Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT opłat pobieranych przez Gminę za udostępnianie pasa drogowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina (…) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, jako jednostka samorządu terytorialnego prowadzi sprzedaż opodatkowaną i zwolnioną oraz działalność pozostającą poza sferą podatku VAT, która ma charakter nieodpłatny. Gmina (…), zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, art. 6 ust. 1 tej ustawy określa, że do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami dla innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, do zadań własnych gminy należą sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. Według art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1.krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;

2.wojewódzkich – zarząd województwa;

3.powiatowych – zarząd powiatu;

4.gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Jednocześnie zgodnie z art. 8 pkt. 1 ustawy o drogach publicznych drogi, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym takiej drogi, są drogami wewnętrznymi. Równocześnie art. 8 ust. 2 ustawy o drogach publicznych wskazuje, iż budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku – do właściciela tego terenu. Jak również art. 8 ust. 2 tejże ustawy stanowi, że budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku – do właściciela tego terenu. Zgodnie z ust. 3 oraz 4 powołanego wcześniej art. 8 finansowanie zadań, o których mowa w ust. 2, należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku – do właściciela tego terenu. Oznakowanie połączeń dróg wewnętrznych z drogami publicznymi oraz utrzymanie znaków drogowych, sygnałów drogowych lub urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, związanych z funkcjonowaniem tych połączeń, należy do zarządcy drogi publicznej. Wnioskodawca Gmina (…) jako zarządca (oraz właściciel) terenu, na którym zlokalizowana jest droga wewnętrzna zawiera umowy za zajęcie pasa drogowego drogi wewnętrznej na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg dotyczące:

a.prowadzenia robót w pasie drogowym,

b.  umieszczenia w pasie drogowym obiektów urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam,

c.  umieszczania w pasie drogowym obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam,

d. zajęcie pasa drogowego w celach innych niż wymienione w pkt. a-c, w tym głównie w celu instalacji kabla energetycznego, kabla telekomunikacyjnego, budowy przyłącza gazowego, przyłącza wodociągowego lub kanalizacyjnego.

Z tytułu zajęcia pasa drogowego drogi wewnętrznej zgodnie z zarządzeniem Wójta Gminy (…) pobierana jest opłata. Do tej pory Gmina zawierała umowy cywilnoprawne za zajęcie pasa drogi wewnętrznej oraz czynność tą dokumentowała fakturą VAT naliczając podatek VAT należny (stawka podatku 23%), traktowała drogi wewnętrzne jako wyjęte spod reżimu ustawy o drogach publicznych a tym samym stosowała cywilnoprawne formy działania w tym zakresie naliczając podatek VAT należny. Udostępnianie drogi wewnętrznej (nie posiadającej statusu drogi publicznej) na cele umieszczenia w jej pasie urządzeń infrastrukturalnych takich jak: kable energetyczne, telekomunikacyjne, przyłącza gazowe oraz wodociągowe i kanalizacyjne w drodze umowy cywilnoprawnej było zgodne ze stanowiskiem regionalnych izb obrachunkowych, w tym (...). Co prawda ustawodawca w art. 22 ust. 2 cytowanej wcześniej ustawy o drogach, wskazał, iż grunty w pasie drogowym zarząd drogi może oddawać w najem, dzierżawę albo je użyczać, w drodze umowy, m.in. na cele instalacji urządzeń, ale tych o których mowa w art. 20g ust. 1 tejże ustawy, czyli: stacjonarnych i przenośnych urządzeń służących do obserwacji i rejestracji obrazu zdarzeń na drogach, wraz z fundamentami, konstrukcjami wsporczymi oraz przynależnymi elementami wyposażenia. Z tego tytułu zarząd drogi pobiera opłaty w wysokości ustalonej w umowie. Mając powyższe na względzie Gmina (…) uważała, że udostępnianie dróg wewnętrznych na inne cele niż wprost wymienione w art. 20g ust. 1 ustawy o drogach nie ma charakteru czynności publicznoprawnej, tylko ma charakter czynności cywilnoprawnej i czynności te podlegają przepisom ustawy o podatku VAT.

Z uwagi na aktualne stanowisko Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej wyrażonej w wydanych ostatnio indywidualnych interpretacjach podatkowych:

• 0113-KDIPT1-3.4012.426.2024.1.AG,
• 0114-KDIP4-3.4012.650.2024.2.AAR,
• 0113-KDIPT1-1.4012.165.2024.1.MGO,
• 0112-KDIL1-2.4012.510.2024.2.AS,
• 0112-KDIL1-2.4012.410.2024.1.AS,
• 0114-KDIP4-2.4012.694.2024.1.SKJ,

Gmina (…) powzięła w wątpliwość słuszność swojego stanowiska w kwestii traktowania udostępniania (najmu) pasa drogowego drogi wewnętrznej na cele umieszczenia w nim urządzeń infrastrukturalnych na cele m.in. instalacji kabla energetycznego, kabla telekomunikacyjnego, budowy przyłącza gazowego, przyłącza wodociągowego lub kanalizacyjnego, jako czynności mającej charakter cywilnoprawny i tym samym opodatkowania tej czynności podatkiem VAT.

Pytanie

Czy czynności udostępniania pasa drogi wewnętrznej za które Gmina pobiera opłaty, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zadania obejmujące sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Jak mówi art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań Gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o drogach publicznych drogi, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym takiej drogi, są drogami wewnętrznymi.

Jak również stosownie do ust. 2 tego artykułu budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku – do właściciela tego terenu.

Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Także powołując się na art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Należy jednak podkreślić, że zarówno odpłatna dostawa towarów, jak również odpłatne świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu, jeżeli są wykonywane przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, w rozumieniu tej ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Mając na uwadze powyższe regulacje, w celu określenia jak traktowane są, w oparciu o przepisy ustawy o VAT, wykonywane przez jednostki samorządu terytorialnego czynności, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy jednostki te wykonują samodzielnie działalność gospodarczą. Wprawdzie pojęcie działalności gospodarczej ma obiektywny charakter, co oznacza, że działalność tę ocenia się niezależnie od jej celów lub rezultatów, aby jednak dana działalność kwalifikowana była, jako działalność gospodarcza, musi mieć ona charakter trwały i być wykonywana w zamian za wynagrodzenie otrzymywane przez świadczeniodawcę/dostawcę.

Jak już Gmina wskazywała w opisie stanu faktycznego, wysokość opłat ustalana jest na podstawie Zarządzenia Wójta Gminy (…), które określa zasady dotyczące zajęcia pasa dróg wewnętrznych niezaliczonych do żadnej kategorii dróg publicznych, stanowiących własność komunalną Gminy (…) i leżących w zarządzie Wójta Gminy (…).

Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych wprost reguluje kwestie zajęcia pasa drogowego na drogach publicznych (i w ramach tychże – mających status dróg gminnych), w tym kwestie udostępniania pasa drogowego w drodze decyzji administracyjnej oraz ustala zasady pobierania z tego tytułu opłat, które mają charakter publicznoprawny (zatem pozostają poza sferą przepisów ustawy o podatku VAT). Przepisy ww. ustawy nie mają zastosowania do dróg które nie mają charakteru drogi publicznej (a takowymi są drogi wewnętrzne), pomimo że w ustawie tej status drogi wewnętrznej został wprost określony poprzez wskazanie, że drogami wewnętrznymi są drogi, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym takiej drogi (art. 8 ust. 1 ustawy o drogach). Mając jednak na względzie to iż, drogi wewnętrzne, podobnie jak drogi gminne, których właścicielem jest Gmina (…), służą do celów zaspakajania zbiorowych potrzeb mieszkańców, zatem dla celów określonych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, tak więc ich udostępnianie na inne cele (czy to w drodze decyzji administracyjnej, czy w drodze umowy) powinno mieć taki sam charakter, czyli charakter czynności publicznoprawnej, pozostającej poza sferą przepisów o podatku VAT. W konsekwencji, zdaniem Gminy, ustalone opłaty, nie stanowią wynagrodzenia za świadczone przez Gminę usługi w rozumieniu regulacji ustawy o VAT, gdyż udostępniając pas drogi wewnętrznej Gmina wykonuje swoje zadania własne, nie działając jako podatnik VAT. Gmina nie wykonuje tych czynności w celach zarobkowych, lecz jako zarządca terenu, na którym zlokalizowana jest droga, zaś pobierana opłata ma charakter publicznoprawny i stanowi daninę na rzecz Gminy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę bieżące orzecznictwo w tej sprawie, czynności udostępnienia pasa drogi wewnętrznej, za które Gmina pobiera opłaty, nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:

Zatem organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług – w zakresie czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy spełnieniu przez ten organ dwóch warunków:

• jego podmiotem jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ;
• odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Generalnie zatem wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Realizują Państwo zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, między innymi z zakresu utrzymania gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. Jako zarządca (oraz właściciel) terenu, na którym zlokalizowana jest droga wewnętrzna zawierają Państwo umowy za zajęcie pasa drogowego drogi wewnętrznej na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg dotyczące:

• prowadzenia robót w pasie drogowym,
• umieszczenia w pasie drogowym obiektów urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam,
• umieszczania w pasie drogowym obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam,
• zajęcie pasa drogowego w celach innych niż wymienione w pkt. a-c, w tym głównie w celu instalacji kabla energetycznego, kabla telekomunikacyjnego, budowy przyłącza gazowego, przyłącza wodociągowego lub kanalizacyjnego.

Z tytułu zajęcia pasa drogowego drogi wewnętrznej na podstawie umowy Gmina pobiera opłatę, której wysokość jest ustalana na podstawie Zarządzenia Wójta Gminy (…). Do tej pory Gmina na ww. czynności zawierała umowy cywilnoprawne i dokumentowała je fakturą VAT naliczając podatek VAT należny (według stawki 23%).

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii nieuznania pobieranych przez Państwa opłat za zajęcie pasa drogi wewnętrznej, za które Gmina pobiera opłaty, za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Istota problemu sprowadza się zatem do ustalenia, czy wykonując czynności z obszaru publicznoprawnego, spełniają Państwo obie wskazane w art. 15 ust. 6 ustawy przesłanki, tj. czy są Państwo organem władzy publicznej oraz czy pobieranie określonych opłat jest czynnością ze sfery cywilnoprawnej, czy publicznoprawnej.

Należy zaznaczyć, że takie pojęcia jak „organ władzy publicznej”, czy „urzędy obsługujące te organy” nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. Choć w wielu aktach normatywnych ustawodawca posługuje się pojęciem „władza publiczna”, czy „organy władzy publicznej”, to jednocześnie nigdzie nie definiuje tych pojęć.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy należy więc zauważyć, że celem tej regulacji jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.):

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym:

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym:

Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym:

W myśl art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym:

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 320 ze zm.):

Według art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Na mocy art. 21 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Jak wynika z art. 39 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Jednak art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych stanowi, że:

Na mocy art. 40 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Według art. 40 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 4 ustawy o drogach publicznych:

W myśl przepisu art. 40 ust. 3 ustawy o drogach publicznych:

Jak stanowi art. 40 ust. 11 ustawy o drogach publicznych:

Stosownie do przepisu art. 40 ust. 12 ustawy o drogach publicznych:

Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1530 ze zm.):

W myśl art. 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych:

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy uznać, że pobieranie opłat za zajęcie pasa drogi wewnętrznej jest działaniem mieszczącym się w zakresie Państwa zadań własnych, a więc daniną o charakterze publicznym, która nie będzie stanowiła zapłaty za świadczenie usług. Należy uznać, że w zakresie realizacji ww. zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa są Państwo adresatem normy prawnej, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Tym samym, pobierana przez Państwa ww. opłata za zajęcie pasa drogi wewnętrznej nie podlega przepisom ustawy.

Podsumowując, stwierdzam, że czynności udostępnienia pasa drogi wewnętrznej, za które pobierają Państwo opłaty, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·  Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.