Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 5 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy działek. Uzupełnił go Pan pismem z 12 grudnia 2024 r. (wpływ 16 grudnia 2024 r.) i 13 lutego 2025 r. (wpływ 17 lutego 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

B. C. jest współwłaścicielem wraz z żoną (na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej) nieruchomości położonych w (…). Pierwsza z nich stanowi jedną działkę ewidencyjną o pow. (…) ha, druga stanowi dwie działki ewidencyjne o łącznej pow. (…) ha, a trzecia stanowi trzy działki ewidencyjne o łącznej powierzchni (…) ha.

Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego uchwalonym uchwałą Rady Miejskiej w (…) z dnia 6 sierpnia 2009 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego NR (…) terenu położonego w miejscowości (…) w Gminie (…) wszystkie działki, o których mowa wyżej położone są na obszarach przeznaczonych na cele inne niż rolne.

B. C. wraz z żoną, wobec pojawienia się potencjalnego nabywcy, który na przedmiotowych nieruchomościach chciałby wybudować budynki mieszkalne jednorodzinne i w tym celu wystąpił już o wydanie decyzji o pozwolenie na budowę, planują sprzedaż nieruchomości opisanych powyżej.

Strona sprzedająca nie prowadzi działalności gospodarczej i w ostatnich kilku latach nie sprzedawała żadnych nieruchomości. Strona sprzedająca ma jednak wątpliwości, które pojawiły się w związku z powzięciem informacji, iż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w pewnych okolicznościach faktycznych mogą zostać uznane za podatników VAT.

Uzupełnienie wniosku

1.Numery ewidencyjne działek wskazanych w opisie sprawy to: 1 o pow. (…) ha poł. w (…), 2 o pow. (…) ha oraz 3 o pow. (…) ha poł. W (…), 4 o pow. (…) ha, 5 o pow. (…) ha oraz 6 o pow. (…) ha.

2.Działkę nr 1 ha nabyli do majątku wspólnego Wnioskodawca i jego żona A. C. na podstawie umowy darowizny z dnia 1 września 1998 r. od rodziców Wnioskodawcy.

Działki nr 2 i 3 Wnioskodawca i jego żona nabyli do majątku wspólnego na mocy umowy sprzedaży z dnia 16 września 2003 r. od parafii (…).

Działki nr 4, 5, 6 Wnioskodawca i jego żona nabyli do majątku wspólnego na mocy umowy sprzedaży z dnia 16 września 2003 r. od parafii (…).

3.Działka nr 1 stanowiła przedmiot darowizny od rodziców Wnioskodawcy bez ustalonego przez strony umowy celu. Natomiast działki nr 2, 3, 4, 5, 6 zostały nabyte w celu lokaty oszczędności oraz jako pewnego rodzaju „uzupełnienie” do działki stanowiącej przedmiot darowizny.

4.Wnioskodawca ani jego żona nie byli nigdy rolnikami ryczałtowymi, o których mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

5.Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. B. C. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w dniu 13 lutego 1996 r. pod nazwą (…) B. C. o charakterze handlowo-usługowym, a przeważającą działalność gospodarczą stanowi sprzedaż hurtowa sprzętu elektronicznego i telekomunikacyjnego oraz części do niego.

6.Żona Wnioskodawcy nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

7.Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej, więc wszystkie działki objęte wnioskiem nie były, nie są i nie będą do momentu sprzedaży wykorzystywane przez żonę Wnioskodawcy ani samego Wnioskodawcę w działalności gospodarczej.

8.Żadna z działek stanowiących przedmiot wniosku od momentu ich nabycia nie była przez małżeństwo B. i A. C. wykorzystywana w jakikolwiek sposób. Działki są jedynie utrzymywane w należytym porządku i koszone 2-3 razy w roku.

9.Z działek stanowiących przedmiot wniosku nigdy nie były dokonywane zbiory i dostawy (sprzedaż) produktów rolnych. Działki nie były nigdy uprawiane.

10.Działki, które mają być przedmiotem sprzedaży nie były i nie są przedmiotem najmu ani dzierżawy.

11.Wnioskodawca i jego żona nie zawierali umów przedwstępnych, których przedmiotem są działki objęte przedmiotowym wnioskiem.

12.B. i A. C. nie udzielili nikomu pełnomocnictwo do działania w ich imieniu w związku ze sprzedażą działek objętych wnioskiem. Zawarli jednak umowę pośrednictw sprzedaży nieruchomości na wyłączność wszystkich działek objętych wnioskiem.

13.Na pytanie: „Czy w odniesieniu do działek ponosił Pan/Pana żona/oboje Państwo od dnia nabycia do dnia sprzedaży jakiekolwiek nakłady w celu ich uatrakcyjnienia (np.: podział, uzbrojenie działek w przyłącza do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, gazowej, elektroenergetycznej lub wystąpienie z wnioskiem o dokonanie przyłączy; ogrodzenie; utwardzenie dróg; uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej; wystąpienie o warunki zabudowy; inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki)? Jeśli tak, to prosimy wskazać jakie to były nakłady? Informacji należy udzielić do każdej działki, dla Pana i Pana żony osobno”, odpowiedział Pan, że:

„Wnioskodawca i jego żona od momentu nabycia działek nie ponosili w stosunku do żadnej z nich nakładów w celu uatrakcyjnienia działek, w tym nie podejmowali czynności wymienionych w pkt 13 przez organ”.

14.B. i A. C. posiadają inne nieruchomości, ale nie planują ich sprzedawać w przyszłości.

15.Wnioskodawca i jego żona nie wpływali w żaden sposób na przeznaczenie terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a także nie występowali o zmianę tego planu.

Wyjaśnił Pan, że intencją Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy w związku ze sprzedażą działek nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6 poł. w (…) sprzedający B. C. wystąpi w charakterze podatnika VAT.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 13 lutego 2025 r.)

Czy w świetle przedstawionych okoliczności faktycznych, w związku ze sprzedażą działek nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6 poł. w (…) sprzedający B. C. wystąpi w charakterze podatnika VAT oraz czy ww. sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy działek?

Pana stanowisko w sprawie (uzupełnione w piśmie z 13 lutego 2025 r.)

W Pana ocenie, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 tejże ustawy, działalność gospodarcza obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższej definicji dla kwalifikacji danej osoby jako podatnika podatku VAT nie jest konieczne posiadanie zarejestrowanej w CEIDG firmy. Decydujące są bowiem okoliczności o charakterze obiektywnym, co oznacza, że już sama działalność o cechach handlowych stanowi podstawę do uznania, że sprzedaż stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, pomimo iż strona kupująca nabywa nieruchomość z myślą o przyszłej inwestycji.

Zdaniem strony wnioskującej, sprzedaż majątku prywatnego, dokonywanego w ramach zwykłego zarządu prawem własności, sama w sobie nie stanowi działalności gospodarczej i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu. Nie mniej jednak, w związku z pojawiającymi się wątpliwościami na gruncie orzecznictwa, a także odmienną praktyką organów podatkowych koniecznym stało się wystąpienie z przedmiotowym wnioskiem.

Zdaniem Wnioskodawcy nie wystąpi on w charakterze podatnika VAT w związku ze sprzedażą ww. działek, pomimo iż prowadzi on działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza, którą prowadzi Wnioskodawca stanowi sprzedaż hurtową sprzętu elektronicznego i telekomunikacyjnego oraz części do niego, a więc nie wiąże się w żaden sposób z profesjonalnym obrotem nieruchomościami, a sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług  (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady  z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz.  UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej: Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 195 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

W myśl art. 198 ustawy Kodeks cywilny:

Podkreślić więc należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela, a rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Przepis art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (oraz udziałów we współwłasności nieruchomości), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Wskazać bowiem należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

W tym miejscu należy również zaznaczyć, że na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

W myśl art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Analiza powyższych przepisów prawa wspólnotowego wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku prywatnego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Z orzeczenia tego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy również, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r.,  sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem należy jeszcze raz powtórzyć, że w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży udziału w działkach istotne jest, czy w danej sprawie w celu dokonania sprzedaży podjął i podejmie Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W rozpatrywanej sprawie Pana wątpliwości dotyczą uznania, czy będzie Pan podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z planowaną przyszłą sprzedażą działek niezbudowanych oraz czy sprzedaż działek niezbudowanych będzie podlegać opodatkowaniu.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, wobec pojawienia się potencjalnego nabywcy, który na przedmiotowych nieruchomościach chciałby wybudować budynki mieszkalne jednorodzinne i w tym celu wystąpił już o wydanie decyzji o pozwolenie na budowę, planuje Pan sprzedaż nieruchomości opisanych powyżej. Działkę nr 1 ha nabył Pan do majątku wspólnego z żoną na podstawie umowy darowizny z 1 września 1998 r. od Pana rodziców. Działki nr 2 i 3 nabył Pan do majątku wspólnego na mocy umowy sprzedaży z dnia 16 września 2003 r. od parafii. Działki nr 4, 5, 6 nabył Pan z żoną do majątku wspólnego na mocy umowy sprzedaży z dnia 16 września 2003 r. od parafii. Działka nr 1 stanowiła przedmiot darowizny od Pana rodziców bez ustalonego przez strony umowy celu. Natomiast działki nr 2, 3, 4, 5, 6 zostały nabyte w celu lokaty oszczędności oraz jako pewnego rodzaju „uzupełnienie” do działki stanowiącej przedmiot darowizny. Żadna z działek stanowiących przedmiot wniosku od momentu ich nabycia nie była wykorzystywana w jakikolwiek sposób. Działki są jedynie utrzymywane w należytym porządku i koszone 2-3 razy w roku. Z działek stanowiących przedmiot wniosku nigdy nie były dokonywane zbiory i dostawy (sprzedaż) produktów rolnych. Działki nie były nigdy uprawiane. Działki, które mają być przedmiotem sprzedaży nie były i nie są przedmiotem najmu ani dzierżawy. Nie zawierał Pan umów przedwstępnych, których przedmiotem są działki objęte rozpatrywanym wnioskiem. Nie udzielił Pan nikomu pełnomocnictw do działania w Państwa imieniu w związku ze sprzedażą działek objętych wnioskiem. Zawarł Pan jednak umowę pośrednictw sprzedaży nieruchomości na wyłączność wszystkich działek objętych wnioskiem. Od momentu nabycia działek nie ponosił Pan w stosunku do żadnej z nich nakładów w celu uatrakcyjnienia działek, w tym nie podejmował Pan czynności i nakładów w celu ich uatrakcyjnienia (np.: podział, uzbrojenie działek w przyłącza do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, gazowej, elektroenergetycznej lub wystąpienie z wnioskiem o dokonanie przyłączy; ogrodzenie; utwardzenie dróg; uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej; wystąpienie o warunki zabudowy; inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki). Nie wpływał Pan w żaden sposób na przeznaczenie terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a także nie występowali o zmianę tego planu. Co prawda, prowadzi Pan działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem, ale – jak Pan wskazał – wszystkie działki objęte wnioskiem nie były, nie są i nie będą do momentu sprzedaży wykorzystywane w działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziałów w działkach – wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do planowanej sprzedaży udziałów w działkach należy stwierdzić, że czynności, o których mowa w opisie sprawy, które Pan podjął, nie świadczą o aktywności Pana jako podatnika podatku VAT. Nie dokonał Pan i nie będzie dokonywać czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców, w szczególności działań mających uatrakcyjnić działki dla potencjalnych nabywców, ani działań marketingowych.

Tym samym, dokonując sprzedaży udziałów w działkach, nie będzie Pan działał w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem sprzedaż udziałów w działkach nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

Podsumowanie

Nie będzie Pan podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z planowaną przyszłą sprzedażą udziałów w działkach niezbudowanych oraz transakcja sprzedaży ww. udziałów w działkach, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy, i tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Pana zostało uznane za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja ta dotyczy tylko i wyłącznie Pana indywidualnej sprawy, tj. nie odnosi się do praw i obowiązków Pana żony, która może wystąpić z odrębnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.