Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 9 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania sprzedaży niezabudowanej nieruchomości nr 1.

W odpowiedzi na wezwanie z 27 lutego 2025 r. złożył Pan uzupełnienie z 12 marca 2025 r. (data wpływu 14 marca 2025 r.).

Opis zdarzenia przyszłego

Podatnik (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi od 1990 r. jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (dalej: „CEiDG”).

Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT. Na dzień złożenia wniosku, działalność gospodarcza Wnioskodawcy jest opodatkowana w zakresie podatku PIT podatkiem liniowym oraz jest on zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z wpisem do CEiDG przeważająca działalność gospodarcza Wnioskodawcy to: sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (kod PKD 45.31.Z).

Na podstawie aktu notarialnego zawartego w 1998 r. Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej do majątku prywatnego trzy niezabudowane działki gruntu położone w (...) o następujących numerach ewidencyjnych: 1 (dalej: „Działka nr 1ˮ) o powierzchni 1678 m², 2 (dalej: „Działka nr 2”) o powierzchni 1570 m² oraz 3 (dalej: „Działka nr 3”) o powierzchni 1250 m². Transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Działkę nr 2 oraz Działkę nr 3 Wnioskodawca przeznaczył do działalności gospodarczej oraz wybudował na nich budynek magazynowo-biurowy, w którym prowadził działalność gospodarczą. W związku z chorobą Wnioskodawcy działalność gospodarcza uległa znacznemu ograniczeniu.

Obecnie Działka nr 2 oraz Działka nr 3 wraz z posadowionym na nich budynkiem magazynowo-biurowym są przedmiotem wynajmu w ramach działalność gospodarczej Wnioskodawcy.

Działka nr 1 jest nieuzbrojona i nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, pozostając w jego majątku prywatnym. Nie była również udostępniana odpłatnie osobom trzecim (np. na podstawie umowy dzierżawy). Działka nr 1 jest nieużytkowana i porośnięta samosiejkami (Wnioskodawca jako właściciel opłaca za nią podatek rolny).

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren Działki nr 1 przeznaczony jest:

• w części pod obszary mieszkaniowo - usługowe oznaczone na rysunku planu symbolem MU,w części pod obszary wód otwartych wraz z ciągami eksploatacyjnymi i zielenią nadbrzeżną oznaczone na rysunku planu symbolem W.

W 2008 r. Wnioskodawca wraz z małżonką kupili od gminy (…) do wspólności majątkowej, na zasadzie wspólnoty majątkowej, dwie niezabudowane działki gruntu o numerach ewidencyjnych 4 (dalej: „Działka nr 4”) o powierzchni 946 m² oraz 5 (dalej: „Działka nr 5”) o powierzchni 1096 m², położone we wsi (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…). Działki te zostały nabyte na podstawie aktu notarialnego od gminy (…). Transakcja podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działki położone są na terenie oznaczonym jako 13MN - teren projektowanej zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej o dwóch kondygnacjach naziemnych łącznie z poddaszem użytkowym i wysokim dachem). W związku z tym, że zakup tych działek nie był związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą podatek VAT od tej transakcji nie podlegał odliczeniu.

Wyżej wymienione działki od momentu nabycia były wykorzystywane wyłącznie w celach rekreacyjnych przez Wnioskodawcę wraz z rodziną. Następnie w związku z chorobą Wnioskodawcy i brakiem możliwości dalszego korzystania z działek zostały one sprzedane na rzecz osób fizycznych w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy i jego małżonki (Działka nr 4 została sprzedana w 2023 r., a Działka nr 5 w 2024 r.). Transakcje te, jako sprzedaż dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT. W momencie sprzedaży działki były niezabudowane i nieuzbrojone.

Obecnie Wnioskodawca zamierza w ramach zarządu majątkiem prywatnym dokonać sprzedaży Działki nr 1.

Wnioskodawca w prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej nie zajmował się i w przyszłości nie zamierza zajmować się profesjonalnym obrotem nieruchomościami.

Uzupełnienie i doprecyzowanie zdarzenie przyszłego

Działka od momentu nabycia pozostawała w majątku prywatnym Wnioskodawcy i nie była w żaden sposób wykorzystywana w celu działalności gospodarczej. Wnioskodawca dodatkowo informuje, że na działce nr 1 planował początkowo wybudować dom jednorodzinny, jednak plany te uległy zmianie. Działka była wykorzystywana przez Wnioskodawcę od czasu do czasu rekreacyjnie (np. spotkania przy grillu ze znajomymi).

Wnioskodawca zawarł umowę z agencją nieruchomości na sprzedaż działki nr 1. Został poinformowany przez pośrednika nieruchomości, że sprzedaż wyżej wymienionej działki potrwa prawdopodobnie bardzo długo między innymi ze względu na jej kształt (trójkąt).

Wnioskodawca poinformował również znajomych o zamiarze sprzedaży wyżej wymienionej działki. Innych działań marketingowych nie podejmował i obecnie nie zamierza podejmować.

Nabywcę działki pozyska Wnioskodawca przez agencję nieruchomości albo przez prywatne kontakty.

Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podejmować żadnych z wyżej wymienionych działań.

Wnioskodawca nie udzielił pełnomocnictwa, zgody, upoważnienia do działania w imieniu Wnioskodawcy i na Jego rzecz, w związku ze sprzedażą wskazanej we wniosku działki (z wyjątkiem umowy z agencją nieruchomości, której zakres ogranicza się do działania w celu znalezienia potencjalnego nabywcy działki).

Wnioskodawca, w związku ze sprzedażą wskazanej we wniosku działki, co do zasady nie zamierza udzielać wskazanych w pytaniu pełnomocnictw, zgód oraz upoważnień do działania w swoim imieniu i na swoją rzecz.

W związku z tym, że do chwili obecnej nie znalazł potencjalnego nabywcy działki, udzielenie jednoznacznej odpowiedzi na powyższe pytanie jest obiektywnie niemożliwe. Co do zasady, ze względu na swoją chorobę, chciałby dokonać sprzedaży wymienionej działki jak najszybciej. Tym samym, jeżeli nie będzie to konieczne, nie zamierza zawierać umowy przedwstępnej.

Wnioskodawca nie występował o uchwalenie/zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym w niniejszym wniosku, transakcja sprzedaży Działki nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na to, że Wnioskodawca w związku z tą sprzedażą nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT ?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym w niniejszym Wniosku, transakcja sprzedaży Działki nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na to, że Wnioskodawca w związku z tą sprzedażą nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT „podatnikami są (...) osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2. bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.”

Art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych."

Z powyższych regulacji wynika, że sprzedaż gruntu przez osobę fizyczną będącą przedsiębiorcą (zarejestrowanym podatnikiem VAT) może podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wówczas, gdy sprzedawca występuje w tej transakcji w charakterze podatnika VAT tj. gdy sprzedaż ta mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Jednak dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika VAT w zakresie tych czynności.

Zatem właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników VAT w przypadku, gdy dokonują one sprzedaży towarów stanowiących część majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży lub wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

Natomiast wykorzystywanie składników majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania i które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT powinien być uznany za podatnika podatku VAT.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT. Jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUEˮ) w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku VAT, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Kwestia opodatkowania sprzedaży działek była przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Wynika z niego, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT pod warunkiem, że transakcja ta, nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że za podatnika VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości może zostać uznana taka osoba fizyczna, która w danej transakcji działa w sposób profesjonalny. Zdaniem sądów administracyjnych i organów podatkowych (wyrażonym np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1643/15 oraz w interpretacji indywidualnej z 15 lipca 2021 r. nr 0112-KDIL3.4012 109.2021.2.AW), przejawem działania w sposób profesjonalny może być na przykład: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu lub prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

W tym miejscu należy wskazać, że Działka nr 1 jest nieuzbrojona i nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, pozostając w majątku prywatnym Wnioskodawcy. Nie była też udostępniana odpłatnie podmiot trzecim.

Mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż przez Wnioskodawcę Działki nr 1 zostanie dokonana w ramach zarządu majątkiem prywatnym i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko takie znajduje również potwierdzenie w wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego (np.: interpretacja indywidualna z 12 października 2023 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.439.2023.4 AM oraz interpretacja indywidualna z 16 maja 2022 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.128.2022.2 DK).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwana dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Art. 2 pkt 6 ustawy wskazuje, że:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Zatem zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Art. 15 ust. 1 ustawy:

Art. 15 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują one sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży lub wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy. Zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Kwestia opodatkowania sprzedaży działek była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Wynika z niego, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, nie jest decydująca. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wyjaśniono wyżej, w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Pana wątpliwości dotyczą opodatkowania podatkiem VAT planowanej sprzedaży nieruchomości tj. niezabudowanej działki o nr 1.

Analiza sprawy w kontekście przywołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie wystąpią przesłanki do uznania Pana w związku z tą transakcją za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta, nie zostanie przez Pana dokonana w ramach działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, który świadczyłby, że w związku ze sprzedażą działki zachowywał będzie się Pan jak handlowiec.

Nie podejmował Pan takiej aktywności, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Od momentu nabycia nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży, nie podejmował Pan czynności, które byłyby porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności, w stosunku do tej nieruchomości). Przez cały okres posiadania nie wykorzystywał Pan przedmiotowej działki dla celów gospodarczych. Nie była ona udostępniana osobom trzecim i pozostaje użytkowana dla celów rekreacyjnych. Działka jest nieuzbrojona i nie zamierza Pan podejmować kroków w celu jej uatrakcyjnienia. Nie prowadził Pan, w celu sprzedaży działań marketingowych. Nie zamierza Pan udzielać pełnomocnictwa do działania w Pana imieniu, w związku z przygotowaniem działki pod przyszłą inwestycję Kupującego. W prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej nie zajmował się Pan i w przyszłości nie zamierza się Pan zajmować profesjonalnym obrotem nieruchomościami.

Tym samym, sprzedaż nieruchomości nabytej do majątku prywatnego, wykorzystywanej w całym okresie posiadania dla celów prywatnych - będzie dotyczyła przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Do sprzedaży ww. nieruchomości nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.