Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów na warunkach formuły DDP oraz data sprzedaży na fakturze jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 marca 2025 r. oraz pismem z 24 marca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Faktura sprzedaży wystawiona 03.01.2025r. i data dostawy i data sprzedaży 30.12.2024r. Towar opuścił magazyn w dniu 30.12.2024r.(dokument WZ). Z załączonych dokumentów wynika, że sprzedaż towaru miała miejsce dnia 30.12.2024. Spółka posiada kwit wagowy potwierdzony przez kontrahenta z dnia 30.12.2024 i raport wagowy również potwierdzający datę przyjęcia przez kontrahenta. Towar został dostarczony na warunkach formuły DDP zgodnie z Incoterms 2020.

Wnioskodawca cytuje szczegółowe zapisy umowy „Depozyt-przechowywanie Materiału przez Kupującego za jego zgodą, do czasu rozstrzygnięcia wszelkich formalno-prawnych i jakościowych wątpliwości związanych z dostarczonym Materiałem; Kupujący odpowiada za Materiał pozostający w Depozycie jeśli jest on pozostawiony na terenie 1, Przyjęcie Materiału - moment wystawienia dokumentu PZ (po wstępnej ocenie Kupującego potwierdzającej, że dostarczony Materiał spełnia warunki określone Umową ramową i Umową szczegółową); informacja o wystawieniu numeru PZ dostępna jest na Portalu Klienta,”

Kontrahent odebrał dostawę dnia 30.12.2024r. i przekazał do swojego depozytu. Dopiero w dniu 02.01.2025 r. przyjął towar do swojego magazynu. Faktura nie została opłacona przez klienta w formie zaliczki, czy przedpłaty. Kupujący kwestionuję datę sprzedaży 30.12.2024r., uzasadniając swoje stanowisko zapisami wynikającymi z Umowy ramowej zacytowanej powyżej.

W uzupełnieniu wskazano, że:

1)   Koszty i całe ryzyko związane z dostawą towarów ponosi Sprzedawca.

2)   Po otrzymaniu zamówienia na towar tworzymy w systemie awizacyjnym klienta Awizację, w której Wnioskodawca wyznacza terminy dostaw z zamówienia. Odbiorca zatwierdza w systemie realizację dostawy. Następnie zgodnie z awizacją Wnioskodawca ładuje towar i dostarcza własnym środkiem transportu. Ze względu na dużą odległość, Wnioskodawca dostawę ładuje z minimum jednodniowym wyprzedzeniem, aby transport mógł dotrzeć zgodnie z planem. Po załadunku, towar dostarczony jest i rozładowany na terenie zakładu Odbiorcy przez pracownika Wnioskodawcy.

Dokumenty potwierdzające ilość i jakość dostawy Wnioskodawca otrzymuje od klienta drogą elektroniczną. Raport wagowy (ilościowy) został wystawiony 30.12.2024 r. a raport jakościowy w dniu 31.12.2024 r.

3)   Wnioskodawca dostarcza towar do określonego miejsca zgodnie z umową i awizacją w dniu 30.12.2024 r.

4)   Zgodnie z umową z Kontrahentem Wnioskodawca dostarczył towar do wyznaczonego miejsca w dniu 30.12.2024 r.

5)   Ryzyko związane z przekazaniem towaru nastąpiło w dniu 30.12. 2024r. w momencie dostarczenia towaru do zakładu Odbiorcy.

6)   Odpowiedzialność za towary i ich uszkodzenie bądź utratę przechodzi na Kontrahenta po rozładowaniu towarów przez pracownika Wnioskodawcy w dniu 30.12.2024r.

7)   Przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel na rzecz Kontrahenta nastąpiło po rozładowaniu towaru przez pracownika Wnioskodawcy na terenie zakładu Odbiorcy dnia 30.12.2024 r.

8)   Skrót 1 oznacza 1 na terenie Odbiorcy (Kupującego).

9)   Depozyt na terenie 1 jest depozytem Odbiorcy (Kupującego).

Pytania

1. Czy data sprzedaży na fakturze powinna być z datą 30.12.2024r.?(czyli data dostawy towaru)

2. W którym okresie Spółka powinna wykazać VAT należny od sprzedaży?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca uważa, że data sprzedaży na fakturze powinna być 30 grudnia 2024 r., ponieważ dostarczenie towaru 30 grudnia 2024 r. i pozostawienie do dyspozycji klienta powoduje obowiązek podatkowy i wykazanie sprzedaży w miesiącu grudniu 2024 r.

Dostarczenie towaru 30.12.2024r. i pozostawienie do dyspozycji klienta powoduje obowiązek podatkowy i wykazanie sprzedaży w miesiącu grudniu 2024r. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, ze sprzedającego na kupującego w dniu dostawy. Spółka twierdzi, że nie ma znaczenia sposób i miejsce składowania (depozyt, magazyn, plac) oraz przechowywania dostarczonego towaru przez Odbiorcę oraz wewnętrzne procedury określające datę przyjęcia towaru.

Zgodnie też z zasadą ogólną uregulowaną w art. 19 a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy – dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Przechodząc do kwestii objętej zakresem pytań należy zauważyć, że dla celów powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług dokonanie czynności (dostawy towarów lub wykonania usługi) następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. Dokonanie dostawy towarów następuje z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów”, akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, w wyniku którego podmiot ten uzyskuje możliwość korzystania z rzeczy jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. Odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie – w istocie rzeczy – praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Należy wskazać, że reguły INCOTERMS (International Commercial Terms), tj. zbiór międzynarodowych reguł, określających warunki sprzedaży, których stosowanie jest szeroko przyjęte na całym świecie. Reguły te regulują kwestie podziału kosztów, ryzyka oraz obowiązków pomiędzy sprzedającym i kupującym, związanych z dostawą towaru w handlu międzynarodowym. W każdym kontrakcie handlowym niezbędne jest ustalenie, która ze stron tego kontraktu – kupujący czy sprzedający – zajmie się organizacją transportu towaru, poniesie jego koszty, a także ryzyko z nim związane. Aby uniknąć każdorazowego uzgadniania szczegółów kontraktu w tym zakresie, można dla ułatwienia posłużyć się typowymi, ujednoliconymi w skali międzynarodowej klauzulami kontraktowymi, czyli np. INCOTERMS. Ułatwiają one i przyspieszają zawieranie umów oraz dają większą gwarancję prawidłowości obrotu handlowego niż indywidualnie ustalone warunki dostaw. W znaczący sposób redukują nieporozumienia wynikające z braku precyzyjnej znajomości praktyk handlowych oraz określają odpowiedzialność każdej ze stron w sposób prosty, bezpieczny i zrozumiały. Zatem reguły INCOTERMS opisują czynności, koszty i ryzyko związane z dostawą towaru od sprzedających do kupujących.

Wskazali Państwo, że towar został dostarczony nabywcy na warunkach formuły DDP zgodnie z Incoterms 2020. Dostarczyli Państwo towar własnym środkiem transportu w umówione miejsce 30 grudnia 2024 r. Rozładunku dokonał Państwa pracownik. Ryzyko związane z przekazaniem towaru nastąpiło 30 grudnia 2024r. w momencie dostarczenia towaru do zakładu Odbiorcy. Odpowiedzialność za towary i ich uszkodzenie bądź utratę przeszła na Kontrahenta po rozładowaniu towarów przez pracownika Wnioskodawcy 30 grudnia 2024r. Przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel na rzecz Kontrahenta nastąpiło po rozładowaniu towaru przez pracownika Wnioskodawcy na terenie zakładu Odbiorcy 30 grudnia 2024 r. Koszty i całe ryzyko związane z dostawą towarów ponieśli Państwo. Ryzyko związane z przekazaniem towaru nastąpiło 30 grudnia 2024 r. w momencie dostarczenia towaru do zakładu Odbiorcy.

W związku z opisanymi wyżej zasadami dokonywania przez Państwa transakcji dostawy towarów należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dostawa towarów nastąpiła z chwilą dostarczenia tych towarów do miejsca przeznaczenia, czyli 30 grudnia 2024 r. Obowiązek podatkowy powstał na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy o VAT z chwilą dokonywania dostawy towarów.

Natomiast zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Na mocy art. 106e ust. 1 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

1) datę wystawienia;

2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12) stawkę podatku;

13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15) kwotę należności ogółem;

(…)

Stosownie do art. 106i ust. 1 ustawy:

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Jak wyżej wskazano w okolicznościach niniejszej sprawy data dokonania przez Państwa dostawy to 30 grudnia 2024 r. Data sprzedaży wpływa na powstanie obowiązku podatkowego. Podana na fakturze data sprzedaży – określa bowiem moment, w którym powstanie obowiązek zapłaty podatku.

W konsekwencji datą jaka powinna widnieć na fakturze jest data dokonania dostawy towarów, w opisanej sytuacji jest to dzień 30 grudnia 2024 r.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstał z chwilą dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia, czyli 30 grudnia 2024 r. na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy o VAT. Również data 30 grudnia 2024 r. powinna widnieć na fakturze jako data sprzedaży towarów.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.