Temat interpretacji

Umowa najmu zawarta między wynajmującym a najemcą winna określać wysokość czynszu. Czynsz ten stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Wysokość tego przychodu, zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.) winna być określana na podstawie art. 11 tej ustawy. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu są to otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jednakże składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego - zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w trybie art. 14 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej przez Ministra Finansów w piśmie z dnia 18.03.2004 r. nr PB 2/MK/RB-033-050-132/04 - nie są ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: czynsz uiszczany w spółdzielni lub wspólnocie mieszkaniowej, abonament za istniejące w tym lokalu media oraz inne opłaty ustalane ryczałtowo, jak również opłaty za rozmowy telefoniczne przeprowadzane z aparatu zainstalowanego w wynajmowanym lokalu, wodę, energię elektryczną oraz gaz, które nie są uiszczane w sposób ryczałtowy), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia.
Jeżeli zatem z zawartej umowy wynika, że wynajmujący otrzymuje wyłącznie czynsz w określonej wysokości, a należności wynikające z tytułu opłat na rzecz zarządcy nieruchomości i dostarczanych mediów ponosi bezpośrednio najemca, to przychodem wynajmującego podlegającym opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym jest jedynie otrzymywany czynsz.