Temat interpretacji

Czy prowadzenie działalności w zakresie naprawy pojazdów mechanicznych w trakcie których zużywane są części zamienne nie wyłączy Wnioskodawcy z PPE, natomiast wykonanie usługi naprawy i jednoczesna sprzedaż części zamiennych których nie montowano w trakcie wykonania usługi wyłącza Wnioskodawcę z opodatkowania?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2017 r. (data wpływu 17 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania przychodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania przychodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2015 r. rozpoczął działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi naprawy i konserwacji pojazdów samochodowych. Podatek dochodowy rozliczał w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PPE). Opodatkowanie odbywało się w następujący sposób: 3% na sprzedaż części oraz 8,5% na usługi naprawcze. Faktury sprzedaży dokumentowały transakcje osobno usługę naprawy i osobno sprzedaż części, gdzie do kosztów zakupu doliczał swoją marżę. Wnioskodawca sporadycznie sprzedawał części zapasowe, tzn. części samochodowe nie montowane w Jego zakładzie. Od momentu zainstalowania kasy, każda sprzedana przez Wnioskodawcę część nabijana jest na kasę jako osobna pozycja. Podczas kontroli dokumentów księgowa zasugerowała, iż Wnioskodawca błędnie rozlicza podatek twierdząc, iż z dokumentów źródłowych wynika, że dokonywał sprzedaży części samochodowych, co zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wyłącza Wnioskodawcę z PPE. Wobec powyższego, dokonał niezbędnych korekt w dokumentacji księgowej (zaprowadził KPiR) i złożył zeznanie roczne PIT-36. Do chwili obecnej rozlicza całość sprzedaży na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prowadzenie działalności w zakresie naprawy pojazdów mechanicznych w trakcie których zużywane są części zamienne nie wyłączy Wnioskodawcy z PPE, natomiast wykonanie usługi naprawy i jednoczesna sprzedaż części zamiennych których nie montowano w trakcie wykonania usługi wyłącza Wnioskodawcę z opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawowym zakresem prowadzonej przez Niego działalności jest świadczenie usług naprawy pojazdów mechanicznych. W trakcie wykonywania tych usług montowane są części zamienne. Taką czynność traktuje jako sprzedaż części z montażem usługa naprawcza. Zdarza się, iż klient dodatkowo zamawia u Wnioskodawcy części zamienne i akcesoria do swojego pojazdu, które nie są przez Niego montowane. Jest to sprzedaż części zamiennych i akcesoriów np. sprzedaż oleju silnikowego przy świadczeniu usługi naprawy zawieszenia. Sprzedaż tych akcesoriów wyłącza Wnioskodawcę z opodatkowania PPE.& 

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157 ze zm.).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej spółką.

U osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzależniona jest m.in. od niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 8 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f) ww. ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, działalnością usługową, jest pozarolnicza działalność gospodarcza, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1293 i 1435 oraz z 2009 r. poz. 256 i 1753) wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1068), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3.

Przez działalność usługową w zakresie handlu, zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 pkt 3 należy rozumieć sprzedaż, w stanie nieprzetworzonym, nabytych uprzednio produktów (wyrobów) i towarów, w tym również takich, które zostały przez sprzedawcę zapakowane lub rozważone do mniejszych opakowań albo rozlane do butelek, puszek lub mniejszych pojemników.

Natomiast art. 4 ust. 1 pkt 5 lit. a) ww. ustawy definiuje towary handlowe jako towary (wyroby) zakupione w celu dalszej odprzedaży, w stanie nieprzetworzonym.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w razie utraty warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, podatnik jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić właściwe księgi chyba, że jest zwolniony z tego obowiązku i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

Analizując powyższe przepisy wskazać należy, iż nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychody podatników uzyskujących przychody z handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie definiują użytych w art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f) pojęć - pojazd mechaniczny oraz części i akcesoria do pojazdów mechanicznych. Jednakże brak podatkowej definicji tych pojęć nie oznacza dowolności co do ich zakresu znaczeniowego.

W takiej sytuacji pojęcie pojazdu mechanicznego należy interpretować zgodnie z wykładnią językową, która jest podstawową metodą wykładni.

Na podstawie znaczeń przypisywanych w Słowniku Języka Polskiego PWN pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, wydanie I, Warszawa 1996 r., poniżej podane słowa oznaczają:

• pojazd urządzenie do transportu lądowego, przystosowane do poruszania się na kołach, gąsienicach, płozach, po szynach, po drodze, bezpośrednio po gruncie,
• mechaniczny będący mechanizmem, związany z mechanizmem, powstały na zasadzie prawa mechaniki,
• mechanizm zespół współpracujących ze sobą części składowych maszyny lub przyrządu spełniających określone zadania, np. przenoszenie ruchu.

Zatem, zgodnie z przytoczoną powyżej definicją, pojazd mechaniczny to pojazd wyposażony w silnik, zdolny do samodzielnego poruszania się po trasach lądowych. Wyłączenie z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zawarte w art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f) dotyczy handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2015 r. rozpoczął działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi naprawy i konserwacji pojazdów samochodowych. Podatek dochodowy rozliczał w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowanie odbywało się w następujący sposób: 3% na sprzedaż części oraz 8,5% na usługi naprawcze. Faktury sprzedaży dokumentowały transakcje osobno usługę naprawy i osobno sprzedaż części, gdzie do kosztów zakupu doliczał swoją marżę. Wnioskodawca sporadycznie sprzedawał części zapasowe, tzn. części samochodowe nie montowane w Jego zakładzie. Od momentu zainstalowania kasy, każda sprzedana przez Wnioskodawcę część nabijana jest na kasę jako osobna pozycja. Wnioskodawca po uzyskaniu informacji o wyłączeniu możliwości opodatkowania przychodów ryczałtem, dokonał niezbędnych korekt w dokumentacji księgowej (zaprowadził KPiR) i złożył zeznanie roczne PIT-36. Do chwili obecnej rozlicza całość sprzedaży na zasadach ogólnych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że w sytuacji gdyby Wnioskodawca wykonywał wyłącznie działalność usługową, tj. jeżeli części zamienne nabywane byłyby wyłącznie do świadczenia usług naprawy pojazdów, a wartość tych części była wliczona w cenę tej naprawy oraz udokumentowana/zafakturowana łącznie jako usługa naprawy, to Wnioskodawca nie utraciłby prawa do ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Natomiast skoro Wnioskodawca sprzedaje odrębnie części zamienne do pojazdów mechanicznych i akcesoria, dokumentując ten fakt z wyszczególnieniem pozycji sprzedaż części, to zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osiągnięcie przychodu z tego tytułu wyklucza Go z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Ponadto, od dnia, w którym nastąpiła utrata warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, Wnioskodawca winien zaprowadzić właściwe księgi chyba że jest zwolniony z tego obowiązku i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania właściwy organ ustali, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest odmienny od rzeczywistego, to wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej