Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Spółkę usług nauki jazdy konnej w ramach szkółki jeździeckiej.

Uzupełnili go Państwo pismem z 26 lutego 2025 r. (wpływ 26 lutego 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka dzierżawi część gospodarstwa, gdzie organizuje stajnie dla koni i zamierza prowadzić szkółkę jazdy konnej. Szkółka nie jest klubem sportowym w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1133), ani też związkiem sportowym czy związkiem stowarzyszeń.

Spółka prowadzi działalność jako przedmiot działalności w umowie Spółki m.in. PKD 85.51.Z. – Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych, w ramach którego zamierza prowadzić szkółkę jazdy konnej. Podklasa ta obejmuje m.in. prowadzenie szkoły nauki jazdy konnej.

W ramach działalności szkółki Spółka będzie świadczyła odpłatnie m.in. następujące usługi: nauki jazdy konnej na lonży, nauki jazdy konnej indywidualnej, grupowej, oprowadzanki na koniu, organizowanie półkolonii jeździeckich.

Nauka jazdy konnej będzie prowadzona dla dzieci i dorosłych przez certyfikowanych instruktorów szkolenia podstawowego Polskiego Związku Jeździeckiego lub instruktorów rekreacji ruchowej o specjalności jazda konna. Zajęcia będą odbywały się po uprzednim zapisaniu. Pierwszym etapem będzie szkółka dla osób początkujących – lonża. Po opanowaniu podstawowych umiejętności i samodzielnym czyszczeniu i siodłaniu konia, jeździec będzie przechodził do drugiego etapu szkolenia, tj. jazdy samodzielnej – w zastępie, lub jazdy indywidualnej w razie potrzeby.

Spółka nie wyklucza, że w kolejnych etapach rozwinie swoją działalność w kierunku powołania i zarejestrowania klubu jeździeckiego, i uzyskania certyfikacji Polskiego Związku Jeździeckiego.

W zakresie działalności szkółki jazdy Spółka nie będzie nastawiona na osiąganie zysków, wszystkie przychody z tytułu nauki jazdy konnej Spółka będzie przeznaczała na bieżące utrzymanie i funkcjonowanie szkółki. Szkółka ma służyć celom sportowo-rekreacyjnym zarówno pracowników firmy w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak i okolicznym mieszkańcom. Prowadząc szkółkę Spółka nie zakładała, że będzie to działalność dużych rozmiarów. Celem było propagowanie wśród okolicznych mieszkańców oraz pracowników Spółki sportu i rekreacji, budowanie relacji ze społecznością lokalną oraz propagowanie rozwoju jeździectwa w regionie. Spółka przewiduje, że prognozowane obroty z tytułu usług nauki jazdy będą wynosić ok. 20 000 zł miesięcznie.

Spółka zaklasyfikowała usługi świadczone przez Stadninę do PKWiU 85.51.10.0 „Usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych”.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z 26 lutego 2025 r. – wpływ 26 lutego 2025 r.)

Czy świadczone przez Spółkę usługi nauki jazdy konnej w ramach szkółki jeździeckiej będą zwolnione z VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa nauki jazdy konnej świadczona w ramach szkółki jeździeckiej będzie zwolniona z VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu pod warunkiem, że są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim, świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysku, są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym, z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Przepis ten stanowi implementację art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, na podstawie którego państwa członkowskie zwalniają z podatku VAT świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Spółka w zakresie przychodów uzyskiwanych z usług nauki jazdy konnej nie jest nastawiona na zysk, a prowadzenie szkółki jeździeckiej leży w interesie publicznym poprzez większą dostępność do tej usługi oraz dostępność do form aktywności ruchowej i sportu.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku z art. 132 ust. 1 pkt m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że zwolnieniem od podatku VAT określonym w tym przepisie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 czerwca 2021 r., sygn. akt I FSK 2164/18).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Z powyższych uregulowań wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku od towarów i usług dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy:

Na podstawie art. 43 ust. 17 ustawy:

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy:

Jednocześnie zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą:

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że ze zwolnienia od podatku na mocy wymienionych przepisów mogą korzystać usługi ściśle związane ze sportem świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, jeżeli są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu, świadczący te usługi nie jest nastawiony na osiąganie zysków oraz usługi świadczone są na rzecz osób uprawiających sport. Przy czym z niniejszego zwolnienia wyłączone są usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usługi odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usługi odpłatnego zakwaterowania związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością. Ponadto, zwolnienie powyższe ma zastosowanie w sytuacji, gdy podmiot wykonujący ww. czynności nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a jeśli je osiąga – są one w całości przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Niespełnienie chociażby jednej z wymienionych przesłanek (podmiotowej lub przedmiotowej) powoduje, że świadczenie usług nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie omawianej regulacji. Przepisy ustawy nie zawierają jednak definicji „ścisłego” związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym.

W pewnym zakresie do kwestii tej odniósł się TSUE w wyroku z 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club, Canterbury Ladies Hockey Club przeciwko The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, w którym to wyjaśnił, że świadczenie usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym „może być zwolnione tylko wtedy, gdy są one konieczne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu, tj. uprawiania sportu lub wychowania fizycznego” (pkt 22). Ponadto TSUE podkreślił, że „Zwolnienie transakcji należy zatem ustalić w szczególności w zależności od charakteru świadczonych usług oraz ich związku ze sportem lub wychowaniem fizycznym” (pkt 23).

Natomiast w wyroku z 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że „W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu”. Z wyroku tego wynika również, że art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany.

Celem powołanego przepisu Dyrektywy 2006/112/WE Rady jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Interpretacja tego przepisu ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem.

W konstatacji Trybunał stwierdził, że „art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady należy interpretować w ten sposób, iż niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa może być uznana za uprawianie sportu w rozumieniu tego przepisu”.

Państwa wątpliwości w sprawie sprowadzają się do ustalenia, czy świadczona przez Spółkę usługa nauki jazdy konnej świadczona w ramach szkółki jeździeckiej będzie zwolniona od podatku VAT.

W analizowanej sprawie należy podkreślić, że zgodnie z brzmieniem ustawy, zwolnieniu podlegają usługi „ściśle” związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Przepisy ustawy nie zawierają definicji „ścisłego” związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym.

Zatem, w odniesieniu do kwestii uznania, czy świadczone przez Państwa usługi związane są ze sportem i wychowaniem fizycznym, należy w pierwszej kolejności odnieść się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 26 października 2017 r. w sprawie C-90/16, w którym Trybunał uznał, że „Wobec braku w dyrektywie 2006/112 jakiejkolwiek definicji pojęcia »sportu«, określenia znaczenia i zakresu tego wyrazu należy w myśl utrwalonego orzecznictwa Trybunału dokonać zgodnie z jego zwykłym znaczeniem w języku potocznym, przy jednoczesnym uwzględnieniu kontekstu, w którym został on użyty, i celów uregulowania, którego jest częścią (zob. podobnie wyroki: z dnia 3 września 2014 r., Deckmyn i Vrijheidsfonds, C-201/13, EU:C:2014:2132, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 26 maja 2016 r., Envirotec Denmark, C-550/14, EU:C:2016:354, pkt 27).

W odniesieniu najpierw do znaczenia pojęcia »sportu« w języku potocznym, pojęcie to określa zwykle, jak zauważył rzecznik generalny w pkt 23 opinii, aktywność o charakterze fizycznym lub, innymi słowy, aktywność cechującą się niepozbawionym znaczenia elementem fizycznym.

Jeśli chodzi następnie o systematykę dyrektywy 2006/112, z przytoczonego orzecznictwa Trybunału wynika, że wyrażenia użyte dla określenia zwolnień przewidzianych w art. 132 tej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, jako że stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, według której VAT jest pobierany od każdego odpłatnego świadczenia zrealizowanego przez podatnika. Niemniej zasada ścisłej wykładni nie oznacza, że terminy użyte do zdefiniowania wskazanych zwolnień powinny być interpretowane w sposób, który pozbawiałby je skuteczności (zob. podobnie wyroki: z dnia 18 listopada 2004 r., Temco Europe, C-284/03, EU:C:2004:730, pkt 17; a także z dnia 25 lutego 2016 r., Komisja/Niderlandy, C-22/15, niepublikowany, EU:C:2016:118, pkt 20 i przytoczone tam orzecznictwo).

Ponadto, chociaż, jak wskazuje tytuł rozdziału, w ramach którego mieści się omawiany artykuł, zwolnienia przewidziane w tym artykule mają na celu uprzywilejowanie niektórych rodzajów działalności w interesie publicznym, to jednak zwolnienia te nie dotyczą wszystkich rodzajów działalności wykonywanej w interesie publicznym, lecz jedynie tej działalności, która została w tym przepisie wymieniona i opisana w bardzo szczegółowy sposób (zob. podobnie wyrok z dnia 21 lutego 2013 r., Žamberk, C-18/12, EU:C:2013:95, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 26 lutego 2015 r., VDP Dental Laboratory i in., C-144/13, C-154/13 i C-160/13, EU:C:2015:116, pkt 45).

Analiza kontekstu art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy 2006/112 przemawia zatem za wykładnią, zgodnie z którą znajdujące się w tym przepisie pojęcie »sportu« ogranicza się do aktywności odpowiadających zwykłemu znaczeniu wyrazu »sport«, które cechują się niepozbawionym znaczenia elementem fizycznym, i nie obejmuje wszystkich aktywności mogących w ten bądź inny sposób wiązać się z tym pojęciem”.

W opinii Rzecznika Generalnego przedstawionej 15 czerwca 2017 r. do sprawy C-90/16 w pkt 18 wskazał on, iż „Po trzecie, Trybunał wypowiadał się w kwestii, jakie rodzaje aktywności mogą być uznane za sport. W sprawie Žamberk (9) uznał, że niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa jest objęta zwolnieniem. W sprawie Komisja/Niderlandy(10) orzekł, że wynajem łodzi rekreacyjnych nie może być traktowany jako aktywność sportowa, ponieważ łodzie te mogą być wykorzystywane w celach czysto rekreacyjnych(11). Sprawa ta nie dotyczyła jednak definicji sportu jako takiej, ponieważ nie kwestionowano w niej, że żeglarstwo może być uznane za sport”.

Należy również odnieść się do wyroku TSUE z 21 lutego 2013 r. C-18/12, w którym Trybunał wskazał, że: „W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Canterbury Hockey Club i Canterbury Ladies Hockey Club, pkt 27).

Podobnie art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy VAT w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany bądź w celu uczestniczenia w zawodach sportowych, o ile jednak podejmowanie tej aktywności nie wpisuje się w ramy czystego wypoczynku i rozrywki”.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku dla świadczonej przez Spółkę usługi nauki jazdy konnej wykonywanej w ramach szkółki jeździeckiej znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie 43 ust. 1 pkt 32 ustawy w zw. z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy.

W rozpatrywanej sprawie dzierżawią Państwo część gospodarstwa, gdzie organizują Państwo stajnie dla koni i zamierzają prowadzić szkółkę jazdy konnej. Szkółka nie jest klubem sportowym w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, ani też związkiem sportowym czy związkiem stowarzyszeń. Spółka prowadzi działalność, jako przedmiot działalności w umowie Spółki m.in. PKD 85.51.Z. – Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych, w ramach którego zamierzają Państwo prowadzić szkółkę jazdy konnej. W ramach działalności szkółki będą Państwo świadczyć odpłatnie m.in. następujące usługi: nauki jazdy konnej na lonży, nauki jazdy konnej indywidualnej, grupowej, oprowadzanki na koniu, organizowanie półkolonii jeździeckich. Nauka jazdy konnej będzie prowadzona dla dzieci i dorosłych przez certyfikowanych instruktorów szkolenia podstawowego Polskiego Związku Jeździeckiego lub instruktorów rekreacji ruchowej o specjalności jazda konna. Zajęcia będą odbywały się po uprzednim zapisaniu. Pierwszym etapem będzie szkółka dla osób początkujących – lonża. Po opanowaniu podstawowych umiejętności i samodzielnym czyszczeniu i siodłaniu konia, jeździec będzie przechodził do drugiego etapu szkolenia, tj. jazdy samodzielnej – w zastępie, lub jazdy indywidualnej w razie potrzeby. Nie wykluczają Państwo, że w kolejnych etapach rozwiną Państwo swoją działalność w kierunku powołania i zarejestrowania klubu jeździeckiego, i uzyskania certyfikacji Polskiego Związku Jeździeckiego.

W zakresie działalności szkółki jazdy nie będą Państwo nastawieni na osiąganie zysków, wszystkie przychody z tytułu nauki jazdy konnej będą Państwo przeznaczać na bieżące utrzymanie i funkcjonowanie szkółki. Szkółka ma służyć celom sportowo-rekreacyjnym zarówno pracowników firmy w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak i okolicznym mieszkańcom. Prowadząc szkółkę nie zakładali Państwo, że będzie to działalność dużych rozmiarów. Celem było propagowanie wśród okolicznych mieszkańców oraz Państwa pracowników sportu i rekreacji, budowanie relacji ze społecznością lokalną oraz propagowanie rozwoju jeździectwa w regionie.

Zatem stwierdzić należy, że świadczone przez Państwa usługi nauki jazdy konnej w ramach szkółki jeździeckiej, tj. usługi nauki jazdy konnej na lonży, usługi nauki jazdy konnej indywidualnej i grupowej oraz usługi w zakresie oprowadzanki na koniu stanowią usługi ściśle związane ze sportem oraz świadczone są na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Ponadto, co istotne, jak wskazano we wniosku w zakresie działalności szkółki jazdy nie będą Państwo nastawieni na osiąganie zysków, wszystkie przychody z tytułu nauki jazdy konnej będą Państwo przeznaczać na bieżące utrzymanie i funkcjonowanie szkółki. Szkółka ma służyć celom sportowo-rekreacyjnym zarówno pracowników firmy w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak i okolicznym mieszkańcom. Celem było propagowanie wśród okolicznych mieszkańców oraz Państwa pracowników sportu i rekreacji, budowanie relacji ze społecznością lokalną oraz propagowanie rozwoju jeździectwa w regionie. Jednocześnie świadczone przez Państwa usługi nauki jazdy konnej w ramach szkółki jeździeckiej, tj. usługi nauki jazdy konnej na lonży, usługi nauki jazdy konnej indywidualnej i grupowej oraz usługi w zakresie oprowadzanki na koniu nie stanowią usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

W konsekwencji, świadczone przez Państwa usługi nauki jazdy konnej w ramach szkółki jeździeckiej, tj. usługi nauki jazdy konnej na lonży, usługi nauki jazdy konnej indywidualnej i grupowej oraz usługi w zakresie oprowadzanki na koniu będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie 43 ust. 1 pkt 32 ustawy w zw. z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy.

Tym samym, Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, zauważyć należy, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego.

W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności zwolnienia od podatku świadczonych przez Państwa usług organizowania półkolonii jeździeckich, gdyż nie sformułowano w tym zakresie pytania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.