Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji  zamiany nieruchomości za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT oraz braku zwolnienia od podatku zamiany nieruchomości jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 stycznia 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność w myśl art. 2 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Stosownie do art. 7 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należą m.in:

1) sprawy z zakresu ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;

Gmina w dniu (…) przed notariuszem zawarła w formie aktu notarialnego umowę zamiany, której przedmiotem jest zamiana nieruchomości gruntowych z osobami fizycznymi. Przedmiotem umowy zamiany, są nieruchomości gruntowe oznaczone:

1.stanowiąca własność Gminy – działka nr 1 o powierzchni 0,0756 ha dla, której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą pod oznaczeniem (…). Przedmiotowa działka położona jest w rejonie drogi publicznej – (…), nie znajdują się na niej wody płynące ani stojące w rozumieniu ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo Wodne (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1087 ze zm.). Nieruchomość ta znajduje się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (Uchwała Rady Gminy (…). Działka nr 1 (…) leży w jednostce „6UT”- tereny usług turystycznych (100% powierzchni), na wymienionym terenie nie wyznaczono obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji na podst. art. 8 ustawy o rewitalizacji z dnia 9.10.2015 r. jak również nie ustanowiono Specjalnej Strefy Rewitalizacji zgodnie z art. 25 tejże ustawy.

Wartość rynkowa prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr 1 została określona na kwotę 98 400,00 zł brutto – zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym dnia 21.08.2024 r. przez rzeczoznawcę majątkowego.

oraz

2.współużytkownicy wieczyści do dnia (…) gruntu (będącego własnością Skarbu Państwa) działki o nr 2 o pow.0,0082 ha, nr 3 o pow. 0,0227 ha, nr 4 o pow. 0,0101 ha, nr 5 o pow. 0,0054 ha, nr 6 o pow. 0,0031 ha, której użytkownikami wieczystymi są osoby fizyczne, dla której prowadzona jest księga wieczysta (…). Przedmiotowe działki położone są w rejonie drogi publicznej – (…), nie znajdują się na działkach wody płynące ani stojące w rozumieniu ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo Wodne (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1087 ze zm.). Nieruchomości te znajdują się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (Uchwała Rady Gminy (…). Działki o numerze 2 i 3 (…) leżą w jednostce "9ZL” – tereny lasów (100% powierzchni), działki nr 4, 5 oraz 6 (…) leżą w jednostce „6UT”- tereny usług turystycznych (100% powierzchni). Na wymienionym terenie nie wyznaczono obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji na podst. art. 8 ustawy o rewitalizacji z dnia 9.10.2015 r. jak również nie ustanowiono Specjalnej Strefy Rewitalizacji zgodnie z art. 25 tejże ustawy.

Pismem (…) Starosta (….) reprezentujący Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami wyraża zgodę na odłączenie przedmiotowych działek o pow. łącznej 0,0495 ha położonych w (…) stanowiących własność Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym osób fizycznych wymienionych w akcie notarialnym z księgi wieczystej (…) oraz założenia dla nich nowej księgi wieczystej.

Wartość rynkowa prawa użytkowania wieczystego nieruchomości została określona na łączną kwotę (…) zgodnie z operatami szacunkowymi sporządzonym dnia (...).06.2024 r. przez rzeczoznawcę majątkowego, Rada Gminy (…) uchwałą nr (….) z dnia (….) w sprawie wyrażenia zgody na zamianę nieruchomości położonych w (…), wyraziła zgodę na dokonanie zamiany prawa własności nieruchomości położonej w (….) oznaczonej nr 1 o pow. 0,0756 ha stanowiącej własność Gminy (…), dla której prowadzona jest księga wieczysta (…) na prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w (…) wymienionych w pkt 2, dla których prowadzona jest księga wieczysta (…).

Zamieniane działki Gmina zamierza przeznaczyć pod budowę ścieżek rowerowych.

W związku z nierówną wartością zamienianych nieruchomości zastosowano dopłatę w wysokości równej różnicy zamienianych nieruchomości tj. (…) należnej Gminie (…).

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Czy na dzień zamiany działka nr ma/będzie miała przeznaczenie budowlane zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, bądź czy dla tej działki została wydana/będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego?

Ad.1.

Jak wskazano we wniosku, działka nr 1 położona w (…), na dzień nabycia tj. (..).12.2024 r. była oznaczona w MPZP jako:

- 6UT – Tereny usług turystycznych.

Zgodnie z § 21 ust.1 pkt 1b Uchwały (…), przeznaczenie terenów usług turystycznych oznaczonych symbolem 1UT, 2UT, 5UT - 8UT, ustalono jako „zabudowa usługowa w zakresie: sportu, rekreacji, kultury, rozrywki, zdrowia, odnowy biologicznej, gastronomii, handlu”.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że działka na dzień nabycia będzie miała przeznaczenie budowlane. Ponadto od dnia nabycia MPZP nie uległ zmianie, dlatego też przeznaczenie przedmiotowej działki na dzień dzisiejszy pozostaje bez zmian – czyli ma przeznaczenie budowlane.

Z uwagi na to, iż teren całej Gminy (…) objęty jest MPZP Gmina nie wydaje warunków zabudowy. Dla przedmiotowej działki nie planuje się również wydania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

2. Czy w stosunku do działki 1 przysługiwało Państwu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Ad. 2.

Wojewoda (…) decyzją z (….) na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 14 ustawy z dnia (...) maja 1990 roku – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawą o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Zarządu Gminy (…) przekazał na własność Gminie (…) grunt oznaczony w ewidencji gruntów nr 2 o pow. 2,6265 ha, położonej w (…), objęty zbiorem dokumentów nr (…), prowadzonym w Sądzie Rejonowym (…), opisany w protokole inwentaryzacyjnym stanowiącym integralną część decyzji.

Następnie:

-decyzją administracyjną (…); działka (…) uległa podziałowi na działki (….),

-decyzją administracyjną (…); nastąpił podział działki (…) na działki (…),

-decyzją administracyjną (…); nastąpił podział działki (…) na działki (…),

-decyzją administracyjną (…); nastąpił podział działki (…) na działki (…),1, (…)

Ustawa z dnia 11.03.2004 o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 poz. 361, późn. zm.) w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku „dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.”

W omawianej sprawie nieruchomość położona w (…) nr 1 o pow. 0,0756 ha stanowiąca własność Gminy (…), dla której prowadzona jest księga wieczysta (…) znajduje się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w jednostce „6UT”- tereny usług turystycznych -100% powierzchni. Czyli znajduje się na terenie budowlanym przeznaczonym pod zabudowę usług turystycznych i rekreacyjnych. Tym samym, nie może mieć zastosowania tutaj zwolnienie z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Dalej, art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, do dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

2. brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w wymienionym art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 powołał się na dyrektywę z 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1 z późn. zm.) w którym wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

Dalej, w wyroku, na który powołuje się NSA, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar, nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie będą spełnione, ponieważ Gmina nabyła przedmiotową działkę (która uległa podziałom wskazanym wyżej) na podstawie decyzji Wojewody (…) z dnia (…) stwierdzającej nabycie z mocy prawa, nieodpłatne mienia Skarbu Państwa. W momencie nabycia nieruchomości przez Gminę nie wystąpił podatek od towarów i usług. Nie można zatem uznać, że Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W tej sytuacji nie można mówić, że Gminie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu powyższej nieruchomości lub, że takie prawo nie przysługiwało.

W zaistniałej sytuacji brak spełnienia łącznie wymienionych wyżej dwóch warunków, wyklucza zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym, w opisanej sytuacji czynność zamiany nieruchomości gruntowej przez Gminę w drodze umowy zamiany:

1.będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (stawką 23%), zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy,

2.a także Gmina nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

3. Czy działka 1 była wykorzystywana przez Państwa wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku?

Ad.3

Nieruchomość opisana wyżej stanowiła własność Gminy, nie była zajęta na działalność gospodarczą. Nabyta w drodze decyzji Wojewody (…) na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 14 ustawy z dnia 10 maja 1990 roku – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawą o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.). Działka stanowiła do dnia zbycia teren porośnięty trawą, zakrzaczony, niezabudowany, bez jakichkolwiek śladów zagospodarowania go na cel turystyczny.

Gmina nie poniosła wydatków inwestycyjnych na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości. Nieruchomość stanowiąca działkę oznaczoną nr 1 nie była udostępniana przez Gminę w sposób odpłatny bądź nieodpłatny na rzecz jakiegokolwiek podmiotu.

Mając na uwadze art. 7 ustawy, nie każda czynność stanowiąca dostawę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy: „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Dalej art. 15 ust.2 ustawy stanowi: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy: „Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.”

Zapisy te są odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym:

„Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte”.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych, czyli w omawianej sprawie: umowa zamiany nieruchomości zawarta przez Gminę. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z uwagi na fakt, że zamiana nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla czynności zamiany działek Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a powyższa czynność w świetle ustawy będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem, mimo tego, iż wymieniona działka nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT przez Gminę, to w omawianej sprawie nieruchomość położona w (…) oznaczona nr 1 o pow. 0,0756 ha stanowiąca własność Gminy (…), dla której prowadzona jest księga wieczysta (…), znajduje się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w jednostce „6UT”- tereny usług turystycznych - 100% powierzchni. Czyli znajduje się na terenie budowlanym przeznaczonym pod zabudowę usług turystycznych i rekreacyjnych zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego. To, tym samym, nie może mieć zastosowanie w tym przypadku zwolnienie z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, jak wskazano wyżej.

Pytania (z których pytanie oznaczone nr 2 ostatecznie sformułowano w piśmie z 22 stycznia 2025 r.)

1.Czy zamiana opisanych nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

2.Czy zamiana działek w drodze umowy korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy - dokonana zamiana prawa własności nieruchomości położonej w (…) oznaczonej nr 1 o pow. 0,0756 ha stanowiącej własność Gminy (…), dla której prowadzona jest księga wieczysta (…) na prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w (…) wymienionych wyżej, dla których prowadzona jest księga wieczysta (…), podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zastosowana stawka opodatkowania 23% wartości nieruchomości netto.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., 361 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają między innymi, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowiącym, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast definicja terenów budowlanych zawarta została w pkt 33 art. 2 ustawy stanowiąc, że przez tereny budowlane - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.”

Jak wskazano, o przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku w zależności od rodzaju inwestycji, będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy. W omawianej sprawie nieruchomość położona w (…) oznaczona nr 1 o pow. 0,0756 ha stanowiąca własność Gminy (…), dla której prowadzona jest księga wieczysta (…) znajduje się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w jednostce „6UT”- tereny usług turystycznych -100% powierzchni (Uchwała Rady Gminy (…). Czyli znajduje się na terenie budowlanym przeznaczonym pod zabudowę usług turystycznych i rekreacyjnych.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tą czynność. W niniejszym przypadku wartości te zostały określone w zawartej umowie zamiany na podstawie operatów szacunkowych sporządzonymi przez obie strony umowy. A w związku z nierówną wartością zamienianych nieruchomości zastosowano dopłatę w wysokości równej różnicy zamienianych nieruchomości należnej Gminie (…).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zamiana gruntów co do zasady jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 7 ust. 1 tejże ustawy, ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika też, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy, co powoduje, iż ich zamiana jest zamianą towarów, czyli odpłatną dostawą towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie zawartej przez Gminę umowy zamiany nieruchomości nastąpiło przeniesienie pomiędzy stronami prawa do rozporządzania nieruchomościami gruntowymi jak właściciel. Zgodnie bowiem z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz.1061 ze zm.) „umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.”

A zatem w przypadku zamiany nieruchomości gruntowych, których strony są właścicielami nastąpi dostawa towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy.

Przez umowę zamiany, zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Przenosząc na siebie wzajemnie własność rzeczy, obie strony umowy występują zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

Z kolei art. 604 Kodeksu cywilnego stanowi, że „ do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.” Różnica umowy zamiany w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 158 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną. Co też w powyższej sprawie uczyniono – umowę zamiany zawarto w formie aktu notarialnego.

Jednakże, nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Art. 15 ustawy o VAT określa, że ust. 1 „podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności” (ust. 2 „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.)”

Natomiast ust. 6 cytowanego wyżej artykułu ustawy o VAT, stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, czyli np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). W opisanej sytuacji Gmina występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług VAT bowiem dokonuje czynności zamiany nieruchomości na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Uwzględniając przytoczone przepisy prawa i stan faktyczny Gmina (…) stoi na stanowisku, że w opisanej sytuacji czynność zamiany nieruchomości gruntowej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT a zastosowana stawka winna wynosić 23%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie uznania transakcji zamiany nieruchomości za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT oraz braku zwolnienia od podatku zamiany nieruchomości jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym:

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.):

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Z opisu sprawy wynika, że dokonali Państwo zamiany działki gminnej na działki, których użytkownikami wieczystymi są osoby fizyczne.

Z przytoczonych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że – co do zasady – opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszana – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm.):

Na gruncie regulacji ustawy Kodeks cywilny, w wyniku umowy zamiany następuje przeniesienie własności rzeczy o charakterze odpłatnym, bowiem w wyniku rozporządzenia prawem własności na rzecz drugiej strony następuje wzajemne rozporządzenie prawem własności innej rzeczy stanowiące o odpłatnym charakterze zawartej umowy. Zatem, w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

Na mocy art. 604 Kodeksu cywilnego:

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony do przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Natomiast, w świetle art. 158 Kodeksu cywilnego:

Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną.

Dostawa towarów jest – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy – przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co również ma miejsce w przypadku umowy zamiany w odniesieniu do obu stron transakcji. Dokonanie zatem zamiany nieruchomości jest zamianą towarów, czyli odpłatną dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli jest realizowana przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

Z uwagi na fakt, że zamiana nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla czynności zamiany działki występują Państwo w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a powyższa czynność w świetle ustawy stanowi odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie uznania transakcji zamiany nieruchomości za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT jest prawidłowe.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy:

Powyższe oznacza, że w przypadku dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W myśl zapisów art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Stosownie zaś do art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

W konsekwencji, w przypadku nieruchomości gruntowych niezabudowanych opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z opisu sprawy wynika, że działka 1, będąca Państwa własnością, zgodnie z MPZP oznaczona jest jako 6UT – tereny usług turystycznych. Zgodnie z uchwałą Rady Gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy, przeznaczenie terenów usług turystycznych oznaczonych symbolem 1UT, 2UT, 5UT-8UT, ustalono jako zabudowa usługowa w zakresie sportu, rekreacji, kultury, rozrywki, zdrowia, odnowy biologicznej, gastronomii, handlu.

Zatem działka 1 stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W konsekwencji zamiana Państwa działki 1 nie jest objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż spełnia ona definicję terenu budowlanego.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy tej nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

-towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

-brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zaznaczenia wymaga przy tym, że NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy nabyli Państwo przedmiotową działkę (która uległa podziałom) na podstawie decyzji Wojewody z dnia 23.03.1993 stwierdzającej nabycie z mocy prawa, nieodpłatne mienia Skarbu Państwa. W momencie nabycia nieruchomości nie wystąpił podatek od towarów i usług. Wskazali Państwo również, że nie prowadzili Państwo na przedmiotowej działce żadnej działalności gospodarczej.

Skoro podatek VAT nie wystąpił w momencie nabycia działki, to zamiana tej działki nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji, zamiana działki 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem właściwej stawki podatku.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie braku zastosowania zwolnienia dla zamiany działki 1 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanych pytań. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jeżeli chcą Państwo otrzymać informację o prawidłowej wysokości stawki dla opisanej transakcji, można wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS)

Przy czym wniosek o WIS może dotyczyć:

-stanu prawnego, który obowiązuje od dnia 1 lipca 2020 r. oraz

-czynności będących w realizacji na dzień złożenia wniosku o wydanie WIS lub czynności dopiero planowanych.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.