Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 7 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania Pani za podatnika z tytułu sprzedaży trzech działek gruntu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce. Podlega Pani w Polsce nieograniczonemu opodatkowaniu w stosunku do swoich dochodów i jest Pani polską rezydentką podatkową. W okresie od 1 września 2022 r. do 27 stycznia 2025 r. (data zawieszenia jdg) prowadziła Pani jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem była sprzedaż detaliczna pojazdów silnikowych z wyłączeniem motocykli PKD - 47.81 Z. Obecnie jest Pani emerytką.

Zwraca się Pani z niniejszym wnioskiem, w związku z planowaną sprzedażą opisanej niżej nieruchomości gruntowej, której jest Pani właścicielką.

Nieruchomość gruntowa, podlegająca niniejszemu wnioskowi o wydanie interpretacji indywidualnej, składa się z prawa do gruntów położonych w województwie (…), powiecie (…), gmina (…) - (…), o łącznej powierzchni gruntów (…) m kw. ((…) ha). Nieruchomość gruntowa niezabudowana składa się z trzech działek gruntu:

1)działka nr 1 o obszarze (…) m kw. ((…) ha), położona w (…), obręb ewidencyjny (…) - (…), dla której Sąd Rejonowy w (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą o nr (…),

2)działka nr 2 o obszarze (…) m kw. ((…) ha), położona w (…), obręb ewidencyjny (…) - (…), dla której Sąd Rejonowy w (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą o nr (…),

3)działka nr 3 o obszarze (…) m kw. ((…) ha), położona w (…), obręb ewidencyjny (…) - (…), dla której Sąd Rejonowy w (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą o nr (…).

Zamierza Pani zbyć prawo do całości tych gruntów na rzecz kupującego - osoby prawnej.

Sposób nabycia:

Współwłasność nabyła Pani w drodze kupna działek gruntu na potrzeby osobiste:

1)działkę nr 1 nabyła Pani do majątku osobistego 28 grudnia 2016 r., na podstawie aktu notarialnego sporządzonego przed Notariuszem (…) w siedzibie jej Kancelarii w (…), Repertorium A nr (…). Transakcja nabycia gruntu rolnego nie była obciążona podatkiem od towarów i usług, zakup pochodził z majątku osobistego osoby fizycznej Pana B.B. Wg wypisu z rejestru gruntów znak: (…) (1/3) wydanego na Pani wniosek przez (…) Miasta (…) 14 stycznia 2025 r., działka 1 stanowi grunty orne RIVa i Rlllb;

2)działkę nr 2 nabyła Pani do majątku osobistego 3 listopada 2017 r., na podstawie aktu notarialnego sporządzonego przed Notariuszem (…) w siedzibie Kancelarii w (…), Repertorium A nr (…). Transakcja nabycia gruntu rolnego nie była obciążona podatkiem od towarów i usług, zakup pochodził z majątku osobistego osoby fizycznej Pani C.C. Wg wypisu z rejestru gruntów znak: (…) (2/3) wydanego 14 stycznia 2025 r., działka 1 stanowi grunty orne RIVa i Rlllb;

3)działkę nr 3 nabyła Pani do majątku osobistego 20 października 2023 r., na podstawie aktu notarialnego sporządzonego przed Notariuszem (…) w siedzibie jej Kancelarii w (…), Repertorium A nr (…). Transakcja nabycia gruntu rolnego nie była obciążona podatkiem od towarów i usług, zakup pochodził z majątku osobistego osób fizycznych Państwa D.D., E.E., F.F. i G.G. oraz Pani H.H. Wg wypisu z rejestru gruntów znak: (…) (3/3) wydanego na Pani wniosek 14 stycznia 2025 r., działka 1 stanowi grunty orne RIVa i Rlllb.

Wszystkie działki będące przedmiotem Pani pytania sąsiadują ze sobą, stanowią łączną nieruchomość o powierzchni 0,6571 ha i będą zbywane w jednej transakcji. Ziemia rolna nabywana przez Panią z majątku osobistego osób fizycznych nie podlegała podatkowi od towarów i usług, w związku z czym nie miała Pani prawa do potrącenia podatku naliczonego z kwoty podatku należnego.

Dodaje Pani, że postanowieniem z 3 lutego 2023 r. Sąd Rejonowy w (…) Sygn. akt: (…) ustanowił drogę konieczną dla przedmiotowej nieruchomości tj. dla działek 1, 2. W ten sposób ustanowiona została na rzecz każdoczesnego użytkownika tej nieruchomości służebność od (…).

Na Pani wniosek (…) Miasta (…) wydał zaświadczenie znak: (…) z 20 stycznia 2025 r., z którego wynika, że działki nr 1, 2 i 3 nie są objęte ustaleniami żadnego obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast są objęte uchwałą nr (…) Rady Miejskiej w (…) z 30 listopada 2020 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - „(…)”. W „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy (…)”, uchwalonym przez Radę Miejską w (…) uchwałą (…) z 24 czerwca 2024 r., przedmiotowe działki znajdują się w strefie PM - produkcyjno-magazynowa.

(…) Miasta (…) postanowieniem z 21 stycznia 2025 r. znak: (…) odmówił wydania zaświadczenia potwierdzającego objęcie przedmiotowej nieruchomości uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją (…) miasta określającą zadania z zakresu gospodarki leśnej. Uzasadnienie zaświadczenia odnosi się do faktu, iż nieruchomość jest sklasyfikowana jako grunty orne wobec czego nie jest lasem, dla którego wymagane jest sporządzenie dokumentacji urzędowej lub wydanie decyzji z zakresu gospodarki leśnej.

Nadmienia Pani, że dla nieruchomości będącej przedmiotem Pani pytania, została wydana decyzja o warunkach zabudowy. 31 lipca 2024 r. na Pani wniosek (…) Miasta (…) wydał Decyzję (…) o warunkach zabudowy, znak pisma: (…). Ustalono w tej decyzji sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla zamierzonej przez Panią inwestycji, polegającej na budowie budynku magazynowo-usługowego. Inwestycja ta jednak nie została zrealizowana, a nieruchomość nie została związana w żaden sposób z Pani działalnością gospodarczą ze względu na Pani stan zdrowia. Nieruchomość nie była wprowadzona do ewidencji działalności gospodarczej. Nie poniosła Pani żadnych kosztów na doprowadzenie mediów, uzbrojenie, ogrodzenie lub inne powiększenie wartości tej działki.

Sposób wykorzystania:

Od dnia nabycia, przedmiotowa nieruchomość w całości nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej, również w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) jak również do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy.

Z przedmiotowych działek nie sprzedawała Pani płodów rolnych oraz nie dokonywała Pani dostaw (sprzedaży) produktów rolniczych. Działki nie były użytkowane w żaden możliwy sposób na potrzeby własne lub na potrzeby działalności gospodarczej Pani własnej lub domowników. Nieruchomość nie była udostępniana osobom trzecim do wykorzystania na podstawie umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy, najmu, użyczenia do nieodpłatnego wykorzystania). „Ziemia leżała odłogiem” tak zwyczajowo opisuje się ten stan faktyczny. Nie prowadziła Pani osobiście ani przez pełnomocników żadnych działań marketingowych, zmierzających do sprzedaży nieruchomości. Nie podejmowała Pani profesjonalnych (właściwych dla przedsiębiorcy) kroków, zmierzających do podniesienia wartości gruntów. Nie doprowadziła Pani mediów, również nie ogrodziła Pani przedmiotowej nieruchomości. Nie podejmowała Pani żadnych czynności w celu nabycia nieruchomości oraz jej zbycia poza zwykłym ogłoszeniem. Nieruchomości były związane wyłącznie z prawem prywatnym. Celem nabycia gruntu i jego powiększenia były wyłącznie cele prywatne.

5 lutego 2025 r. podpisała Pani przedwstępną umowę sprzedaży przedmiotowej nieruchomości na rzecz (…) Sp. z o.o. z siedzibą (…), która ma zamiar na nieruchomości zrealizować swoje cele gospodarcze. Umowa zawarta została przed Notariuszem (…) w siedzibie jej Kancelarii w (…) (akt Repertorium A numer (…)). Spółka, reprezentowana przez R.R. i M.M., zobowiązała się nabyć prawo do przedmiotowej nieruchomości do 15 czerwca 2025 r. W umowie przedwstępnej zobowiązała się Pani do wystąpienia i uzyskania od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży przedmiotowej nieruchomości podatkiem od towarów i usług.

Udzieliła Pani w tym akcie Spółce kupującej pełnomocnictwa do reprezentowania Pani przed organami administracji rządowej i samorządowej we wszelkich postępowaniach administracyjnych związanych z wydaniem warunków zabudowy dla nieruchomości będącej przedmiotem umowy, postępowaniach o wydanie pozwolenia na budowę lub jego zmianę, postępowaniach o pozwolenie na zmianę sposobu przeznaczenia nieruchomości, postępowaniach o odbiór przyłączy, w tym dokonywania wszelkich czynności prawnych i faktycznych jakie okażą się konieczne, względnie na przeniesienie praw i obowiązków wynikających z decyzji o warunkach zabudowy już wydanych, bądź wydanych po zawarciu opisywanej umowy.

Ponadto, oświadcza Pani, iż dotąd nie sprzedawała Pani żadnych nieruchomości oraz że nie posiada Pani w majątku prywatnym innych nieruchomości, które mogłyby stać się przedmiotem zbycia.

Pytanie

Czy w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z 13 marca 2024 r. ze zm.), w wykonaniu opisanej transakcji przyszłej, będzie Pani podatniczką podatku od towarów i usług, czy zamierzoną sprzedaż omówionej nieruchomości, należy opodatkować podatkiem od towarów i usług, czy będzie to niepodlegające podatkowi zbycie majątku w ramach zwykłego zarządu majątkiem osobistym?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, opisana przyszła transakcja polegająca na zbyciu działek gruntu położonych w (…), oznaczonych nr ewidencyjnym 1, 2, 3, w obrębie (…) - (…), nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług, gdyż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie zbycia opisanej nieruchomości nie będzie Pani podatniczką podatku od towarów i usług.

Do takiego wniosku, w Pani opinii, prowadzi następująca analiza przepisów podatkowych:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług , opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nabyła Pani działki o charakterze rolnym do majątku prywatnego. Nieruchomość, stanowiąca majątek osobisty, nie została nabyta w celu dalszej odsprzedaży, jak również samodzielnie nie podjęła Pani żadnych kroków zmierzających do zwiększenia wartości nabytych gruntów.

Nie wykonywała Pani profesjonalnych (właściwych dla przedsiębiorcy) kroków zmierzających do podniesienia wartości gruntów. Czynności, które zostały podjęte w celu uzyskania warunków zabudowy nieruchomości nie mają według Pani znaczenia, gdyż pozostały wyłącznie w sferze niezrealizowanych planów, zatem należy przyjąć, iż były związane wyłącznie z prawem prywatnym. Kupujący sam zwrócił się do Pani w sprawie zakupu nieruchomości gruntowej, a Pani ze względu na Pani stan zdrowia zobowiązała się do jej zbycia. Sądzi Pani, iż przyszła transakcja, którą Pani zaplanowała nie przekracza zwykłego zarządu majątkiem prywatnym i nie podlega podatkowi VAT.

Pani zdaniem, do takiego wniosku prowadzi również analiza dotychczasowego orzecznictwa sądowego w podobnych stanach faktycznych sprawy. Wynika z niej, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej (w sposób ciągły i w celach zarobkowych) a tylko wyzbywa się majątku osobistego.

Na poparcie Pani stanowiska przytacza Pani orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek gruntu 1, 2 i 3 istotne w Pani opinii jest, że nie podjęła Pani działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co mogłoby skutkować koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż działek gruntu nastąpi w ramach wykonywania prawa własności - odpłatne zbycie mające charakter wyzbycia się majątku prywatnego.

Co istotne - jak wskazał TSUE - dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia także fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest rolnikiem ryczałtowym. Według TSUE, sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - „w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112 zmienionej Dyrektywą 2006/138”. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów, angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy też majątek nabyty został faktycznie wykorzystany na własne potrzeby.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Ponadto, Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie więc, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Aby ocenić czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymagana jest ocena każdorazowo odnosząca się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy planowana sprzedaż działek gruntu nr 1, 2 i 3 zostanie objęta podatkiem od towarów i usług, a Pani z tytułu wykonania tej sprzedaży będzie uznana za podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dostawa towarów (trzech działek gruntu) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Należy zatem ustalić, analizując całokształt Pani działań w odniesieniu do nieruchomości, czy będzie Pani spełniała przesłanki do uznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług.

Ustalając powyższe, w pierwszej kolejności należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie, istotne znaczenie ma kwestia udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”.

Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego:

Umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego:

Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

W myśl art. 108 Kodeksu cywilnego:

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo - to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Tezę taką potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 6 lipca 2017 r. sygn. akt I FSK 2033/15, wyrażony na gruncie podobnego aczkolwiek nie identycznego stanu faktycznego, w którym stwierdził:

„Fakt, że zasadnicza aktywność w zakresie planowanego procesu inwestycyjnego spoczywać będzie na spółce jest bez znaczenia dla uznania go za podatnika, skoro spółka - jako jego pełnomocnik - jest jedynie jego reprezentantem w tych czynnościach, działając w jego imieniu i na jego rzecz, czyli w jego interesie majątkowym. Podejmowanie aktywności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. za pośrednictwem pełnomocnika nie zwalnia mocodawcy, w którego imieniu i na rzecz działa pełnomocnik, od przymiotu bycia podatnikiem VAT w rozumieniu tych przepisów.”

W tym miejscu, wskazać również należy, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje art. 535 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego wskazuje, że:

Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego - umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Z treści przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że zamierza Pani sprzedać nieruchomość gruntową niezabudowaną, składającą się z trzech działek gruntu nr 1, 2 i 3. Działki te sąsiadują ze sobą, stanowią łączną nieruchomość o powierzchni (…) ha i będą zbywane w jednej transakcji.

Działki zakupiła Pani od osób fizycznych do majątku osobistego. Celem nabycia gruntu i jego powiększenia były wyłącznie cele prywatne. Od dnia nabycia, nieruchomość w całości nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej, jak również do działalności rolniczej. Działki nie były użytkowane w żaden możliwy sposób na potrzeby własne lub na potrzeby działalności gospodarczej Pani własnej lub domowników. Nieruchomość nie była udostępniana osobom trzecim do wykorzystania na podstawie umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy, najmu, użyczenia do nieodpłatnego wykorzystania). Ziemia leżała odłogiem. Nie prowadziła Pani osobiście ani przez pełnomocników żadnych działań marketingowych, zmierzających do sprzedaży nieruchomości. Nie podejmowała Pani żadnych czynności w celu nabycia nieruchomości oraz jej zbycia poza zwykłym ogłoszeniem. Nie poniosła Pani także żadnych kosztów na doprowadzenie mediów, uzbrojenie, ogrodzenie lub inne powiększenie wartości tej działki.

W celu sprzedaży ww. działek 5 lutego 2025 r. podpisała Pani w formie aktu notarialnego przedwstępną umowę sprzedaży na rzecz Spółki, która ma zamiar zrealizować swoje cele gospodarcze na nieruchomości. Spółka kupująca zobowiązała się nabyć prawo do nieruchomości do 15 czerwca 2025 r. Udzieliła Pani w tym akcie Spółce kupującej pełnomocnictwa do reprezentowania Pani przed organami administracji rządowej i samorządowej we wszelkich postępowaniach administracyjnych, mających na celu:

• wydanie warunków zabudowy dla nieruchomości,
• wydanie dla nieruchomości pozwolenia na budowę lub jego zmianę,
• uzyskanie pozwolenia na zmianę sposobu przeznaczenia nieruchomości,
• odbiór przyłączy, w tym dokonywanie wszelkich czynności prawnych i faktycznych jakie okażą się konieczne.

Pełnomocnictwo obejmuje także możliwość przeniesienia praw i obowiązków wynikających z decyzji o warunkach zabudowy już wydanych, bądź wydanych po zawarciu opisywanej umowy. Jedna z takich decyzji została wydana na Pani wniosek 31 lipca 2024 r. Ustalono w niej sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla zamierzonej przez Panią inwestycji, polegającej na budowie budynku magazynowo-usługowego. Inwestycja ta jednak nie została zrealizowana.

Ze względu zatem na udzielenie przez Panią Spółce kupującej, przed sprzedażą nieruchomości, ww. pełnomocnictwa, należy stwierdzić, że w sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Udzielone pełnomocnictwo upoważnia do wykonania w Pani imieniu czynności, wynikających z zakresu tego umocowania i warunków umowy przedwstępnej, które wykluczają uznanie, że będzie to sprzedaż majątku prywatnego w ramach zarządzania majątkiem prywatnym.

Brak bezpośredniego wykonywania ww. działań przez Panią - działania te będą podejmowane przez kupującą Spółkę - nie oznacza, że podjęte czynności pozostaną bez wpływu na Pani sytuację prawną. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez Spółkę wywołają skutki bezpośrednio w Pani sferze prawnej, jako mocodawcy. Kupująca, dokonując ww. działań, uatrakcyjni nieruchomość gruntową, będącą nadal Pani własnością. Szereg działań, dokonanych za Pani pełną zgodą, wpłynie generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości.

Zaznaczyć należy, że podjęte działania mają doprowadzić do zawarcia transakcji na potrzeby realizacji planów gospodarczych Spółki. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej, działki będące Pani własnością, podlegać będą wielu ww. czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w Pani sferze prawnopodatkowej. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez Nabywcę. W efekcie dokonywanych czynności dostawie podlegać będzie nieruchomość gruntowa o zupełnie innym charakterze niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej, gdyż wystąpi szereg wymienionych wyżej czynności powodujących zwiększenie atrakcyjności działek, a dopiero później ich ostateczna sprzedaż.

Dodatkowo, prawa i obowiązki wynikające z wydanej dla Pani decyzji o warunkach zabudowy mogą zostać uwzględnione w realizacji ww. celów Spółki, pomimo braku realizacji zaplanowanego w 2024 r. zamierzenia inwestycyjnego przez Panią.

Stwierdzić tym samym należy, że udzielenie przez Panią jako sprzedającej stosownego pełnomocnictwa skutkuje tym, że wszystkie ww. czynności podejmowane przez Nabywcę będą podejmowane w Pani imieniu i na Pani korzyść, ponieważ to Pani jako właściciel będzie Stroną uzyskującą stosowne pozwolenia i decyzje, związane z realizacją planów gospodarczych Kupującego.

Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że tak szeroko zakrojony zakres przygotowania nieruchomości do sprzedaży nie jest typowy dla działań podejmowanych przez osoby fizyczne, w zakresie zarządzania majątkiem osobistym - prywatnym.

W tym konkretnym przypadku brak jest więc zamiaru wykorzystywania działek wyłącznie do Pani celów osobistych przez cały okres ich posiadania. W celu zwiększenia możliwości sprzedaży tej nieruchomości, podejmie Pani bowiem ww. działania (poprzez pełnomocnika) w sposób zorganizowany. Zatem, przedstawiona we wniosku aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości, wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym (typowym) wykonywaniem prawa własności.

Dokonując opisanych we wniosku czynności w celu sprzedaży ww. trzech działek gruntu, podejmie Pani działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniu w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, tj. wykaże Pani aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości, porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że planowana przez Panią przyszła transakcja polegająca na zbyciu działek gruntu nr 1, 2 i 3 będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym, nie można zgodzić się z Pani stanowiskiem, że zamierza Pani dokonać transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, co w konsekwencji powoduje, że nie będzie Pani działała w charakterze podatnika od towarów i usług, a transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe uzasadnienie wskazuje jednoznacznie, że skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność dostawy ww. nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Pani stanowisko uznaję zatem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.