Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2016 r. (data wpływu 20 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W 2015 r. Wnioskodawca wynajmował nieruchomość, która stanowi Jego własność, w celach mieszkalnych. Całkowite opłaty najemcy dzieliły się na dwa składniki: czynsz najmu (1); opłaty za media dostarczane do nieruchomości (2) opłaty za gaz, prąd, wodę, wywóz śmieci.

Z umowy najmu wynika, iż najemca zobowiązany jest do pokrycia wszystkich kosztów związanych z najmem nieruchomości. Opłaty na pokrycie kosztów otrzymuje Wnioskodawca, aby następnie uregulować należności za media. Wszystkie opłaty najemcy zostały udokumentowane.

Wnioskodawca zapłacił również podatek ryczałtowy od całości przychodu otrzymanego za wynajem nieruchomości.

W 2016 r. Zainteresowany również będzie wynajmował ww. nieruchomość w celach mieszkalnych na opisanych powyżej zasadach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w 2015 r. Wnioskodawca mógł odprowadzać podatek ryczałtowy tylko od pierwszego składnika (czynszu) opłat otrzymanych od najemcy, a nie od drugiego składnika (opłaty za media)...
2. Czy w przypadku pozytywnej interpretacji podatkowej Wnioskodawca będzie mógł ubiegać się o zwrot nadpłaconego w 2015 r. podatku... Jak może to zrobić...
3. Czy w 2016 r. Wnioskodawca może odprowadzać podatek ryczałtowy zgodnie z powyższym...
4. Czy w przypadku pozytywnej interpretacji podatkowej Wnioskodawca będzie mógł ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku, zapłaconego do czasu otrzymania ww. interpretacji... Jak może to zrobić...

Zdaniem Wnioskodawcy, określona w umowie najmu wysokość czynszu (1 składnik opłat za najem), stanowi Jego przysporzenie majątkowe, generuje przychód, od którego należy zapłacić podatek. Składnikiem przychodu osiągniętego z najmu przez wynajmującego, nie można uznać ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków (opłat) związanych z przedmiotem najmu (opłaty za gaz, prąd, wodę, wywóz śmieci 2 składnik). Składnik ten staje się bowiem kosztem poniesionym w celu osiągnięcia przychodu lub zabezpieczenia źródła przychodu (art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Koszty te nie znajdują się również na liście kosztów nieuznanych za koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z umowy najmu wynika, że najemca zobowiązany jest do pokrycia ww. opłat.

W celu ułatwienia regulowania opłat oraz ze względu na fakt, iż umowy na dostarczenie do wynajmowanej nieruchomości mediów zostały podpisane przez Wnioskodawcę, najemca przekazuje ww. opłaty Zainteresowanemu (2 składnik opłat za najem). Wnioskodawca staje się przez to pośrednikiem pomiędzy najemcą a firmami dostarczającymi media do nieruchomości.

Opłaty te nie są składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez Wnioskodawcę, ponieważ z umowy najmu wynika, że to najemca zobowiązany jest do ich ponoszenia.

Opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 76 ze zm.) i nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że powinien odprowadzać podatek ryczałtowy od czynszu najmu, ponieważ stanowi on Jego przychód. Nie powinien natomiast mieć obowiązku płacenia podatku od przychodu otrzymywanego od najemcy na pokrycie mediów dostarczanych do nieruchomości, ponieważ przychód ten jest również kosztem poniesionym w celu osiągnięcia i utrzymania źródła przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. nadanym mocą art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 16 stycznia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 251) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Przedmiotem opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym jest przychód bez pomniejszania o koszty uzyskania przychodu.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego, muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty za media dostarczane do nieruchomości takie, jak: opłaty za gaz, prąd, wodę, wywóz śmieci), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem nieruchomości nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 6 ust. 1a ww. ustawy, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. Przychód w rozumieniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne powstaje jedynie wówczas, gdy ma miejsce przysporzenie majątkowe.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że opłaty najemcy związane z wynajmem nieruchomości dzielą się na dwa składniki: czynsz najmu oraz opłaty za media dostarczane do nieruchomości (opłaty za gaz, prąd, wodę, wywóz śmieci). Z umowy najmu wynika, że najemca zobowiązany jest do pokrycia wszystkich kosztów związanych z najmem nieruchomości. Opłaty na pokrycie kosztów otrzymuje Wnioskodawca, aby następnie uregulować należności za media.

Zatem sumę opłat eksploatacyjnych, o których mowa we wniosku, do ponoszenia których w umowie najmu zobowiązał się najemca, ale uiszczanych za pośrednictwem wynajmującego, należy uznać za kwoty, których nie wlicza się do przychodu osiągniętego z najmu przez wynajmującego w rozumieniu art. 6 ust. la ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W zakresie uiszczania tych opłat Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami. Tym samym przychód stanowi wyłącznie kwota otrzymana przez Wnioskodawcę tytułem czynszu najmu rozumianego jako wynagrodzenie za oddanie przedmiotu najmu w używanie.

Wnioskodawca wskazał, że zapłacił podatek ryczałtowy od całości przychodu otrzymanego za wynajem nieruchomości. W związku z tym powstała wątpliwość, co do możliwości ubiegania się o zwrot nadpłaconego podatku w 2015 r. oraz podatku zapłaconego w 2016 r. do czasu otrzymania interpretacji.

Zwrot nienależnie zapłaconego podatku następuje zgodnie z przepisami rozdziału 9 Ordynacji podatkowej Nadpłata i należy do kompetencji właściwego dla podatnika naczelnika urzędu skarbowego.

Zgodnie z przepisem art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania podatkowego (art. 73 § 2 pkt 1 tej ustawy).

Stosownie do treści art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Przy czym, zgodnie z § 3 tego artykułu, jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

W związku z powyższym Wnioskodawcy przysługuje prawo wystąpienia do naczelnika właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za rok 2015. Do wniosku należy dołączyć korektę zeznania podatkowego PIT-28, w której Wnioskodawca wykaże prawidłowo ustalony przychód z najmu nieruchomości, uwzględniający wyłącznie pierwszy składnik opłaty za najem, czyli kwotę czynszu.

Odnosząc się natomiast do kwestii zwrotu podatku zapłaconego w 2016 r. do czasu otrzymania interpretacji wskazać należy, że wpłacane w trakcie roku samodzielnie przez podatnika zaliczki na podatek nie są traktowane jako nadpłata, nawet wówczas, gdy ich kwota jest wyższa od należnej. Nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zgodnie z art. 76c Ordynacji podatkowej zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek, a więc w przypadku podatków dochodowych po zakończeniu roku podatkowego. Zatem nadwyżkę tę Wnioskodawca uwzględni dopiero w rocznym zeznaniu podatkowym składanym za 2016 r., gdzie kwota zaliczek pomniejszy kwotę podatku za cały rok podatkowy.

Podsumowując, zarówno w 2015 r., jak i w 2016 r. jedynie określona w umowie najmu wysokość czynszu (pierwszy składnik opłaty ponoszonej przez najemcę) stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności z tytułu opłat za media (drugi składnik), do których ponoszenia zobowiązany jest zgodnie z umową najmu najemca, nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy.

Ponadto w celu odzyskania nadpłaconego podatku, Wnioskodawcy przysługuje prawo wystąpienia do naczelnika właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za rok 2015. Natomiast nadwyżkę wpłaconego ryczałtu w 2016 r. Wnioskodawca będzie mógł rozliczyć dopiero w zeznaniu podatkowym składanym za 2016 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę w pozycji 61 wniosku ORD-IN pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu