Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek (brak daty sporządzenia wniosku) o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Pana za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek.

Uzupełnił go Pan pismem z 18 marca 2025 r. (wpływ 18 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W wyniku umów sprzedaży i darowizny Wnioskodawca, wraz z żoną (…), nabył w dniu (…) maja 1994 r., (…) sierpnia 1994 r. do prowadzonego przez siebie gospodarstwa − grunt rolny, określony jako działka nr (...) i (...) o powierzchni łącznej (…) ha, położony w (…). Działki te − od momentu ich nabycia do chwili zbycia części tych działek, były wykorzystywane do prowadzenia na nich działalności rolniczej, na działkach w żadnej formie nie była prowadzona jakakolwiek inna działalność gospodarcza.

Do 2017 roku działalność rolniczą prowadził wraz z żoną Wnioskodawca, zaś od (…) marca 2017 roku do nadal, w związku z przejściem Wnioskodawcy na emeryturę, na gruntach tych działalność rolniczą prowadził i prowadzi w oparciu o umowę dzierżawy − zawarta w trybie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników − (...), syn Wnioskodawcy. Umowa dzierżawy została zawarta z przeznaczeniem na prowadzenie działalności rolniczej i zobowiązywała dzierżawcę do wykonywania dzierżawy zgodnie z wymaganiami prawidłowej gospodarki. (...) jest rolnikiem ryczałtowym, zamieszkuje i prowadzi swoje gospodarstwo również we wsi (…).

Do roku 2024 działki pozostawały w uprawie i były zgłoszone do płatności obszarowych w ARiMR jako, że była na nich prowadzona produkcja rolna. Z tytułu prowadzenia działalności rolniczej, ani Wnioskodawca, ani dzierżawca nie byli i nie są czynnymi podatnikami VAT.

Żadna z działek nie była wcześniej, ani nie jest obecnie, udostępniana osobom trzecim innym niż (...).

W roku 2023 Wnioskodawca postanowił zbyć część swoich gruntów. Zainteresowania okolicznych rolników z powodu niskiej klasy ziemi (rola V i VI klasy) oraz ukształtowania terenu (wzgórze), zakupem całych działek praktycznie nie było. Przy rozpatrywaniu ewentualnej możliwości sprzedaży Wnioskodawca pozyskał informację będącą powszechną wiedzą, że działki o powierzchni ponad 0,3 ha praktycznie nie da się sprzedać, gdyż brak jest nabywców zainteresowanych tak dużą parcelą oraz w związku z ustawowymi ograniczeniami w obrocie gruntami rolnymi. Niezbędne do podziału jest natomiast, aby w stosunku do działek powstałych w jego wyniku były wydane decyzje o warunkach zabudowy, art. 94 ust. 1, ustawy o gospodarce nieruchomościami (warunki dopuszczalności podziału nieruchomości) stanowi, że podział działki w przypadku braku mpzp jest możliwy, jeżeli nie jest sprzeczny z przepisami odrębnymi albo jest zgodny warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca wniósł zatem w roku 2023 wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie na ich działkach 3 budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie wolnostojącej.

W dniu (…) listopada 2023 r. wydane zostały 3 decyzje o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie wolnostojącej.

W roku 2024 Wnioskodawca wniósł o podział działek (...) i (...) − na części tych działek powstały, decyzją Wójta Gminy (…) z dnia (…) października 2024 r., działki nr (...), (...) i (...) oraz (...) − stanowiąca drogę.

Bezwzględna konieczność wyznaczenia drogi dojazdowej do działek spowodowana została dyspozycją art. 93 ust 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Warunki dopuszczalności podziału nieruchomości), który to przepis stanowi, że podział nieruchomości nie jest dopuszczalny, jeżeli projektowane do wydzielenia działki gruntu nie mają dostępu do drogi publicznej; za dostęp do drogi publicznej uważa się również wydzielenie drogi wewnętrznej wraz z ustanowieniem na tej drodze odpowiednich służebności dla wydzielonych działek gruntu albo ustanowienie dla tych działek innych służebności drogowych, jeżeli nie ma możliwości wydzielenia drogi wewnętrznej z nieruchomości objętej podziałem.

Dla działek tych nie ma opracowanego obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, gmina nie ogłosiła o przystąpieniu do sporządzania takiego planu.

Wobec okoliczności, że emerytury Wnioskodawcy i jego żony są relatywnie niskie, a grunty te niezbyt nadają się do uprawy − jest to rola klasy V i VI, ponadto sąsiedztwo lasu powoduje szkody w uprawach czynione przez dziką zwierzynę, zaś przychód z dzierżawy odpowiada wartości ca (...) kg zboża/ha, Wnioskodawca wraz z żoną postanowili zbyć działki (...), (...) oraz udziały w działce (...) stanowiącej drogę, co uczynili w roku 2024 r.

Działki mimo dokonania podziału geodezyjnego do czasu ich sprzedaży nie były w żaden sposób fizycznie podzielone i cały czas stanowiły jedną działkę rolną.

Nieruchomość powyższa była użytkowana rolniczo do roku 2024 i nie przeprowadzono przed sprzedażą tych działek, na powyższych gruntach, żadnych inwestycji, w szczególności żadnych instalacji stanowiących uzbrojenie terenu.

W roku 2024, w związku z pojawiającymi się i ponawianymi ofertami zakupu posiadanych przez Wnioskodawcę działek, podjął on decyzję o sprzedaży dwóch działek oraz sprzedaży na rzecz nabywców działek − udziałów w działce stanowiącej drogę wewnętrzną.

Podnieść w tej sprawie należy, że do transakcji sprzedaży doszło nie w wyniku jakichkolwiek podjętych przez Wnioskodawcę działań związanych z przekształceniem, przygotowaniem do sprzedaży czy też ogłoszeniami o sprzedaży działek, to nabywcy działek wystąpili do Wnioskodawcy z ofertą i On tę ofertę przyjął. Jak tłumaczyli oferenci, informację o działkach, które być może są na sprzedaż uzyskali od innych mieszkańców wsi.

Wnioskodawca nie ponosił jakichkolwiek nakładów na działki, które zbył. W szczególności nie ponosił żadnych nakładów inwestycyjnych, w tym co oczywiste, nakładów związanych z uzbrojeniem terenu.

Wnioskodawca nie zamieszczał ogłoszeń o zamiarze sprzedaży przedmiotowych działek. Żadna z działek nie była wcześniej, za wyjątkiem dzierżawy na rzecz syna wnioskodawców na cele wyłącznie rolne, w żadnej formie udostępniana osobom trzecim.

Wnioskodawcy działki zbyli jako elementy majątku prywatnego, a podział działek (...) i (...) na mniejsze działki był wynikiem racjonalnego zarządzania majątkiem prywatnym wobec braku możliwości racjonalnej sprzedaży całych działek (...) i (...).

Uzupełnił Pan opis sprawy odpowiadając na poniższe pytania:

1.Czy umowa dzierżawy przedmiotowych gruntów, zawarta z Pana synem, miała charakter odpłatny, czy nieodpłatny?

Odp.: Umowa miała charakter odpłatny. Odpłatność wynosiła (...)kg zboża rocznie i była wnoszona w naturze.

2.Czy działki będące przedmiotem sprzedaży (grunty rolne) były wydzierżawiane na cele rolnicze − czynność zwolniona od VAT?

Odp.: Umowa dzierżawy działek wprost stanowiła, że grunty te są wydzierżawione na cele rolnicze. Działalność rolnicza była na tych działkach faktycznie prowadzona.

3.Kto był stroną umowy dzierżawy (Pan czy małżonka)?

Odp.: Ze względu na okoliczność, iż wydzierżawione grunty stanowiły przedmiot wspólności ustawowej małżeńskiej, stroną umowy określoną jako wydzierżawiający byli (...) oraz jego żona (...), zaś stroną określoną jako dzierżawca, ich syn − (...).

4.Kto uzyskiwał korzyści z czynszu z tytułu dzierżawy działek − czy wyłącznie Pan?

Odp.: Jako pożytek z majątku wspólnego czynsz wchodził do majątku objętego wspólnością ustawową.

5.Czy rozliczał się Pan z umowy? Jeśli nie, kto rozliczał umowę?

Odp.: Pytanie jest niezrozumiałe, nie sposób domyślić się co organ ma na myśli − czy rozliczenie między stronami czy z osobami trzecimi?

6.Czy wystąpił podatek należny z tytułu umowy dzierżawy? Jeśli tak, to kto rozliczał podatek należny z tytułu dzierżawy działek? Gdy podatek należny z tytułu dzierżawy działek nie był rozliczany, proszę wskazać, z jakiego powodu ten podatek nie był rozliczany?

Odp.: Pytanie jest nieprecyzyjne, gdyż nie sposób z niego wywieść czy organ ma na myśli podatek VAT należny przy sprzedaży czy należny podatek dochodowy z tytułu dzierżawy. Zdaniem Wnioskodawcy, żaden z tych podatków nie obciążał przychodu uzyskiwanego z umowy dzierżawy na cele rolne.

Należny podatek od towarów i usług nie wystąpił, gdyż ani (...), ani (...) nie są czynnymi podatnikami VAT.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, dzierżawa stanowi przychód podatkowy, jeżeli odbywa się na cele nierolnicze. W przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z gruntem wydzierżawionym na cele rolnicze.

Natomiast na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Okoliczność, iż dzierżawa gruntów rolnych była przeznaczona na cele wykonywania działalności rolniczej w oparciu o wyżej wskazane przepisy podatek należny od towarów i usług oraz dochodowy nie były rozliczane.

7.Kto i w jaki sposób dokumentował umowę? Czy czynsz z tytułu dzierżawy działek był dokumentowany fakturami VAT? Jeśli tak, to kto wystawiał faktury?

Odp.: Umowa została zawarta w formie pisemnej z datą pewną (podpisy poświadczył Wójt Gminy (...)) oraz wprowadzona do operatu ewidencji gruntów Starostwa Powiatowego w (...) − są to jedyne formy poświadczenia umowy.

Czynsz nie był dokumentowany fakturami z powodów braku takiego obowiązku z przyczyn wskazanych w pkt 6.

8.Czy jest Pan rolnikiem ryczałtowym w myśl art. 2 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.)?

Odp.: Zgodnie z treścią art. 2 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług rolnikiem ryczałtowym jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczącego usługi rolnicze. (...) jest emerytem, który prowadził gospodarstwo rolne, posiada grunty rolne, ale nie dokonuje już dostaw produktów rolnych oraz nie świadczy usług rolniczych, grunty rolne ze swego gospodarstwa wydzierżawił synowi celem prowadzenia przez tegoż syna gospodarstwa rolnego. Obecnie wobec powyższego nie spełnia kryteriów kwalifikujących do statusu rolnika ryczałtowego.

9.Czy Pana małżonka była/jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT? Jeśli tak, to w jakim okresie i z jakiego tytułu − działalności rolniczej, prowadzenia działalności gospodarczej (jakiej)?

Odp.: (...) nie jest i nigdy nie była czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

10.Czy zawierał Pan umowę przedwstępną/umowy przedwstępne z nabywcą/nabywcami działek? Jeżeli tak, to:

·czy w umowie przedwstępnej zawartej z kupującym/kupującymi zostały ustalone warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność sprzedawanych działek na nabywcę? (należy wskazać konkretnie jakie).

·jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień umowy przedwstępnej ciążyły na kupującym/kupujących, a jakie na Panu jako Sprzedającym?

·czy nabywca/nabywcy ponosili jakiekolwiek nakłady finansowe związane z poszczególnymi działkami od momentu podpisania umowy przedwstępnej do zawarcia umowy finalnej? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki będącej przedmiotem sprzedaży.

Odp.: (...) nie zawierał umów przedwstępnych z nabywcami działek.

11.Czy kupującemu/kupującym oraz osobom przez niego/nich wskazanym zostało udzielone pełnomocnictwo lub jakiekolwiek inne umocowanie prawne do działania w Pana imieniu, do wykonania czynności warunkujących zawarcie umowy kupna sprzedaży (działki/działek)? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki będącej przedmiotem sprzedaży.

Odp.: (...) nie udzielał pełnomocnictw lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w jego imieniu, do wykonania czynności warunkujących zawarcie umowy kupna sprzedaży w stosunku do żadnej z działek będących przedmiotem sprzedaży.

12.Jaki był zakres udzielonego pełnomocnictwa kupującemu/kupującym, tj. do uzyskania jakich konkretnie decyzji, pozwoleń, uzgodnień udzielił Pan pełnomocnictwa kupującemu/kupującym do występowania w Pana imieniu?

Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki będącej przedmiotem sprzedaży. 

Odp.: (...) nie udzielał pełnomocnictw lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w jego imieniu, do wykonania czynności warunkujących zawarcie umowy kupna sprzedaży w stosunku do żadnej z działek będących przedmiotem sprzedaży.

13.Czy przed sprzedażą działki/działek zawarł Pan z nabywcą umowę dzierżawy lub najmu działki/działek? Jeśli tak, czy w ramach tej umowy ustalił Pan miesięczną kwotę najmu lub dzierżawy?

Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki, będącej przedmiotem sprzedaży.

Odp.: (...) nie zawierał z nabywcami działek umów dzierżawy lub najmu działki/działek.

14.Czy posiada Pan inne działki, które zamierza Pan w przyszłości sprzedawać? Jeśli tak, to ile i jakie?

Odp.: (...) i (...) posiadają działki rolne, obecnie nie planują sprzedaży w najbliższej przyszłości posiadanych działek rolnych.

15.Czy dokonywał Pan już wcześniej sprzedaży działek? Jeśli tak, to proszę podać informacje odrębnie dla każdej sprzedanej działki:

·kiedy i w jaki sposób wszedł Pan w ich posiadanie?

·w jakim celu działki te zostały przez Pana nabyte?

·w jaki sposób działki te były wykorzystywane przez Pana od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży?

·kiedy dokonał Pan ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży?

·ile działek zostało przez Pana sprzedanych i jakich (niezabudowanych, czy zabudowanych, a jeśli zabudowanych − to czy były to nieruchomości mieszkalne, czy użytkowe)?

·czy z tytułu sprzedaży którejkolwiek działki (należy wskazać której) był Pan zobowiązany zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać należny podatek VAT od tej sprzedaży?

Odp.: Przed sprzedażą działek objętych wnioskiem (...) i (...) nie dokonywali sprzedaży innych działek.

Pytanie

Czy poprzez wspomniane wyżej czynności sprzedaży działek Wnioskodawca stał się w zakresie dokonanych transakcji sprzedaży płatnikiem podatku od towarów i usług i czy sprzedaż działek podlega podatkowi od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. W szczególności nie jest taką działalnością dzierżawa gruntów rolnych na cele prowadzenia działalności rolniczej dokonana w trybie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. Wg oceny Wnioskodawcy, dokonana sprzedaż dwóch działek w żaden sposób nie była przejawem działalności gospodarczej i jako, że następowała w ramach zarządu majątkiem prywatnym, była związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności będąc sprzedażą nieopodatkowaną, albowiem:

−   zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy czym przez towar zgodnie z art. 2 pkt 6 ,rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii,

−   zgodnie z art 15. ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym w myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z istniejącego opisu stanu faktycznego wynika, że nie można przypisać Wnioskodawcy znamion działalności gospodarczej, która czyniłaby Wnioskodawcę podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży gruntów stanowiących majątek prywatny. Brak jest możliwości przypisania Wnioskodawcy zamiaru nabycia działek w celu odsprzedaży, gdyż było to na bycie w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego i cel ten przez okres 30 lat był i do dnia złożenia niniejszego wniosku jest realizowany. Nie wystąpił żaden przejaw aktywności Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami − nie uzbroił terenu, nie prowadził żadnych czynności marketingowych, nie ogłaszał w żadnych mediach.

Stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaży dokonał w ramach racjonalnego gospodarowania majątkiem prywatnym, a nie w ramach jakkolwiek rozumianej działalności gospodarczej − bowiem takowej (...) nie prowadził − znajduje uzasadnienie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Wskazane jest przywołać np. wyrok WSA w Kielcach z dnia 27 czerwca 2024 r. sygn. akt I SA/Ke 219/24, którym to wyrokiem Sąd orzekł, iż: „Dokonując kwalifikacji działalności związanej z obrotem nieruchomościami w celu oceny możliwości zaliczenia jej do działalności gospodarczej, należy uwzględnić, że przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować działania przygotowawcze, np. wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę oraz inicjować postępowania administracyjne w sprawie zmiany funkcji nieruchomości z rolnej na budowlaną. Tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek, same przez się nie dają podstaw do zakwalifikowania, że są one typowe dla działań «handlowca», a więc podatnika podatku VAT”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT” lub „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy zauważyć, że problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 195 wyżej powołanej ustawy Kodeks cywilny:

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela.

Zgodnie z art. 198 ustawy Kodeks cywilny:

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Zatem, w zakresie pojęcia towarów (gruntów) mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. W konsekwencji, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości.

Należy więc stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną, uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika (w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy zaznaczyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Jak stanowi art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży ww. gruntów, podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu należy wskazać, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jak wynika z opisu sprawy, w wyniku umów sprzedaży i darowizny nabył Pan wraz z żoną działki nr (...) i (...) do prowadzonego przez siebie gospodarstwa. Działki te − od momentu ich nabycia do chwili zbycia części tych działek, były wykorzystywane do prowadzenia na nich działalności rolniczej. Na działkach w żadnej formie nie była prowadzona jakakolwiek inna działalność gospodarcza. Z tytułu prowadzenia działalności rolniczej nie był Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. Nie jest Pan rolnikiem ryczałtowym. Od 2017 r., w związku z przejściem Pana na emeryturę, na gruntach tych, działalność rolniczą prowadzi, w oparciu o umowę dzierżawy − zawartą w trybie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników − Pana syn. Umowa dzierżawy została zawarta z przeznaczeniem na prowadzenie działalności rolniczej i zobowiązywała dzierżawcę do wykonywania dzierżawy zgodnie z wymaganiami prawidłowej gospodarki. Umowa miała charakter odpłatny. Odpłatność wynosiła (...) kg zboża rocznie i była wnoszona w naturze.

W 2023 r. postanowił Pan zbyć część swoich gruntów. W związku z brakiem zainteresowania zakupem dużej działki, wniósł Pan wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie na ich działkach 3 budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie wolnostojącej.

W 2024 r. wniósł Pan wniosek o podział działek nr (...) i (...). Na części tych działek powstały działki nr (...), (...) i (...) oraz (...) − stanowiąca drogę. Dla powstałych działek nie ma opracowanego obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, gmina nie ogłosiła o przystąpieniu do sporządzania takiego planu.

Wobec okoliczności, że Pana i Pana żony emerytury są relatywnie niskie, a przedmiotowe grunty niezbyt nadają się do uprawy − jest to rola klasy V i VI, ponadto sąsiedztwo lasu powoduje szkody w uprawach czynione przez dziką zwierzynę, zaś przychód z dzierżawy odpowiada wartości ca (...) kg zboża/ha, wraz z żoną postanowił Pan zbyć działki nr (...), (...) oraz udziały w działce nr (...) stanowiącej drogę. Dokonał Pan tego w 2024 r.

Powyższa nieruchomość była użytkowana rolniczo do roku 2024 i nie przeprowadzono przed sprzedażą tych działek, żadnych inwestycji, w szczególności żadnych instalacji stanowiących uzbrojenie terenu.

Nie zamieszczał Pan ogłoszeń o zamiarze sprzedaży przedmiotowych działek. Żadna z działek nie była wcześniej, za wyjątkiem dzierżawy na rzecz Pana syna, w żadnej formie udostępniana osobom trzecim.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż działek nr (...), (...) oraz udziału w działce nr (...) stanowiącej drogę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy w związku ze sprzedażą działek zostanie Pan uznany za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży działek.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Dzierżawa jest więc umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z treści przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy i przedstawionych w tym zakresie objaśnień wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

W tym miejscu należy zauważyć, że orzecznictwo TSUE wskazuje, że odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym; dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności; wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze), np. w przypadku dostawy towaru w zamian za świadczenie usługi, czy też w sytuacji zamiany towarów bądź usług. Zatem, odpłatną dostawę towaru (odpłatne świadczenie usług) identyfikuje się zarówno w sytuacji klasycznej transakcji (pieniądze za towar/usługę), jak również w sytuacji np. wymiany barterowej.

Barter w rozumieniu powszechnym to wymiana bezgotówkowa, czyli zamiana towaru (bądź usługi) za towar (bądź usługę). Polega na wzajemnej wymianie, bez konieczności sięgania po pieniądze. Pomimo braku rozliczenia w środkach pieniężnych, ma charakter umowy odpłatnej. Istotne jest, aby wymieniane towary/usługi były sobie równe co do wartości. Celem umów barterowych jest niedokonywanie dodatkowych rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, a w konsekwencji maksymalne uproszczenie obrotu gospodarczego. Należy dodać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Podkreślenia wymaga, że osiąganie zysku w związku z wykonywaniem danej czynności nie jest warunkiem niezbędnym dla uznania jej za czynność odpłatną.

W przedmiotowej sprawie, w przypadku dzierżawy przedmiotowych działek na rzecz Pana syna, na cele działalności rolniczej w zamian za (...) kg zboża rocznie, mamy do czynienia ze świadczeniem za wynagrodzeniem – usługi za usługę. W każdym z tych przypadków istnieje także bezpośredni konsument.

W konsekwencji dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie – jak wynika z opisu sprawy – od marca 2017 r. dzierżawił Pan na rzecz Pana syna działki nr (...) i (...), które zostały podzielone na działki nr (...), (...) i (...) oraz (...) (stanowiąca drogę). Zatem, była to dzierżawa długoterminowa.

Wobec powyższego wskazania wymaga, że dzierżawa przedmiotowych działek spowodowała, że straciły one charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie w sposób ciągły dla celów zarobkowych przedmiotowych działek spowodowało, że ww. nieruchomości były wykorzystywane w działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego.

Jak wskazano wyżej dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. Jednocześnie w rozpatrywanej sprawie bez znaczenia pozostaje fakt, że umowa dzierżawy została podpisana z Pana synem oraz że odpłatność była wnoszona w naturze, skoro taki sposób rozliczenia został ustalony między Panem a Pana synem.

W związku z tym, dokonując sprzedaży prawa współwłasności działek nr (...), (...) oraz udziału w działce nr (...), które były przedmiotem dzierżawy nie zbywał Pan majątku osobistego. Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.

Wobec powyższego, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży działek nr (...), (...) oraz udziału w działce nr (...) stanowiącej drogę, które powstały w wyniku podziału działek nr (...) i (...), podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, w związku ze sprzedażą działek nr (...), (...) oraz udziału w działce nr (...) będących we współwłasności małżeńskiej, należy uznać Pana za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą, a w konsekwencji czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Pana, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana (...), zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla Pana małżonki, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego, Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-(...) Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.