Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 3 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania wycofania domków z działalności gospodarczej i przeznaczenia ich na najem prywatny. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej oraz czynnym podatnikiem VAT.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wynajem krótkoterminowy domków letniskowych położonych w ośrodku wypoczynkowym nad morzem, prowadzonym przez Wnioskodawcę. Domki będące przedmiotem najmu zostały wybudowane przez Wnioskodawcę na gruncie będącym jego własnością, a następnie wykończone i wyposażone.

Przy wybudowaniu oraz wyposażaniu domków Wnioskodawca poniósł nakłady, z tytułu których przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, co wynika z faktu, że nakłady dotyczyły podjętych następnie czynności opodatkowanych. Łączna kwota podatku naliczonego, o którą został obniżony podatek należny wyniosła 392 637,46 zł.

W związku z faktem, że Wnioskodawca zamierza zrezygnować z prowadzenia ośrodka, zamierza zamknąć prowadzoną przez siebie jednoosobową działalność gospodarczą. Jednocześnie chce w ramach najmu prywatnego wynająć cały ośrodek podmiotowi trzeciemu, który będzie w nim prowadził działalność gospodarczą. Jednocześnie Wnioskodawca zamierza pozostać podatnikiem VAT czynnym w związku z najmem ośrodka.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym wycofanie domków z działalności gospodarczej i przeznaczenie ich na najem prywatny będzie stanowiło nieodpłatne przekazanie towarów na cele osobiste podatnika, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT, a tym samym spowoduje obowiązek zapłaty z tego tytułu podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, wycofanie składników majątkowych z działalności gospodarczej w sytuacji przeznaczenia ich na najem prywatny, który w dalszym ciągu będzie realizowany jako czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług, będzie neutralne podatkowo w rozumieniu przepisów ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicja pojęcia „odpłatnej dostawy towarów” została uregulowana w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z powołanym przepisem przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas gdy czynności te są wykonywane za wynagrodzeniem. Należy jednak zauważyć, że ustawodawca zrównał niektóre czynności wykonywane przez podatników nieodpłatnie z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, szczególności:

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2)wszelkie inne darowizny,

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Ustawa VAT nie definiuje, czym w istocie są potrzeby osobiste podatnika, jednakże w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że potrzeby osobiste to takie, które nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Zgodnie z powołanym przepisem „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa VAT definiuje pojęcie „działalność gospodarcza” znacznie szerzej niż ustawa z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (dalej: „Prawo przedsiębiorców”). Tak szeroka definicja działalności gospodarczej, która odnosi się również do wykorzystywania w sposób ciągły majątku dla celów zarobkowych, w ocenie Wnioskodawcy obejmuje również najem składników majątkowych realizowany poza działalnością gospodarczą zarejestrowaną na podstawie przepisów Prawa przedsiębiorców.

Jak wskazuje Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 7 lutego 2022 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.885.2021.1.MGO, „w podatku VAT nie występuje pojęcie najmu prywatnego i najmu w ramach działalności gospodarczej. W świetle przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował, czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu (dzierżawy) stanowi środek trwały”.

W związku z powyższym należy uznać, że pomimo wyrejestrowania działalności gospodarczej, Wnioskodawca przeznaczając składniki majątkowe na wynajem, nadal będzie prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy VAT i nadal będzie czynnym podatnikiem VAT, wykonując czynności opodatkowane uprawniające do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z tymi czynnościami.

Z uwagi na powyższe, w opisanym stanie faktycznym u Wnioskodawcy nie wystąpi przeznaczenie składnika majątku na cele osobiste w związku z zamknięciem jednoosobowej działalności gospodarczej. W konsekwencji nie spowoduje to również obowiązku zapłaty z tego tytułu podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT, gdyż przepis ten nie znajdzie zastosowania w opisanym stanie faktycznym.

Potwierdzenie opisanego wyżej stanowiska można odnaleźć m.in. w interpretacji indywidualnej z 20 kwietnia 2023 r. znak: 0112-KDIL3.4012.121.2023.1.AK, czy też z 26 września 2022 r. znak: 0113- KDIPT1-3.4012.420.2022.1.MWJ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2)  wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Jak wynika z art. 659 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej środków trwałych skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy w odniesieniu do kwestii opodatkowania czynności wycofania domków z Pana działalności gospodarczej i przeznaczenie ich na najem prywatny należy wskazać, że – jak wynika z okoliczności sprawy – po zamknięciu jednoosobowej działalności gospodarczej, w ramach najmu prywatnego chce Pan wynająć cały ośrodek podmiotowi trzeciemu. Zamierza Pan pozostać podatnikiem VAT czynnym w związku z najmem ośrodka.

Zatem wycofany z działalności gospodarczej majątek będzie nadal wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. nadal będzie wykorzystywany przez Pana w sposób ciągły dla celów zarobkowych do wykonywania czynności opodatkowanych.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. W świetle przepisów ustawy, działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował, czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu (dzierżawy) stanowi w jego działalności środek trwały.

Zatem, w przedstawionej sytuacji wycofanie domków letniskowych z prowadzonej działalności gospodarczej w celu ich wykorzystywania na potrzeby wynajmu, tj. działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług nie będzie mieściło się w pojęciu dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż nie będzie to wycofanie majątku z przeznaczeniem na Pana cele osobiste.

Opisane domki nadal będą wykorzystywane przez Pana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W konsekwencji, wycofanie z działalności gospodarczej domków letniskowych i przeznaczenie ich na najem prywatny, tj. do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA)

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.