Temat interpretacji

Opodatkowanie przychodów z tytułu wynajmu ruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2018 r. (data wpływu 10 października 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu wynajmu ruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu wynajmu ruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: wykonywania instalacji elektrycznych we wszelkiego rodzaju budynkach i budowlach (PKD 43.21.Z), specjalistycznego instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (33.20.Z) oraz hurtowej i detalicznej sprzedaży części i akcesoriów do pojazdów samochodowych (PKD 45).

Poza swoją działalnością gospodarczą, Wnioskodawca zgromadził w swoim majątku osobistym m.in. drobny sprzęt budowlany (są to: drabiny, bruzdownice, wiertarki SDS, odkurzacze przemysłowe, kompresor, agregat prądotwórczy 5 KW, piła szablasta akumulatorowa, szlifierka kątowa akumulatorowa, miernik do pomiarów elektrycznych, itp.). Wnioskodawca jest także właścicielem samochodu osobowego, który nie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uzyskał informację, że jedna z firm budowlanych, dla której kiedyś wykonywał zlecenie (spółka prawa handlowego), nosi się z zamiarem zmiany dostawcy drobnego sprzętu budowlanego i jest zainteresowana długoterminowym najmem samochodu średniej klasy z przeznaczeniem do podróżowania między budowami. Wnioskodawca zamierza zatem zarządzić własnymi aktywami majątkowymi w celu ich zachowania i pobierania pożytków, dlatego też planuje wynajęcie swoich ruchomości przedsiębiorstwu, które w profesjonalny sposób zajmuje się wykorzystywaniem tego typu sprzętu do budowy i remontów nieruchomości. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę, w której przekaże ww. przedsiębiorcy przedmiotowe ruchomości do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, zaś ten przedsiębiorca w zamian za ustalony, kwartalny czynsz najmu, będzie uprawniony do korzystania z nich lub dalszego wynajmowania w imieniu własnym i na własne ryzyko. Czynsz należny Wnioskodawcy będzie stały i niezależny od tego, czy ww. przedsiębiorca osiąga przychód z działalności. Wszelkie koszty administracyjne oraz eksploatacyjne (za samochód) będzie ponosił ów przedsiębiorca lub jego najemcy. Wnioskodawca będzie w bierny sposób pobierał pożytek cywilny z posiadanego majątku, dlatego też zamierza zgodnie z wymogami ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym złożyć oświadczenie o wyborze zryczałtowanego podatku od najmu według stawki 8,5% i 12,5%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca prawidłowo kwalifikuje przychody z najmu prywatnego majątku, niewykorzystywanego w ramach działalności gospodarczej, do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, czy przysługiwać Mu będzie uprawnienie do opodatkowania tych przychodów według stawki 8,5% i 12,5% na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowanie przychodów z najmu prywatnego podatkiem ryczałtowym 8,5% i 12,5% jest właściwe. Wnioskodawca wskazuje, że przychody te traktuje jako niedotyczące działalności gospodarczej, nie ma w tym zakresie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, jak i przede wszystkim nie wprowadził ich do ewidencji środków trwałych, którą w zakresie działalności gospodarczej jest zobowiązany prowadzić.

Pomimo, że osiągane przychody stanowią działalność zarobkową w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, a tym samym w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (są to niemal identyczne definicje ustawowe), to ze względu na wybór jaki planuje dokonać Wnioskodawca nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej. Wynika to z językowej wykładni przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określając działalność gospodarczą, dokonuje zastrzeżenia: z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W przypadku przychodów z najmu (podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy) zostały one wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 6 przedmiotowej ustawy, to jest jako odrębne od działalności gospodarczej (pkt 3) źródło przychodu, co w korespondencji z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznacza, że najem (i podobne umowy) może według wyboru podatnika zostać zaliczony jako realizowany w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, ale też może być odrębnym od tej działalności źródłem przychodu.

Z przepisów tej ustawy ani jakichkolwiek innych nie wynika, by podatnik przy wyborze źródła przychodu dla osiąganych przez niego przychodów z najmu był związany jakimkolwiek kryteriami, czy to rzeczowymi (np. liczba przedmiotów najmu), czy finansowymi (wartość przychodów z tego tytułu), jest więc to jego w pełni automatyczna decyzja, przy której ustawodawca pozostawia mu pełną swobodę. Powyższe twierdzenia Wnioskodawcy znajdują w całości zastosowanie w także na gruncie przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym, gdyż w zakresie pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej ustawa ta w art. 4 pkt 12 odsyła do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., do której odnoszą się powyższe twierdzenia Wnioskodawcy.

Prawidłowość tych twierdzeń wynika również bezpośrednio z przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, gdyż w jej art. 1 pkt 2 wymienia się przychody z tytułu najmu (i podobnych umów), o ile nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Oznacza to identyczny, jak wyrażony wyżej wniosek o autonomiczności wyboru przez podatnika dla osiąganych przez niego przychodów z najmu między działalnością gospodarczą (bo de facto chodzi jednak o działalność zarobkową) a odrębnym od niej źródłem przychodu i to bez względu na kryterium przedmiotowe lub finansowe.

Wnioskodawca zauważa również, że poza ściśle określonymi włączeniami możliwości stosowania opodatkowania w formie ryczałtu (art. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne), które dla Jego przypadku są bezprzedmiotowe, również wybór między zasadami ogólnymi opodatkowania przychodów z najmu (art. 10 ust. 1 pkt 6 albo w przypadku działalności gospodarczej art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a ryczałtową formą opodatkowania takich przychodów ustawodawca pozostawił uznaniu podatnika, brak jest bowiem w obu ustawach kryteriów, które obligowałyby podatnika do wyboru którejś z form opodatkowania, uniemożliwiając skorzystanie z drugiej z tych form.

Wnioskodawca zamierza zarządzać własnymi aktywami majątkowymi w celu ich zachowania i pobierania pożytków. Czynsz należny Wnioskodawcy będzie stały i niezależny od tego, czy przedsiębiorca, któremu planuje wynająć swoje ruchomości, osiągnie przychód z działalności. Wszelkie ryzyka oraz koszty będzie ponosił ów przedsiębiorca lub jego najemcy. Wnioskodawca będzie w bierny sposób pobierał pożytek cywilny z posiadanego majątku.

Odnosząc przedstawioną powyżej wykładnię przepisów do przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zauważa, że prawidłowo planuje opodatkować najem sprzętu budowlanego i samochodu ryczałtowym podatkiem 8,5% i 12,5%, gdyż nie włączył wynajmowanych składników majątku do ewidencji działalności gospodarczej, nie zgłosił do tej działalności najmu, a dodatkowo zgodnie z art. 9 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zamierza dokonać zgłoszenia o wyborze ryczałtowej formie opodatkowania do właściwego organu podatkowego.

Dodatkowo za zasadnością stanowiska Wnioskodawcy przemawiają:

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi dnia 28 listopada 2011 r., Nr IPTPB1/415-163/11-2/MD,

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 4 lutego 2016 r., Nr ILPB1/4511-1-1515/15-2/AK,

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 21 kwietnia 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.38.2017.1.KU,

w których w podobnym stanie faktycznym Organy uznawały stanowisko podatnika za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która prowadzona jest:

1. w celu osiągnięcia dochodu - przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
2. w sposób ciągły - jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności, celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości (rzeczy ruchomej) przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
3. w sposób zorganizowany - co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz,

• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Przywołany powyżej przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają bowiem kwalifikacji przychodów z najmu do określonego źródła przychodów wyłącznie od okresu na jaki umowy najmu są zawierane. Jednak w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego uprzednio art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości (bądź rzeczy ruchomej) zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Ponadto, jeżeli rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem również spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności. Bowiem ocena, czy podatnik prowadzi działalność gospodarczą, uzależniona jest od ustalenia, czy dana działalność spełnia jednocześnie wszystkie przesłanki wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym oraz czy nie wystąpiły przesłanki negatywne wymienione w art. 5b ust. 1 tej ustawy. Zauważyć przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności. Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157, ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jest uzależniona m.in. od niewystąpienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 8 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przy czym, stosownie do treści art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e) ww. ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy.

Przy czym, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne użyte w ustawie określenie pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Jednakże, warunkiem skorzystania z ryczałtowej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. poz. 647), zwanej dalej ustawą o CEIDG. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175), zmieniony został przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W brzmieniu nadanym tą ustawą, obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy stanowi, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca poza prowadzoną działalnością gospodarczą w swoim majątku osobistym zgromadził m.in. drobny sprzęt budowlany (są to: drabiny, bruzdownice, wiertarki SDS, odkurzacze przemysłowe, kompresor, agregat prądotwórczy 5 KW, piła szablasta akumulatorowa, szlifierka kątowa akumulatorowa, miernik do pomiarów elektrycznych, itp.), a także samochód osobowy, który nie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej. Jedna z firm budowlanych, dla której kiedyś wykonywał zlecenie, nosi się z zamiarem zmiany dostawcy drobnego sprzętu budowlanego i jest zainteresowana długoterminowym najmem samochodu średniej klasy z przeznaczeniem do podróżowania między budowami. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę, w której przekaże ww. przedsiębiorcy przedmiotowe ruchomości do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, zaś ten przedsiębiorca w zamian za ustalony, kwartalny czynsz najmu, będzie uprawniony do korzystania z nich lub dalszego wynajmowania w imieniu własnym i na własne ryzyko. Czynsz należny Wnioskodawcy będzie stały i niezależny od tego, czy ww. przedsiębiorca osiąga przychód z działalności. Wszelkie koszty administracyjne oraz eksploatacyjne (za samochód) będzie ponosił ów przedsiębiorca lub jego najemcy. Wnioskodawca będzie w bierny sposób pobierał pożytek cywilny z posiadanego majątku, dlatego też zamierza zgodnie z wymogami ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym złożyć oświadczenie o wyborze zryczałtowanego podatku od najmu według stawki 8,5% i 12,5%.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że niewątpliwie prowadzony przez Wnioskodawcę najem będzie miał zarobkowy charakter, czyli nastawiony będzie na osiągnięcie zysku (dochodu) w postaci czynszu. Nie stanowi to jednak wystarczającej, samodzielnej przesłanki do zakwalifikowania przychodów uzyskiwanych z tego tytułu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli nie są spełnione pozostałe przesłanki działalności gospodarczej wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto rodzaj i ilość wynajmowanego sprzętu budowlanego oraz wysokość osiąganych z tego tytułu przychodów nie przesądza o kwalifikacji uzyskiwanych przychodów z najmu do określonego źródła przychodu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy i opierając się na przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, przyjmując za Wnioskodawcą, że sprzęt budowlany i samochód osobowy, który Wnioskodawca zamierza wynajmować, stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, czyli tym samym nie stanowi składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą, a ich najem nie będzie prowadzony w sposób zorganizowany, należy stwierdzić, że działaniom Wnioskodawcy związanym z przedmiotowym najmem nie można przypisać cech zorganizowania i ciągłości, o których mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem przychody uzyskiwane z tego tytułu Wnioskodawca będzie mógł zakwalifikować do źródła przychodu - najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychody uzyskiwane z tego tytułu będą mogły podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, bez względu na rodzaj i ilość wynajmowanego sprzętu budowlanego oraz wysokość osiąganych z tego tytułu przychodów. W konsekwencji przychody uzyskiwane z przedmiotowego najmu, będą mogły być rozliczone według stawki 8,5% bądź 12,5%, tj. w zależności od kwoty uzyskiwanych przychodów, o czym stanowi art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W tym miejscu wyjaśnić jedynie należy, że przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca przywołał ustawę z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, która z dniem 30 kwietnia 2018 r. utraciła moc w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646), która obowiązuje od dnia 30 kwietnia 2018 r. Powyższe nie miało jednak wpływu na treść rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej