Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

ShutterStock
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT kwoty (...) zł netto miesięcznie za każdy z osobna miesiąc, począwszy od października 2024 r. do grudnia 2024 r. oraz od stycznia 2025 r. do września 2025 r. za wcześniejsze rozwiązanie umowy – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 10 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

·opodatkowania podatkiem VAT w stawce 23% kwoty (...) zł netto miesięcznie za każdy z osobna miesiąc, począwszy od października 2024 r. do grudnia 2024 r. za wcześniejsze rozwiązanie umowy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

·opodatkowania podatkiem VAT w stawce 23% kwoty (...) zł netto miesięcznie za każdy z osobna miesiąc, począwszy od stycznia 2025 r. do września 2025 r. za wcześniejsze rozwiązanie umowy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, czynny podatnik podatku VAT, zawarł 28 grudnia 2021 r. umowę najmu, na mocy której wynajął Najemcy ((...) sp. z o.o. wcześniej (...) sp. z o.o.), który jest również czynnym podatnikiem podatku VAT, „Obiekt” składający się m.in. z pomieszczenia magazynowo-produkcyjno-technicznego oraz pomieszczenia biurowo-socjalnego. Zgodnie z zapisami umowy, Obiekt to „Teren” oraz wszelkie budynki, w tym „Budynek”, budowle, drogi wewnętrzne, miejsca parkingowe, miejsca załadunku lub inne obiekty na Terenie oraz wszystko, co jest dołączone do tych budynków, budowli, dróg wewnętrznych, miejsc parkingowych, miejsc załadunku i obiektów. Powierzchnią najmu natomiast jest łączna powierzchnia pomieszczeń biurowo-socjalnych oraz pomieszczeń magazynowo-produkcyjno-technicznych, na podstawie której naliczany jest czynsz zgodnie z umową najmu.

„Teren” to nieruchomość położona w (...), stanowiąca działkę nr (...), dla której Sąd Rejonowy (...) prowadzi księgę wieczystą o numerze (...).

„Obiekt” został wynajęty Najemcy przez Wnioskodawcę, w celu prowadzenia działalności produkcyjnej i ogólnomagazynowej wyrobów gotowych lub ich części w pomieszczeniach magazynowo-produkcyjno-technicznych oraz na cele biurowe i socjalne w pomieszczeniach biurowo-socjalnych, zgodnie z jego przeznaczeniem, zawartą umową najmu oraz obowiązującymi przepisami prawa polskiego.

Hala (...) to Budynek znajdujący się na Terenie, składającym się z pomieszczeń magazynowo-produkcyjno-technicznych oraz pomieszczeń biurowo-socjalnych, wchodzących w skład Obiektu. Zgodnie z zawartą umową z 28 grudnia 2021 r., okres najmu i obowiązek zapłaty czynszu przez najemcę rozpoczął się w okresach ubiegłych (data podpisania protokołu odbioru Hali (...) to (...)), oraz miał wygasnąć po upływie 10 (dziesięciu) lat od daty rozpoczęcia najmu „Obiektu”.

Wynajmujący za świadczone usługi wynajmu „Obiektu” wystawiał od paru lat swoje faktury VAT na rzecz Najemcy.

3 lipca 2024 r. zostało podpisane pomiędzy stronami „Wypowiedzenie umowy najmu Hali (…)”, w którym Najemca złożył wypowiedzenie umowy najmu z 28 grudnia 2021 r. dla Hali (...) ze skutkiem na 30 września 2024 r. oraz Terenu.

5 grudnia 2024 r., Wnioskodawca wraz z Najemcą podpisali dodatkowe porozumienie zmieniające:

-wypowiedzenie z 3 lipca 2024 r. oraz

-umową najmu z 28 grudnia 2021 r.,

którego celem było określenie chęci wynajmu przez Najemcę jedynie części Hali (...) oraz określenie wartości kwoty przysługującej Wynajmującemu za powstrzymywanie się od dokonywania czynności, tj. wynajmu „Obiektu” do końca okresu przewidzianego umową, tolerowanie czynności lub sytuacji związanej z wcześniejszym rozwiązaniem umowy z 28 grudnia 2021 r. przez Najemcę z uwagi, że podpisana umowa najmu z 28 grudnia 2021 r. przewidywała wygaśnięcie po upływie 10 lat obowiązku najmu „Obiektu” oraz obowiązku zapłaty czynszu przez Najemcę na rzecz Wnioskodawcy.

W porozumieniu z 5 grudnia 2024 r. strony ustaliły między innymi, że:

-umowa najmu z 28 grudnia 2021 r. wyżej opisana, dotycząca Hali (…), została rozwiązana z dniem 30 września 2024 r. wskutek wypowiedzenia z 3 lipca 2024 r.,

-Hala (...) oraz teren, na którym składowane były materiały zostaną opuszczone przez Najemcę do 30 listopada 2024 r. i przekazane Wynajmującemu w stanie wolnym od wad. Teren przy Hali zostanie uprzątnięty, a składowane tam materiały zostaną usunięte.

-za wcześniejsze rozwiązanie umowy, Najemca zapłaci Wynajmującemu czyli Wnioskodawcy kwotę (...) zł netto = (...) zł netto. Kwota ta jest płatna w 12 równych miesięcznych ratach w wysokości (...) zł netto każda, płatnych począwszy od października 2024 r. do września 2025 r.

Wynajmujący wynajmie część powierzchni hali (...) (około (...) m2). Warunki najmu zostaną uregulowane w odrębnej umowie, którą Strony zamierzają zawrzeć na czas nieokreślony z dwumiesięcznym okresem wypowiedzenia. Wynajmujący zapewni dostęp do nieruchomości oraz Hali (…).

Pytania

1.Czy kwota (...) zł netto miesięcznie za każdy z osobna miesiąc, począwszy od 10/2024 do 12/2024 przysługująca Wnioskodawcy od Najemcy, za wcześniejsze rozwiązanie umowy z 28 grudnia 2021 r., uregulowana porozumieniem z 5 grudnia 2024 r. powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT w stawce 23%?

2.Czy kwota (...) zł netto miesięcznie za każdy z osobna miesiąc, począwszy od 01/2025 do 09/2025, przysługująca Wnioskodawcy od Najemcy, za wcześniejsze rozwiązanie umowy z 28 grudnia 2021 r., uregulowana porozumieniem z 5 grudnia 2024 r. powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT w stawce 23%?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, kwota wypłacona jak i ta, która będzie wypłacana na podstawie regulacji zawartej w porozumieniu z 5 grudnia 2024 r. odnoszącym się do umowy z 28 grudnia 2021 r., stanowi w istocie rozliczenie z tytułu umowy najmu. Jest rodzajem „odstępnego”, zapłatą za zgodę kontrahenta na prawo do wcześniejszego wycofania się z umowy. W tej sytuacji, analizując tę czynność z punktu widzenia skutków wywołanych na gruncie u.p.t.u., zawarte pomiędzy stronami porozumienie z 5 grudnia 2024 r. odnoszące się do zawartej umowy najmu, charakteryzuje się ekwiwalentnością. Wnioskodawca bowiem godzi się na wcześniejsze rozwiązanie umowy, a w zamian otrzymuje od Najemcy wynagrodzenie w postaci kwoty równej wartości określonej w porozumieniu, płatnych co miesiąc w równych wartościach od października 2024 r. do września 2025 r.

Oznacza to, że Wnioskodawca dokonał i będzie dokonywał czynności wprost wymienionej w art. 8 ust. 1 u.p.t.u., która podlega opodatkowaniu. Istnieje zatem bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym i otrzymywanym wynagrodzeniem co oznacza, że kwota ustalona na mocy zawartego porozumienia z 5 grudnia 2024 r. odnoszącym się do umowy najmu, w zamian za odstąpienie od tej umowy (więc powstrzymywanie się od dokonywania czynności, tj. wynajmu „Obiektu” do końca okresu przewidzianego umową, tolerowanie tej sytuacji) stanowi wynagrodzenie za te usługi i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i powinna zostać udokumentowana fakturą VAT ze wskazaną stawką podstawową podatku VAT 23%. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego I SA/Rz 566/17 z 12 października 2017 r.

W ocenie Wnioskodawcy jak również, WSA w przytoczonym powyżej orzeczeniu, o tym, że w sprawie nie mamy do czynienia z odszkodowaniem, które ma na celu naprawienie szkody, przemawia to, że sam fakt wcześniejszego rozwiązania umowy nie daje jeszcze podstaw do twierdzenia o wystąpieniu szkody.

Taki pogląd znajduje swoje poparcie w orzecznictwie NSA (wyroki: z 7 lutego 2014 r., sygn. akt I FSK 1664/12 i z 10 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 981/13, CBOSA, odwołujące się do rozważań na temat kary umownej, zawartych w uchwale SN z 18 lipca 2012 r., sygn. akt III CZP 39/12) oraz wyroku TSUE z 15 grudnia 1993 r. w sprawie C-63/92 Lubbock Fine & Co. Wywody zaprezentowane przez Sąd przedstawione w tych orzeczeniach mają szerszy wymiar i pozwalają odnieść je generalnie do umów występujących w obrocie, w tym umów najmu a co za tym idzie do zaistniałego stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie a dotyczącej przedmiotowej umowy najmu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie, nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. w związku z art. 471 i art. 483 § 1 K.c. poprzez ich błędną wykładnię.

Zdaniem Wnioskodawcy kwota z tytułu przedwczesnego rozwiązania umowy najmu przez Najemcę nie ma charakteru odszkodowania czy kary umownej za poniesioną przez Wynajmującego szkodę, a należy je traktować jako wynagrodzenie należne Wnioskodawcy za usługi przewidziane w umowie.

Z tytułu wypowiedzenia przez Najemcę, umowy z 28 grudnia 2021 r. dla Hali (...) przed upływem okresu, na który została zawarta, Wynajmującemu przysługuje od Najemcy określone w tej umowie, zmienione przez później podpisane wypowiedzenie umowy najmu Hali (...) z 3 lipca 2024 r. oraz porozumienie z 5 grudnia 2024 r., świadczenie pieniężne w kwocie (...) zł netto ((...)) płatne w równych wartościach (...) zł netto ((...)) każda co miesiąc, począwszy od października 2024 r. do września 2025 r. Świadczenie pieniężne jest więc płatnością wynikającą z łączącego strony stosunku zobowiązaniowego. Stanowi ono przy tym przewidziane porozumieniem z 5 grudnia 2024 r., odnoszącego się do umowy najmu z 28 grudnia 2021 r., odstępne, które umożliwia Najemcy wcześniejsze zakończenie tego stosunku mimo, że nie upłynął okres zastrzeżony w umowie, tj. 10 lat licząc od daty rozpoczęcia najmu. Innymi słowy można przyjąć, że świadczenie to stanowi ekwiwalent za zgodę na wcześniejsze rozwiązanie (wypowiedzenie) umowy najmu zawartej 28 grudnia 2021 r.

Zdaniem Strony, zapłata przez Najemcę, na podstawie zawartej między Wnioskodawcą (Wynajmującym) a Najemcą umowy z 28 grudnia 2021 r. w powiązaniu z wypowiedzeniem umowy najmu Hali (...) z 3 lipca 2024 r. oraz podpisanego dokumentu o nazwie „Zmiana porozumienia z dnia 03.07.2024 do umowy najmu z dnia 28.11.2021 r. dotyczącej hali (...)” zawartego pomiędzy stronami, określonej kwoty za przedwczesne rozwiązanie umowy najmu, stanowi wynagrodzenie w zamian za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. W konsekwencji, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w orzeczeniu NSA z 7 października 2020 r. sygn. akt I FSK 22/18.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. „Przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji” (NSA z 7 października 2020 r. sygn. akt I FSK 22/18). Opisane we wniosku o wydanie interpretacji zdarzenie przeszłe oraz przyszłe dotyczące możliwości przedwczesnego zakończenia (wypowiedzenia) umowy najmu przez Najemcę polega właśnie na tolerowaniu tej sytuacji przez Wynajmującego w zamian za umówione wynagrodzenie. Podstawą wypłaty tego wynagrodzenia jest umowa najmu zmieniona podpisanymi przez obie strony porozumieniami, z których wynikają warunki w jakich świadczenie jest należne a także jego wysokość. Przedstawiona czynność spełnia więc wszelkie przesłanki do uznania jej za odpłatne świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., które stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy jego wynagrodzenie będące odstępnym, nie powinno być traktowana jako zryczałtowane odszkodowanie (kara umowna), wobec czego art. 471 i art. 483 § 1 K.c. nie znajdują zastosowania. Zdaniem Wnioskodawcy kwota odstępnego jaką Najemca zobligowany jest na podstawie zawartego porozumienia w powiązaniu z zawartą umową stanowi ekwiwalent wobec usług świadczonych przez Wynajmującego. Podnosząc te argumenty bierze się pod uwagę autonomiczny charakter pojęć i definicji zawartych w u.p.t.u. Ustawa ta reguluje prawo daninowe w obszarze zharmonizowanym z prawem unijnym i z założenia, aby zapewnić jednolitość regulacji w obszarze Unii Europejskiej, odrywa się od unormowań zawartych w krajowym porządku prawnym i wypracowuje własną siatkę pojęciową. Dlatego, też w analizowanym przypadku, z uwagi przedwczesnego rozwiązania umowy najmu przez Najemcę nie będziemy mieli do czynienia, po stronie Wynajmującego ze szkodą, za którą należy się Wnioskodawcy odszkodowanie w postaci zryczałtowanej kary umownej. Z uwagi braku zasadności wystąpienia szkody bądź kary umownej w zdarzeniu występującym między stronami, kluczowe jest, że opisane w stanie faktycznym zdarzenie mieści się w definicji odpłatnego świadczenia usługi. Polega bowiem na zobowiązaniu się przez Wynajmującego za określonym w porozumieniu z 5 grudnia 2024 r. wynagrodzeniem do tolerowania wcześniejszego (przed upływem okresu zastrzeżonego przewidzianego umową z 28 grudnia 2021 r.) odstąpienia od umowy przez Najemcę a zatem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, tj. 23% zgodnie z art. 146 ef ust 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie opodatkowania podatkiem VAT kwoty (...) zł netto miesięcznie za każdy z osobna miesiąc, począwszy od października 2024 r. do grudnia 2024 r. oraz od stycznia 2025 r. do września 2025 r. za wcześniejsze rozwiązanie umowy – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Pojęcie świadczenia usług ma więc bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Jednocześnie należy podkreślić, że czynność podlega opodatkowaniu, gdy dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE wyrażonym w szeregu orzeczeń (por. C-16/93, C-89/81, C-154/80, C-498/99) za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu, uważane mogą być takie sytuacje, w których istnieje bezpośredni związek pomiędzy daną czynnością a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem.

W orzeczeniu C-154/80 Trybunał stwierdził, że podstawą opodatkowania z tytułu wykonania usługi „jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie za usługę i że usługa jest tym samym opodatkowana tylko, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem”. Do uznania danej czynności za usługę konieczne jest istnienie zidentyfikowanego odbiorcy usługi, beneficjenta danej czynności, przy czym aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności w zamian za wynagrodzenie, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy ta czynność skutkuje uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

Podsumowując, świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego świadczona jest usługa. Ponadto pomiędzy świadczoną usługą a płatnością otrzymaną w zamian za tę usługę musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. 28 grudnia 2021 r. zawarł Pan z Najemcą umowę najmu, na mocy której wynajął mu Pan Obiekt. Hala (...) to Budynek znajdujący się na Terenie, składającym się z pomieszczeń magazynowo-produkcyjno-technicznych oraz pomieszczeń biurowo-socjalnych, wchodzących w skład Obiektu. Zgodnie z zawartą umową, okres najmu i obowiązek zapłaty czynszu przez najemcę rozpoczął się w okresach ubiegłych, oraz miał wygasnąć po upływie 10 lat od daty rozpoczęcia najmu Obiektu. Za świadczone usługi wynajmu Obiektu wystawiał Pan faktury VAT na rzecz Najemcy. 3 lipca 2024 r. zostało podpisane pomiędzy stronami „Wypowiedzenie umowy najmu Hali (...)”, w którym Najemca złożył wypowiedzenie umowy najmu z 28 grudnia 2021 r. dla Hali (...) ze skutkiem na 30 września 2024 r. oraz Terenu. 5 grudnia 2024 r., wraz z Najemcą podpisał Pan dodatkowe porozumienie zmieniające wypowiedzenie z 3 lipca 2024 r. oraz umowę najmu z 28 grudnia 2021 r., którego celem było określenie chęci wynajmu przez Najemcę jedynie części Hali (...) oraz określenie wartości kwoty przysługującej Panu za powstrzymywanie się od dokonywania czynności, tj. wynajmu Obiektu do końca okresu przewidzianego umową, tolerowanie czynności lub sytuacji związanej z wcześniejszym rozwiązaniem umowy z 28 grudnia 2021 r. przez Najemcę z uwagi, że podpisana umowa najmu z 28 grudnia 2021 r. przewidywała wygaśnięcie po upływie 10 lat obowiązku najmu Obiektu oraz obowiązku zapłaty czynszu przez Najemcę na Pana rzecz. W porozumieniu z 5 grudnia 2024 r. strony ustaliły między innymi, że:

·umowa najmu z 28 grudnia 2021 r., dotycząca Hali (…), została rozwiązana z dniem 30 września 2024 r. wskutek wypowiedzenia z 3 lipca 2024 r.,

·Hala (...) oraz teren, na którym składowane były materiały zostaną opuszczone przez Najemcę do 30 listopada 2024 r. i przekazane Panu w stanie wolnym od wad. Teren przy Hali zostanie uprzątnięty, a składowane tam materiały zostaną usunięte.

·za wcześniejsze rozwiązanie umowy, Najemca zapłaci Panu kwotę (...) zł netto = (...) zł netto. Kwota ta jest płatna w 12 równych miesięcznych ratach w wysokości (...) zł netto każda, płatnych począwszy od października 2024 r. do września 2025 r.

Wynajmie Pan część powierzchni Hali (...). Warunki najmu zostaną uregulowane w odrębnej umowie, którą strony zamierzają zawrzeć na czas nieokreślony z dwumiesięcznym okresem wypowiedzenia. Zapewni Pan dostęp do nieruchomości oraz Hali (...).

Pana wątpliwości dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT kwoty (...) zł netto miesięcznie za każdy z osobna miesiąc, począwszy od października 2024 r. do grudnia 2024 r. oraz od stycznia 2025 r. do września 2025 r. za wcześniejsze rozwiązanie umowy.

Jak wskazano wyżej, pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przy czym, nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT w rozumieniu przepisów ustawy. Co do zasady, w orzecznictwie i praktyce organów podatkowych przyjmuje się, iż aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie trzy następujące warunki:

1.powinno istnieć określone świadczenie,

2.powinien istnieć bezpośredni beneficjent świadczenia,

3.świadczeniu usługodawcy powinno odpowiadać świadczenie wzajemne ze strony nabywcy, tj. beneficjenta świadczenia (wynagrodzenie).

Biorąc pod uwagę powyższe, w omawianych okolicznościach wskazane powyżej warunki należy uznać za spełnione, ponieważ:

1.istnieje świadczenie – w postaci powstrzymywanie się Pana od dokonywania czynności, tj. wynajmu Obiektu do końca okresu przewidzianego umową oraz tolerowanie czynności lub sytuacji związanej z wcześniejszym rozwiązaniem umowy z 28 grudnia 2021 r. przez Najemcę.

2.bezpośrednim beneficjentem świadczenia jest Najemca,

3.ww. świadczeniu odpowiada określona w porozumieniu kwota.

Ponadto, aby stwierdzić, że przedmiotowa kwota stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, a nie rodzaj odszkodowania, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 361 ustawy Kodeks cywilny:

§ 1. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

§ 2. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W myśl art. 362 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Stosownie do art. 363 ustawy Kodeks cywilny:

§ 1. Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

§ 2. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone przepisy, szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem, a szkodą. Istotą odszkodowań nie jest płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczeniem w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Ponadto należy wskazać na orzeczenie NSA z dnia 7 lutego 2014 r. sygn. akt I FSK 1664/12, w którym to wyroku Sąd powołał się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca 2012 r. sygn. akt III CZP 39/12, cytując ww. uchwałę: ,,kara umowna jest związana z odpowiedzialnością odszkodowawczą za szkodę spowodowaną niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania niepieniężnego (poszczególnymi przejawami nienależytego wykonania zobowiązania). Odstąpienie od umowy nie jest ani nienależytym wykonaniem zobowiązania, ani niewykonaniem zobowiązania, lecz wykonaniem przez jedną ze stron stosunku obligacyjnego uprawnienia prawnokształtującego, realizowanego na podstawie postanowienia zawartego w umowie wzajemnej (art. 395 § 1 i art. 492 k.c.), albo wynikającego z przepisów ustawy”.

W świetle powyższego nie można więc uznać, by kwota (...) zł netto opisana we wniosku stanowiła odszkodowanie lub karę umowną. Kwota ta nie wiąże się bowiem z niewykonaniem bądź nienależytym wykonaniem zobowiązania.

Porozumienie podpisane z Najemcą ma niewątpliwie charakter zobowiązaniowy – jego celem było określenie chęci wynajmu przez Najemcę jedynie części Hali (...) oraz określenie wartości kwoty przysługującej Panu za powstrzymywanie się od dokonywania czynności, tj. wynajmu Obiektu do końca okresu przewidzianego umową, tolerowanie czynności lub sytuacji związanej z wcześniejszym rozwiązaniem umowy z 28 grudnia 2021 r. przez Najemcę.

Omawiana kwota (...) zł netto określona w porozumieniu stanowi zatem formę zapłaty za umownie uzgodnione działania. Istnieje więc bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym z tego tytułu wynagrodzeniem. W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczeniem w zamian za wynagrodzenie.

Reasumując, zapłata przez Najemcę kwoty wynikającej z zawartego pomiędzy stronami porozumienia jest zapłatą wynagrodzenia za wykonanie usługi na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, stwierdzam, że kwota (...) zł netto miesięcznie za każdy z osobna miesiąc, począwszy od października 2024 r. do grudnia 2024 r. oraz od stycznia 2025 r. do września 2025 r. przysługująca Panu od Najemcy, za wcześniejsze rozwiązanie umowy powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT.

Tym samym, Pana stanowisko w sprawie w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

·zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym, Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie opodatkowania podatkiem VAT kwoty (...) zł netto miesięcznie za każdy z osobna miesiąc, począwszy od października 2024 r. do grudnia 2024 r. oraz od stycznia 2025 r. do września 2025 r. za wcześniejsze rozwiązanie umowy.

Natomiast w zakresie zastosowania stawki w wysokości 23% dla kwoty (...) zł netto miesięcznie za każdy z osobna miesiąc, począwszy od października 2024 r. do grudnia 2024 r. oraz od stycznia 2025 r. do września 2025 r. za wcześniejsze rozwiązanie umowy zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.