
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:
- nieprawidłowe w zakresie zwolnienia z opodatkowania VAT dostawy Nieruchomości w części, w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „R”,
- prawidłowe w zakresie opodatkowania VAT dostawy Nieruchomości w części, w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „68-MN/U”,
- nieprawidłowe w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dostawy ww. Nieruchomości.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
16 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
- zwolnienia z opodatkowania VAT dostawy Nieruchomości w części, w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „R”,
- opodatkowania VAT dostawy Nieruchomości w części, w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „68-MN/U”,
- ustalenia podstawy opodatkowania dostawy ww. Nieruchomości.
Wniosek uzupełnili Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 marca 2025 r. (wpływ 10 marca 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Gmina jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości gruntowej nr X o całkowitej powierzchni 1,44 ha położonej w miejscowości (…) (dalej: Nieruchomość).
Przedmiotowa działka objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (dalej: MPZP), zgodnie z którym niniejsza Nieruchomość gruntowa stanowi:
- w części oznaczonej jako „R” o powierzchni (…), wynoszącej ok. 97,278% całkowitej powierzchni nieruchomości – teren gruntów rolnych (przeznaczenie podstawowe) z dopuszczeniem lokalizacji siedlisk (zabudowa zagrodowa) pełniących funkcje produkcji rolnej oraz agroturystyki, teren produkcji rolnej, sadowniczej lub ogrodniczej, z dopuszczeniem wykonania stawów rybnych i innych zbiorników wodnych służących dla potrzeb rolnictwa, dopuszczeniem realizacji wyłącznie jednej zabudowy zagrodowej na działce oraz dopuszczeniem wykonania dróg dojazdowych, ścieżek pieszo rowerowych i tras turystycznych oraz
- w części oznaczonej jako „68-MN/U” o powierzchni (…), wynoszącej ok. 2,722% całkowitej powierzchni nieruchomości – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zabudowy letniskowej, zabudowy usługowej, rzemieślniczej i drobnej wytwórczości oraz zabudowy usług turystyki. Dla przedmiotowego terenu dopuszcza się również zachowanie istniejącej zabudowy zagrodowej, prowadzenie działalności agroturystycznej, wykonanie stawów rybnych, zbiorników wodnych, lokalizację urządzeń infrastruktury technicznej oraz obiektów małej infrastruktury.
Całkowita cena sprzedaży Nieruchomości zgodnie z operatem szacunkowym określona została w wysokości (…) zł netto. Na przedmiotową cenę składa się cena części Nieruchomości oznaczonej w MPZP jako „R” w kwocie (…) zł netto oraz cena części Nieruchomości oznaczonej w MPZP jako „68-MN/U” w kwocie (…) zł netto.
Obecnie Gmina planuje dokonać sprzedaży ww. Nieruchomości, niemniej powzięła wątpliwość co do sposobu opodatkowania VAT sprzedaży przedmiotowej transakcji.
W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo że, Gmina nabyła działkę nr X w drodze komunalizacji w 1991 r., tj. w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gminie z tytułu nabycia działki nr X nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Działka nr X od dnia nabycia do dnia przedmiotowej sprzedaży nie była/nie jest/nie będzie wykorzystywana przez Gminę wyłącznie do czynności zwolnionej od podatku od towarów i usług.
W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działki nr X będącej przedmiotem planowanej sprzedaży są wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.
Jednocześnie Gmina pragnie wskazać, iż działka nr Y nie jest przedmiotem wniosku.
Pytania (pytania nr 2 i 3 ostatecznie sformułowane w piśmie z 4 marca 2025 r.)
1.Czy planowana dostawa Nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w części w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „R”?
2.Czy planowana dostawa Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu VAT, w części w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „68-MN-U”?
3.W jaki sposób Gmina powinna ustalić podstawę opodatkowania w omawianym przypadku, tj. jaka część wartości dostawy Nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania VAT, a jaka jej część podlegać będzie opodatkowaniu VAT?
Państwa stanowisko w sprawie (stanowisko do pytania nr 2 i 3 ostatecznie sformułowane w piśmie z 4 marca 2025 r.)
1.Planowana dostawa Nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w części w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „R”.
2.Planowana dostawa Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu VAT, w części w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „68-MN-U”.
3.Ustalając podstawę opodatkowania w omawianym przypadku - tj. ustalając jaka część wartości dostawy nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania VAT, a jaka jej część podlegać będzie opodatkowaniu VAT - Gmina uprawniona będzie dokonać jej podziału według udziału powierzchni poszczególnych części Nieruchomości o różnym przeznaczeniu w całkowitej powierzchni Nieruchomości.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy
Ad. 1 i Ad. 2
·Gmina jako podatnik VAT
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.
Zatem, w przypadku, gdy Gmina wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.
Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części oraz wszelkie postacie energii. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Mając na uwadze, iż Gmina dokona sprzedaży Nieruchomości za wynagrodzeniem i działa jednocześnie w roli podatnika VAT w ramach tej transakcji, przedmiotowa transakcja powinna podlegać opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów na gruncie ustawy o VAT.
·Sposób opodatkowania VAT transakcji nieruchomościowych
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (w tym np. grunty o charakterze rolnym, działki rekreacyjne).
Przez tereny budowlane, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, rozumieć należy natomiast grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Z powyższej regulacji wynika, iż ze zwolnienia z VAT będzie korzystała dostawa, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane w rozumieniu ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. 2024 r. poz. 1130) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Natomiast w myśl ust. 2 powyższego przepisu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Jak Gmina wskazała w opisie zdarzenia przyszłego dla sprzedawanej Nieruchomości obowiązuje MPZP. W myśl powyższych regulacji o przeznaczeniu Nieruchomości będą decydowały zapisy przedmiotowego aktu prawa miejscowego.
Mając na uwadze powyższe, w ocenie Gminy z obowiązującego MPZP wynika, że Nieruchomość została przeznaczona pod zabudowę w części w jakiej została oznaczona w MPZP symbolem 68‑MN/U.
Natomiast w opinii Gminy, w części w jakiej Nieruchomość została oznaczona symbolem R w MPZP, nie stanowi terenu przeznaczonego pod zabudowę. W tej części działka zgodnie z podstawowym przeznaczeniem określonym w MPZP stanowi bowiem teren gruntów rolnych.
Dlatego w ocenie Gminy, dostawa Nieruchomości w związku z różnym przeznaczeniem jej poszczególnych części w MPZP powinna podlegać odrębnemu sposobowi opodatkowania każdej z tych części.
Pogląd Gminy w tym zakresie znajduje poparcie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2012 r., sygn. IPPP3/443-133/12-3/SM, w której Organ wskazał, iż „Wnioskodawca dla dostawy działek mających różne przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, winien zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy zastosować stawkę podatku w wysokości 23% w części, w której stanowi ona teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę, natomiast w pozostałej części (stanowiącej np. tereny przeznaczone pod użytkowanie leśne) będzie ona korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy”.
Również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS) z dnia 2 lipca 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.273.2018.2.MR, Organ stanął na stanowisku, iż: „sprzedaż części działki nr (...) przeznaczonej na podstawie ww. planu jako teren leśny o pow. 0,2200 ha będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. (…) dostawa części działki nr (...), która przeznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren usług komercyjnych, oznaczony symbolem „Uc” o pow. 0,0399 ha będzie podlegać opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%”.
Gmina pragnie również podkreślić, iż przeznaczenie uzupełniające dopuszczające zabudowę zagrodową na części Nieruchomości oznaczonej w MPZP jako R, nie powinno mieć zdaniem Gminy wpływu na możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania VAT. Decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia Nieruchomości pod zabudowę, ma określenie w MPZP przeznaczenia podstawowego terenu. Natomiast funkcje dodatkowe wynikające z jej przeznaczenia dopuszczalnego, służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania Nieruchomości, ale go nie zmieniają.
Gmina pragnie wskazać, że tożsame stanowisko prezentują liczne wyroki sądów administracyjnych. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w wyroku z dnia 30 stycznia 2019 r., sygn. I FSK 1829/16, wskazał, że „(…) zwolnienie dotyczy dostawy terenów niezabudowanych, które nie są terenami przeznaczonymi pod zabudowę. W okolicznościach niniejszej sprawy owo przeznaczenie winno być ustalane z uwzględnieniem funkcjonującego w odniesieniu do przedmiotowego terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Z okoliczności stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynikało, że przedmiotowe grunty w rysunku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oznaczone zostały symbolem ZL1, czyli zgodnie z treścią § 30 ust. 1 MPZP - jako tereny lasów i zadrzewień, które to przeznaczenie, co nie jest sporne między stronami, jest podstawowym przeznaczeniem terenu. Natomiast, zgodnie z § 30 ust. 2 MPZP, ustalone zostało dla tego terenu przeznaczenie dopuszczalne, obejmujące w ogólności obiekty i urządzenia związane z gospodarką leśną, które są niezbędne dla utrzymania i użytkowania lasów, jak również urządzenia turystyczne, takie jak wieże widokowe, kładki, szklaki turystyczne, ścieżki dydaktyczne, ścieżki rowerowe (bez naruszenia drzewostanu), obiekty małej architektury, tablice informacyjne, drogi i parkingi leśne. (…) Uzasadnione jest więc zapatrywanie, że decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia gruntu pod zabudowę względnie w innym celu (nie pod zabudowę), ma określenie w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenia podstawowego terenu. Natomiast funkcje dodatkowe wynikające z jego przeznaczenia dopuszczalnego (o charakterze pomocniczym), służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, ale go nie zmieniają, co zasadnie stwierdził Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku.”
Stanowisko analogiczne zajął również NSA w wyroku z dnia 10 listopada 2021 r., sygn. I FSK 575/18, stwierdzając, iż „(…) w okolicznościach przedmiotowej sprawy organ przy ocenie przesłanek z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT powinien przede wszystkim uwzględnić ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego miasta O., albowiem o charakterze terenu, jako terenu przeznaczonego pod zabudowę w rozumieniu cyt. przepisu można mówić jedynie w sytuacji, gdy możliwość zabudowy ma dla terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast możliwość zabudowy nie jest istotna, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu ”.
Ponadto NSA w uzasadnieniu wyroku z dnia 14 kwietnia 2021 r., sygn. I FSK 1033/19 wskazał na utrwaloną w niniejszym temacie linie orzeczniczą: „Wzajemna relacja norm określonych w art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 2 pkt 33 u.p.t.u., była już przedmiotem licznych wypowiedzi orzeczniczych sądów administracyjnych. Należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, uzasadnione jest zapatrywanie, że decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia gruntu pod zabudowę względnie w innym celu (nie pod zabudowę), ma określenie w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenia podstawowego terenu. Natomiast funkcje dodatkowe wynikające z jego przeznaczenia dopuszczalnego (o charakterze pomocniczym), służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, ale go nie zmieniają, co zasadnie stwierdził Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku. Stanowisko przypisujące decydujące znaczenie podstawowemu przeznaczeniu gruntu, wynikającemu z zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w kontekście ustalenia przeznaczenia gruntu pod zabudowę dla celu zwolnienia od podatku od towarów i usług, wyrażone zostało między innymi w wyrokach NSA: z 19 października 2018 r., I FSK 1992/16, z 6 lipca 2017 r., I FSK 1883/15, z 9 czerwca 2017 r., I FSK 1650/15 oraz z 15 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1115/13”.
W konsekwencji, zdaniem Gminy, w części oznaczonej symbolem 68-MN/U, stanowiącym teren przeznaczony pod zabudowę, sprzedaż powinna podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej VAT, tj. obecnie 23%. Natomiast w części oznaczonej symbolem R, gdzie zgodnie z podstawowym przeznaczeniem grunt ten nie stanowi terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, sprzedaż powinna podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, jako dostawa terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany.
Ad. 3
Zdaniem Wnioskodawcy, przy ustalaniu podstawy opodatkowania dla dostawy Nieruchomości Gmina uprawniona będzie dokonać jej podziału według udziału powierzchni poszczególnych części Nieruchomości o różnym przeznaczeniu w całkowitej powierzchni Nieruchomości, tj.:
- w odniesieniu do części Nieruchomości oznaczonej w MPZP jako „68-MN/U” o powierzchni 0,0392 ha, stanowiącej ok. 3% powierzchni całkowitej Nieruchomości, podstawa opodatkowania stanowić będzie 3% wartości całej Nieruchomości i w tej części Gmina powinna zastosować podstawową stawkę VAT (zgodnie z argumentacją przedstawioną wyżej);
- w odniesieniu do części Nieruchomości oznaczonej w MPZM jako „R” o powierzchni 1,4008 ha, stanowiącej ok. 97% powierzchni całkowitej Nieruchomości, podstawa opodatkowania stanowić będzie 97% wartości całej Nieruchomości i w tym przypadku Gmina uprawniona jest do zastosowania zwolnienia z VAT (zgodnie z argumentacją przedstawioną wyżej).
Zastosowanie powyżej zaproponowanej metodologii pozwoli na proporcjonalne, do powierzchni Nieruchomości, rozdzielenie podstawy opodatkowania na tą korzystającą ze zwolnienia z VAT oraz podlegającej opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej. Konsekwencją czego będzie prawidłowe obliczenie i rozliczenie przez Gminę VAT należnego, zgodne z zaistniałym stanem rzeczywistym.
Gmina pragnie wskazać, iż w zakresie ustalenia klucza wartościowego przy sprzedaży działki o różnorakim przeznaczeniu w MPZP wypowiedział się DKIS w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lipca 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.273.2018.2.MR, w której Organ wskazał, iż: „Odnośnie zastosowania przez Wnioskodawcę odpowiedniego klucza alokacji należy wskazać, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części. Zatem można przyjąć różne rozwiązania, np. wg klucza powierzchniowego (udziału powierzchni gruntu podlegających poszczególnym regulacjom dotyczącym opodatkowania w ogólnej powierzchni gruntu) lub wg klucza wartościowego (udziału wartości gruntu podlegających poszczególnym regulacjom dotyczącym opodatkowania w wartości gruntu ogółem). Zatem każda metoda - czy to oparta na kluczu wartościowym czy też kluczu powierzchniowym, o ile odzwierciedla stan faktyczny i jest w konkretnym przypadku miarodajna, będzie właściwa”.
Podobny pogląd zaprezentowano w interpretacji indywidualnej z dnia 4 czerwca 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.189.2020.3.MŻ: „Należy wskazać, że ani przepisy ustawy o VAT, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie precyzują, w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania w przypadku, gdy transakcja dotyczy dostawy nieruchomości gruntowej, która podlega opodatkowaniu różnymi stawkami podatku VAT lub częściowemu zwolnieniu z podatku VAT. Zatem, w tej sytuacji dopuszczalne są różne rozwiązania, np. według klucza wartościowego, tj. proporcjonalnie do wartości sprzedawanych części nieruchomości gruntowych zastosować do nich właściwą stawkę podatku VAT, lub też według klucza powierzchniowego, tj. podzielić powierzchnię nieruchomości gruntowej proporcjonalnie do powierzchni zajmowanych przez poszczególne części opodatkowane różnymi stawkami VAT lub zwolnione z podatku VAT. Każda metoda, czy to oparta na kluczu wartościowym, czy też kluczu powierzchniowym jest właściwa, o ile odzwierciedla stan faktyczny.”.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:
- nieprawidłowe w zakresie zwolnienia z opodatkowania VAT dostawy Nieruchomości w części, w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „R”,
- prawidłowe w zakresie opodatkowania VAT dostawy Nieruchomości w części, w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „68-MN/U”,
- nieprawidłowe w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dostawy ww. Nieruchomości.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W świetle powyższego grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Należy podkreślić jednak, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.
Należy zauważyć, że stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Według art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i planują Państwo dokonać sprzedaży Nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę nr X.
Wskazać należy, że dokonując sprzedaży nieruchomości (tj. czynności, która ma charakter cywilnoprawny), wystąpią Państwo dla tej transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, powyższa czynność zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zauważyć należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy:
Tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.
W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.):
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem, wraz z uzasadnieniem.
Stosowanie do art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W planie miejscowym, określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach gospodarowania.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.
Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy ocenie, czy przedmiotowe tereny stanowią tereny budowlane, nie wystarczy analiza ich podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu. Ewentualnie wznoszone obiekty, co prawda uzupełniają podstawową funkcję gruntu, co jednak nie zmienia faktu, że sama możliwość wybudowania obiektów budowlanych oznacza, że działki te stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę. W tym miejscu należy zaznaczyć, że ustawodawca nie uzależnił charakteru terenu od głównego celu, który będący przedmiotem opodatkowania VAT teren ma spełniać, lecz zwolnienie od opodatkowania VAT zależy od możliwości dokonania zabudowy wskazanego terenu.
Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.
W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 725 ze zm.):
Ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.
Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
W tym miejscu należy wskazać na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które to wskazuje na możliwość oddzielnego opodatkowania jednej czynności. I tak np. w wyroku z 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 stwierdzono, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej.
Tak więc, z powyższego wynika iż dopuszczalne jest opodatkowanie jednej dostawy towaru różnymi stawkami podatku VAT. Tym samym, jeśli np. z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż działka ewidencyjna znajduje się na terenach przeznaczonych oraz nieprzeznaczonych pod zabudowę, to dostawa takiej działki może być opodatkowana różnymi stawkami VAT.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że planują Państwo dokonać sprzedaży niezabudowanej działki nr x objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym stanowi ona:
- w części oznaczonej jako „R” o powierzchni (…), wynoszącej ok. 97,278% całkowitej powierzchni nieruchomości – teren gruntów rolnych (przeznaczenie podstawowe) z dopuszczeniem lokalizacji siedlisk (zabudowa zagrodowa) pełniących funkcje produkcji rolnej oraz agroturystyki, teren produkcji rolnej, sadowniczej lub ogrodniczej, z dopuszczeniem wykonania stawów rybnych i innych zbiorników wodnych służących dla potrzeb rolnictwa, dopuszczeniem realizacji wyłącznie jednej zabudowy zagrodowej na działce oraz dopuszczeniem wykonania dróg dojazdowych, ścieżek pieszo rowerowych i tras turystycznych oraz
- w części oznaczonej jako „68-MN/U” o powierzchni (…), wynoszącej ok. 2,722% całkowitej powierzchni nieruchomości – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zabudowy letniskowej, zabudowy usługowej, rzemieślniczej i drobnej wytwórczości oraz zabudowy usług turystyki. Dla przedmiotowego terenu dopuszcza się również zachowanie istniejącej zabudowy zagrodowej, prowadzenie działalności agroturystycznej, wykonanie stawów rybnych, zbiorników wodnych, lokalizację urządzeń infrastruktury technicznej oraz obiektów małej infrastruktury.
Ponadto, z opisu sprawy wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działki będącej przedmiotem planowanej sprzedaży są wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.
Na tle tak przedstawionego opisu sprawy, Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą kwestii czy planowana dostawa Nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w części w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „R”.
Odnosząc się do Państwa wątpliwości konieczne jest ustalenie, czy dostawa tej części Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia. Przy ocenie, czy działka nr X w części oznaczonej „R” stanowi teren budowlany, nie wystarczy analiza jego podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, w którym ta część gruntu stanowi teren gruntów rolnych, uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego, w którym ustalono dopuszczenie lokalizacji siedlisk (zabudowa zagrodowa) pełniących funkcje produkcji rolnej oraz agroturystyki, teren produkcji rolnej, sadowniczej lub ogrodniczej, z dopuszczeniem wykonania stawów rybnych i innych zbiorników wodnych służących dla potrzeb rolnictwa, dopuszczeniem realizacji wyłącznie jednej zabudowy zagrodowej na działce oraz dopuszczeniem wykonania dróg dojazdowych, ścieżek pieszo rowerowych i tras turystycznych.
Wobec powyższego działka nr X w części oznaczonej w MPZP jako „R” będzie stanowiła teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT – ponieważ z przeznaczenia towarzyszącego wynika możliwość jej zabudowy.
Z racji tego, że działka nr X zgodnie z ustaleniami MPZP stanowi grunt z dopuszczalną możliwością zabudowania go, sprzedaż tej części działki nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
W przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia dla dostawy działek niezabudowanych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
Jak wskazano wcześniej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
1.towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2.przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy, gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.
W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru podatek VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.
Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar, nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.
Jak wskazali Państwo w opisie sprawy, działkę nr X nabyli Państwo w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto wskazali Państwo, że ww. działka od dnia nabycia do dnia sprzedaży nie była/nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Państwa wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Oznacza to, że nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Podsumowując, planowana sprzedaż Nieruchomości tj. działki nr X w części, w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „R” podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku VAT.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.
Następnie Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy planowana dostawa Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu VAT, w części w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „68-MN-U”.
Jak już wskazano, kwestię zwolnienia dostawy nieruchomości niezabudowanych reguluje przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz ww. przepisy, należy stwierdzić, że do dostawy działki nr X w części, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest symbolem „68-MN/U” - przeznaczenie pod zabudowę, stwierdzić należy, że ta część działki stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy, a zatem sprzedaż tej części działki nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Z uwagi na fakt, że w sprawie nie zaistniały również przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem wskazali Państwo, że nabyli Państwo działkę nr X w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie wykorzystywali Państwo ww. działki wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług, to zwolnienie przewidziane w tym przepisie również nie będzie miało zastosowania.
Zatem należy uznać, że planowana dostawa Nieruchomości, w części w jakiej stanowi grunt oznaczony w MPZP jako „68-MN-U” będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwej stawki VAT.
Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest zatem prawidłowe.
Końcowo Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia sposobu ustalenia podstawy opodatkowania, tj. ustalenia jaka część wartości dostawy Nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania VAT, a jaka jej część podlegać będzie opodatkowaniu VAT.
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie precyzują, w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania w przypadku, gdy transakcja dotyczy dostawy nieruchomości, która w części podlega opodatkowaniu, a w części zwolnieniu od podatku VAT. Zatem w tej sytuacji dopuszczalne są różne rozwiązania, np. według klucza wartościowego, tj. proporcjonalnie do wartości sprzedawanych części nieruchomości zastosować do nich właściwą stawkę lub zwolnienie od podatku, lub też według klucza powierzchniowego, tj. podzielić powierzchnię nieruchomości proporcjonalnie do powierzchni zajmowanych przez poszczególne części opodatkowane i zwolnione od podatku VAT. Każda metoda, czy to oparta na kluczu wartościowym, czy też kluczu powierzchniowym jest właściwa, o ile odzwierciedla stan faktyczny.
Należy przy tym zaznaczyć, że wybór odpowiedniej metody czy klucza podziału należy wyłącznie do podatnika, który powinien sam zdecydować, czy jest to metoda obiektywna i wiarygodna w jego konkretnej sytuacji.
Jeżeli zatem zastosowanie klucza podziału, czy to wartościowego czy to powierzchniowego, odzwierciedla stan faktyczny i jest w konkretnej sytuacji sprzedającego metodą najbardziej obiektywną i wiarygodną, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby sprzedający taką metodę zastosował.
W tym miejscu należy zauważyć, że ocena prawidłowości postępowania sprzedającego w kwestii zastosowania odpowiedniego klucza podziału może być dokonana wyłącznie przez właściwy organ podatkowy w toku kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej, bowiem postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego w oparciu o przedstawiony we wniosku opis, a nie o zebrany w sprawie materiał dowodowy. Organ wydający interpretację nie przeprowadza postępowania dowodowego i nie ma kompetencji do wskazywania odpowiedniego klucza alokacji.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy, należy zauważyć, że zgodnie z powyższym rozstrzygnięciem co do pytań nr 1 oraz nr 2, planowana sprzedaż działki nr X objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w całości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku VAT i nie będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, gdyż w całości stanowi ona teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.
Zatem ustalenie podstawy opodatkowania w przedmiotowej sprawie, tj. ustalenie jaka część wartości dostawy Nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania VAT, a jaka jej część będzie podlegać opodatkowaniu VAT, nie będzie mieć zastosowania, gdyż taki grunt (działka w części opodatkowania podatkiem VAT, a w części zwolniona od podatku VAT) nie będzie przedmiotem sprzedaży.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytań). Inne kwestie przedstawione w zdarzeniu przyszłym, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.
Ponadto interpretacja nie rozstrzyga w zakresie właściwej stawki podatku VAT dla dostawy ww. Nieruchomości. Nie wydajemy interpretacji indywidualnych w takim zakresie. Kwestie te są rozstrzygane w ramach odrębnej instytucji – wiążących informacjami stawkowych. Mogą Państwo wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z odrębnym wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS).
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i należy je traktować indywidualnie. Ponadto powołane przez Państwa interpretacje dotyczą odmiennego stanu faktycznego od zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia.
Odnosząc się do powołanych przez Państwa we wniosku wyroków sądów administracyjnych tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element Państwa argumentacji, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one stronę postępowania w konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie. Ponadto Organ nie podziela stanowiska wyrażonego w ww. wyrokach.
Dodatkowo, jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 731/13: „(…) że organ interpretacyjny nie ma obowiązku ustosunkowania się do wszystkich argumentów wnioskodawcy, zawartych we wniosku o wydanie interpretacji. Do uprawnień organu należy wybór racji argumentacyjnych, które jego zdaniem będą wystarczające dla oceny merytorycznej problemu podatkowego objętego wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego (zob. wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2014 r., I FSK 1548/13). Wynikający z art. 14c § 1 o.p. obowiązek przedstawienia oceny stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny nie oznacza konieczności dokonywania oceny innych interpretacji oraz orzeczeń sądów administracyjnych, przywołanych przez zainteresowanego dla wzmocnienia prezentowanej przez niego argumentacji (zob. wyrok NSA z dnia 1 marca 2013 r., II FSK 2980/12).”
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.