Interpretacja indywidualna   – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie:

• przedstawionego we wniosku sposobu dokumentowania sprzedaży przez A. usług gastronomicznych oraz usług cateringowych – jest prawidłowe,
• wystawienia paragonów fiskalnych niezwłocznie po otrzymaniu zapłaty za usługę przez Rodzica i umożliwienie ich odbioru w biurze intendenta (w przypadku zaś nieodebrania przez Rodzica paragonu w terminie wskazanym w regulaminie dokonania ich zniszczenia) – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 26 lutego 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podstawowe informacje o Wnioskodawcy

Powiat (…) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W swojej strukturze organizacyjnej posiada m.in. A. w (…) - dalej również jako: „A”. A. jest zakładem budżetowym Powiatu (…), nieposiadającym osobowości prawnej. Wraz z Powiatem jest jednym podatnikiem VAT - czynności podlegające opodatkowaniu wykonywane przez A. rozlicza Powiat (…). Gdy w dalszej części jest mowa, że A. świadczy usługę należy przez to rozumieć, że są to czynności Powiatu, jako podatnika, realizowane za pośrednictwem jego jednostki organizacyjnej - A.

Zarys przedmiotu wniosku

A. świadczy usługi gastronomiczne i cateringowe opodatkowane podatkiem VAT, w tym sprzedaż posiłku w miejscu jego sporządzenia oraz sprzedaż posiłku na wynos z dostawą do placówki oświatowej.

A. zawarł z Gminą Miejską (…) - B (jednostka budżetowa tej gminy) - dalej również jako: „Liceum”, umowę, na podstawie której oddano na rzecz A. pomieszczenie kuchni, urządzenia i wyposażenie do używania w zamian za umówiony czynsz. Ustalono w niej również, że A. będzie wydawał posiłki uczniom w tym Liceum oraz innym osobom. W kuchni tej A. przygotowuje posiłki, które następnie sprzedaje. Kuchnia, w której A. przygotowuje te posiłki znajduje się w budynku jednostki oświatowej (Liceum) podlegającej pod Gminę Miejską (…) - odrębnego od Powiatu podatnika.

Przedmiotem niniejszego wniosku będzie sprzedaż posiłków:

1)na wynos z dostawą do placówki oświatowej (wydawanie posiłków dla uczniów innych szkół, niż ta, w której znajduje się kuchnia) - usługi cateringowe;

2)na miejscu dla uczniów szkoły, w której znajduje się kuchnia (B) - usługi gastronomiczne.

W obu powyższych przypadkach sprzedaż posiłków odbywa się on-line. A. dostarcza zamówienie do szkoły, ewentualnie wydaje na miejscu w szkole, w której jest kuchnia.

Przedmiot umowy zawartej przez A. z Liceum

Na podstawie umowy zawartej między A. i Liceum, A. świadczy usługi związane z wyżywieniem uczniów, których Rodzice wykupili posiłki dla swoich dzieci. Posiłki, jak już zostało wspomniane powyżej przygotowywane są w kuchni, której A. jest najemcą (kuchni znajdującej się w Liceum). W stosunku do uczniów tego Liceum posiłki wydane są na miejscu. W odniesieniu natomiast do szkół pozostałych - przygotowane posiłki są dowożone codziennie do poszczególnych stołówek. Umowa A. z Liceum przewiduje zatem, że A. będzie przygotowywał posiłki w kuchni tego Liceum oraz będzie najemcą pomieszczeń, urządzeń i wyposażenia kuchni (w umowie został ustalony miesięczny czynsz najmu). Umowa zezwala jednostce A. na wykonywanie usług żywienia również dla innych klientów z wykorzystaniem najmowanych pomieszczeń, urządzeń i wyposażenia - dla tych innych klientów posiłki są na wynos (np. do szkół prywatnych) z dostawą (usługa cateringowa).

A. korzysta z zautomatyzowanego systemu zamawiania posiłków, dalej: „Aplikacja”. Aplikacja ta pozwala na kontakt między A. a poszczególnymi rodzicami, których dzieci będą spożywać posiłki w danych szkołach. Rodzice zakładają konto w tej Aplikacji, akceptując jednocześnie regulamin. Zatem, zamawiania posiłków Rodzice dokonują za pośrednictwem Aplikacji.

Uiszczenie należności za posiłki przez rodziców i Gminę

A. umieszcza w Aplikacji jadłospisy. Za pośrednictwem Aplikacji Rodzic zamawia (zamówienie i płatność z góry - przedpłata) posiłki dla swojego dziecka na przyszły miesiąc. Rodzic wybiera dni, w których dziecko będzie spożywać posiłek oraz w przypadku szkoły prywatnej wybiera rodzaj posiłku (zupa, drugie danie lub zupa plus drugie danie). Natomiast w przypadku, szkoły podlegającej pod Gminę Miejską (…) Rodzic nie ma wyboru rodzaju posiłku, lecz wyłącznie liczbę dni, w których uczeń będzie je spożywał.

Usługi gastronomiczne

Na postawie umowy zawartej między A, a Gminą Miejską (…) - B ustalono, że A. będzie pobierał opłaty za żywienie uczniów (opłatę od każdego posiłku):

a)w części ze środków Gminy Miejskiej (…) (dofinansowanie ze środków Gminy Miejskiej (…)), wypłacanej Liceum, na którą to część A. wystawi fakturę na NABYWCA: Gmina Miejska (…), ODBIORCA: B,

b)w przypadku gdy dofinansowanie posiłku jest z Ośrodka Pomocy Społecznej (jednostki budżetowej Gminy Miejskiej (…)), na którą to część A. wystawi fakturę na NABYWCA: Gmina Miejska (…), ODBIORCA: Ośrodek Pomocy Społecznej w (…),

c)w części od Rodziców tych uczniów (w części, w jakiej opłata nie jest finansowana ze środków Gminy Miejskiej (…).

Zgodnie z obecnie obowiązującą umową cena jednostkowa za posiłek wynosi 16,50 zł.

Przy braku dofinansowania z Ośrodka Pomocy Społecznej cena jednego posiłku jest regulowana na rzecz A. w ten sposób, że 13,00 zł uiszcza Rodzic za pośrednictwem Aplikacji, a pozostałą kwotę (3,50 zł) uiszcza Liceum w ramach dofinansowania, o którym mowa w umowie. Na kwotę należną od Liceum, tj. na kwotę 3,50 zł (pomnożoną przez liczbę posiłków) A. wystawia fakturę na Gminę Miejską (…) (nabywca) ze wskazaniem Liceum (odbiorca). Na wpłaty należne od Rodziców A. wystawia paragony.

Gdy z kolei uczeń korzysta z dofinansowania z Ośrodka Pomocy Społecznej, Ośrodek Pomocy Społecznej (ze środków budżetu Gminy) uiszcza na rachunek A. 13,00 zł od każdego posiłku, zaś 3,50 zł od każdego posiłku płaci Liceum (Ośrodek Pomocy Społecznej, podobnie jak Liceum, jest objęty centralizacją rozliczeń VAT i działa wraz z Gminą Miejską (…) jako jeden podatnik). Rodzic nie płaci w tej sytuacji nic za posiłek. A. wystawia wówczas fakturę na 13,00 zł za posiłek (pomnożoną przez liczbę posiłków) na Gminę Miejską (…) (nabywca) ze wskazaniem Ośrodka Pomocy Społecznej (odbiorca) oraz na kwotę 3,50 zł za posiłek (pomnożoną przez liczbę posiłków) na Gminę Miejską (…) (nabywca) ze wskazaniem Liceum (odbiorca).

Reasumując, Rodzice uczniów szkoły, w której znajduje się kuchnia za pośrednictwem Aplikacji dokonują jedynie częściowej płatności za posiłki (różnica pomiędzy ceną oferowaną przez A. za posiłek, a dofinansowaniem ze środków Gminy Miejskiej (…)). A. wystawia paragon na Rodzica na uiszczoną przez tego Rodzica kwotę, a na pozostałą kwotę A. wystawia fakturę na Gminę (odbiorca Liceum). Natomiast jeżeli posiłki są dofinansowane z Ośrodka Pomocy Społecznej Rodzice w ogóle nie ponoszą opłaty. Wówczas A. nie wystawia paragonu, a wyłącznie faktury na Gminę (faktura na odbiorcę Liceum i faktura na odbiorcę Ośrodek Pomocy Społecznej).

Usługi cateringowe

A. ma zawartą umowę ze szkołą prywatną (niestanowiącą jednostki organizacyjnej jednostki samorządu terytorialnego). Zgodnie z warunkami tej umowy usługi cateringowe będą świadczone przez A. po cenach:

a)Zupa - 4,00 zł,

b)Drugie danie + kompot + deser - 15,00 zł,

c)Zestaw (zupa + drugie danie + kompot + deser) - 19,00 zł.

W stosunku zatem do posiłków sprzedawanych na wynos (usług cateringowych) sytuacja przedstawia się następująco: Rodzice za pośrednictwem Aplikacji uiszczają pełną kwotę wskazaną przez A. jako wartość oferowanego posiłku. Nie ma tu mowy o żadnych dofinansowaniach innych podmiotów.

Zarówno w przypadku usług gastronomicznych, jak i usług cateringowych, o których mowa wyżej, A. nie zawiera umów pisemnych z Rodzicami. Rodzice akceptują jedynie regulamin, aby móc korzystać z Aplikacji.

Otrzymanie płatności przez A

Płatność od Rodziców dokonaną za pomocą Aplikacji A. uzyskuje na rachunek bankowy następnego dnia roboczego po dniu, w którym Rodzic dokonał zapłaty. Po otrzymaniu płatności, niezwłocznie, nie później niż do końca miesiąca, w którym otrzymał zapłatę, A. ewidencjonuje sprzedaż na kasie fiskalnej - wystawia paragon w postaci papierowej na każdą otrzymaną wpłatę.

Posiłki wydawane są uczniom do ręki w szkołach, z którymi A. zawarł stosowne umowy na świadczenie usług żywienia. W związku z faktem, że zakup posiłków odbywa się za pośrednictwem Aplikacji nie ma fizycznego kontaktu między A, a poszczególnymi rodzicami. A. otrzymuje zapłatę wyłącznie bezgotówkowo na rachunek bankowy. Zatem A. nie ma fizycznej możliwości wydania wystawionego paragonu „do ręki” w dniu zapłaty przez Rodzica należności za zakupiony posiłek. A. w regulaminie Aplikacji zawarł niniejszy zapis: „Dostawa usług cateringowych/posiłków dokonaną sprzedaż, dokumentuje się paragonami fiskalnymi. Paragon udostępniony jest do odbioru przez Odbiorcę do końca następnego miesiąca, po miesiącu, w którym otrzymano przedpłatę. Odbiór paragonu jest możliwy w biurze intendenta pod adresem: [...]”. Ww. wskazuje, iż Rodzice mają możliwość odbioru wystawionego przez A. paragonu fiskalnego w biurze intendenta działającego w Liceum. A. przypisuje paragon do konkretnego nabywcy (identyfikacja poprzez dane z Aplikacji). Rodzic może odebrać paragon do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym A. otrzyma przedpłatę. W tym czasie paragony fiskalne są przez A. przechowywane i udostępniane poszczególnym rodzicom, którzy zgłoszą się po ich odbiór. Po ww. okresie, jeżeli paragon nie zostanie przez Rodzica odebrany, A. dokona jego trwałego zniszczenia.

Kwotę wpłaconego przez Gminę dofinansowania A. dokumentuje wystawioną fakturą VAT. Zasady jej wystawienia opisano w części „Uiszczenie należności za posiłki przez rodziców i Gminę” – „usługi gastronomiczne”.

Doprecyzowanie i uzupełnienie stanu faktycznego

Wartość posiłków, w przypadku sprzedaży ich w postaci usług gastronomicznych jest ustalana przez A. na podstawie ponoszonych kosztów wytworzenia tych posiłków. Sposób ustalenia ceny przez A. nie jest w żaden sposób regulowany (narzucany) odrębnymi przepisami.

Wnioskodawca, w pierwszej kolejności, chce zauważyć, że przepisy o podatku VAT nie zawierają definicji „ekwiwalentności” i „wzajemności”. Słownik języka polskiego PWN nie zawiera definicji „ekwiwalentności”. Wskazuje jednak, że „ekwiwalent” to:

1.Rzecz równa innej wartością.

2.Towar, w którym jest wyrażona wartość innego towaru.

Z kolei „wzajemność” zgodnie ze słownikiem języka polskiego to fakt, że coś dotyczy obu stron sporu, konfliktu itp.

Wnioskodawca wskazuje zatem, że sprzedaż posiłków w postaci usług gastronomicznych A. realizuje w oparciu o umowę zawartą po przeprowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w oparciu o przepisy ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo Zamówień Publicznych. A. przedstawił najkorzystniejszą ofertę i w związku z tym został wybrany. Jest to umowa dwustronna, a zatem wzajemna. Jak już wskazano w stanie faktycznym, za posiłki na rzecz uczniów Liceum A. zaoferował cenę 16,50 zł. Wobec tego A. świadczy usługę, za którą otrzymuje ustaloną zapłatę liczoną od każdego posiłku. Ponadto, otrzymywane przez A. wynagrodzenie zostało ustalone w oparciu o ponoszone koszty. A. uznał ustalone wynagrodzenie za odpowiadające wykonanemu świadczeniu.

Zatem A. zaproponował cenę za posiłek w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. Sposób finansowania tych posiłków później został określony w umowie, tak jak opisano w stanie faktycznym — część ceny płacą Rodzice, a część jest finansowana przez Gminę (za pośrednictwem Ośrodka Pomocy Społecznej, albo za pośrednictwem Liceum).

Usługi sprzedaży posiłków w stołówce prowadzonej przez A. nie są wykonywane na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 737 ze zm.).

A. to (…) utworzone na podstawie ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym — dalej: „UoZS”.

Na podstawie art. 3 ust. 2 UoZS (…) może być tworzone przez jednostki samorządu terytorialnego. 

Zgodnie z art. 9 tej ustawy, A, w ramach reintegracji zawodowej, może prowadzić działalność wytwórczą, handlową lub usługową oraz działalność wytwórczą w rolnictwie, z wyłączeniem działalności polegającej na wytwarzaniu i handlu wyrobami przemysłu paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 0,5% oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali.

Usługi gastronomiczne świadczone przez A. wynikają z art. 9 UoZS.

A. w (…) zostało powołane do życia uchwałą Rady Powiatu w sprawie utworzenia samorządowego zakładu budżetowego. Usługi gastronomiczne świadczone przez A. stanowią realizację zadań własnych powiatu, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, tj. zadania w zakresie przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy.

Umowa pomiędzy Powiatem a Gminą została zawarta po przeprowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w trybie podstawowym bez przeprowadzenia negocjacji o wartości zamówienia nieprzekraczającej progów unijnych o jakich stanowi art. 3 ustawy z dnia 11 września 2019 r. — Prawo zamówień publicznych, w związku z wyborem przez Zamawiającego (Liceum) oferty A. jako oferty najkorzystniejszej.

W pytaniu tut. Organ wskazał na „zwrot dofinansowania wypłacany przez Gminę”. Wnioskodawca nie wskazywał w stanie faktycznym na żaden zwrot dofinansowania wypłacany przez Gminę. To pytanie nie jest zrozumiałe. Pytanie to wskazuje, jakoby Gmina wypłacała jakiś zwrot dofinansowania dla A. A. nie udzielał Gminie żadnego dofinansowania, które to następnie miałoby być zwracane przez Gminę. Zatem, w stanie faktycznym nie występuje „zwrot dofinansowania wypłacany przez Gminę”.

A. ustalił odpłatność za posiłki, które są finansowane przez Rodziców oraz środków pochodzących z budżetu Gminy Miejskiej (…). W tym znaczeniu Wnioskodawca miał na myśli dofinansowanie posiłków. Gmina bowiem ustaliła, że część będzie regulowana przez Rodziców, a część będzie finansowana ze środków Gminy. A. nie brał udziału (nie decydował) w ustalaniu odpłatności należnej od Rodziców. A. ustalał jedynie odpłatność należną za posiłek, tj. 16,50 zł. Podziału tej odpłatności na Rodziców, OPS i Liceum nie dokonywał A.

Pytania

1.Czy A. postępuje prawidłowo, wystawiając w opisanym stanie faktycznym w celu udokumentowania świadczonej usługi - w stosunku do:

a)usługi gastronomicznej - faktury na Gminę Miejską (…), ze wskazaniem odbiorcy (na wysokość dofinansowania) oraz paragony fiskalne na Rodziców (na wysokość kwoty uiszczanej przez Rodziców)?

b)usługi cateringowej - paragony fiskalne na Rodziców (w stosunku do pełnej kwoty należności)?

2.Czy A. postępuje prawidłowo, jeżeli wystawia paragony fiskalne niezwłocznie po otrzymaniu zapłaty za usługę i umożliwia ich odbiór nabywcom w biurze intendenta (w przypadku zaś nieodebrania przez Nabywcę paragonu w terminie wskazanym w regulaminie - dokona ich zniszczenia)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

A. postępuje prawidłowo, wystawiając w opisanym stanie faktycznym w celu udokumentowania świadczonej usługi - w stosunku do:

a)usługi gastronomicznej - faktury na Gminę Miejską (…), ze wskazaniem odbiorcy (na wysokość dofinansowania) oraz paragony fiskalne na Rodziców (na wysokość kwoty uiszczanej przez Rodziców,

b)usługi cateringowej - paragony fiskalne na Rodziców (w stosunku do pełnej kwoty należności).

Ad 2

A. postępuje prawidłowo, jeżeli wystawia paragony fiskalne niezwłocznie po otrzymaniu zapłaty za usługę i umożliwia ich odbiór nabywcom w biurze intendenta (w przypadku zaś nieodebrania przez Nabywcę paragonu w terminie wskazanym w regulaminie - dokonuje ich zniszczenia).

Uzasadnienie

Ad 1

Zgodnie z treścią art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), dalej: „UoVAT” - faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

§ 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1625 ze zm.), dalej: „rozporządzenie”, wskazuje, iż podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy paragon fiskalny.

UoVAT, ani też rozporządzenie nie zawierają w swojej treści definicji nabywcy. W związku z tym, w Państwa opinii, należy w celu jej uzyskania sięgnąć do wykładni językowej tego sformułowania. Zgodnie ze Słownikiem Współczesnego Języka Polskiego (Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, s. 546, kolumna 1) „nabywca” to „człowiek, który coś nabywa, kupuje, kupujący coś”.

W związku z powyższym w stosunku do wpłaconego dofinansowania - nabywcą usługi będzie Gmina Miejska (…), zaś w stosunku do pozostałej kwoty należności - poszczególni Rodzice ją uiszczający za pośrednictwem Aplikacji.

Rodzice uczniów szkoły, w której znajduje się kuchnia za pośrednictwem Aplikacji dokonują jedynie częściowej płatności za posiłki (różnica pomiędzy ceną oferowaną przez A. za posiłek a dofinansowaniem ze środków Gminy Miejskiej (…)). To od tej części należności, na podstawie zawartej umowy stają się oni Nabywcami usługi gastronomicznej, a w konsekwencji paragon fiskalny A. wystawia na rzecz Rodzica, jako nabywcy usługi w stosunku do uiszczonej przez niego kwoty.

Natomiast, kwotę wpłaconego przez Gminę dofinansowania A. dokumentuje wystawioną fakturą VAT - jako nabywcy usługi gastronomicznej w tej części.

W stosunku natomiast do usługi cateringowej, w treści umowy na świadczenie usług cateringowych zawartej między A. a szkołą prywatną, ustalono wydawanie po cenach:

a)Zupa - 4,00 zł

b)Drugie danie + kompot + deser - 15,00 zł

c)Zestaw (zupa + drugie danie + kompot + deser) - 19,00 zł.

Zatem, w stosunku do posiłków sprzedawanych na wynos (usług cateringowych) sytuacja przedstawia się następująco: Rodzice za pośrednictwem Aplikacji uiszczają pełną kwotę wskazaną przez A. jako wartość oferowanego posiłku. Nie ma tu mowy o żadnych dofinansowaniach innych podmiotów.

Reasumując, w Państwa opinii, powyższe uzasadnia stanowisko Wnioskodawcy wyrażone wyżej w odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 1.

Ad 2

Stosownie do treści art. 111 ust. 1 UoVAT - podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie natomiast z treścią art. 111 ust. 3a pkt 1 UoVAT - podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

a)w postaci papierowej lub

b)za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony, w tym przy użyciu systemu teleinformatycznego Szefa Krajowej Administracji Skarbowej pośredniczącego przy wydawaniu paragonów fiskalnych w postaci elektronicznej nabywcy, bez konieczności podawania jego danych osobowych.

§ 6 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia wskazują, iż podatnicy, prowadząc ewidencję:

1)wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12; zamiast paragonu fiskalnego podatnicy mogą wystawić fakturę przy użyciu kasy i wydać ją nabywcy;

2)w przypadku otrzymania przed dokonaniem sprzedaży całości albo części należności (zapłaty):

a)w gotówce - wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny z chwilą jej otrzymania,

b)za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem - wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny niezwłocznie po jej uznaniu na rachunku podatnika, nie później niż z końcem miesiąca, w którym została uznana na rachunku podatnika, a jeżeli przed końcem tego miesiąca dokonano sprzedaży, nie później niż z chwilą jej dokonania.

W myśl § 2 pkt 1 rozporządzenia - ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o dokumencie fiskalnym - rozumie się przez to wystawiany przy użyciu kasy, zawierający w szczególności logo fiskalne i numer unikatowy:

a)w przypadku kas on-line - paragon fiskalny, paragon fiskalny anulowany, fakturę, fakturę anulowaną i raport fiskalny,

b)w przypadku kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii - paragon fiskalny, paragon fiskalny anulowany, fakturę, fakturę anulowaną, raport fiskalny dobowy, raport fiskalny okresowy, w tym miesięczny i raport fiskalny rozliczeniowy.

Paragon fiskalny wystawia się w sposób zapewniający czytelną treść, umożliwiający nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej sprzedaży. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy towaru lub usługi pozwalającej na jednoznaczną ich identyfikację, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 1 rozporządzenia).

Z powołanych powyżej przepisów wynika, iż na podatniku dokonującym sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży z zastosowaniem kas rejestrujących, a w konsekwencji wydrukowania i wydania paragonu. Paragon ten musi być wystawiony w sposób zapewniający jego czytelność oraz umożliwiający nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej sprzedaży.

Art. 111 ust. 3a pkt 1 UoVAT nadkłada na podatnika obowiązek wydruku paragonu, który jako dokument fiskalny może być wydany w formie papierowego wydruku. Należy zauważyć, iż w § 6 ust. 1 w zw. z § 8 ust. 1 zd. 1 rozporządzenia wyraźnie wskazano, iż Nabywca (będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej lub rolnikiem ryczałtowym) powinien otrzymać paragon fiskalny. Nabywca ma mieć zapewnioną możliwość sprawdzenia prawidłowości transakcji na nim wskazanej. Prawodawca wskazując „umożliwiający nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej sprzedaży” nie nakłada na nabywcę takowego obowiązku, lecz daje mu do niego uprawnienie, z którego może, lecz nie musi skorzystać.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując analizy ww. przepisów, nabywca nie jest zobowiązany do odbioru paragonu wydrukowanego przez sprzedawcę, a A. nie ma obowiązku domagania się od nabywcy, aby taki paragon odebrał. UoVAT nie zawiera przepisu, który takowe działanie by wymuszał.

Wskazać należy, iż prawodawcy użyli w art. 111 ust. 3a pkt 1 UoVAT i § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia sformułowania „wystawić i wydać nabywcy”. Dokonując jednak ww. analizy, można wysnuć wniosek, iż skoro Nabywca nie ma obowiązku odbioru wydrukowanego paragonu fiskalnego, to w Państwa opinii, obowiązkiem A. jest jedynie zaoferowanie mu jego odbioru. „Wydanie” nie jest tożsame z „doręczeniem” paragonu. Istotne jest zatem, aby niezwłocznie, nie później niż do końca miesiąca paragon został wystawiony. W tym terminie sprzedawca ma zatem zapewnić, aby nabywca miał możliwość zapoznania się z jego treścią. Wystawienie i wydanie paragonu jest zatem niezależne od woli klienta i zgłoszonego przezeń żądania. Od klienta zależeć będzie jedynie to, czy odbierze przygotowany dla niego paragon.

Podatnik dokonujący sprzedaży ma obowiązek wydrukowania paragonu w czasie i miejscu dokonania transakcji. Ma również obowiązek poinformowania Nabywcy o tym, że taki paragon został wydrukowany, jest dla niego dostępny, np. w miejscu dokonania sprzedaży i może on ten paragon odebrać w dogodnym dla niego momencie, bądź też tego nie uczynić. Decyzja w tej kwestii należy do danego Nabywcy. Ani UoVAT, ani rozporządzenie nie wskazują formy jak należy prawidłowo poinformować Nabywcę o dostępności odbioru wystawionego paragonu.

Jak wskazano w stanie faktycznym, posiłki wydawane są przez A. wyłącznie dzieciom do ręki. Rodzice nie opłacają posiłków gotówką, lecz korzystają z płatności bezgotówkowej za pośrednictwem Aplikacji. Brak jest fizycznego kontaktu między A. a poszczególnymi Rodzicami. Zatem A. nie ma fizycznej możliwości doręczenia wystawionego paragonu „do ręki” Rodzica. Dlatego też, A. zawarł w regulaminie Aplikacji zapis wskazujący, iż Rodzice mają możliwość odbioru wystawionego przez A. paragonu fiskalnego w biurze intendenta. Na odbiór paragonu Rodzic ma czas do końca miesiąca następującego po miesiącu otrzymania przez A. przedpłaty. W tym czasie paragony fiskalne są przez A. przechowywane i udostępniane poszczególnym Rodzicom, którzy zgłoszą takowe zapotrzebowanie. Po ww. okresie, jeżeli paragon nie zostanie przez Rodzica odebrany, A. dokona jego trwałego zniszczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy i obowiązujący stan prawny, zdaniem Wnioskodawcy, wskazać należy, że wystawiając paragon niezwłocznie, nie później niż do końca miesiąca, w którym A. otrzyma zapłatę i umożliwiając jego odebranie A. prawidłowo wypełni obowiązek wydania paragonu. Od tego bowiem dnia, możliwe będzie zapoznanie się z paragonem przez Nabywcę. Zapewnienie możliwości odbioru paragonu do końca następnego miesiąca, licząc od miesiąca, w którym otrzymano przedpłatę, czyni zadość stawianym przepisom.

Rodzice chcąc korzystać z możliwości zakupu posiłków od A, są zobligowani założyć w Aplikacji konto. Aby to uczynić muszą oni zapoznać się z regulaminem, w treści którego została zawarta informacja o możliwości odbioru wystawionego dla nich przez A. paragonu fiskalnego w biurze intendenta. Przy czym Wnioskodawca nadmienia, iż wystawienie i udostępnienie przez A. paragonu Nabywcom będzie od rodziców niezależne. Paragon w określonym w stanie faktycznym czasie będzie czekał na odbiór przez Rodzica, niezależnie od tego czy on się po niego zgłosi, czy też tego nie uczyni.

Ponadto, jak wskazano w stanie faktycznym, A. nie ma możliwości fizycznego wydania Rodzicom paragonów w miejscu sprzedaży. Nie obowiązuje go zatem zasada wydania paragonu natychmiast po dokonaniu sprzedaży i zrealizowania tego obowiązku w miejscu sprzedaży. W konsekwencji tego, warunek „wydania” paragonu będzie spełniony poprzez udostępnienie i umożliwienie jego odbioru w miejscu wskazanym w regulaminie, o czym Rodzic będzie mieć wiedzę. Reasumując, Państwa zdaniem, A. postąpi prawidłowo, jeżeli każdorazowo będzie wystawiał paragony fiskalne niezwłocznie po otrzymaniu zapłaty za usługę i umożliwi ich odbiór Rodzicom w biurze intendenta (w przypadku zaś nieodebrania przez Nabywcę paragonu w terminie wskazanym w regulaminie - dokona ich zniszczenia). Rodzic jest poinformowany o możliwości odbioru paragonu (miejscu oraz terminie na jego dokonanie) w regulaminie Aplikacji. Z regulaminem tym Rodzic jest obowiązany zapoznać się w momencie zakładania konta w Aplikacji, celem zamawiania dla swojego dziecka posiłków.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w niżej wskazanych wyrokach NSA:

1)z 17 lutego 2023 r., sygn. I FSK 1673/19 – „skarżąca podała, że każda transakcja, będzie dokumentowana fakturą VAT lub paragonem fiskalnym. Klient otrzyma informację o sposobie udostępnienia nabywcy paragonu fiskalnego w siedzibie Spółki i możliwości jego osobistego odbioru na podstawie wydanego biletu. Z powyższego wynika, że zarówno wydruk paragonu, jak i jego udostępnienie klientowi, będą niezależne od woli klienta i zgłoszonego przezeń żądania. Od klienta zależeć będzie jedynie to, czy odbierze przygotowany dla niego paragon. Od działania klienta zależy jedynie to, czy wydrukowany paragon odbierze. Sprzedawca wykona zatem swój obowiązek wydania paragonu poprzez jego wyłożenie do dyspozycji klienta w siedzibie Spółki. Informacja taka znajdować się będzie w regulaminie dostępnym na stronie www. [...] Wobec powyższego nie był zasadny zarzut podniesiony w skardze kasacyjnej organu, polegający na błędnej wykładni art. 111 ust. 3a pkt 1 u.p.t.u. w zw. z § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, poprzez uznanie przez Sąd pierwszej instancji, że wydaniem paragonu będzie udostępnienie i umożliwienie jego odbioru w miejscu siedziby skarżącej”.

2)z 7 lutego 2023 r., sygn. I FSK 2126/19 – „w sytuacji, w której dochodzi do sprzedaży biletówon-line i z samej istoty tego rodzaju transakcji nie jest możliwe fizyczne wydanie paragonu w miejscu sprzedaży, nie obowiązuje zasada wydania paragonu natychmiast po dokonaniu sprzedaży i zrealizowania tego obowiązku w miejscu sprzedaży (tj. w kasie stacjonarnej, autobusie, biletomacie). [...] w takiej sytuacji warunek „wydania” paragonu będzie spełniony poprzez udostępnienie i umożliwienie jego odbioru w miejscu siedziby skarżącej, o czym informacja znajdować się będzie m.in. na stronie internetowej skarżącej”.

3)z 29 sierpnia 2019 r., sygn. I FSK 734/17 – „zarówno wydruk paragonu, jak i jego udostępnienie klientowi, będą zatem niezależne od woli klienta i zgłoszonego przezeń żądania. Od klienta zależeć będzie jedynie to, czy odbierze przygotowany dla niego paragon. Paragon będzie gotowy do odbioru bez względu na to, czy kupujący wejdzie do budynku stacji paliw po ten dokument, czy też nie. Nie można zatem uznać, że wyłożenie paragonu w budynku, a nie przy dystrybutorze (w miejscu, w którym klient dokonuje płatności) jest równoznaczne z koniecznością zgłoszenia przez kupującego żądania wydania mu paragonu. Od działania klienta, tak jak przy płatności przy kasie stacji paliw (w budynku), zależy jedynie to, czy wydrukowany paragon odbierze. […] Sprzedawca wykona zatem swój obowiązek wydania paragonu poprzez jego wyłożenie do dyspozycji klienta w miejscu sprzedaży. Klient będzie też poinformowany, że paragon oczekuje na niego w budynku stacji paliw. Informację taką otrzyma w miejscu sprzedaży (przy dystrybutorze) w czasie dokonywania transakcji”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy:

Świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Przy czym oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Tym samym, aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Należy również wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem organ władzy publicznej, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Państwo tj. Powiat w swojej strukturze organizacyjnej posiada m.in. A. (A), będące zakładem budżetowym Powiatu. A. zostało utworzone na podstawie ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (dalej: UoZS). Zgodnie z art. 9 UoZS, A, w ramach reintegracji zawodowej, może prowadzić działalność wytwórczą, handlową lub usługową oraz działalność wytwórczą w rolnictwie, z wyłączeniem działalności polegającej na wytwarzaniu i handlu wyrobami przemysłu paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 0,5% oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali.

A. zawarł z Liceum tj. jednostką budżetową Gminy Miejskiej (…) umowę najmu kuchni, urządzeń i wyposażenia. W kuchni A. przygotowuje posiłki, które następnie sprzedaje tj. świadczy, opodatkowane podatkiem VAT:

• usługi gastronomiczne – na miejscu dla uczniów Liceum, w której znajduje się kuchnia,
• usługi cateringowe – na wynos z dostawą do placówki oświatowej dla uczniów innych szkół.

Usługi gastronomiczne świadczone przez A. wynikają z art. 9 UoZS i stanowią realizację zadań własnych powiatu, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, tj. zadania w zakresie przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy.

Sprzedaż posiłków w postaci usług gastronomicznych A. realizuje w oparciu o umowę zawartą po przeprowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w oparciu o przepisy ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo Zamówień Publicznych. A. przedstawił najkorzystniejszą ofertę i w związku z tym został wybrany. Wartość posiłków, w przypadku sprzedaży ich w postaci usług gastronomicznych jest ustalana przez A. na podstawie ponoszonych kosztów wytworzenia tych posiłków. Sposób ustalenia ceny przez A. nie jest w żaden sposób regulowany (narzucany) odrębnymi przepisami. Usługi sprzedaży posiłków w stołówce prowadzonej przez A. nie są wykonywane na podstawie ustawy - Prawo oświatowe.

A. świadczy usługę gastronomiczną, za którą otrzymuje ustaloną zapłatę liczoną od każdego posiłku. Otrzymywane przez A. wynagrodzenie zostało ustalone w oparciu o ponoszone koszty. A. uznał ustalone wynagrodzenie za odpowiadające wykonanemu świadczeniu.

Zarówno w przypadku usług gastronomicznych, jak i cateringowych sprzedaż odbywa się on-line. A. korzysta z zautomatyzowanego systemu zamawiania posiłków – Aplikacji, która pozwala na kontakt pomiędzy A. a poszczególnymi Rodzicami, których dzieci będą spożywać posiłki w danych szkołach. Rodzice zakładając konto w Aplikacji jednocześnie akceptują regulamin. Rodzice zamawiają posiłki dla dzieci bezpośrednio w Aplikacji. W przypadku Liceum, w którym A. wynajmuje kuchnię Rodzic ma prawo wyboru jedynie liczbę dni, w których uczeń będzie spożywał posiłek. Rodzice zamawiając usługę cateringową mogą wybrać dni oraz rodzaj posiłku dla swojego dziecka. Zamawiając posiłek Rodzic niezależnie czy jest to usługa gastronomiczna, czy też cateringowa opłaca zamówienie z góry za posiłki na przyszły miesiąc. A. za usługi gastronomiczne w części otrzymuje wynagrodzenie ze środków Gminy Miejskiej (…) (dofinansowanie).

W odniesieniu do świadczenia przez A. usługi gastronomicznej i cateringowej stwierdzić należy, że mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie, wykonane pomiędzy określonymi stronami transakcji, za które bezpośredni beneficjent czynności ponosi odpłatność. Świadczone przez A. usługi opisane we wniosku nie odbiegają od warunków, na jakich byłyby one realizowane przez inne podmioty gospodarcze, które nie są jednostkami samorządu terytorialnego. Nie istnieje też asymetria pomiędzy kosztami wytworzenia posiłków a ponoszoną za nie odpłatnością. Sprzedaż posiłków przez A. realizowana jest w oparciu o umowę zawartą po przeprowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w oparciu o przepisy ustawy  Prawo Zamówień Publicznych. A. przedstawił najkorzystniejszą ofertę i w związku z tym został wybrany.

Wobec tego w przypadku wykonywania ww. usług występuje odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. A. (Powiat) w tym przypadku działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, gdyż wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy, zgodnie z którym:

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy:

Ponadto, treść art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy wskazuje, że:

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 1625 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia:

Natomiast treść § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wskazuje, że:

W myśl § 2 pkt 16 rozporządzenia:

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia:

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia:

Zatem w momencie dokonania sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej powstaje obowiązek wydania paragonu nabywcy. Sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby przekazać do dyspozycji nabywcy wydrukowany z kasy rejestrującej dokument potwierdzający sprzedaż, w momencie dokonania tej sprzedaży.

Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy:

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 listopada 2024 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2024 r. poz. 1902), zwane dalej rozporządzeniem w sprawie zwolnień z kas.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kas rejestrujących zostało określone m.in. w § 2 Rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe) i zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe).

W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień z kas:

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie zwolnień z kas:

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania o którym mowa m.in. w przepisach § 2 rozporządzenia w sprawie zwolnień z kas nie stosuje się w przypadku dostawy towarów i usług, które zostały wymienione w § 4.

Stosownie do § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie zwolnień z kas:

Jednakże, zgodnie z treścią § 3 ust. 2 lit. d) rozporządzenia w sprawie zwolnień z kas:

Pod poz. 47 załącznika w sprawie zwolnień z kas zostały wymienione:

 Natomiast art. 43 ust. 9 ustawy wskazuje, że:

Wyłączenie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, o krótym mowa w § 3 ust. 2 lit. d) rozporządzenia w sprawie zwolnień z kas przysługuje wobec świadczenia usług stołówek w placówkach wymienionych w art. 43 ust. 9 ustawy, związanych z wyżywieniem (PKWiU ex 56.10, 56.21, ex 56.29, ex 56.30), wyłącznie:

• świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
• usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering).

Obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży zatem na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. W takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

I tak, na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy:

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

Treść art. 106b ust. 3 ustawy wskazuje również, że:

Elementy jakie powinna zawierać faktura wymienione zostały w art. 106e ust. 1 ustawy.

Ponadto, w myśl art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy:

Wystawienie faktury do paragonu na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy na paragonie widnieje NIP nabywcy.

Państwa wątpliwości dotyczą prawidłowego dokumentowania sprzedaży przez A. usług gastronomicznych oraz usług cateringowych.

Z opisu sprawy wynika, że A. dokonuje sprzedaży usług cateringowych wybranych przez Rodzica ucznia szkoły prywatnej rodzajów posiłków (zupa – 4 zł, drugie danie + kompot + deser – 15 zł, lub zupa i drugie danie – 19 zł). Rodzic za pomocą Aplikacji uiszcza „z góry” pełną wskazaną w niej należność za posiłki. A. uzyskuje płatność na rachunek bankowy następnego dnia roboczego po dniu, w którym Rodzic dokonał zapłaty i po jej otrzymaniu niezwłocznie, nie później niż do końca miesiąca ewidencjonuje wpłaty za pomocą kasy rejestrującej.

Jak już wcześniej wskazano, w przypadku sprzedaży dokonywanej na rzecz nabywcy, który w momencie dokonywania sprzedaży występuje w roli konsumenta będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej zasadą jest dokumentowanie takiej transakcji paragonem fiskalnym. Obowiązek wystawienia faktury w takich przypadkach istnieje wówczas, gdy nabywca wystąpi z takim żądaniem w odpowiednim terminie (art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy). Natomiast w myśl  przywołanych wyżej przepisów podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

Zatem w sytuacji, gdy nabywcą usługi cateringowej jest Rodzic tj. osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej który nie wskaże, że kupuje jako podatnik i nie poda numeru NIP, to uznać należy, że dokonuje tego zakupu jako konsument, a w konsekwencji A. ma obowiązek udokumentowania otrzymanej wpłaty poprzez zaewidencjonowanie jej na kasie rejestrującej.

Jednocześnie należy zauważyć, że nie obowiązuje Państwa wyłączenie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży usług związanych z wyżywieniem, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. i) rozporządzenia w sprawie zwolnień z kas. Obowiązek ewidencjonowania sprzedaży ww. usług nie obowiązuje na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 47 załącznika do rozporządzenia tj. usługi stołówek świadczone przez placówki oświatowe wymienione w art. 43 ust. 9 ustawy, prowadzone przez te placówki. A. nie jest placówką oświatową wymienioną w art. 43 ust. 9 ustawy.

Państwa stanowisko, zgodnie z którym sprzedaż usługi cateringowej A. powinien dokumentować paragonem fiskalnym na Rodzica, w stosunku do pełnej kwoty należności uznaję za prawidłowe.

W odniesieniu do usługi gastronomicznej, jak już wyżej wskazano, A. działa jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, gdyż wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż posiłków w postaci usług gastronomicznych A. realizuje w oparciu o umowę zawartą po przeprowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w oparciu o przepisy ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo Zamówień Publicznych. A. przedstawił najkorzystniejszą ofertę i w związku z tym został wybrany. Usługi sprzedaży posiłków w stołówce prowadzonej przez A. nie są wykonywane na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 737 ze zm.).

Z opisu sprawy wynika, że A. będzie pobierał opłaty za żywienie uczniów zarówno z dofinansowaniem z Ośrodka Pomocy Społecznej, jak i bez niego.

W sytuacji, gdy uczeń korzysta z dofinansowania z Ośrodka Pomocy Społecznej, wówczas ww. Ośrodek reguluje płatność w wysokości 13,00 zł, pozostałe 3,50 zł do każdego posiłku płaci Liceum, w ramach dofinansowania, o którym mowa w umowie. Rodzic wówczas nie płaci nic. Zarówno Ośrodek Pomocy Społecznej, jak i Liceum objęte są centralizacją i wraz z Gminą Miejską działają jako jeden podatnik. W takiej sytuacji A. wystawia dwie faktury. W pierwszej, na uzyskane dofinansowanie z Ośrodka Pomocy Społecznej jako nabywcę wskazuje Gminę Miejską, natomiast jako odbiorcę Ośrodek Pomocy Społecznej. Na drugiej fakturze nabywca pozostanie ten sam, lecz jako odbiorca wpisane zostanie Liceum.

W sytuacji, gdy uczeń nie korzysta z dofinansowania z Ośrodka Pomocy Społecznej, to opłatę za posiłki w wysokości 13,00 zł uiszcza Rodzic za pośrednictwem Aplikacji, a pozostałą kwotę (3,50 zł) uiszcza Liceum w ramach dofinansowania, o którym mowa w umowie. A. wystawia, w takim przypadku fakturę na dofinansowanie otrzymane z Liceum, jako nabywcę wskazując Gminę Miejską, a jako odbiorcę ww. Liceum, a płatność dokonaną przez Rodzica za pomocą Aplikacji A. ewidencjonuje za pomocą kasy rejestrującej.

Tym samym, Państwa stanowisko, zgodnie z którym sprzedaż usługi gastronomicznej A. powinien dokumentować paragonem fiskalnym na Rodzica, w stosunku do kwoty należności uiszczanej przez Rodzica, oraz fakturą na Gminę Miejską, ze wskazaniem odpowiedniego odbiorcy (Liceum lub Ośrodka Pomocy Społecznej) na kwotę dotyczącą wpłaconego na rzecz A. dofinansowania uznaję za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą także wystawienia paragonów fiskalnych niezwłocznie po otrzymaniu zapłaty za usługę i umożliwienie ich odbioru nabywcom w biurze intendenta (w przypadku zaś nieodebrania przez Rodzica paragonu w terminie wskazanym w regulaminie dokonania ich zniszczenia).

Z opisu sprawy wynika, że Rodzice należność za posiłki uiszczają wyłącznie przez Aplikację. A. każdą sprzedaż ewidencjonuje za pomocą kasy rejestrującej tj. wystawia paragon w postaci papierowej. Zgodnie z regulaminem, którego akceptacja jest wymagana aby Rodzic mógł zamówić/opłacić posiłki dla swojego dziecka, „paragon udostępniony jest do odbioru przez Odbiorcę do końca miesiąca, po miesiącu, w którym otrzymano przedpłatę. Odbiór paragonu jest możliwy w biurze intendenta pod adresem (…)”.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa wskazać należy, że podatnik dokonując sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy i prowadząc ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, ma obowiązek, stosownie do zapisu art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy oraz § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, wystawienia i wydania nabywcy (konsumentowi) paragonu fiskalnego z każdej sprzedaży. Co do zasady, obowiązek ten powinien być realizowany natychmiast po dokonaniu sprzedaży (przyjęciu płatności) w miejscu sprzedaży (przyjęcia płatności). Ponadto, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 lit. b) rozporządzenia podatnicy prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy bez jego żądania paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, jednak nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności.

W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, ustawodawca nie ingeruje w ustalenia dotyczące sposobu wydania paragonu pomiędzy sprzedawcą a nabywcą, a wszelkie spory pomiędzy stronami transakcji w tym zakresie są rozstrzygane na gruncie prawa cywilnego, a nie podatkowego.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że przepisy o podatku od towarów i usług nie precyzują pojęcia „wydać”. W celu jego wyjaśnienia należy odwołać się do definicji słownikowej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego – „wydać” oznacza tyle co dać, przydzielić komuś.

Zauważyć ponadto należy, że z informacji zawartych na stronie www.biznes.gov.pl w artykule: Wystawianie paragonów – o czym powinieneś wiedzieć, wynika, że:

Zatem w omawianej sprawie, A. powinien należności otrzymane od Rodziców za posiłki ewidencjonować na kasie fiskalnej w dacie dokonania sprzedaży nie później niż w dacie przyjęcia należności. Nie można jednak zgodzić się z Państwem, że A. postępuje prawidłowo jedynie umożliwiając Rodzicom odbiór wydrukowanego paragonu w biurze intendenta. Wydanie klientom paragonów fiskalnych jest konieczne i nie ma znaczenia fakt, że sprzedawca nie ma bezpośredniego kontaktu z nabywcą. Przepisy wyraźnie wskazują, że sprzedawca zobowiązany jest wydać paragon nabywcy. Obowiązek przekazania paragonu klientowi spoczywa na sprzedawcy, natomiast pozostawienie paragonu w szkole, u intendentki nie będzie stanowiło wydania paragonu, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, a jedynie informację o możliwości jego odbioru.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 wniosku oceniając całościowo uznaję za nieprawidłowe.

Nadmieniam również, że ustawodawca dopuścił możliwość wystawienia paragonu w postaci elektronicznej i przesłania go nabywcy w sposób z nim uzgodniony, po uprzednim uzyskaniu zgody nabywcy oraz uzgodnieniu sposobu przesłania tego paragonu.

W myśl § 2 pkt 3 rozporządzenia:

Ponadto wskazuję, że powołane przez Państwa wyroki zapadły w indywidualnych sprawach i wiążący charakter mają w tychże sprawach, w których zapadły. Każdy indywidualny opis sprawy wymaga każdorazowo zbadania wielu występujących okoliczności. Nie zawsze też wystąpienie tych samych zdarzeń u różnych podmiotów doprowadza do takiej samej konkluzji.

W wyrokach NSA. o sygn. akt I FSK 1673/19 oraz I FSK 2126/19 opis spraw nie jest tożsamy z Państwa wnioskiem. Obydwa wyroki dotyczą możliwości wydania paragonu dotyczącego sprzedaży usług.

Również opis sprawy z wyroku NSA. o sygn. akt I FSK 734/17 nie jest tożsamy z Państwa opisem sprawy. Sąd wskazał, że „Klient otrzyma informację o miejscu wyłożenia wydrukowanego dokumentu i miejsce to będzie miejscem dokonania sprzedaży (w budynku stacji paliw). Zarówno wydruk paragonu, jak i jego udostępnienie klientowi, będą zatem niezależne od woli klienta i zgłoszonego przezeń żądania. Od klienta zależeć będzie jedynie to, czy odbierze przygotowany dla niego paragon.”

W Państwa sprawie, paragon pozostawiony jest do odbioru przez Rodziców u intendentki, a nie w Państwa siedzibie.

Ponadto, co prawda A. świadczy usługi gastronomiczne i cateringowe, jednak następuje wydanie towaru tj. posiłku, do którego paragon można dołączyć. Zatem powołane wyroki potraktowałem jako element Państwa argumentacji jednakże nie mający wpływu na omawianą sprawę.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy   z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.