Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący możliwości zastosowania 0% stawki podatku dla eksportu towarów, w przypadku przedstawionych we wniosku dokumentów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A (dalej: „A” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji (…). Spółka ma siedzibę działalności gospodarczej w Polsce oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług; Spółka składa regularnie JPK-VAT-7.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka dokonuje między innymi transakcji sprzedaży wyprodukowanych przez siebie wyrobów na rzecz dwóch kontrahentów z Wielkiej Brytanii (około 20 tego typu transakcji miesięcznie). Dla celów podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) sprzedaż taka ma – od daty „brexitu” – charakter eksportu towarów (dalej: Eksport), który jest przedmiotem złożonego wniosku. Transakcje eksportowe, które były i są dokonane przez Spółkę na rzecz kontrahentów z Wielkiej Brytanii odbywają się na warunkach DAP (np. DAP Peterlee); każdorazowo Spółka jest organizatorem transportu, który realizuje z wykorzystaniem zewnętrznych firm spedycyjnych. Wywóz z terytorium Unii Europejskiej do Wielkiej Brytanii dokonywany jest najczęściej przez dwa porty zlokalizowane we Francji.

Stosowany przez Spółkę proces organizacji dostaw do klientów w UK wygląda następująco:

(…).

Generalnie zdarzenia związane z brakiem wygenerowania potwierdzeń wywozu (dawniej IE599) się zdarzały. Spółka występowała wówczas z indywidualnymi wnioskami do odpowiedniego Urzędu Celno-Skarbowego; do wniosków dołączana była cała dokumentacja związana z dostawą towaru (faktura, packing list, CMR, IE529 [obecnie CC529], EAD, SAD oraz dodatkowo potwierdzenie płatności za dostawę oraz oświadczenie przewoźnika). Wówczas po pewnym czasie Spółka otrzymywała komunikaty IE599 potwierdzające wywóz towaru.

Od listopada 2024 r. jednak Spółka zauważyła znaczny wzrost przypadków braku komunikatów IE599. Być może jest to związane ze zmianą systemu Urzędu Celnego – w tym momencie dokumenty „IE” zostały zastąpione dokumentami „CC”. W listopadzie Spółka miała kilka przypadków braku CC599, natomiast w grudniu praktycznie wszystkie wysyłki nie otrzymały potwierdzeń. Obecnie w styczniu, Spółka również nie otrzymuje żadnych potwierdzeń wywozu w tym również tych zaległych z listopada i grudnia.

Pytania

1.Czy nieotrzymanie komunikatu IE599 w warunkach wskazanych we wniosku w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po dostawie, pozwala Spółce na zastosowanie stawki zero do transakcji eksportowych dokonanych w listopadzie i grudniu 2024 r., w sytuacji posiadania oryginału dokumentu CMR potwierdzonego przez odbiorcę, dokumentacji pozwalającej na jednoznaczną identyfikację towaru (jego rodzaju, ilości i ceny – faktury, specyfikacje, listy załadunku, listy przewozowe etc.) oraz potwierdzenia zapłaty za transport oraz sprzedany towar?

2.Pytanie jak w punkcie 1, z tym, że odnośnie transakcji eksportowych, które Spółka będzie dokonywać w przyszłości?

Spółka zaznacza, że wniosek dotyczy wyłącznie sytuacji, w których posiadane przez Nią dokumenty (wymienione w opisie organizacji dostaw) są w posiadaniu Spółki na ww. datę, a ponadto potwierdzają one jednoznacznie, że dostawa eksportowa konkretnych towarów została zrealizowana.

Państwa stanowisko w sprawie

Odnośnie Pytania 1:

Stoją Państwo na stanowisku, że w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, Spółka będzie miała prawo zastosować stawkę zero do dokonanego w listopadzie i grudniu 2024 eksportu towarów w deklaracji składanej w terminie określonym w art. 41 ust. 7 ustawy o VAT (w styczniu lub lutym 2025 r., odpowiednio), pomimo nie uzyskania do tego dnia komunikatu CC599, pod warunkiem wszak posiadania łącznie:

a)oryginału dokumentu CMR potwierdzonego przez odbiorcę,

b)dokumentacji pozwalającej na jednoznaczną identyfikację towaru (jego rodzaju, ilości i ceny – faktury, specyfikacje, listy załadunku, listy przewozowe etc.) oraz

c)potwierdzeń zapłaty za usługę transportową oraz za sprzedany towar.

Odnośnie Pytania 2

Państwa stanowisko jest identyczne jak do Pytania 1: jeżeli Spółka nie uzyska w stosunku do przyszłych dostaw komunikatu CC599 w terminie art. 41 ust. 7 ustawy o VAT, będzie mogła zastosować stawkę zero, pod warunkiem wszak posiadania łącznie:

a)oryginału dokumentu CMR potwierdzonego przez odbiorcę,

b)dokumentacji pozwalającej na jednoznaczną identyfikację towaru (jego rodzaju, ilości i ceny – faktury, specyfikacje, listy załadunku, listy przewozowe etc.) oraz

c)potwierdzeń zapłaty za transport oraz sprzedany towar.

Uzasadnienie

Brak pozyskania przez Spółkę komunikatu CC599 jest w opisanej we wniosku sytuacji dostaw eksportowych spowodowany czynnikiem zewnętrznym, niezależnym od Spółki, która dopełniła wszelkich czynności uprawniających do jego uzyskania. Odmowa zastosowania stawki zero stanowiłaby w tej sytuacji nieracjonalną i niesprawiedliwą sankcję wobec podatnika, który dochował najwyższej staranności w organizacji i przeprowadzeniu dostawy, i w żaden sposób nie mógł wpłynąć na działania organów zaangażowanych w proces generowania i dostarczania komunikatu C599.

Oprócz argumentów słusznościowych istnieją też wystarczające argumenty prawne takiego stanowiska, co Państwo wykazują przytaczając poniższe regulacje prawne, wyroki sądów oraz interpretacje Dyrektora KIS:

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Art. 41 ust. 7 pozwala na przesunięcie terminu zadeklarowania eksportu ze stawką zero na kolejny okres rozliczeniowy, pod warunkiem otrzymania przez podatnika ww. dokumentu do daty złożenia deklaracji za ten (kolejny) okres.

Natomiast ust. 6a precyzuje, że dokumentem tym jest w szczególności:

a)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

b)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

c)zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia, potwierdzona przez właściwy organ celny.

Ww. regulacja art. 41 ust. 6a posługuje się sformułowaniem „w szczególności”, co oznacza, że wskazany katalog dokumentów nie jest katalogiem zamkniętym. Stąd też podatnicy mogą dokumentować wywóz towarów także innymi dowodami, byleby wynikało z nich, że eksportowany towar opuścił terytorium Unii Europejskiej.

Po pierwsze, jak wskazał w wyroku z 23 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, dodanie do art. 41 ustawy o VAT ustępu 6a miało zakończyć spory podatników z organami podatkowymi w zakresie dokumentowania eksportu. Zatem nie tylko wygenerowany z systemu dokument celny IE-599 czy też karta Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD) może być jedynym dokumentem potwierdzającym eksport poza UE, szczególnie, że część państw doręczenia towaru może takiego dokumentu nie stosować.

Po drugie, w wyroku z 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, dotyczącym dokumentowania eksportu pośredniego, NSA wskazał jednoznacznie, iż celem sformułowania określonych przez państwo członkowskie wymagań formalnych dla skorzystania ze stawki 0% w przypadku pośredniego eksportu towarów jest udowodnienie przez podatnika, że spełnione zostały warunki merytoryczne eksportu, głównie w zakresie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Jeżeli jednak okoliczność ta zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT.

Podobne stanowisko zajął TSUE w wyroku z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18 dotyczącej podatnika, który wysyłał pocztą poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że: „(...) w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Warto przywołać również Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i w związku z tym nie posiadał dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. We wskazanym wyroku NSA stwierdził: „Przenosząc te rozważania TSUE na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, co zaznaczono już wyżej, że organy uznały za bezsporne dokonywanie dostaw przez skarżącego na rzecz osób fizycznych spoza terytorium UE. W żadnym miejscu zaskarżonych decyzji nie ma mowy o tym, by organy kwestionowały faktyczny wywóz towarów poza obszar Unii. Jedynym powodem odmowy zastosowania do nich stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a co za tym idzie braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny”.

W Interpretacji Dyrektora KIS z dnia 5 stycznia 2023 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.500.2022.1.MR Organ orzekł odnośnie sytuacji eksportu na rzecz konsumentów mających miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii, z wysyłką towarów za pośrednictwem firmy kurierskiej. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie miał możliwości otrzymania od firmy kurierskiej elektronicznego potwierdzenia wywozu, tzw. komunikatu IE-599, o którym mowa w art. 41 ust. 6a pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca każdorazowo miał być jednak w posiadaniu potwierdzenia nadania (dokument przewozowy) opatrzonego unikalnym numerem paczki, kodem kreskowym oraz deklaracji celnej i faktury proforma, potwierdzenia doręczenia paczki, oraz szczegółowej faktury z firmy kurierskiej, z numerem doręczonej paczki. Wszystkie te dokumenty są pobieranie z systemu firmy kurierskiej z panelu klienta. Wnioskodawca do paczki, w której znajduje się towar będzie z kolei dołączał wystawioną przez siebie fakturę, dokumentującą sprzedaż danego towaru. Faktura wystawiana przez Wnioskodawcę będzie tożsama z fakturą proformą, tj. wykazuje te same dane dotyczące towaru, danych dostawcy i nabywcy oraz ceny zakupionego towaru. Z wniosku wynika także, że Wnioskodawca ma możliwość monitorowania przesyłki, tj. sprawdzenia miejsca, w którym znajduje się w danym momencie przesyłka, np. w którym oddziale przewoźnika jest paczka, czy w trasie, czy jest w oddziale doręczającym, czy jest doręczona, a także otrzymuje w systemie potwierdzenie doręczenia przesyłki do nabywcy.

Ocena Organu w ww. sprawie okazała się w pełni zbieżna ze stanowiskiem podatnika: „Jak wynika zatem z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie posiadać dokumenty, potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, tj. na terytorium Wielkiej Brytanii. Nie będą to wprawdzie dokumenty literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy, co jednak nie stanowi przeszkody w uznaniu, że spełniona została przesłanka w zakresie udokumentowania wywozu, pozwalająca na uznanie, że w analizowanej sprawie doszło do eksportu towarów do nabywców spoza Unii Europejskiej”.

Tym samym, mając na uwadze powołane orzeczenia TSUE oraz NSA, należy uznać, że w przypadku, gdy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca będzie dysponować ww. dokumentami, to będzie miał prawo opodatkować dokonywane dostawy towarów z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 0%”.

Podsumowując, skoro Spółka posiada dokumentację potwierdzającą bezsprzecznie dokonanie eksportu konkretnych towarów (zwłaszcza dokumenty CMR potwierdzone przez nabywcę oraz potwierdzenia zapłaty za transport i towar), a przy tym wywiązała się ona z wszelkich ciążących na niej obowiązków w zakresie prowadzenia procedur eksportowych, brak pozyskania urzędowego komunikatu CC599 nie stanowi przeszkody do zastosowania przez nią stawki zero do przedmiotowych transakcji eksportowych. Prawo do zadeklarowania eksportu ze stawką zero powstanie na etapie składania deklaracji podatkowej za drugi miesiąc następujący po dokonaniu eksportu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług oraz odpłatna dostawa towarów, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy:

Natomiast jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy:

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy:

W myśl art. 41 ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy:

Jak stanowi art. 41 ust. 9 ustawy:

Przepis art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że:

Wskazać należy, że aby uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

-ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

-wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Z kolei, aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie wystąpił eksport towarów w myśl art. 2 pkt 8 ustawy skutkujący wywozem towarów z terytorium Polski. Otrzymanie odpowiedniego dokumentu „urzędowego” zapobiegnie sprzedaży towarów, która to sprzedaż mogłaby być faktycznie nieopodatkowana w sytuacji braku wywozu towarów i zastosowania preferencyjnej stawki 0%.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo (Spółka) działalność gospodarczą w zakresie produkcji stalowych elementów do produkcji samochodów, w szczególności łożysk oraz części do łożysk. Mają Państwo siedzibę działalności gospodarczej w Polsce oraz są czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Składają Państwo regularnie JPK-VAT-7. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonują Państwo między innymi transakcji sprzedaży wyprodukowanych przez siebie wyrobów na rzecz dwóch kontrahentów z Wielkiej Brytanii (około 20 tego typu transakcji miesięcznie). Dla celów podatku od towarów i usług sprzedaż taka ma – od daty „brexitu” – charakter eksportu towarów. Transakcje eksportowe, które były i są dokonane przez Państwa na rzecz kontrahentów z Wielkiej Brytanii odbywają się na warunkach DAP (np. DAP Peterlee). Każdorazowo są Państwo organizatorem transportu, który realizują z wykorzystaniem zewnętrznych firm spedycyjnych. Wywóz z terytorium Unii Europejskiej do Wielkiej Brytanii dokonywany jest najczęściej przez dwa porty zlokalizowane we Francji.

Stosowany przez Państwa (Spółkę) proces organizacji dostaw do klientów w UK wygląda następująco:

(…).

Generalnie zdarzenia związane z brakiem wygenerowania potwierdzeń wywozu (dawniej: IE599) się zdarzały. Występowali Państwo wówczas z indywidualnymi wnioskami do odpowiedniego Urzędu Celno-Skarbowego; do wniosków dołączana była cała dokumentacja związana z dostawą towaru (faktura, packing list, CMR, IE529 [obecnie CC529], EAD, SAD oraz dodatkowo potwierdzenie płatności za dostawę oraz oświadczenie przewoźnika). Wówczas po pewnym czasie otrzymywali Państwo komunikaty IE599 potwierdzające wywóz towaru.

Od listopada 2024 r. zauważyli Państwo znaczny wzrost przypadków braku komunikatów IE599. Być może jest to związane ze zmianą systemu Urzędu Celnego – w tym momencie dokumenty „IE” zostały zastąpione dokumentami „CC”. W listopadzie Spółka miała kilka przypadków braku CC599, natomiast w grudniu praktycznie wszystkie wysyłki nie otrzymały potwierdzeń. Obecnie w styczniu, Spółka również nie otrzymuje żadnych potwierdzeń wywozu w tym również tych zaległych z listopada i grudnia.

Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy nieotrzymanie komunikatu IE599 w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po dostawie, pozwala Państwu na zastosowanie stawki 0% do transakcji eksportowych dokonanych w listopadzie i grudniu 2024 r. oraz transakcji eksportowych dokonywanych w przyszłości, w sytuacji posiadania oryginału dokumentu CMR potwierdzonego przez odbiorcę, dokumentacji pozwalającej na jednoznaczną identyfikację towaru (jego rodzaju, ilości i ceny – faktury, specyfikacje, listy załadunku, listy przewozowe etc.) oraz potwierdzenia zapłaty za transport oraz sprzedany towar.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby mogli Państwo opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% muszą Państwo posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów znajduje się w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy czym, pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy ma charakter otwarty, na co wskazuje użyty w ustawie zwrot „w szczególności”, nie można uznać, że jakikolwiek dokument potwierdzający wywóz towarów lub ich dostawę na terytorium państwa trzeciego, oznacza spełnienie warunku, o którym mowa w ww. przepisie.

W tym miejscu należy ponownie odnieść się do art. 2 pkt 8 ustawy, gdzie ustawodawca wyraźnie wskazał, iż o eksporcie towarów możemy mówić wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE zostanie potwierdzony przez „właściwy organ celny określony w przepisach celnych”. Zatem mogą to być dokumenty, które wskazane są w przepisach celnych. W konsekwencji mogą to być dokumenty potwierdzone przez polskie organy celne, ale również przez organy celne z innych państw członkowskich UE.

W trakcie trwania procedury celnej na kolejnych etapach nadawane są nowe numery komunikatów (system AES obowiązujący do 30 października 2024 r.):

-komunikat IE-515 – zgłoszenie towarów do procedury wywozu;

-komunikat IE-518 – wynik kontroli dokonanej przez Urząd Celny Wyprowadzenia, tj. urząd, z którego wyjeżdża towar;

-komunikat IE-529 – zwolnienie towarów do procedury wywozu;

-komunikat IE-599 – potwierdzenie wyprowadzenia towarów lub odmowy zgody na wyprowadzenie towarów.

31 października 2024 r. zostały wprowadzone nowe wersje systemów obsługi procedur wywozowych i tranzytowych (system AES/ECS2 PLUS), zgodnie z którymi w trakcie trwania procedury celnej na kolejnych etapach nadawane są nowe numery komunikatów:

-komunikat CC515C – zgłoszenie towarów do procedury wywozu;

-komunikat CD518C – wynik kontroli dokonanej przez Urząd Celny Wyprowadzenia, tj. urząd, z którego wyjeżdża towar;

-komunikat CC529C – zwolnienie towarów do procedury wywozu;

-komunikat CC599C – potwierdzenie wyprowadzenia towarów lub odmowy zgody na wyprowadzenie towarów.

Co do zasady, zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem sytemu AES (Automatyczny System Eksportu) lub obowiązującego od 31 października 2024 r. systemu AES/ECS2 PLUS. Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE-515 lub CC515C jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia (urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej) niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE-518 lub CD518C zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE-518 lub CD518C System generuje automatycznie komunikat IE-599 lub CC599C i przesyła go zgłaszającemu. Komunikat IE-599 lub CC599C jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera. Przy czym, komunikat IE-599 lub CC599C, może być wydany nie tylko przez krajową administrację celną, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego.

Z powyższego wynika zatem, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest:

-elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany w systemie AES lub obowiązujący od 31 października 2024 r. komunikat CC599C otrzymany w systemie AES/ECS2 PLUS,

-wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny,

-elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany poza systemem AES lub komunikat CC599C otrzymany poza systemem AES/ECS2 PLUS, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona.

Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie towarów będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny.

Należy również odwołać się do powołanego przez Państwa wyroku z dnia 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, w którym TSUE stwierdził, że: „(…) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Należy jednak wskazać, że ww. wyrok zapadł w okolicznościach, w których podmiot wysyłał przedmioty kolekcjonerskie poza terytorium Unii Europejskiej pocztą i był w stanie wykazać ten fakt za pomocą dokumentów wydanych przez służby pocztowe. W takich okolicznościach TSUE stwierdził, że: „(...) brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Do powyższego orzeczenia TSUE odwołał się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA także dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i w związku z tym nie posiadał dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Podkreślić należy, że w sprawie będącej przedmiotem ww. rozstrzygnięcia ani organy podatkowe, ani sąd I instancji nie zakwestionowały samego faktu wywozu towarów poza obszar UE. Jedynym powodem odmowy prawa do zastosowania stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a w konsekwencji braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny.

Jak wskazał NSA, w świetle wyżej cytowanego orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji – w ocenie NSA – „(…) nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana”.

Należy podkreślić, że zarówno wyrok TSUE C-275/18, jak również wyrok NSA sygn. akt I FSK 2005/17 zapadły w szczególnych okolicznościach związanych z wywozem towarów poza terytorium UE, który był wykonywany przez operatora pocztowego, tj. podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności pocztowej na podstawie odrębnych przepisów. Zinstytucjonalizowany charakter działalności ww. podmiotów pozwala więc na przyjęcie, że dokumenty wygenerowane przez operatora pocztowego, także w jego systemie elektronicznym mają przymiot dokumentu „urzędowego”, a tym samym jeżeli potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE mogą stanowić dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy zauważyć, że zastosowanie stawki VAT 0% w eksporcie towarów jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy podatnik posiada dokumenty zawierające potwierdzenie wywozu towarów przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. W konsekwencji nie mogą to być takie dokumenty jak m.in. dokument CMR potwierdzony przez odbiorcę, dokumentacja pozwalająca na jednoznaczną identyfikację towaru, tj. faktury, specyfikacje, listy załadunku, listy przewozowe etc., potwierdzenia zapłaty za transport oraz sprzedaży towar.

Zatem, posiadanych przez Państwa ww. dokumentów nie można uznać za dokumenty o charakterze urzędowym, gdyż mają one jedynie charakter informacyjny. W opisanych we wniosku dokumentach to nie właściwy organ celny krajowy lub innego państwa członkowskiego lecz podmiot gospodarczy, tj. np. kontrahent, kupujący, przewoźnik odpowiedzialny za transport towarów, lub inny podmiot potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE.

Tym samym, wymienione we wniosku dokumenty (dokument CMR, dokumentacja pozwalająca na jednoznaczną identyfikację towaru, potwierdzenie zapłaty za transport oraz sprzedany towar) nie są/nie będą dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE, o których mowa w art. 41 ust. 6 w zw. z ust. 6a ustawy. W konsekwencji na podstawie dokumentów opisanych we wniosku nie mogą/nie będą mogli Państwo zastosować stawki VAT w wysokości 0% przewidzianej dla eksportu towarów.

Podsumowując, stwierdzić należy, że pomimo posiadania przez Państwa oryginału dokumentu CMR potwierdzonego przez odbiorcę, dokumentacji pozwalającej na jednoznaczną identyfikację towaru (jego rodzaju, ilości i ceny – faktury, specyfikacje, listy załadunku, listy przewozowe etc.) oraz potwierdzenia zapłaty za transport oraz sprzedany towar, to nieotrzymanie przez Spółkę komunikatu IE599 lub CC599C w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po dostawie towarów (tj. przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy), nie pozwala/nie będzie pozwalać Spółce na zastosowanie stawki 0% do transakcji eksportowych dokonanych w listopadzie i grudniu 2024 r. oraz do transakcji eksportowych, które Spółka będzie dokonywać w przyszłości.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno -skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stosownie do art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej:

Dodatkowo, wyjaśniam, iż wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej rozpatrywane są w terminie, o którym mowa w ww. przepisie, tj. bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Ponadto, wszystkie wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej załatwiane są z zachowaniem kolejności wpływu.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków i interpretacji należy wskazać, że zarówno wyroki, jak i interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Przytoczone orzeczenia Organ potraktował jako element Państwa argumentacji, lecz nie mogły mieć one wpływu na ocenę prawną rozpatrywanej sprawy. Nie negując powołanych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę. Tym samym, powołane wyroki nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia przyjętego w przedmiotowej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Maja Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.