Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania transakcji dokonywanych w związku z prowadzeniem transmisji na żywo, jako świadczenie usług poza terytorium kraju (tzw. eksport usług), niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Uzupełniła go Pani pismem z 5 marca 2025 r. (wpływ 5 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni prowadziła indywidualną działalność gospodarczą ... z siedzibą w Polsce w miejscowości ... do dnia 29.06.2024, kiedy ją zamknęła dopełniając niezbędnych formalności w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Przeważającym przedmiotem działalności była wg PKD 59.11.Z działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. W ramach tego przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni współpracowała z zagranicznymi platformami streamingowymi przede wszystkim z ... (posiadającym siedzibę poza terytorium kraju) prowadząc transmisję „na żywo” - zwaną dalej Utwór.

Widzowie w trakcie trwania audycji wpłacali pieniądze tytułem prezentów na rzecz platformy ..., która następnie wypłacała umówioną prowizję Wnioskodawczyni. Pani ... nie zawierała indywidualnych umów z odbiorcami jej transmisji, stroną umowy dla tych osób była platforma .... Nie była też zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Ponadto Wnioskodawczyni na pytania Organu udzieliła następujących odpowiedzi:

a)„od kiedy prowadziła Pani działalność gospodarczą, o której mowa we wniosku?”

Odp. od 14.05.2018 roku.

b)„jakie podmioty – Widzowie – byli odbiorcami usług, o których mowa we wniosku, tj. czy były to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej czy podmioty prowadzące działalność gospodarczą?”

Odp. Pani ... nie zawierała indywidualnych umów z odbiorcami jej transmisji, stroną umowy dla tych osób była platforma ..., nie jest też w stanie jednoznacznie stwierdzić kto był Widzem, dla Wnioskodawczyni stroną umowy była platforma.

c)„czy w okresie współpracy przy realizacji przez Panią przedsięwzięcia, o którym mowa we wniosku, odbiorcy usług (Widzowie) byli podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.)? (…)”

Odp. Pani ... nie zawierała indywidualnych umów z odbiorcami jej transmisji, stroną umowy dla tych osób była platforma ..., nie jest też w stanie jednoznacznie stwierdzić kto był Widzem, czy był to czynny podatnik VAT, dla niej stroną umowy była platforma.

d)„na terytorium jakiego kraju odbiorcy usług (Widzowie) posiadali siedzibę działalności/stałe miejsce zamieszkania/zwykłe miejsce pobytu w okresie współpracy przy realizacji przez Panią przedsięwzięcia?”

Odp. Pani ... nie zawierała indywidualnych umów z odbiorcami jej transmisji, stroną umowy dla tych osób była platforma ..., nie jest też w stanie jednoznacznie z jakiego kraju pochodził Widz, dla niej stroną umowy była platforma.

e)„czy w okresie współpracy przy realizacji przez Panią przedsięwzięcia, odbiorcy usług (Widzowie) byli zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług?”

Odp. Jak wyżej w pytaniu „d”, nie da się tego ustalić.

f)„w jakim kraju Platformy internetowe,za pośrednictwem których świadczyła Pani usługi, o których mowa we wniosku, w okresie współpracy przy realizacji przez Panią przedsięwzięcia, posiadały siedzibę działalności gospodarczej?”

Odp. Podmiotami, które wspólnie oferują Programy użytkownikowi, są A. (spółka zarejestrowana w Anglii) oraz B (spółka zarejestrowana w Irlandii). Jednakże to A. ponosi wyłączną odpowiedzialność za wszelkie zobowiązania płatnicze.

g)„czy świadczyła Pani usługi, o których mowa we wniosku, na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ww. Platform, które znajdywało się w innym miejscu niż ich siedziba działalności gospodarczej? Jeżeli tak, to w jakim kraju znajdywało się to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej ww. Platform?”

Odp. A. ponosi wyłączną odpowiedzialność za wszelkie zobowiązania płatnicze i z tym podmiotem Wnioskodawczyni się rozliczała otrzymując od niego płatności na konto.

h)„czy ww. Platformy internetowe w okresie współpracy przy realizacji przez Panią przedsięwzięcia, o którym mowa we wniosku, były podatnikami w rozumieniu ww. art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług?”

Odp. Nie były czynnymi podatnikami VAT w Polsce.

i)„jakie prawa i obowiązki wynikały z zawartych umów/innych dokumentów regulujących wykonywanie przez Panią czynności, objęte zakresem wniosku:

a)dla Pani,

b)Platform internetowych,

c)ostatecznych odbiorców?”

Odp. Jedynym warunkiem prowadzenia transmisji jak i wysyłania prezentów jest akceptacja regulaminu oraz wiek powyżej 18 roku życia. Użytkownicy biorący udział w Programach mogą otrzymywać nagrody od ... („Nagrody”). Nagrody oferowane przez ... (takie jak Diamenty, kupony rabatowe lub towary) zależą od Programu. Kiedy nagrody są przyznawane w Diamentach, Diamenty te można wykorzystać do uzyskania pieniędzy. Innych Nagród (takich jak towary) nie można wykorzystywać w celu uzyskania pieniędzy od ..., chyba że Warunki programu stanowią inaczej. Podmiotami, które według regulaminu wspólnie oferują Programy użytkownikowi, są A. (spółka zarejestrowana w Anglii) oraz B (spółka zarejestrowana w Irlandii). Jednakże to A. ponosi wyłączną odpowiedzialność za wszelkie zobowiązania płatnicze, finansowe lub podatkowe związane z Programami. Spółka brytyjska wypłacała również wynagrodzenie Wnioskodawczyni, zatem to z nią wchodziła w relacje gospodarcze.

Aby wziąć udział w Programie i odebrać Nagrody, należy:

a)Znajdować się w kraju lub regionie określonym w odpowiednich Postanowieniach szczegółowych programu.

b)Spełnić dodatkowe kryteria kwalifikujące do udziału w Programie, określone w odpowiednich Postanowieniach szczegółowych Programu.

c)Mieć ukończone 18 lat.

d)Posiadać konto na Platformie.

e)Przestrzegać wszystkich stosownych zobowiązań i nie naruszać lub być podejrzewanym/podejrzewaną o naruszenie Warunków programu, Regulaminu serwisu, Wytycznych społecznościowych ani innych obowiązujących zasad. Użytkownik ostateczny odbiorca powinien utworzyć konto na platformie, żeby korzystać z jej usług, choć platforma dopuszcza w pewnych przypadkach brak konieczności tworzenia konta. Użytkownik mógł wykonywać płatności jako prezenty na rzecz Platformy.

j)„na czym konkretnie polegały / jak przebiegały transakcje na każdym etapie z uwzględnieniem podmiotów biorących udział w transakcjach?”

Odp. Widzowie w trakcie trwania audycji wpłacali pieniądze tytułem prezentów na rzecz platformy ..., która następnie wypłacała umówioną prowizję Wnioskodawczyni.

k)„jakie konkretnie czynności były wykonywane i przez jakie (które) podmioty biorące udział w transakcjach?”

Odp. Były to transmisje z dnia codziennego lub wykonywania czynności przez Wnioskodawczynię takich jak gotowanie, stylizacja paznokci. Widzowie nagradzali twórcę jeśli podobała im się transmisja.

l)„jakie były zasady rozliczeń pomiędzy Panią a Platformami internetowymi?”

Odp. Platforma pobierała prowizję od wpłaty przez Widza, a różnicę po potrąceniu prowizji wypłacała Wnioskodawczyni.

m)„czy Platformy internetowe były odpowiedzialne za płatność pomiędzy ostatecznym odbiorcą a Panią?”

Odp. Tak.

n)„czy Platformy internetowe - za pośrednictwem których wykonywała Pani czynności objęte wnioskiem –działały w imieniu własnym lecz na Pani rzecz?”

Odp. Działały w imieniu własnym wypłacając jedynie prowizję z prezentów.

o)„czy rachunki/dokumenty/faktury/paragony wystawiane/udostępniane przez ww. Platformy ostatecznym odbiorcom zawierały Pani dane jako podmiotu świadczącego usługi, o których mowa we wniosku?”

Odp. Nie zawierały.

p)„czy Platformy internetowe miały wpływ na ustalenie ogólnych warunków wykonywanych czynności, o których mowa w opisie sprawy np. terminu dostawy, ceny?”

Odp. Nie miały.

q)„czy Platformy internetowe wskazywały Panią jako podmiot świadczący usługi ostatecznym odbiorcom?”

Odp. Nie wskazywały.

r)„czy usługi, o których mowa we wniosku, stanowiły usługi świadczone za pomocą środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w art. 7 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1)? (…)”

Odp. Tak, jako odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer.

s)„czy świadczenie usług, o których mowa we wniosku, odbywało się za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej?”

Odp. Tak.

t)„czy świadczenie usług było zasadniczo zautomatyzowane?”

Odp. Zasadniczo było zautomatyzowane, ale wymagało minimalnego udziału człowieka w związku realizacją transmisji na żywo.

u)„czy świadczenie usług wymagało minimalnego udziału człowieka?”

Odp. Tak, wymagało minimalnego udziału człowieka, gdyż były to transmisje na żywo.

v)„czy świadczenie usług bez wykorzystania technologii informacyjnej było niemożliwe?”

Odp. Było niemożliwe.

Pytanie

Czy transakcje dokonywane w związku z udostępnianiem Utworów na Platformach internetowych, o których mowa w treści wniosku, należy traktować jako świadczenie usług poza terytorium kraju (tzw. eksport usług), niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, transakcje dokonywane w związku z udostępnianiem Utworów na Platformach internetowych, o których mowa w treści wniosku, należy traktować jako świadczenie usług poza terytorium kraj (tzw. eksport usług), niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy: przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 2 pkt 4 ustawy: przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego. Ze świadczeniem usługi mamy do czynienia również w sytuacji gdy podatnik dokonuje czynności działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Wówczas przyjmuje się, że dla celów podatku od towarów i usług podatnik (zleceniobiorca) sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył tę usługę zleceniodawcy.

Powyższe wynika z art. 8 ust. 2a ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym: w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie była zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Jej przeważającą działalnością gospodarczą była działalność w zakresie nagrań video, transmisje na żywo. Użytkownikami Platform, są osoby fizyczne, które dokonują pobrania Utworu odpłatnie z Platformy do własnych celów. W każdym przypadku, Wnioskodawczyni udostępniała Utwór na żywo właścicielom Platform, z którymi są zawarte stosowne umowy w zakresie tego udostępnienia. Nie zawierała natomiast żadnych umów z finalnym Użytkownikiem. We wszystkich przypadkach korzystania z Platform, Użytkownicy kupują dostęp do Utworu i pobierają zakupiony Utwór z Platformy, zawierając umowę z właścicielem konkretnej Platformy, a nie z Wnioskodawczynią. Użytkownicy dokonują więc płatności za pobierane Utwory na rzecz właściciela Platformy (dalej „Dystrybutora Utworu”).

Wskazać również należy, że Platforma ... nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Udostępnienie Utworów za pośrednictwem ww. Platform stanowi usługi elektroniczne, tj. są to usługi świadczone za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, których świadczenie, ze względu na ich charakter - jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Odnosząc się do postawionego pytania należy w pierwszej kolejności ustalić na rzecz kogo Wnioskodawczyni świadczy przedmiotowe usługi, tj. czy na rzecz ww. Platform internetowych, czy na rzecz klientów docelowych, a następnie ustalić miejsce opodatkowania tych usług.

Należy wskazać, że w myśl art. 2 pkt 26 ustawy przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone za pomocą środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.

Artykuł 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L z 2011 r. Nr 77 str. 1) zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”, stanowi, że: do „usług świadczonych drogą elektroniczną”, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie - ze względu na ich charakter - jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

W myśl art. 7 ust. 2 rozporządzenia 282/2011: ustęp 1 obejmuje w szczególności:

1)ogólnie dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami;

2)usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takich jak witryna lub strona internetowa;

3)usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez Internet lub sieć elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;

4)odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer;

5)pakiety usług internetowych oferujące dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (to znaczy pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych, gier, umożliwiają hosting witryn internetowych, dostęp do grup dyskusyjnych; itp.);

6)usługi wyszczególnione w załączniku I.

Załącznik I zawiera następujące usługi:

1.Punkt 1 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

a)tworzenie i hosting witryn internetowych;

b)automatyczna konserwacja oprogramowania, zdalnie i online;

c)zdalne zarządzanie systemami;

d)hurtownie danych online, umożliwiające elektroniczne przechowywanie i wyszukiwanie konkretnych danych;

e)dostarczanie online przestrzeni na dysku na żądanie.

2.Punkt 2 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

a)uzyskiwanie dostępu online i pobieranie oprogramowania (w szczególności programy w zakresie zamówień publicznych/księgowości, programy antywirusowe) oraz jego uaktualnień;

b)oprogramowanie blokujące pojawianie się banerów reklamowych;

c)sterowniki do pobierania, takie jak programy ustawiające interfejsy komputera i urządzeń peryferyjnych (np. drukarek);

d)automatyczna instalacja online filtrów na witrynach internetowych;

e)automatyczna instalacja online zabezpieczeń typu firewall.

3.Punkt 3 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

a)uzyskiwanie dostępu i pobieranie motywów pulpitów;

b)uzyskiwanie dostępu i pobieranie obrazów, fotografii i wygaszaczy ekranu;

c)zawartość książek w formie cyfrowej i innych publikacji elektronicznych;

d)prenumerata gazet i czasopism publikowanych online;

e)dzienniki logowania i statystyki odwiedzania stron internetowych;

f)wiadomości, informacje o sytuacji na drogach oraz prognozy pogody online;

g)informacje generowane automatycznie online przez oprogramowanie po wprowadzeniu przez klienta określonych danych, takich jak dane prawne lub finansowe (w szczególności stale uaktualniane kursy giełdowe);

h)dostarczanie przestrzeni reklamowej, szczególnie banerów reklamowych na stronach lub witrynach internetowych;

i)korzystanie z wyszukiwarek i katalogów internetowych.

4.Punkt 4 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

a)uzyskiwanie dostępu i pobieranie muzyki na komputery i telefony komórkowe;

b)uzyskiwanie dostępu i pobieranie sygnałów dźwiękowych, urywków nagrań, dzwonków i innych dźwięków;

c)uzyskiwanie dostępu do filmów i ich pobieranie;

d)pobieranie gier na komputery i telefony komórkowe;

e)uzyskiwanie dostępu do automatycznych gier online, które wymagają użycia Internetu lub innych podobnych sieci elektronicznych, gdy gracze są od siebie oddaleni;

f)odbieranie programów radiowych lub telewizyjnych rozpowszechnianych za pomocą sieci radiowej lub telewizyjnej, internetu lub podobnej sieci elektronicznej, tj. słuchanie lub oglądanie programów w momencie wybranym przez użytkownika, na jego indywidualne życzenie, na podstawie katalogu programów wybranych przez dostawcę usług medialnych, np. telewizja lub wideo na życzenie;

g)odbieranie programów radiowych lub telewizyjnych rozpowszechnianych za pomocą internetu lub podobnej sieci elektronicznej (streaming IP), chyba że są one nadawane jednocześnie z ich transmisją lub retransmisją za pomocą sieci radiowych lub telewizyjnych;

h)dostawa treści audio i audiowizualnych za pomocą sieci komunikacyjnych, które to treści nie są udostępniane przez dostawcę usług medialnych i nie są objęte jego odpowiedzialnością redakcyjną;

i)dalsza dostawa treści audio i audiowizualnych należących do dostawcy usług medialnych, lecz dostarczanych przez inny podmiot za pomocą sieci komunikacyjnych.

5.Punkt 5 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

a)automatyczne nauczanie na odległość, którego funkcjonowanie wymaga użycia Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, wymagające niewielkiego bądź niewymagające żadnego udziału człowieka, łącznie z klasami wirtualnymi, z wyjątkiem sytuacji, gdzie Internet lub podobna sieć elektroniczna wykorzystywana jest jako proste narzędzie służące komunikowaniu się nauczyciela z uczniem;

b)ćwiczenia wypełniane przez ucznia online i sprawdzane automatycznie, bez udziału człowieka.

Natomiast z art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011 wynika, że Ustęp 1 nie ma zastosowania do:

a)usług nadawczych;

b)usług telekomunikacyjnych;

c)towarów, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywają się elektronicznie;

d)płyt CD-ROM, dyskietek i podobnych nośników fizycznych;

e)materiałów drukowanych, takich jak książki, biuletyny, gazety lub czasopisma;

f)płyt CD i kaset magnetofonowych;

g)kaset wideo i płyt DVD;

h)gier na płytach CD-ROM;

i)usług świadczonych przez specjalistów, takich jak prawnicy i doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej;

j)usług edukacyjnych, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (tzn. przez zdalne połączenie);

k)usług fizycznych off-line naprawy sprzętu komputerowego;

l)hurtowni danych off-line;

m)usług reklamowych, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji;

n)usług centrum wsparcia telefonicznego;

o)usług edukacyjnych obejmujących wyłącznie kursy korespondencyjne, takie jak kursy za pośrednictwem poczty;

p)konwencjonalnych usług aukcyjnych, przy których niezbędny jest bezpośredni udział, niezależnie od sposobu składania ofert;

t)biletów wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, zarezerwowanych online;

u)zakwaterowania, wynajmu samochodów, usług restauracyjnych, przewozu osób lub podobnych usług zarezerwowanych online.

Z powołanych przepisów wynika, że warunkiem koniecznym uznania usługi, za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych powyżej przepisów. Istotne jest wystąpienie następujących cech świadczonych usług:

-realizacja za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,

-świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,

-ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej jest niemożliwe,

-nie jest objęta wyłączeniami zawartymi w art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011.

Wnioskodawczyni wskazała, że udostępnienie Utworów na żywo za pośrednictwem Platform stanowi usługi elektroniczne, tj. są to usługi świadczone za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, których świadczenie, ze względu na ich charakter - jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Z kolei art. 9a rozporządzenia wykonawczego 282/2011 stanowi, że:

1.W przypadku gdy usługi świadczone drogą elektroniczną są świadczone za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej, interfejsu lub portalu, np. sklepu z aplikacjami, przyjmuje się do celów stosowania art. 28 dyrektywy 2006/112/WE, że podatnik uczestniczący w świadczeniu tych usług działa w imieniu własnym, lecz na rzecz dostawcy tych usług, chyba że podatnik ten wyraźnie wskaże tego dostawcę jako podmiot świadczący usługę i jest to odzwierciedlone w uzgodnieniach umownych zawartych między stronami. Aby uznać dostawcę usług świadczonych drogą elektroniczną za wyraźnie wskazanego przez podatnika jako podmiot świadczący usługę, muszą zostać spełnione następujące warunki:

a)na fakturze wystawionej lub udostępnionej przez każdego podatnika uczestniczącego w świadczeniu usług drogą elektroniczną należy wyszczególnić takie usługi i ich dostawcę;

b)na rachunku lub paragonie wystawionym lub udostępnionym usługobiorcy należy wyszczególnić usługi świadczone drogą elektroniczną i ich dostawcę.

Na użytek niniejszego ustępu podatnik, który w odniesieniu do usług świadczonych drogą elektroniczną zatwierdzi obciążenie usługobiorcy płatnością, zatwierdzi świadczenie usług lub ustali ogólne warunki świadczenia usług, nie może mieć możliwości wyraźnego wskazania innej osoby jako podmiotu świadczącego te usługi. Ustęp 1 ma zastosowanie również w przypadku gdy usługi świadczone telefonicznie przez Internet, łącznie z usługami telefonii internetowej (VoIP), są świadczone za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnych, interfejsu lub portalu, np. sklepu z aplikacjami, i na warunkach określonych w tym ustępie.

Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do podatnika, który jedynie przetwarza płatność za usługi świadczone drogą elektroniczną lub usługi telefoniczne świadczone przez Internet, łącznie z usługami telefonii internetowej (VoIP), i nie uczestniczy w świadczeniu tych usług świadczonych drogą elektroniczną ani usług telefonicznych.

Z cytowanych powyżej przepisów rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 wynika więc, że w przypadku świadczenia usług drogą elektroniczną podatnik uczestniczący w świadczeniu tych usług działa w imieniu własnym, lecz na rzecz dostawcy tych usług. Oznacza to, że każdy pośrednik otrzymał i świadczył usługę dalej drogą elektroniczną. Jednakże w określonych okolicznościach należy przyjąć, że taki stan rzeczy nie ma miejsca, np. w sytuacji gdy podatnik wyraźnie wskaże dostawcę jako podmiot świadczący usługę, co oznacza, że:

a)na fakturze wystawionej lub udostępnionej przez każdego podatnika uczestniczącego w świadczeniu usługi należy wyszczególnić (tj. wystarczająco jasno wskazać) przedmiotową usługę i jej dostawcę (w zwykłych transakcjach handlowych fakturę VAT wystawia się między dwoma podatnikami); oraz

b)na rachunku lub paragonie należy wyszczególnić przedmiotową usługę i jej dostawcę (podatnik musi wystawić lub udostępnić odbiorcy końcowemu rachunek lub paragon, na którym wyszczególni przedmiot świadczonej usługi i informacje dotyczące usługodawcy, np. nazwę przedsiębiorstwa, numer identyfikacyjny VAT); oraz

c)podatnik uczestniczący w świadczeniu usługi nie zatwierdza obciążenia usługobiorcy płatnością (oznacza to na przykład, że sklep z aplikacjami nie jest odpowiedzialny za płatność pomiędzy konsumentem końcowym a właścicielem treści aplikacji); oraz

d)podatnik uczestniczący w świadczeniu usługi nie zatwierdza świadczenia usługi (oznacza to, że dostawa, na przykład aplikacji, od właściciela treści za pośrednictwem sklepu z aplikacjami nie jest zatwierdzana przez sklep z aplikacjami); oraz

e)podatnik uczestniczący w świadczeniu usługi nie ustala ogólnych warunków świadczenia usługi (oznacza to, na przykład, że warunki sprzedaży aplikacji za pośrednictwem sklepu z aplikacjami nie są ustalane przez sklep z aplikacjami); oraz

f)jest to odzwierciedlone w uzgodnieniach umownych (wszystkie punkty od a) do e) muszą być odzwierciedlone w uzgodnieniach umownych).

Jeżeli podatnik będzie uczestniczył w świadczeniu usługi spełniającej wszystkie powyższe warunki należy domniemywać, że podatnik ten nie jest odbiorcą świadczącym dalej usługę. Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie wskazane przez Wnioskodawczynią Platformy, z którymi zawarła umowy powinny być traktowane jako podatnicy uczestniczący w świadczeniu usług elektronicznych działający w imieniu własnym, lecz na rzecz dostawcy (Wnioskodawczyni).

W analizowanym przypadku nie można uznać dostawcy (Wnioskodawczyni) jako wyraźnie wskazanego przez ww. Platformy za podmiot świadczący przedmiotowe usługi elektroniczne, ponieważ nie są spełnione warunki wynikające z art. 9a rozporządzenia 282/2011. Jak wynika z wniosku, Wnioskodawczyni udostępnia Utwór właścicielom Platform, z którymi są zawarte stosowne umowy w zakresie tego udostępnienia. Wnioskodawczyni nie zawiera natomiast żadnych umów z finalnym Użytkownikiem. We wszystkich przypadkach korzystania z Platform, Użytkownicy kupują dostęp do Utworu i pobierają zakupiony Utwór z Platformy, zawierając umowę z właścicielem konkretnej Platformy, a nie ze Spółką. Użytkownicy dokonują więc płatności za pobierane Utwory na rzecz właściciela Platformy. Wnioskodawczyni nie ma wpływu, ani nie uczestniczy w dostawie Utworu na rzecz Użytkownika.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy uznać, że w analizowanej sprawie Wnioskodawczyni nie była podatnikiem świadczącym usługi elektroniczne na rzecz klientów docelowych. Wnioskodawca natomiast w świetle przedstawionych okoliczności świadczyła usługę elektroniczną na rzecz Platform, z którymi zawarła umowy.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia tych usług. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

I tak, według art. 28a ustawy: na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

a.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

i.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

ii.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

b.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym: miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Według art. 28b ust. 2 ustawy: w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej.

Natomiast, na podstawie art. 28k ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Należy podkreślić, że odnośnie usług świadczonych drogą elektroniczną na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy ustawodawca nie przewidział wyjątku od zasady ogólnej. Natomiast, art. 28k ust. 1 ustawy, ma zastosowanie do usług świadczonych drogą elektroniczną wyłącznie na rzecz podmiotów niebędących podatnikami.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie miejscem świadczenia przez Wnioskodawczynię usług elektronicznych na rzecz wskazanych Platform internetowych jest miejsce, w którym Platformy te posiadają siedzibę swojej działalności gospodarczej. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie była podatnikiem świadczącym usługi elektroniczne na rzecz użytkowników końcowych. Wnioskodawczyni natomiast świadczyła usługę elektroniczną na rzecz Platform, z którymi zawarła umowy, które dla celów podatku VAT są nabywcami przedmiotowej usługi, a następnie są jej dostawcami na rzecz klientów ostatecznych. Zatem miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz ww. Platform jest miejsce, w którym Platformy te posiadają siedzibę swojej działalności gospodarczej, tym samym, miejscem opodatkowania ww. usług nie jest terytorium Polski.

W konsekwencji, transakcje dokonywane w związku z udostępnianiem Utworów przez Wnioskodawczynię na ww. Platformach internetowych, należy traktować jako świadczenie usług poza terytorium kraju (tzw. eksport usług), niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że udzielenie dodatkowych odpowiedzi na wezwanie nie wpłynęło na zmianę stanowiska prawnego Wnioskodawczyni, wobec czego podtrzymuje je. Transakcje dokonywane w związku z udostępnianiem Utworów przez Wnioskodawczynię na ww. Platformie internetowej ..., należy traktować jako świadczenie usług poza terytorium kraju (tzw. eksport usług), niepodlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy wskazać, że mając na uwadze, że wniosek dotyczy stanu faktycznego oraz – jak Pani wskazała – prowadziła Pani działalność gospodarczą do dnia 29.06.2024 r., interpretację wydano w oparciu o przepisy obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 4 ustawy:

Według art. 2 pkt 5 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonania tego świadczenia miało być wypłacone. Muszą być zatem spełnione następujące warunki:

·w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

·świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie – jako usługa – podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy:

Art. 8 ust. 2a ustawy tworzy więc fikcję prawną, w której podmiot, który jedynie kupuje i odsprzedaje usługę, jest uważany za podmiot, który jest nabywcą tej usługi i świadczącym tę usługę.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Regulacje prawne w zakresie określania miejsca świadczenia usług, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Z opisu sprawy wynika, że od 14.05.2018 r. prowadziła Pani indywidualną działalność gospodarczą z siedzibą w Polsce do 29.06.2024 r. Przeważającym przedmiotem działalności była wg PKD 59.11.Z działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. W ramach tego przedsiębiorstwa współpracowała Pani z zagranicznymi platformami streamingowymi przede wszystkim z ... (posiadającym siedzibę poza terytorium kraju) prowadząc transmisję „na żywo” - zwaną dalej Utwór. Były to transmisje z dnia codziennego lub wykonywania czynności przez Panią takich jak gotowanie, stylizacja paznokci. Widzowie w trakcie trwania audycji wpłacali pieniądze tytułem prezentów na rzecz platformy ..., która następnie wypłacała umówioną prowizję Pani. Nie zawierała Pani indywidualnych umów z odbiorcami transmisji, stroną umowy dla tych osób była platforma .... Dla Pani stroną umowy była Platforma.

Podmiotami, które wspólnie oferują Programy użytkownikowi, są A. (spółka zarejestrowana w Anglii) oraz B (spółka zarejestrowana w Irlandii). Jednakże to A. ponosi wyłączną odpowiedzialność za wszelkie zobowiązania płatnicze, finansowe lub podatkowe związane z Programami.

Widzowie w trakcie trwania audycji wpłacali pieniądze tytułem prezentów na rzecz platformy ..., która następnie wypłacała umówioną prowizję Pani. Widzowie nagradzali twórcę jeśli podobała im się transmisja. Platforma pobierała prowizję od wpłaty przez Widza, a różnicę po potrąceniu prowizji wypłacała Pani. Platformy internetowe były odpowiedzialne za płatność pomiędzy ostatecznym odbiorcą a Panią. Rachunki/dokumenty/faktury/paragony wystawiane/udostępniane przez ww. Platformy ostatecznym odbiorcom nie zawierały Pani danych jako podmiotu świadczącego usługi. Platformy internetowe nie wskazywały Pani jako podmiotu świadczącego usługi ostatecznym odbiorcom.

W odniesieniu do kwestii objętej zakresem Pani pytania należy wskazać co następuje.

Jak stanowi art. 2 pkt 26 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o usługach elektronicznych – rozumie się przez to usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.

Na podstawie art. 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, str. 1, z późn. zm.):

Do „usług świadczonych drogą elektroniczną”, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Według art. 7 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

Ustęp 1 obejmuje w szczególności:

a) ogólnie dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami;

b) usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takich jak witryna lub strona internetowa;

c) usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez internet lub sieć elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;

d) odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer;

e) pakiety usług internetowych oferujące dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (to znaczy pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych, gier, umożliwiają hosting witryn internetowych, dostęp do grup dyskusyjnych; itp.);

f) usługi wyszczególnione w załączniku I.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:

Ustęp 1 nie ma zastosowania do:

a)usług nadawczych;

b)usług telekomunikacyjnych;

c)towarów, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywają się elektronicznie;

d)płyt CD-ROM, dyskietek i podobnych nośników fizycznych;

e)materiałów drukowanych, takich jak książki, biuletyny, gazety lub czasopisma;

f)płyt CD i kaset magnetofonowych;

g)kaset wideo i płyt DVD;

h)gier na płytach CD-ROM;

i)usług świadczonych przez specjalistów, takich jak prawnicy i doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej;

j)usług edukacyjnych, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (tzn. przez zdalne połączenie);

k)usług fizycznych off-line naprawy sprzętu komputerowego;

l)hurtowni danych off-line;

m)usług reklamowych, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji;

n)usług centrum wsparcia telefonicznego;

o)usług edukacyjnych obejmujących wyłącznie kursy korespondencyjne, takie jak kursy za pośrednictwem poczty;

p)konwencjonalnych usług aukcyjnych, przy których niezbędny jest bezpośredni udział, niezależnie od sposobu składania ofert;

q-s) (uchylone);

t)biletów wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, zarezerwowanych online;

u)zakwaterowania, wynajmu samochodów, usług restauracyjnych, przewozu osób lub podobnych usług zarezerwowanych online.

Ze wskazanych powyżej regulacji wynika, że warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych powyżej przepisów. Istotne jest wystąpienie następujących cech świadczonych usług:

·realizacja za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej

·świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,

·ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej jest niemożliwe,

·nie są objęte wyłączeniem zawartym w art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że świadczonych przez Panią usług w postaci transmisji na żywo nie można uznać za usługi elektroniczne, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy, gdyż usługi te nie spełniają definicji usług świadczonych drogą elektroniczną, określonej w rozporządzeniu 282/2011. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, były to transmisje na żywo z dnia codziennego lub wykonywania czynności przez Panią takich jak gotowanie, stylizacja paznokci. Usługa ta wymagała Pani udziału, aby transmisja odbyła się na żywo. Przedstawiony opis usługi nie wskazywał na automatyzację oraz minimalny udział człowieka. W związku z tym, warunek wskazany w art. 7 ust. 1 rozporządzenia 282/2011 dotyczący uznania, iż świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki, nie został w przedmiotowej sprawie spełniony. Zatem należy uznać, że w okolicznościach niniejszej sprawy prowadzona przez Panią transmisja na żywo nie stanowiła usługi elektronicznej.

Z okoliczności sprawy wynika, że nie zawierała Pani indywidualnych umów z odbiorcami transmisji, stroną umowy dla tych osób była platforma .... Dla Pani stroną umowy była Platforma. Platformy internetowe były odpowiedzialne za płatność pomiędzy ostatecznym odbiorcą a Panią. Rachunki/dokumenty/faktury/paragony wystawiane/udostępniane przez Platformy ostatecznym odbiorcom nie zawierały Pani danych jako podmiotu świadczącego ww. usługi. Platformy internetowe nie wskazywały Pani jako podmiot świadczący usługi ostatecznym odbiorcom. Tym samym należy uznać, że przedmiotowe usługi świadczyła Pani na rzecz Platform internetowych, które zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, świadczyły usługi na rzecz ostatecznych odbiorców.

Odnosząc się do kwestii określenia miejsca świadczenia wykonywanych przez Panią usług należy wskazać, że zgodnie z ogólną zasadą powołanego wcześniej art. 28b ust. 1 ustawy, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy. Z opisu sprawy wynika, że Platformy internetowe spełniały warunki uznania ich za podatników w rozumieniu art. 28a ustawy. Zatem miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania usług świadczonych przez Panią na rzecz ww. Platform było miejsce, w którym Platformy te posiadają siedzibę swojej działalności gospodarczej. Z okoliczności sprawy wynika, że Platformy internetowe posiadają siedziby działalności gospodarczej poza terytorium kraju, to tym samym miejscem opodatkowania ww. usług nie było terytorium Polski.

W konsekwencji, transakcje dokonywane w związku z prowadzeniem przez Panią transmisji na żywo należy traktować jako świadczenie usług poza terytorium kraju (tzw. eksport usług), niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Wobec powyższego, Pani stanowisko uznałem za nieprawidłowe. Jakkolwiek wywiodła Pani prawidłowy skutek prawny w postaci uznania transakcji dokonywanych w związku z prowadzeniem transmisji na żywo, jako świadczenie usług niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, to jednakże oparła Pani swoje stanowisko częściowo na innej argumentacji niż Organ.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.