Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia okresu rozliczeniowego, w którym powinni Państwo dokonać odliczenia podatku naliczonego. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „A.” lub „Spółka”) jest spółką prawa polskiego z siedzibą w (...), w 100% zależną od B. z siedzibą w (…).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność opodatkowaną VAT i dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego.

A. jest (...) dystrybutorem na rynku polskim samochodów osobowych i dostawczych, w tym pojazdów demonstracyjnych marki (…), jak i koordynatorem sieci dealerskich (…) w Polsce. Zajmuje się również sprzedażą części zamiennych, koordynacją obsługi posprzedażowej oraz obsługą platformy zapewniającej cyfrowy dostęp do samochodu oraz innych aplikacji.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka nabywa towary i usługi na terytorium Polski, które są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Transakcje te są dokumentowane fakturami otrzymywanymi od kontrahentów, które zawierają wykazaną kwotę podatku VAT. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że przedmiotem niniejszego wniosku są wyłącznie nabycia dokonane przez Spółkę, w odniesieniu do których przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

Spółka pomniejsza kwotę podatku należnego z tytułu dokonywanej sprzedaży o kwotę podatku naliczonego z tytułu wspomnianych nabyć, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach ustawy o VAT, tj. najwcześniej w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy oraz w którym Spółka otrzymała fakturę, lub w kolejnych trzech następujących po sobie okresach rozliczeniowych. Jeżeli Wnioskodawca nie skorzysta z prawa do odliczenia we wskazanych terminach, dokonuje odliczenia poprzez korektę kwoty podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

W toku prowadzonej działalności zdarzają się sytuacje, w których Wnioskodawca reguluje należności wynikające z faktur później niż ostatniego dnia okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od terminu płatności danej faktury określonego w umowie lub na fakturze.

Przyczynami takich sytuacji mogą być w szczególności opóźnienia w merytorycznej akceptacji poszczególnych faktur, opóźnienia w dostarczaniu faktur do zespołu księgowego oraz trwające negocjacje z kontrahentem w zakresie wysokości wynagrodzenia za towary/wykonane usługi objęte fakturą.

W takich przypadkach Spółka nie dokonuje odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur do momentu ich opłacenia. W konsekwencji, podatek naliczony z takich faktur nie jest odliczany w okresie rozliczeniowym, w którym Spółka otrzymała fakturę, ani w kolejnych trzech okresach rozliczeniowych.

Co istotne, do momentu uregulowania należności z faktury, Wnioskodawca nie dokonuje również korekty podatku za okres, w którym otrzymał fakturę oraz powstał obowiązek podatkowy po stronie kontrahenta w odniesieniu do nabytych towarów/usług, ani też w rozliczeniach za trzy kolejne okresy rozliczeniowe po tym okresie.

Pytanie

Czy Spółka w odniesieniu do sytuacji, w której dokonuje płatności danej faktury po zakończeniu okresu rozliczeniowego w którym upłynęło 90 dni od dnia terminu płatności faktury wynikającego z faktury lub umowy, będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego z takiej faktury w rozliczeniu za okres, w którym uregulowała należność, a z uwagi na nieodliczenie podatku naliczonego do tego momentu - nie jest zobowiązana do dokonywania korekt rozliczeń za wcześniejsze okresy rozliczeniowe?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, przysługuje jej prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego z faktury otrzymanej od kontrahenta w rozliczeniu za okres, w którym faktura została opłacona w całości lub częściowo, po upływie 90 dni od terminu płatności faktury określonego na fakturze lub w umowie, ale nie później niż w ciągu 5 lat od początku roku, w którym prawo to pierwotnie powstało dla Wnioskodawcy z danej faktury. Jednocześnie, z uwagi na brak odliczenia podatku naliczonego do momentu zapłaty faktury, Spółka nie jest zobowiązana do dokonywania korekt VAT naliczonego za wcześniejsze okresy.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikom przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z pewnymi wyjątkami, które nie mają zastosowania do niniejszego wniosku). Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

Ustawa o VAT zawiera przepisy wyłączające możliwość odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego z tytułu faktur otrzymanych przez kontrahentów. Na przykład, takie prawo nie przysługuje co do zasady w odniesieniu do nabywanych przez podatników usług noclegowych i gastronomicznych (z wyjątkami określonymi w ustawie o VAT) - zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Ponadto, w art. 88 ust. 3a ustawy o VAT określono katalog przypadków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (np. faktury wystawione przez podmiot nieistniejący, faktury stwierdzające czynności niewykonane). Niemniej jednak - jak wskazano w stanie faktycznym - takie sytuacje nie dotyczą niniejszego wniosku.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Jednocześnie, wskazany przepis nie ma zastosowania, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności - zgodnie z ust. 1a przywołanego artykułu.

Zdaniem Spółki, przyjmując wykładnię literalną, z cytowanego powyżej art. 89b ust. 1 ustawy o VAT wynika, że dłużnik zobowiązany jest do dokonania korekty jedynie, gdy uprzednio dokona odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury, która nie została uregulowana w opisanym wyżej terminie. A contrario, jeżeli z faktury nie został odliczony podatek VAT - co w ocenie Spółki wydaje się oczywiste - obowiązek dokonania korekty nie powstałe po stronie podatnika.

Tym samym, należy zastanowić się nad określeniem momentu, w którym Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury, opłaconej po upływie terminu, o którym mowa w art. 89b ust. 1a ustawy o VAT. Regulacje w zakresie terminów powstania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie nabyć towarów i usług na terytorium kraju, zostały zawarte w art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT.

• Zgodnie z art. 86 ust. 10 oraz ust. 10b pkt 1, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy oraz podatnik otrzymał fakturę.
• Jednocześnie, jak wynika z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w pierwotnym terminie (wskazanym powyżej) - może co zasady obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa m.in. w ust. 10 i 11, może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej:

1)za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (tj. za pierwszy okres rozliczeniowy w którym spełniono łącznie warunki do odliczenia), albo

2)za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych - nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W przypadku faktur nieopłaconych, należy również przywołać treść art. 89b ust. 4 ustawy o VAT. Zgodnie z jego brzmieniem, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w art. 89b ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części. Co najistotniejsze jednak, niniejsza regulacja nie dotyczy sytuacji, w której przez upływem terminu o którym mowa w art. 89b ust. 1a ustawy o VAT podatnik w ogóle nie skorzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego, a następnie, już po upływie tego terminu uregulował należność.

Nakładając na siebie regulacje przytoczone powyżej (art. 86 ust. 10-13 oraz art. 89b ust. 1, 1a, 2 i 4), w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że z uwagi na brak zapłaty należności w terminie, o którym mowa w art. 89b ust. 1, podatnik traci czasowo uprzednio nabyte prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nieopłaconej faktury, aż do momentu uregulowania danej należności. Tym samym, podatnik zostaje pozbawiony prawa do odliczenia (zagwarantowanego przez art. 86 ustawy o VAT), które istniałoby, gdyby faktura została opłacona do końca okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia terminu jej płatności. Utrata prawa do odliczenia nie ma jednak charakteru definitywnego, bowiem w świetle przytoczonego powyżej art. 89b ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku uregulowania należności w całości lub części, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku uregulowania należności w części - co w ocenie Wnioskodawcy oczywiste - uprawnienie przysługuje w odniesieniu do części podatku VAT (przypadająca na uregulowaną część należności).

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w stanowiskach prezentowanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, odnoszących się do analogicznych stanów faktycznych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 16 września 2019 r., sygn. KDIB3-1.4012.447.2019.1.WN organ stwierdził: „(...) w przypadku, gdy Spółka nie skorzystała/nie skorzysta z prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur, a następnie dopiero po upływie terminu wskazanego w art. 89b ust. 1 ustawy (...) uregulowała/ureguluje całą należność. Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT wynikającego z takich faktur w rozliczeniu za okres, w którym należność została/zostanie uregulowana (...) nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego”.

Jednocześnie, jak wskazał organ: „w zakresie Faktur uregulowanych w części, w przypadku gdy Spółka nie skorzystała z prawa do odliczenia kwoty podatku VAT wynikającego z faktury, a następnie dopiero po upływie terminu wskazanego wart. 89b ust. 1 ustawy o VAT ureguluje część należności, będzie uprawniona do odliczenia przedmiotowej części podatku VAT (tj. przypadającej na uregulowaną część należności) wynikającego z posiadanej faktury w rozliczeniu za okres, w którym ta część należności zostanie uregulowana (...)”.

Podobnie uznano w interpretacji indywidualnej z 14 września 2021 r., sygn. 0113-KDIPT1- 1.4012.544.2021.1.MSU. Jak czytamy w uzasadnieniu stanowiska Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: „(...) Spółka nie skorzystała z prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur, a następnie dopiero po upływie terminu wskazanego w art. 89b ust. 1 ustawy (...) uregulowała całą należność, Wnioskodawca był uprawniony do odliczenia podatku VA T wynikającego z takich faktur w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana (...) Wnioskodawca miał również prawo odliczyć podatek naliczony wynikający z faktury uregulowanej w części, w deklaracji za okres rozliczeniowy, w której dokonał zapłaty należności (...) nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego”.

Podobne stanowisko wyrażone zostało w innych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, np.:

• z 13 sierpnia 2020 r. (sygn. 0114-KDIP4-2.4012.246.2020.1.AS),
• z 4 listopada 2022 r. (sygn. 0114-KDIP4-2.4012.425.2022.1.AA),
• z 10 maja 2022 r. (sygn. 0112-KDIL3.4012.100.2022.1.AK).

W konsekwencji - w ocenie Spółki - w przypadku uregulowania należności (w całości lub części) wynikających z faktur otrzymanych od kontrahentów w terminie późniejszym niż w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze, jeżeli Wnioskodawca wcześniej nie odliczył VAT z tej faktury w całości lub w części, Wnioskodawca ma prawo od odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego z takiej faktury przypadającego na uregulowaną część należności w rozliczeniu za okres, w którym należność została faktycznie uregulowana (w całości lub w części). Tym samym, nie ma konieczności dokonywania korekty wstecznej do okresu, w którym pierwotnie powstało prawo do odliczenia VAT lub do jednego z trzech kolejnych okresów rozliczeniowych po wspomnianym okresie. Jednocześnie, co zrozumiałe, odliczenie przysługuje nie później niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości zajętego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu:

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.nabycia towarów i usług,

b.dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie zobowiązuje w żaden sposób podatnika, któremu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego do jego odliczenia. Jest to elementarne prawo podatnika i od niego samego zależy, czy z niego skorzysta, czy też nie.

Ponadto, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a ustawy:

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1.sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a.wystawionymi przez podmiot nieistniejący,

b.(uchylona);

2.transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

3.(uchylony);

4.wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a.stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,

b.podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c.potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;

5.faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

6.(uchylony);

7.wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Z analizy zarówno przywołanych regulacji prawnych, jak i całokształtu przepisów ustawy wynika, że podatek od towarów i usług ze względu na jego konstrukcję, tzn. opodatkowanie wartości dodanej na poszczególnych etapach obrotu gospodarczego, jest podatkiem sformalizowanym i prawo do odliczenia podatku naliczonego jest ograniczone. Podstawę do odliczenia podatku naliczonego mogą stanowić bowiem wyłącznie dokumenty wymienione w ustawie, przy czym dokumenty te muszą spełniać wymogi określone w ustawie i rozporządzeniu wykonawczym do niej.

Podstawowym dokumentem wystawianym, zgodnie z art. 106b ustawy, przez podatników podatku od towarów i usług są faktury. Są one dokumentami, którymi czynni podatnicy tego podatku dokumentują swoją sprzedaż, przez którą stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie jest jednak związane tylko z otrzymaniem faktury, choćby od strony formalnej poprawnej, bowiem przysługuje ono w związku z nabyciem towarów i usług. Uprawnienie to może dotyczyć wyłącznie tych czynności, które faktycznie zostały dokonane. Samo posiadanie faktury nie tworzy bowiem prawa do odliczenia podatku na niej wykazanego. Przysługuje ono wyłącznie wówczas, gdy doszło do rzeczywistego nabycia towaru/wyświadczenia usługi oraz gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy:

prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Według art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:

prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Oznacza to, że z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy, można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy:

jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy:

jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej:

1)za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo

2)za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, po okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego

- nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z powołanych przepisów wynika, że nierozliczony w okresie otrzymania faktury lub w jednym z trzech następnych okresów rozliczeniowych podatek naliczony może zostać rozliczony w okresie 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Odliczenie podatku, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy będzie możliwe poprzez korektę deklaracji za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku bądź za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone m.in. w art. 89b ustawy.

W świetle art. 89b ust. 1 ustawy:

w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89b ust. 1a ustawy:

przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

Jak wynika z zapisu art. 89b ust. 2 ustawy:

w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 89b ust. 4 ustawy:

w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Przepis art. 89b ust. 1 ustawy nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Należy wskazać, że termin „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin „uregulowanie”, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującego wygaśnięciem zobowiązania.

We wniosku podali Państwo informacje, z których wynika, że:

• są Państwo zarejestrowanym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność opodatkowaną VAT i dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego;
• w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nabywają Państwo towary i usługi na terytorium Polski, które są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT;
• w toku prowadzonej działalności zdarzają się sytuacje, w których regulują Państwo należności wynikające z faktur później niż ostatniego dnia okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od terminu płatności danej faktury określonego w umowie lub na fakturze;
• w takich przypadkach nie dokonują Państwo odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur do momentu ich opłacenia;
• w konsekwencji, podatek naliczony z takich faktur nie jest odliczany w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymali Państwo fakturę, ani w kolejnych trzech okresach rozliczeniowych;
• do momentu uregulowania należności z faktury, nie dokonują Państwo również korekty podatku za okres, w którym otrzymali Państwo fakturę oraz powstał obowiązek podatkowy po stronie kontrahenta w odniesieniu do nabytych towarów/usług, ani też w rozliczeniach za trzy kolejne okresy rozliczeniowe po tym okresie.

Państwa wątpliwości dotyczą możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana, w przypadku gdy dokonują Państwo płatności po zakończeniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od upływu terminu płatności wynikającego z faktury lub umowy oraz czy nie są Państwo zobowiązani do dokonywania korekty rozliczeń za wcześniejsze okresy rozliczeniowe.

Co do zasady, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, podatnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdy mimo otrzymania faktury zakupowej uprawniającej do odliczenia podatku naliczonego, nie dokonują Państwo na jej podstawie obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w terminach wskazanych w art. 86 ust. 10, 11 lub 13 (w drodze korekty), a następnie dopiero po upływie terminu wskazanego w art. 89b ust. 1 ustawy (tj. 90 dni od dnia terminu płatności) regulują jej należność.

Wobec tego należy stwierdzić, że mają Państwo prawo odliczyć podatek naliczony wynikający z ww. faktur, w odniesieniu do uregulowanej części należności, w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana z zastrzeżeniem terminu wskazanego w art. 86 ust. 13 ustawy – tj. nie później niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Ponadto, nie są Państwo zobligowani do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego za wcześniejsze okresy rozliczeniowe, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy, gdyż nie dokonują Państwo odliczenia podatku VAT przed faktycznym uregulowaniem zobowiązania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.