Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z – brak daty, o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług dotyczącej braku wyłączenia z opodatkowania sprzedaży prawa własności nieruchomości zabudowanej halą (…), na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Uzupełniła go Pani pismem z 10 października 2024 r. (wpływ 12 października 2024 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jako osoba fizyczna prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie najmu nieruchomości. Firma jest właścicielem jednej hali (…), która jest obecnie wynajmowana Spółce jawnej której wspólnikami jest Pani i posiada Pani w niej (…)% udziału, a (…)% udziałów ma Pani mąż. Między Panią a Pani mężem istnieje rozdzielność majątkowa. Spółka, której Pani dzierżawi halę, prowadzi działalność w zakresie produkcji (…). Maszyny oraz całe wyposażenie znajdujące się w hali (…) jest własnością spółki jawnej (dzierżawcy). Zamierza Pani obecnie zakończyć działalność gospodarczą i sprzedać halę (…) (cały majątek firmy) spółce jawnej , która jest obecnie jej dzierżawcą.

Doprecyzowanie i uzupełnienie sprawy.

Jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Przedmiotem transakcji sprzedaży będzie tylko prawo do własności nieruchomości.

Hale (…) wynajmuje Pani Spółce jawnej od grudnia 2011 r.

Przedmiot transakcji będzie spełniał definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Będzie możliwe samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej.

Nabywca będzie wykorzystywał przedmiot transakcji po jego nabyciu na własne potrzeby prowadzonego przedsiębiorstwa zajmującego się produkcją (…).

Nabywca – po transakcji – będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności Zbywcy w takim samym zakresie, ale nabywca nie zamierza kontynuować działalności zbywcy, gdyż będzie ją wykorzystywał na własne potrzeby, w zakupionej hali (…) będzie prowadził własną działalność gospodarczą (produkcja (…)).

Na nabywcę nie zostaną przeniesione żadne prawa i obowiązki z umów, gdyż zbywca nie korzystał z finansowania i nie jest stroną żadnych umów.

Nie będą przeniesione na Nabywcę żadne umowy o zarządzanie nieruchomością.

Nie będą przeniesione na Nabywcę żadne umowy zarządzania aktywami.

Nie będą przeniesione na Nabywcę żadne należności o charakterze pieniężnym związane z przenoszonym majątkiem.

Na Nabywcę wraz ze sprzedażą nieruchomości nie przejdą żadne umowy, obecnie umowy z dostawcami sieciowymi na dostarczanie prądu oraz woda i odprowadzanie ścieków (kanalizacja) są zawarte na obecnym Najemcą (Spółką jawną), która ma być nabywcą nieruchomości zabudowanej halą (…).

Nabywca (obecny dzierżawca nieruchomości) nie zamierza kontynuować Pani działalności (najem nieruchomości), gdyż w nabytej nieruchomości zamierza dalej prowadzić swoją działalność gospodarczą (produkcja (…)).

Pytanie

Czy sprzedaż nieruchomości wraz z halą (…) obecnemu dzierżawcy (Spółce jawnej), która stanowi całe przedsiębiorstwo będzie mogła skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Sprzedaż przedsiębiorstwa nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 6 pkt 1 i będzie podległa opodatkowaniu podatkiem od towarów u usług VAT w stawce 23%, gdyż sprzedawane przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w zakresie najmu nieruchomości. Natomiast Nabywca prowadzi tylko działalność produkcyjną (…) i nie będzie zajmował się najmem nieruchomość i nie będzie wynajmował nabytej hali (…), a będzie w niej dalej prowadził swoją działalność gospodarczą polegającą na produkcji (…).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisy art. 6 wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Jak już wskazano, ustawodawca na mocy art. 6 pkt 1 ustawy wyłączył od opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej „Kodeks cywilny”.

Zgodnie z przepisem art. 55¹ Kodeksu cywilnego:

Natomiast definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 2 pkt 27e ustawy, pod którym to pojęciem rozumie się:

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1)istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;

2)zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3)składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4)zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa winna mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zatem należy wskazać, że fakt wyłączenia niektórych składników materialnych i niematerialnych może pozostawać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15).

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Jak Pani wskazała, prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie najmu nieruchomościami. Pani firma jest właścicielem hali (…), która jest obecnie wynajmowana Spółce jawnej. Spółka, której Pani dzierżawi halę, prowadzi działalność w zakresie produkcji (…). Maszyny oraz całe wyposażenie znajdujące się w hali (…) jest własnością Spółki jawnej (dzierżawcy). Zamierza Pani zakończyć działalność gospodarczą i sprzedać halę (…) (cały majątek firmy) spółce jawnej, która jest obecnie jej dzierżawcą. Przedmiotem transakcji sprzedaży będzie wyłącznie prawo własności nieruchomości. Nabywca (obecny dzierżawca nieruchomości) nie zamierza kontynuować Pani działalności w zakresie najmu nieruchomości – w nabytej nieruchomości Nabywca zamierza kontynuować obecnie prowadzoną działalność gospodarczą w zakresie produkcji (…).

Przedmiotowa transakcja dotyczy – jak Pani sama wskazała – wyłącznie sprzedaży prawa własności nieruchomości, na których posadowiona jest hala (…). W ramach transakcji na Nabywcę nie zostaną przeniesione żadne prawa i obowiązki z umów, na podstawie których udzielono Zbywcy finansowania dłużnego na realizację, nabycie, modernizację, adaptację lub przebudowę przenoszonej nieruchomości (Zbywca nie korzystał z takiego finasowania i nie jest stroną takich umów). Na Nabywcę nie będą również przeniesione żadne umowy o zarządzanie nieruchomością oraz żadne umowy zarządzania aktywami, jak również żadne należności o charakterze pieniężnym związane z przenoszonym majątkiem. Na Nabywcę wraz ze sprzedażą nieruchomości nie przejdą również żadne umowy z dostawcami usług sieciowych (obecne umowy na dostarczanie prądu oraz wody i odprowadzanie ścieków są zawarte z Najemcą – Spółką jawną, która ma być Nabywcą nieruchomości zabudowanej halą (…)).

Z opisu sprawy nie wynika również, żeby nieruchomość sprzedawana przez Panią w ramach transakcji była – w ramach prowadzonej przez Panią działalności w zakresie najmu nieruchomościami – wydzielona w sposób organizacyjny, czy funkcjonalny, jak również żeby przypisana była do jakiegokolwiek działu, czy oddziału w ramach prowadzonej przez Panią działalności w zakresie najmu nieruchomościami. Z treści wniosku nie wynika również, żeby Nabywca wraz z nabyciem prawa własności nieruchomości przejmował jakiekolwiek Pani zobowiązania.

W analizowanej sytuacji nie dojdzie zatem do spełnienia wszystkich przedstawionych powyżej przesłanek. W konsekwencji przedmiot transakcji – wbrew Pani stwierdzeniu – nie będzie spełniać przesłanek do uznania go za „przedsiębiorstwo” w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego. Nie będzie też spełniać przesłanek do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotem transakcji będzie składnik majątkowy Pani firmy, tj. nieruchomość zabudowana halą (…).

Tym samym, sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem hali (…) – jako składnika majątkowego Pani firmy – nie będzie stanowić transakcji wyłączonej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Przedmiotowa transakcja sprzedaży nieruchomości zabudowanej halą (…) będzie podlegała opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowanie

Sprzedaż przez Panią nieruchomości wraz z halą (…) obecnemu dzierżawcy (Spółce jawnej) nie będzie wyłączona z opodatkowania VAT wynikającego z art. 6 pkt 1 ustawy.

Prawidłowo określiła Pani skutki podatkowe (w zakresie zadanego pytania) jednakże – jak wskazano powyżej – będzie to wynikać z innych przesłanek niż wskazane przez Panią we własnym stanowisku. W związku z tym – oceniając całościowo Pani stanowisko – uznałem je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku – sformułowanego przez Panią pytania. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności dotyczy to kwestii zastosowania zwolnienia od podatku dla przedmiotowej transakcji sprzedaży na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy oraz kwestii rozstrzygnięcia stawki podatku VAT dla ww. transakcji. Informuję, że od 1 lipca 2020 r. w zakresie określenia stawki podatku nie wydaję interpretacji indywidualnych. Kwestie te są rozstrzygane w ramach odrębnej instytucji – wiążącej informacji stawkowej, określonej w art. 42a ustawy.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego.

W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informuję, że mając na uwadze merytoryczną treść przedmiotowego wniosku, a w szczególności opis sprawy, sformułowany przez Panią w pytaniu oraz we własnym stanowisku zwrot: „ze zwolnienia wynikającego z art. 6 ust. 1” przyjąłem jako oczywistą omyłkę pisarską, a dokonane rozstrzygnięcie oparte zostało na analizie art. 6 pkt 1 ustawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.