Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 26 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług kulturalnych. Uzupełnił go Pan pismem z 3 marca 2025 r. (wpływ 3 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 17 listopada 2022 r. pod firmą (…) w zakresie:

działalności w zakresie nagrań dźwiękowych i muzycznych (PKD 59.20.Z);
działalności związanej z wystawianiem przedstawień artystycznych (PKD 90.01.Z).

Wnioskodawca jest artystą, producentem muzycznym, występującym pod pseudonimem artystycznym (…), który tworzy i wykonuje utwory muzyczne (podkłady) oraz utwory słowno-muzyczne.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca:

1.Tworzy i nagrywa utwory muzyczne i słowno-muzyczne (single oraz albumy);

2.Przenosi prawa autorskie lub pokrewne albo udziela licencji na korzystanie z tych utworów;

3.Występuje na koncertach jako artysta wykonawca.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę o wyłączną dystrybucję cyfrową i fizyczną z wytwórnią muzyczną. Na mocy tej umowy Wnioskodawca:

1.Udzieli wytwórni wyłącznej licencji na korzystanie i rozporządzanie:

a.artystycznymi wykonaniami oraz prawami producenta fonogramu do nagrań i albumów;

b.autorskimi prawami majątkowymi oraz prawami pokrewnymi do teledysków i materiałów promocyjnych;

c.prawami autorskimi do materiałów graficznych na następujących polach eksploatacji:

w zakresie publicznego udostępniania w taki sposób, aby każdy mógł mieć dostęp do utworów i przedmiotów praw pokrewnych w miejscu i w czasie przez siebie wybranym (m.in. udostępnianie w Internecie, np. w ramach dowolnych stron internetowych oraz jakichkolwiek serwisów odpłatnych lub nieodpłatnych, w tym z towarzyszeniem reklam, w szczególności video on demand, catch-up, pay-per-view, dostępnych, m.in. w technice downloading, streaming, IPTV, ADSL, DSL, DTH, Network PVR/Cloud PVR, connected TV, DVR, Instant Restart, Backward EPG, cyfrowe telewizje kablowe, platformy cyfrowe oraz jakiejkolwiek innej), z wykorzystaniem technologii NFT, a także w ramach dowolnych usług telekomunikacyjnych z zastosowaniem jakichkolwiek systemów i urządzeń (m.in. telefonów stacjonarnych i/lub komórkowych, komputerów stacjonarnych i/lub przenośnych, monitorów, odbiorników telewizyjnych, a także przekazów z wykorzystaniem wszelkich dostępnych technologii, np. GSM, UMTS, True Tones, Real Tones, itp. za pomocą telekomunikacyjnych sieci przesyłu danych), również jako ilustracji audiowizualnej, w tym tzw. powitania, pozdrowienia lub tzw. udostępnienia „na życzenie” oraz poprzez umieszczanie na fixed playlistach i udostępnianie jako UGC;
korzystania z Nagrań, Albumu, Teledysku, Kontentu Graficznego oraz Materiałów Promocyjnych, w dowolnym formacie do sieci multimedialnej (Internet), sieci telefonii komórkowej i obrotu nimi w serwisach, w sieciach internetowych oraz sieciach GSM, Internetowych, węzłach telekomunikacyjnych, w szczególności w Nowych Technologii i/lub Streamingu.

2.Udziela licencji zarówno do dystrybucji cyfrowej utworów, jak i fizycznej (w postaci płyt CD) – natomiast osobiście nie będzie odpowiadał za produkcję lub dostarczenie fizycznych płyt do kontrahenta. To wytwórnia na podstawie licencji sama organizuje kwestie techniczne tłoczenia i sprzedaży płyt.

3.Upoważnia także wytwórnię do wykonywania w imieniu Wykonawcy oraz podmiotów uprawnionych autorsko i wykonawczo do Nagrań, Albumów, Teledysku, Kontentu Graficznego oraz Materiałów Promocyjnych ich odpowiednio osobistych praw wykonawczych lub osobistych praw autorskich (z prawem do udzielania dalszych upoważnień).

4.Udziela wytwórni zgody na korzystanie z imienia, nazwiska, pseudonimu, wizerunku, biografii Wykonawców dla celów związanych z promocją, komercjalizacją, sprzedażą i eksploatacją Nagrań, Albumów lub Teledysków.

5.Udziela na rzecz wytwórni niewyłącznej licencji do znaków towarowych, grafik i oznaczeń udostępnionych wytwórni w ramach wykonania Umowy.

6.Z tytułu udzielenia licencji (na wszystkich wymienionych w umowie polach eksploatacji) i zgód w zakresie i na zasadach opisanych umowa na rzecz wytwórni, otrzyma wynagrodzenia stanowiące:

a.określony procent sprzedaży netto w ramach dystrybucji cyfrowej;

b.określony procent sprzedaży netto w ramach dystrybucji fizycznej (standardowej);

c.określony procent sprzedaży netto z tytułu dystrybucji fizycznej wersji specjalnych i preorder;

d.d. określony procent zysku z merchandisingu.

Na poczet wynagrodzenia, Wnioskodawca otrzyma zaliczkę płatną w trzech transzach. Wynagrodzenie będzie wypłacane w formie honorarium, po potrąceniu zaliczek.

Utwory oraz Nagrania tworzone przez Wnioskodawcę są przedmiotem prawa autorskiego i praw pokrewnych w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca jest twórcą, artystą wykonawcą oraz producentem fonogramu w rozumieniu tej ustawy - tworzone utwory są wynikiem jego indywidualnej działalności twórczej w postaci audio. Wnioskodawca samodzielnie organizuje swoją pracę, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością i działa we własnym imieniu. To co ważne, to to że Wnioskodawca odpowiada przede wszystkim za wymyślenie koncepcji artystycznej, stworzenie utworu muzycznego (podkładu muzycznego, tzw. beatu) i stworzenie utworu słowno-muzycznego jako całość.

W większości przypadków, na tych utworach będą udzielać się inni artyści wykonawcy (np. raperzy), przekazując Wnioskodawcy swoje majątkowe prawa autorskie i pokrewne do ich wykonań. Zatem Wnioskodawca, posiadać będzie pełnię praw oraz zgód i zezwoleń do powstałych Utworów i Nagrań, ale na poszczególnych utworach będą udzielali się różni artyści.

Pomiędzy Wnioskodawcą a wytwórnią może pojawić się także podmiot pośredniczący – agencja muzyczna. W takim przypadku to Agencja podpisze bezpośrednio z wytwórnią umowę na stworzenie albumu, a analogiczną umowę podpisze z Wnioskodawcą, aby posiadać licencje na wszelkie nagrania i albumy.

Działalność Wnioskodawcy ma charakter:

1.Usługowy - w zakresie:

a.udzielania licencji na wykorzystanie utworów lub nagrań,

b.występów koncertowych

2.Wytwórczy - w zakresie:

a.tworzenia i produkcji utworów muzycznych lub nagrań,

b.produkcji teledysków i materiałów promocyjnych.

Na podstawie prowadzonej dokumentacji księgowej Wnioskodawca może wyodrębnić przychody z poszczególnych rodzajów działalności. Przy czym głównym i najistotniejszym przedmiotem umowy jest udzielenie licencji do stworzonych utworów słowno-muzycznych i nagrań. Pozostałe działania są działaniami pobocznymi, uzupełniającymi główną usługę. W roku podatkowym poprzedzającym rok podatkowy będący przedmiotem pytania Wnioskodawca nie przekroczył limitu przychodów 2.000.000 euro uprawniającego do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawca złożył oświadczenie o wyborze opodatkowania w tej formie w ustawowym terminie.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Pytanie nr 1 lit. b wniosku, dotyczy produkcji teledysków i materiałów promocyjnych świadczonej na podstawie przedstawionych w opisie sprawy zapisów umownych.

Opisana produkcja teledysków ma charakter kreacyjny, tj. wiąże się z pracą twórczą i wymagającą kreatywności, cechuje się niepowtarzalnością, będzie wykonywana według Pana autorskiego pomysłu oraz będzie skutkować powstaniem czegoś nowego, tzn. utworu w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

W zakresie produkcji teledysków przekaże lub udzieli Pan licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Z tytułu produkcji teledysków będzie przysługiwało Panu wynagrodzenie w formie honorarium.

Według umowy (gdzie Wydawca to Pan), Materiały promocyjne to wszelkie materiały promocyjne dotyczące Nagrań, Albumu, Teledysków przekazane przez Wydawcę do Wytwórni, do których całość autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych przysługuje Wydawcy, jak również gdzie Wydawca jest upoważniony do korzystania z wizerunków osób utrwalonych w tych materiałach i/lub znaków towarowych w nich zawartych. Może to być na przykład nagranie krótkich video, w których będzie Pan zapraszał do odsłuchania Pana nowej płyty. Mogą to też być materiały graficzne promujące płytę.

Jest to usługa powiązana przede wszystkim z produkcją utworów muzycznych i albumów, do których powstaną właśnie teledyski oraz materiały promocyjne, które będą używane przez wytwórnię do promowania Pana twórczości. Teoretycznie nie jest to usługa niezbędna do prowadzenia działalności, ale zapisy umowne z wytwórnią najczęściej zawierają takie zobowiązanie, ponieważ obu stronom zależy na jak największych wyświetleniach i odtworzeniach albumu.

Produkowane materiały promocyjne będą dotyczyć wyłącznie tworzonych przez Pana utworów/teledysków. Nie zajmuje się Pan zawodowo tworzeniem materiałów promocyjnych. Po prostu musi Pan jakieś dostarczyć do wytwórni, aby mieli czym promować Pana utwory i albumy muzyczne.

Celem usługi w zakresie produkcji materiałów promocyjnych będzie przekazanie ich do wytwórni, aby wytwórnia mogła umieścić je w swoich social mediach, na (…), (…) i w innych dostępnych miejscach. Głównym celem jest oczywiście zwiększenie rozpoznawalności i liczby odtworzeń.

Z tytułu teledysków i materiałów promocyjnych nie ma wyszczególnionego wynagrodzenia, ponieważ te rzeczy tworzone są tylko po to, aby docelowo liczba odtworzeń i wyświetleń nagrań oraz albumów muzycznych wzrosła. Wynagrodzenie w umowie jest uzależnione od przychodu, jaki osiągnie Wytwórnia z tytułu dystrybucji cyfrowej, fizycznej oraz udzielania dalszej licencji. Przychody te są uzależnione przede wszystkim od liczby odtworzeń utworów. Na liczbę odtworzeń wpływa przede wszystkim jakość i atrakcyjność utworu muzycznego, a w mniejszym stopniu towarzyszące jej materiały promocyjne i teledyski.

Często z teledysków wycina się jakiś fragment (na przykład kilkunastosekundowy) i używa się go jako materiał promocyjny do danego utworu. Ale nie są to usługi nierozerwalnie związane. Można tworzyć osobno materiały promocyjne i teledyski, mimo że często się przeplatają i uzupełniają.

W zakresie usługi występów koncertowych wskazał Pan, że jako producent muzyczny najczęściej na koncercie stoi Pan lekko oddalony od brzegu sceny, za konsoletą DJ’ską (lub komputerem). Na żywo odtwarza Pan utwory, podkłady muzyczne, miksuje je, zwraca się do publiczności (na przykład „głośniej, nie słyszę was!” albo „jesteście gotowi?”). Bliżej publiczności występują artyści wokalni (raperzy).

Tworząc podkłady muzyczne, które później gra Pan na koncertach razem z artystami wokalnymi, przyczynia się Pan do poszerzania dorobku kulturowego – przede wszystkim w kulturze hip hopu, rapu i popu. Przejawia się to na przykład w zachowaniu i ubiorze osób przychodzących na koncerty.

Honorarium to wynagrodzenie za wykonaną pracę artystyczną lub twórczą, zatem za świadczenie występów koncertowych będzie Panu przysługiwać wynagrodzenie w formie honorarium.

Koncerty nie są objęte umową przedstawioną w opisie sprawy.

Na pytanie: czy świadcząc usługi opisane we wniosku będzie Pan wykonywał usługi, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.)?

Odpowiedział Pan: Prosi Pan o pomoc z interpretacją Organ. Jak Pan wspomniał, Pana główną usługą jest tworzenie i udzielanie licencji do utworów muzycznych. Tworzy je Pan głównie na komputerze – w momencie tworzenia znajdują się na nośniku fizycznym (dysku) lub w tzw. Chmurze. Chmura oznacza, że pliki wysyłane są od razu do Internetu – natomiast technicznie nadal przebywają one na jakimś nośniku (dysku), tylko należącym do wielkich, międzynarodowych korporacji jak (…), (…) czy (…). Utwory muzyczne to również nagrania, natomiast nie wie Pan czy ustawodawca pisząc „nagrania” w pkt 1 oraz 4 artykułu 43 ust. 19 miał to na myśli.

Tworzone teledyski to 3-5 minutowe filmy, w których występuje Pan lub artysta wokalny. Na początku surowe nagrania znajdują się na karcie pamięci operatora kamery, następnie zgrywane są na dysk twardy, a docelowo również przesyłane są na serwery (…), (…), (…) itp.

Nie wszystkie utwory muzyczne posiadają teledyski. Niektóre utwory to tylko muzyka.

Zatem nie jest Pan pewny, jak powinien klasyfikować Pan usługi w zakresie pkt 1 i 4.

Pozostałych usług wymienionych w art. 43 ust. 19 ustawy o VAT na pewno nie będzie Pan świadczyć.

Pytanie

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie:

a.tworzenia i udzielania licencji do utworów na podstawie przedstawionych zapisów umownych,

b.produkcji teledysków i materiałów promocyjnych,

c.występów koncertowych

jako artysta wykonawca, podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług jako usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi w zakresie tworzenia i udzielania licencji do utworów muzycznych lub słowno-muzycznych, artystycznych wykonań utrwalonych w formie nagrań (fonogramu), produkcji teledysków i materiałów promocyjnych oraz występów koncertowych podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a)podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b)indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Analizując możliwość zastosowania powyższego zwolnienia należy w pierwszej kolejności odnieść się do definicji ustawowych zawartych w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi oraz utwory muzyczne i słowno-muzyczne.

Zgodnie z art. 85 ust. 2, artystycznymi wykonaniami są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z kolei art. 94 ust. 3 stanowi, że domniemywa się, iż producentem fonogramu jest osoba, pod której nazwiskiem lub firmą (nazwą) fonogram został po raz pierwszy sporządzony.

Wnioskodawca spełnia definicję twórcy określoną w art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim, zgodnie z którym domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu, artysty wykonawcy zgodnie z art. 85 ust. 2 oraz producenta fonogramu z art. 94 ust. 3. Wnioskodawca tworzy utwory muzyczne, artystyczne wykonania i nagrania pod pseudonimem artystycznym (…), który jest publicznie znany i kojarzony z jego twórczością.

Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę na podstawie umowy z wytwórnią spełnia definicję honorarium. Ustawa o VAT nie definiuje tego pojęcia, należy więc odwołać się do jego potocznego rozumienia jako wynagrodzenia za pracę w wolnych zawodach, w szczególności twórców i artystów. Struktura wynagrodzenia określona w umowie (procent od sprzedaży netto, rozliczany w okresach kwartalnych) jest typowa dla honorariów w branży muzycznej.

Odnośnie charakteru kulturalnego świadczonych usług, należy wskazać, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „usług kulturalnych”. Zgodnie z wykładnią językową, pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury. Kultura rozumiana jest jako całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości.

Dodatkowo, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Tworzenie utworów muzycznych oraz ich wykonywanie podczas koncertów niewątpliwie stanowi działalność w zakresie tworzenia i upowszechniania kultury. To samo dotyczy utworów tworzonych we współpracy z innymi artystami, co również w przypadku Wnioskodawcy będzie miało miejsce.

Powyższe potwierdza Interpretacja z 6 grudnia 2021 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. 0114-KDIP4-2.4012.632.2021.2.AA. Fakt, że w ramach zawartej umowy Wnioskodawca będzie zobowiązany również do promowania własnego albumu jest usługą dodatkową do głównej, kompleksowej usługi udzielania licencji do nagrań i albumu, zatem zgodnie z obecnym orzecznictwem należy zastosować zasady rozliczania tak jak przy działalności głównej (w tym przypadku zwolnienie z VAT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych towarów i usług zwolnienia od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 19 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1)usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;

2)wstępu:

a)na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,

b)do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,

c)do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;

3)wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;

4)usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;

5)działalności agencji informacyjnych;

6)usług wydawniczych;

7)usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;

8)usług ochrony praw.

Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:

Zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 87):

Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług należy wskazać, że art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W myśl art. 1 ust. 2 pkt 7, pkt 8 i pkt 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

7) muzyczne i słowno-muzyczne,

8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,

9) audiowizualne (w tym filmowe).

Według art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
stanowić przejaw działalności twórczej,
posiadać indywidualny charakter.

Jak stanowi art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Na mocy art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy, wyłączne prawo do:

1)ochrony dóbr osobistych, w szczególności w zakresie:

a)wskazywania go jako wykonawcy, z wyłączeniem przypadków, gdy pominięcie jest zwyczajowo przyjęte,

b)decydowania o sposobie oznaczenia wykonawcy, w tym zachowania anonimowości albo posłużenia się pseudonimem,

c)sprzeciwiania się jakimkolwiek wypaczeniom, przeinaczeniom i innym zmianom wykonania, które mogłyby naruszać jego dobre imię;

2)korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na następujących polach eksploatacji:

a)w zakresie utrwalania i zwielokrotniania - wytwarzania określoną techniką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,

b)w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono - wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy,

c)w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż określony w lit. b - nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

W opisie sprawy podał Pan informacje, z których wynika, że:

jest Pan artystą, producentem muzycznym, który tworzy i wykonuje utwory muzyczne (podkłady) oraz utwory słowno-muzyczne;
w ramach prowadzonej działalności gospodarczej tworzy i nagrywa Pan utwory muzyczne i słowno-muzyczne (single oraz albumy), przenosi Pan prawa autorskie lub pokrewne albo udziela licencji na korzystanie z tych utworów, występuje na koncertach jako artysta wykonawca;
zamierza Pan zawrzeć umowę o wyłączną dystrybucję cyfrową i fizyczną z wytwórnią muzyczną;
na mocy tej umowy udzieli Pan wytwórni wyłącznej licencji na korzystanie i rozporządzanie artystycznymi wykonaniami oraz prawami producenta fonogramu do nagrań i albumów, autorskimi prawami majątkowymi oraz prawami pokrewnymi do teledysków i materiałów promocyjnych, prawami autorskimi do materiałów graficznych;
osobiście nie będzie Pan odpowiadał za produkcję lub dostarczenie fizycznych płyt do kontrahenta;
wynagrodzenie będzie wypłacane w formie honorarium, po potrąceniu zaliczek;
utwory oraz nagrania tworzone przez Pana są przedmiotem prawa autorskiego i praw pokrewnych w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
jest Pan twórcą, artystą wykonawcą oraz producentem fonogramu - tworzone utwory są wynikiem Pana indywidualnej działalności twórczej w postaci audio. Odpowiada Pan przede wszystkim za wymyślenie koncepcji artystycznej, stworzenie utworu muzycznego (podkładu muzycznego, tzw. beatu) i stworzenie utworu słowno-muzycznego jako całości;
samodzielnie organizuje Pan swoją pracę, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością i działa we własnym imieniu;
produkcja teledysków ma charakter kreacyjny, tj. wiąże się z pracą twórczą i wymagającą kreatywności, cechuje się niepowtarzalnością, będzie wykonywana według Pana autorskiego pomysłu oraz będzie skutkować powstaniem czegoś nowego, tzn. utworu w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych;
w zakresie produkcji teledysków przekaże lub udzieli Pan licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.
z tytułu produkcji teledysków będzie przysługiwało Panu wynagrodzenie w formie honorarium.
według umowy, materiały promocyjne to wszelkie materiały promocyjne dotyczące nagrań, albumu, teledysków przekazane przez Pana do Wytwórni, do których całość autorskich praw majątkowych i prawa pokrewnych przysługuje Panu, jak również gdzie jest Pan upoważniony do korzystania z wizerunków osób utrwalonych w tych materiałach i/lub znaków towarowych w nich zawartych. Może to być na przykład nagranie krótkich video, w których będzie Pan zapraszał do odsłuchania Pana nowej płyty. Mogą to też być materiały graficzne promujące płytę;
produkcja materiałów promocyjnych jest powiązana przede wszystkim z produkcją utworów muzycznych i albumów, do których powstaną właśnie teledyski oraz materiały promocyjne, które będą używane przez wytwórnię do promowania Pana twórczości. Teoretycznie nie jest to usługa niezbędna do prowadzenia działalności, ale zapisy umowne z wytwórnią najczęściej zawierają takie zobowiązanie, ponieważ obu stronom zależy na jak największych wyświetleniach i odtworzeniach albumu;
produkowane materiały promocyjne będą dotyczyć wyłącznie tworzonych przez Pana utworów/teledysków;
celem usługi w zakresie produkcji materiałów promocyjnych będzie przekazanie ich do wytwórni, aby wytwórnia mogła umieścić je w swoich social mediach, na (...) i w innych dostępnych miejscach. Głównym celem jest oczywiście zwiększenie rozpoznawalności i liczby odtworzeń;
można tworzyć osobno materiały promocyjne i teledyski, mimo że często się przeplatają i uzupełniają;
w zakresie występów koncertowych wskazał Pan, że jako producent muzyczny najczęściej na koncercie stoi Pan za konsoletą DJ’ską (lub komputerem) i odtwarza Pan utwory, podkłady muzyczne, miksuje je oraz zwraca się do publiczności;
tworząc podkłady muzyczne, które później gra Pan na koncertach razem z artystami wokalnymi, przyczynia się Pan do poszerzania dorobku kulturowego;
za świadczenie występów koncertowych będzie Panu przysługiwać wynagrodzenie w formie honorarium;
koncerty nie są objęte umową przedstawioną w opisie sprawy.

Opisane usługi, tj. tworzenie i udzielanie licencji do utworów, produkcji teledysków i materiałów promocyjnych oraz świadczenie występów koncertowych, świadczy Pan jako indywidualny twórca i artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto, za zrealizowane usługi otrzyma Pan wynagrodzenie w formie honorarium. Spełniona jest zatem przesłanka podmiotowa wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Analizując, czy w opisanej sprawie spełniona jest przesłanka przedmiotowa, należy mieć na uwadze, że:

w zakresie tworzenia i udzielania licencji do utworów wskazał Pan, że tworzone utwory są wynikiem Pana indywidualnej działalności twórczej w postaci audio. Odpowiada Pan przede wszystkim za wymyślenie koncepcji artystycznej, stworzenie utworu muzycznego (podkładu muzycznego, tzw. beatu) i stworzenie utworu słowno-muzycznego jako całości. Tworzone przez Pana utwory oraz nagrania są przedmiotem prawa autorskiego i praw pokrewnych w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
w zakresie produkcji teledysków wskazał Pan, że usługa ta ma charakter kreacyjny, tj. wiąże się z pracą twórczą i wymagającą kreatywności, cechuje się niepowtarzalnością, będzie wykonywana według Pana autorskiego pomysłu oraz będzie skutkować powstaniem czegoś nowego, tzn. utworu w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych;
w zakresie koncertów wskazał Pan, że jako producent muzyczny na koncercie stoi Pan za konsoletą DJ’ską (lub komputerem) i odtwarza Pan utwory, podkłady muzyczne, miksuje je oraz zwraca się do publiczności. Tworząc podkłady muzyczne, które później gra Pan na koncertach razem z artystami wokalnymi, przyczynia się Pan do poszerzania dorobku kulturowego;
z tytułu świadczenia usług tworzenia i udzielania licencji do utworów, produkcji teledysków oraz świadczenia występów koncertowych przysługuje Panu honorarium.

W konsekwencji należy uznać, że usługi tworzenia i udzielania licencji do utworów, produkcji teledysków oraz świadczenie występów koncertowych stanowią usługi kulturalne.

Odnosząc się natomiast do opisanej przez Pana usługi produkcji materiałów promocyjnych należy wskazać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności złożonej.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną powinna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jako element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej usługi.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., TSUE uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej, do których stosuje się te same zasady opodatkowania.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych przez podatnika na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy VAT. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), czy też w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.

Zatem w przypadku usług o charakterze złożonym, o ich opodatkowaniu decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności powinna odbywać się więc na podstawie tego, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

W opisie sprawy wskazał Pan, że produkcja materiałów promocyjnych dotyczy nagrań, albumu, teledysków, które przekazuje Pan do wytwórni, do których całość autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych przysługuje Panu, jak również gdzie jest Pan upoważniony do korzystania z wizerunków osób utrwalonych w tych materiałach i/lub znaków towarowych w nich zawartych. Może to być na przykład nagranie krótkich video, w których będzie Pan zapraszał do odsłuchania Pana nowej płyty. Mogą to też być materiały graficzne promujące płytę. Produkcja materiałów promocyjnych jest powiązana przede wszystkim z produkcją utworów muzycznych i albumów, do których powstaną właśnie teledyski oraz materiały promocyjne, które będą używane przez wytwórnię do promowania Pana twórczości. Teoretycznie nie jest to usługa niezbędna do prowadzenia działalności, ale zapisy umowne z wytwórnią najczęściej zawierają takie zobowiązanie, ponieważ obu stronom zależy na jak największych wyświetleniach i odtworzeniach albumu. Produkowane materiały promocyjne będą dotyczyć wyłącznie tworzonych przez Pana utworów/teledysków. Celem produkcji materiałów promocyjnych jest przekazanie ich do wytwórni, aby wytwórnia mogła umieścić je w swoich social mediach, na (...) i w innych dostępnych miejscach. Głównym celem jest zwiększenie rozpoznawalności i liczby odtworzeń.

Zatem powyższe działania stanowią czynności uzupełniające dla usług tworzenia utworów i udzielania licencji oraz usług produkcji teledysków. Służą one celom promocyjnym tworzonych przez Pana utworów i teledysków. Produkowane materiały promocyjne będą dotyczyć wyłącznie tworzonych przez Pana utworów/teledysków, zatem zawsze będą mieć związek z usługami świadczonymi przez Pana jako twórcę - artystę.

Związek o charakterze przyczynowo-skutkowym usług promocyjnych z usługami tworzenia utworów i udzielania licencji oraz usługami produkcji teledysków powoduje, że tworzenie materiałów promocyjnych wykazuje ścisłe powiązanie ze świadczeniem przez Pana usług kulturalnych w taki sposób, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, których rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Należy zatem uznać, że tworzenie materiałów promocyjnych jest zdeterminowane przez usługę główną oraz ma na nią istotny wpływ. Tworzenie przez Pana materiałów promocyjnych stanowi świadczenie wtórne do usługi głównej, którą w tym przypadku stanowią usługa kulturalna, a więc jest w stosunku do niej usługą pomocniczą.

Mając zatem na uwadze powołane regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że świadczone przez Pana usługi będą stanowiły usługi kulturalne, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

Jednak jeżeli usługi kulturalne stanowią jednocześnie usługi wymienione w art. 43 ust. 19 ustawy, wówczas nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku do towarów i usług.

W opisie sprawy wskazał Pan, że nie jest Pan pewien jak powinien klasyfikować swoje usługi w zakresie art. 43 ust. 19 ustawy pkt 1 i 4. Jednocześnie zaznaczył Pan, że nie będzie Pan świadczyć pozostałych usług wymienionych w art. 43 ust. 19 ustawy.

Należy wskazać, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 43 ust. 19 pkt 1 i 4 ustawy, dotyczący usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach oraz usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach, gdyż usługi wymienione w tym artykule dotyczą usług, których przedmiotem są gotowe (nagrane) nośniki, takie jak płyty CD czy DVD. Z kolei, z opisu sprawy wynika, że osobiście nie będzie Pan odpowiadał za produkcję lub dostarczenie fizycznych płyt do kontrahenta. Zatem, w opisanej sprawie nie będzie Pan świadczył usług wymienionych w art. 43 ust. 19 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, świadczone przez Pana usługi w zakresie:

tworzenia utworów i udzielania licencji do utworów oraz tworzenia materiałów promocyjnych,
produkcji teledysków oraz tworzenia materiałów promocyjnych,
występów koncertowych,

spełniają przesłanki do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wniosku wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie