Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
15 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 13 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania kombajnu zbożowego za środek transportu oraz braku obowiązku złożenia informacji o nabyciu środka transportu na druku VAT-23.
Uzupełnił go Pan– w odpowiedzi na wezwanie pismem z 13 marca 2025 r. (data wpływu 21 marca 2025 r.)
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Kupił Pan kombajn zbożowy w kraju UE, posiada Pan euro NIP, prowadzi Pan gospodarstwo rolne, jest płatnikiem VAT. Prosi Pan o wyjaśnienie czy kombajn zbożowy jest środkiem transportu w rozumieniu przepisów ustawy o VAT? Czy musi Pan składać formularz VAT-23 z dołączoną fakturą zakupu i wpłacać podatek VAT.
W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan:
1.Jest Pan zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.
2.Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
3.Prowadzi Pan gospodarstwo rolne i firmę świadczącą usługi rolnicze. Działalność gospodarcza jednoosobowa.
4.Nabycie kombajnu nastąpiło w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
5.Kombajn posiada zbiornik na zboże, transportuje zboże po polu. Kombajn zbiera zboże do zbiornika, ale może też wysypywać je od razu na przyczepę.
6.Kombajn posiada siedzenie dla pasażera, może przewiesić osobę z pola na pole itp.
7.Kombajn nie jest objęty obowiązkiem posiadania tablic rejestracyjnych.
8.Kombajn może poruszać się pod drogach publicznych.
9.Kombajn podlega przepisom ustawy Prawo o ruchu drogowym
10.Kombajn nie podlega w Polsce rejestracji.
11.Kombajn był rejestrowany w Niemczech, nie wie Pan kiedy.
12.Kombajn był wydany pierwszemu nabywcy 1.07.2016 r.
13.Pojemność silnika jest większa niż 8 cm3 i moc silnika jest większa niż 7,2 kW.
14.Kombajn ma przejechane mniej niż 6000 km.
Kupił Pan kombajn zbożowy … do zbioru nasion od firmy działającej w Niemczech. Zapłacił Pan cenę netto. Uważał Pan, że jest to maszyna rolnicza i podatku VAT nie będzie Pan wpłacał do Urzędu Skarbowego. Jednak w US poinformowana Pana, że kombajn zbożowy to pojazd transportowy i musi Pan złożyć formularz VAT-23 i wpłacić podatek VAT.
Pytania
1. Czy kombajn zbożowy to środek transportu w rozumieniu ustawy o VAT?
2. Czy kombajn zbożowy to maszyna rolnicza i jest zwolniony z obowiązku odprowadzenia podatku VAT-23?
Pana stanowisko w sprawie
Ad. 1
Uważa Pan, że nie. Nie posiada świadectwa homologacji, używany jest tylko na polu, więc nie można nazywać do środkiem transportu. Nikt nie wozi zboża w kombajnie do punktu skupu ani na teren gospodarstwa czy magazynu.
Ad. 2
Uważa Pan, że kombajn zbożowy jest maszyną rolniczą i nie powinien Pan wpłacać podatku VAT-23.
Prosi więc Pan o wyjaśnienie czy kombajn zbożowy, zakupiony w UE, podlega obciążeniu podatkiem VAT w Polsce, wymaga wpłaty do US jak środek transportowy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:
1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2) eksport towarów;
3) import towarów na terytorium kraju;
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
W myśl art. 9 ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
1) nabywcą towarów jest:
a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a − z zastrzeżeniem art. 10;
2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:
1)nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2)dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2
- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.
Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.
Przy tym, z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy:
Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
Stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.
Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan gospodarstwo rolne i firmę świadczącą usługi rolnicze. Jest Pan zarejestrowany jako podatnik VAT-UE oraz jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Nabył Pan kombajn w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Kombajn posiada zbiornik na zboże, transportuje zboże po polu. Kombajn zbiera zboże do zbiornika, ale może też wysypywać je od razu na przyczepę. Kombajn posiada siedzenie dla pasażera, może przewiesić osobę z pola na pole itp. Kombajn nie jest objęty obowiązkiem posiadania tablic rejestracyjnych. Kombajn może poruszać się pod drogach publicznych. Kombajn podlega przepisom ustawy Prawo o ruchu drogowym Kombajn nie podlega w Polsce rejestracji, ale był rejestrowany w Niemczech, nie wie Pan kiedy. Kombajn był wydany pierwszemu nabywcy 1.07.2016 r. Pojemność silnika jest większa niż 8 cm3 i moc silnika jest większa niż 7,2 kW. Kombajn ma przejechane mniej niż 6000 km.
Pana wątpliwości dotyczą kwestii nieuznania kombajnu zbożowego za środek transportu oraz braku obowiązku złożenia informacji o nabyciu środka transportu na druku VAT-23.
Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że w myśl art. 99 ust. 10 ustawy:
W przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.
Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy:
W przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.
Na podstawie art. 103 ust. 4 ustawy:
Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.
W myśl art. 103 ust. 5 ustawy:
W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.
Zgodnie z art. 103 ust. 7 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 5, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji środka transportu, w tym jego przebieg oraz datę pierwszego dopuszczenia do użytku.
Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 103 ust. 7 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 27 maja 2019 r. w sprawie wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1007) określił wzór informacji i jest to druk VAT-23, stanowiący załącznik do ww. rozporządzenia.
Wymienione przepisy ustawy, zobowiązują podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o takim nabyciu oraz do zapłaty podatku z tego tytułu. Przy czym informacja i zapłata podatku dotyczy zarówno „nowych środków transportu” jak i „innych środków transportu”.
Pojęcie nowego środka transportu zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, gdzie stwierdza się, że:
Przez nowy środek transportu rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.
Powołując się na definicję zawartą w ww. przepisie ustawy, za „nowe środki transportu” mogą być uznane pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej oraz dotyczące dotychczasowej długości ich używania (mierzonej czasem używania oraz przebiegiem). Natomiast przez „inne środki transportu”, o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak nie spełniające warunku uznania ich za „nowe środki transportu” w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku.
Aby można uznać jakąkolwiek maszynę, urządzenie czy pojazd za „nowy środek transportu” lub „inny środek transportu”, należy przede wszystkim ustalić, czy będzie się ona zawierała w zakresie pojęciowym „środka transportu”.
W tym miejscu należy wyjaśnić, że z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej, państwa członkowskie zobowiązały się do wykonywania i stosowania prawa wspólnotowego. Treść przepisu art. 249 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864/2 ze zm.) stanowi, że:
W celu wykonania swych zadań oraz na warunkach przewidzianych w niniejszym Traktacie, Parlament Europejski wspólnie z Radą, Rada i Komisja uchwalają rozporządzenia i dyrektywy, podejmują decyzje, wydają zalecenia i opinie. Rozporządzenie ma zasięg ogólny. Wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich. Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Decyzja wiąże w całości adresatów, do których jest kierowana. Zalecenia i opinie nie mają mocy wiążącej.
I tak, zgodnie z art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1 ze zm.) – zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”:
Środek transportu, o którym mowa w art. 56 oraz w art. 59 akapit pierwszy lit. g) dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu.
Przepis art. 38 ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawiera niewyłączną, przykładową listę środków transportu. Zgodnie z tym przepisem:
Środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:
a) pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;
b) przyczepy i naczepy;
c) wagony kolejowe;
d) statki;
e) statki powietrzne;
f) pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;
g) ciągniki i inne pojazdy rolnicze;
h) pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.
Natomiast stosownie do art. 38 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:
Środkami transportu, o których mowa w ust. 1, nie są pojazdy trwale unieruchomione ani kontenery.
Analiza art. 38 rozporządzenia 282/2011 wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danej maszyny, urządzenia czy pojazdu za środek transportu jest jej przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Zwrot użyty w definicji „środka transportu” dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń.
Kombajn zbożowy nie jest wymieniony wprost w art. 38 ust. 2 rozporządzenia 282/2011. Niemniej jednak, w ocenie tut. Organu należy odwołać się do definicji określonej w ustępie 1 tego artykułu, z której wynika, że aby dany pojazd mógł być uznany za „środek transportu”, musi być zaprojektowany oraz faktycznie nadawać się do wykorzystania w celu transportu osób lub rzeczy z jednego miejsca do drugiego. Przy czym, do środków transportu nie zalicza się jedynie takich pojazdów, które są trwale unieruchomione oraz kontenerów (art. 38 ust. 3 rozporządzenia 282/2011).
Przechodząc na grunt analizowanej sprawy należy uznać, że pomimo jak Pan wskazuje – kombajn przeznaczony jest do zbioru ziarna, to jednak realizuje on również funkcję transportu rzeczy (zboża) z jednego miejsca na drugie. Kombajn zbożowy posiada zbiornik na zboże, który po jego zapełnieniu może zostać opróżniony. Zatem zboże, które znajduje się w tym zbiorniku jest – przez jakiś czas – transportowane przez kombajn. Nie ma przy tym ma znaczenia czy kombajn transportuje zboże na krótkim czy długim dystansie. Jedynym warunkiem jest to, że kombajn może być przeznaczony do przewozu zboża. W związku z tym, kombajn powinien być postrzegany, jako pojazd zaprojektowany i faktycznie nadający się do transportu rzeczy (zboża). Z uwagi na to, że nie ma żadnych innych warunków określonych w dyrektywie VAT ani w rozporządzeniu wykonawczym 282/2011, a konstrukcja kombajnu pozwala na transport rzeczy (zboża), należy uznać, że kombajn wpisuje się w definicję środków transportu, określoną w art. 38 ust. 1 rozporządzenia 282/2011. Jak wyżej wskazano zwrot użyty w definicji „środka transportu” dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, maszyn, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń. Wskazać zatem należy, że ocena czy kombajn zbożowy to maszyna rolnicza pozostaje bez wpływu na spełnienie bądź niespełnienie warunków dla środków transportu określonych w ww. przepisie.
W konsekwencji, należy uznać, że kombajn zbożowy, który Pan nabył jest środkiem transportu i do czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia kombajnu znajdują zastosowanie art. 103 ust. 4 i 5 ustawy, co oznacza, że ma Pan obowiązek przedłożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o nabyciu środka transportu (VAT-23) oraz zapłaty podatku od towarów i usług w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego, na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy.
Tym samym, Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis stanu faktycznego będącego przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.