Temat interpretacji

Zryczałtowany podatek dochodowy od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.), uzupełnionym w dniu 23 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 16 października 2017 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.254.2017.1.KS wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19 października 2017 r., natomiast 23 października 2017 r. do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 20 października 2017 r.).

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała rodzaj sprawy (podatek dochodowy od osób fizycznych) oraz przedmiot wniosku (Ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych dochodów osiąganych przez osoby fizyczne, art. 12).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 16 sierpnia 2017 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę notarialną (akt notarialny) ze swoim partnerem, w której określony został sposób korzystania i użytkowania lokalu mieszkalnego, którego Wnioskodawczyni i jej partner są współwłaścicielami po 50%.

Akt notarialny szczegółowo i jasno określa i stwierdza:

1. Wnioskodawczyni jest jedyną osobą korzystającą i użytkującą ww. lokal,
2. Tylko Wnioskodawczyni czerpie pożytki z nieruchomości, np. z tytułu najmu w przyszłości,
3. Tylko Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do naliczania przychodów, np. z tytułu najmu mieszkania,
4. Partner Wnioskodawczyni (współwłaściciel mieszkania) zrzeka się całkowicie dochodów z tytułu najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy właściwe jest (będzie), że w przypadku tak sformułowanej umowy notarialnej (akt notarialny) całość kwoty (dochodu) wynikającej ze spodziewanej umowy najmu będzie przychodem tylko Wnioskodawczyni i tylko ona będzie odpowiedzialna za jej opodatkowanie zgodnie z właściwymi przepisami?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że na podstawie aktu notarialnego, będącego porozumieniem co do sposobu korzystania i czerpania pożytków z nieruchomości z dnia 16 sierpnia 2017 r., Wnioskodawczyni stała się jedyną osobą korzystającą i użytkującą lokal mieszkalny (którego jest w połowie właścicielem) oraz, że będzie ona jedyną stroną czerpiącą pożytki ze spodziewanego najmu, a także na podstawie ww. aktu notarialnego Zainteresowana zobowiązała się do opodatkowania kwoty najmu w całości.

Dlatego Wnioskodawczyni uważa, że pytanie zawarte w pkt 75 jest prawidłowe i wiążące dla strony ww. porozumienia.

Zainteresowana konsultowała swoje pytanie w dniu 4 września 2017 r. kontaktując się z Krajową Informacją Skarbową, która zgodziła się w całości ze stanowiskiem (opinią) Zainteresowanej.

Takie samo stanowisko miał Urząd Skarbowy, do którego Zainteresowana zwróciła się w tej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 ww. ustawy.

Zgodnie z definicją współwłasności wyrażoną w art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 206 ww. ustawy, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Ponadto według zasady zawartej w art. 207 ustawy Kodeks cywilny, pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Na gruncie prawa cywilnego regulującego zagadnienie współwłasności dopuszcza się możliwość umownego (lub sądowego) określenia sposobu korzystania z rzeczy wspólnej. Postanowienia takiej umowy wywołują istotne skutki prawne. Jeżeli współwłaściciele określą prawo do korzystania z rzeczy przez współwłaściciela w sposób wyłączny, to temu współwłaścicielowi przypadają pożytki i dochody z rzeczy również w sposób niepodzielny. Umowa taka bowiem może kształtować stosunki wzajemne między współwłaścicielami na tle korzystania z rzeczy wspólnej inaczej niż wynika to z treści art. 206 Kodeksu cywilnego i postanowienia takiej umowy są wiążące.

Ponadto, zgodnie z art. 659 § 1 cyt. ustawy, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r., poz. 2180, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 cyt. ustawy, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przychodami z tytułu najmu, który nie stanowi działalności gospodarczej, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Oznacza to, że najem stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodów. Jednakże, aby powstał przychód w rozumieniu podatkowym po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawczyni oraz jej partner posiadają jako współwłaściciele lokal mieszkalny. Zawarli oni umowę notarialną (akt notarialny), w której określony został sposób korzystania i użytkowania ww. lokalu. Wynika z niej, że Wnioskodawczyni jest jedyną osobą korzystającą z lokalu i użytkującą go oraz, że to ona czerpie pożytki z ww. lokalu (np. z tytułu najmu w przyszłości). Partner Zainteresowanej zrzeka się całkowicie dochodów z tytułu najmu przedmiotowego mieszkania.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że warunkiem powstania obowiązku podatkowego w przypadku każdego współwłaściciela nie jest posiadanie udziału we własności lokalu, lecz prawo do pobierania pożytków z udziału w nieruchomości. Na skutek opisanego powyżej ukształtowania stosunków między współwłaścicielami mieszkania, obowiązek podatkowy powstanie wyłącznie u Wnioskodawczyni jako u współwłaściciela uprawnionego do pobierania pożytków z jego wynajmu. Umowa zawarta przez współwłaścicieli nie znosi współwłasności, powoduje jednak, że Wnioskodawczyni ma pełny udział w przychodach, jakie rzecz przynosi oraz w pełnym stopniu obciążają ją koszty związane z jej utrzymaniem.

Reasumując, w sytuacji wskazanej powyżej, jeśli w umowie notarialnej wskazano, że to Wnioskodawczyni jest jedyną osobą korzystającą z lokalu i użytkującą go i to ona czerpie pożytki z ww. lokalu, a współwłaściciel zrzeka się całkowicie dochodów z tytułu najmu, to w przypadku wynajmowania tego lokalu i po złożeniu w stosownym terminie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu zgodnie z art. 9 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne Zainteresowana może cały przychód z wynajmu tego mieszkania opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej