Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia całości podatku naliczonego w związku z dzierżawą infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 9 stycznia 2025 r. (wpływ 10 stycznia 2025 r.) oraz pismami: z 5 lutego 2025 r. (wpływ 7 lutego 2025 r.) i z 28 lutego 2025 r. - w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina Miejska (...) (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek lub VAT), zarejestrowanym jako podatnik czynny.

Gmina odpowiada za zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2024 r. poz. 1465). W związku z tym ponosi wydatki bieżące oraz wydatki związane z budową, rozbudową i modernizacją infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej (dalej: także jako Infrastruktura).

W latach 2020-2024 r. Gmina zrealizowała w szczególności inwestycje pn. „(...)”.

Na potrzeby niniejszego wniosku dalej inwestycje pn. „(...)”określane będą łącznie jako Inwestycje. Realizacja Inwestycji obejmowała m.in. wykonanie dokumentacji projektowej oraz budowę infrastruktury wodociągowej oraz kanalizacji sanitarnej (wraz z sieciami umożliwiającymi włączenie do istniejącej infrastruktury). Gmina zamierza również realizować kolejne projekty w przyszłości.

Wydatki związane z realizacją Inwestycji zostały udokumentowane wystawianymi przez dostawców i wykonawców fakturami VAT, na których Gmina była oznaczona jako nabywca przedmiotowych towarów i usług.

Praktyka gospodarowania infrastrukturą wodociągowo-kanalizacyjną w Gminie polega na tym, iż działalność w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę oraz kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, za pomocą majątku stanowiącego własność Gminy prowadzi spółka (...) Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”). Spółka, jako podmiot dysponujący odpowiednią wiedzą, doświadczeniem i zapleczem technicznym, realizuje zadania z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków na rzecz mieszkańców Gminy. Celem Gminy jest bowiem skoncentrowanie gospodarki wodno-kanalizacyjnej w podmiocie, który odpowiada za prowadzenie tej działalności na terenie Gminy. Jednocześnie Gmina nie posiada w swojej strukturze jednostki organizacyjnej zdolnej do zarządzania taką infrastrukturą, a zatem nie ma możliwości zarządzać nią samodzielnie z uwagi na brak odpowiedniego personelu, sprzętu, wiedzy technicznej oraz odpowiednich zezwoleń. Powyższe posiada Spółka. Wszystkie sieci wodociągowe i kanalizacyjne, będące własnością Gminy są dzierżawione Spółce. Spółka jest również odpowiedzialna za zawieranie umów cywilnoprawnych z mieszkańcami i przedsiębiorcami w zakresie dostawy wody i odbioru ścieków oraz wystawia z tego tytułu faktury VAT. Powyższe rozwiązanie stosowane jest w Gminie od wielu lat.

W związku z powyższym, zgodnie z obowiązującą praktyką przekazywania Infrastruktury do eksploatacji Spółce, Gmina wykorzystuje Infrastrukturę, w tym Infrastrukturę, która powstała w ramach Inwestycji, do czynności opodatkowanych, w tym przypadku poprzez jej odpłatną dzierżawę na rzecz Spółki. Majątek, który powstał w ramach Inwestycji w każdym przypadku został od razu po jego wybudowaniu i oddaniu do użytkowania udostępniony Spółce na podstawie umowy dzierżawy. Wartość Infrastruktury przekazanej Spółce w ramach umowy dzierżawy wynosi na dzień 4 listopada 2024 r. 43 956 740,91 zł brutto.

Na podstawie ww. umowy dzierżawy, Spółka zobowiązana jest do wykorzystywania Infrastruktury zgodnie z jej społeczno-gospodarczym przeznaczeniem, tj. w celu świadczenia w sposób ciągły usług zbiorowego dostarczania wody oraz odbioru ścieków. Eksploatując przejęty majątek Spółka zobowiązana jest do utrzymania Infrastruktury w stanie zapewniającym ciągłość świadczenia usług. Jednocześnie Spółka zobowiązana jest do ponoszenia kosztów eksploatacji przedmiotu dzierżawy, dokonywania niezbędnych napraw i konserwacji wynikających z jego eksploatacji.

Jak wskazano wyżej, właścicielem powstałej Infrastruktury jest Gmina, natomiast na mocy umowy dzierżawy zarządza nią Spółka, która z jej wykorzystaniem prowadzi działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochody.

Ponadto jak to zostało wskazane powyżej cała Infrastruktura wodno-kanalizacyjna jest przedmiotem dzierżawy na rzecz Spółki. W tym celu Gmina i Spółka zawarły w dniu 29 grudnia 2017 r. umowę dzierżawy Infrastruktury, na mocy której Spółka zobowiązała się płacić Gminie czynsz dzierżawny z tytułu dzierżawy Infrastruktury począwszy od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2022 r. w wysokości 1 500 000 zł brutto rocznie (tj. 125 000 zł brutto miesięcznie). W dniu 29 grudnia 2022 r. Gmina wraz ze Spółką zawarły kolejną umowę dzierżawy Infrastruktury a następnie w dniu 31 stycznia 2023 r. aneks do ww. umowy. Na mocy zawartych w nich postanowień Spółka zobowiązała się płacić Gminie czynsz dzierżawny z tytułu dzierżawy Infrastruktury począwszy od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. w wysokości 1 558 920 zł brutto, natomiast od dnia 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. w wysokości 1 700 640 zł brutto. Jednocześnie zgodnie z zapisami umownymi wysokość czynszu dzierżawnego za kolejne lata będzie ustalana odrębnie. Umowa została zawarta na czas nieokreślony.

Mając na uwadze powyższe Gmina wskazuje, że relacja procentowa wysokości czynszu dzierżawnego uiszczanego przez Spółkę za dzierżawę Infrastruktury w stosunku do jej wartości wynosi ok. 3,87% (tj. 1 700 640 / 43 956 740,91) i przekracza roczną stawkę amortyzacji dla budowli wodnych (2,5%). Uwzględniając fakt, iż wartość czynszu stanowi ok. 3,87% wartości Infrastruktury, nakłady poniesione na Infrastrukturę zwrócą się po ok. 26 latach.

Kwota czynszu została skalkulowana z uwzględnieniem realiów rynkowych, przy uwzględnieniu specyfiki działalności podmiotu jakim jest Gmina oraz faktu, że koszty utrzymania Infrastruktury nie obciążają Gminy (pokrywa je Spółka), co również ma odzwierciedlenie w wysokości czynszu dzierżawnego. Zdaniem Gminy, ustalony przez strony  czynsz uwzględnia specyfikę sytuacji, w jakiej funkcjonuje Gmina.

Z tytułu dzierżawy Gmina wystawia na rzecz Spółki faktury VAT, zawierające VAT należny oraz dokumentujące sprzedaż opodatkowaną, wykazywaną w JPK składanych przez Gminę do Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w tym zakresie wykonuje zadanie własne o charakterze publicznym. Nie działa zatem z zamiarem osiągnięcia zysku, czy nawet zwrotu z Inwestycji w określonym czasie. Wręcz przeciwnie, Gmina jest obowiązana utrzymać poziom taryf za realizowane usługi na poziomie akceptowalnym dla swoich mieszkańców, a wysokość czynszu jest jednym z elementów wpływających na wysokość taryf za wodę oraz ścieki w sposób bezpośredni. Głównym celem realizacji Inwestycji jest realizacja zadań własnych Gminy, obejmujących m.in. zaopatrzenie w wodę i skanalizowanie kolejnych obszarów Gminy.

Podsumowując zatem, Gmina wykorzystuje całą Infrastrukturę, w tym Infrastrukturę, która powstała w ramach Inwestycji, do czynności opodatkowanych, poprzez jej odpłatną dzierżawę na rzecz Spółki.

Gmina nie dokonała dotychczas odliczenia VAT od wydatków związanych z realizacją Inwestycji.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Gmina ma możliwość wyodrębnienia wydatków związanych wyłącznie z budową sieci wodociągowej i sieci kanalizacyjnej w ramach opisanych we wniosku inwestycji.

Zgodnie z zapisami umownymi, wysokość czynszu dzierżawnego za kolejne lata będzie ustalana pomiędzy Gminą i Spółką odrębnie. Przedmiotowa umowa została zawarta na czas nieokreślony. Z uwagi na powyższe Gmina chciała mieć możliwość negocjacji wysokości czynszu dzierżawnego na przestrzeni lat, tj. jego ewentualnego zwiększenia (urealnienia) w kolejnych latach. Gmina wskazuje, że umowa została zawarta na czas nieokreślony, gdyż w interesie Gminy jest to, aby trwała ona jak najdłużej (m.in. z uwagi na wiedzę i doświadczenie Spółki w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków). Wysokość czynszu dzierżawnego na 2025 r. została ustalona na kwotę 1 700 640 zł brutto rocznie (tj. 141 720 zł brutto miesięcznie). Gmina nie przewiduje, aby wysokość czynszu dzierżawnego uległa zmniejszeniu w przyszłych latach.

Gmina i Spółka są podmiotami powiązanymi. Gmina posiada w Spółce 2710 udziałów, co stanowi 100% wszystkich udziałów o łącznej wartości 2 710 000,00 zł.

Poprzez „Inwestycje” należy rozumieć łącznie inwestycje pn. „(...)”.

Mając na uwadze powyższe ich wartość brutto wraz z rokiem ich udostępnienia Spółce kształtują się następująco:

• „(...)”, kwota 40 460 zł – rok przekazania Spółce - 2020 r.
• „(...)” - w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej – 67 371,74 zł; kanalizacji sanitarnej - 195 822,48 zł – rok przekazania Spółce – 2020.
• „(...)” - w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej – 636 970,11 zł; kanalizacji sanitarnej - 276 536,52 zł – rok przekazania Spółce – 2022.
• „(...)” - w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej - 285 624,24 zł – rok przekazania Spółce – 2023.
• „(...)” w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej - 103 246,90 zł – rok przekazania Spółce - 2023.
• „(...)” - w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej 309 409,57 zł;  kanalizacji sanitarnej 872 875,61 zł – rok przekazania Spółce – 2024.
• „(...)” - w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej - 1 003 574,60 zł; kanalizacji sanitarnej - 1 601 083,06 zł – rok przekazania Spółce – 2024.

Majątek, który powstał w ramach Inwestycji w każdym przypadku został od razu po jego wybudowaniu i oddaniu do użytkowania udostępniony Spółce na podstawie umowy dzierżawy. Ww. Inwestycje wchodzą w skład całej Infrastruktury objętej dzierżawą na rzecz Spółki. Wartość całej Infrastruktury przekazanej Spółce w ramach umowy dzierżawy wynosi na dzień 4 listopada 2024 r. 43 956 740,91 zł brutto.

Gmina i Spółka zawarły w dniu 29 grudnia 2017 r. umowę dzierżawy Infrastruktury, na mocy której Spółka zobowiązała się płacić Gminie czynsz dzierżawny z tytułu dzierżawy Infrastruktury począwszy od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2022 r. w wysokości 1 500 000 zł brutto rocznie (tj. 125 000 zł brutto miesięcznie). W dniu 29 grudnia 2022 r. Gmina wraz ze Spółką zawarły kolejną umowę dzierżawy Infrastruktury, a następnie w dniu 31 stycznia 2023 r. aneks do ww. umowy. Na mocy zawartych w nich postanowień Spółka zobowiązała się płacić Gminie czynsz dzierżawny z tytułu dzierżawy Infrastruktury począwszy od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. w wysokości 1 558 920 zł brutto, natomiast od dnia 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. w wysokości 1 700 640 zł brutto. Jednocześnie, zgodnie z zapisami umownymi, wysokość czynszu dzierżawnego za kolejne lata będzie ustalany odrębnie. Umowa została zawarta na czas nieokreślony.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że na przestrzeni ww. lat nastąpił wzrost czynszu dzierżawnego o 200 640 zł brutto rocznie (tj. 1 700 640 – 1 500 000).

Jednocześnie Gmina pragnie podkreślić, iż jej zamiarem było/jest każdorazowe utrzymywanie na przestrzeni lat relacji procentowej wysokości czynszu dzierżawnego powyżej określonej dla Infrastruktury stawki amortyzacji (tu: powyżej 2,5%) tak, aby każdorazowo zapewnić Gminie zwrot nakładów poniesionych na Infrastrukturę. Powyższe w każdym z omawianych lat zostało spełnione.

Obecna relacja procentowa wysokości czynszu dzierżawnego uiszczanego przez Spółkę za dzierżawę Infrastruktury w stosunku do jej wartości wynosi ok. 3,87% (tj. 1 700 640 / 43 956 740,91) i znacznie przekracza roczną stawkę amortyzacji dla budowli wodnych (2,5%).

Zaznaczenia wymaga również to, iż część majątku wchodzącego w skład Infrastruktury z upływem lat ulega zużyciu i wymaga zastąpienia lub modernizacji. W efekcie, podczas gdy wartość majątku zwiększa się wraz z oddaniem do użytkowania nowych środków trwałych, to jednocześnie jest ona również pomniejszana w związku z amortyzacją oraz likwidacją starych środków trwałych. Mając na uwadze powyższe, wartość Infrastruktury oddanej Spółce w dzierżawę nie jest wartością stałą i ulega pewnym wahaniom. W konsekwencji, w ocenie Gminy zasadnym jest utrzymywanie wysokości rocznego czynszu dzierżawnego Infrastruktury w wysokości nie mniejszej niż określona dla danego majątku roczna stawka amortyzacji, dzięki czemu przy obecnie ustalonym czynszu dzierżawnym nakłady poniesione na Infrastrukturę zwrócą się Gminie po ok. 26 latach.

Pytanie

Czy w związku z dzierżawą Infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej powstałej w ramach Inwestycji na rzecz Spółki Gminie przysługuje prawo do odliczenia całego podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na jej realizację?

Państwa stanowisko w sprawie

W związku z dzierżawą Infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej powstałej w ramach Inwestycji na rzecz Spółki Gminie przysługuje prawo do odliczenia całego podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na jej realizację.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo to przysługuje podatnikowi pod warunkiem, że nie zachodzą przesłanki negatywne, sprecyzowane w art. 88 ustawy o VAT.

Celem odliczenia podatku VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika VAT,
• wydatek musi mieć związek z dokonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi VAT,
• nie występują przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Innymi słowy, nie jest możliwe obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez podmiot, który nie występuje w tym zakresie w charakterze podatnika VAT. Nie jest również możliwe obniżenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wydatków poniesionych przez podatnika w związku z wykonywaniem czynności pozostających poza zakresem ustawy o VAT, bądź czynności zwolnionych z tego podatku.

Gmina pragnie zaznaczyć, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wielokrotnie wskazywał, że w celu przyznania podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego, co do zasady konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku należnego, a transakcją lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia. Jednocześnie, prawo do odliczenia VAT ma charakter niezwłoczny, tzn. że podatnik nie musi zwlekać z jego realizacją do momentu, w którym poniesione przez niego wydatki wygenerują podatek należny - wystarczający jest w tym zakresie zamiar przeznaczenia tych nakładów do celów działalności gospodarczej występujący na etapie ich ponoszenia.

Gmina jako podatnik VAT

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Nie uznaje się jednak za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT). Oznacza to, że jednostki samorządu terytorialnego mogą być uznane za podatników VAT wówczas, gdy dokonują czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem mając na uwadze, że umowa dzierżawy, na podstawie której została udostępniona Infrastruktura powstała w ramach Inwestycji, jest niewątpliwie umową cywilnoprawną, w opinii Gminy, wykonywanie czynności na podstawie umowy dzierżawy oznacza działanie Gminy w charakterze podatnika VAT.

Wykonywanie czynności opodatkowanych

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Jak wskazano wyżej, warunkiem uzyskania prawa do odliczenia VAT jest związek ponoszonych przez podatnika wydatków z dokonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi VAT.

Należy przy tym podkreślić, że w podatku VAT obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Polega ona na tym, że aby skorzystać z prawa do odliczenia, podatnik nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej, czyli de facto wygenerują podatek należny. Wystarczający jest zadeklarowany przez podatnika zamiar przeznaczenia danego towaru lub usługi na cele związane ze sprzedażą opodatkowaną.

Potwierdza to liczne orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w tym np. wyrok w sprawie C-268/83 Rompelman („Ponadto, zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT w zakresie obciążenia podatkowego dla przedsiębiorstwa pierwsze wydatki inwestycyjne, poniesione w celu i z zamiarem rozpoczęcia działalności, należy uznać za działalność gospodarczą. Opóźnienie rozpoczęcia działalności do momentu faktycznego wykorzystania nieruchomości, tj. do momentu rozpoczęcia uzyskiwania z tej nieruchomości dochodu do opodatkowania, byłoby sprzeczne z tą zasadą. Każda inna interpretacja art. 4 Dyrektywy oznaczałaby obciążenie przedsiębiorcy kosztem VAT w trakcie prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, bez umożliwienia mu odliczenia tego podatku zgodnie z art. 17, i wprowadzałaby nieuzasadnione rozróżnienie między wydatkami inwestycyjnymi, poniesionymi przed faktycznym wykorzystaniem nieruchomości i wydatkami poniesionymi w trakcie ich wykorzystywania”), czy też wyrok w sprawie C-110/94 INZO.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że w przedmiotowym stanie faktycznym przesłanki określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT będą spełnione, ponieważ wydatki realizowane w ramach Inwestycji Gmina poniosła z zamiarem świadczenia usług udostępniania na podstawie umowy dzierżawy na rzecz Spółki powstałego majątku po zakończeniu realizacji Inwestycji. Gmina świadczy tą usługę działając w charakterze podatnika VAT, a przedmiotowa czynność podlega opodatkowaniu VAT. Gmina  dokumentuje ją wystawianymi fakturami VAT.

Ponadto, przedmiotowa czynność nie jest również zwolniona z VAT, gdyż przepisy nie przewidują w takim przypadku zwolnienia.

Skoro zatem Gmina występuje w charakterze podatnika VAT oraz wykorzystuje poniesione wydatki do czynności podlegających opodatkowaniu (dzierżawa), Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT od wydatków na Inwestycje.

Związek zakupionych towarów i usług z wykonywaniem czynności opodatkowanych

Związek pomiędzy zakupionymi przez Gminę towarami i usługami na potrzeby opisanej Infrastruktury, a wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych, wydaje się być bezpośredni i oczywisty. Umowa dzierżawy powstałej w wyniku Inwestycji Infrastruktury zawarta ze Spółką, stanowi umowę cywilnoprawną. Istnieje zatem bezpośredni związek pomiędzy wydatkami na Infrastrukturę z wykonywaniem czynności opodatkowanych w postaci usługi jej dzierżawy. Gdyby Gmina nie ponosiła ww. wydatków, nie powstałby przedmiot transakcji i tym samym nie miałaby w ogóle możliwości świadczenia ww. usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Brak nadużycia prawa podatkowego

Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy o VAT, przez nadużycie prawa rozumie się dokonanie czynności, o których mowa w ust. 1, w ramach transakcji, która pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miała zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

W nawiązaniu do powyższego, Gmina zwraca uwagę, że w jej ocenie w przedmiotowym stanie faktycznym nie dojdzie do nadużycia prawa. Działania Gminy w tym zakresie nie mają charakteru sztucznego, a podyktowane są wieloma względami pozapodatkowymi.

Dzierżawa Infrastruktury nie ma bowiem na celu osiągnięcia korzyści podatkowych, a jest uzasadnionym gospodarczo działaniem Gminy. Po pierwsze, Gmina pragnie zwrócić uwagę, iż nie posiada wystarczających zasobów ludzkich i technicznych do samodzielnej obsługi powstałej Infrastruktury. Z tego powodu, model dzierżawienia majątku wod.-kan. do Spółki funkcjonuje już od wielu lat.

Trudno również mówić o sztuczności działań Gminy w kontekście ustalonego czynszu dzierżawnego. Kwota czynszu została skalkulowana z uwzględnieniem realiów rynkowych, przy uwzględnieniu specyfiki działalności podmiotu jakim jest Gmina. Wnioskodawca zwraca uwagę, że w tym zakresie wykonuje zadanie własne o charakterze publicznym, nałożone na niego art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Podstawowym celem działalności gospodarczej jednostki samorządu terytorialnego nie jest więc osiągnięcie jak największego zysku (w przeciwieństwie do prywatnych przedsiębiorstw). Gmina, będąc podmiotem ustawowo zobowiązanym do zaspokajania potrzeb wspólnoty, jest zobligowana do dbania o dobro lokalnej społeczności i realizację zadań z zakresu wodociągów i kanalizacji.

Ponadto Gmina pragnie zaznaczyć, iż w ostatnim czasie nastąpił istotny wzrost kosztów utrzymania i eksploatacji Infrastruktury technicznej wod.-kan., w tym m.in. kosztów zakupu energii elektrycznej, które mogą spowodować wzrost cen taryfowych na terenie Gminy. W tej sytuacji dodatkowy koszt w postaci nadmiernie wysokiego czynszu spotęgowałby wzrost taryfy za wodę i ścieki.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Gminy ustalona przez strony umowy dzierżawy wysokość czynszu dzierżawnego uwzględnia specyfikę sytuacji w jakiej funkcjonuje Gmina, okoliczności wskazane powyżej, oraz pozwoli utrzymać nieuchronny wzrost cen taryfowych na wciąż akceptowalnym przez mieszkańców poziomie. Ponadto, według wiedzy Wnioskodawcy, zaproponowana stawka czynszu nie odbiega od stawek czynszowych stosowanych w innych gminach, realizujących podobne wartościowo Inwestycje.

W efekcie, Gmina stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym nie dojdzie do nadużycia prawa. Działania Gminy są bowiem uzasadnione gospodarczo i społecznie, a tym samym nie mają na celu wyłącznie osiągnięcia korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem przepisów.

W konsekwencji, w związku z dzierżawą Infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej powstałej w ramach Inwestycji na rzecz Spółki, Gminie przysługuje prawo do odliczenia całego podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją tych inwestycji.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje swoje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 10 kwietnia 2017 r., sygn. 2461-IBPP3.4512.233.2017.1.MD, w której organ podatkowy stwierdził, że „zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, Miastu w związku z dzierżawą infrastruktury wodnokanalizacyjnej na rzecz spółki, będzie przysługiwać pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją projektu, pod warunkiem niezaistnienia negatywnych przesłanek zawartych w art. 88 ustawy”.

Również w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2017 r., o sygn. 0461 ITPP1.4512.54.2017.1.MN, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, odniósł się do wydatków ponoszonych na mającą być przedmiotem dzierżawy infrastrukturę, w następujący sposób: „Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że zostanie spełniony warunek, o którym mowa w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż - jak wynika z wniosku - towary i usługi nabywane na potrzeby realizacji zadania będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT - dzierżawy. W konsekwencji, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków w pełnej wysokości, przy założeniu, że nie zajdą wyłączenia określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Wskazać należy także na stanowisko wyrażone w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 5 stycznia 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.586.2017.2.AR, w której wskazano: „Zamiarem Gminy jest bowiem to, aby cała infrastruktura kanalizacyjna na terenie Gminy była eksploatowana przez jeden podmiot, tj. przez Spółkę, zgodnie z umową zawartą ze Spółką przed rozpoczęciem realizacja Inwestycji. W tym celu Gmina podpisała ze Spółką list intencyjny wyrażający wolę dzierżawy Infrastruktury po jej ukończeniu na rzecz Spółki. Ponadto, zamiar dzierżawy znajduje również potwierdzenie w fakcie, iż Gmina uzyskała dofinasowanie do Inwestycji o charakterze netto. Na podstawie umowy dzierżawy Spółka będzie wykorzystywać Infrastrukturę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. do odpłatnego świadczenia usług odprowadzania ścieków. Wydatki inwestycyjne związane z Infrastrukturą są/będą dokumentowane wystawianymi przez kontrahentów Gminy fakturami VAT, na których to Gmina oznaczona jest/będzie oznaczona jako nabywca przedmiotowych towarów i usług. Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy - Gmina będzie miała prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach zakupowych dotyczących budowy sieci kanalizacji sanitarnej”.

Analogiczne stanowisko zostało również zaprezentowane w innych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w ostatnich latach. Jako przykład wskazać można interpretacje:

• z dnia 29 marca 2021 r., sygn. IBPP3/443-206/14-1/AR,
• z dnia 29 stycznia 2021 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.598.2017.12.TK,
• z dnia 10 kwietnia 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.224.2020.1.MSU,
• z dnia 27 listopada 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.767.2019.1.SR,
• z dnia 31 października 2019 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.528.2019.3.ŻR,
• z dnia 29 maja 2019 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.31.2019.5.DC,
• z dnia 5 marca 2019 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.53.2019.1.MWJ,
• z dnia 23 stycznia 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.737.2018.2.ASZ,
• z dnia 19 września 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.498.2018.2.MR,
• z dnia 31 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.473.2018.1.AZ,
• z dnia 3 kwietnia 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.77.2018.2.AT,
• z dnia 15 marca 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.63.2018.2.AZ,
• z dnia 7 sierpnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.239.2017.2.RSZ.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że stanowisko odmienne od przedstawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-37/95 Ghent Coal stwierdzono, iż „Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Zdaniem Gminy, nie powinna być ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów/usług niezbędnych w celu wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana jest uiszczać VAT należny z tytułu świadczonych na rzecz Spółki odpłatnych usług udostępniania majątku Inwestycji na podstawie umowy dzierżawy, Gmina powinna mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość świadczenia tej usługi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady odliczenia podatku VAT zostały przedstawione w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy:

• odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz
• towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona zasada wyklucza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeśli związany jest z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czyli zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi).

Prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części przysługuje podatnikowi pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podstawowym warunkiem, który uprawnia do odliczenia podatku naliczonego, jest związek nabywanych towarów i usług ze sprzedażą generującą podatek należny.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że:

Ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Nie każda czynność, stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności:

• inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz
• mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym:

Z przedstawionych okoliczności wynika, że są Państwo podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik czynny.

W latach 2020-2024 r. zrealizowali Państwo w szczególności inwestycje pn. „(...)”.

Praktyka gospodarowania infrastrukturą wodociągowo-kanalizacyjną w gminie polega na tym, że działalność w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę oraz kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, za pomocą majątku stanowiącego Państwa własność prowadzi spółka (...) Wodociągi Sp. z o.o. Wszystkie sieci wodociągowe i kanalizacyjne, będące Państwa własnością są dzierżawione Spółce. Spółka jest również odpowiedzialna za zawieranie umów cywilnoprawnych z mieszkańcami i przedsiębiorcami w zakresie dostawy wody i odbioru ścieków oraz wystawia z tego tytułu faktury VAT. Powyższe rozwiązanie stosowane jest od wielu lat.

Państwo i Spółka są podmiotami powiązanymi. Posiadają Państwo w Spółce 2710 udziałów, co stanowi 100% wszystkich udziałów o łącznej wartości 2 710 000,00 zł.

Majątek, który powstał w ramach Inwestycji w każdym przypadku został od razu po jego wybudowaniu i oddaniu do użytkowania udostępniony Spółce na podstawie umowy dzierżawy. Wartość Infrastruktury przekazanej Spółce w ramach umowy dzierżawy wynosi na dzień 4 listopada 2024 r. 43 956 740,91 zł brutto.

Wartość brutto inwestycji wraz z rokiem ich udostępnienia Spółce kształtują się następująco:

• „(...)”, kwota 40 460 zł – rok przekazania Spółce - 2020 r.
• „(...)” - w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej – 67 371,74 zł; kanalizacji sanitarnej - 195 822,48 zł – rok przekazania Spółce – 2020.
• „(...)” - w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej – 636 970,11 zł; kanalizacji sanitarnej - 276 536,52 zł – rok przekazania Spółce – 2022.
• „(...)” - w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej - 285 624,24 zł – rok przekazania Spółce – 2023.
• „(...)” w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej - 103 246,90 zł – rok przekazania Spółce - 2023.
• „(...)” - w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej 309 409,57 zł;  kanalizacji sanitarnej 872 875,61 zł – rok przekazania Spółce – 2024.
• „(...)” - w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej - 1 003 574,60 zł; kanalizacji sanitarnej - 1 601 083,06 zł – rok przekazania Spółce – 2024.

W dniu 29 grudnia 2017 r. zawarliście Państwo ze Spółką umowę dzierżawy Infrastruktury, na mocy której Spółka zobowiązała się płacić Państwu czynsz dzierżawny z tytułu dzierżawy Infrastruktury począwszy od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2022 r. w wysokości 1 500 000 zł brutto rocznie (tj. 125 000 zł brutto miesięcznie). W dniu 29 grudnia 2022 r. zawarli Państwo kolejną umowę dzierżawy Infrastruktury, a następnie w dniu 31 stycznia 2023 r. aneks do ww. umowy. Na mocy zawartych w nich postanowień Spółka zobowiązała się płacić Państwu czynsz dzierżawny z tytułu dzierżawy Infrastruktury począwszy od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. w wysokości 1 558 920 zł brutto, natomiast od dnia 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. w wysokości 1 700 640 zł brutto. Jednocześnie, zgodnie z zapisami umownymi, wysokość czynszu dzierżawnego za kolejne lata będzie ustalany odrębnie. Umowa została zawarta na czas nieokreślony.

Na przestrzeni ww. lat nastąpił wzrost czynszu dzierżawnego o 200 640 zł brutto rocznie (tj. 1 700 640 – 1 500 000).

Państwa zamiarem było/jest każdorazowe utrzymywanie na przestrzeni lat relacji procentowej wysokości czynszu dzierżawnego powyżej określonej dla Infrastruktury stawki amortyzacji (powyżej 2,5%) tak, aby każdorazowo zapewnić Państwu zwrot nakładów poniesionych na Infrastrukturę. Powyższe w każdym z omawianych lat zostało spełnione.

Obecna relacja procentowa wysokości czynszu dzierżawnego uiszczanego przez Spółkę za dzierżawę Infrastruktury w stosunku do jej wartości wynosi ok. 3,87% (tj. 1 700 640 / 43 956 740,91) i znacznie przekracza roczną stawkę amortyzacji dla budowli wodnych (2,5%). Nakłady poniesione na Infrastrukturę zwrócą się po ok. 26 latach.

Chcieli Państwo mieć możliwość negocjacji wysokości czynszu dzierżawnego na przestrzeni lat, tj. jego ewentualnego zwiększenia (urealnienia) w kolejnych latach. Umowa została zawarta na czas nieokreślony, gdyż w Państwa interesie jest to, aby trwała ona jak najdłużej (m.in. z uwagi na wiedzę i doświadczenie Spółki w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków). Wysokość czynszu dzierżawnego na 2025 r. została ustalona na kwotę 1 700 640 zł brutto rocznie (tj. 141 720 zł brutto miesięcznie). Nie przewidują Państwo, aby wysokość czynszu dzierżawnego uległa zmniejszeniu w przyszłych latach.

Kwota czynszu została skalkulowana z uwzględnieniem realiów rynkowych, przy uwzględnieniu specyfiki działalności podmiotu jakim są Państwo oraz faktu, że koszty utrzymania Infrastruktury nie obciążają Państwa (pokrywa je Spółka), co również ma odzwierciedlenie w wysokości czynszu dzierżawnego.

Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy w związku z dzierżawą Infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej powstałej w ramach Inwestycji na rzecz Spółki przysługuje Państwu prawo do odliczenia całości podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na jej realizację.

Podstawowym warunkiem, który uprawnia do odliczenia podatku naliczonego, jest związek nabywanych towarów i usług ze sprzedażą generującą podatek należny.

W pierwszej kolejności należy zatem rozstrzygnąć, czy dzierżawa Infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej powstałej w ramach Inwestycji stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Umowa dzierżawy jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest umową cywilnoprawną, która nakłada na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki. Umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu dzierżawy przez dzierżawcę.

W odniesieniu do tej czynności nie działają Państwo jako organ władzy publicznej i nie mogą Państwo skorzystać z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Wykonując cywilnoprawną umowę dzierżawy, występują Państwo w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność odpłatnej dzierżawy Infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej powstałej w ramach Inwestycji na rzecz Spółki stanowi usługę, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na dzierżawie ww. majątku na rzecz zewnętrznych podmiotów, za którą jest pobierane wynagrodzenie, w związku z czym usługa ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Zatem odpłatna dzierżawa Infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej powstałej w ramach Inwestycji na rzecz Spółki stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niekorzystającą ze zwolnienia z VAT.

W przedmiotowej sprawie są spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, które warunkują prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Są Państwo podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik czynny oraz Infrastruktura, która powstała w ramach realizacji Inwestycji, jest przez Państwa wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (odpłatnej dzierżawy).

Zatem przysługuje Państwu prawo do odliczenia całości kwot podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na realizację ww. Inwestycji.

Odliczenie jest możliwe pod warunkiem tego, że nie zaistnieją przesłanki negatywne zawarte w art. 88 ustawy.

Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Należy zaznaczyć, że interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku opisu okoliczności sprawy, w szczególności w interpretacji przyjęto Państwa wyjaśnienia dotyczące kalkulacji wysokości czynszu dzierżawnego. Zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie ustalone, że wysokość wynagrodzenia za świadczenie usług na podstawie umowy dzierżawy odbiega od realiów rynkowych i skalkulowana jest na zbyt niskim poziomie lub też że inwestycja nie jest wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych (a np. do realizacji zadań własnych gminy), interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.