Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 4 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy darowizny na rzecz syna zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci stacji diagnostycznej. Uzupełnił go Pan pismem z 11 lutego 2025 r. (wpływ 11 lutego 2025 r.) oraz pismem z 14 lutego 2025 r. (wpływ 14 lutego 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i Pana dochody są w całości opodatkowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, która w przeważającej części polega na sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacji paliw PKD 4730Z, prowadzeniu usług gastronomicznych PKD 5629Z, wykonywaniu specjalistycznych robót budowlanych PKD 4399Z.

W ubiegłych latach prowadził Pan również stację diagnostyczną PKD 7120B. Ze względu na stan zdrowia ograniczył Pan działalność gospodarczą rezygnując z usług stacji diagnostycznej i wynajął Pan swojemu synowi budynek wraz z urządzeniami diagnostycznymi i wyposażeniem, w którym on prowadzi własną działalność gospodarczą.

W chwili obecnej chciałby Pan przekazać synowi darowizną:

1)budynek wraz z drogą dojazdową, podnośnikiem kanałowym, kanałem samouszczelniającym, oświetleniem,

2)wszystkie maszyny i urządzenia diagnostyczne,

3)wyposażenie biura.

Ten zespół składników materialnych jest niezbędny i wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań przez nabywcę i nie wymaga angażowania innych składników majątku oraz dokonywania jakichkolwiek innych czynności.

Będzie Pan nadal kontynuował działalność gospodarczą w ograniczonym zakresie, tj. stacja paliw, gastronomia i usługi budowlane.

Doprecyzowanie opisu sprawy (wynikające z pisma z 14 lutego 2025 r.)

Jako osoba fizyczna prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Jest Pan jednostką małą i prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów. Nie posiada Pan żadnego statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze określającym strukturę organizacyjną Pana przedsiębiorstwa.

Na strukturę organizacyjną Pana przedsiębiorstwa składa się:

1)stacja paliw i usługi gastronomiczne PKD 47.30.Z , 56.29.Z oraz usługi specjalistyczne robót budowlanych PKD 43.99.Z prowadzone w odrębnym budynku wraz z placem i drogami dojazdowymi,

2)stacja diagnostyczna mieszcząca się w osobnym budynku z własnym gruntem i drogą dojazdową.

Każda z tych nieruchomości wyposażona jest w maszyny i urządzenia, a także osobne biuro do prowadzenia działalności gospodarczej, a tym samym przeznaczona jest do innych zadań gospodarczych i może funkcjonować jako odrębny podmiot gospodarczy.

W ostatnim czasie, z uwagi na stan zdrowia, ograniczył Pan działalność gospodarczą w zakresie stacji diagnostycznej i wynajął swojemu synowi – nabywcy darowizny – budynek wraz z urządzeniami diagnostycznymi i wyposażeniem, w którym on prowadzi własną działalność gospodarczą.

Przed dokonaniem darowizny dokona Pan rozdzielenia prowadzonej przez Pana działalności na działalność usługową stacji diagnostycznej oraz działalność handlową i usług budowlanych. W chwili dokonania darowizny stacja diagnostyczna oraz stacja paliw wraz z usługami gastronomicznymi i budowlanymi będą funkcjonować niezależnie od siebie. Wyodrębnienie działalności usługowej stacji diagnostycznej oraz pozostałej działalności (handlowej i usług budowlanych) polegać będzie na tym, że do każdego z nich będzie można przypisać umowy, zdarzenia gospodarcze, dokumenty lub operacje, a odrębny system ewidencji księgowo-finansowej umożliwi przypisanie środków trwałych i wyposażenia oraz należności i zobowiązań do poszczególnych działalności gospodarczych, a tym samym do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na dzień dokonania darowizny sporządzi Pan protokół przekazania wszystkich wyodrębnionych składników majątku dotyczących stacji diagnostycznej, w którym wyszczególni Pan składniki będące przedmiotem darowizny oraz poda następujące informacje w odniesieniu do:

-środków trwałych – wartość początkowa i dotychczasowe umorzenie,

-wyposażenie – wartość początkowa.

Przedmiotem darowizny będą:

-nieruchomości (grunt z budynkiem),

-ruchomości, tj. urządzenia składające się na wyposażenie,

-wartości niematerialne – baza klientów, renoma,

-dokumenty i ewidencje związane z działalnością gospodarczą,

-prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych z klientami i dostawcami, a nie zrealizowane na dzień zawarcia umowy darowizny.

Stacja diagnostyczna i wszystkie składniki majątku przypisane do niej będące przedmiotem darowizny będą stanowić całość pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym oraz tworzyć zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Tym samym przekazanie darowizny będzie stanowić zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zmianami, dalej jako: Ustawa) i korzystać z wyłączenia spod stosowania przepisów Ustawy na podstawie art. 6 pkt 1.

Przedmiotowa darowizna zostanie udokumentowana aktem notarialnym.

Stacja paliw wraz z usługami gastronomicznymi, usługami budowlanymi pozostanie w Pana dotychczasowej działalności z przypisanymi do tej części przedsiębiorstwa środkami trwałymi, wyposażeniem, umowami, zobowiązaniami i należnościami.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 14 lutego 2025 r.)

Czy przedstawiona darowizna dla Pana syna składników majątkowych i niemajątkowych stanowi zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zmianami dalej jako: Ustawa), a tym samym korzysta z wyłączenia spod stosowania przepisów Ustawy na podstawie art. 6 pkt 1?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 14 lutego 2025 r.)

Darowizna, na którą składają się wyżej wymienione składniki majątku, Pana zdaniem, stanowi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu artykułu 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zmianami, dalej jako: Ustawa), a tym samym korzysta z wyłączenia spod stosowania przepisów tej Ustawy na podstawie art. 6 pkt 1.

Przedmiotowe składniki pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, że stanowią całość pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym i pozwalają na kontynuowanie działalności gospodarczej w zakresie w jakim działalność była prowadzona przez Pana. Przenoszony majątek jest wystarczający do samodzielnego wykonania zadań przez obdarowanego przypisywanych przedsiębiorstwu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisy art. 6 wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W świetle art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Jak już wskazano, ustawodawca na mocy art. 6 pkt 1 ustawy wyłączył od opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego:

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Natomiast przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że:

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1)istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

2)zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3)składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4)zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa oraz składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Ponadto, przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, uwzględnić należy następujące okoliczności:

-zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

-faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast w wyroku C-444/10 z 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powyższe orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych.

Ponadto, w wyroku z 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11 NSA zauważył, że: „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. (…) Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług”.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z wniosku wynika, że jako osoba fizyczna prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Jest Pan jednostką małą i prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów. Nie posiada Pan żadnego statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze określającym strukturę organizacyjną Pana przedsiębiorstwa.

Na strukturę organizacyjną Pana przedsiębiorstwa składa się:

1)stacja paliw i usługi gastronomiczne PKD 47.30.Z , 56.29.Z oraz usługi specjalistyczne robót budowlanych PKD 43.99.Z prowadzone w odrębnym budynku wraz z placem i drogami dojazdowymi,

2)stacja diagnostyczna mieszcząca się w osobnym budynku z własnym gruntem i drogą dojazdową.

Każda z tych nieruchomości wyposażona jest w maszyny i urządzenia, a także osobne biuro do prowadzenia działalności gospodarczej, a tym samym przeznaczona jest do innych zadań gospodarczych i może funkcjonować jako odrębny podmiot gospodarczy.

W ostatnim czasie, z uwagi na stan zdrowia, ograniczył Pan działalność gospodarczą w zakresie stacji diagnostycznej i wynajął swojemu synowi – nabywcy darowizny – budynek wraz z urządzeniami diagnostycznymi i wyposażeniem, w którym on prowadzi własną działalność gospodarczą.

Przed dokonaniem darowizny dokona Pan rozdzielenia prowadzonej przez Pana działalności na działalność usługową stacji diagnostycznej oraz działalność handlową i usług budowlanych. W chwili dokonania darowizny stacja diagnostyczna oraz stacja paliw wraz z usługami gastronomicznymi i budowlanymi będą funkcjonować niezależnie od siebie. Wyodrębnienie działalności usługowej stacji diagnostycznej oraz pozostałej działalności (handlowej i usług budowlanych) polegać będzie na tym, że do każdego z nich będzie można przypisać umowy, zdarzenia gospodarcze, dokumenty lub operacje, a odrębny system ewidencji księgowo-finansowej umożliwi przypisanie środków trwałych i wyposażenia oraz należności i zobowiązań do poszczególnych działalności gospodarczych, a tym samym do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na dzień dokonania darowizny sporządzi Pan protokół przekazania wszystkich wyodrębnionych składników majątku dotyczących stacji diagnostycznej, w którym wyszczególni Pan składniki będące przedmiotem darowizny oraz poda następujące informacje w odniesieniu do:

-środków trwałych – wartość początkowa i dotychczasowe umorzenie,

-wyposażenie – wartość początkowa.

Przedmiotem darowizny będą:

-nieruchomości (grunt z budynkiem),

-ruchomości, tj. urządzenia składające się na wyposażenie,

-wartości niematerialne – baza klientów, renoma,

-dokumenty i ewidencje związane z działalnością gospodarczą,

-prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych z klientami i dostawcami, a nie zrealizowane na dzień zawarcia umowy darowizny.

Ten zespół składników materialnych jest niezbędny i wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań przez nabywcę i nie wymaga angażowania innych składników majątku oraz dokonywania jakichkolwiek innych czynności.

Stacja diagnostyczna i wszystkie składniki majątku przypisane do niej będące przedmiotem darowizny będą stanowić całość pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym oraz tworzyć zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Stacja paliw wraz z usługami gastronomicznymi, usługami budowlanymi pozostanie w Pana dotychczasowej działalności z przypisanymi do tej części przedsiębiorstwa środkami trwałymi, wyposażeniem, umowami, zobowiązaniami i należnościami. Będzie Pan nadal kontynuował działalność gospodarczą w ograniczonym zakresie, tj. stacja paliw, gastronomia i usługi budowlane.

Przedmiotowe składniki pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, że stanowią całość pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym i pozwalają na kontynuowanie działalności gospodarczej w zakresie w jakim działalność była prowadzona przez Pana.

Pana wątpliwości dotyczą wskazania, czy darowizna dla Pana syna składników majątkowych i niemajątkowych stanowi zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a tym samym korzysta z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Jak już wskazano, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Przy czym, jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi występować w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy – muszą one stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą zatem składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności zbycia określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W rozpatrywanej sprawie, jak wynika z wniosku, przed dokonaniem darowizny dokona Pan rozdzielenia prowadzonej działalności na działalność usługową stacji diagnostycznej oraz działalność handlową i usług budowlanych. W chwili dokonania darowizny stacja diagnostyczna oraz stacja paliw wraz z usługami gastronomicznymi i budowlanymi będą funkcjonować niezależnie od siebie. Wyodrębnienie działalności usługowej stacji diagnostycznej oraz pozostałej działalności (handlowej i usług budowlanych) polegać będzie na tym, że do każdego z nich będzie można przypisać umowy, zdarzenia gospodarcze, dokumenty lub operacje, a odrębny system ewidencji księgowo-finansowej umożliwi przypisanie środków trwałych i wyposażenia oraz należności i zobowiązań do poszczególnych działalności gospodarczych, a tym samym do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Na dzień dokonania darowizny sporządzi Pan protokół przekazania wszystkich wyodrębnionych składników majątku dotyczących stacji diagnostycznej, w którym wyszczególni Pan składniki będące przedmiotem darowizny. Zespół składników materialnych jest niezbędny i wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań przez nabywcę i nie wymaga angażowania innych składników majątku oraz dokonywania jakichkolwiek innych czynności. Stacja diagnostyczna i wszystkie składniki majątku przypisane do niej będące przedmiotem darowizny będą stanowić całość pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym oraz tworzyć zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedmiotowe składniki pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, że stanowią całość pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym i pozwalają na kontynuowanie działalności gospodarczej w zakresie w jakim działalność była prowadzona przez Pana.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że zespół składników materialnych i niematerialnych będzie spełniać przesłanki do uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Działalność stacji diagnostycznej na moment darowizny będzie wyodrębniona zarówno organizacyjnie, finansowo, jak i funkcjonalnie. Jednocześnie – jak Pan wskazał – przedmiotem darowizny będzie działalność stacji diagnostycznej, zawierająca wszystkie elementy niezbędne do jej prowadzenia. Po dokonaniu darowizny Pana syn będzie miał faktyczną i prawną możliwość kontynuowania działalności stacji diagnostycznej w oparciu o zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowiących jej przedmiot. Nabywca nie będzie musiał angażować innych składników majątku oraz dokonywać jakichkolwiek innych czynności.

W konsekwencji należy stwierdzić, że zostaną spełnione wskazane powyżej przesłanki do uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych związanych z ww. działalnością stacji diagnostycznej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a tym samym jej darowizna na rzecz Pana syna nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 6 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, stwierdzić należy, że darowizna dla Pana syna składników majątkowych i niemajątkowych składających się na stację diagnostyczną będzie stanowić zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a tym samym – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy – będzie korzystać z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.