Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 29 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie rodzaju urządzenia do ewidencjonowania sprzedaży usług przewozu okazjonalnego osób na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.
Uzupełnił go Pan pismem z 21 lutego 2025 r. (wpływ 21 lutego 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Zdarzenie przyszłe będzie polegało na świadczeniu usług przewozu osób jako przewozów okazjonalnych autobusem (na podstawie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego) oraz pojazdem samochodowym przeznaczonym do przewozu więcej niż 7 i nie mniej niż 9 osób łącznie z kierowcą (na podstawie licencji na taki rodzaj przewozu) osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej tylko na terytorium RP.
Sprzedaż będzie rejestrowana na kasie fiskalnej.
W uzupełnieniu do wniosku wskazał Pan następujące informacje:
1.Jaki będzie symbol PKWiU, na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. 2015 r. poz. 1676), oraz nazwa grupowania dla świadczonych przez Pana usług okazjonalnego przewozu osób autobusem oraz pojazdem samochodowym?
Odp.: PKWiU:
·49.39.32.0 Transport drogowy pasażerski, wycieczkowy i turystyczny (tutaj również mieści się kategoria przewozu osób busem na 8-9 miejsc łącznie z kierowcą);
·49.39.33.0 Transport drogowy autobusami, pozarozkładowy, lokalny, włączając wynajem tego typu autobusów;
·49.39.34.0 Transport drogowy autobusami, pozarozkładowy, dalekobieżny, włączając wynajem tego typu autobusów.
2.Czy usługa okazjonalnego przewozu osób autobusem oraz pojazdem samochodowym, objęta zakresem pytania, będzie przewozem okazjonalnym, o którym mowa w art. 18 ust. 4b pkt 2 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1539 ze zm.)?
Odp.: Tutaj doprecyzuje Pan, że:
·przewóz osób busem będzie przewozem okazjonalnym, o którym mowa w art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym, wniosek o interpretację nie dotyczy ust. 4b tego artykułu;
·przewóz osób autobusem będzie również przewozem okazjonalnym, o którym mowa w art. 18 ust. 4a tej ustawy.
3.Czy będzie Pan świadczył usługę pozostałego transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego – dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę ((...)) lub związek komunalny (PKWiU ex 49.31.2)?
Odp.: W przewozach okazjonalnych, których dotyczy wniosek o interpretację, nie będzie Pan świadczył usług wskazanych w pkt 3.
4.Czy będzie Pan świadczył usługę transportu lądowego pasażerskiego, rozkładowego: międzymiastowego i specjalizowanego – dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę ((...)) lub związek komunalny (PKWiU ex 49.39.1)?
Odp.: W przewozach okazjonalnych, których dotyczy wniosek o interpretację, nie będzie Pan świadczył usług wskazanych w pkt 4.
Pytanie
Czy w przewozach okazjonalnych wykonywanych autobusem lub pojazdem samochodowym o liczbie miejsc 8 lub 9 łącznie z kierowcą (zwanym dalej „busem”) do ewidencji sprzedaży usług przewozu osób na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej można stosować zwykłe kasy rejestrujące, czy należy stosować kasy fiskalne specjalne – bileterki autobusowe?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, w przewozach okazjonalnych do ewidencji sprzedaży usług przewozu osób na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej można stosować zwykłe kasy rejestrujące w przewozach wykonywanych autobusem oraz busem, a bileterki autobusowe, czyli kasy rejestrujące specjalnego przeznaczenia, nie są wymagane.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą o VAT”, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Ponadto, zgodnie z art. 111 ust. 3d tej ustawy, w przypadku, gdy dla danego rodzaju czynności, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 7a pkt 1, są przewidziane kasy rejestrujące o zastosowaniu specjalnym – podatnik jest zobowiązany stosować te kasy.
Wydane na tej podstawie prawnej rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących określa sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla danego rodzaju czynności, oraz warunki i sposób używania kas rejestrujących (§ 1 rozporządzenia).
W § 17 ust. 1 rozporządzenie stanowi, że podatnicy, ze względu na przeznaczenie do prowadzenia ewidencji danego rodzaju sprzedaży lub w dany sposób, używają:
·kas ogólnych – przeznaczonych do prowadzenia ewidencji w sposób niewymagający stosowania specjalnych funkcji i rozwiązań konstrukcyjnych,
·kas o zastosowaniu specjalnym – których konstrukcja i program pracy uwzględniają szczególne zastosowanie tych kas i spełniają szczególne wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas związane ze szczególnymi warunkami obrotu lub sprzedaży określonych towarów i usług lub potrzebą współpracy kasy z innymi urządzeniami niezbędnymi do stosowania w danym rodzaju działalności, przy czym w sytuacji będącej przedmiotem niniejszej interpretacji mogłyby mieć zastosowanie jedynie kasy wymienione w lit. c), czyli przeznaczone do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego.
Dalej, w § 17 ust. 3 rozporządzenie stwierdza, że w przypadku szczególnego rodzaju sprzedaży lub szczególnego sposobu prowadzenia ewidencji, dla którego jest wymagane prowadzenie ewidencji przy użyciu kas o zastosowaniu specjalnym, podatnicy są obowiązani używać tych kas.
Ponadto, § 27 ust. 1-2 rozporządzenia określa treść paragonu fiskalnego drukowanego z kasy o zastosowaniu specjalnym do świadczenia usług w zakresie transportu pasażerskiego z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, zawierającego w szczególności dane dotyczące drukowanego biletu wraz z rodzajem i wysokością ulgi.
Powyższe przepisy nie zawierają bezwzględnego obowiązku stosowania specjalnych kas rejestrujących dla każdego rodzaju przewozu osób, ponieważ:
·zgodnie z art. 111 ust. 3d ustawy o VAT kasy specjalne należy stosować tylko dla tego rodzaju czynności, dla którego przewidziane są kasy o zastosowaniu specjalnym przez rozporządzenie wydane na podstawie art. 7a pkt 1 ustawy;
·rozporządzenie wydane na podstawie ww. przepisu ustawy stanowi, że podatnicy stosują kasy o zastosowaniu specjalnym nie w każdym przypadku prowadzenia danego rodzaju działalności gospodarczej, ale ze względu na przeznaczenie do prowadzenia ewidencji danego rodzaju sprzedaży lub w dany sposób, przy czym konstrukcja i program pracy kasy o zastosowaniu specjalnym muszą spełniać szczególne wymagania techniczne związane ze szczególnymi warunkami obrotu lub sprzedaży (§ 17 ust. 1 rozporządzenia) określonych towarów i usług.
Rozporządzenie więc nie wymaga, aby każdy rodzaj usługi z zakresu transportu pasażerskiego był ewidencjonowany na kasie o zastosowaniu specjalnym, a jedynie taki, którego ze względu na szczególne wymagania dotyczące prowadzenia ewidencji danego rodzaju sprzedaży lub w dany sposób nie da się zarejestrować na kasie ogólnej. Ten tok rozumowania potwierdza § 17 ust. 3 rozporządzenia, że tylko w przypadku szczególnego rodzaju sprzedaży lub szczególnego sposobu prowadzenia ewidencji, dla którego jest wymagane prowadzenie ewidencji przy użyciu kas o zastosowaniu specjalnym, podatnicy są obowiązani używać tych kas. A contrario, jeśli nie ma potrzeby prowadzenia szczególnego rodzaju ewidencji, nie ma też potrzeby używania kasy o zastosowaniu specjalnym. Ponadto, rozporządzenie w § 27 ust. 1-2 określa jedynie zakres danych znajdujących się na paragonie fiskalnym, który jednocześnie jest biletem. Dotyczy więc tylko sprzedaży biletów w transporcie pasażerskim, gdzie rozliczane są ulgi ustawowe. Rozliczanie ulg ustawowych jest jedynym szczególnym zastosowaniem bileterki, czyli kasy specjalnej do ewidencji usług przewozu osób.
Podatnicy, którzy otrzymują refundację ulg ustawowych, niewątpliwie taką kasę o zastosowaniu specjalnym muszą posiadać. Zwykła kasa fiskalna ogólnego przeznaczenia nie posiada funkcji rejestracji ulg ani generowania raportów z podziałem na rodzaje ulg, zarówno dla biletów jednorazowych, jak też dla biletów okresowych imiennych. Pozostałe funkcje bileterki są tożsame z funkcjami kasy ogólnego przeznaczenia albo możliwe do wprowadzenia przy określeniu rodzaju usługi. Zwykła kasa fiskalna może więc wydrukować bilet z potrzebnymi danymi, tylko bez funkcji ulg ustawowych i raportu dla nich. Logiczny wniosek jest więc zatem taki, że kasa o zastosowaniu specjalnym jest potrzebna tylko do ewidencji takich usług przewozu, które objęte są reżimem rozliczania ulg ustawowych w celu uzyskania dopłat do biletów ulgowych przez przewoźnika.
Rozporządzenie nie precyzuje jednak, jakiego rodzaju usługi z zakresu transportu pasażerskiego wymagają rozliczania ulg i w tym celu należy się odnieść do innych przepisów.
Ustawa z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego reguluje uprawnienia do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego w regularnych przewozach osób wykonywanych przez uprawnionych przewoźników kolejowych i autobusowych (art. 1 tej ustawy). Przepisów ustawy nie stosuje się więc do przewozów busem, a jedynie do przewozów autobusem w komunikacji regularnej. Ponadto przepisów tej ustawy nie stosuje się do osób, którym przewoźnik przyznał, w ramach własnego strategii handlowej, ulgi i zniżki taryfowe o charakterze komercyjnym.
Dalej, przepis art. 8a ust. 2 stanowi, że samorządy województw przekazują przewoźnikom wykonującym krajowe autobusowe przewozy pasażerskie dopłaty do tych przewozów z tytułu stosowania obowiązujących ulg w przewozach pasażerskich, a przewoźnik nabywa uprawnienia do otrzymywania dopłat w wyniku łącznego spełnienia następujących warunków:
·posiada zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych osób w krajowym transporcie drogowym;
·stosuje kasy rejestrujące, które umożliwiają określenie kwoty dopłat do przewozów w podziale na poszczególne kategorie ulg ustawowych;
·zawarł umowę z samorządem województwa określającą zasady przekazywania przewoźnikowi dopłat (art. 8a ust. 4 ustawy).
W związku z powyższym obowiązek stosowania kas rejestrujących specjalnych, czyli bileterek autobusowych, dotyczy tylko tych przewoźników, którzy wykonują przewóz osób na liniach regularnych i otrzymują dopłaty do ulg ustawowych i tylko do usług przewozów regularnych. W pozostałych przypadkach nie ma takiego obowiązku i można stosować kasy rejestrujące ogólnego przeznaczenia. W przypadku przewozów okazjonalnych przewoźnik nigdy nie otrzyma dopłaty do ulg, bo nigdy nie będzie uprawniony do takiej dopłaty. Stosowanie kasy specjalnej rejestrującej ulgi byłoby w takim przypadku bezcelowe i stanowiło nadmierne obciążenie podatnika, z tytułu którego budżet państwa również by nie odniósł żadnych dodatkowych korzyści.
Na koniec należy się także odwołać do ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe.
Art. 16 tej ustawy stanowi, że umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem podróży lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia – przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym. Oznacza to, że zawarcie umowy przewozu nie musi się wiązać zawsze z wydaniem biletu w rozumieniu tej ustawy, gdyż przewoźnik może zdecydować o ustaleniu innych warunków dostępu do środka transportowego niż nabycie biletu. Jeśli nie wydaje się biletu, to wtedy nie ma też zastosowania kasa rejestrująca specjalna, czyli bileterka autobusowa.
Gdyby nawet przewoźnik wydawał bilety, to ustawa określa zakres obligatoryjnych danych na bilecie jako:
·nazwę przewoźnika – można ją umieścić na paragonie w kasie ogólnego przeznaczenia,
·relację lub strefę przejazdu – można ją umieścić w opisie sprzedawanej usługi w kasie ogólnego przeznaczenia,
·wysokość należnej opłaty za przejazd – można ją umieścić w kasie ogólnego przeznaczenia jako cenę usługi,
·zakres uprawnień pasażera do ulgowego przejazdu – w przypadku braku stosowania ulg wystarczyłby tekst „brak ulg” w opisie sprzedawanej usługi w kasie ogólnego przeznaczenia.
Pozostałe dane, które mogą się znaleźć na bilecie, są określone jako fakultatywne.
Podsumowując, jedynie ustawa o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego zawiera obowiązek stosowania kas rejestrujących specjalnych i tylko w przewozach regularnych, w których przewoźnik otrzymuje dopłaty do biletów ulgowych.
W pozostałych przypadkach żaden przepis prawa nie nakłada obowiązku stosowania takich kas, zatem w przypadku przewozów okazjonalnych busem oraz autobusem można stosować kasy rejestrujące ogólnego przeznaczenia.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”.
W myśl art. 111 ust. 1 ustawy:
Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.
Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W myśl art. 111 ust. 3d ustawy:
W przypadku gdy dla danego rodzaju czynności, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 7a pkt 1, są przewidziane kasy rejestrujące o zastosowaniu specjalnym – podatnik jest obowiązany stosować te kasy.
Zgodnie z art. 111 ust. 6a ustawy:
Kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej musi posiadać numer unikatowy nadawany w drodze czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
Na podstawie art. 111 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych w drodze rozporządzenia określi sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym kas o zastosowaniu specjalnym dla danego rodzaju czynności, oraz warunki i sposób używania kas rejestrujących, w tym sposób zakończenia używania kas w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy tych kas, sposób wystawiania dokumentów z kas rejestrujących i szczególne przypadki wydawania nabywcy dowodu sprzedaży oraz rodzaje dokumentów składanych w związku z używaniem kas rejestrujących, sposób ich składania oraz wzory tych dokumentów, uwzględniając potrzebę właściwego prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu sprzedaży przy zastosowaniu tych kas przez podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku i prawidłowości końcowego rozliczenia pracy kas rejestrujących.
Natomiast, zgodnie z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 12 września 2021 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii (Dz. U. z 2021 r. poz. 1753), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kryteriów i warunków technicznych:
W przypadku gdy ze szczególnymi formami sprzedaży, sprzedaży określonych towarów, świadczeniem określonych usług lub potrzebą współpracy kasy z innymi urządzeniami niezbędnymi do stosowania w danej dziedzinie sprzedaży jest związana konieczność wprowadzenia szczególnych dostosowań o charakterze konstrukcyjnym, funkcjonalnym lub programowym, kasa o zastosowaniu specjalnym odpowiada kryteriom i warunkom technicznym równoważnym dla tej dziedziny zastosowań z określonymi w § 5, § 6, § 9, § 10, § 11 i § 16, a potwierdzenie potwierdza ich spełnienie dla określonego rodzaju zastosowań.
W myśl § 15 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych:
Kasy przeznaczone do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego mogą posiadać jeden wyświetlacz dla użytkownika i nabywcy oraz posiadają funkcję rejestracji i naliczania dopłat do przewozów w podziale na poszczególne kategorie ulg ustawowych, a także funkcję sporządzania dobowych i miesięcznych raportów dopłat do biletów ulgowych.
Zgodnie z § 16 ww. rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych:
Kasa, o której mowa w § 15 ust. 5, umożliwia wydruk paragonu fiskalnego zawierającego co najmniej:
1)imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2)numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika;
3)numer kolejny wydruku;
4)datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5)oznaczenie ,,PARAGON FISKALNY”;
6)oznaczenie ,,BILET” lub ,,OPŁATA DODATKOWA”;
7)rodzaj biletu;
8)tytuł ulgi w przypadku biletu ulgowego;
9)numer kursu;
10)nazwę przystanku początkowego i końcowego lub zakres ważności, lub okres ważności biletu;
11)cenę jednostkową usługi;
12)wartość ulgi w przypadku biletu ulgowego;
13)liczbę i wartość sumaryczną sprzedaży danej usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
14)wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują;
15)wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym, po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów;
16)wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;
17)łączną wysokość podatku;
18)łączną wartość sprzedaży brutto;
19)oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto;
20)kolejny numer paragonu fiskalnego;
21)imię i nazwisko posiadacza biletu w przypadku biletów okresowych imiennych;
22)umieszczone centralnie logo fiskalne i numer unikatowy.
Powyższy wykaz jest tożsamy z informacjami wymaganymi na podstawie § 25 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1625), dalej rozporządzenie w sprawie kas, odnośnie minimalnej ilości informacji jakie powinien zawierać paragon fiskalny drukowany przez kasę o zastosowaniu specjalnym przeznaczoną do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego, tj.:
W przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej:
1)imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2)numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika;
3)numer kolejny wydruku;
4)datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5)oznaczenie ,,PARAGON FISKALNY”;
6)nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
7)cenę jednostkową towaru lub usługi;
8)ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
9)wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują;
10)wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów;
11)wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;
12)łączną wysokość podatku;
13)łączną wartość sprzedaży brutto;
14)oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto;
15)kolejny numer paragonu fiskalnego;
16)numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
17)numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy – na żądanie nabywcy;
18)logo fiskalne i numer unikatowy.
Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas:
Podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.
Na podstawie § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas:
Podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12; zamiast paragonu fiskalnego podatnicy mogą wystawić fakturę przy użyciu kasy i wydać ją nabywcy.
Ponadto, w myśl § 7 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas:
Podatnicy, ze względu na przeznaczenie do prowadzenia ewidencji danego rodzaju sprzedaży lub w dany sposób, używają następujących kas:
1)kasy ogólne – przeznaczone do prowadzenia ewidencji w sposób niewymagający stosowania specjalnych funkcji i rozwiązań konstrukcyjnych;
2)kasy o zastosowaniu specjalnym – których konstrukcja i program pracy uwzględniają szczególne zastosowanie tych kas i spełniają szczególne wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas związane ze szczególnymi formami obrotu lub sprzedaży określonych towarów i usług lub potrzebą współpracy kasy z innymi urządzeniami niezbędnymi do stosowania w danym rodzaju działalności, obejmujące kasy:
a)przeznaczone do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
b)przeznaczone do prowadzenia ewidencji przy sprzedaży leków, z funkcją rozliczania recept refundowanych,
c)przeznaczone do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego,
d)rozliczające więcej niż jedną transakcję równocześnie,
e)przeznaczone do prowadzenia ewidencji przy sprzedaży towarów i usług w wolnych obszarach celnych lub składach celnych,
f)umieszczane w urządzeniach do automatycznej sprzedaży towarów i usług.
Z przywołanych przepisów wynika, że w przypadku świadczenia usług transportu pasażerskiego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności lub rolników ryczałtowych, dla których przewoźnik obowiązany jest dokonać ewidencji tej sprzedaży, powinien w tym celu używać kasy o zastosowaniu specjalnym, która umożliwia wydruk paragonu fiskalnego zawierającego co najmniej informacje, o których mowa w § 16 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych i § 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas. Jedynie bowiem specjalistyczne kasy mają możliwość wydruku dodatkowych informacji odnośnie m.in. rodzaju biletu, przyznanych ulg, pokonywanej trasy czy ważności biletu.
Z opisu sprawy wynika, że będzie Pan świadczył usługi przewozu osób jako przewozów okazjonalnych autobusem (na podstawie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego) oraz pojazdem samochodowym przeznaczonym do przewozu więcej niż 7 i nie mniej niż 9 osób łącznie z kierowcą (na podstawie licencji na taki rodzaj przewozu) osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej tylko na terytorium RP. Symbol PKWiU:
·49.39.32.0 Transport drogowy pasażerski, wycieczkowy i turystyczny (tutaj również mieści się kategoria przewozu osób busem na 8-9 miejsc łącznie z kierowcą);
·49.39.33.0 Transport drogowy autobusami, pozarozkładowy, lokalny, włączając wynajem tego typu autobusów;
·49.39.34.0 Transport drogowy autobusami, pozarozkładowy, dalekobieżny, włączając wynajem tego typu autobusów.
Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy ma Pan możliwość ewidencjonowania sprzedaży usług okazjonalnego przewozu osób wykonywanych autobusem lub busem za pomocą zwykłych kas rejestrujących, czy też należy stosować kasy fiskalne specjalne – bileterki autobusowe.
Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji przewozu osób, transportu, wobec tego zasadnym jest odwołanie do przepisów szczególnych.
W myśl art. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1539 ze zm.):
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)krajowy transport drogowy – podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju oraz pojazdami najmowanymi, za które uważa się również zespoły pojazdów składające się z pojazdu samochodowego i przyczepy lub naczepy, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym jazda pojazdu, miejsce rozpoczęcia i zakończenia podróży, a także cała trasa znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
7)przewóz regularny – publiczny przewóz osób i ich bagażu w określonych odstępach czasu i określonymi trasami, na zasadach określonych w ustawie i w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 1262);
9)przewóz regularny specjalny – niepubliczny przewóz regularny określonej grupy osób, z wyłączeniem innych osób;
10)przewóz wahadłowy – wielokrotny przewóz zorganizowanych grup osób tam i z powrotem, między tym samym miejscem początkowym a tym samym miejscem docelowym, przy spełnieniu łącznie następujących warunków:
a)każda grupa osób przewiezionych do miejsca docelowego wraca do miejsca początkowego,
b)miejsce początkowe i miejsce docelowe oznaczają odpowiednio miejsce rozpoczęcia usługi przewozowej oraz miejsce zakończenia usługi przewozowej, z uwzględnieniem w każdym przypadku okolicznych miejscowości leżących w promieniu 50 km;
11)przewóz okazjonalny – przewóz osób, który nie stanowi przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego albo przewozu wahadłowego.
Jak stanowi art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym:
Przewóz okazjonalny wykonuje się pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 osób łącznie z kierowcą.
Natomiast zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1262):
Ustawa reguluje przewóz osób i rzeczy, wykonywany odpłatnie na podstawie umowy, przez uprawnionych do tego przewoźników, z wyjątkiem transportu morskiego, lotniczego i konnego.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy Prawo przewozowe:
Umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem podróży lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia – przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym.
Stosownie do art. 16 ust. 2 ustawy Prawo przewozowe:
Na bilecie, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się:
1)nazwę przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego;
2)relację lub strefę przejazdu;
3)wysokość należności za przejazd;
4)zakres uprawnień pasażera do ulgowego przejazdu.
Z powyższych przepisów wynika, że transport polega na odpłatnym świadczeniu usług przez uprawnione do tego podmioty, których rezultatem jest najczęściej przemieszczenie osób lub ładunków.
Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że opisane przez Pana usługi okazjonalnego przewozu osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej stanowią jedną z form transportu drogowego, w którym to zobowiązuje się Pan do wykonania usługi polegającej na transporcie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej za pośrednictwem posiadanych pojazdów, tj. autobusu oraz pojazdu samochodowego o liczbie miejsc 8 lub 9 łącznie z kierowcą (busa). Tym samym, świadcząc dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej usługi okazjonalnego transportu pasażerskiego, jest Pan zobowiązany do ewidencjonowania tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.
Nie można zgodzić się jednak z Panem, że dla tego rodzaju sprzedawanych usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej można używać zwykłej kasy rejestrującej. Jak wynika bowiem z wcześniej przytoczonych przepisów, dla przewoźników, chcących organizować przewozy samochodowe regularne, nieregularne, wahadłowe lub okazjonalne w transporcie pasażerskim, które nie podlegają wyłączeniu z ewidencjonowania na kasie rejestrującej, ustawodawca przewidział ich ewidencjonowanie dla celów podatku od towarów i usług przy użyciu specjalistycznych kas rejestrujących.
Ponadto jak wskazują przepisy ustawy Prawo przewozowe, umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd lub przez spełnienie innych określonych przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia – przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym. Wskazać w tym miejscu należy, że zwykła kasa rejestrująca nie ma możliwości wydruku biletu. Ponadto wydruk ze zwykłej kasy rejestrującej nie zawiera wszystkich elementów wymaganych przy wydruku paragonów fiskalnych dokumentujących przewóz pasażerski, o których mowa w § 16 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych i § 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas.
Należy zatem podkreślić, że ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w opisanych okolicznościach powinno się odbywać z zastosowaniem specjalnej kasy rejestrującej, przeznaczonej przepisami prawa – na podstawie art. 111 ust. 3d ustawy w powiązaniu z § 7 ust. 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia w sprawie kas – dla podatników świadczących usługi w zakresie transportu pasażerskiego.
Podsumowując, w przewozach okazjonalnych wykonywanych autobusem lub pojazdem samochodowym o liczbie miejsc 8 lub 9 łącznie z kierowcą (busem) do ewidencji sprzedaży usług przewozu osób na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej ma Pan obowiązek stosować kasy fiskalne specjalne.
Tym samym, Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących uregulowanego w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2024 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2024 r. poz. 1902), bowiem pytanie zadane we wniosku dotyczyło wyłącznie rodzaju kasy rejestrującej, którą należy stosować.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.