Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług realizowanych świadczeń na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzupełniła go Pani pismem z 17 lutego 2025 r. (wpływ 17 lutego 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wystąpiła Pani o interpretację indywidualną odnośnie zwolnienia od podatku VAT usług świadczonych w zakresie działalności na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT.

Od 2022 r. prowadzi Pani swoją działalność artystyczną, w ramach której zajmuje się tworzeniem kostiumów - od koncepcji poprzez realizację, aż po efekt finalny. Niezależnie od firmy, dla której tworzy Pani kostiumy, proces twórczy wygląda zawsze tak samo: wymyślenie kostiumu - jest to zawsze projekt indywidualny i niepowtarzalny, bazujący na Pani wrażliwości artystycznej, jego realizacja - w zależności od potrzeb zaprojektowanie, uszycie, przeróbkę czy wyszukanie i stworzenie niepowtarzalnej stylizacji itd., aż po przekazanie praw autorskich. Każdy stworzony przez Panią kostium jest dziełem i ma charakter niepowtarzalny.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Przedmiotem Pani działalności jest projektowanie i wytwarzanie kostiumów - bardzo często pracę nad kostiumem rozpoczyna Pani od jego zaprojektowania. Może to być projekt w postaci rysunku żurnalowego, ale może to być również kolaż zdjęć różnych typów/elementów ubioru, tkanin, faktur, kolorów dla jak najlepszego i jak najdokładniejszego zobrazowania, jak będzie wyglądać dany kostium. Szycie - najczęściej korzysta Pani z usług podwykonawców (krawcowych czy szwalni), tempo pracy, nie pozwala Pani bowiem na samodzielne szycie kostiumów. Zdarza się, że trzeba coś uszyć w ostatnim momencie i wtedy robi Pani to samodzielnie. Przeróbka – bardzo często zdarza się, że dany element garderoby okazuje się niedopasowany do aktora, wtedy niezbędne jest jego odpowiednie przerobienie przez Panią. Inną formą przeróbki jest też stworzenie ze starej rzeczy nowej, wprowadzając odpowiednie zmiany i modyfikacje. Wyszukanie i stworzenie stylizacji - niezależnie od projektu - materiały do stworzenia kostiumu, czy stylizacji zawsze wyszukuje Pani sama. Niezależnie czy jest to kostium tworzony od podstaw - od koncepcji i pomysłu przez projekt, aż po efekt finalny, czy też jest to stylizacja z gotowych elementów odzieży – wybór tkanin, poszczególnych ubrań, dodatków - wszystko to jest nieodłącznym elementem Pani pracy. Nie zdarza się, by to zleceniodawca zapewniał materiały.

Zwykle proces twórczy towarzyszący powstawaniu kostiumów rozpoczyna się od rozmowy z reżyserem podczas, której omawiana jest każda z postaci, dla których należy przygotować kostium. Kim jest? Jaki uprawia zawód? Jaki ma status społeczny i jakie zainteresowania? Gdzie mieszka? Czynniki, które mają wpływ na charakter postaci, a co za tym idzie na jej wygląd i kostium można mnożyć niemal w nieskończoność. Dla przykładu: bohaterką filmu, do którego się obecnie Pani przygotowuje, jest młoda dziewczyna, która niespodziewanie dostaje awans w środowisku pracy zdominowanym przez mężczyzn. Wspólnie z reżyserką zastanawia się Pani jak wpłynie to na jej sposób ubierania się - czy będzie chciała dodać sobie strojem odwagi i pewności siebie? A może wręcz przeciwnie - użyje go jako tarczy by móc się za nim schować? Następnie, mając na uwadze wszystkie te elementy, zaczyna Pani tworzyć tzw. Moodboard - jest to kolaż zdjęć i/lub projektów przedstawiający Pani wizję danej postaci. Począwszy od stylu ubierania się, poprzez konkretne fasony, kolory, dodatki - każdy element ma tu znaczenie. Po moodboardzie następuje proces tworzenia kostiumu, w zależności od projektu – poszukuje Pani konkretnych ubrań w sklepach, w lumpeksach, w sklepach on-line. Często przerabia Pani te znalezione, by lepiej oddawały Pani wizję lub też - na przykład w przypadku projektów sci-fi, czy historycznych - projektuje i szyje Pani konkretne elementy garderoby. Następnie przychodzi pora na przymiarki – sprawdza Pani jak aktorzy wyglądają w danych ubraniach, czy należy je przerobić, jakie dodatki będą najlepsze itd. Kolejnym elementem jest praca na planie zdjęciowym. Pani zadaniem jest czuwanie nad kostiumem, dbanie by zawsze był odpowiednio przygotowany – czy powinien być brudny i należy go patynować, czy wręcz przeciwnie - musi być zawsze doskonale wyprasowany.

Jako indywidualny twórca bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, działa Pani w stosunku do wszystkich wymienionych czynności: projektowania - bo to Pani wymyśla i tworzy dany projekt; wytwarzania kostiumów - bo to Pani wyszukuje, tworzy i składa w całość poszczególne elementy kostiumu; uszycia - bo, jeśli wymaga tego projekt, nawet jeśli posiłkuje się Pani pracą podwykonawców (krawcowych) to i tak ich zadaniem jest odwzorowanie Pani koncepcji, a Pani nadzoruję cały proces szycia; przeróbki – bo dokonuje Pani jej według własnego pomysłu; wyszukanie i stworzenie stylizacji - bo to Pani jest autorem pomysłu na nią, jest Pani autorstwa, jest oryginalna i niepowtarzalna. Co zatem decyduje, że Pani działalność jest twórcza lub artystyczna? Jeśli przyjmiemy, że twórczość to zdolność do wytwarzania rzeczy nowych i wartościowych, to w przypadku Pani pracy idealnie się ta definicja sprawdzi. Z każdym projektem tworzy Pani nowy kostium, będący nie tylko oryginalnym dziełem, ale również niejako powłoką nadającą charakter danej postaci. Jest to więc pewnego rodzaju wyrażenie Pani indywidualnej myśli, emocji, zasobów intelektualnych i plastycznych, a więc płynnie przechodzi w działalność artystyczną.

W wyniku Pani działalności dochodzi do powstawania utworu w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim, gdyż zgodnie z art. 1 ust. 1 utworem nazywany jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

O tym, że Pani kostiumy są utworem decyduje to, że mają zawsze charakter indywidualny i niezaprzeczalnie są przejawem Pani działalności twórczej. Wszystkie utwory zawierające Pani kostiumy są przy upublicznianiu opatrzone Pani nazwiskiem.

Kultura to sfera pośrednicząca między człowiekiem jako bytem biologicznym a jego fizycznym otoczeniem. To system znaków, symboli, interakcji, znaczeń i wartości. To w końcu ogół wytworów ludzi, zarówno tych materialnych, jak i niematerialnych. Moda jest zaś soczewką pozwalającą wydobyć mechanizmy kształtowania się stylów życia, przemian i ruchów społecznych i obyczajowych, wydarzeń i poglądów politycznych. A więc każdy stworzony przez Panią kostium jest odbiciem cech kultury danej epoki i czasu. Zapisany na cyfrowych nośnikach stanowi i stanowić będzie zapis czasów, w których powstał, z całym ich bagażem społeczno-politycznym upowszechniając tym samym dorobek kulturalny.

Pani zdaniem, odpowiedź na podpunkt 4 wezwania, należy połączyć z odpowiedzią na punkt 5 wezwania, bo odpowiedzi na oba te pytania łączą się i przenikają. Moda jest nieodłącznym elementem kultury. Każdy mój kostium jest więc w jakimś sensie tej kultury tworzeniem i upowszechnianiem. To nie tylko bowiem ciuch noszony przez aktora. To system wartości granej przez niego postaci, jego pozycja społeczna, przekonania a nawet płeć.

Kostium jako ubiór w kontekście kultury ma olbrzymie znaczenie - dzisiaj choćby wśród borykającej się z problemem poszukiwania swojej płci młodzieżą, czy całej społeczności LGBT - dla nich strój jest nieodłącznym elementem tożsamości, to manifest kulturowy będący przejawem o ich prawa. Tak jak elementem kultury lat 80 był punk tworzący subkulturę ludzi, dla których ubiór był jej nieodłącznym, elementem, czy wcześniej ruch hippisów z ich charakterystycznym stylem ubierania się, a powstały w reakcji na przedłużającą się wojnę w Wietnamie, lub spodnie dla kobiet XIX w., które stały się symbolem, orężem w walce o szeroko rozumianą emancypację. Rzecz więc w tym, że każdy kostium ma bezpośrednio na celu tworzenie, upowszechnianie i ochronę kultury, a Pani usługi mają charakter kulturalny, bo kultura to moda a moda to kultura.

Projektuje i wytwarza Pani kostiumy na rzecz domów produkcyjnych zajmujących się produkcją filmów, seriali i filmów reklamowych. Kostiumy są przez nie wykorzystywane do nadania charakteru postaciom występującym w ich utworach. Każdy z tych podmiotów wykorzystuje te kostiumy w taki sposób, że jest to przejaw działalności kulturalnej - ukazują bowiem w swoich utworach człowieka jako nieodłączny element kultury, w społeczno-kulturowym kontekście, a Pani kostiumy są jego kluczowym elementem. Niezależnie od zleceniodawcy proces twórczy jest zawsze tak samo indywidualny i niepowtarzalny.

Za wszystkie swoje usługi, otrzymuje Pani wynagrodzenie w formie honorarium.

Usługi będące przedmiotem wniosku należą do kategorii czynności wymienionych w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj.: 1) usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach, ale przede wszystkim 33) usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Pytanie

Czy opisane usługi podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie

W związku z faktem, że zwolnienie w trybie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT, ma charakter przedmiotowy i podmiotowy, i dotyczy również utworów stworzonych przez indywidualnych twórców i artystów oraz wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych uważa Pani, że spełnia wszystkie przesłanki aby w ramach swojej twórczej i artystycznej działalności być objęta zwolnieniem w trybie wyżej wymienionego artykułu.

Zgodnie z ustawą o prawach autorskich i prawach pokrewnych jest Pani artystką i wszystko, co tworzy ma charakter artystyczny.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy:

Z powołanego art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy jednoznacznie wynika, że zwolnienie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Oznacza to, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku na jego podstawie jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być wynagradzanym za wykonaną usługę w formie honorarium.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienie to stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Wątpliwości dotyczą ustalenia, czy realizowane przez Panią świadczenia, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Ustawodawca określając katalog podmiotów, które mogą korzystać ze zwolnienia od podatku - w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy – wymienia indywidualnych twórców i artystów wykonawców, odsyłając w celu zdefiniowania tych pojęć do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 87 ze zm.), zwanej dalej ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

I tak, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1)stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);

2)stanowić przejaw działalności twórczej;

3)mieć indywidualny charakter.

Treść przepisów określających zwolnienie od podatku od towarów i usług, gdzie szczególnie akcentowana jest „indywidualność twórców i artystów wykonawców”, w zestawieniu z brzmieniem przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych pozwala stwierdzić, że intencją ustawodawcy podatkowego było objęcie zwolnieniem wyłącznie takich usług kulturalnych, które świadczone są przez twórców, artystów wykonawców, z uwzględnieniem ich szczególnych relacji z dziełem, utworem.

Z opisu sprawy wynika, że od 2022 r. prowadzi Pani działalność artystyczną, w ramach której zajmuje się tworzeniem kostiumów - od koncepcji poprzez realizację, aż po efekt finalny. Niezależnie od firmy, dla której tworzy Pani kostiumy, proces twórczy wygląda zawsze tak samo: wymyślenie kostiumu - jest to zawsze projekt indywidualny i niepowtarzalny, bazujący na Pani wrażliwości artystycznej, jego realizacja - w zależności od potrzeb: zaprojektowanie, uszycie, przeróbkę czy wyszukanie i stworzenie niepowtarzalnej stylizacji itd., aż po przekazanie praw autorskich. Każdy stworzony przez Panią kostium jest dziełem i ma charakter niepowtarzalny. W wyniku Pani działalności dochodzi do powstawania utworu w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim oraz przekazania praw autorskich. Wszystkie utwory zawierające kostiumy, przy upublicznianiu są opatrzone Pani nazwiskiem. Za wszystkie swoje usługi, otrzymuje Pani wynagrodzenie w formie honorarium.

Zatem z przedstawionych informacji wynika, że spełnia Pani przesłankę podmiotową określoną w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Okoliczności sprawy wskazują, że jest Pani indywidualnym twórcą.

W celu rozstrzygnięcia, czy ma Pani prawo do zastosowania zwolnienia od podatku w stosunku do świadczonych usług, należy ustalić, czy świadczenia opisane we wniosku wypełniają przesłankę przedmiotową określoną w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie ustala się w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem, zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp.” (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”.

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia „kultura”, ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego.

Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustawy wprost lub pośrednio odnoszącej się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższy akt prawny nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów „kultura” oraz „usługi kulturalne” na potrzeby niniejszej interpretacji.

W związku z tym należy, przywołać regulacje ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 87), definiujące pojęcie działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci, np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną, (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

A zatem za usługi kulturalne można uznać usługi polegające na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki. Podkreślić należy, że nie każda usługa świadczona przez twórcę/artystę, jest usługą kulturalną. Nawet, jeżeli usługa jest świadczona przez twórcę/artystę wykonawcę w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz wynagradzana w formie honorarium za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, nie oznacza, że jest to usługa kulturalna.

Przechodząc do przesłanek przedmiotowych warunkujących zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy i odnosząc się do wyrażonych wątpliwości, w ocenie tut. Organu nie świadczy Pani usług kulturalnych. Realizowane świadczenia w zakresie projektowania i wytwarzania kostiumów na rzecz domów produkcyjnych zajmujących się produkcją filmów, w tym reklamowych i seriali, nie wpisują się w definicję działalności kulturalnej. Opis sprawy nie wskazuje, aby była to działalność polegająca na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

We wniosku podała Pani, że przedmiotem działalności jest projektowanie i wytwarzanie kostiumów. Prace zazwyczaj polegają na zaprojektowaniu kostiumu, a szycie - jest dokonywane najczęściej przez podwykonawców (krawcowych czy szwalnie). Jeśli dany element garderoby okazuje się niedopasowany do aktora, wtedy dokonuje Pani jego przerobienia. Inną forma przeróbki jest też stworzenie ze starej rzeczy nowej, wprowadzając odpowiednie zmiany i modyfikacje. Niezależnie czy jest to kostium tworzony od podstaw - od koncepcji i pomysłu przez projekt, aż po efekt finalny, czy też jest to stylizacja z gotowych elementów odzieży – wybór tkanin, poszczególnych ubrań, dodatków - wszystko to jest nieodłącznym elementem Pani pracy. Tworząc kostiumy, w zależności od projektu – poszukuje Pani konkretnych ubrań, np. w sklepach. Często przerabia Pani te znalezione, a w przypadku projektów sci-fi, czy historycznych - projektuje i szyje Pani konkretne elementy garderoby, a później następują przymiarki. Kolejnym elementem Pani pracy jest czuwanie nad kostiumem, dbanie by zawsze był odpowiednio przygotowany – poprzez patynowanie czy prasowanie. W stosunku do wszystkich czynności działa Pani jako indywidualny twórca bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przy czym każdy stworzony przez Panią kostium jest odbiciem cech kultury danej epoki i czasu. Projektuje i wytwarza Pani kostiumy na rzecz domów produkcyjnych zajmujących się produkcją filmów, seriali i filmów reklamowych.

A zatem wykonuje Pani świadczenia dotyczące projektowania i wytwarzania kostiumów, a prace polegają na szyciu nowej odzieży, przeróbce bądź wykorzystaniu odzieży już istniejącej. Nie są więc to usługi kulturalne polegające na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki. Podejmowane przez Panią działania mają charakter projektowego i rzemieślniczego wykonania kostiumów na konkretne zlecenie producentów branży filmowej, seriali czy filmów reklamowych. Nawet jeśli część z nich tworzona jest na wzór ubiorów z konkretnej, minionej epoki, a w przypadku projektów sci-fi, projektuje i szyje Pani konkretne elementy garderoby, nie oznacza to, że świadczy Pani usługi kulturalne. Właściwy projekt i dobór kostiumów, np. do filmu czy serialu osadzonego w minionych czasach czy projektów sci-fi, jest realizacją złożonego zlecenia. O ile, jak Pani wskazuje, działania mają charakter twórczy i niepowtarzalny, to Pani usługom projektowania oraz szycia i przeróbek odzieży nie można nadać waloru kulturalnego. Co istotne wskazała Pani, że stylizuje Pani z gotowych elementów kostiumy, dobiera Pani ubrania czy dodatki, poszukuje Pani konkretnych ubrań w sklepach, w lumpeksach, w sklepach on-line. Często przerabia je Pani, by lepiej oddawały Pani wizję i dostosowuje do postaci.

Przedstawiony przez Panią opis sprawy nie pozwala na przyjęcie, że podejmowane przez Panią działania na rzecz domów produkcyjnych w zakresie produkcji filmów i seriali spełniają przesłanki usług kulturalnych. Należy zaznaczyć, że elementem Pani pracy jest czuwanie nad kostiumem, dbanie by zawsze był odpowiednio przygotowany, co w zestawieniu z wykonywanymi usługami projektowania i wytwarzania kostiumów nie jest wystarczające do stwierdzenia, że świadczy Pani usługi kulturalne. Również inne podane przez Panią czynności w zakresie projektowania i wytwarzania kostiumów, w tym szycie, przeróbka, poszukiwanie konkretnych ubrań w sklepach, tworzenie i składanie w całość poszczególnych elementów kostiumu, czy nadzorowanie procesu szycia, nie ma charakteru usług kulturalnych. Całokształt przedstawionych przez Panią okoliczności sprawy nie wskazuje, aby projektowanie i wytwarzania kostiumów w zakresie opisanym we wniosku - na rzecz domów produkcyjnych w zakresie produkcji filmów i seriali stanowiło usługi kulturalne.

Należy również podkreślić, że pomimo wezwania w tym zakresie, nie podała Pani informacji, że tworzy Pani kostiumy do takich produkcji telewizyjnych i filmowych, które są przejawem działalności kulturalnej. Samo podanie, że projektuje i wytwarza Pani kostiumy na rzecz domów produkcyjnych zajmujących się produkcją filmów, seriali i filmów reklamowych, że kostiumy są przez nie wykorzystywane do nadania charakteru postaciom występującym w ich utworach a każdy z tych podmiotów wykorzystuje te kostiumy w taki sposób, że jest to przejaw działalności kulturalnej - ukazują bowiem w swoich utworach człowieka jako nieodłączny element kultury, w społeczno-kulturowym kontekście oraz że Pani kostiumy są jego kluczowym elementem i niezależnie od zleceniodawcy proces twórczy jest zawsze tak samo indywidualny i niepowtarzalny, nie jest wystarczające do jednoznacznego stwierdzenia, że świadczone przez Panią usługi, stanowią usługi kulturalne.

Ponadto należy podnieść, że za usługi kulturalne nie mogą być uznane świadczone przez Panią usługi projektowania i wytwarzania kostiumów dla branży reklamowej. Wskazać należy, że celem reklamy jest zachęta do zakupu towaru lub usługi danego podmiotu. Reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług. Podejmowane przez Panią działania w zakresie projektowania i wytwarzania kostiumów na rzecz domów produkcyjnych w zakresie filmów reklamowych, bez wątpienia nie stanowią usług kulturalnych.

W konsekwencji realizowane przez Panią świadczenia w zakresie projektowania i wytwarzania kostiumów nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Tym samym, Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.