Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 20 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że zwrot równowartości podatku od nieruchomości przez dzierżawcę na rzecz wydzierżawiającego nieruchomość nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (osoba fizyczna), nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jako wydzierżawiający, wydzierżawia spółce, która jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, część nieruchomości składającej się z działek gruntu oznaczonych numerami 1, 2, 3 i 4 o łącznym obszarze 82.300 m², położonych w miejscowości (…), gminie (…), powiat (…), województwo (…) („Nieruchomość").

Umowa dzierżawy została zawarta w dniu 1 października 2019 r. („Umowa dzierżawy").

Na dzierżawionym gruncie dzierżawca zgodnie z Umową dzierżawy wybudował elektrownię fotowoltaiczną wraz z infrastrukturą techniczną.

Zgodnie z Umową dzierżawy wydzierżawiającemu (Wnioskodawcy) z tytułu Umowy dzierżawy należy się od dzierżawcy wynagrodzenie w postaci czynszu dzierżawnego, który płatny jest raz do roku.

Czynsz dzierżawny powiększony zostanie o należny od towarów i usług (VAT), jeżeli obowiązek jego naliczenia wynikać będzie z właściwych przepisów.

Ponadto, strony Umowy dzierżawy uzgodniły, iż poza czynszem dzierżawnym, dzierżawca zobowiązuje się ponosić także koszty podatku od nieruchomości oraz podatku gruntowego począwszy od momentu uruchomienia elektrowni fotowoltaicznej.

Opłaty związane z podatkiem gruntowym za dzierżawioną Nieruchomość oraz podatek od nieruchomości za dzierżawioną Nieruchomość, za dany rok kalendarzowy, będą zwracane przez dzierżawcę wydzierżawiającemu jednorazowo i płatne będą na wskazany przez wydzierżawiającego rachunek bankowy w terminie 30 dni od dnia przekazania dzierżawcy przez wydzierżawiającego kopii tytułów płatności.

Zwrot równowartości podatku od nieruchomości nie stanowi elementu czynszu dzierżawnego i nie jest on wynagrodzeniem należnym wydzierżawiającemu z tytułu korzystania przez dzierżawcę z Nieruchomości.

Zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu Cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuję się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuję się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Wnioskodawca pragnie dodać, że jest rolnikiem ryczałtowym i zastosowanie ma w jego przypadku zwolnienie wynikające z art. 113 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361): „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200.000 zł.”

Pytanie

Czy pieniądze, które otrzymuje Wnioskodawca (wydzierżawiający) od dzierżawcy na poczet zwrotu za podatek od nieruchomości, które nie stanowi elementu czynszu dzierżawnego, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy zwrot równowartości podatku od nieruchomości i podatku od gruntu przez dzierżawcę na rzecz wydzierżawiającego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w art. 5 ust. 1 (Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), dalej „ustawa o VAT” stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają: „odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów".

W myśl tego przepisu podatek od nieruchomości nie jest ani towarem, ani usługą, a więc w tym sensie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z uwagi na fakt, iż wydatki związane z uiszczaniem podatku od nieruchomości nie wchodzą w skład wynagrodzenia z tytułu umowy dzierżawy, nie można ich traktować jako czynności opodatkowanej.

Podatek od nieruchomości, jest świadczeniem pieniężnym nieekwiwalentnym. W zamian za wpłacony podatek od nieruchomości dzierżawcy nie przysługuje bowiem żadne wzajemne świadczenie ze strony wydzierżawiającego. Jedynie czynsz dzierżawny należy traktować jako świadczenie ekwiwalentne, otrzymywane z tytułu udostępnienia dzierżawcy nieruchomości.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa decyzja na podatek od nieruchomości musi być wystawiona na właściciela gruntu, co oznacza, że dzierżawca, który dzierżawi nieruchomość pod farmę fotowoltaiczną, nie może być płatnikiem podatku od dzierżawionej nieruchomości.

Dzierżawca ma tytuł posiadacza zależnego, co za tym idzie, nie jest ani właścicielem, ani posiadaczem samoistnym nieruchomości dzierżawionej i w konsekwencji nie działa w charakterze podatnika podatku od nieruchomości.

Zakres przedmiotowy podatku od nieruchomości został określony w art. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 70, dalej jako „u.p.o.l.”), zgodnie z którym przymiot podatnika ma wyłącznie właściciel gruntu, na którym posadowione są wspomniane obiekty. Zgodnie z u.p.o.l. zobowiązanymi do zapłaty podatku od nieruchomości są co do zasady właściciele nieruchomości lub obiektów budowlanych, użytkownicy wieczyści gruntów, a także - w niektórych wypadkach - posiadacze nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Wśród zobowiązanych do zapłaty podatku od nieruchomości nie są wymienieni posiadacze zależni nieruchomości, czyli podmioty faktycznie władające nieruchomością na podstawie umowy dzierżawy.

Natomiast umowa dzierżawy w zakresie art. 48 Kodeksu cywilnego wyraża zgodną wolę Stron, natomiast prymat pierwszeństwa w tym przypadku mają zapisy powszechnie obowiązującego prawa, które zawierają normy bezwzględnie obowiązujące (ius cogens), tj. art. 47, 48 i 191 Kodeksu cywilnego.

Dzierżawca może natomiast pokrywać koszty związane z tym podatkiem poprzez osobę właściciela gruntu, który jest płatnikiem tego podatku. Otrzymana od dzierżawcy kwota podatku nie jest przysporzeniem majątkowym wydzierżawiającego. Wydzierżawiający pełni jedynie w zakresie uiszczania tego podatku rolę pośrednika między dzierżawcą a gminą. Istotą przychodu podatkowego jest realny, trwały i definitywny charakter przysporzenia majątkowego, tj. taki, w którym ostatecznie powiększone zostają aktywa podatnika. Bez wątpienia czynsz dzierżawny jest przysporzeniem realnym, definitywnym i ostatecznym. Natomiast za przysporzenie o charakterze realnym i ostatecznym w żadnym wypadku nie można uznać zwrotu kwoty z tytułu opłacenia podatku od nieruchomości.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca wskazuje, że kwota stanowiąca równowartość podatku od nieruchomości otrzymywana od dzierżawcy, nie stanowi dla niego przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powoduje w ramach opisanej we wniosku dzierżawy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatku dochodowych od osób prawnych. Ponadto nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Wysokość naliczanego podatku od nieruchomości nie ma żadnego związku z zawartą umową dzierżawy, jego wysokość nie jest także zależna od postanowień zawartej umowy dzierżawy i nie może stanowić przedmiotu refakturowania.

Podatek od nieruchomości jako czynność publicznoprawna, nie może podlegać dalszej odsprzedaży lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podatek ma charakter majątkowy i związany jest z posiadanym majątkiem, a nie uzyskiwanym z tytułu posiadania nieruchomości obrotem. Zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości ciąży na właścicielu i nie może być w drodze umowy przeniesione na dzierżawcę ze skutkiem zwalniającym wydzierżawiającego z obowiązku podatkowego. Strony stosunku cywilnoprawnego mogą jednak, w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych, zawrzeć w umowie postanowienie, co do zwrotu należności z tytułu podatku od nieruchomości. Niezależnie jednak od tego, czy zwracana wydzierżawiającemu kwota podatku od nieruchomości zostaje wyłączona z należności pobieranej z tytułu dzierżawy, czy też stanowi jej element kalkulacyjny, zawsze jest ona należnością obciążającą właściciela nieruchomości.

Dokonywanie zwrotu kosztów uiszczanego podatku od nieruchomości nie można zakwalifikować jako świadczenie, za które to świadczenie płatność byłaby wynagrodzeniem stanowiącym obrót opodatkowany. Brak jest zatem w niniejszym przypadku czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Ponadto, co istotne - wydatek z tytułu zwrotu uiszczonego podatku od nieruchomości stanowi jedynie pokrycie pewnych kosztów ponoszonych przez wydzierżawiającego. W związku z tym nie ma tutaj żadnej czynności, którą można by udokumentować fakturą i obejmować opodatkowaniem.

Rzeczywistym odbiorcą, a raczej zobowiązanym do zapłaty podatku od nieruchomości jest wydzierżawiający. W takim przypadku brak jest podstaw do refakturowania kosztów podatku od nieruchomości. Podatek ten jest świadczeniem pieniężnym nieekwiwalentnym (w zamian za wpłacony podatek od nieruchomości podatnikowi nie przysługuje żadne świadczenie wzajemne). Z tego względu podatek od nieruchomości nie może być przedmiotem sprzedaży lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w efekcie nie podlega on refakturowaniu.

Wydzierżawiający nie może bowiem refakturować podatku od nieruchomości na dzierżawcę, jeżeli podmiotem zobowiązanym do zapłaty tego podatku jest Wydzierżawiający. Na dzierżawcy nie ciąży z tego tytułu żaden obowiązek.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy zwrot równowartości podatku od nieruchomości i podatku od gruntu przez dzierżawcę na rzecz wydzierżawiającego w sytuacji, gdy nie stanowi on elementu kalkulacyjnego wynagrodzenia z tytułu korzystania przez dzierżawcę z nieruchomości, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) i nie może stanowić przedmiotu refakturowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie, czyli musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy:

Z przepisu art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że odnosi się on do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy:

Przepis art. 29a ust. 6 ustawy wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

W myśl art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwaną dalej „Kodeks cywilny”:

Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 693 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Z przywołanego przepisu wynika, że dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie wydzierżawiającego, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Wynika z tego, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne, należne za używanie gruntu przez jego dzierżawcę.

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazywanym za nią wynagrodzeniem. Dzierżawa stanowi więc odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zauważenia wymaga, że w przypadku dzierżawy nieruchomości ustawodawca nie zdefiniował, jakie koszty wynajmującego mieszczą się w pojęciu „czynszu”, a obciążenie nimi dzierżawcy zależy wyłącznie od zawartej umowy. Wyliczenie, co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Z opisu sprawy wynika, że:

• jest Pan osobą fizyczną wydzierżawiającą spółce, która jest czynnym podatnikiem podatku VAT, część Nieruchomości składającej się z działek gruntu oznaczonych numerami 1, 2, 3 i 4,

• Umowę dzierżawy zawarł Pan ze spółką w dniu 1 października 2019 r., na dzierżawionym gruncie dzierżawca zgodnie z Umową dzierżawy wybudował elektrownię fotowoltaiczną wraz z infrastrukturą techniczną,
• z tytułu Umowy dzierżawy należy się Panu od dzierżawcy wynagrodzenie w postaci czynszu dzierżawnego, który płatny jest raz do roku, czynsz dzierżawny powiększony zostanie o należny podatek VAT, jeżeli obowiązek jego naliczenia wynikać będzie z właściwych przepisów,
• strony Umowy dzierżawy uzgodniły, iż poza czynszem dzierżawnym, dzierżawca zobowiązuje się ponosić także koszt podatku od nieruchomości począwszy od momentu uruchomienia elektrowni fotowoltaicznej,
• zwrot równowartości podatku od nieruchomości nie stanowi elementu czynszu dzierżawnego i nie jest on wynagrodzeniem należnym wydzierżawiającemu z tytułu korzystania przez dzierżawcę z Nieruchomości.

Pana wątpliwości dotyczą uznania, czy zwrot równowartości kosztu podatku od nieruchomości przez dzierżawcę na rzecz wydzierżawiającego Nieruchomość nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tej sytuacji należy rozstrzygnąć, czy przenoszona przez wydzierżawiającego na dzierżawcę kwota podatku od nieruchomości może stanowić element kalkulacyjny czynszu dzierżawnego.

Odnosząc się do powyższej kwestii, zauważyć należy, że z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, iż to nie odpłatność sama w sobie podlega opodatkowaniu, a świadczenie, za które odpłatność przysługuje. Dotyczy to także podatku od nieruchomości, który nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy.

Zgodnie z art. 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111), zwanej dalej „Ordynacja podatkowa”:

Jest to więc świadczenie pieniężne nieekwiwalentne (w zamian za wpłacony podatek od nieruchomości podatnikowi nie przysługuje wzajemne świadczenie ze strony np. województwa czy gminy). Z tych też względów podatek od nieruchomości nie może być przedmiotem sprzedaży lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w efekcie nie podlega „refakturowaniu”. Podatek ten ma charakter majątkowy i związany jest z posiadanym majątkiem, a nie wynagrodzeniem uzyskiwanym z tytułu posiadania nieruchomości.

Zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości ciąży na właścicielu nieruchomości i nie może być w drodze umowy przeniesione na inną osobę ze skutkiem zwalniającym właściciela z obowiązku podatkowego. Strony stosunku cywilnoprawnego mogą jednak w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych, zawrzeć w umowie postanowienie co do zwrotu (refundacji) należności z tytułu ponoszonych przez właściciela nieruchomości opłat lub kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości, a więc również z tytułu podatku od nieruchomości.

Niezależnie jednak od tego, czy zwracana wydzierżawiającemu przez dzierżawcę kwota podatku od nieruchomości została włączona do czynszu i stanowi jego element kalkulacyjny, czy jest wyodrębniona z czynszu, zawsze jest należnością obciążającą wydzierżawiającego, wynikającą z posiadanego majątku.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, sam podatek od nieruchomości nie może być przedmiotem odsprzedaży. Jeżeli jednak strony umowy postanowią, że wydzierżawiający nieruchomość „przerzuca” koszt podatku od nieruchomości na korzystającego z nieruchomości, tj. dzierżawcę, wówczas koszt ten stanowi element cenotwórczy usługi dzierżawy.

W tej sytuacji, przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, a nie zbiór wyodrębnionych w jej ramach kosztów. Z uwagi na powyższe, opodatkowaniu nie podlega koszt podatku od nieruchomości, ale usługa dzierżawy, w której jako element kalkulacyjny znajduje się koszt ww. podatku.

Koszt podatku od nieruchomości jest należnością bezpośrednio związaną z odpłatnym świadczeniem usługi dzierżawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego, tak jak czynsz.

W tym miejscu można przytoczyć prawomocny wyrok WSA w Warszawie z 17 maja 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2954/12, który co prawda dotyczy opodatkowania przeniesienia na nabywcę gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) kosztów dodatkowej lub rocznej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego lub jej części, opłaty za wyłączenie gruntu z produkcji rolniczej, renty planistycznej, opłaty adiacenckiej lub podatku od nieruchomości oraz sposobu dokumentowania tych kosztów. Niemniej jednak może on mieć zastosowanie w tej sprawie. W wyroku tym:

Mając na uwadze powyższe, w analizowanej sprawie warto zaznaczyć, że podatek od nieruchomości, jest - wbrew Pana twierdzeniu – należnością bezpośrednio związaną z odpłatnym świadczeniem usługi dzierżawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego – umowy dzierżawy. Dzierżawca podpisując z Panem 1 października 2019 r. umowę dzierżawy gruntów, na których wybudował elektrownię fotowoltaiczną wraz infrastrukturą techniczną, wyraził zgodę na zwrot Panu kosztu tego podatku, zatem konieczność zapłaty podatku od nieruchomości na Pana rzecz wynika wprost z zapisów zawartej między stronami umowy dzierżawy, a to wyraźnie wskazuje na związek tej należności ze świadczeniem usługi dzierżawy. Bez stosunku cywilnoprawnego zobowiązującego wydzierżawiającego do oddania w dzierżawę nieruchomości dzierżawca nie regulowałby na Pana rzecz kosztu podatku od nieruchomości, zatem jest on wprost związany z umową dzierżawy i z niej wynika.

Koszt podatku od nieruchomości nie może stanowić samodzielnego świadczenia, lecz jest elementem podstawowej czynności jaką jest dzierżawa. Koszt ten zalicza się do elementów świadczenia należnego z tytułu umowy dzierżawy i stanowi on wraz z czynszem dzierżawnym zapłatę za to świadczenie będącą podstawą opodatkowania, w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy. Jest zatem kosztem, który należy opodatkować na zasadach właściwych dla usługi dzierżawy.

Podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Z wyżej cytowanych przepisów wynika, że co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i co do zasady podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług dzierżawa nieruchomości gruntowych wpisuje się w działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Pan z tytułu tej czynności występuje w charakterze podatnika podatku VAT. Tak więc podlega Pan obowiązkom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług, jak również może Pan korzystać z przewidzianych w ustawie zwolnień.

Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT wskazanego w art. 113 ustawy.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy:

Aby móc skorzystać z tego zwolnienia, przedsiębiorcy muszą spełnić warunek dotyczący wielkości obrotu wymieniony w art. 113 ust. 1, zgodnie z którym zwolniona z podatku VAT jest sprzedaż dokonywana przez podatników, u których wartość sprzedaży (netto, czyli bez podatku VAT) w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła łącznie 200 000 zł.

We wniosku wskazał Pan, że od 1 października 2019 r. wydzierżawia Pan Nieruchomość gruntową podmiotowi, który wybudował na gruncie elektrownię fotowoltaiczną, nie jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT, jest Pan rolnikiem ryczałtowym i ma w Pana sytuacji zastosowanie zwolnienie podmiotowe wynikające z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tak więc skoro - jak wyżej wskazano – kwota zwracanego podatku od nieruchomości stanowi kwotę netto, która powinna być wliczona do podstawy opodatkowania usługi dzierżawy i opodatkowana według stawki VAT właściwej dla usługi dzierżawy, to w sytuacji, gdy w ciągu roku wartość Pana sprzedaży (dzierżawa gruntu razem z podatkiem od nieruchomości) przekroczy kwotę 200.000 zł, utraci Pan prawo do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Będzie Pan zobowiązany do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego jako czynny podatnik podatku VAT, we właściwym urzędzie skarbowym przed dniem, w którym traci Pan prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w przypadku utraty tego prawa.

Pana stanowisko, zgodnie z którym zwrot równowartości podatku od nieruchomości przez dzierżawcę na rzecz wydzierżawiającego w sytuacji, gdy nie stanowi on elementu kalkulacyjnego wynagrodzenia z tytułu korzystania przez dzierżawcę z nieruchomości, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy lub własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwrotu równowartości podatku od gruntu oraz refakturowania kosztów podatku od gruntu i podatku od nieruchomości. W interpretacji udzielono odpowiedzi tylko w zakresie zadanego pytania, które dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT umówionego w Umowie dzierżawy obciążenia wartością podatku od nieruchomości przedmiotu dzierżawy.

Informuję ponadto, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.