Temat interpretacji

POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna stwierdza, że stanowisko Pana- przedstawione we wniosku z dnia 01.07.2005 r., który wpłynął do organu w dniu 01.07.2005 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika dotyczącej obowiązku dokumentowania zakupu towarów przez podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 01.07.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione przez wnioskodawcę w dniu 06.07.2005 r. i 07.07.2005 r.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, będzie nabywał rzeczy używane, o niskiej wartości, często uszkodzone, w celu ich naprawy, a następnie odsprzedawał z określonym zyskiem. Nabycie tego rodzaju rzeczy będzie miało miejsce na giełdach, gdzie osoby fizyczne, nie prowadzące pozarolniczej działalności gospodarczej, sprzedają rzeczy prywatne, często wcześniej używane. Jak wyjaśnia wnioskodawca, osoby sprzedające tego rodzaju rzeczy, nie chcą dokumentować faktu przeprowadzenia transakcji np. poprzez spisanie umowy kupna-sprzedaży, a tym bardziej poprzez wystawienie dokumentu w postaci faktury. W takim stanie rzeczy wnioskodawca sądzi, że będzie miał problem w pozyskiwaniu dowodów zakupu towarów dokumentujących przebieg dokonanych transakcji. Dlatego, wnioskodawca zgłosił się z zapytaniem, w jaki sposób należy dokumentować transakcje zakupu używanych rzeczy (towarów handlowych) nabywanych na giełdach od osób fizycznych (ludności). Wnioskodawca uważa, że ma obowiązek posiadania stosownych dowodów dokumentujących zakup nabywanych rzeczy.
Mając na uwadze powyższy stan faktyczny Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wskazuje jak niżej:
Ustawa z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), zwana dalej "ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym", reguluje m. in. opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy m. in. w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Przepisy regulujące opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zawarte zostały w Rozdziale 2 ustawy w art. 6 - 22 ustawy.
W art. 15 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym stwierdzono, iż podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów, zwaną dalej "ewidencją", z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a. Dodatkowo w ust. 4 art. 15 tej ustawy wskazano, że ewidencję oraz dowody, na podstawie których są dokonywane wpisy do ewidencji, a także dowody zakupu, o których mowa w ust. 1, należy przechowywać w miejscu wykonywania działalności lub, jeżeli działalność prowadzona jest w formie spółki, w miejscu wskazanym przez podatnika lub podatników- jako ich siedziba, albo w biurze rachunkowym, któremu zostało powierzone prowadzenie ewidencji. Jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie ewidencji zostało powierzone biuru rachunkowemu, podatnik jest obowiązany w terminie 7 dni od dnia zawarcia umowy z biurem rachunkowym zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego, wskazując w zawiadomieniu nazwę i adres biura oraz miejsce (adres) przechowywania ewidencji i dowodów związanych z jej prowadzeniem.
W myśl przepisów ogólnych zawartych w Rozdziale I ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym przez określenie "towary" (art. 4 ust. 1 pkt 5) należy rozumieć towary handlowe, surowce i materiały podstawowe, z tym że: towarami handlowymi są towary (wyroby) zakupione w celu dalszej odsprzedaży, w stanie nieprzetworzonym; a surowcami i materiałami podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu, do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone, z tym że za surowce i materiały podstawowe nie uważa się paliw i olejów zużywanych w transporcie. Natomiast przez określenie "dowody zakupu" (art. 4 ust. 1 pkt 6) należy rozumieć - otrzymane faktury, rachunki, paragony, dowody wewnętrzne oraz opis otrzymanego towaru. W art. 4 ust. 3 przepisów ogólnych ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym zawarto regulację na podstawie której do udokumentowania zakupu towarów stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem", w § 12 ust. 3 wskazano, iż dowodami księgowymi są:
1) faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2) inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych,
W § 13 rozporządzenia, powołanym w powyższym przepisie, za inne dowody księgowe uznano: 1) dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem; 2) noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi; 3) dowody przesunięć; 4) dowody opłat pocztowych i bankowych; 5) inne dowody opłat, w tym dokonywane na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
Natomiast, w myśl wcześniej wskazanego § 14 rozporządzenia, za dowód księgowy uznano także dokument zaopatrzony w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowód wewnętrzny) określający: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach- przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu wydatku (ust. 1 § 14), przy czym zastrzeżono, iż dowody wewnętrzne sporządza się wyłącznie na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) wymienionych w § 14 ust. 2 pkt 1) - pkt 9) rozporządzenia. W zamkniętym katalogu zakupów, których udokumentowanie może odbyć się na zasadzie wskazanej w § 14 ust. 1, nie zawarto zakupu towarów, o których mowa w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, tj. towarów handlowych oraz surowców i materiałów podstawowych. Jedynie dla udokumentowania zakupu materiałów pomocniczych w jednostkach handlu detalicznego dopuszczono możliwość stosowania dowodów wewnętrznych, o których mowa w § 14 ust. 1 rozporządzenia.
Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie dla udokumentowania operacji gospodarczych związanych z zakupem towarów od ludności zastosowanie znajdują przepisy § 12 ust. 3 pkt 2 i § 13 rozporządzenia w związku
z art. 4 ust. 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, na podstawie których dowodem zakupu winien być dokument, zawierający co najmniej dane wskazane w przepisie § 12 ust. 3 pkt 2.
Mając na uwadze powyższe, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna podziela pogląd podatnika, iż problemy z pozyskaniem stosownych dokumentów od osób sprzedających rzeczy, będących następnie przedmiotem obrotu gospodarczego, nie zwalniają wnioskodawcy z konieczności posiadania dowodu zakupu towaru. Przepisy ustawy z zryczałtowanym podatku dochodowym wprost regulują tą kwestią nakładając na podatników obowiązek posiadania i przechowywania dowodów zakupu towarów, których sposób udokumentowania wskazany został w rozporządzeniu w sprawie prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wskazane wnioskodawcy powyżej przepisy rozporządzenia wskazują rozwiązanie, które winno zostać przyjęte przez wnioskodawcę w celu prawidłowego udokumentowania tego typu operacji gospodarczych.
Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna, uznając stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, rozstrzygnął jak na wstępie.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.
Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej w wysokości 5 zł. na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (t. j. Dz. U. z 2004 r., Nr 253, poz. 2532 ze zm.)