Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania, że:
-w przypadku importu usług od Kancelarii kwota opłaty nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT,
-w przypadku świadczenia usług na rzecz Klienta kwota opłaty nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Spółka … sp. k. (dalej określana jako „Spółka”) posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT oraz jako podatnik VAT UE. Spółka świadczy usługi prawne w zakresie własności intelektualnej, a w szczególności w zakresie ochrony patentowej. Spółka otrzymała zlecenie od klienta posiadającego siedzibę działalności gospodarczej w Polsce (dalej określanego jako „Klient”).
Przedmiotem tego zlecenia było uzyskanie ochrony patentowej w USA. W celu zrealizowania tego zlecenia Spółka nawiązała współpracę z kancelarią posiadającą siedzibę działalności gospodarczej w USA (dalej określaną jako „Kancelaria”). Kancelaria na zlecenie Spółki wykonała określone czynności związane z uzyskaniem ochrony patentowej w USA. Wiązało się to z koniecznością uiszczenia opłaty do amerykańskiego urzędu patentowego (dalej określanej jako „opłata”). Była to opłata o charakterze publicznoprawnym, do zapłaty której zobowiązany jest podmiot ubiegający się o uzyskanie ochrony patentowej. Kancelaria dokonała zapłaty opłaty do amerykańskiego urzędu patentowego. Zapłata ta została dokonana w imieniu i na rzecz Klienta. Kancelaria wystawiła na Spółkę jeden dokument, w którym wykazała wynagrodzenie należne jej od Spółki. Na dokumencie tym została wskazana w jednej pozycji kwota opłaty, a w drugiej pozycji kwota wynagrodzenia za wykonane usługi. Kancelaria nie wystawiała żadnego dokumentu na Klienta.
W związku z tym, że miejscem opodatkowania usług świadczonych przez Kancelarię jest Polska, a Kancelaria nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, to Spółka była zobowiązana do rozliczenia importu usług. W ramach importu usług Spółka przyjęła, że podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest kwota wynagrodzenia za usługi wykonane przez Kancelarię, natomiast podstawa opodatkowania podatkiem VAT nie obejmuje kwoty opłaty. Następnie Spółka wystawiła dokumenty na Klienta. W zakresie kwoty wynagrodzenia za wykonane usługi Spółka wystawiła na Klienta fakturę i wykazała na niej należny podatek VAT. Natomiast w zakresie kwoty opłaty Spółka wystawiła na Klienta notę obciążeniową.
W związku z powyższym Spółka przyjęła, że kwota opłaty nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT w związku ze świadczeniem usług na rzecz Klienta. Kwota opłaty była przez Spółkę ujmowana przejściowo w ewidencji prowadzonej na potrzeby podatku VAT.
Celem niniejszego wniosku jest ustalenie, czy zarówno w przypadku importu usług od Kancelarii, jak również w przypadku świadczenia usług na rzecz Klienta prawidłowy jest przyjęty przez Spółkę sposób ustalania podstawy opodatkowania podatkiem VAT, zgodnie z którym kwota opłaty nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT.
Pytania
1.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w przypadku importu usług od Kancelarii kwota opłaty nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT?
2.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług na rzecz Klienta kwota opłaty nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT?
Państwa stanowisko w sprawie
Zasady opodatkowania podatkiem VAT określają przepisy ustawy z dnia 11 lutego 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej w skrócie u.p.t.u.). Zgodnie z art. 29a ust. 1 u.p.t.u. „Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika”.
Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 3 u.p.t.u. „Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku”.
W przedstawionym stanie faktycznym kluczowe znaczenie ma ustalenie, czy do kwoty opłaty ma zastosowanie art. 29a ust. 7 pkt 3 u.p.t.u. Art. 29a ust. 7 pkt 3 u.p.t.u. ma zastosowanie, jeśli łącznie zostaną spełnione dwa warunki:
a)usługodawca ponosi wydatki w imieniu i na rzecz usługobiorcy oraz otrzymuje zwrot tych wydatków od usługobiorcy,
b)usługodawca przejściowo ujmuje te wydatki w prowadzonej przez siebie ewidencji w zakresie podatku VAT.
W zakresie warunku z pkt a należy wskazać, że działanie „w imieniu” oznacza działanie ze względu na kogoś, dla czyjegoś dobra, a więc działanie za inny podmiot. Natomiast działanie „na rzecz” oznacza działanie na czyjąś korzyść, dla kogoś, a więc działanie ze skutkiem dla innego podmiotu. Zdaniem Spółki warunek z pkt a będzie spełniony. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego opłata patentowa jest opłatą o charakterze publicznoprawnym, do zapłaty której zobowiązany jest podmiot ubiegający się o uzyskanie ochrony patentowej. Tym samym podmiotem zobowiązanym do zapłaty opłaty był Klient. Dokonanie tej zapłaty przez Kancelarię miało miejsce w imieniu Klienta (zapłata za Klienta) oraz na rzecz Klienta (zapłata ze skutkiem dla Klienta). Otrzymywana przez Spółkę od Klienta zapłata stanowi częściowo zapłatę wynagrodzenia za wykonane usługi, a częściowo zapłatę tytułem zwrotu opłaty. Tym samym spełniony został warunek z pkt a. Warunek z pkt b również będzie spełniony. W opisie stanu faktycznego wskazano bowiem, że kwota opłaty była przez Spółkę ujmowana przejściowo w ewidencji prowadzonej na potrzeby podatku VAT. W związku z powyższym Spółka uważa, że w przedstawionym stanie faktycznym zarówno w przypadku importu usług od Kancelarii, jak również w przypadku świadczenia usług na rzecz Klienta w stosunku do kwoty opłaty należało zastosować art. 29a ust. 7 pkt 3 u.p.t.u., a tym samym kwota opłaty nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT.
Przedstawione stanowisko Spółki potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 29 grudnia 2014 r. (sygn. IPTPP1/443-712/14-4/MW) oraz interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 grudnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1-1.4012.523.2017.2.DG). W tej ostatniej interpretacji stwierdzono: „Analiza powyższych przepisów w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia, pozwala stwierdzić, że czynność wniesienia przez Wnioskodawcę opłaty urzędowej za zgłoszenia patentowe oraz przedłużenie okresu ochrony ponoszone przez Wnioskodawcę do Urzędu Patentowego, Europejskiego Urzędu Patentowego lub za pośrednictwem zagranicznej kancelarii patentowej, w świetle art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy, nie stanowi elementu podstawy opodatkowania świadczonej przez Wnioskodawcę usługi”.
W związku z powyższym Spółka uważa, że:
-w zakresie pytania pierwszego prawidłowe jest jej stanowisko, zgodnie z którym w przypadku importu usług od Kancelarii kwota opłaty nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT,
-w zakresie pytania drugiego prawidłowe jest jej stanowisko, zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług na rzecz Klienta kwota opłaty nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 ustawy wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.
Jak stanowi art. 2 pkt 9 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie usług – rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.
Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Według art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:
Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
a)usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
b)usługobiorcą jest:
-w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
-w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
-w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy:
W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
W kwestii ustalenia podstawy opodatkowania należy przywołać art. 29a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Z przepisu art. 29a ust. 6 ustawy wynika, że:
Podstawa opodatkowania obejmuje:
1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Z kolei art. 29a ust. 7 ustawy wskazuje, że:
Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
1)stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2)udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3)otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
Powyższy sposób ustalania podstawy opodatkowania jest zgodny z przepisami Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE Nr L. 347/1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.
Zgodnie z art. 73 Dyrektywy:
W odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.
W myśl art. 78 Dyrektywy:
Do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:
a)podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
b)koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.
Stosownie do art. 79 Dyrektywy:
Podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:
a)obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
b)opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
c)kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.
Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.
Z opisu sprawy wynika, że posiadają Państwo siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Jesteście Państwo zarejestrowani w Polsce jako czynny podatnik VAT oraz jako podatnik VAT UE. Świadczą Państwo usługi prawne w zakresie własności intelektualnej, a w szczególności w zakresie ochrony patentowej. Otrzymali Państwo zlecenie od klienta posiadającego siedzibę działalności gospodarczej w Polsce (dalej określanego jako „Klient”). Przedmiotem tego zlecenia było uzyskanie ochrony patentowej w USA. W celu zrealizowania tego zlecenia nawiązali Państwo współpracę z kancelarią posiadającą siedzibę działalności gospodarczej w USA (dalej określaną jako „Kancelaria”). Kancelaria na Państwa zlecenie wykonała określone czynności związane z uzyskaniem ochrony patentowej w USA. Wiązało się to z koniecznością uiszczenia opłaty do amerykańskiego urzędu patentowego (dalej określanej jako „opłata”). Była to opłata o charakterze publicznoprawnym, do zapłaty której zobowiązany jest podmiot ubiegający się o uzyskanie ochrony patentowej. Kancelaria dokonała zapłaty opłaty do amerykańskiego urzędu patentowego. Zapłata ta została dokonana w imieniu i na rzecz Klienta. Kancelaria wystawiła na Państwa jeden dokument, w którym wykazała wynagrodzenie należne jej od Państwa. Na dokumencie tym została wskazana w jednej pozycji kwota opłaty, a w drugiej pozycji kwota wynagrodzenia za wykonane usługi. Kancelaria nie wystawiała żadnego dokumentu na Klienta.
Podali Państwo, że skoro miejscem opodatkowania usług świadczonych przez Kancelarię jest Polska, a Kancelaria nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, to byli Państwo zobowiązani do rozliczenia importu usług. W ramach importu usług przyjęli Państwo, że podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest kwota wynagrodzenia za usługi wykonane przez Kancelarię, natomiast podstawa opodatkowania podatkiem VAT nie obejmuje kwoty opłaty. Następnie wystawili Państwo dokumenty na Klienta. W zakresie kwoty wynagrodzenia za wykonane usługi wystawili Państwo na Klienta fakturę i wykazali na niej należny podatek VAT. Natomiast w zakresie kwoty opłaty wystawili Państwo na Klienta notę obciążeniową. W związku z powyższym, przyjęli Państwo, że kwota opłaty nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT w związku ze świadczeniem usług na rzecz Klienta. Kwota opłaty była przez Państwa ujmowana przejściowo w ewidencji prowadzonej na potrzeby podatku VAT.
Wskazali Państwo, że celem niniejszego wniosku jest ustalenie, czy zarówno w przypadku importu usług od Kancelarii, jak również w przypadku świadczenia usług na rzecz Klienta prawidłowy jest przyjęty przez Państwa sposób ustalania podstawy opodatkowania podatkiem VAT, zgodnie z którym kwota opłaty nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT.
Z powołanych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.
W orzeczeniu TSUE w sprawie C-427/98 (Komisja Europejska v. Republika Federalna Niemiec) Trybunał wskazał, że:
Wynagrodzenie jest wartością subiektywną, a więc wartością faktycznie otrzymaną w danym przypadku. W szczególności, niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podstawa opodatkowania byłaby wyższa od kwoty, którą podatnik ostatecznie otrzymuje.
O wynagrodzeniu w ramach danej sprzedaży można mówić, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy, musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.
Z przytoczonej regulacji art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy wynika, że wyłączeniu z podstawy opodatkowania podlegają kwoty otrzymane przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy. Należy jednak zaznaczyć, że otrzymany przez podatnika zwrot wydatków poniesionych na rzecz zleceniodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT wówczas, gdy podatnik dysponuje dowodami dokumentującymi rzeczywiste kwoty poniesionych kosztów oraz ww. dowody zostały wystawione na nabywcę (usługobiorcę), w którego imieniu i na rzecz którego poniesione zostały te wydatki.
Podstawowym warunkiem zastosowania wyłączenia określonego w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy jest działanie podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy.
Należy wskazać również, że aby otrzymana przez podatnika kwota stanowiła zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek klienta, nie może stanowić należności lub kosztów dodatkowych, które w myśl art. 29a ust. 1 i 6 ustawy należy uwzględnić w podstawie opodatkowania. Zatem nie wystąpi zwrot wydatków poniesionych przez podatnika w imieniu i na rzecz klienta, jeśli wydatki te stanowią świadczenia pomocnicze związane bezpośrednio z dokonywaną przez niego na rzecz danego klienta dostawą towarów lub świadczeniem usług, czyli wydatki te były poniesione przez podatnika we własnym imieniu. W takiej sytuacji kwota zwracanych wydatków stanowi w istocie element kalkulacyjny wynagrodzenia z tytułu zawartej transakcji.
W okolicznościach niniejszej sprawy zaznaczyć należy, że Kancelaria posiadająca siedzibę działalności gospodarczej w USA, z którą nawiązali Państwo współpracę na zlecenie Klienta, uiściła opłatę do amerykańskiego urzędu patentowego w celu uzyskania ochrony patentowej. Jak Państwo podali - była to opłata o charakterze publicznoprawnym, do zapłaty której zobowiązany jest podmiot ubiegający się o uzyskanie ochrony patentowej. Zapłata ta została dokonana w imieniu i na rzecz Klienta. Ww. Kancelaria wystawiła na Państwa rzecz jeden dokument. Na dokumencie tym została wskazana w jednej pozycji kwota opłaty, a w drugiej pozycji kwota wynagrodzenia za wykonane usługi. Kancelaria nie wystawiała żadnego dokumentu na Klienta. Jak podali Państwo w opisie sprawy, miejscem opodatkowania usług świadczonych przez Kancelarię jest Polska, ponieważ Kancelaria nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Zatem byli Państwo zobowiązani do rozliczenia importu usług. Następnie wystawili Państwo dokumenty na Klienta. W zakresie kwoty wynagrodzenia za wykonane usługi wystawili Państwo na Klienta fakturę i wykazali na niej należny podatek VAT. Natomiast w zakresie kwoty opłaty wystawili Państwo na Klienta notę obciążeniową. Podkreślenia wymaga, że jak wskazano w opisie sprawy, kwota ww. opłaty była przez Państwa ujmowana przejściowo w ewidencji prowadzonej na potrzeby podatku VAT.
W świetle powyższego skoro w okolicznościach niniejszej sprawy opłata uiszczona do amerykańskiego urzędu patentowego dokonana w imieniu i na rzecz Klienta, w przypadku importu usług od Kancelarii, nie stanowi elementu wynagrodzenia z tytułu usług świadczonych przez Kancelarię, to uznać należy, że ww. opłata nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT w myśl art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy.
W okolicznościach niniejszej sprawy przedmiotowa opłata nie stanowi również dla Państwa elementu wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług. Zwrot poniesionej przez Państwa opłaty jest niezależny od wynagrodzenia i nie jest jego częścią. W związku z tym, ww. opłata o charakterze publicznoprawnym do zapłaty, której zobowiązany jest podmiot ubiegający się o uzyskanie ochrony patentowej nie jest elementem mającym wpływ na cenę usług świadczonych przez Państwa na rzecz Klienta i tym samym nie powinna zostać włączona do podstawy opodatkowania usług świadczonych przez Państwa na rzecz Klienta.
A zatem Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 1 i 2 jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na przedstawionym w treści wniosku opisie sprawy, z którego wynika, że Państwa Spółka była zobowiązana do rozliczenia importu usług. Powyższe zostało przyjęte jako element opisu sprawy i nie było przedmiotem oceny Organu. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Państwa. W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutków prawno-podatkowych dla Państwa Klienta oraz Kancelarii, o której mowa we wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.