najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc z tytułu najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, winno być dokonywane w oparciu o postanowienia przywołanego powyżej art. 11 cyt. ustawy.

Stosownie do art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Podstawą generowania przychodów z tytułu dzierżawy jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który jak wynika z art. 693 § 2 Kodeksu cywilnego może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków. Czynsz ten niezależnie od formy w jakiej został określony stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże do powstania po stronie wynajmującego przychodu konieczne jest zaistnienie przesłanki zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli otrzymanie lub postawienie czynszu do dyspozycji.

Na mocy art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Stosownie do art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z dzierżawy jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wydzierżawiającego, natomiast wszelkie opłaty eksploatacyjne związane z przedmiotem dzierżawy ponoszone przez dzierżawcę, nie są składnikami przychodu osiąganego z tego tytułu, o ile z umowy wynika, że to dzierżawca zobowiązany jest do ich ponoszenia. Opłaty te nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wydzierżawiającego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie zawartych umów dzierżawy wydzierżawił część gospodarstwa rolnego na cele związane z pozyskiwaniem surowców naturalnych, tj. wydobycie kopalin w postaci kruszywa mineralnego (kamień, żwir, piasek). Z zawartych umów wynika, że czynsz będzie obliczany i rozliczany w przedziałach miesięcznych, po rozpoczęciu wydobycia, a podstawą jego obliczania będzie zestawienie wydobytej kopaliny, sporządzone przez przedstawiciela Dzierżawcy, w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce wydobycie i potwierdzone podpisem Wydzierżawiającego (czynsz dzierżawny jest płatny z dołu). Dodatkowo, w każdej umowie, w odrębnym punkcie zawarto zapis, że wszelkie podatki i opłaty związane z dzierżawionymi nieruchomościami ponosi Wydzierżawiający, a w przypadku, jeżeli Wydzierżawiający uchylałby się od powyższych obowiązków, Dzierżawca dokona stosownych płatności, potrącając z umówionego czynszu uiszczone kwoty. Dalej we wszystkich umowach wskazano, że Dzierżawca wypłaci Wydzierżawiającemu kwotę stanowiącą równowartość podatku od nieruchomości zajętej pod działalność gospodarczą Dzierżawcy, przy czym kwota ta będzie powiększona o 10%, a wypłata nastąpi na podstawie rachunku/faktury wystawionej przez Wydzierżawiającego, po przedstawieniu Dzierżawcy stosownej decyzji organu podatkowego, na konto Wydzierżawiającego w terminie 14 dni od daty otrzymania przez Dzierżawcę rachunku/faktury VAT. Wnioskodawca poinformował Urząd Skarbowy, że całość przychodów uzyskiwanych w powyższym zakresie opodatkuje u siebie i wybrał opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (8,5%). Jako podstawę opodatkowania, zarówno w zryczałtowanym podatku dochodowym, jak i w podatku od towarów i usług, Wnioskodawca wykazywał i wykazuje nadal kwotę łączną uzyskanego czynszu z tytułu dzierżawy, jak i kwoty stanowiące równowartość podatku od nieruchomości, zajętej pod działalność gospodarczą Dzierżawcy (powiększonego zgodnie z umową o 10%).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, należy uznać, że jedynie określona w umowie wysokość czynszu, powiększona o 10% uzyskanego przychodu od zwrotu podatku od nieruchomości, stanowi u Wnioskodawcy przysporzenie majątkowe, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Natomiast należność z tytułu zwrotu równowartości zapłaconego przez Wnioskodawcę podatku od nieruchomości, zajętej pod działalność gospodarczą Dzierżawcy (do której zwrotu zobowiązany jest zgodnie z zawartymi umowami Dzierżawca) nie stanowią dla Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstanie u Niego z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy (Wydzierżawiającego). Nie wywołuje skutków prawnych dla Dzierżawcy.

Tutejszy Organ wskazuje również, że dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku dokumenty (umowy dzierżawy) nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej