Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lutego 2025 r. za pośrednictwem ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 6 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie posiadanych dokumentów. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 lutego 2025 r. (wpływ 26 lutego 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE), prowadzi działalność polegającą na sprzedaży elektroniki (głównie smartfonów i komputerów marki (...)) i akcesoriów na rzecz klientów indywidualnych poprzez sieć ogólnopolskich salonów sprzedaży, jak i na rzecz klientów biznesowych, za którą odpowiada działający w ramach Spółki dział sprzedaży korporacyjnej (B2B).

W związku z dynamicznym rozwojem działalności, w ostatnich miesiącach Spółka odnotowała rosnącą sprzedaż do klientów korporacyjnych zarejestrowanych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej. Związane jest to głównie z połączeniem ze spółką (...) Sp. z o.o., która miała prężnie działający dział B2B i istotne portfolio klientów biznesowych (połączenie miało miejsce dnia (...) 2024 r.). Wzrost, o którym mowa powyżej, dotyczy zarówno liczby takich transakcji, jak i ich wartości.

Transakcje z podmiotami zagranicznymi dokonywane są wyłącznie z kontrahentami, którzy posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, podali go Spółce i przeszli pozytywną weryfikację w systemie VIES.

W każdym z przypadków będących przedmiotem wniosku miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE - głównie Niemcy, Holandia i Belgia, ale nie można wykluczyć, że w przyszłości będą to również inne państwa należące do Unii Europejskiej.

W ramach opisanych dostaw towary nie są transportowane przy użyciu własnych środków transportu Spółki lub kontrahentów. W zależności od ustaleń, jedna ze stron organizuje transport, angażując jedną z wiodących firm kurierskich (takich jak (...)).

W niektórych przypadkach towar będący przedmiotem dostawy jest transportowany do magazynu lub centrum logistycznego podmiotu trzeciego, który działa na rzecz kontrahenta. Niemniej, w każdym z przypadków będących przedmiotem wniosku miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Informacje o dokonywanych WDT Spółka wykazuje w składanych prawidłowo i terminowo informacjach podsumowujących.

W celu zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu WDT, Spółka gromadzi dokumenty mające potwierdzać, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska.

Dla Spółki, wraz z rosnącą liczbą kontrahentów oraz liczbą transakcji, gromadzenie zróżnicowanych dowodów potwierdzających, że w ramach danej transakcji wewnątrzwspólnotowej towary uległy przemieszczeniu jest często kłopotliwe, czasochłonne oraz angażuje wielu pracowników. Z uwagi na powyższe, Spółka pragnie wprowadzić ujednolicony sposób dokumentowania przemieszczenia towarów w tym zakresie.

W związku z tym, do transakcji WDT Spółka posiada i będzie posiadać w przyszłości następujące rodzaje dokumentów (dalej jako: Dokumentacja):

1.podstawowe (art. 42 ust. 3 ustawy o VAT):

a.specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku wynikająca z faktury sprzedaży oraz dokumentu WZ; faktury WDT wystawiane przez Wnioskodawczynię zawierają m.in. następujące informacje: dane Wnioskodawczyni oraz nabywcy (w tym właściwe i ważne numery VAT-UE obu podmiotów), numer i datę wystawienia faktury, oznaczenie towaru (np. nazwa/opis/kod towaru) oraz ilość poszczególnych towarów; dokumenty WZ wystawiane przez Wnioskodawczynię zawierają m.in.:

• nazwę magazynu Spółki,
• dane kontrahenta i odbiorcy (jeśli towar jest wysyłany do magazynu albo na adres inny niż adres kontrahenta),
• oznaczenie towaru (kod i nazwa),
• ilość wydanego towaru.

b.dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju w postaci listu przewozowego,zazwyczaj w wersji elektronicznej; dostarczane przez przewoźników listy przewozowe zawierają w szczególności następujące informacje:

• dane nadawcy (Spółki) ze wskazaniem adresu wysyłki (magazyn znajdujący się na terytorium Polski);
• dane odbiorcy (kontrahenta) ze wskazaniem adresu doręczenia;
• liczba paczek,
• waga przesyłki,
• numer paczki,
• kod kreskowy przyporządkowany do każdej paczki.

c.wydruk ze strony internetowej przewoźnika, pozwalający na monitoring przesyłki po numerze paczki znajdującym się w liście przewozowym, potwierdzający doręczenie paczki na terenie danego państwa Unii Europejskiej; w zależności od firmy kurierskiej, wydruk może wskazywać miasto doręczenia przesyłki albo miasto, w którym znajduje się ostatnia sortownia (centrum przeładunkowe przewoźnika) przed doręczeniem paczki do klienta, znajdująca się zazwyczaj w odległości kilkunastu kilometrów od miejsca doręczenia; oba te miejsca (sortownia i adres doręczenia) leżą na terytorium tego samego państwa członkowskiego.

2.uzupełniające (art. 42 ust. 11 ustawy o VAT):

a.oświadczenie w formie pisemnej lub elektronicznej potwierdzające przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju - w przypadku, gdy za transport odpowiada nabywca (klient); w oświadczeniu znajdują się następujące dane:

• nazwa i adres dostawcy (Spółki),
• nazwa i adres nabywcy oraz adres dostawy,
• określenie towarów i ich ilości (kody towarów z nazwą),
• wskazanie numerów faktur objętych dostawą,
• wskazanie numerów paczek,
• potwierdzenie otrzymania towarów przez nabywcę w miejscu wskazanym w oświadczeniu, wskazanie daty doręczenia,
• oświadczenie nabywcy o następującej treści: „Nabywca potwierdza, że towary będące przedmiotem dostaw(y) zgodnie z powyższym zestawieniem, zostały doręczone do wskazanego kraju doręczenia oraz - w przypadku bezpośredniej jego odsprzedaży, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na kolejnego nabywcę już poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

b.w przypadku, gdy za transport odpowiada Spółka - mailowe potwierdzenie z nabywcą, że towar dotarł na miejsce przeznaczenia.

Celem udokumentowania przemieszczenia towarów z Polski do innego kraju Unii Europejskiej Wnioskodawczyni posiada i będzie posiadać w przyszłości komplet dokumentów opisanych powyżej.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT w przypadku posiadania dokumentów opisanych we wniosku?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Spółki, będzie ona uprawniona do stosowania stawki 0% VAT dla transakcji WDT w przypadku posiadania dokumentów opisanych we wniosku.

Uzasadnienie

Zgodnie z dyspozycją art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie ust. 3 przywołanego przepisu, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W tym miejscu należy wskazać, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE. L Nr 311 z 2018 r. Nr 311, s. 10; dalej jako: rozporządzenie 2018/1912 oraz odpowiednio: rozporządzenie 282/2011). Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego wyżej przywołanym rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

a) sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;

b) sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

i. pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

ii. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b, potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b) następujące dokumenty:

i. polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

ii. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

iii. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Zauważyć należy, że obowiązujące od 1 stycznia 2020 r. rozporządzenie 2018/1912, w art. 45a wprowadziło domniemanie wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Na mocy rozporządzenia 2018/1912, od 1 stycznia 2020 r. domniemanie to stanowi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały przemieszczone z Polski do innego kraju UE (dostawa może korzystać ze stawki 0 %), jeżeli podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy.

Jednocześnie niespełnienie warunków wprowadzonych art. 45a rozporządzenia 2018/1912, tj. brak zgromadzenia wymaganej tym przepisem dokumentacji, nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji Wnioskodawca może udowodnić, zgodnie z przepisami krajowej ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Powyższe rozważania znajdują potwierdzenie w Komunikacie Ministerstwa Finansów w sprawie implementacji dyrektywy 2018/1910, w którym stwierdzono, że Rozporządzenie wykonawcze 2018/1912 w art. 45a wprowadza domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W związku z powyższym, Rozporządzenie 282/2011 nie znajdzie zastosowania do ukształtowania warunków stosowania stawki 0% VAT dla WDT sformułowanych w polskiej ustawie o VAT.

Podatnicy zatem mogą nadal dokumentować WDT na potrzeby stosowania stawki 0% VAT według zasad określonych w ustawie o VAT.

W tym miejscu warto podkreślić, że zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

a) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

b) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

c) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą zostać spełnione łącznie.

Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli: 1) podatnik dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej nie złożył informacji podsumowującej o dokonanych dostawach za pomocą środków komunikacji elektronicznej, jak również gdy złożył ją po 25. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy; 2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami przewidzianymi w ustawie o VAT; - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego. Na gruncie polskiej ustawy o VAT zasady dotyczące dokumentowania wywozu towarów z terytorium kraju i ich dostarczenia do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w ramach WDT zostały uregulowane w art. 42 ust. 3-5 i 11. Dokumentami łącznie potwierdzającymi dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego UE innym niż terytorium kraju są:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa powyżej, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności (tzw. dowody uzupełniające): a) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie; b) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu; c) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania; d) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zgodnie z brzmieniem wyżej przytoczonych przepisów, jednym z warunków skorzystania z 0% stawki VAT w przypadku WDT jest zgromadzenie dokumentacji potwierdzającej, iż towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Spółka pragnie ponadto zauważyć, że wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów uzupełniających, zawarty w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, ma charakter otwarty. Na ten fakt wskazuje przede wszystkim posłużenie się przez ustawodawcę przy redakcji przedmiotowego przepisu sformułowaniem „w szczególności”. Oznacza to, że podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania WDT na rzecz podatnika również innymi dowodami niż te wymienione w ww. regulacji. Stanowisko to potwierdza uchwała NSA z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której stwierdzono, iż „w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.”

Wnioskodawczyni uważa, że dokumenty posiadane przez nią potwierdzają w sposób jednoznaczny, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, a w konsekwencji Wnioskodawczyni, posiadając te dokumenty, będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% VAT do WDT.

Również NSA w wyroku z dnia 15 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1575/16 wskazał, że ze względu na treść art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, pozwalającego na dowodzenie również innymi - nie tylko wymienionymi w tym przepisie - dowodami, ustawowy katalog dowodowy, określony w ust. 3 i 4, nie może być uznany za zamknięty. Tym samym nie wyłącza on w tym zakresie stosowania normy art. 180 §1 Ordynacji podatkowej zwłaszcza w sytuacji braku jednoznacznego unormowania formy i trybu pozyskiwania na dokumentach określonych w art. 42 ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy o VAT potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski. W tym miejscu Wnioskodawczyni pragnie ustosunkować się do orzecznictwa, jakie w tym zakresie wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej na gruncie implementowanego do polskiej ustawy o VAT art. 28 VI Dyrektywy. Przepisy VI Dyrektywy (obecnie Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), nie wskazują bezpośrednio na rodzaj dokumentów, jakie podatnicy muszą przedstawić w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Z utrwalonego orzecznictwa wynika, że przepisy, do przyjęcia których państwa członkowskie są upoważnione na podstawie art. 22 ust. 8 VI Dyrektywy w celu zapewnienia prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych, nie powinny wykraczać poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tychże celów. Przepisy te nie mogą być wykorzystywane w sposób, który podważałby neutralność podatku VAT, stanowiącą podstawową zasadę wspólnego systemu podatku VAT ustanowionego przez przepisy wspólnotowe w tej dziedzinie. W konsekwencji oznacza to, że jeżeli fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie od podatku VAT zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne. Co z kolei zostało potwierdzone przez TSUE w wyroku z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C-146/05 Albert Colkee przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn.

Analogiczne stanowisko do powyższego zostało zawarte także m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

• interpretacja indywidualna z dnia 31 lipca 2024 r., nr 0113-KDIPT1-2.4012.327.2024.2.MC;
• interpretacja indywidualna z dnia 17 marca 2022 r. Nr 0112-KDIL1-3.4012.23.2022.1.KK;
• interpretacja indywidualna z dnia 21 stycznia 2021 r. Nr 0114-KDIP1-1.4012.590.2020.2.JO;
• interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2021 r. Nr 0113-KDIPT1-2.4012.706.2020.2.KW;
• interpretacja indywidualna z dnia 9 września 2020 r. Nr 0112-KDIL1-3.4012.230.2020.2.AKS;
• interpretacja indywidualna z dnia 12 czerwca 2020 r. Nr 0114-KDIP1-2.4012.117.2020.1.PC;
• interpretacja indywidualna z dnia 27 lutego 2020 r. Nr 0113-KDIPT1-2.4012.706.2019.2.KT.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że jest uprawniona do zastosowania stawki 0% dla WDT, jeśli posiada dowody potwierdzające wywóz towarów do państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska, w szczególności te, o których mowa w art. 42 ustawy o VAT. Dla zastosowania stawki 0% dla WDT nie jest konieczne jednak posiadanie dowodów, o których mowa w art. 45a rozporządzenia 2018/1912.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego i przyszłego, w celach dokumentacyjnych WDT Spółka gromadzi następujące dokumenty:

a) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi) - punkt 1b i c w opisie zdarzenia przyszłego;

b) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku - punkt 1a w opisie zdarzenia przyszłego;

c) dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju - punkt 2a w opisie zdarzenia przyszłego;

d) mailowe potwierdzenie odebrania towaru - punkt 2b w opisie zdarzenia przyszłego.

Reasumując, jako że Wnioskodawczyni posiada dokumenty wskazane wyżej, czyli dysponuje obydwoma dowodami podstawowymi wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, tj. dokumentami zawierającymi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentem przewozowym, a także dokumentami uzupełniającymi wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, należy uznać, że jest w posiadaniu dowodów na to, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Z uwagi na przedmiotowe okoliczności, Spółka pozostaje uprawniona do stosowania 0% stawki VAT z tytułu WDT (przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 VATU).

W tym miejscu należy wskazać również, że przepisy ustawy o VAT nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie WDT zgromadzona była wyłącznie w formie papierowej. W związku z przedmiotowym faktem dopuszczalne jest, aby dowody potwierdzające dokonanie WDT (nie tylko dokumenty przewozowe) miały formę elektroniczną.

Takie stanowisko znajduje uzasadnienie w praktyce organów podatkowych (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 kwietnia 2022 r. Nr 0113-KDIPT1- 2.4012.142.2022.1.KT) i orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in. w wyroku WSA w Warszawie z 25 lutego 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 2140/07, w którym Sąd stwierdził, że: nie ma wymogu, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę „papierową”. Zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, gromadzona przez Spółkę dokumentacja w sposób jednoznaczny potwierdza, że towary wydawane z miejsca znajdującego się na terytorium Polski oraz towary dostarczane do ich miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE to te same towary - wymienione szczegółowo na fakturze sprzedaży oraz dokumencie WZ.

W związku z powyższym biorąc pod uwagę wskazane przez Wnioskodawczynię argumenty oraz przytoczoną linię interpretacyjną organów podatkowych oraz stanowisko sądów administracyjnych na temat możliwości dokumentowania WDT na potrzeby stosowania stawki 0% VAT według zasad wskazanych w ustawie o VAT, wskazana w opisie stanu faktycznego i przyszłego Dokumentacja upoważnia Spółkę do opodatkowania przedmiotowych WDT stawką 0% VAT.

Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane przez nią stanowisko i rozumienie treści przepisów jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1, 3 i 4 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jest zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE), prowadzi działalność polegającą na sprzedaży elektroniki (głównie smartfonów i komputerów marki (...)) i akcesoriów na rzecz klientów indywidualnych poprzez sieć ogólnopolskich salonów sprzedaży, jak i na rzecz klientów biznesowych, za którą odpowiada działający w ramach Spółki dział sprzedaży korporacyjnej (B2B). Transakcje z podmiotami zagranicznymi dokonywane są wyłącznie z kontrahentami, którzy posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, podali go Spółce i przeszli pozytywną weryfikację w systemie VIES. W każdym z przypadków będących przedmiotem wniosku miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE - głównie Niemcy, Holandia i Belgia, ale nie można wykluczyć, że w przyszłości będą to również inne państwa należące do Unii Europejskiej. W ramach opisanych dostaw towary nie są transportowane przy użyciu własnych środków transportu Spółki lub kontrahentów. W zależności od ustaleń, jedna ze stron organizuje transport, angażując jedną z firm kurierskich (takich jak (...)). W niektórych przypadkach towar będący przedmiotem dostawy jest transportowany do magazynu lub centrum logistycznego podmiotu trzeciego, który działa na rzecz kontrahenta. W każdym z przypadków będących przedmiotem wniosku miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE. Informacje o dokonywanych WDT Spółka wykazuje w składanych prawidłowo i terminowo informacjach podsumowujących. W celu zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu WDT, Spółka gromadzi dokumenty mające potwierdzać, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska. Spółka pragnie wprowadzić ujednolicony sposób dokumentowania przemieszczenia towarów w tym zakresie. W związku z tym, do transakcji WDT Spółka posiada i będzie posiadać w przyszłości następujące rodzaje dokumentów (Dokumentacja):

1. podstawowe (art. 42 ust. 3 ustawy o VAT):

a. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku wynikająca z faktury sprzedaży oraz dokumentu WZ; faktury WDT wystawiane przez Wnioskodawczynię zawierają m.in. następujące informacje: dane Wnioskodawczyni oraz nabywcy (w tym właściwe i ważne numery VAT-UE obu podmiotów), numer i datę wystawienia faktury, oznaczenie towaru (np. nazwa/opis/kod towaru) oraz ilość poszczególnych towarów; dokumenty WZ wystawiane przez Wnioskodawczynię zawierają m.in.:

• nazwa magazynu Spółki,
• dane kontrahenta i odbiorcy (jeśli towar jest wysyłany do magazynu albo na adres inny niż adres kontrahenta),
• oznaczenie towaru (kod i nazwa),
• ilość wydanego towaru.

b. dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju w postaci listu przewozowego, zazwyczaj w wersji elektronicznej; dostarczane przez przewoźników listy przewozowe zawierają w szczególności następujące informacje:

• dane nadawcy (Spółki) ze wskazaniem adresu wysyłki (magazyn znajdujący się na terytorium Polski);
• dane odbiorcy (kontrahenta) ze wskazaniem adresu doręczenia;
• liczba paczek,
• waga przesyłki,
• numer paczki,
• kod kreskowy przyporządkowany do każdej paczki.

c. wydruk ze strony internetowej przewoźnika, pozwalający na monitoring przesyłki po numerze paczki znajdującym się w liście przewozowym, potwierdzający doręczenie paczki na terenie danego państwa Unii Europejskiej; w zależności od firmy kurierskiej, wydruk może wskazywać miasto doręczenia przesyłki albo miasto, w którym znajduje się ostatnia sortownia (centrum przeładunkowe przewoźnika) przed doręczeniem paczki do klienta, znajdująca się zazwyczaj w odległości kilkunastu kilometrów od miejsca doręczenia; oba te miejsca (sortownia i adres doręczenia) leżą na terytorium tego samego państwa członkowskiego.

2. uzupełniające (art. 42 ust. 11 ustawy o VAT):

a. oświadczenie w formie pisemnej lub elektronicznej potwierdzające przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju - w przypadku, gdy za transport odpowiada nabywca (klient); w oświadczeniu znajdują się następujące dane:

• nazwa i adres dostawcy (Spółki),
• nazwa i adres nabywcy oraz adres dostawy,
• określenie towarów i ich ilości (kody towarów z nazwą),
• wskazanie numerów faktur objętych dostawą,
• wskazanie numerów paczek,
• potwierdzenie otrzymania towarów przez nabywcę w miejscu wskazanym w oświadczeniu, wskazanie daty doręczenia,
• oświadczenie nabywcy o następującej treści: „Nabywca potwierdza, że towary będące przedmiotem dostaw(y) zgodnie z powyższym zestawieniem, zostały doręczone do wskazanego kraju doręczenia oraz - w przypadku bezpośredniej jego odsprzedaży, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na kolejnego nabywcę już poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

b. w przypadku, gdy za transport odpowiada Spółka - mailowe potwierdzenie z nabywcą, że towar dotarł na miejsce przeznaczenia.

Celem udokumentowania przemieszczenia towarów z Polski do innego kraju Unii Europejskiej Spółka posiada i będzie posiadać w przyszłości komplet dokumentów opisanych powyżej.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą określenia czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% właściwej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie dokumentów opisanych we wniosku.

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

a) sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;

b) sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

(i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

(ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b) następujące dokumenty:

(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

– chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2) (uchylony),

3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

4) (uchylony),

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny.

Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec powyższego dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, lub jako skan dokumentu załączony do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Należy zatem przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto wskazać należy, że faktura sprzedaży wypełnia znamiona specyfikacji, tj. zawiera dane dotyczące w szczególności nazwy i ilości towarów będącego przedmiotem dostawy, umożliwiając jego identyfikację.

Za możliwością uznania, iż faktura stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przemawia ugruntowana w tym zakresie praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z 9 grudnia 2009 r. o sygn. I FSK 1388/08, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż: „(...) nie wydaje się, by podatnik był zmuszony do posiadania w swej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach VAT towarów, jeśli specyfikacja taka została zawarta w fakturze VAT. (...). Jeżeli na fakturze wskazano dane, jakie powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. m.in. nazwę i ilość towarów), faktura taka w istocie stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. (...) posiadanie w takim przypadku odrębnej od faktury specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT w przypadku WDT (...)”.

Jak wynika z opisu sprawy, celem udokumentowania przemieszczenia towarów z Polski do innego kraju Unii Europejskiej Spółka posiada i będzie posiadać w przyszłości komplet dokumentów:

1. podstawowe (art. 42 ust. 3 ustawy o VAT):

a. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku wynikająca z faktury sprzedaży oraz dokumentu WZ; faktury WDT wystawiane przez Wnioskodawczynię zawierają m.in. następujące informacje: dane Wnioskodawczyni oraz nabywcy (w tym właściwe i ważne numery VAT-UE obu podmiotów), numer i datę wystawienia faktury, oznaczenie towaru (np. nazwa/opis/kod towaru) oraz ilość poszczególnych towarów; dokumenty WZ wystawiane przez Wnioskodawczynię zawierają m.in.:

• nazwa magazynu Spółki,
• dane kontrahenta i odbiorcy (jeśli towar jest wysyłany do magazynu albo na adres inny niż adres kontrahenta),
• oznaczenie towaru (kod i nazwa),
• ilość wydanego towaru.

b. dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju w postaci listu przewozowego, zazwyczaj w wersji elektronicznej; dostarczane przez przewoźników listy przewozowe zawierają w szczególności następujące informacje:

• dane nadawcy (Spółki) ze wskazaniem adresu wysyłki (magazyn znajdujący się na terytorium Polski);
• dane odbiorcy (kontrahenta) ze wskazaniem adresu doręczenia;
• liczba paczek,
• waga przesyłki,
• numer paczki,
• kod kreskowy przyporządkowany do każdej paczki.

c. wydruk ze strony internetowej przewoźnika, pozwalający na monitoring przesyłki po numerze paczki znajdującym się w liście przewozowym, potwierdzający doręczenie paczki na terenie danego państwa Unii Europejskiej; w zależności od firmy kurierskiej, wydruk może wskazywać miasto doręczenia przesyłki albo miasto, w którym znajduje się ostatnia sortownia (centrum przeładunkowe przewoźnika) przed doręczeniem paczki do klienta, znajdująca się zazwyczaj w odległości kilkunastu kilometrów od miejsca doręczenia; oba te miejsca (sortownia i adres doręczenia) leżą na terytorium tego samego państwa członkowskiego.

2. uzupełniające (art. 42 ust. 11 ustawy o VAT):

a. oświadczenie w formie pisemnej lub elektronicznej potwierdzające przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju - w przypadku, gdy za transport odpowiada nabywca (klient); w oświadczeniu znajdują się następujące dane:

• nazwa i adres dostawcy (Spółki),
• nazwa i adres nabywcy oraz adres dostawy,
• określenie towarów i ich ilości (kody towarów z nazwą),
• wskazanie numerów faktur objętych dostawą,
• wskazanie numerów paczek,
• potwierdzenie otrzymania towarów przez nabywcę w miejscu wskazanym w oświadczeniu, wskazanie daty doręczenia,
• oświadczenie nabywcy o następującej treści: „Nabywca potwierdza, że towary będące przedmiotem dostaw(y) zgodnie z powyższym zestawieniem, zostały doręczone do wskazanego kraju doręczenia oraz - w przypadku bezpośredniej jego odsprzedaży, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na kolejnego nabywcę już poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

b. w przypadku, gdy za transport odpowiada Spółka - mailowe potwierdzenie z nabywcą, że towar dotarł na miejsce przeznaczenia.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy uznać, że gromadzone przez Spółkę dokumenty będą stanowić dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej na rzecz kontrahentów zagranicznych, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywców na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym, ww. dokumenty wskazane przez Spółkę we wniosku, przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy będą upoważniać Spółkę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT).

Zatem Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informujemy, że wydając interpretację nie przeprowadzamy postępowania dowodowego i opieramy się wyłącznie na elementach zdarzenia przedstawionych we wniosku. Wszystkie gromadzone dokumenty na okoliczność przemieszczania towarów z Polski do innego kraju mogą być przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzanej przez właściwy organ podatkowy.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.