Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy aportu działki nr 1 zabudowanej siecią wodociągową niebędącą przedmiotem aportu.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 28 lutego 2025 r. (wpływ 3 marca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Województwo X jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Województwo X jest jednostką samorządu terytorialnego działającą w oparciu o ustawę z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie województwa (Dz.U.2024, poz. 566 ze zm.) oraz o uchwalony na jej podstawie Statut (Uchwała Sejmiku Województwa … z dnia … lipca 2005 r.). Zgodnie z art. 31 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 tej ustawy Zarząd Województwa jest organem wykonawczym Województwa, wykonuje zadania województwa przy pomocy urzędu marszałkowskiego i wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych lub wojewódzkich osób prawnych.

Województwo X (…), jedyny wspólnik Spółki …  Sp. z o.o., zarejestrowanej w Krajowym Rejestrze Przedsiębiorców pod numerem …, dokonało w dniu 16 grudnia 2024 r. wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) poprzez przekazanie na własność działki ewidencyjnej nr 1 obręb …, gmina …, powiat …, o powierzchni … ha, opisanej w księdze wieczystej nr …, o wartości … złotych netto (słownie: …. złotych 00/100 netto). Wkład wniesiono na poczet nowych udziałów w kapitale zakładowym. Nowe udziały obliczono na podstawie wartości nieruchomości netto – objęto … nowych udziałów o wartości … zł (słownie: … złotych 00/100) każdy, agio w wysokości … zł (słownie: …złotych 00/100) przeznaczając na kapitał zapasowy.

Przez działkę przechodzi sieć wodociągowa, będąca własnością Województwa X (…), która nie była przedmiotem wkładu niepieniężnego.

Jednocześnie z dokonaniem wkładu niepieniężnego (przekazaniem prawa własności ww. działki) Spółka …. Sp. z o.o. ustanowiła na rzecz … nieodpłatną i nieograniczoną w czasie służebność gruntową, polegającą na: 1) prawie przebiegu sieci wodociągowej, położonej na działce nr 1, w tym prawie każdoczesnego korzystania z niezbędnych części obciążonej działki tj. prawie dostępu, wejścia, przechodu i przejazdu - również ciężkim sprzętem - przez osoby upoważnione przez Województwo lub odpowiednio upoważnione przez jego następców prawnych, w celu dokonywania czynności związanych z eksploatacją, konserwacją, remontem, modernizacją, przebudową i  usuwaniem awarii sieci wodociągowej w pasie gruntu niezbędnym do wykonywania powyższych czynności - pas ochronny o szerokości 1,50 m z każdej strony licząc od osi rurociągu, z każdorazowym uwzględnieniem rozmiarów i charakteru niezbędnych do wykonania prac, z obowiązkiem przywrócenia stanu poprzedniego po wykonaniu tych czynności, 2) obowiązku znoszenia przez właściciela działki obciążonej ograniczeń i zakazów wynikających z istnienia infrastruktury wodociągowej oraz konieczności zachowania pasa ochronnego, w tym zakazu wznoszenia budynków i budowli oraz zakazu dokonywania nasadzeń i utrzymywania roślinności mogących w sposób negatywny oddziaływać na infrastrukturę wodociągową.

Zgodnie z zapisami art. 43 ust. 1 pkt 9) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm.) zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Terenem budowlanym, w myśl art. 2 pkt 33) ww. ustawy jest grunt przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Działka, będąca przedmiotem aportu uznana została za tereny niezabudowane inne, niż tereny budowlane w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zgodnie z opinią rzeczoznawcy prawnego dokonującego wyceny nieruchomości, a także stanowiskiem doktryny oraz orzecznictwa (np. wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 2021 r. sygn. akt. I FSK 560/18, wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 17 stycznia 2013 r. sygn. akt. C-543/11).

Na terenie miejscowości … nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Nie wydano także dla działki decyzji o warunkach zabudowy. W ewidencji gruntów i budynków działka nr 1 oznaczona jest jako grunty orne.

Jedynym udziałowcem Spółki jest Województwo X. Spółka została utworzona na podstawie art. 13 ust. 2 w zw. z art. 18 pkt 19) lit. e) ustawy o samorządzie województwa, Uchwałą nr … Sejmiku Województwa X z dnia …czerwca 2013 r.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo:

Zgodnie z pismem z Urzędu Miejskiego w … nr … z dnia 26.02.2025 r. dla działki nr 1, obręb .., gmina …, powiat …nie wydano decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Zgodnie ze wskazanym art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (Dz. U. z 2024 r. poz. 725 z późn. zm.) na gruncie tej ustawy jako budowle należy rozumieć także sieci uzbrojenia terenu, do których zalicza się sieć wodociągowa.

W ocenie wnioskodawcy, na podstawie stanowiska doktryny oraz przyjętych interpretacji przepisów podatkowych, ww. działka stanowi teren niezabudowany w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z  dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm.), co  potwierdza m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. I FSK 560/18 z dnia 8 kwietnia 2021 r., zgodnie z którym: Oceniając, czy grunt jest terenem niezabudowanym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT należy mieć na względzie przede wszystkim stan faktyczny, co nie wyklucza, że w określonych przypadkach, ze względu na charakter gospodarczy transakcji, należy wziąć pod uwagę, czy obiekty posadowione na gruncie mają znaczenie wiodące dla określenia charakteru tego gruntu jako gruntu zabudowanego.

Jak wspomniano we wniosku, umiejscowienie na działce ewidencyjnej nr 1 obręb … sieci wodociągowej nie ma wiodącego znaczenia dla określenia tego gruntu jako zabudowanego, a zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 sierpnia 2024 r. I FSK 1670/20 o terenie „zabudowanym” w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. można mówić w sytuacji, gdy istniejąca zabudowa ma dla tego terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast nie jest istotna „zabudowa”, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu.

Należy także nadmienić, że w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2017 r. sygn. III SA/Wa 2789/16 stwierdzono, że: O przeznaczeniu terenu pod zabudowę przesądza miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy, a nie to, że znajdują się na nim urządzenia przesyłowe oraz, na co wskazano we wniosku: Błędna jest wykładnia art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 u.p.t.u. w zakresie, w jakim odmawia zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. w sytuacji sprzedaży gruntów dla których nie ustanowiono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, na których to znajdują się naniesienia w postaci urządzeń służących do doprowadzania i odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej i innych urządzeń podobnych, które są własnością i częścią innego przedsiębiorstwa, gdzie podmiot nie ma żadnych praw (własności i innych praw rzeczowych) do tych urządzeń.

Należy mieć także na uwadze, że sieć wodociągowa nie była przedmiotem aportu do Spółki … sp. z o.o., a jej obecność na działce nie miała wpływu na wartość nieruchomości.

Rzeczoznawca majątkowy w operacie szacunkowym określił działkę ewidencyjną nr 1 jako niezabudowaną. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca podtrzymuje stanowisko wyrażone we wniosku.

Pytanie

Czy poprawnie zastosowano zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm.) w przedmiotowej sprawie?

Państwa stanowisko w sprawie

Województwo X prawidłowo zastosowało zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm.), uznając wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki za dostawę terenów niezabudowanych innych, niż tereny budowlane, ponieważ:

1)na terenie miejscowości …, w której znajduje się działka 1 obręb …, gmina …, powiat … nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego,

2)dla ww. działki nie wydano decyzji o warunkach zabudowy,

3)na ww. działce nie są posadowione żadne budynki, a przebiegająca przez nią sieć wodociągowa nie była przedmiotem wkładu niepieniężnego do Spółki – pozostaje własnością Województwa X,

4)rzeczoznawca majątkowy wykonujący wycenę nieruchomości określił ją jako niezabudowaną,

5)w ewidencji gruntów i budynków działka ewidencyjna nr 1 obręb …, gmina …, powiat krapkowicki określona jest jako grunty orne,

6)sieć wodociągowa nie ma wpływu na gospodarczy charakter transakcji ani znaczenia wiodącego dla określenia charakteru tego gruntu jako gruntu zabudowanego,

7)stanowisko doktryny oraz orzecznictwa potwierdza, że w sytuacjach analogicznych zwolnienie znajdowało zastosowanie.

Za wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa/2789/16: Błędna jest wykładnia art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 u.p.t.u. w zakresie, w jakim odmawia zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. w sytuacji sprzedaży gruntów dla których nie ustanowiono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, na których to znajdują się naniesienia w postaci urządzeń służących do doprowadzania i odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej i innych urządzeń podobnych, które są własnością i częścią innego przedsiębiorstwa, gdzie podmiot nie ma żadnych praw (własności i innych praw rzeczowych) do tych urządzeń.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.):

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1145 ze zm.):

W świetle powyższego towarem jest geodezyjnie wyodrębniona działka gruntu. Wynika to z ekonomicznego aspektu transakcji i z oceny pojęcia „gruntu”.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W świetle powołanych przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również oddanie w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy:

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może zatem spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek.

Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszana – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Odpłatnością jest więc także, np. otrzymanie akcji/udziałów spółki, w związku z którym, wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można zatem mówić w sytuacji, gdy:

-istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,

-wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,

-związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być, np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93, czy C-154/80).

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci składników majątku do spółki kapitałowej spełnia definicję odpłatnego świadczenia usług/dostawy towarów, zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług/dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie akcji lub udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot, np. prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każdą jednak czynność stanowiącą dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, można uznać za czynność opodatkowaną. Aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w ramach tej czynności jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym:

Ze wskazanych regulacji wynika, że organy władzy publicznej są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności. Czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że podmioty prawa publicznego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 566 ze zm.):

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa:

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że województwo, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Wyłączeniem od opodatkowania nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wobec powyższego w analizowanej sprawie, stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że wniesienie aportem działki nr 1 jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną), zatem dla planowanej czynności wystąpili Państwo w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, wniesienie przez Państwa aportem do Spółki ww. składnika majątku jest czynnością podlegającą opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy. Dla transakcji aportu nie korzystają Państwo z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, lecz występują Państwo jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym nie znajduje zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy, w związku z czym, w zakresie czynności wniesienia aportem do Spółki działki nr 1, działali Państwo jako podatnik podatku od towarów i usług.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Wątpliwości, jakie sformułowali Państwo we wniosku, dotyczą zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wniesienia aportem działki nr 1 zabudowanej siecią wodociągową niebędącą przedmiotem aportu.

Z opisu sprawy wynika, że: przez działkę przechodzi sieć wodociągowa, będąca własnością Województwa X (…), która nie była przedmiotem wkładu niepieniężnego. Na terenie miejscowości … nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Nie wydano także dla działki decyzji o warunkach zabudowy. Dla działki nie wydano decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczącej opisanego stanu faktycznego, należy przytoczyć art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Stosownie do art. 47 § 1-3 Kodeks cywilny:

Jak stanowi art. 48 Kodeksu,

Jednak stosownie do art. 49 § 1 Kodeksu,

Z powyższego przepisu wynika, że jeśli znajdujące się na działce sieci są własnością przedsiębiorstwa przesyłowego to stanowią własność tego przedsiębiorstwa.

Wskazać jednocześnie trzeba, że z zawartego w przytoczonym art. 7 ust. 1 ustawy – wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” nie należy utożsamiać z prawem własności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów”, akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu w sprawie C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że »wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce« (pkt 2).

Zaznaczenia wymaga, że ww. przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Uwzględniając przywołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przedmiotem dostawy jest grunt, na którym posadowiona jest budowla, niebędąca przedmiotem dostawy, to mimo, iż ten obiekt budowlany stanowi w świetle prawa cywilnego część składową nieruchomości – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym obiektem jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem dostawy jest w takim przypadku tylko sam grunt (jako grunt zabudowany).

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją zbycia przez Państwa wyłącznie gruntu, bo jak wynika z opisu sprawy sieć wodociągowa nie była przedmiotem aportu.

Zatem, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania przebiegającą przez działkę nr 1 siecią wodociągową (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a w konsekwencji przedmiotem dostawy w opisanym zdarzeniu był tylko grunt.

W analizowanym przypadku działka nr 1, przez którą przebiega sieć wodociągowa, która w świetle ustawy Prawo budowlane jest budowlą, stanowi teren zabudowany, co wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko, że Województwo X prawidłowo zastosowało zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm.), uznając wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki za dostawę terenów niezabudowanych innych, niż tereny budowlane - jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych przez Państwa we wniosku wyroków wyjaśniam, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.