Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe, w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

-nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku usług udzielania pożyczek na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT,

-prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku usług udzielania pożyczek na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

7 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług.

Uzupełnili go Państwo pismem z 17 lutego 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych (Pożyczkodawca)

2.Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

FIZ (Pożyczkobiorca)

(…)

Opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych (dalej: „TFI”) działa w oparciu o zezwolenie Komisji Nadzoru Finansowego, wydane w dniu 19 lipca 2011 r. TFI tworzy i zarządza funduszami inwestycyjnymi zamkniętymi. Zgodnie ze statutem TFI, przedmiotem jego działalności jest działalność związana z zarządzaniem funduszami (PKD 66.30.Z). Także we wpisie TFI w Krajowym Rejestrze Sądowym wskazany jest tylko ten jeden przedmiot działalności.

Zakres działalności TFI zgodny jest z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 1034, dalej: „Ustawa o FI”), zgodnie z którym przedmiotem działalności towarzystwa jest wyłącznie tworzenie funduszy inwestycyjnych otwartych lub funduszy zagranicznych, zarządzanie nimi, w tym pośrednictwo w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie zbiorczym portfelem papierów wartościowych.

TFI jest zarejestrowane jako podatnik VAT czynny. TFI wykonuje prawie wyłącznie czynności zwolnione z podatku VAT. TFI jedynie sporadycznie wykonuje czynności opodatkowane, które dotyczą refakturowania poniesionych kosztów (np. kosztu skanowania dokumentów).

Zgodnie z art. 183 ust. 1 Ustawy o FI fundusz inwestycyjny zamknięty może być utworzony jako fundusz wierzytelności lokujący aktywa w:

1)wierzytelności, w tym wierzytelności finansowane ze środków publicznych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub

2)prawa do świadczeń z tytułu określonych wierzytelności, wyodrębnionych przez inicjatora przeniesienia ryzyka z wierzytelności lub inny podmiot, który zawarł z funduszem umowę zobowiązującą go do przekazywania funduszowi wszystkich świadczeń uzyskanych w związku z tymi wierzytelnościami.

Zgodnie z art. 183 ust. 2 Ustawy o FI fundusz wierzytelności może być utworzony jako:

1)standaryzowany fundusz wierzytelności;

2)niestandaryzowany fundusz wierzytelności.

W oparciu o powyższe regulacje TFI utworzyło FIZ (dalej: „Fundusz”). TFI zarządza Funduszem i pobiera z tego tytułu wynagrodzenie. TFI zarządza wyłącznie funduszami wierzytelności.

Zgodnie z art. 65 ust. 4 Ustawy o FI, Towarzystwo zarządzające wyłącznie funduszami wierzytelności, o których mowa w art. 183, może zaciągać pożyczki i kredyty oraz dokonywać emisji obligacji do wysokości kapitałów własnych tego towarzystwa, a także może udzielać poręczeń za zobowiązania funduszu wierzytelności zarządzanego przez to towarzystwo oraz udzielać pożyczek takiemu funduszowi.

Mając na uwadze treść art. 65 ust. 4 Ustawy o FI, TFI (jako pożyczkodawca) zawarło z Funduszem (jako pożyczkobiorcą) umowę pożyczki nr (…). Mając na uwadze, że umowa pożyczki została już zawarta – wniosek niniejszy odnosi się do stanu faktycznego. TFI może jednak udzielać na rzecz Funduszu kolejnych pożyczek na analogicznych zasadach i w tym zakresie wniosek niniejszy dotyczy zdarzenia przyszłego.

Pożyczki na rzecz Funduszu mogą być udzielane przez TFI na finansowanie zdefiniowanych celów inwestycyjnych zgodnych z prowadzoną przez Fundusz polityką inwestycyjną, w postaci zakupu składnika lokat wskazanego w statucie Funduszu lub na realizację zobowiązań Funduszu. Zgodnie z umową pożyczki nr (…), pożyczka została udzielona w celu sfinansowania nabycia portfela wierzytelności zgodnie z umową przelewu wierzytelności (…).

Pożyczka z (...) podlega oprocentowaniu. Pożyczki udzielane w przyszłości także będą oprocentowane.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług

Czy udzielanie pożyczek przez TFI na rzecz Funduszu stanowi usługi zwolnione z VAT?

Państwa stanowisko w sprawie/Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Udzielanie pożyczek przez TFI na rzecz Funduszu stanowi usługi zwolnione z VAT.

TFI jest podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy VAT, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Działalność prowadzona przez TFI – jako usługodawcę – posiada znamiona działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 Ustawy VAT.

TFI prowadzi działalność gospodarczą związaną z zarządzaniem funduszami (PDK 66.30.Z). Zdaniem TFI w zakresie tej działalności gospodarczej mieści się także udzielanie pożyczek przez TFI na rzecz Funduszu, bowiem art. 65 ust. 4 Ustawy o FI dopuszcza dokonywanie przez TFI takich czynności. W ocenie TFI udzielanie przez nią pożyczek na rzecz Funduszu jest czynnością mieszczącą się w pojęciu zarządzania Funduszem, tj. jedną z aktywności jaką TFI może podejmować, by skutecznie zarządzać Funduszem.

Jednocześnie nie ma wątpliwości, że zarządzanie funduszami inwestycyjnym, jak też udzielanie pożyczek, to usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy VAT. W świetle tej regulacji przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Pożyczki udzielane przez TFI stanowią świadczenia, których beneficjentem jest Fundusz. Świadczenia te są odpłatne, bowiem TFI pobiera wynagrodzenie za zarządzanie Funduszem, a jednocześnie pożyczki podlegają oprocentowaniu.

W ocenie zainteresowanych należy uznać, że udzielanie pożyczek przez TFI na rzecz Funduszu stanowi usługi zwolnione z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a Ustawy VAT. W świetle tego przepisu zwalnia się od podatku usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Gdyby udzielanie pożyczek przez TFI na rzecz Funduszu uznane jednak zostało przez organ interpretacyjny za czynność odrębną od czynności zarządzania Funduszem, czynność ta podlegałaby zwolnieniu z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT, który stanowi, że zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ocena stanowiska

Stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

-nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku usług udzielania pożyczek na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT,

-prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku usług udzielania pożyczek na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Według ust. 2 powołanego artykułu:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Państwa wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług dotyczą ustalenia czy udzielana obecnie i w przyszłości pożyczka stanowi usługę, która korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit a czy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego:

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynność polegająca na udzieleniu pożyczki pieniężnej podlegającej oprocentowaniu stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielenie pożyczki przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu jej udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy ta czynność nie znajduje się w jej zakresie przedmiotowym.

Charakter i cechy usługi udzielenia pożyczki wskazują, że czynność ta mieści się w definicji pojęcia „działalność gospodarcza”. W świetle art. 15 ust. 2 zdanie drugie ustawy o VAT, działalność gospodarcza „obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”. Niewątpliwie przekazanie środków pieniężnych (a zatem wartości o charakterze niematerialnym) na rzecz pożyczkobiorcy, na określony okres czasu, za ustalonym wynagrodzeniem (oprocentowaniem), uzyskiwanym w ustalonych okresach rozliczeniowych, stanowi wykorzystywanie tych środków w sposób ciągły i w celach zarobkowych. Usługa tego rodzaju mieści się zatem w pojęciu „działalność gospodarcza” zdefiniowanym w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że wskazana we wniosku czynność udzielenia pożyczki spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzące obowiązki w podatku od towarów i usług, zaś Pożyczkodawcę uznać za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji wskazana we wniosku czynność udzielenia przez Pożyczkodawcę odpłatnej pożyczki pieniężnej na rzecz Pożyczkobiorcy, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże, ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy:

Stosownie do art. 43 ust. 22 ustawy:

Podatnik, o którym mowa w ust. 22, może, nie wcześniej niż po upływie 2 lat, licząc od początku okresu rozliczeniowego, od którego wybrał opodatkowanie usług, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku tych usług, pod warunkiem złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego zawiadomienia o rezygnacji z opodatkowania, przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego ponownie będzie korzystał ze zwolnienia.

Powyższe przepisy umożliwiają wybór opodatkowania określonych usług, przy czym możliwość wyboru opcji opodatkowania dotyczy wyłącznie usług świadczonych na rzecz innych podatników, przy zachowaniu warunków określonych w art. 43 ust. 22 i 23 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania (TFI) utworzył Fundusz, którym zarządza i pobiera z tego tytułu wynagrodzenie. TFI jako pożyczkodawca zawarł z Funduszem – pożyczkobiorcą umowę pożyczki. Ponadto Pożyczkodawca może w przyszłości również udzielać pożyczek na rzecz Funduszu. Pożyczki na rzecz Funduszu mogą być udzielane przez TFI na finansowanie zdefiniowanych celów inwestycyjnych zgodnych z prowadzoną przez Fundusz polityką inwestycyjną, w postaci zakupu składnika lokat wskazanego w statucie Funduszu lub na realizację zobowiązań Funduszu. Pożyczka podlega oprocentowaniu. Pożyczki udzielane w przyszłości także będą oprocentowane.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1034 ze zm.):

Stosownie zaś do art. 65 ust. 4 ww. ustawy:

W myśl art. 183 ust. 1 ww. ustawy:

W kwestii wyjaśnienia pojęcia „zarządzania funduszem” w odniesieniu do przedmiotowej sprawy, należy wskazać na ugruntowane orzecznictwo TSUE (m.in. w sprawach C-8/03, Banque Bruxelles Lambert S.A. z 21 października 2004 r., C-169/04 z 4 maja 2006 r. w sprawie Abbey National plc., czy C-275/11 GfBk z 7 marca 2013 r.).

Z orzeczenia w sprawie C-8/03, Banque Bruxelles Lambert SA, wynika, że zwolnienie dotyczy tych transakcji, które są ściśle związane z prowadzeniem funduszu, to znaczy do określania polityki inwestycyjnej, kupna i sprzedaży aktywów. O ile zwolnione transakcje nie ograniczają się do podejmowania decyzji, o tyle jednak muszą one bezpośrednio dotyczyć transakcji handlowych papierami wartościowymi.

Doprecyzowania powyższej definicji dokonał TSUE w orzeczeniu z 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04, Abbey National. TSUE w tym wyroku, w pkt 26, 63 i 64 orzekł, że nie tylko zarządzanie inwestycjami, wiążące się z wyborem i zbywaniem aktywów będących przedmiotem takiego zarządzania, lecz również usługi administracyjne i rachunkowe, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk i podatku VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów, wchodzą w zakres pojęcia „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym. TSUE wyraźnie wskazał, że aby usługi te podlegały zwolnieniu od opodatkowania VAT, powinny tworzyć odrębną całość, która – jeśli ją oceniać globalnie – w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu sprawy i wątpliwości Zainteresowanych wskazać należy, że udzielanie pożyczek przez TFI na rzecz Funduszu, stanowi i będzie stanowić czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy.

Nie można zgodzić się z Państwem, że usługi udzielania pożyczki korzystają/będą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit a. ustawy o podatku od towarów i usług. Fakt, że art. 65 ust. 4 ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi dopuszcza udzielanie pożyczek przez TFI nie świadczy o tym, że usługa udzielania pożyczki wchodzi w zakres zarządzania, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit a. ustawy o VAT. Jak bowiem wynika z wyżej cytowanych orzeczeń TSUE w zakres pojęcia zarządzania oprócz zarządzania inwestycjami, wiążącymi się z wyborem i zbywaniem aktywów będących przedmiotem takiego zarządzania, wchodzą usługi administracyjne i rachunkowe, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk i podatku VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów.

Zatem stanowisko Zainteresowanych, że usługi udzielania pożyczek korzystają/będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit a jest nieprawidłowe.

Jednocześnie, z uwagi na to, że usługi udzielania pożyczek mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie, usługa udzielenia przez Pożyczkodawcę (TFI) odpłatnej pożyczki pieniężnej na rzecz Pożyczkobiorcy (Funduszu) korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Powyższe zwolnienie ma zastosowanie pod warunkiem, że dla tej czynności Pożyczkodawca nie wybrał opcji opodatkowania zgodnie i na warunkach zawartych w art. 43 ust. 22 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych, że usługi udzielania pożyczek korzystają/będą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

­zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Zainteresowanych w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

(…) (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.

o w Warszawie