
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
23 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 grudnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy usług szkoleniowych z zakresu obsługi oprogramowania świadczonych na rzecz pracowników Gminy.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 lutego 2025 r. (data wpływu).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
... Spółka z o.o. spółka komandytowa w ... (dalej: ...) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, posiada w zakresie działalności m.in. działalność związaną z doradztwem w zakresie informatyki (PKD 62.02.Z).
W ramach tej działalności prowadzi m.in. szkolenia dla pracowników jednostek samorządu terytorialnego oraz pracowników urzędów i innych jednostek organizacyjnych działających w ramach danej jednostki samorządu terytorialnego. Tematem tych szkoleń jest obsługa pakietu oprogramowania produkcji ... dostarczanego dla tych jednostek. Zleceniodawcami są podmioty samorządowe. W dniach 24, 29 października oraz 7 listopada 2024 roku Spółka przeprowadziła szkolenia dla pracowników Gminy ... . Szkolenie zostało przeprowadzone online. Użytkownik za pomocą linku zostaje przekierowany na stronę, gdzie podaje swoje dane kontaktowe. Po wysłaniu zgłoszenia otrzymuje maila potwierdzającego zgłoszenie, a w dniu szkolenia łączy się za pomocą linku przesłanego w kolejnej wiadomości email. Po zakończonym szkoleniu wysyłane są mailem materiały szkoleniowe (kilkustronny dokument w formacie pdf opisujący zagadnienia poruszone podczas szkolenia) i faktura VAT.
W związku z wykonanymi usługami ... wystawił fakturę VAT ze stawką VAT 23%.
Zleceniobiorca zakwestionował wystawioną fakturę w zakresie naliczonego podatku VAT wskazując, że usługi te powinny być zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29) lit. c) ustawy o podatków od towarów i usług, jako usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w całości ze środków publicznych.
... uzasadnił wystawienie faktury z podatkiem VAT bazując na orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in. na wyroku WSA w Gdańsku w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 236/14, w którym stwierdzono:
Zakresem zwolnienia uregulowanego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c u.p.t.u. należy objąć stosunek usługowy istniejący pomiędzy organizatorem usługi szkoleniowej, otrzymującym na jej realizacje środki publiczne (działającym we własnym imieniu i na własny rachunek) a osobami będącymi odbiorcami (słuchaczami) tej usługi edukacyjnej, nieponoszącymi jako konsumenci tej usługi jej kosztów w zakresie podatku.
W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c u.p.t.u., usługi i dostawy towarzyszące organizacji szkolenia zwolnionego z podatku VAT ze względu na jego finansowanie środkami publicznymi, obciążające kosztowo jego organizatora (podwykonawców, wynajmu sali, kateringu, zakupu materiałów, książek, itp.) nie mieszczą się w zakresie tego zwolnienia.
Następnie powołuje się na wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2019 roku (sygn. akt I FSK 805/17) stwierdził, że: Zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c u.p.t.u. dotyczy sytuacji, gdy podmiot świadczący usługi edukacyjne otrzymuje bezpośrednio środki publiczne, np. z dotacji unijnych, dotacji Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Ten podmiot szkolący jest więc dysponentem tych środków publicznych. Jeśli skarżąca, dla której usługodawca świadczy usługę szkolenia, otrzymuje środki należące do jednej z kategorii wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, to środki te stają się dochodami własnymi tej instytucji. Wynagrodzenie wypłacane podmiotowi za wykonaną usługę, nie pochodzi zatem ze środków publicznych, tylko z dochodów skarżącej, która takie środki otrzymała. Innymi słowy środki publiczne otrzymał skarżący, na rzecz którego podmiot świadczy usługi szkoleniowe, natomiast podmiot ten otrzymuje od skarżącego wynagrodzenie, które nie ma już charakteru środków publicznych. Jak trafnie wskazano w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 listopada 2014 r., I FSK 1706/13 oraz z 24 listopada 2013 r., I FSK 1530/12, w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT chodziło o objęcie zwolnieniem stosunku usługowego między organizatorem kształcenia korzystającym z dofinansowania a jego odbiorcą. Objęcie zwolnieniem podwykonawcy byłoby niezgodne z celem tej regulacji.
Taka interpretacja jest zgodna z unormowaniami zawartymi w dyrektywie. Tylko w ten sposób wykładając analizowane przepisy, podmiot komercyjny, świadczący usługi edukacyjne, realizować może cele podobne do tych realizowanych przez podmioty publiczne.
Nadto Spółka stoi na stanowisku, że prowadzone przez nią szkolenia nie są szkoleniami zawodowymi, ani podnoszącymi kwalifikacje zawodowe, a jedynie są przeszkoleniem pracowników w zakresie obsługi oprogramowania.
Podsumowując Spółka stoi na stanowisku, że usługi szkoleniowe świadczone przez nią w zakresie obsługi oprogramowania nie są objęte zwolnieniem przedmiotowym wyrażonym w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT, gdyż:
- spółka jest swoistym podwykonawcą, a więc podmiotem niepozostającym w stosunku organizator/uczestnik szkolenia,
- szkolenia z zakresu obsługi oprogramowania tworzonego i dostarczanego przez spółkę nie są usługami szkolenia zawodowego czy też przekwalifikowania zawodowego.
W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że Spółka nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy.
Na pytanie: Czy usługi, objęte zakresem wniosku, Państwa Spółka świadczy jako jednostka objęta systemem oświaty? Jeżeli tak, to czy Spółka posiada zaświadczenie o wpisie do ewidencji, o której mowa w art. 168 ustawy z dnia 14 grudnia 2016r. Prawo oświatowe? odpowiedzieli Państwo: Nie.
Na pytanie: Czy ww. usługi, objęte zakresem wniosku, świadczą Państwo jako uczelnia, jednostka naukowa Polskiej Akademii Nauk lub instytut badawczy, a usługi te są usługami w zakresie kształcenia? wskazali Państwo: Nie, Spółka nie świadczy usług jako wskazane podmioty.
Następnie na pytanie: Czy Państwa Spółka jest podmiotem świadczącym usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 631 ze zm.) lub § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 955 ze zm.)? odpowiedzieli Państwo: Zdaniem Spółki, nie prowadzi usług wymienionych w powołanych przepisach, jednakże w celu uzyskania pewności co do tego stanu, zwróciła się z wnioskiem o interpretację indywidualną.
Na pytanie: Czy świadczone przez Państwa usługi szkoleniowe dla pracowników jednostek samorządu terytorialnego stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy o podatku od towarów i usług? odpowiedzieli Państwo: Szkolenia są niezbędne do nabycia umiejętności korzystania z oprogramowania wytworzonego przez wnioskodawcę a przeznaczonego dla administracji publicznej. Nie mają na celu dostarczenia uczestnikom innej wiedzy.
Następnie na pytanie: Czy posiadają Państwo dokumentację potwierdzającą, że źródłem finansowania świadczonych usług są środki publiczne? wskazali Państwo: Spółka nie posiada takiej dokumentacji.
W dalszej kolejności na pytanie: Czy usługi szkoleniowe z zakresu obsługi oprogramowania są integralną częścią zamówienia na wytworzenie i dostarczenie oprogramowania? odpowiedzieli Państwo: Nie. Są to dodatkowe usługi.
Następnie na pytanie: Czy usługi szkoleniowe z zakresu obsługi oprogramowania są niezbędne do wytworzenia i dostarczenia oprogramowania? odpowiedzieli Państwo: Nie.
Na pytanie : Czy między ww. usługami szkoleniowymi a wytworzeniem i dostarczeniem oprogramowania istnieje zależność powodująca, że czynności te nie mogą być świadczone odrębnie, jeśli tak proszę wskazać na czym ta zależność polega? wskazali Państwo: Nie, brak jest takiej zależności.
Dalej na pytanie: Co jest konkretnie przedmiotem zawartej umowy/zlecenia zamawiającego?
a)wytworzenie i dostawa oprogramowania wraz z przeprowadzeniem szkolenia?
b)wyłącznie przeprowadzenie szkolenia?
odpowiedzieli Państwo: Przedmiotem jest jedynie przeprowadzenie szkolenia – opcja b).
Na pytanie: Co jest świadczeniem głównym z punktu widzenia nabywcy? wskazali Państwo: Świadczeniem głównym jest szkolenie pracowników.
Następnie na pytanie: Czy usługi szkoleniowe mogą stanowić dla nabywcy cel sam w sobie, czy służą tylko i wyłącznie do korzystania z wytworzonego i dostarczonego przez Państwa oprogramowania? wskazali Państwo: Usługi te służą jedynie do korzystania z wytworzonego i dostarczonego przez Spółkę oprogramowania.
Pytanie
Czy usługi szkoleniowe przez Spółkę z o.o. Spółkę komandytową na rzecz pracowników jednostek samorządu terytorialnego w zakresie obsługi oprogramowania produkowanego przez tę spółkę i finansowane przez jednostkę organizacyjną jednostki samorządu terytorialnego są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanymi w całości ze środków publicznych i jako takie są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit c) ustawy o podatku od towarów i usług?
Państwa stanowisko w sprawie
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczone przez niego usługi szkoleniowe na rzecz jednostek organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego nie są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz że nie są finansowane bezpośrednio ze środków publicznych, a co za tym idzie nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit c) ustawy o podatku od towarów i usług.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 26 ustawy:
Przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.
Na podstawie art. 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23 marca 2011 str. 1 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011:
Do „usług świadczonych drogą elektroniczną”, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.
Stosownie do ust. 2 ww. artykułu:
Ust. 1 obejmuje w szczególności:
a) ogólnie dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami;
b) usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takich jak witryna lub strona internetowa;
c) usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez Internet lub sieć elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;
d) odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer;
e) pakiety usług internetowych oferujące dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (to znaczy pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych, gier, umożliwiają hosting witryn internetowych, dostęp do grup dyskusyjnych; itp.);
f) usługi wyszczególnione w załączniku I.
Natomiast z art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011 wynika, że:
Ust. 1 nie ma zastosowania do:
a) usług nadawczych;
b) usług telekomunikacyjnych;
c) towarów, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywają się elektronicznie;
d) płyt CD-ROM, dyskietek i podobnych nośników fizycznych;
e) materiałów drukowanych, takich jak książki, biuletyny, gazety lub czasopisma;
f) płyt CD i kaset magnetofonowych;
g) kaset wideo i płyt DVD;
h) gier na płytach CD-ROM;
i) usług świadczonych przez specjalistów, takich jak prawnicy i doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej;
j) usług edukacyjnych, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (tzn. przez zdalne połączenie);
k) usług fizycznych off-line naprawy sprzętu komputerowego;
l) hurtowni danych off-line;
m) usług reklamowych, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji;
n) usług centrum wsparcia telefonicznego;
o) usług edukacyjnych obejmujących wyłącznie kursy korespondencyjne, takie jak kursy za pośrednictwem poczty;
p) konwencjonalnych usług aukcyjnych, przy których niezbędny jest bezpośredni udział, niezależnie od sposobu składania ofert;
q) (uchylona)
r) (uchylona)
s) (uchylona)
t) biletów wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, zarezerwowanych online;
u) zakwaterowania, wynajmu samochodów, usług restauracyjnych, przewozu osób lub podobnych usług zarezerwowanych online.
Z kolei w punkcie 5 załącznika I do rozporządzenia 282/2011 wymienione zostały następujące usługi, które zalicza się do usług świadczonych drogą elektroniczną:
a) automatyczne nauczanie na odległość, którego funkcjonowanie wymaga użycia Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, wymagające niewielkiego bądź niewymagające żadnego udziału człowieka, łącznie z klasami wirtualnymi, z wyjątkiem sytuacji, gdzie Internet lub podobna sieć elektroniczna wykorzystywana jest jako proste narzędzie służące komunikowaniu się nauczyciela z uczniem;
b) ćwiczenia wypełniane przez ucznia on-line i sprawdzane automatycznie, bez udziału człowieka.
W kontekście formy świadczenia usług, należy wskazać, że zgodnie z art. 98 ust. 2 pkt a) dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą:
Oprócz dwóch stawek obniżonych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, państwa członkowskie mogą stosować stawkę obniżoną niższą niż stawka minimalna 5 % oraz zwolnienie z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie do dostaw towarów lub świadczenia usług ujętych w maksymalnie siedmiu punktach w załączniku III.
Stawka obniżona niższa niż stawka minimalna 5 % oraz zwolnienie z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie mogą być stosowane wyłącznie w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług ujętych w następujących punktach w załączniku III, pkt 1-6 oraz pkt 10c.
Jak stanowi art. 98 ust. 3 Dyrektywy:
Stawek obniżonych i zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, nie stosuje się do usług świadczonych drogą elektroniczną, z wyjątkiem usług wymienionych w załączniku III pkt 6, 7, 8 oraz 13.
Dyrektywa stanowi zatem, że do usług świadczonych drogą elektroniczną nie stosuje się stawek obniżonych. Przepisy ww. dyrektywy nie wprowadzają jednak expressis verbis ograniczenia stosowania zwolnienia w odniesieniu do kategorii usług zwolnionych, świadczonych drogą elektroniczną.
Pojęcie usługi elektronicznej w rozumieniu przepisów ustawy odnosi się wyłącznie do formy świadczenia, a nie do jego treści. Stąd też identyfikacja danej czynności jako usługi elektronicznej (według nomenklatury unijnej: usługi świadczonej drogą elektroniczną), nie skutkuje zmianą kwalifikacji prawnej tej czynności dla potrzeb stosowania innych przepisów ustawy.
Powyższe oznacza, że usługa nie traci statusu usługi zwolnionej tylko dlatego, że jest świadczona drogą elektroniczną. W konsekwencji, jeżeli określona usługa wymieniona w art. 43 ust. 1 ustawy będzie świadczona drogą elektroniczną, w odniesieniu do tej usługi zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.
Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:
a)jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
b)uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia
- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
Ograniczenie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia nie wystarczy, by dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania.
Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:
a)prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
b)świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
c)finansowane w całości ze środków publicznych
- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
Aby świadczone usługi mogły korzystać ze zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu.
Powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych.
Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady,
Państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.
W tym kontekście wskazania wymaga – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady, stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy 2006/112/WE Rady powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).
Pojęcie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zostało zdefiniowane w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 77 str. 1 ze zm.).
Zgodnie z tym przepisem:
Usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.
W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 wyrażony został pogląd, iż:
pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Również w wyroku z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.
Kierując się wskazówkami ww. rozporządzenia Rady UE zawierającymi definicję kształcenia zawodowego, podkreślenia wymaga, że kształcenie zawodowe jest procesem mającym na celu nauczenie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny, które ma posłużyć zdobyciu bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej przez uczestnika takiego szkolenia. Definicja usług kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, zawarta w ww. rozporządzeniu, kładzie nacisk na „bezpośredni” związek nauczania z daną branżą lub zawodem, co narzuca stosowanie specyficznego programu nauczania dla skonkretyzowanego odbiorcy.
Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.
Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.
Zatem przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.
Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w ramach działalności prowadzą Państwo szkolenia dla pracowników jednostek samorządu terytorialnego oraz pracowników urzędów i innych jednostek organizacyjnych działających w ramach danej jednostki samorządu terytorialnego. Tematem tych szkoleń jest obsługa pakietu oprogramowania dostarczanego dla tych jednostek. Zleceniodawcami są podmioty samorządowe. W dniach 24, 29 października oraz 7 listopada 2024 roku przeprowadzili Państwo szkolenia dla pracowników Gminy ... . Jednocześnie wskazali Państwo, że między ww. usługami szkoleniowymi a wytworzeniem i dostarczeniem oprogramowania nie istnieje zależność powodująca, że czynności te nie mogą być świadczone odrębnie. Przedmiotem zawartej umowy/zlecenia zamawiającego jest jedynie przeprowadzenie szkolenia. Świadczeniem głównym jest szkolenie pracowników.
Wobec powyższego stwierdzenia wymaga, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem usług szkoleniowych z zakresu obsługi oprogramowania skierowanych do pracowników Gminy - jednostki samorządu terytorialnego.
Dokonując zatem oceny, czy świadczone przez Państwa ww. usługi szkoleniowe, są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, należy w pierwszej kolejności zbadać, czy spełnione są warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, gdyż przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy zwalnia od podatku usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w pkt 26.
W opisie sprawy wskazali Państwo, że Spółka nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy oraz że usług, objętych zakresem wniosku, nie świadczą Państwo jako uczelnia, jednostka naukowa Polskiej Akademii Nauk lub instytut badawczy. Zatem świadczone przez Państwa usługi szkoleniowe nie wypełniają przesłanek podmiotowych zwolnienia wskazanych w lit. a i b ww. artykułu.
W związku z powyższym świadczone przez Państwa usługi szkoleniowe z zakresu obsługi oprogramowania nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.
W związku z powyższym należy przeanalizować, czy dla świadczonych przez Państwa usług spełnione są przesłanki warunkujące prawo do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.
Dla oceny, czy dla świadczonych przez Państwa usług szkoleniowych, ma zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy świadczone usługi są usługami kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego, co stanowi podstawową przesłankę warunkującą zastosowanie zwolnienia z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, a dodatkowo czy usługi te są finansowane w całości ze środków publicznych.
I tak, kierując się wskazówkami wcześniej powołanego rozporządzenia Rady UE, zawierającymi definicję kształcenia zawodowego, stwierdzenia wymaga, że kształcenie zawodowe jest procesem mającym na celu nauczenie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny, które ma posłużyć zdobyciu bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej przez uczestnika takiego szkolenia.
Usługi szkoleniowe stanowią więc usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania w myśl powyższych przepisów, gdy w zamierzeniu mają prowadzić do podwyższenia kwalifikacji zawodowych i poziomu wiedzy osób biorących udział w szkoleniach oraz mają na celu ich szeroko pojęty rozwój zawodowy.
Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że prowadzą Państwo szkolenia dla pracowników jednostek samorządu terytorialnego oraz pracowników urzędów i innych jednostek organizacyjnych działających w ramach danej jednostki samorządu terytorialnego. Tematem tych szkoleń jest obsługa pakietu oprogramowania dostarczanego dla tych jednostek. Szkolenia objęte zakresem wniosku realizowane dla pracowników Gminy służą do korzystania z wytworzonego i dostarczonego przez Spółkę oprogramowania. Jak Państwo wskazali - szkolenia są niezbędne do nabycia umiejętności korzystania z oprogramowania wytworzonego przez Państwa a przeznaczonego dla administracji publicznej.
Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że nauczanie obsługi oprogramowania organizowane przez Państwa pozostaje w bezpośrednim związku z zawodem wykonywanym przez szkolonych pracowników, tj. szkoleni pracownicy w ramach wykonywanych obowiązków służbowych korzystają z tego oprogramowania. Szkolenia te mają zatem na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Ponadto nie ulega wątpliwości, iż powodują podniesienie kwalifikacji zawodowych przeszkolonych pracowników.
Zatem ww. szkolenia pracowników Gminy wykorzystujących nabytą wiedzę w pracy do realizacji obowiązków zawodowych spełniają – wbrew Państwa twierdzeniu - definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.
Przewidziany w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy wymóg finansowania usług w określonej wysokości ze środków publicznych jest spełniony w przypadku, gdy rzeczywistym (w znaczeniu ekonomicznym) źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „środków publicznych”. W związku z tym dla celów określenia zakresu tego pojęcia, należy posługiwać się uregulowaniami zawartymi w ustawie z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1530 ze zm.).
W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o finansach publicznych:
1. Środkami publicznymi są:
1) dochody publiczne;
2) środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
2a) środki, o których mowa w art. 3b ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz.U. z 2024 r. poz. 324 i 862);
2b) środki, o których mowa w art. 202 ust. 4;
3) środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4) przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
a) ze sprzedaży papierów wartościowych,
b) z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
c) ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
d) z otrzymanych pożyczek i kredytów,
e) z innych operacji finansowych;
5) przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
Natomiast stosownie do art. 9 ww. ustawy o finansach publicznych:
Sektor finansów publicznych tworzą:
1) organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2) jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
2a) związki metropolitalne;
3) jednostki budżetowe;
4) samorządowe zakłady budżetowe;
5) agencje wykonawcze;
6) instytucje gospodarki budżetowej;
7) państwowe fundusze celowe;
8) Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
9) Narodowy Fundusz Zdrowia;
10) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
11) uczelnie publiczne;
12) Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
13) państwowe i samorządowe instytucje kultury;
14) inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, instytutów działających w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz, banków oraz spółek prawa handlowego;
15) Bankowy Fundusz Gwarancyjny.
Ustawa o finansach publicznych wymienia wprost, co należy uznać za środki publiczne. Przepisy zaliczają do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z różnych źródeł. Środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych.
Z wniosku wynika, że ww. szkolenia prowadzili Państwo na rzecz Gminy - jednostki samorządu terytorialnego będącej jednostką sektora finansów publicznych. Biorąc zatem pod uwagę brzmienie art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o finansach publicznych, zgodnie z którym wszelkie przychody jednostek sektora finansów publicznych (zarówno te pochodzące z prowadzonej przez nie działalności, jak i te pochodzące z innych źródeł) są uznawane za środki publiczne, wskazać należy, że każdorazowo środki finansowe otrzymane przez Państwa z rachunku jednostki sektora finansów publicznych, stanowią środki publiczne, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o finansach publicznych.
Zauważenia ponadto wymaga, że wprawdzie nie łączy Państwa stosunek organizator/uczestnik szkolenia, to jednak są Państwo zleceniobiorcą jednostki sektora finansów publicznych, tj. Gminy. Zatem, w sytuacji, gdy wskazana jednostka sektora finansów publicznych płaci z własnego konta bankowego za uczestnictwo swoich pracowników w szkoleniach świadczonych przez Państwa, to szkolenia te są finansowane ze środków publicznych. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że z okoliczności sprawy nie wynika aby pracownicy Gminy ponosili jakiekolwiek koszty związane ze szkoleniem. Powyższe oznacza, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku, tzn. ww. usługi szkoleniowe (usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego) są finansowane w całości ze środków publicznych.
W związku z powyższym usługi szkoleniowe z zakresu obsługi oprogramowania świadczone na rzecz pracowników Gminy korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.
Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Odnośnie powołanych wyroków sądów administracyjnych zaznaczam, iż wyroki sądów administracyjnych, są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady, wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.