Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 7 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 marca 2025 r. (wpływ 6 marca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Na wstępie wskazano, że w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk jako „zainteresowany”  w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej jest uprawniony do złożenia pisemnego wniosku  o wydanie interpretacji dotyczącej praw i obowiązków podatkowych dotyczących masy upadłości.

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej składa syndyk działając na podstawie art. 160 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (dalej jako: „Prawa Upadłościowe”). W świetle przepisów art. 75 ust. 1 Prawa Upadłościowego, upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem należącym do niego, jednakże ta okoliczność nie pozbawia upadłego statusu podatnika, do którego to stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych. Syndyk w sprawach dotyczących masy upadłości działa jako zastępca pośredni upadłego, podejmując za upadłego i na jego rachunek wszystkie czynności prawne i procesowe. W zakresie prawnopodatkowym, działanie syndyka należy potraktować jako działanie upadłego przez pełnomocnika z wszystkimi prawnymi tego stanu rzeczy konsekwencjami.

Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z treści przepisu zawartego w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, Syndyk poniżej przedstawia opis zdarzenia przyszłego i własne stanowisko podatnika  w sprawie oraz wnosi o potwierdzenie jego prawidłowości i zasadności.

W dniu 11 sierpnia 2023 r. Sąd Rejonowy (…) sygn. akt (…) ogłosił upadłość „A” (dalej zwany jako: „Upadły”, „Wnioskodawca”), jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Syndykiem masy upadłości został wyznaczony doradca restrukturyzacyjny „B” (dalej jako: „Syndyk”).

Wnioskodawca w okresie od 1 marca 1996 r. do 31 maja 2023 r. prowadzał działalność gospodarczą pod firmą „C” w ramach, której prowadził warsztat samochodowy. Zgodnie z informacjami ujawnionymi w CEIDG, działalność Wnioskodawcy obejmowała następujące kody PKD:

1)45.20.Z Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,

2)45.11.Z Sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek,

3)45.19.Z Sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,

4)45.31.Z Sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,

5)45.32.Z Sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,

6)46.33.Z Sprzedaż hurtowa mleka, wyrobów mleczarskich, jaj, olejów i tłuszczów jadalnych,

7)46.34.B Sprzedaż hurtowa napojów bezalkoholowych,

8)46.39.Z Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana żywności, napojów i wyrobów tytoniowych,

9)49.41 .Z Transport drogowy towarów,

10)52.21.Z Działalność usługowa wspomagająca transport lądowy,

11)53.20.Z Pozostała działalność pocztowa i kurierska,

12)77.11.Z Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek.

Z tytułu prowadzonej działalności Wnioskodawca był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Obecnie Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W skład masy upadłości weszły m.in. stanowiące własność Upadłego dwie nieruchomości położone  w (…):

1)nieruchomość składająca się z działki nr 1 o powierzchni 1065 m², dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer (…) (dalej jako: „Nieruchomość 1”) oraz

2)nieruchomość składająca się z działki nr 2 o powierzchni 125 m², dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer (…) (dalej jako: „Nieruchomość 2”).

Nieruchomości są objęte ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego Uchwałą nr (…) Rady Miasta (…) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy (…) w części obejmującej sołectwa: (…) (dalej jako: „MPZP”). Zgodnie z MPZP teren, na którym znajdują się Nieruchomości, oznaczony jest symbolem M1U – Teren zabudowy jednorodzinnej oraz usługowej.

Nieruchomość 1 została nabyta przez Wnioskodawcę xx września 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży. Transakcja nabycia Nieruchomości 1 nie stanowiła transakcji opodatkowanej podatkiem VAT, w związku z czym transakcja ta nie została udokumentowana fakturą VAT. Przy nabyciu Nieruchomości 1 nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość 1 jest zabudowana budynkiem wolnostojącym składającym się z warsztatu samochodowego wraz z zapleczem biurowym i socjalnym oraz części mieszkalnej na poddaszu  (dalej jako: „Budynek”). Budynek stanowi budynek w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.  – Prawo budowlane. Powierzchnia użytkowa Budynku wynosi 410,50 m² (w tym część mieszkalna  ok. 108,80 m², a część komercyjna ok. 301,70 m²). Budynek został wybudowany i oddany do użytkowania w 2001 r. W momencie oddania do użytkowania Budynek posiadał powierzchnię użytkową 375,5 m², na którą składała się część komercyjna o powierzchni 301,70 m² oraz część mieszkalna na poddaszu o powierzchni 73,8 m². W toku użytkowania budynku, w 2003 r. lub 2004 r., właściciel zaadoptował poddasze nad warsztatem na powiększenie części mieszkalnej o powierzchnię około 35 m².

Nieruchomość 2 została nabyła przez Wnioskodawcę xx września 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży. Transakcja nabycia Nieruchomości 2 nie stanowiła transakcji opodatkowanej podatkiem VAT, w związku z czym transakcja ta nie została udokumentowana fakturą VAT. Przy nabyciu Nieruchomości 2 nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 (dalej zwane łącznie jako: „Nieruchomości”) stanowią gospodarczą całość: są zabudowane utwardzonym parkingiem i utwardzonymi ciągami pieszo -jezdnymi, które służą obsłudze Budynku. Ponadto na Nieruchomościach znajduje się ogrodzenie otaczające je jako całość.

W ciągu 2 lat przed dokonaniem sprzedaży Nieruchomości, Budynek oraz pozostałe naniesienia  w postaci utwardzonego parkingu, utwardzonych ciągów pieszo-jezdnych oraz ogrodzenia nie zostały ani nie zostaną ulepszone w taki sposób, że wydatki poniesione na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Nieruchomości w okresie od nabycia do 31 maja 2023 r. (tj. do zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez Upadłego) były wykorzystywane do celów związanych z działalnością gospodarczą Upadłego, który prowadził warsztat samochodowy, z wyłączeniem części mieszkalnej budynku, która przez cały okres prowadzenia w budynku działalności gospodarczej, nie była wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej.

Od dnia 1 czerwca 2023 r. Nieruchomości są objęte odpłatną umową dzierżawy zawartą w (...) w dniu 1 czerwca 2023 r. na czas określony 10-ciu lat. Postanowieniem z dnia 29 lutego 2024 r. sędzia-komisarz zarządził wypowiedzenie powyższej umowy dzierżawy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenie. Oświadczenie Syndyka o wypowiedzeniu umowy dzierżawy zostało odebrane przez dzierżawcę w dniu xx lipca 2024 r.

Syndyk planuje zawrzeć umowę sprzedaży Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2.

W dniu 21 czerwca 2024 r. Syndyk uzyskał zgodę Sędziego-komisarza na sprzedaż Nieruchomości  w trybie z wolnej ręki.

Doprecyzowanie opisu sprawy

1.Utwardzany parking stanowi budowlę lub jej część w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

2.Utwardzane ciągi pieszo-jezdne stanowią budowlę lub jej część w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane.

3.Ogrodzenie stanowi budowlę lub jej część w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane.

4.Działki ewidencyjne nr 1 oraz 2 są uzbrojone w następujące sieci:

a)sieć elektroenergetyczna,

b)sieć gazowa,

c)sieć kanalizacyjna oraz szambo,

d)sieć wodna,

e)sieć teletechniczna.

5.Z budynkiem wolnostojącym, gdzie na parterze znajduje się warsztat oraz część biurowo-socjalna dla części warsztatowej, a na poddaszu lokal mieszkalny powiązane są następujące instalacje:

a)wodna (z sieci wodociągowej),

b)gazowa,

c)energii elektrycznej i siły,

d)centralne ogrzewanie – kotłowania na gaz,

e)kanalizacja sanitarna – zbiornik na ścieki wybieralny,

f)wentylacja grawitacyjna w wszystkich pomieszczeniach,

g)teletechniczna.

6.Przedmiotem dzierżawy, o której mowa we wniosku jest cała Nieruchomość, łącznie z częścią mieszkalną budynku. Ruchomości znajdujące się w części mieszkalnej nie są własnością Upadłego.

Pytania

1.Czy w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 Wnioskodawca będzie działał jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a sprzedaż Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

2.Czy sprzedaż Nieruchomości 1 przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?

3.Czy sprzedaż Nieruchomości 2 przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1.

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 Wnioskodawca będzie działał jako podatnik podatku VAT, a sprzedaż Nieruchomości 1  i Nieruchomości 2 będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Ad 2.

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości 1 przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ad 3.

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości 2 przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Ad 1.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem VAT został określony w art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają (...) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dostawa gruntów,  co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Powyższe nie przesądza jednak o tym, że każda transakcja sprzedaży podlega opodatkowaniu. Istotny jest bowiem nie tylko zakres przedmiotowy Ustawy o VAT, ale także jej zakres podmiotowy. Dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu  do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie,  że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Należy zatem przeprowadzić analizę, czy w analizowanym przypadku Wnioskodawca, sprzedając Nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika VAT.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wynikająca z powyższych przepisów ustawy o VAT definicja działalności gospodarczej jest szeroka  i ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. W pojęciu działalności gospodarczej mieści się również wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Tym samym, wykorzystywanie składników majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania i polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje  na prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

A zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości jest ustalenie czy nieruchomość nabyta została i faktycznie wykorzystana na potrzeby własne, czy też  z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.  Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W ocenie Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie należy uznać, że Nieruchomości były wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej poprzez wykorzystywanie ich przez Upadłego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu warsztatu samochodowego.

Ponadto należy wskazać, że Nieruchomości były przedmiotem umowy dzierżawy. Zgodnie z art. 693  § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony,  a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu  m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce przez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

W kontekście powyższych rozważań dzierżawa Nieruchomości nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, również za sprawą oddania Nieruchomości w dzierżawę, spełniona jest przesłanka wykorzystywania składników majątku  w długim okresie trwania w celach zarobkowych.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy w niniejszej sprawie należy uznać, że Nieruchomości były wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej, pierwotnie poprzez wykorzystywanie ich przez Upadłego w ramach prowadzonego warsztatu samochodowego, a następnie poprzez oddanie Nieruchomości w dzierżawę, zatem Upadły wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym zasadne jest przyjęcie, że w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, a sprzedaż Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Ad 2.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia, o którym mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania,  w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. W świetle powyższego stwierdzić należy, że pierwsze zasiedlenie powstaje już w momencie używania (wykorzystywania) budynku przez podmiot w prowadzonej przez niego działalności.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Nieruchomość 1 jest zabudowana Budynkiem, który stanowi budynek w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Budynek został oddany do użytkowania  w 2001 r., w związku z czym od pierwszego zasiedlenia Budynku upłynął okres co najmniej 2 lat. Ponadto w ciągu 2 lat przed dokonaniem sprzedaży Nieruchomości 1, Budynek nie został ani nie zostanie ulepszony w taki sposób, że wydatki poniesione na jego ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej.

Zatem w odniesieniu do Nieruchomości 1 będą spełnione warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym zasadne jest przyjęcie, że sprzedaż Nieruchomości 1 przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego będzie korzystać  ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ad 3.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia, o którym mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania,  w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. W świetle powyższego stwierdzić należy, że pierwsze zasiedlenie powstaje już w momencie używania (wykorzystywania) budynku przez podmiot w prowadzonej przez niego działalności.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia budynku czy budowli. Należy więc zwrócić uwagę na uregulowania zawarte w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.  Na podstawie art. 3 pkt 2, pkt 3, pkt 3a i pkt 9 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o:

-    budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

-    budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

-    obiekcie liniowym – należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego;

-    urządzeniach budowlanych – należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem wniosku Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży Nieruchomości 2 wraz ze znajdującymi się na niej naniesieniami. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Nieruchomość 2 jest zabudowana utwardzonym parkingiem i utwardzonymi ciągami pieszo-jezdnymi, które służą obsłudze Budynku (położonego na Nieruchomości 1). W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że na Nieruchomości 2 znajdują się budowle w rozumieniu Prawa budowlanego. Pozostałe naniesienia znajdujące się  na Nieruchomości 2, w postaci ogrodzenia stanowią urządzenia budowlane umożliwiające użytkowanie i nie mają wpływu na kwalifikację sprzedawanego gruntu.

Powyższe stanowisko potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2018 r., znak 0114-KDIP1-1.4012.634.2017.1.AO.

Ponadto, od pierwszego zasiedlenia budowli w postaci utwardzonego parkingu i ciągów pieszo -jezdnych upłynął okres co najmniej 2 lat. Ponadto w ciągu 2 lat przed dokonaniem sprzedaży Nieruchomości 2, powyższe budowle nie zostały ani nie zostaną ulepszone w taki sposób, że wydatki poniesione na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły  co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Zatem w odniesieniu do Nieruchomości 2 będą spełnione warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym zasadne jest przyjęcie, że sprzedaż Nieruchomości 2 przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego będzie korzystać  ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług  (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego,  tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności  w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen  v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r.,  sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy także wskazać, że stosownie do przepisu art. 51 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r.  – Prawo upadłościowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 749 ze zm.):

Na podstawie art. 61 ustawy Prawo upadłościowe:

Z kolei, na mocy art. 62 ustawy Prawo upadłościowe:

W myśl art. 75 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe:

Zgodnie z art. 157 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe:

Jak stanowi art. 160 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe:

Na podstawie art. 173 ustawy Prawo upadłościowe:

W świetle cytowanych przepisów, upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania  i rozporządzania majątkiem należącym do niego, jednakże ta okoliczność nie pozbawia upadłego statusu podatnika, do którego to stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych.

We wszelkich postępowaniach, stroną w znaczeniu materialnym pozostaje upadły – to on jest podmiotem praw i obowiązków, natomiast syndykowi przysługuje legitymacja formalna do występowania w tych postępowaniach; jest on stroną w znaczeniu formalnym. W zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez pełnomocnika  ze wszystkimi prawnymi tego stanu rzeczy konsekwencjami. W świetle powyższego, syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację wszystkich obowiązków podatnika i płatnika przez upadłego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w okresie od 1 marca 1996 r. do 31 maja 2023 r. prowadzał działalność gospodarczą pod firmą „C” w ramach, której prowadził warsztat samochodowy.

Z tytułu prowadzonej działalności Wnioskodawca był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Obecnie Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W skład masy upadłości weszły m.in. stanowiące własność Upadłego dwie nieruchomości położone  w (…):

1)nieruchomość składająca się z działki nr 1 o powierzchni 1065 m², (dalej jako: „Nieruchomość 1”) oraz

2)nieruchomość składająca się z działki nr 2 o powierzchni 125 m², (dalej jako: „Nieruchomość 2”).

Nieruchomość 1 została nabyta przez Wnioskodawcę xx września 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży. Transakcja nabycia Nieruchomości 1 nie stanowiła transakcji opodatkowanej podatkiem VAT, w związku z czym transakcja ta nie została udokumentowana fakturą VAT.  Nieruchomość 1 jest zabudowana budynkiem wolnostojącym składającym się z warsztatu samochodowego wraz z zapleczem biurowym i socjalnym oraz części mieszkalnej na poddaszu (dalej jako: „Budynek”). Budynek stanowi budynek w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane. Powierzchnia użytkowa Budynku wynosi 410,50 m² (w tym część mieszkalna  ok. 108,80 m², a część komercyjna ok. 301,70 m²). Budynek został wybudowany i oddany  do użytkowania w 2001 r.

W momencie oddania do użytkowania Budynek posiadał powierzchnię użytkową 375,5 m², na którą składała się część komercyjna o powierzchni 301,70 m² oraz część mieszkalna na poddaszu  o powierzchni 73,8 m². W toku użytkowania budynku, w 2003 r. lub 2004 r., właściciel zaadoptował poddasze nad warsztatem na powiększenie części mieszkalnej o powierzchnię około 35 m².

Nieruchomość 2 została nabyła przez Wnioskodawcę xx września 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży. Transakcja nabycia Nieruchomości 2 nie stanowiła transakcji opodatkowanej podatkiem VAT, w związku z czym transakcja ta nie została udokumentowana fakturą VAT.

Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 (dalej zwane łącznie jako: „Nieruchomości”) stanowią gospodarczą całość: są zabudowane utwardzonym parkingiem i utwardzonymi ciągami pieszo -jezdnymi, które służą obsłudze Budynku. Ponadto na Nieruchomościach znajduje się ogrodzenie otaczające je jako całość. Utwardzany parking, utwardzane ciągi pieszo-jezdne oraz ogrodzenie stanowi budowlę lub jej część w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

W ciągu 2 lat przed dokonaniem sprzedaży Nieruchomości, Budynek oraz pozostałe naniesienia  w postaci utwardzonego parkingu, utwardzonych ciągów pieszo-jezdnych oraz ogrodzenia nie zostały ani nie zostaną ulepszone w taki sposób, że wydatki poniesione na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Nieruchomości w okresie od nabycia do 31 maja 2023 r. (tj. do zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez Upadłego) były wykorzystywane do celów związanych z działalnością gospodarczą Upadłego, który prowadził warsztat samochodowy, z wyłączeniem części mieszkalnej budynku, która przez cały okres prowadzenia w budynku działalności gospodarczej, nie była wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej.

Od dnia 1 czerwca 2023 r. Nieruchomości są objęte odpłatną umową dzierżawy zawartą w (...) w dniu 1 czerwca 2023 r. na czas określony 10-ciu lat. Przedmiotem dzierżawy jest cała Nieruchomość, łącznie z częścią mieszkalną budynku. Postanowieniem z dnia 29 lutego 2024 r. sędzia-komisarz zarządził wypowiedzenie powyższej umowy dzierżawy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenie.

Syndyk planuje zawrzeć umowę sprzedaży Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2.

Pana wątpliwości w analizowanej sprawie, w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy w związku  z planowaną sprzedażą przez Syndyka Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 będzie Pan działał jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług,  a sprzedaż Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej,  co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

W związku z powyższym należy wskazać, że elementami przesądzającymi o uznaniu planowanej przez Syndyka, w trakcie postępowania upadłościowego prowadzonego wobec Pana, sprzedaży Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, za prowadzenie działalności gospodarczej jest przede wszystkim cel w jakim Nieruchomości zostały nabyte oraz całokształt działań jakie Pan podjął w odniesieniu do ww. nieruchomości przez cały okres ich posiadania.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej: Kodeks cywilny:

W myśl art. 693 § 2 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy dzierżawy związane jest z wzajemnym świadczeniem dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika,  że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jej dzierżawcę.

Tak więc, dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług dzierżawy wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane  w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazać zatem należy, że wykonując cywilną umowę dzierżawy, wydzierżawiający świadczy na rzecz dzierżawcy usługi, w rozumieniu przepisów ustawy. W wykonaniu umowy dzierżawy wydzierżawiający dokonuje bowiem na rzecz dzierżawcy świadczeń niebędących dostawą towarów. Majątek (np. nieruchomość) pozostanie jego własnością i wydzierżawiony będzie za odpłatnością (czynsz). Tym samym, dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, z tytułu świadczenia usług dzierżawy usługodawca staje się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym  – podatnikiem podatku VAT zdefiniowanym w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 w okresie od nabycia do 31 maja 2023 r. (tj. do zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez Upadłego) były wykorzystywane do celów związanych z działalnością gospodarczą Upadłego, który prowadził warsztat samochodowy, z wyłączeniem części mieszkalnej budynku, która przez cały okres prowadzenia w budynku działalności gospodarczej, nie była wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej. Od dnia 1 czerwca 2023 r. Nieruchomości są objęte odpłatną umową dzierżawy zawartą w (...) w dniu 1 czerwca 2023 r. na czas określony 10-ciu lat. Przedmiotem dzierżawy jest cała Nieruchomość, łącznie z częścią mieszkalną budynku.

Wobec powyższego, wskazać należy, iż w związku z wykorzystywaniem przez Pana  Nieruchomości 1 (oprócz części mieszkalnej budynku) i Nieruchomości 2 w działalności gospodarczej oraz z tytułu dzierżawy całej Nieruchomości, łącznie z częścią mieszkalną budynku, straciły one charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie w sposób ciągły dla celów zarobkowych Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 spowodowało, że nieruchomości te były wykorzystywane w działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego.

Tym samym, planowana sprzedaż przez Syndyka, Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, dotyczyć będzie mienia wykorzystywanego przez Pana w działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 będzie  Pan działał jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustaw, a sprzedaż Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem  od towarów i usług.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Pana wątpliwości dotyczą również wskazania, czy sprzedaż Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów  i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać  ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest więc ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub ich część ich wykorzystywana,  w tym używana na potrzeby własnej działalności gospodarczej, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie wskazać należy, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Ponadto, jeżeli do dostawy nieruchomości (gruntów, budynków, budowli) nie znajdą zastosowania zwolnienia, o których mowa w powołanych wcześniej przepisach, należy rozważyć zwolnienie,  o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów  – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

-    towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

-    przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie może przysługiwać dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle bądź ich części, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie  z którym:

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części  w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale  z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Odnosząc się do Pana wątpliwości dotyczących możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT do sprzedaży Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków i budowli znajdujących się na tych nieruchomościach i jaki upłynął okres od tego momentu.

Z wniosku wynika, że Nieruchomość 1 została nabyta przez Wnioskodawcę xx września 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży. Nieruchomość 1 jest zabudowana budynkiem wolnostojącym składającym się z warsztatu samochodowego wraz z zapleczem biurowym i socjalnym oraz części mieszkalnej na poddaszu. Budynek stanowi budynek w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.  – Prawo budowlane. Budynek został wybudowany i oddany do użytkowania w 2001 r. W momencie oddania do użytkowania Budynek posiadał powierzchnię użytkową 375,5 m², na którą składała się część komercyjna o powierzchni 301,70 m² oraz część mieszkalna na poddaszu o powierzchni  73,8 m². W toku użytkowania budynku, w 2003 r. lub 2004 r., właściciel zaadoptował poddasze nad warsztatem na powiększenie części mieszkalnej o powierzchnię około 35 m². Nieruchomość 2 została nabyła przez Wnioskodawcę xx września 2006 r. Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 (dalej zwane łącznie jako: „Nieruchomości”) stanowią gospodarczą całość: są zabudowane utwardzonym parkingiem i utwardzonymi ciągami pieszo-jezdnymi, które służą obsłudze Budynku. Ponadto  na Nieruchomościach znajduje się ogrodzenie otaczające je jako całość. Utwardzany parking, utwardzane ciągi pieszo-jezdne oraz ogrodzenie stanowi budowlę lub jej część w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. W ciągu 2 lat przed dokonaniem sprzedaży Nieruchomości, Budynek oraz pozostałe naniesienia w postaci utwardzonego parkingu, utwardzonych ciągów pieszo-jezdnych oraz ogrodzenia nie zostały ani nie zostaną ulepszone w taki sposób, że wydatki poniesione na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej. Nieruchomości w okresie od nabycia  do 31 maja 2023 r. (tj. do zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez Upadłego) były wykorzystywane do celów związanych z działalnością gospodarczą Upadłego. Ponadto,  od dnia 1 czerwca 2023 r. Nieruchomości łącznie z częścią mieszkalną budynku są objęte odpłatną umową dzierżawy zawartą w (...) 1 czerwca 2023 r. na czas określony 10-ciu lat.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz treść powołanych przepisów prawa należy stwierdzić,  że sprzedaż budynku i budowli posadowionych na Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ spełnione zostaną warunki wymienione w tym przepisie. W stosunku do budynków i budowli znajdujących  się na Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 doszło do ich pierwszego zajęcia (użytkowania), najpóźniej w 2006 r. i od pierwszego zasiedlenia ww. budynku i budowli minął okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto, w ciągu 2 lat przed dokonaniem sprzedaży Nieruchomości, budynek oraz pozostałe naniesienia  w postaci utwardzonego parkingu, utwardzonych ciągów pieszo-jezdnych oraz ogrodzenia nie zostały ani nie zostaną ulepszone w taki sposób, że wydatki poniesione na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku dostawą ww. budynku i budowli, sprzedaż gruntu, na którym posadowione  są te naniesienia, również będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy.

Zatem nie jest konieczna dalsza analiza możliwości korzystania ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynku, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji stwierdzić należy, że sprzedaż Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 (zabudowanych budynkiem i budowlami) będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług  na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytanie oznaczonego we wniosku nr 2 i nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto,  w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.