Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1.ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 8 grudnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 8 października 2020 r. sygn. akt I SA/Wr 260/20 (wpływ 28 stycznia 2025 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 listopada 2024 r. sygn. akt I FSK 521/21; i

2.stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 grudnia 2017 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 grudnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie korzystania ze zwolnienia od podatku VAT usługi projektowania tras rowerowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – Fundacja (…) (dalej jako „Wnioskodawca” lub „Fundacja”) jest osobą prawną, fundacją w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 40 ze zm.).

Fundacja została powołana dnia (…) w drodze złożenia stosownych oświadczeń woli (w formie aktu notarialnego) przez fundatorów – osoby fizyczne.

Fundacja jest wpisana do prowadzonego przez Sąd Rejonowy (…), rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej (wpis z dnia (…)), a także do rejestru przedsiębiorców (wpis z dnia (…)) Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (…). Fundacja jest zarejestrowana dla celów podatku VAT od dnia (…).

Siedzibą Fundacji jest (…). Nadzór nad Fundacją sprawuje minister właściwy do spraw sportu i turystyki.

Zgodnie z postanowieniami Statutu Fundacji, w brzmieniu obowiązującym od dnia (…), celami fundacji są:

1)wspieranie rozwoju sportu, (…);

2)wspieranie oraz propagowanie rekreacji i turystyki, (…);

3)rozwój aktywnych form spędzania wolnego czasu;

4)aktywne działanie na rzecz własnego środowiska i regionu;

5)propagowanie i upowszechnianie kultury fizycznej i sportu wśród ogółu społeczeństwa, a w szczególności wśród młodzieży i dzieci;

6)(…);

7)(…);

8)(…).

Fundacja realizuje swoje cele poprzez:

(…).

Całość dochodów, w tym dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej, uzyskiwanych przez Fundację jest przeznaczona wyłącznie na działalność statutową (cele statutowe).

Jednym z głównych zadań statutowych Fundacji jest projektowanie tras rowerowych, a zwłaszcza (…), we współpracy z jednostkami samorządu terytorialnego, Lasami Państwowymi, Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska oraz parkami narodowymi. Wiele projektów współrealizowanych przez Fundację korzysta ze wsparcia finansowego Unii Europejskiej.

Wyjaśnić w tym miejscu wypada, że (…).

W celu realizacji inwestycji w postaci zaprojektowania (…) trasy rowerowej, Fundacja podpisuje z podmiotem zamawiającym (jednostką samorządu terytorialnego, parkiem narodowym itp.) umowę o wykonanie prac projektowych (dalej jako „umowa”).

Na mocy umowy Fundacja zobowiązuje się do opracowania przy użyciu własnych narzędzi i materiałów dokumentacji projektowej niezbędnej do wykonania szlaku rowerowego tzw. (…) o określonej długości.

Na dokumentację projektową składa się przykładowo:

(…).

Należy podkreślić, iż:

1)Fundacja wykonuje usługi projektowania tras rowerowych traktując je jako sposób (formę) realizacji celów statutowych, w szczególności propagowania oraz rozwoju sportów rowerowych; w efekcie zrealizowanie danej usługi projektowania (tras rowerowych) nie oznacza automatycznie, że Fundacja osiąga z tego tytułu zysk (rozumiany tutaj jako nadwyżkę przychodów nad kosztami); zdarza się bowiem, iż w związku z wykonaniem danej usługi projektowania (tras rowerowych) Fundacja nie osiąga w ogóle zysku lub nawet ponosi stratę, która – w dalszej perspektywie – podlega pokryciu np. z ewentualnie osiągniętego zysku z tytułu realizacji kolejnej (lub kolejnych) usługi projektowania;

2)Fundacja nie posiada stałego zespołu pracowników „dedykowanych” świadczeniu usług projektowania tras rowerowych – w przypadku otrzymania stosownego zlecenia od zamawiającego (usługobiorcy) dopiero wówczas Fundacja tworzy zespół, który realizować ma – w jej imieniu i na jej rzecz – owe zlecenie (usługę projektowania), nawiązując w tym celu współpracę z różnymi osobami.

Pytanie

Czy przedmiotowa usługa świadczona przez Wnioskodawcę, tj. usługa projektowania tras rowerowych (w tym (…)), podlega zwolnieniu od podatku VAT

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem, że:

a)są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego uczestniczenia w nim,

b)świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,

c)są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

– z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Z kolei w myśl ust. 17 ww. artykułu, zwolnienie, o którym mowa m.in. w pkt 32, nie ma zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

·nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z pkt 32,

lub

·ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Jednocześnie, w myśl art. 43 ust. 18 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa (m.in.) w pkt 32 stosuje się, pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Dokonując subsumpcji przedmiotowego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego względem wskazanych powyżej regulacji prawnych w pierwszej kolejności należy – zdaniem Wnioskodawcy – podkreślić, że wykładnia tych przepisów powinna być dokonywana w zgodzie z normami prawa unijnego i z zachowaniem wyznaczonych przez nie celów. Wynika to z faktu, iż podatek VAT jest podatkiem zharmonizowanym na poziomie państw członkowskich UE, co oznacza obowiązek dokonywania – w każdym z tych państw – wykładni przepisów z zakresu tego podatku w sposób jak najbardziej do siebie zbliżony, tożsamy.

Kwestię konieczności stosowania wykładni prounijnej wielokrotnie w swym orzecznictwie podkreśla Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Tytułem przykładu wskazać można tutaj wyrok ww. Trybunału z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie Marks & Spencer pic (sygn. C-62/00), w którym stwierdzono, co następuje: zobowiązaniem Państw Członkowskich na gruncie Dyrektywy jest osiągnięcie rezultatu, do jakiego zmierza dyrektywa, a ich obowiązek przyjęcia wszelkich stosownych środków, ogólnych lub szczególnych, dla zapewnienia realizacji tego zobowiązania (…) jest wiążący dla wszystkich organów Państw Członkowskich (...) wynika z tego, że stosując prawo krajowe, sąd krajowy jest zobowiązany dokonywać wykładni tego prawa, tak dalece jak to możliwe, w świetle brzmienia i celu dyrektywy, aby osiągnąć cel dyrektywy (...)” (podobnie np. wyrok z dnia 8 października 1987 r. w sprawie Kolpinguis Nijmegen, sygn. 80/86; wyrok z dnia 10 kwietnia 1984 r. w sprawie Von Colson i Kamann, sygn. 14/83).

Powyższe stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest w pełni aprobowane na gruncie polskiego orzecznictwa sądowego. Jak wskazał to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 września 2017 r. (sygn. akt I FSK 1271/15): „Powyższa formuła wyraża obowiązek interpretacji obowiązującego prawa krajowego w świetle tekstu i celów dyrektywy po to, aby osiągnąć wyznaczony przez dyrektywę rezultat (tzw. wykładnia prounijna). Sądy stosując prawo powinny nadawać jego normom krajowym takie znaczenie, jakie zapewni mu zgodność z prawem unijnym. Ponadto sądy są zobowiązane w razie stwierdzenia, że normy prawa krajowego są niezgodne z prawem wspólnotowym, zastosować normy prawa wspólnotowego, jako podstawę swoich rozstrzygnięć, odmawiając jednocześnie zastosowania norm prawa krajowego. Stanowi to konsekwencję zasady prymatu prawa unijnego w stosunku do prawa krajowego.

Sąd krajowy powinien dokonać zatem wykładni istniejącego prawa wewnętrznego tak, aby uwzględniała ona treść, jak i cel przepisu prawa unijnego. Natomiast wykładnia celowościowa prawa wspólnotowego nakazuje w większym stopniu uwzględniać cele konkretnych rozwiązań prawnych niż literalne brzmienie przepisów je zawierających.

Dokonując wykładni prounijnej, tj. sprzyjającej prawu europejskiemu należy uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE)”.

Powyższy obowiązek stosowania wykładni prounijnej rozciąga się nie tylko na sądy krajowe, ale również krajowe organy administracyjne, co jednoznacznie potwierdza w swym orzecznictwie zarówno Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak i Naczelny Sąd Administracyjny(por. np. wyrok TSUE (dawniej ETS) z dnia 22 czerwca 1989 r. w sprawie Fratelli Costanzo SpA. sygn. C-103/88, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2016 r., sygn. I GSK 224/15). Oznacza to, że obowiązek ten obejmuje m.in. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, jako organ podatkowy właściwy w sprawach dotyczących wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, w tym interpretacji indywidualnych (vide art. 13 Ordynacji podatkowej).

Co ważne, imperatyw stosowania wykładni prounijnej determinuje zarazem zasadę pierwszeństwa stosowania prawa unijnego przed prawem krajowym (vide m.in. uchwała siedmiu sędziów NSA z dnia 16 października 2017 r., sygn. I FPS 1/17). Uwaga ta dotyczy również orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które jako tzw. „acquis communautaire” stanowi część prawa unijnego.

Mając na względzie powyższe uwagi prawne, powracając na grunt art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, należy podkreślić, iż wprawdzie przepisy dotyczące zwolnień od podatku VAT nie mogą być przedmiotem wykładni rozszerzającej, to jednak nie oznacza to, że terminy użyte do zdefiniowania danego zwolnienia powinny być interpretowane w taki sposób, iż uniemożliwiałoby to osiągnięcie przez owo zwolnienie zamierzonego przez nie skutku (tak np. wyrok TSUE z dnia 18 listopada 2004 r. w sprawie Temco Europe SA, sygn. C-284/03).

W tym miejscu zwrócić trzeba uwagę, iż art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT jest przepisem implementującym do krajowego porządku prawnego regulację art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 112. Wskazany tutaj przepis Dyrektywy zamieszczony jest w tytule IX rozdziale 2 Dyrektywy 112 zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”. Oznacza to, że przepis/przepisy dotyczące tego zwolnienia powinny być interpretowane z uwzględnieniem interesu publicznego, który dzięki nim ma zostać zrealizowany. A contrario, wykładnia ww. przepisów, która prowadziłaby do rezultatów naruszających bądź nie mogących pozostać w zgodzie z interesem publicznym, powinna zostać uznana za niezgodną z prawem unijnym, i jako taka zostać odrzucona.

Podobne zapatrywanie co do „przeznaczenia” przedmiotowego zwolnienia zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 marca 2014 r. (sygn. akt I FSK 585/13), gdzie stwierdzono, co następuje: „Niewątpliwie przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa poprzez obniżenie kosztów tych usług. Celem więc jest upowszechnienie pewnych pożądanych wzorców zachowania, co niewątpliwie może nastąpić poprzez zmniejszenie wysokości wynagrodzenia za te usługi”.

Dokonując wykładni art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, przy uwzględnieniu treści art. 132ust. 1 lit. m) Dyrektywy 112, należy przede wszystkim podkreślić, iż wskazany tutaj przepis krajowy w sposób niezgodny z ww. przepisem dyrektywy określa zakres podmiotowy zwolnienia od podatku VAT. Otóż przepis Dyrektywy stanowi o organizacjach nienastawionych na osiąganie zysku, nie określając przy tym ich formy prawnej. Oznacza to więc, że każda organizacja nienastawiona na osiąganie zysku, bez względu na swoją formę prawną, mieści się w zakresie podmiotowym analizowanego tutaj zwolnienia. Z kolei przepis krajowy (art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT) określa zakres podmiotowy zwolnienia w ten sposób, iż obejmuje on jedynie kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych. W konsekwencji, w pełni zasadne jest twierdzenie, że poprzez wprowadzenie przez ustawodawcę krajowego w ramach art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, katalogu form prawnych podatników legitymowanych do stosowania zwolnienia przewidzianego w tym przepisie doszło do naruszenia art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 112 i w tym aspekcie ww. przepis ustawy o VAT pozostaje w sprzeczności z przepisem unijnym. Okoliczność ta nakazuje tym samym stwierdzić, iż nie tylko rezultaty wykładni prounijnej, ale i możliwość powołania się przez podatnika (tutaj: Wnioskodawcę) bezpośrednio na przepis Dyrektywy, w sytuacji gdy regulacja krajowa pozostaje z nim w sprzeczności (vide wyrok TSUE z dnia 19 stycznia 1982 r. w sprawie Ursuli Becker, sygn. 8/81), prowadzą do wniosku, że zakres zwolnienia unormowanego mocą art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT obejmuje – w ujęciu podmiotowym – każdy podmiot nienastawiony na osiągnięcie zysku. Kwestia niezgodności art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT z art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 112 w aspekcie wskazanym w niniejszym akapicie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym. Tytułem przykładu, jak uznano to w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2017 r. (sygn. akt FSK 1807/15): „zasadnie zatem Sąd pierwszej instancji analizując przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. nie poprzestał na jego literalnej wykładni, co uczynił Minister Finansów, a odwołał się do wykładni prounijnej tego przepisu, uwzględniającej brzmienie i cele art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE, która to wykładnia przedstawiona została w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 585/13 (dostępny na http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Skład orzekający w niniejszej sprawie wykładnię tę podziela. Zgodnie zaś z tą wykładnią, przyjętą również przez Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku, przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 u.pt.u. w związku z art. 132 ust. 1 pkt m) Dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować tak, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku.

Odnosząc powyższe uwagi prawne na grunt przedmiotowego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznać trzeba, iż przesłanka podmiotowa zwolnienia od podatku VAT pozostaje spełniona. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż Wnioskodawca będący fundacją nie jest nastawiony na osiąganie zysku, o czym świadczą w szczególności cele statutowe Fundacji, a także okoliczność, iż nie zawsze (nie przy każdej zrealizowanej usłudze projektowania tras rowerowych) ów zysk w ogóle występuje: niekiedy realizacja danej usługi projektowania generuje nawet stratę (vide: opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz dalsza cześć stanowiska Wnioskodawcy). Co więcej, wypada w tym miejscu nadmienić, iż nawet kierując się przesłanką ujętą w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, odwołującą się do celu statutowego, jakim ma być działalność na rzecz rozwoju i upowszechniana sportu – również i w tym aspekcie pozostaje ona spełniona przez Fundację z uwagi na cele statutowe oraz sposoby ich realizacji, które zaprezentowane zostały w ramach niniejszego wniosku (vide opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego), a które nakierowane są stricte na rozwój i upowszechnianie sportu (w szczególności sportów rowerowych).

Przechodząc do kolejnej przesłanki, której spełnienie warunkuje dopuszczalność stosowania zwolnienia od podatku VAT unormowanego mocą art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT oraz art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy należy stwierdzić, iż zwolnieniu podlegają usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Z racji tego, iż ustawa o VAT, ani Dyrektywa 112 nie zawierają definicji pojęcia „sport” oraz „wychowanie fizyczne” zasadne jest w tym miejscu odwołanie się do rezultatów wykładni językowej ww. pojęć oraz wykładni systemowej zewnętrznej związanej z pojęciem „sport”. I tak, według:

a)słownika języka polskiego przez sport rozumie się ćwiczenia i gry służące podnoszeniu i nabywaniu sprawności fizycznej i wyrabianiu pewnych cech charakteru (por. red. naukowa prof. dr M Szymczak „Słownik języka polskiego PWN”, T. III, Warszawa 1981 r.);

b)art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1463) sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach;

c)słownika języka polskiego przez wychowanie fizyczne rozumie się ćwiczenia gimnastyczne lekkoatletyczne, gry sportowe itp. mające na celu wszechstronny rozwój fizyczny organizmu człowieka (por. red. Naukowa prof. dr M. Szymczak „Słownik języka polskiego PWN”, T. III, Warszawa 1981 r.).

W ocenie Wnioskodawcy, świadczona przez niego usługa, której dotyczy niniejszy wniosek,tj. projektowanie tras rowerowych (w tym (…)) pozostaje w ścisłym związku ze sportem i wychowaniem fizycznym w znaczeniu tych pojęć przedstawionym powyżej. Właściwe zaprojektowanie tras rowerowych jest bowiem warunkiem koniecznym dla zapewnienia bezpiecznego uprawiania sportów rowerowych przez osoby fizyczne. Co więcej, nie ulega wątpliwości, że projektowanie tras rowerowych (w tym (…)) zachowuje swój sens i cel tylko w powiązaniu ze sportem rowerowym. Innymi słowy projektowanie trasy rowerowej dla innych celów niż uprawianie sportów rowerowych nie tylko nie jest w ogóle spotykane, ale przede wszystkim byłoby działaniem wewnętrznie sprzecznym, podważającym ratio projektowania ww. trasy, czyniąc je w ten sposób bezzasadnym i bezprzedmiotowym.

Warto również nadmienić, iż w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie Mesto Zamberk (sygn. C-18/12) za usługę ściśle związaną ze sportem, podlegającą zwolnieniu od podatku VAT, uznano dostęp do parku wodnego oferujący odwiedzającym nie tylko urządzenia umożliwiające podejmowanie aktywności sportowej, lecz także inne formy rozrywki lub wypoczynku. Powyższy wyrok wskazuje więc, iż analizowana tutaj przesłanka ścisłego związania ze sportem powinna być interpretowana przede wszystkim pod kątem funkcjonalnym/celowościowym, tzn. prowadzić do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy dana usługa jest nakierowana przede wszystkim na umożliwienie uprawiania sportu, co też i ma miejsce w przedmiotowym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym. Co więcej, wypada także zwrócić uwagę, iż w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych za usługę ściśle związaną ze sportem uznaje się np. sprzedaż praw do transmisji telewizyjnej spotkań piłkarskich. Jak uzasadniono to w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 grudnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 137/12) prawa te „są one pochodną rozgrywek piłkarskich, a więc ich związek z działalnością sportową jest ścisły”.

Przedstawione w poprzednim akapicie okoliczności stanowią również – w ocenie Wnioskodawcy – podstawę do twierdzenia, że przedmiotowa usługa projektowania tras rowerowych (w tym (…)) jest konieczna do organizowania i uprawiania sportu, a więc iż spełniona pozostaje następna przesłanka dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, przewidziana mocą art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o VAT. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż dla zorganizowania możliwości uprawiania sportów rowerowych w danym terenie niezbędne jest odpowiednie zaprojektowanie trasy rowerowej. Pozwala to bowiem na optymalne wytyczenie owej trasy, jak i zapewnienie bezpiecznego uprawiania ww. sportów przez osoby fizyczne (korzystające z tras rowerowych).

Odnosząc się do przesłanki uregulowanej mocą art. 43 ust. 1 pkt. 32 lit. b) ustawy o VAT skonstatować należy, iż Wnioskodawca nie jest podmiotem nastawionym na osiąganie zysków. Świadczy o tym już sam statut Fundacji, w którym z jednej strony nie wskazano, aby jej celem było prowadzenie działalności zarobkowej i osiąganie zysku, z drugiej zaś stwierdzono tam (tj. w statucie), że cały dochód Fundacji przeznaczany jest wyłącznie na realizację celów statutowych, które nakierowane są na propagowanie i rozwój sportu, ze szczególnym uwzględnieniem sportów rowerowych. Ponadto jak wskazano to w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wynagrodzenie przypadające Fundacji z tytułu wykonywania przez nią świadczeń, w tym i usługi stanowiącej przedmiot niniejszego wniosku, ustalone jest na poziomie zapewniającym pokrycie kosztów działalności, nie zaś na poziomie ukierunkowanym na osiąganie zysku. W konsekwencji zasadne jest twierdzenie, że analizowana w niniejszym akapicie przesłanka pozostaje spełniona przez Wnioskodawcę.

Przechodząc do przesłanki uregulowanej mocą art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. c) ustawy o VAT, w myśl której dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w tym przepisie konieczne jest, aby usługa była świadczona na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym, odwołać należy się przede wszystkim do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Otóż w wyroku tego Trybunału z dnia 18 października 2008 r. w sprawie Canterbury Hockey Club (sygn. C-253/07) stwierdzono, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT w kontekście osób uprawiających sport nie stanowi przeszkody okoliczność, iż usługa świadczona jest na rzecz osoby prawnej, stowarzyszenia itd. o ile faktycznymi beneficjentami są osoby uprawiające sport. Ponadto, w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie Mesto Zamberk (sygn. C-18/12) jednoznacznie stwierdzono, że za uprawianie sportu należy rozumieć także niezorganizowaną, niesystematyczną i niemającą na celu udziału w zawodach aktywność sportową. W efekcie za uprawianie sportu uznać należy także indywidualne, nieregularne uprawianie sportów rowerowych przez osoby fizyczne niezrzeszone w żadnym klubie sportowym lub organizacji o podobnym charakterze.

W przedmiotowym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym oczywiste jest, że pomimo, iż nabywcami od Wnioskodawcy usługi projektowania tras rowerowych (w tym (…)) są właściciele bądź zarządcy danego terenu, przez który przebiegać ma trasa rowerowa, a którzy częstokroć są osobami prawnymi lub posiadają inną formę prawną, to jednak rzeczywistymi beneficjentami ww. usługi pozostają osoby fizyczne uprawiające sporty rowerowe na trasach zaprojektowanych przez Wnioskodawcę. Stąd też przesłankę przewidzianą w art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. c) ustawy o VAT również uznać należy – w przypadku Wnioskodawcy – za spełnioną.

Analiza art. 43 ust. 1 pkt 32 w zw. z ust. 18 ustawy o VAT prowadzi również do wniosku, iż poza spełnieniem – przedstawionych powyżej – przesłanek pozytywnych, dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT konieczne jest również wykluczenie zachodzenia przesłanek negatywnych w postaci:

a)wyłączenia spod zwolnienia od podatku VAT usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością,

– należy stwierdzić, iż usługa świadczona przez Wnioskodawcę, tj. projektowanie tras rowerowych (w tym (…)) nie została wymieniona w ww. katalogu usług, wobec czego powyższe wyłączenie nie znajduje zastosowania względem przedmiotowej usługi,

b)nieosiągania w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia przeznaczenia ich w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług,

– należy stwierdzić, iż usługa świadczona przez Wnioskodawcę, tj. projektowanie tras rowerowych (w tym (…)) nie stanowi źródła zysków Wnioskodawcy osiąganych systematycznie, a więc planowo, regularnie, w szczególności zlecenia wykonania przez Wnioskodawcę projektu trasy rowerowej nie stanowią przedmiotu umów o charakterze stałej współpracy, zlecenia te składane są Wnioskodawcy nieregularnie (od czasu do czasu). Wnioskodawca nie tworzy ani nie realizuje planu finansowego, który przewidywałby stałe, regularne wpływy z tytułu świadczenia przedmiotowej usługi, którą traktuje on jako swoisty dodatek, jedną z wielu czynności przyczyniających się do realizacji celów statutowych Fundacji. Fundacja nie posiada również stałego zespołu pracowników/współpracowników dedykowanego realizacji usług projektowania tras rowerowych, taki zespół tworzony jest przez nią dopiero po otrzymaniu zlecenia. Co więcej, jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, zrealizowanie danej usługi projektowania (tras rowerowych) nie oznacza automatycznie, że Fundacja osiąga z tego tytułu zysk (rozumiany tutaj jako nadwyżkę przychodów nad kosztami). Zdarza się bowiem, iż w związku z wykonaniem danej usługi projektowania Fundacja nie osiąga w ogóle zysku lub nawet ponosi stratę. Strata ta podlega następnie pokryciu np. z ewentualnie osiągniętego zysku z tytułu realizacji kolejnej (lub kolejnych) ww. usług. Warto przy tym dodać, iż jak wynika to ze statutu Fundacji wszelkie uzyskiwane dochody (zyski) są przeznaczane na cele statutowe Fundacji, a więc m.in. na kontynuację (a w domyśle również doskonalenie) wykonywanych przez siebie usług projektowania tras rowerowych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, świadczona przez niego usługa projektowania tras rowerowych (w tym (…)) podlega zwolnieniu od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT.

Na zakończenie, z tzw. ostrożności Wnioskodawca zaznacza, iż nawet gdyby uznać świadczoną przez niego usługę projektowania tras rowerowych za czynność pomocniczą względem usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym wówczas na podstawie art. 43 ust. 17 ustawy o VAT przedmiotowa usługa i tak podlegałaby zwolnieniu od podatku VAT, gdyż:

a)jest ona niezbędna dla świadczenia usługi związanej ze sportem (jako usługi podstawowej) – jak już bowiem wskazano we wcześniejszej części stanowiska Wnioskodawcy zaprojektowanie trasy rowerowej jest niezbędne/konieczne dla stworzenia odpowiednich, w tym i bezpiecznych warunków dla uprawiania sportów rowerowych w terenie, w którym owa trasa podlega wytyczeniu

– wykluczona tym samym zostaje przesłanka negatywna przewidziana w art. 43 ust. 17 pkt 1 ustawy o VAT,

b)głównym celem świadczenia przedmiotowej usługi nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez Wnioskodawcę poprzez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających ze zwolnienia od podatku VAT – jak już bowiem wskazano we wcześniejszej części złożonego wniosku (vide opis stanu taktycznego/zdarzenia przyszłego) cele statutowe Fundacji odnoszą się do propagowania i rozwoju sportu, w szczególności sportów rowerowych, w efekcie usługa projektowania tras rowerowych winna być postrzegana jako jeden z wielu środków realizacji ww. celów, innymi słowy głównym celem (istotą) świadczenia przez Wnioskodawcę usługi projektowania tras rowerowych jest propagowanie i stymulowanie w ten sposób rozwoju sportów rowerowych, nie zaś osiąganie z tego tytułu zysków (dochodu), o braku nakierowania świadczenia przedmiotowej usługi na osiągnięcie dodatkowego dochodu świadczy również – wskazany w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

– okoliczność, iż przy realizacji usługi projektowania nie zawsze Fundacja osiąga zysk, niekiedy ponosi nawet stratę

– wykluczona tym samym zostaje przesłanka negatywna przewidziana w art. 43 ust. 17 pkt 2 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 13 lutego 2018 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0112-KDIL2-2.4012.554.2017.1.MŁ, w której Państwa stanowisko w zakresie korzystania ze zwolnienia od podatku VAT usług projektowania tras rowerowych uznałem za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 27 lutego 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

22 marca 2018 r. wnieśli Państwo skargę na interpretację znak 0112-KDIL2-2.4012.554.2017.1.MŁ do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

Skarga wpłynęła do mnie 28 marca 2018 r.

Wnieśli Państwo o:

1)    uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości;

2)    zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił skarżoną interpretację znak 0112-KDIL2-2.4012.554.2017.1.MŁ – wyrokiem z 26 czerwca 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 445/18.

Pismem z 21 sierpnia 2018 r. wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Następnie pismem z 23 lipca 2019 r. wycofałem skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 7 sierpnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1958/18 umorzył postępowanie kasacyjne.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną znak 0112-KDIL2-2.4012.554.2017.1.MŁ, stał się prawomocny od 7 sierpnia 2019 r.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem ponownie Państwa wniosek – 6 lutego 2020 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0112-KDIL2-2.4012.554.2017.11.MŁ, w której Państwa stanowisko w zakresie korzystania ze zwolnienia od podatku VAT usług projektowania tras rowerowych uznałem za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 20 lutego 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

20 marca 2020 r. wnieśli Państwo skargę na interpretację znak 0112-KDIL2-2.4012.554.2017.11.MŁ do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

Skarga wpłynęła do mnie 25 marca 2020 r.

Wnieśli Państwo o:

1)    uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości;

2)    zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił skarżoną interpretację znak 0112-KDIL2-2.4012.554.2017.11.MŁ – wyrokiem z 8 października 2020 r. sygn. akt I SA/Wr 260/20.

Pismem z 11 grudnia 2020 r. wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 22 listopada 2024 r. sygn. akt I FSK 521/21 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną znak 0112-KDIL2-2.4012.554.2017.11.MŁ, stał się prawomocny od 22 listopada 2024 r. (wpływ 28 stycznia 2025 r.).

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczeń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 26 czerwca 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 445/18 i z 8 października 2020 r. sygn. akt I SA/Wr 260/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 listopada 2024 r. sygn. akt I FSK 521/21.

Z uwagi na termin zaistnienia opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego – w analizowanej sprawie mają zastosowanie przepisy prawa obowiązujące w dniu 13 lutego 2018 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy:

Jednakże na mocy do art. 146a pkt 1 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Należy zaznaczyć, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy:

Powołany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy stanowi odzwierciedlenie regulacji zawartych w art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 r., s. 1, ze zm.), dalej: Dyrektywa 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 18 ustawy:

Zgodnie z jednolitą linią orzeczniczą Naczelnego Sądu Administracyjnego przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, który implementuje do krajowego prawnego przepis art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), należy interpretować tak, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechnia sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku.

Powyższe stanowisko zostało przedstawione w wyrokach NSA z dnia 8 lutego 2018 r. sygn. akt I FSK 394/16, z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt I FSK 1807/15, z dnia 13 marca sygn. akt I FSK 585/13.

Zgodnie z brzmieniem ustawy, zwolnieniu podlegają usługi „ściśle” związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Przepisy ustawy nie zawierają definicji „ścisłego” związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym. W pewnym zakresie do kwestii tej odniósł się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club, Canterbury Ladies Hockey Club przeciwko The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, w którym to wyjaśnił, że świadczenie usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym „może być zwolnione tylko wtedy, gdy są one konieczne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu, tj. uprawiania sportu lub wychowania fizycznego” (pkt 22). Ponadto TSUE podkreślił, iż „Zwolnienie transakcji należy zatem ustalić w szczególności w zależności od charakteru świadczonych usług oraz ich związku ze sportem lub wychowaniem fizycznym” (pkt 23).

Natomiast w wyroku z dnia 21 lutego 2013r. w sprawie C-18/12, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, iż:

Z wyroku tego wynika również, iż art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT, w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany.

Celem powołanego przepisu Dyrektywy jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Interpretacja tego przepisu ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem.

W konstatacji Trybunał stwierdził, że:

Z okoliczności sprawy wynika, że Fundacja jest osobą prawną, Fundacją w rozumieniu przepisów ustawy o fundacjach. Fundacja została powołana (…) w drodze złożenia stosownych oświadczeń woli (w formie aktu notarialnego) przez fundatorów – osoby fizyczne. Fundacja jest wpisana do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, a także do rejestru przedsiębiorców. Fundacja jest zarejestrowana dla celów podatku VAT od (…). Nadzór nad Fundacją sprawuje minister właściwy do spraw sportu i turystyki. Zgodnie z postanowieniami Statutu Fundacji, w brzmieniu obowiązującym od (…), celami Fundacji są:

1)wspieranie rozwoju sportu, (…);

2)wspieranie oraz propagowanie rekreacji i turystyki, (…);

3)rozwój aktywnych form spędzania wolnego czasu;

4)aktywne działanie na rzecz własnego środowiska i regionu;

5)propagowanie i upowszechnianie kultury fizycznej i sportu wśród ogółu społeczeństwa, a w szczególności wśród młodzieży i dzieci;

6)(…);

7)(…);

8)(…).

Całość dochodów, w tym dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej, uzyskiwanych przez Fundację jest przeznaczona wyłącznie na działalność statutową (cele statutowe). Jednym z głównych zadań statutowych Fundacji jest projektowanie tras rowerowych, a zwłaszcza (…), we współpracy z jednostkami samorządu terytorialnego, Lasami Państwowymi, Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska oraz parkami narodowymi. Wiele projektów współrealizowanych przez Fundację korzysta ze wsparcia finansowego Unii Europejskiej.

(…).

W celu realizacji inwestycji w postaci zaprojektowania (…) trasy rowerowej, Fundacja podpisuje z podmiotem zamawiającym (jednostką samorządu terytorialnego, parkiem narodowym itp.) umowę o wykonanie prac projektowych. Na mocy umowy Fundacja zobowiązuje się do opracowania przy użyciu własnych narzędzi i materiałów dokumentacji projektowej niezbędnej do wykonania szlaku rowerowego tzw. (…) o określonej długości.

Wątpliwości Państwa dotyczą tego, czy usługi projektowania tras rowerowych (w tym (…)) korzystają/będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

Z wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy wynika, że podatnik, aby móc skorzystać ze zwolnienia w nim przewidzianego, winien spełnić przesłanki zarówno o charakterze przedmiotowym, jak i podmiotowym.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że zwolnieniem od podatku VAT objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 26 czerwca 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 445/18 w przedmiotowej sprawie stwierdził, że:

W przedmiotowej sprawie wskazali Państwo, że są Państwo Fundacją w rozumieniu przepisów ustawy o fundacjach. Całość dochodów, w tym dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej, uzyskiwanych przez Fundację jest przeznaczona wyłącznie na działalność statutową (cele statutowe). Zgodnie z postanowieniami Statutu Fundacji, w brzmieniu obowiązującym od (…), celami Fundacji są:

1)wspieranie rozwoju sportu, (…);

2)wspieranie oraz propagowanie rekreacji i turystyki, (…);

3)rozwój aktywnych form spędzania wolnego czasu;

4)aktywne działanie na rzecz własnego środowiska i regionu;

5)propagowanie i upowszechnianie kultury fizycznej i sportu wśród ogółu społeczeństwa, a w szczególności wśród młodzieży i dzieci;

6)(…);

7)(…);

8)(…).

Tym samym przesłanka o charakterze podmiotowym jest spełniona wówczas, gdy świadczącym usługę jest podmiot, którego celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu.

Mając na uwadze powyższe, przesłanka o charakterze podmiotowym w analizowanej sprawie, wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy jest/będzie spełniona.

W następnej kolejności należy przeanalizować, czy spełnione są/będą pozostałe warunki umożliwiające zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

Przesłanka o charakterze przedmiotowym odnosi się do charakterystyki usług świadczonych przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy – są to usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim i są świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Dokonując rozstrzygnięcia kwestii spełnienia przez Państwa przesłanki przedmiotowej, trzeba mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu przedstawione w przedmiotowej sprawie w wyroku z 8 października 2020 r. sygn. akt I SA/Wr 260/20 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 listopada 2024 r. sygn. akt I FSK 521/21.

W zakresie rozstrzygnięcia spełnienia przez Państwa przesłanki przedmiotowej, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w ww. wyroku z dnia 8 października 2020 r. stwierdził, że:

Ponadto WSA we Wrocławiu wskazuje, że:

Powyższe podsumował NSA w wyroku z 22 listopada 2024 r. sygn. akt I FSK 521/21 stwierdzając, że:

NSA podkreślił również, że:

Zatem, uwzględniając powyższe wyroki sądów w przedmiotowej sprawie, należy stwierdzić, że usługi projektowania tras rowerowych spełniają również przesłankę przedmiotową uprawniającą do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

W tym stanie rzeczy, wobec spełnienia przesłanki podmiotowej, jak też przedmiotowej wynikającej z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, do świadczonych przez Fundację usług projektowania tras rowerowych – zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku przewidziane we wskazanym wyżej przepisie, gdyż usługi te ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym są świadczone na rzecz osób uprawiających sport, a całość dochodów, w tym dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej, uzyskiwanych przez Fundację jest przeznaczona wyłącznie na działalność statutową (cele statutowe).

W konsekwencji, przedmiotowa usługa świadczona przez Fundację, tj. usługa projektowania tras rowerowych (w tym (…)), korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

·zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. 13 lutego 2018 r.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·     Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·       w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.