Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług w przedmiocie określenia miejsca świadczenia usług pośrednictwa i ich udokumentowania wpłynął 25 listopada 2024 r. Uzupełnienie do wniosku wpłynęło 31 stycznia 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, działając jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zamierza świadczyć usługi polegające na pośrednictwie handlowym, w tym w modelu dropshipping. W ramach tej działalności Wnioskodawca organizował będzie dostawy towarów, zbierał zamówienia oraz pobierał płatności od nabywców końcowych na rzecz dostawców z krajów trzecich (np. Chin). Dostawcy będą wystawiać faktury sprzedaży (lub inne dokumenty sprzedażowe) bezpośrednio ostatecznym nabywcom. W ramach tej działalności Wnioskodawca będzie pełnić funkcję pośrednika. Klientami będą osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej (dalej jako: Klienci).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca będzie otrzymywał prowizję, która będzie stanowić różnicę między kwotą otrzymaną od nabywców końcowych, a kwotą przekazaną dostawcy. Wnioskodawca działa jako czynny podatnik VAT i zgodnie z przepisami ustawy o VAT będzie wystawiał zagranicznym kontrahentom (będącymi dostawcami towarów) faktury na z adnotacją, że transakcja nie podlega opodatkowaniu w Polsce - za usługi pośrednictwa.

Działalność Wnioskodawcy będzie się opierać na świadczeniu usług pośrednictwa, obejmujących zamawianie towarów od zagranicznych dostawców, głównie z krajów azjatyckich, w imieniu i na rzecz Klientów. Towary będą pozyskiwane z platform sprzedażowych, a Wnioskodawca skupi się na wyszukiwaniu dostawców o wysokiej jakości produktów i dobrej reputacji.

Przedstawiany na stronie internetowej asortyment obejmie m.in. (…).

Opisy produktów będą przygotowywane przez Wnioskodawcę, który zamierza tłumaczyć treści ofert, dodawać spersonalizowane informacje oraz edytować zdjęcia w sposób dostosowany do potrzeb polskich odbiorców.

Klienci będą składali zamówienia na towary za pośrednictwem strony internetowej Wnioskodawcy, w ramach której proces zamówienia będzie wymagał akceptacji regulaminu. Klienci zobowiązani będą do uiszczenia pełnej płatności za towar oraz przekazania swoich danych do dostawy, które następnie będą przesyłane do dostawców. Na podstawie regulaminu zamieszczonego na stronie Wnioskodawcy, który Klient będzie musiał zaakceptować przed dokonaniem zamówienia, wynikać będzie między innymi, że:

- wnioskodawca będzie realizował usługę pośrednictwa, umożliwiającego zamówienie towaru oraz dokonanie płatności za ten towar;

- klient będzie upoważniał Wnioskodawcę do opłacenia kosztów zakupu oraz przesyłki w jego imieniu i na jego rzecz;

- wnioskodawca, pełniąc funkcję pośrednika, będzie zobowiązany do zapewnienia Klientowi wsparcia w procesie reklamacyjnym, dostarczania niezbędnych informacji o zakupionym produkcie oraz koordynowania procesu zwrotów.

Dostawy towarów będą realizowane przez dostawców (sprzedawców głównie z krajów azjatyckich) bezpośrednio do Klientów na ich adresy podane podczas składania zamówienia. W związku z tym, że paczki będą wysyłane z krajów spoza UE, Klient ponosić będzie odpowiedzialność podatkową wynikającą z importu towaru. Klientom zostanie również przekazana informacja o terminie realizacji dostawy oraz numer nadania przesyłki, umożliwiający jej śledzenie.

Płatność za zamówienie, obejmująca cenę towaru i koszty transportu, będzie dokonywana przez Klienta na zasadzie przedpłaty. Wnioskodawca przewiduje możliwość wyboru metody płatności przez Klienta - przelewem bankowym lub za pośrednictwem bramki płatniczej. Każdorazowa płatność będzie obejmować prowizję dla Wnioskodawcy oraz koszt samego towaru.

Towary będą zamawiane bezpośrednio na dane Klienta, który stanie się ich właścicielem w momencie złożenia zamówienia u sprzedawcy. W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie fizycznie angażować się w proces transportu i dostawy, nie będzie ani przez chwilę władał towarem jak właściciel, ograniczając swoje działania do pośrednictwa. Formalności związane z procedurą celną będą spoczywać na Kliencie lub sprzedawcy. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafi do Wnioskodawcy jako pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta.

Wnioskodawca pragnie w tym miejscu zaznaczyć, że nie ma w zakresie naliczania podatku VAT przez sprzedawców (dostawców) pełnej i pewnej wiedzy. Opiera się wyłącznie na informacjach umieszczonych na platformach sprzedażowych. To czy podatek VAT będzie rzeczywiście naliczany i odprowadzany przez sprzedawcę, czy też inny podmiot i od jakich wartości jest poza jego gestią. W ramach realizowanych świadczeń Wnioskodawca nie wystąpi jako importer towaru.

Od chińskiego sprzedawcy Wnioskodawca nie będzie otrzymywał faktur VAT za zakup, rachunku, czy innego dokumentu potwierdzającego zakup. Jedynym potwierdzeniem zakupu będzie potwierdzenie przelewu bankowego za zakup produktów po potrąceniu prowizji lub wygenerowanie przez specjalny program dowodu zakupu. Sprzedaż produktu będzie udokumentowana poprzez pobranie dowodów sprzedaży ze sklepu lub portalu aukcyjnego, albo poprzez potwierdzenie wpłat bankowych za sprzedaż na konto bankowe Wnioskodawcy. W ten sposób będą sporządzane miesięczne zestawienia zrealizowanych transakcji. Wnioskodawca nie będzie wystawiał paragonów, a jedynie rachunek na rzecz Chińskiego sprzedawcy na kwotę prowizji oraz dodatkowo na prośbę Klienta informacje o zrealizowanej prowizji.

Wnioskodawca sam nie jest i nie zamierza się zarejestrować w procedurze importu One-Stop Shop (IOSS).

Podsumowując - forma współpracy podatnika będzie polega wyłącznie na świadczeniu usługi pośrednictwa handlowego. Nie będzie prowadził on sprzedaży we własnym imieniu ani na własny rachunek ani dokonywał zakupu towarów będących przedmiotem transakcji, a jego rola ograniczy się wyłącznie do zbierania zamówień dla dostawcy oraz przyjmowania od klientów zapłaty i przekazywaniu jej dostawcy, po pomniejszeniu otrzymanej kwoty o należną mu prowizję za pośrednictwo.

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podali Państwo, że:

1. Usługi pośrednictwa handlowego będą świadczone na rzecz dostawców towarów z krajów trzecich. Spółka nie zawiera umów z dostawcami z Chin.

2. Proces dostawy towarów przedstawia się następująco:

-Klient składa zamówienie za pośrednictwem strony internetowej Spółki.

-Klient akceptuje regulamin, z którego wynika, że Spółka nie sprzedaje towarów we własnym imieniu, a jedynie świadczy usługi pośrednictwa.

-Klient wpłaca należność za zamówienie na konto Spółki.

-Spółka zamawia towar u dostawcy, podaje dane klienta jako adresata przesyłki i dokonuje płatności.

-Dostawca przesyła towar bezpośrednio do klienta, a Spółka przekazuje klientowi numer przesyłki do śledzenia.

-Klient ponosi wszelkie opłaty celne, podatki importowe i inne należności związane z zakupem.

3. Spółka składając zamówienie u dostawców z krajów trzecich, nie posługuje się danymi swojej firmy, wskazując jedynie dane klienta do wysyłki.

4. Dostawcy z krajów trzecich będą mieli świadomość, że Spółka nie jest ostatecznym nabywcą towarów.

5. Klienci będą mogli kupować jedynie towary zamieszczone na stronie internetowej Spółki; nie będzie możliwości indywidualnego zamówienia konkretnych towarów.

6. Dostawcy z krajów trzecich nie będą mieli możliwości ingerencji w opisy towarów po ich umieszczeniu na stronie internetowej Spółki.

7. Za transport towarów do ostatecznych klientów odpowiadają dostawcy z krajów trzecich lub podmioty trzecie działające na ich rzecz. Spółka nie uczestniczy w procesie transportu i nie ponosi odpowiedzialności za dostawę.

8. Spółka nie posiada informacji, czy zagraniczni dostawcy są podatnikami VAT w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT. Na fakturach doliczany jest podatek VAT, a np. jeden z dostawców wystawia fakturę zgodnie z przepisami podatkowymi w (...). Klienci (nabywcy) są osobami fizycznymi niebędącymi podatnikami VAT.

9. Klienci to głównie osoby fizyczne posiadające stałe miejsce zamieszkania w Polsce lub innym kraju Unii Europejskiej.

10. Dopuszczenie towarów do obrotu w UE następuje w kraju odbiorcy. Klient ponosi odpowiedzialność za odprawę celną i inne opłaty związane z importem.

11. Wysokość wynagrodzenia dla Spółki nie wynika z uzgodnień z dostawcami z krajów trzecich i dostawcy nie mają na nią wpływu.

12. Spółka zobowiązuje się do pomocy klientowi w procesie reklamacyjnym i zwrotach, zgodnie z polityką dostawcy. Reklamacje zgłaszane są na adres Spółki, która kontaktuje się z dostawcą, pobiera etykietę zwrotną i przekazuje ją klientowi. Po otrzymaniu przez Spółkę zwrotu środków od dostawcy Spółka dokonuje zwrotu środków klientowi. Koszty zwrotu (jeśli nie będzie darmowy) pokrywa Spółka (Spółka otrzyma wówczas zwrot za produkt pomniejszony o koszty zwrotu, klient otrzyma od Spółki pełną kwotę za zwrócony produkt).

13. Klienci wpłacają należności za towary na konto Spółki.

14. Usługa pośrednictwa jest wykonana w momencie zapłaty na rzecz dostawcy z Chin.

15. Prowizja za świadczoną usługę pośrednictwa staje się wymagalna w momencie złożenia przez Spółkę zamówienia na portalu dostawy (zagranicznego dostawcy np. z Chin), akceptacji regulaminu jego sklepu internetowego oraz zapłaty na jego rzecz.

16. W momencie zapłaty wystawiana będzie faktura na rzecz dostawcy z Chin, dokumentująca prowizję Spółki, będącą różnicą między ceną płaconą przez klienta a ceną zakupu u dostawcy.

17. Usługi nie będą rozliczane w okresach rozliczeniowych; każda usługa będzie rozliczana indywidualnie w momencie jej wykonania.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług

1. Czy usługi pośrednictwa handlowego, świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz dostawców z krajów trzecich, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 28b ustawy o VAT jako usługi świadczone na rzecz podatników posiadających siedzibę poza terytorium kraju?

2. Czy stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania VAT, zgodnie z którym prowizja za usługi pośrednictwa handlowego jest dokumentowana fakturą ze stawką „nie podlega” oraz adnotacją „odwrotne obciążenie”, jest prawidłowe?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Świadczenie usług pośrednictwa handlowego dla kontrahentów mających siedzibę poza Unią Europejską, na terytorium państwa trzeciego, w tym przypadku Chin, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Usługi pośrednictwa handlowego świadczone na rzecz podatników posiadających siedzibę w krajach trzecich podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 28b ustawy o VAT. Miejscem opodatkowania usług pośrednictwa jest kraj siedziby usługobiorcy, tj. kraj trzeci, co skutkuje zastosowaniem stawki „nie podlega” oraz adnotacją „odwrotne obciążenie” na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę.

Ad. 2

Prowizja otrzymywana z tytułu świadczonych usług pośrednictwa handlowego powinna być dokumentowana fakturami z adnotacją „odwrotne obciążenie” i stawką „nie podlega”. Stanowisko to jest zgodne z art. 28b ustawy o VAT, który określa miejsce świadczenia usług jako kraj siedziby usługobiorcy.

Uzasadnienie

Ad. 1

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie wykonywane na rzecz innego podmiotu, które nie stanowi dostawy towarów. Wnioskodawca działa w charakterze pośrednika, co oznacza, że jego działalność ogranicza się do świadczenia usług polegających na umożliwieniu Klientom dokonania zakupu towarów od dostawców zagranicznych. Towary te nigdy nie stają się własnością Wnioskodawcy, a ich dostawa odbywa się bez jego udziału.

Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności za jakość czy dostarczenie towarów, ponieważ pełni wyłącznie funkcję pośrednika, który łączy strony transakcji. Działania te są klasyfikowane jako świadczenie usług, co jest zgodne z interpretacją przepisów oraz stanowiskami organów podatkowych i sądów administracyjnych.

Ponadto, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W przypadku Wnioskodawcy taka sytuacja nie zachodzi, gdyż nie dochodzi do faktycznego przeniesienia prawa własności towarów na niego, ani nie ma on władztwa ekonomicznego nad tymi towarami.

Takie stanowisko zostało również potwierdzone w interpretacji o sygn. 0112-KDIL1-3.4012.64.2023.5.MR. Wnioskodawca pragnie dodać, że przedstawiony w niej stan faktyczny jest zbieżny z planowanym stanem Wnioskodawcy.

Ad. 2

Zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług na rzecz podatników jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. W przedmiotowym stanie faktycznym usługobiorcami Wnioskodawcy są zagraniczni dostawcy, głównie z krajów trzecich, którzy są podatnikami w rozumieniu ustawy o VAT. Oznacza to, że miejsce świadczenia usług pośrednictwa handlowego świadczonych przez Wnioskodawcę znajduje się poza terytorium Polski, a co za tym idzie - świadczenie to nie podlega opodatkowaniu VAT na terytorium kraju. Zgodnie z przepisami dotyczącymi wystawiania faktur, w takim przypadku na fakturze dokumentującej usługę należy wskazać stawkę „nie podlega” oraz zamieścić adnotację „odwrotne obciążenie”. Wynika to z faktu, że obowiązek rozliczenia podatku VAT spoczywa na usługobiorcy, tj. na dostawcy mającym siedzibę poza Polską, zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia. Wnioskodawca, wystawiając fakturę w ten sposób, postępuje zgodnie z przepisami ustawy o VAT i zasadami dotyczącymi opodatkowania transakcji między podatnikami z różnych jurysdykcji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, w zakresie podatku od towarów i usług, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361, ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy:

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej […].

Jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel […].

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamianę, darowiznę, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy – dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

c)podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy:

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Stosownie do art. 28c ust. 1-3 ustawy:

1)Miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

2)W przypadku gdy usługi są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

3)W przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Ww. przepis wprowadza regułę, zgodnie z którą w przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami miejscem świadczenia usługi jest państwo siedziby usługodawcy, ewentualnie kraj stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w sytuacji gdy usługa jest świadczona z takiego miejsca i znajduje się ono w innym państwie niż siedziba usługodawcy. Albo też miejscem świadczenia usługi na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce w którym usługodawca posiada stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w sytuacji gdy nie posiada on siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zamierza świadczyć usługi polegające na pośrednictwie handlowym, w tym w modelu dropshipping. W ramach tej działalności Wnioskodawca organizował będzie dostawy towarów, zbierał zamówienia oraz pobierał płatności od nabywców końcowych na rzecz dostawców z krajów trzecich (np. Chin). Dostawcy będą wystawiać faktury sprzedaży (lub inne dokumenty sprzedażowe) bezpośrednio ostatecznym nabywcom. W ramach tej działalności Wnioskodawca będzie pełnić funkcję pośrednika. Klientami będą osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie otrzymywał prowizję, która będzie stanowić różnicę między kwotą otrzymaną od nabywców końcowych, a kwotą przekazaną dostawcy.

Klienci będą składali zamówienia na towary za pośrednictwem strony internetowej Wnioskodawcy. Klienci zobowiązani będą do uiszczenia pełnej płatności za towar oraz przekazania swoich danych do dostawy, które następnie będą przesyłane do dostawców. Na podstawie regulaminu zamieszczonego na stronie Wnioskodawcy, który Klient będzie musiał zaakceptować przed dokonaniem zamówienia, wynikać będzie między innymi, że:

- wnioskodawca będzie realizował usługę pośrednictwa, umożliwiającego zamówienie towaru oraz dokonanie płatności za ten towar;

- klient będzie upoważniał Wnioskodawcę do opłacenia kosztów zakupu oraz przesyłki w jego imieniu i na jego rzecz;

Spółka zobowiązuje się do pomocy klientowi w procesie reklamacyjnym i zwrotach, zgodnie z polityką dostawcy. Reklamacje zgłaszane są na adres Spółki, która kontaktuje się z dostawcą, pobiera etykietę zwrotną i przekazuje ją klientowi. Po otrzymaniu przez Spółkę zwrotu środków od dostawcy Spółka dokonuje zwrotu środków klientowi. Koszty zwrotu (jeśli nie będzie darmowy) pokrywa Spółka (Spółka otrzyma wówczas zwrot za produkt pomniejszony o koszty zwrotu, klient otrzyma od Spółki pełną kwotę za zwrócony produkt).

Dostawy towarów będą realizowane przez dostawców (sprzedawców głównie z krajów azjatyckich) bezpośrednio do Klientów na ich adresy podane podczas składania zamówienia. W związku z tym, że paczki będą wysyłane z krajów spoza UE, Klient ponosić będzie odpowiedzialność podatkową wynikającą z importu towaru. Płatność za zamówienie, obejmująca cenę towaru i koszty transportu, będzie dokonywana przez Klienta na zasadzie przedpłaty. Każdorazowa płatność będzie obejmować prowizję dla Wnioskodawcy oraz koszt samego towaru.

Wnioskodawca nie będzie zawierał pisemnych umów ze sprzedawcami. Sposób ustalania wynagrodzenia Wnioskodawcy i zakres świadczeń będzie wynikiem zawiązania stosunku prawnego z klientem (elementy stosunku prawnego określone są przez regulamin strony internetowej). Wysokość wynagrodzenia dla Spółki nie wynika z uzgodnień z dostawcami z krajów trzecich i dostawcy nie mają na nią wpływu. Prowizja za świadczoną usługę pośrednictwa staje się wymagalna w momencie złożenia przez Spółkę zamówienia na portalu dostawy (zagranicznego dostawcy np. z Chin), akceptacji regulaminu jego sklepu internetowego oraz zapłaty na jego rzecz.

Dostawcy z krajów trzecich nie będą mieli możliwości ingerencji w opisy towarów po ich umieszczeniu na stronie internetowej Spółki.

Wnioskodawca sam nie jest i nie zamierza się zarejestrować w procedurze importu One-Stop Shop (IOSS).

Proces dostawy towarów przedstawia się następująco:

-Klient składa zamówienie za pośrednictwem strony internetowej Spółki.

-Klient akceptuje regulamin, z którego wynika, że Spółka nie sprzedaje towarów we własnym imieniu, a jedynie świadczy usługi pośrednictwa.

-Klient wpłaca należność za zamówienie na konto Spółki.

-Spółka zamawia towar u dostawcy, podaje dane klienta jako adresata przesyłki i dokonuje płatności.

-Dostawca przesyła towar bezpośrednio do klienta, a Spółka przekazuje klientowi numer przesyłki do śledzenia.

-Klient ponosi wszelkie opłaty celne, podatki importowe i inne należności związane z zakupem.

Klienci to głównie osoby fizyczne posiadające stałe miejsce zamieszkania w Polsce lub innym kraju Unii Europejskiej. Klienci będą mogli kupować jedynie towary zamieszczone na stronie internetowej Spółki, nie będzie możliwości indywidualnego zamówienia konkretnych towarów. Klienci wpłacają należności za towary na konto Spółki.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy świadczenie, o którym mowa we wniosku, dokonywane na rzecz podmiotu zagranicznego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 28b ustawy o VAT jako usługi świadczone na rzecz podatników posiadających siedzibę poza terytorium kraju.

W swoim stanowisku Spółka uważa, powinna być traktowana jako podmiot świadczący usługę pośrednictwa handlowego i transakcja ta nie powinna podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Aby odpowiedzieć na Państwa wątpliwości odnośnie miejsca opodatkowania transakcji, w której uczestniczy Spółka należy w pierwszej kolejności ustalić czy w opisanym zdarzeniu opisana transakcja jest dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, czy też nosi znamiona świadczenia usług.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Transakcja opisana we wniosku wpisuje się w dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności wypełniają znamiona handlu towarami, a nie znamiona świadczenia usług pośrednictwa. Należy zauważyć, że przedmiotem nabycia przez klientów będą konkretne towary oferowane na stronie internetowej należącej do Spółki.

Wbrew Państwa twierdzeniom, posiadają Państwo władztwo ekonomiczne nad tymi towarami i praktyczną możliwość dysponowania nimi jak właściciel. Bowiem to Spółka decyduje jakie towary i za jaką cenę zostaną zaoferowane do sprzedaży na stronie internetowej. Zagraniczny sprzedawca nie będzie miał prawa do zmian w opisach na stronie internetowej Spółki. Zagraniczny sprzedawca nie ma również wpływu na wysokość wynagrodzenia Spółki. Wynagrodzenie (prowizja) należne z tytułu wykonywanych świadczeń jest ustalane przez Spółkę i wynika z prowizji, którą jest wpłata od kupującego pomniejszona o zapłatę za towar zagranicznemu sprzedawcy.

Również decyzja o tym, jakie towary od dostawców zagranicznych z krajów trzecich są oferowane do sprzedaży na stronie internetowej, należy do spółki. Ponadto Klient może zakupić towar wyłącznie z oferty strony internetowej Spółki i nie ma możliwości bezpośredniego wyboru sprzedawcy z kraju trzeciego.

Płatności za towar od klientów dokonywane są na rachunek bankowy Spółki. Spółka nie ma podpisanej żadnej umowy pośrednictwa z dostawcą zagranicznym.

Dodatkowo to Spółka przeprowadzi postępowanie reklamacyjne.

Mając na względzie okoliczności niniejszej sprawy w tym fakt, że efektem wykonanych czynności (istotą zamówienia) jest konkretny towar w postaci produktu prezentowanego na stronie internetowej Spółki, który w takiej postaci jest dostarczany bezpośrednio klientowi (ostatecznemu nabywcy), a Spółka w ramach transakcji przenosi na klienta prawo do dysponowania towarem jak właściciel, świadczenie stanowi dla celów podatku od towarów i usług dostawę towarów. Czynności podejmowane przez Spółkę w celu zrealizowania zamówienia nie stanowią dla klientów celu samego w sobie, klient jest zainteresowany nabyciem konkretnego produktu.

Jak już powyżej wskazałem pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Zatem, chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość dysponowania towarem w postaci np. jego sprzedaży, a nie rozporządzania nim w sensie prawnym. Co ważne, istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Zatem, skoro to Spółka będzie decydować jakie towary będą oferowane na stronie internetowej i po jakiej cenie, czyli będzie tworzyć ofertę handlową i zapłata za towar trafi na konto bankowe Spółki oraz to Spółka, przeprowadzać postępowanie reklamacyjne dotyczące towarów prezentowanych na stronie internetowej to realizowane świadczenie należy uznać za dostawę towarów. Bowiem z opisu sprawy wynika, że Spółka będzie miała możliwość dysponowania rzeczą pomimo braku fizycznego kontaktu z towarem i dokonywania sprzedaży (przenoszenia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) na rzecz klienta końcowego.

Nie można uznać, że w opisywanym przypadku Spółka będzie świadczyła usługę pośrednictwa na rzecz sprzedawców.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „pośrednictwo”, a zatem przy określaniu zakresu przedmiotowego tego pojęcia należy odnieść się do wykładni językowej tego określenia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Uniwersalny słownik języka polskiego PWN), przez pojęcie „pośrednictwo” należy rozumieć: działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych.

Analogiczną definicję pośrednictwa można znaleźć w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Przykładowo, w uzasadnieniu wyroku Volker Ludwig v. Finanzamt Luckenwalde (wyrok z dnia 21 czerwca 2007 r., C-453/05) TSUE wskazał, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści ww. umowy”.

W praktyce, na podstawie orzecznictwa TSUE i polskich sądów administracyjnych ukształtowały się przesłanki jakie powinny zostać spełnione, aby daną usługę zakwalifikować jako usługę pośrednictwa. W tym zakresie, wskazuje się, że usługa pośrednictwa powinna stanowić:

-usługę świadczoną na rzecz strony transakcji o świadczenie usług, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

-z punktu widzenia strony transakcji usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element tej transakcji,

-celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

-usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji o świadczenie usług).

Należy wskazać, że w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Oznacza to, że ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowanych przez podatników decyzji w zakresie konstruowania umów cywilnoprawnych, jednakże umowy te nie mogą zmieniać obowiązków jakie wynikają z prawa podatkowego. Kwestia sformułowania umowy (regulaminu) z klientem, rodzaju wykonywanych czynności, ustalenia sposobu wynagrodzenia za wszystkie przewidziane umową (regulaminem) i wykonane czynności, nie może wywoływać skutków na gruncie podatkowym. Zatem fakt, że w regulaminie sklepu będzie przedstawiony cały proces transakcji i klient ma świadomość, że towar dostarczany będzie od sprzedawcy chińskiego pozostają bez znaczenia na gruncie przepisów podatku od towarów i usług. Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie uzależniają kwalifikacji danej dostawy/nabycia od treści zawartej przez strony umowy (regulaminu), lecz odnoszą się do rzeczywiście zaistniałych zdarzeń gospodarczych.

Odnosząc się do wątpliwości w zakresie miejsca opodatkowania realizowanej przez Spółkę transakcji stanowiącej dostawę towarów należy wskazać, że zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z kolei jak stanowi art. 22 ust. 2-2d ustawy:

2.W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

2aW przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie.

2bW przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

2cW przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

2dPrzez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

W świetle art. 22 ust. 2e ustawy:

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:

1)pierwszego dostawcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;

2)ostatniego nabywcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Przy tym stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy:

W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Jednocześnie w myśl art. 26a ust. 1 ustawy:

Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika, który również jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium kraju. Powyższe przepisy regulują zasady ustalania miejsca opodatkowania dostaw towarów. Jednocześnie przepis art. 22 ust. 4 ustawy o VAT powinien być interpretowany jako specyficzna zasada ustalania miejsca opodatkowania w odniesieniu do towarów importowanych. W szczególności, powyższy przepis ustanawia zasadę, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru (transakcja łańcuchowa) na terytorium kraju opodatkowana jest transakcja stanowiąca import towarów - to na importerze spoczywa obowiązek rozliczenia cła i VAT.

Należy wskazać, że w przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z transakcją łańcuchową. W transakcję tą zaangażowane są następujące podmioty: zagraniczny dostawca, Spółka oraz ostateczny klient. W ramach omawianej transakcji towar wysyłany jest bezpośrednio z kraju trzeciego do Polski (ostatecznego klienta) w łańcuchu sprzedaży. W opisanym przypadku mamy do czynienia z transakcją w której można mówić o relacji podmiotu zagraniczny (dostawcy) dokonującego sprzedaży na rzecz Spółki (B2B), a Spółką dokonującą sprzedaży na rzecz ostatecznego klienta który jest osobą fizyczną (relacja B2C).

Do ustalenia miejsca opodatkowania przedmiotowej transakcji, w której to Spółka dokonuje sprzedaży towarów na rzecz klienta ostatecznego istotna jest wskazana przez Spółkę w opisie zdarzenia przyszłego informacja, że w transakcji tej jako importer towarów rozliczający podatek z tego tytułu będzie występował klient.

Państwa Spółka nie występuje jako importer towaru ani nie jest zobowiązana do uiszczenia opłat celno-skarbowych. A zatem w sytuacji, gdy podatnikiem z tytułu importu towarów, jak sami Państwo wskazali, jest klient kupujący od Państwa Spółki towar to miejscem świadczenia dostawy towarów dokonanej przez Spółkę na rzecz tego klienta zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy jest miejsce rozpoczęcia wysyłki tj. terytorium kraju trzeciego. Oznacza to, że dostawa towarów dokonana przez Państwa Spółkę na rzecz klientów nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski.

Podsumowując, opisana we wniosku transakcja nie będzie świadczeniem usług lecz dostawą towarów opodatkowaną poza granicami kraju.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Przedmiotem Państwa wątpliwości wyrażonych w pytaniu nr 2 jest dokumentowanie opisanej transakcji.

Jak wynika z art. 106a pkt 2 ustawy:

Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a)państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b)państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106e ust 1. pkt 5, 12-14 i 18 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

-numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b (pkt 5),

-stawkę podatku (pkt 12),

-sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),

-kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14).

-w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie” (pkt 18).

Natomiast zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy

Faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b - danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.

Treść art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zastosowania art. 106a pkt 2 lit. b ustawy faktura nie zawiera danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 12-14, tj. numeru, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, stawki podatku oraz sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku jak również kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. Natomiast, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, w przypadku wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Zatem, adnotacja na fakturze „odwrotne obciążenie” jest stosowana wyłącznie w przypadku świadczenia usług, które winny być opodatkowane poza krajem.

Jak wskazano powyżej, w opisanej sytuacji mamy do czynienia z dostawą towarów, przez zagranicznego kontrahenta na rzecz Spółki, więc Spółka nie powinna wystawiać faktur z ww. adnotacją, jak i tez żadnych innych, na rzecz zagranicznego kontrahenta albowiem nie dokonuje na jego rzecz żadnych świadczeń.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych oraz konkretnych stanów prawnych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie