Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 grudnia 2024 r. za pośrednictwem operatora pocztowego wpłynął Pana wniosek z 8 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomościach. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 17 lutego 2025 r. (wpływ 21 lutego 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, niemniej jednak w roku 1987 wyemigrował do Szwecji, stając się szwedzkim rezydentem podatkowym. W 2012 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wraz z siostrą oraz matką nabył, na podstawie przeprowadzonego postępowania spadkowego przed Sądem Rejonowym w (…), w dniu (…) 2012 r. udział w spadku po zmarłym ojcu w wysokości 1/3.

W tym miejscu należy wskazać, iż matka oraz siostra Wnioskodawcy również wyemigrowały w roku 1985 r. do Szwecji i do dnia dzisiejszego są szwedzkimi rezydentami podatkowymi.

Masa spadkowa po zmarłym ojcu Wnioskodawcy obejmowała:

1)nieruchomość składającą się z ziemi rolnej, pastwisk oraz lasów w (…), obręb (…) - numery ewidencyjne działek: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10, 11, 12, 13, 14;

2)stary dom jednorodzinny znajdujący się w (…);

3)rozpoczętą budowę innego domu jednorodzinnego mieszkalnego w (…).

W tym miejscu należy wskazać, iż ojciec Wnioskodawcy wyemigrował z Polski do Szwecji na początku lat 80. z uwagi na stan wojenny. Ojciec Wnioskodawcy w latach 90. dokonał zakupu ok. (…) hektarów ziemi rolnej niedaleko swojego rodzinnego miasta. Zakup ziemi nastąpił z zamiarem podziału na działki budowlane i budowie kilku domów, dla całej rodziny - do zamieszkania na stałe lub do zamieszkania w okresie wakacyjnym (z uwagi na miejsce zamieszkania w Szwecji).

Po śmierci Ojca, Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami podjęli decyzję o sprzedaży wszystkich składników majątkowych nabytych w drodze spadku, z uwagi na brak zamiaru powrotu do Polski.

W tym celu Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami skontaktował się z biurem pośrednictwa nieruchomości i w 2014 r. Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami dokonał sprzedaży domu w budowie w (…) (Wnioskodawca dokonał sprzedaży udziału 1/3 - pkt 3 masy spadkowej) oraz jednej działki bez możliwości zabudowy o numerze ewidencyjnym 14 (Wnioskodawca dokonał sprzedaży udziału 1/3 - jeden z elementów pkt 1 masy spadkowej).

Należy również wskazać, iż większość gruntów, które posiadał zmarły ojciec Wnioskodawcy stanowiły ziemie rolną (pastwiska, grunty orne, nieużytki). Nadto ze względu na słabą jakość gleby, nie dało się ich sprzedać jako działki rolne (brak potencjalnych osób zainteresowanych zakupem).

W roku 2020 właściciel innych gruntów, sąsiadujących z gruntami nabytymi przez Wnioskodawcę wraz z pozostałymi spadkobiercami w drodze spadku (dalej jako Sąsiad) skontaktował się z Wnioskodawcą i przedstawił propozycję wspólnego podziału gruntów na działki budowlane, które według Sąsiada można było sprzedać (Sąsiad nie mógł tego zrobić sam, albowiem jego teren nie był wystarczająco szeroki aby go podzielić samodzielnie).

Według propozycji Sąsiada działki o numerach ewidencyjnych 5 i 7 miały być podzielone na nowe działki - 15/1, 15/2, 15/3, 15/4, 15/5, 15/6, 15/7, 15/8.

Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami zgodził się na to i za pośrednictwem Sąsiada dokonał wraz z pozostałymi spadkobiercami w roku 2021 podziału działek 5 i 7 jak wyżej.

Nadto Sąsiad znalazł również potencjalne osoby, który były zainteresowane zakupem części działek należących do Wnioskodawcy oraz pozostałych spadkobierców i w efekcie tego na przełomie roku 2021 oraz 2022 Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami dokonał sprzedaży wszystkich 8 nowo powstałych dziełek po podziale - a więc działek 15/1, 15/2, 15/3, 15/4, 15/5, 15/6, 15/7, 15/8 (Wnioskodawca dokonał sprzedaży udziału 1/3).

W tym miejscu, co istotne, cena sprzedaży nie była kluczowa, albowiem chodziło o w miarę szybką sprzedaż, nie wymagającą zbyt częstych wizyt w Polsce dla Wnioskodawcy oraz pozostałych spadkobierców.

Wnioskodawca wskazuje, iż mieszkając i przebywając w Szwecji, jego udział w procesie podziału działek i sprzedaży ograniczył się jedynie do podpisania dokumentów niezbędnych przy podziale i przeniesieniu własności w formie aktów notarialnych.

Nadto przy dalszej pomocy Sąsiada Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami podzielił w roku 2023 pozostałe działki o numerach ewidencyjnych 1, 2, 3, 4 na nowe działki - 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25 i dokonał sprzedaży 8 z nich (16, 17, 18, 19, 21, 22, 23, 24; Wnioskodawca dokonał sprzedaży udziału 1/3) w roku 2024 dwóm osobom. Przy tej sprzedaży również Sąsiad znalazł osoby zainteresowane zakupem, a Wnioskodawca mieszkając i przebywając w Szwecji, jego udział w procesie podziału działek i sprzedaży ograniczył się jedynie do podpisania dokumentów niezbędnych przy podziale i przeniesieniu własności w formie aktów notarialnych.

W uzupełnieniu wskazał Pan, że Organ podatkowy w sposób prawidłowy ustalił przedstawione przez Wnioskodawcę wątpliwości, tj. przedmiotem Pana wątpliwości jest wskazanie czy dokonana przez Pana sprzedaż udziału w niezabudowanych działkach powstałych z podziału działek 5 i 7, tj. 8 działek o nr 15/1, 15/2, 15/3, 15/4, 15/5, 15/6, 15/7, 15/8 oraz z podziału działek 1, 2, 3, 4, tj. 8 działek o nr 16, 17, 18, 19, 21, 22, 23, 24 powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Ponadto w uzupełnieniu udzielił Pan odpowiedzi na pytania:

1)W jaki sposób wykorzystywał Pan nabyte w drodze spadku nieruchomości od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili ich sprzedaży? Czy były one wykorzystywane do czynności:

a)opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

b)zwolnionych od podatku od towarów i usług,

c)niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Odp. Wszystkie nabyte w drodze spadku nieruchomości od momentu wejścia ich w posiadanie do chwili sprzedaży nie były w żaden sposób wykorzystywane przez Wnioskodawcę. Grunty te leżały odłogiem.

2)Czy sprzedane nieruchomości były przedmiotem umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy, najmu, użyczenia itp.)? Jeżeli tak, to czy były to umowy odpłatne czy nieodpłatne?

Odp. Wszystkie sprzedane nieruchomości nie były przedmiotem jakichkolwiek umów cywilnoprawnych.

3)Czy dla sprzedanych nieruchomości uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego? Jeśli tak, to z czyjej inicjatywy nastąpiło jego uchwalenie oraz jakie jest przeznaczenie terenu?

Odp. Dla wszystkich sprzedanych nieruchomości obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego (dalej: MPZP) z dnia (…) r. Według MPZP część nieruchomości które Wnioskodawca otrzymał w spadku przeznaczona była pod zabudowę jednorodzinną. Uchwalenie Planu nastąpiło z inicjatywy Rady Gminy (…). W czasach gdy Spadkodawca nabył ten teren Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego jeszcze nie było. W 2012 r., gdy Wnioskodawca nabył spadek, sąsiedni obszar był uprawiany przez mieszkańców jako ziemia orna, łąki i pastwiska, a część leżała odłogiem.

4)Czy występował Pan o wydanie warunków zabudowy dla sprzedanych nieruchomości?

Odp. Wnioskodawca nie występował o wydanie warunków zabudowy do żadnych ze sprzedanych nieruchomości.

5)Czy prowadził Pan jakieś działania, żeby uatrakcyjnić sprzedane nieruchomości dla celów sprzedaży lub podnieść ich wartość (w szczególności, czy ogrodził Pan przedmiotowe nieruchomości, wydzielił Pan drogę wewnętrzną, uzbroił Pan przedmiotowe nieruchomości lub podjął Pan działania w celu ich uzbrojenia)? Czy inny podmiot, np. biuro pośrednictwa nieruchomości, prowadził takie działania?

Odp. Wnioskodawca nie prowadził działań, żeby uatrakcyjnić sprzedane nieruchomości dla celów sprzedaży lub podnieść ich wartość.

6)Czy udzielił Pan podmiotom trzecim pełnomocnictwa do występowania w Pana imieniu w sprawach, które dotyczyły sprzedanych nieruchomości (w szczególności do wystąpienia o wydanie warunków zabudowy, pozwolenia na budowę, uzbrojenia nieruchomości, itp.)? Jeśli tak to jakie działania podjął?

Odp. Wnioskodawca nie udzielił podmiotom trzecim pełnomocnictwa do występowania w imieniu Wnioskodawcy w sprawach które dotyczyły sprzedanych nieruchomości.

7)Czy zawarł Pan z nabywcą sprzedanych nieruchomości umowę przedwstępną sprzedaży? Jeśli tak, proszę wskazać jakie były warunki umowy przedwstępnej?

Odp. Wnioskodawca nie zawarł z nabywcą sprzedanych nieruchomości umów przedwstępnych sprzedaży.

8)Czy na sprzedanych działkach znajdowały się budynki lub budowle w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego? Jeśli tak, to:

a)Jakie budynki/budowle znajdowały się na moment sprzedaży na nieruchomości?

b)Czy te budynki/budowle były na moment sprzedaży związane z gruntem?

c)Czy dla budynków/budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług?

d)Czy od pierwszego zasiedlenia do dnia sprzedaży upłynął okres dłuższy niż 2 lata?

Odp. Na sprzedanych działkach nie znajdowały się budynki lub budowle w rozumieniu przepisów (Prawa budowlanego).

Pytanie

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów w nieruchomościach, w opisanym stanie faktycznym, powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż udziałów w nieruchomościach w opisanym stanie faktycznym nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług, albowiem dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów nie mieści się w zakresie objętym definicją działalności gospodarczej zawartą w art. 15 ust. 2 u.p.tu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. podatnikami VAT są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, zdefiniowaną w ust. 2 tego przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest więc spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

1.po pierwsze - czynność jest ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

2.po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Ustawodawca zastrzegł jednak, że musi to być działanie charakterystyczne dla producentów, handlowców lub usługodawców.

W orzecznictwie podkreśla się, że do działalności gospodarczej zdefiniowanej na potrzeby podatku VAT można zaliczyć wyłącznie:

1)działania cechujące się fachowością i profesjonalizmem;

2)działania charakteryzujące się stałym, powtarzalnym charakterem (np. stypizowaniem działań, ciągłością współpracy);

3)działania podporządkowane regułom opłacalności i jednocześnie stałym uczestnictwem w obrocie gospodarczym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt (czy też udział w gruntach) działa w charakterze podatnika VAT (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową - profesjonalną (tak np. w wyroku WSA w Warszawie z 26 kwietnia 2019 r., III SA/Wa 2798/18). Z grona podatników wyklucza się natomiast te osoby, gdy dokonują sprzedaży rzeczy stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W orzecznictwie podkreśla się, że nie jest podatnikiem VAT osoba fizyczna, która dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata. W związku z tym, w celu ustalenia, czy podmiot działa w charakterze podatnika VAT należy każdorazowo ustalić, czy - w odniesieniu do konkretnej transakcji - podmiot działa w warunkach charakterystycznych dla działalności producentów, handlowców lub usługodawców. Sprzedaż nieruchomości znajdującej się majątku prywatnym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ sprzedawca nie działa „w charakterze” podatnika VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, podział odziedziczonej nieruchomości na mniejsze działki oraz ich sprzedaż nie wykracza poza zwykły, racjonalny zarząd majątkiem prywatnym i nie nosi cech aktywności wykonywanej zawodowo, w sposób profesjonalny, w związku z czym transakcje nie podlegają podatkowi VAT. Wnioskodawca nie będzie ponosił żadnych nakładów na te działki, nie zleci także na podstawie pełnomocnictwa dokonania takich nakładów innym podmiotom.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia kiedy sprzedaż działek stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Słaby i Kuć, C-180/10 i C-181/10. W tym orzeczeniu TSUE podkreślił, że zwykłe (tj. poza działalnością handlową) nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy (podobnie TSUE uznał w wielu wcześniejszych orzeczeniach). Natomiast podejmowanie aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami wykracza poza zwykłe wykonywanie prawa własności w ramach zarządu własnym majątkiem. Takie aktywne działania, zdaniem TSUE, mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych przekraczających zwykłe formy ogłoszenia. Działania takie wykraczają poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, i w takiej sytuacji sprzedaży nieruchomości gruntowej nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wówczas transakcja podlega VAT. Jednocześnie TSUE orzekł, że okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca, ponieważ sama liczba transakcji nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

W związku z tym orzeczeniem TSUE wykształciła się jednolita linia orzecznicza dotyczącą sprzedaży nieruchomości gruntowych przez osoby fizyczne. Podkreśla się w niej, że dokonanie jedynie podziału nieruchomości w celu jej sprzedaży nie jest elementem decydującym o zorganizowanej działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Brak bowiem takich celowych działań, jak uzbrojenie działek, czy wystąpienie o wydanie warunków technicznych przyłączenia do sieci wody i innych mediów, które są charakterystyczne dla producentów i handlowców powoduje, że sprzedaż nieruchomości nie podlega podatkowi VAT.

Przykładowo, w wyroku z 27 kwietnia 2022 r., I FSK 1589/18 NSA uznał, że przy ocenie, czy osobę fizyczną, która dokonuje sprzedaży gruntu, należy uznać za podatnika VAT, należy wziąć pod uwagę wskazówki zawarte w cyt. wyżej wyroku TSUE z 15 września 2011 r. (C-180/10, C-181/10). NSA wskazał, że Trybunał przyjął, że nie mogą być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej same z siebie czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie ma też decydującego charakteru sama liczba i zakres transakcji sprzedaży. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Podobnie w wyroku NSA z 6 kwietnia 2022 r., I FSK 7/22 zauważono, że podział nieruchomości, liczba transakcji, odstępy pomiędzy transakcjami czy wysokość osiągniętych przychodów, nie są decydujące i nie są czynnościami, które same z siebie wykraczałyby poza zarząd majątkiem prywatnym. Inaczej jest jedynie w sytuacji, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania, które świadczą o prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

W wyroku z 6 października 2022 r., I FSK 1635/18, NSA wskazał, że przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować różne działania przygotowawcze, np. wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę, ale tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek, same przez się nie dają podstaw do kwalifikowania, że są one typowe dla działań „handlowca” , tj. podatnika podatku od towarów i usług (podobnie uznano w wyroku NSA z 11 stycznia 2022 r., I FSK 645/21).

NSA wielokrotnie wskazywał, że o statusie podatnika VAT przy sprzedaży gruntów decyduje podjęcie szeregu powiązanych ze sobą działań takich jak nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu pojedynczych z tych okoliczności. Natomiast zbycie, nawet kilkunastu działek, powstałych z podziału gruntu, nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu VAT.

NSA zajmuje podobne stanowisko w wielu innych orzeczeniach, tworząc tym samym jednolitą linię orzeczniczą. W wyroku z 5 listopada 2020 r., I FSK 681/18 NSA wyraził pogląd, że: „Przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować różne działania przygotowawcze, np. w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego wystąpić o wydanie decyzji w sprawie warunków zagospodarowania nieruchomości, wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę, oraz inicjować postępowania administracyjne w sprawie zmiany funkcji nieruchomości z rolnej na budowlaną. Tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek, same przez się nie dają podstaw do kwalifikowania, że są one typowe dla działań handlowca, tj. podatnika podatku od towarów i usług.”

Identyczne stanowisko zajął NSA w wyroku z 30 kwietnia 2021 r. (I FSK 1269/18) dotyczącym sprzedaży działek podzielonych przez sprzedawcę (i uzyskaniu dla nich decyzji o warunkach zabudowy). NSA podzielił pogląd, w myśl którego dokonanie podziału nieruchomości w celu ich sprzedaży nie może być elementem decydującym o zorganizowanej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. Taka aktywność nie wykracza poza zwykły, racjonalny zarząd majątkiem prywatnym i nie nosi cech aktywności wykonywanej zawodowo, w sposób profesjonalny. Co istotne NSA zwrócił uwagę, iż: „Kwestia kwalifikacji sprzedaży działek na gruncie podatku od towarów i usług była już niejednokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć sądów administracyjnych (por. m.in. wyroki NSA z 5 listopada 2020 r. I FSK 681/18; z 5 czerwca 2019 r. I FSK 983/17). W orzeczeniach tych wskazuje się, że przy dokonywaniu wykładni art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. należy nawiązać do kryteriów określonych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C -181/10. (...) Trybunał wskazał jedynie przykładowo okoliczności, które mogą świadczyć o tym, że dana osoba sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a podział nieruchomości w celu uzyskania lepszej ceny, liczba transakcji, odstępy pomiędzy transakcjami i wysokość osiągniętych przychodów, nie są decydujące i nie są czynnościami, które same z siebie wykraczałyby poza zarząd majątkiem prywatnym. To, czy dany podmiot działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga bowiem oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec (tak wyroki NSA z 29 października 2007 r. I FPS 3/07; 22 października 2013 r. I FSK 1323/12; 14 marca 2014 r. I FSK 319/13; 16 kwietnia 2014 r. I FSK 781/13; 27 maja 2014 r. I FSK 774/13 i z 8 lipca 2015 r. I FSK 729/14). (...) W orzecznictwie NSA po wspomnianym wyżej wyroku TSUE przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym (por. wyroki NSA z 9 października 2014 r. I FSK 2145/13; 3 marca 2015 r. I FSK 1859/13; 11 czerwca 2015 r. I FSK 716/14 i z 29 listopada 2016 r. I FSK 636/15).”

Ten obszerny cytat został przywołany jako ilustracja własnego poglądu Wnioskodawcy. W ocenie Wnioskodawcy podział nieruchomości na mniejsze działki mieści w zarządzie majątkiem prywatnym i nie powoduje opodatkowania sprzedaży tych działek podatkiem VAT. W orzecznictwie podkreśla się, że nie można wymagać, aby osoba fizyczna wyzbywała się swego majątku w możliwe najmniej rentowny i ekonomicznie uzasadniony sposób, aby tylko nie podjąć żadnych czynności zwiększających atrakcyjność gruntu lub zwiększających możliwość sprzedaży, które mogłoby skutkować uznaniem za podatnika VAT (tak NSA w wyroku z 27 kwietnia 2022 r., I FSK 1589/18).

W interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wyrażany jest pogląd zbieżny z przywołanym wyżej orzecznictwem.

Przykładowo, w interpretacji z 11 lutego 2020 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.781.2019.2.KS dotyczącej sprzedaży gruntów podzielonych przed sprzedażą, DKIS uznał, że: „Planowana sprzedaż działek powstałych po podziale działki nr 1 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Planowaną sprzedaż ww. działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż działek powstałych po podziale działki nr 1 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przeprowadzone transakcje sprzedaży działek nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ dokonanie podziału nieruchomości nabytej w drodze spadku nie jest działaniem typowym dla handlowca, a sam podział nieruchomości nie wykracza poza czynności, które zwyczajowo wykonywane są przy rozporządzaniu majątkiem prywatnym.

Wnioskodawca nie wykorzystywał nieruchomości w celach zarobkowych, a posiadanie tej nieruchomości nie stanowiło jego źródła przychodów. Działki objęte zakresem wniosku nie stanowią składnika majątkowego działalności gospodarczej ani towaru handlowego nabytego w celu sprzedaży.

Opisane we wniosku działki nie były przez nikogo w żaden sposób wykorzystywane. Działki objęte zakresem wniosku nie były nikomu udostępniane przed sprzedażą. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności mających na celu zwiększenie atrakcyjności nieruchomości jako przedmiotu sprzedaży. Nie poniósł także żadnych nakładów w związku z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Według art. 195 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela.

Na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, ze względu na charakter udziału:

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w 2012 r. odziedziczył Pan, w spadku po zmarłym ojcu, 1/3 udziału w nieruchomościach, w tym m.in. nieruchomości składających się z ziemi rolnej, pastwisk oraz lasów w (…) - obręb (…) o nr ewidencyjnych: 1, 2, 3, 4, 5 i 7. Na przełomie 2021 i 2022 r. dokonał Pan sprzedaży udziału w działkach o nr: 15/1, 15/2, 15/3, 15/4, 15/5, 15/6, 15/7 i 15/8 (wydzielonych z działek nr 5 i 7), a w 2024 r. dokonał Pan sprzedaży udziału w działkach o nr: 16, 17, 18, 19, 21, 22, 23, 24 (wydzielonych z działek nr 1, 2, 3 i 4).

W związku z tym powziął Pan wątpliwości, czy sprzedaż udziału w ww. działkach, wydzielonych z działek nr 1, 2, 3, 4, 5 i 7, powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Aby rozstrzygnąć, czy sprzedaż udziału w działkach nr 15/1, 15/2, 15/3, 15/4, 15/5, 15/6, 15/7 i 15/8 (wydzielonych z działek nr 5 i 7) oraz udziału w działkach nr: 16, 17, 18, 19, 21, 22, 23, 24 (wydzielonych z działek nr 1, 2, 3 i 4) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy ustalić czy w odniesieniu do tej czynności, będzie spełniał Pan przesłanki do uznania za podatnika podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, zasadnym jest wykluczenie z grona podatników podatku VAT osób fizycznych w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że co prawda pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika ono z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, dokonanej przez TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht). Przedmiotowe orzeczenie dotyczyło opodatkowania sprzedaży - przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej - części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. W konsekwencji dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Wskazał Pan, że w dniu 18 września 2012 r. nabył Pan udział w spadku po zmarłym ojcu w wysokości 1/3. Masa spadkowa obejmowała:

1)  nieruchomość składającą się z ziemi rolnej, pastwisk oraz lasów w (…) obręb (..) - numery ewidencyjne działek: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10, 11, 12, 13, 14;

2)  stary dom jednorodzinny znajdujący się w (…);

3)  rozpoczętą budowę innego domu jednorodzinnego mieszkalnego w (…).

Wraz z pozostałymi spadkobiercami podjął Pan decyzję o sprzedaży wszystkich składników majątkowych nabytych w drodze spadku. W tym celu, wraz z pozostałymi spadkobiercami, skontaktował się Pan z biurem pośrednictwa nieruchomości i w 2014 r. dokonał sprzedaży domu w budowie w (…) (udziału 1/3 - pkt 3 masy spadkowej) oraz jednej działki bez możliwości zabudowy o numerze ewidencyjnym 14 (udziału 1/3 - jeden z elementów pkt 1 masy spadkowej).

W roku 2020 właściciel innych gruntów (Sąsiad), sąsiadujących z gruntami nabytymi przez Pana wraz z pozostałymi spadkobiercami, przedstawił propozycję wspólnego podziału gruntów na działki budowlane. Według propozycji Sąsiada działki o numerach ewidencyjnych 5 i 7 zostały podzielone na osiem nowych działek. Na przełomie roku 2021 oraz 2022 wraz z pozostałymi spadkobiercami dokonał Pan sprzedaży wszystkich ośmiu nowopowstałych działek - a więc działek nr 15/1, 15/2, 15/3, 15/4, 15/5, 15/6, 15/7, 15/8 (dokonał Pan sprzedaży udziału 1/3). Z racji tego, ze mieszkał Pan w Szwecji, Pana udział w procesie podziału działek i sprzedaży ograniczył się jedynie do podpisania dokumentów niezbędnych przy podziale i przeniesieniu własności w formie aktów notarialnych.

Nadto przy dalszej pomocy Sąsiada, wraz z pozostałymi spadkobiercami, podzielił Pan pozostałe działki o numerach ewidencyjnych 1, 2, 3, 4 na nowe działki - nr 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25 i w 2024 r. dokonał sprzedaży po 1/3 udziału w ośmiu z nich (nr 16, 17, 18, 19, 21, 22, 23, 24). Przy tej sprzedaży również Pana udział w procesie podziału działek i sprzedaży ograniczył się jedynie do podpisania dokumentów niezbędnych przy podziale i przeniesieniu własności w formie aktów notarialnych.

Pana wniosek dotyczy wskazania czy dokonana przez Pana sprzedaż udziału w niezabudowanych działkach nr 15/1, 15/2, 15/3, 15/4, 15/5, 15/6, 15/7, 15/8 (powstałych z podziału działek 5 i 7) oraz działkach nr 16, 17, 18, 19, 21, 22, 23, 24 (powstałych z podziału działek 1, 2, 3, 4) powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Wszystkie nabyte w drodze spadku nieruchomości od momentu wejścia ich w posiadanie do chwili sprzedaży nie były w żaden sposób przez Pana wykorzystywane. Grunty te leżały odłogiem. Na sprzedanych działkach nie znajdowały się żadne budynki lub budowle. Sprzedane nieruchomości nie były też przedmiotem jakichkolwiek umów cywilnoprawnych.

Dla wszystkich sprzedanych nieruchomości obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP) z dnia (…) 2004 r., według którego część nieruchomości otrzymanych przez Pana w spadku przeznaczona była pod zabudowę jednorodzinną. Uchwalenie MPZP nastąpiło z inicjatywy Rady Gminy (…). Nie występował Pan o wydanie warunków zabudowy do żadnej ze sprzedanych nieruchomości. Nie prowadził Pan działań, żeby uatrakcyjnić sprzedane nieruchomości dla celów sprzedaży lub podnieść ich wartość. Nie udzielił Pan podmiotom trzecim pełnomocnictwa do występowania w Pana imieniu w sprawach które dotyczyły sprzedanych nieruchomości. Nie zawarł też Pan z nabywcą sprzedanych nieruchomości umów przedwstępnych sprzedaży.

Jak już wyżej wskazałem, istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga zatem oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że skala zaangażowania Wnioskodawcy w odniesieniu do sprzedaży udziału w niezabudowanych działkach nr 15/1, 15/2, 15/3, 15/4, 15/5, 15/6, 15/7, 15/8 (powstałych z podziału działek 5 i 7) oraz udziału w działkach nr 16, 17, 18, 19, 21, 22, 23, 24 (powstałych z podziału działek 1, 2, 3, 4), nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że sprzedaż opisanych przez Pana udziałów w ww. działkach wypełni przesłanki działalności gospodarczej.

Wskazał Pan, że w żaden sposób nie wykorzystywał odziedziczonych działek, leżały one odłogiem, nie były także przedmiotem żadnych umów cywilnoprawnych. Nie podejmował Pan żadnych czynności ukierunkowanych na sprzedaż działek, takich jak ich ulepszenie lub uatrakcyjnienie. Nie udzielił Pan podmiotom trzecim pełnomocnictw do występowania w Pana imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowych działek, ani nie zawierał Pan żadnych umów przedwstępnych sprzedaży. Co prawda dla działek został ustanowiony Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, jednak miało to miejsce z inicjatywy Rady Gminy (…), jeszcze przed nabyciem przez Pana nieruchomości.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku nie podjął Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania przez Pana podjęte należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziału w niezabudowanych działkach nr 15/1, 15/2, 15/3, 15/4, 15/5, 15/6, 15/7, 15/8 (powstałych z podziału działek 5 i 7) oraz udziału w działkach nr 16, 17, 18, 19, 21, 22, 23, 24 (powstałych z podziału działek 1, 2, 3, 4), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku.

W okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego, dokonując omawianej transakcji, korzystał Pan z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a opisaną dostawę cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym przy sprzedaży udziału w niezabudowanych działkach nr 15/1, 15/2, 15/3, 15/4, 15/5, 15/6, 15/7, 15/8 (powstałych z podziału działek 5 i 7) oraz udziału w działkach nr 16, 17, 18, 19, 21, 22, 23, 24 (powstałych z podziału działek 1, 2, 3, 4), nie występował Pan w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem Pana stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Wyjaśniam, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, ta interpretacja dotyczy tylko Pana i nie wywołuje skutków podatkowych dla pozostałych współwłaścicieli działek.

Podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.