Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe oraz w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe - w zakresie uznania realizowanych transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką VAT w wysokości 0% (pytanie 1 i 3) oraz
• nieprawidłowe - w zakresie ustalenia powstania momentu obowiązku podatkowego (pytanie 2).

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania realizowanych transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką VAT w wysokości 0% oraz ustalenia powstania momentu obowiązku podatkowego dla tych dostaw. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 30 stycznia 2025 r. (wpływ 4 lutego 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT-UE. Produkuje (…) (dalej wyroby), które dostarcza do swoich odbiorców (klientów) w Polsce oraz w innych niż Polska państwach członkowskich Wspólnoty Europejskiej.

Produkcja wyrobów odbywa się na indywidualne zamówienia odbiorców (klientów) wg wytycznych dotyczących pojemności i informacji jakie medium będzie przechowywane w zbiornikach.

Wszystkie wyroby, które Wnioskodawca sprzedaje do klientów w Niemczech były przez odbiorców odebrane z miejsca prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - hali produkcyjnej znajdującej się w (…). Z zamówień złożonych przez podmioty niemieckie wynika, iż wyroby zostaną dostarczone pod adres wskazany w zamówieniu znajdujący się na terytorium Niemiec.

Ponadto z zamówień niemieckich podmiotów nie wynika, aby wyroby miały być po odebraniu od Wnioskodawcy poddawane jakimkolwiek innym usługom ani na terytorium kraju, ani w żadnym innym miejscu. Z zamówień wynika prosta operacja gospodarcza: produkcja wyrobów w Polsce (hala produkcyjna Wnioskodawcy), samodzielny odbiór wyrobów przez klientów niemieckich i dostawa wyrobów do miejsca wskazanego w zamówieniu w Niemczech.

Spółka fakturuje swojemu klientowi z Niemiec ostateczny wyrób wynikający ze złożonego zamówienia, wykonany według wytycznych klientów. Cena wyrobu zawiera całkowity koszt jego produkcji. Cena nie zawiera kosztów transportu, gdyż te ponosi niemiecki odbiorca wyrobów.

Wnioskodawca wyjaśnia ponadto, iż:

• jego klienci nabywający (…) (dalej wyroby) są podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Niemiec. Posiadają, właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych;
• Wnioskodawca nie jest zarejestrowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec ani żadnego innego kraju Wspólnoty Europejskiej;
• transport konstrukcji z magazynu Wnioskodawcy w Polsce do miejsca wskazanego w zamówieniu na terytorium Niemiec odbywa się przy zaangażowaniu przewoźników (spedytorów) i na koszt niemieckich odbiorców.

Wnioskodawca po wydaniu wyrobów kontrahentowi bądź wskazanemu przez niego przewoźnikowi traci władztwo nad wyprodukowanymi produktami. Nie ma też żadnego wpływu ani na fakt wydania wyrobów na terytorium Niemiec kolejnym firmom spedycyjnym w celu ich dostarczenia kolejnym odbiorcom (zachowania niezgodnego z zamówieniem, które wskazuje konkretny adres dostawy), ani na poddanie wyrobów dalszym czynnościom na terytorium Polski - przed wywozem do Niemiec (czego również zamówienie nie przewidywało).

Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające, że wyroby będące przedmiotem opisywanej transakcji zostały wywiezione z terytorium kraju na terytorium Niemiec. Dokumentami tymi są:

• w pierwszym przypadku: dokumenty przewozowe otrzymane od obiorców niemieckich potwierdzające przekazanie wyrobów innej firmie spedycyjnej na terytorium Niemiec wraz z ustną informacją, iż wyroby były przedmiotem dalszego obrotu gospodarczego poza Unię Europejską, jednak bez przekazania odpowiednich dokumentów IE potwierdzających powyższe,
• w drugim przypadku: dokumenty przewozowe otrzymane od niemieckich odbiorców potwierdzające przemieszczenie wyrobów w kraju w celu wyposażenia wyrobów w automatyzację (CMR), a dopiero następnie po kilku dniach a nawet tygodniach - przemieszczenie wyrobów na terytorium Niemiec (kolejny CMR),
• kopia faktury.

Uzupełnienie wniosku

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że wydana interpretacja ma się odnosić do następujących stanów faktycznych, tj.:

• stanu faktycznego, w którym wyroby wyprodukowane przez Spółkę zostały przetransportowane przez niemieckiego nabywcę do podmiotu, który wyposażył te wyroby na terytorium Polski w automatyzację, a dopiero później wywiózł je z Polski do Niemiec

oraz do:

• stanu faktycznego, w którym wyprodukowane przez Spółkę wyroby zostały przetransportowane przez niemieckiego nabywcę z Polski do Niemiec i tam przekazane firmie spedycyjnej w celu wywozu poza obszar Unii Europejskiej.

Ponadto, Spółka udzieliła następujących odpowiedzi:

1)Czy niemiecki kontrahent, na rzecz którego dokonali Państwo dostawy towarów, podał Państwu ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany mu przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej?

Niemiecki kontrahent podał Spółce ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

2)Czy niemiecki kontrahent jest zarejestrowany w Polsce dla celów VAT, w tym VAT UE?

Spółka nie posiada wiedzy czy niemiecki kontrahent jest zarejestrowany w Polsce dla celów VAT, w tym VAT UE.

odnośnie stanu faktycznego 1, w którym wyroby wyprodukowane przez Spółkę zostały przetransportowane przez niemieckiego nabywcę do podmiotu, który wyposażył te wyroby na terytorium Polski w automatyzację, a następnie zostały wywiezione z Polski do Niemiec:

3)Kiedy (proszę podać datę) miała miejsce transakcja będąca przedmiotem zapytania?

Transakcja miała miejsce w lutym 2024 r. (data transakcji: (…) lutego 2024 r.)

4)Co to jest/na czym polega automatyzacja, w którą podmiot trzeci wyposażył na terytorium Polski towary wyprodukowane przez Spółkę, do czego ta automatyzacja służy, w jaki sposób jest wykonywana?

Spółka nie posiada żadnej wiedzy na czym polega automatyzacja, do czego służy, w jaki sposób jest wykonywana, otrzymano w tym zakresie wyłącznie ustną informację wyjaśniającą transport towaru do innego miejsca niż wynikający z zamówienia, znajdującego się na terytorium Polski.

5)Czy wyposażenie wyrobów wyprodukowanych przez Spółkę w automatyzację, odbyło się po tym jak niemiecki nabywca nabył prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, tj. do kogo należały towary w momencie wykonywania ww. czynności - do Państwa czy do niemieckiego nabywcy?

Tak.

6)Kiedy wystawili Państwo fakturę dokumentującą sprzedaż na rzecz niemieckiego nabywcy (proszę podać datę)?

Faktura została wystawiona (…) lutego 2024 r.

7)Jakie dane zawiera ww. faktura, w tym jaki numer identyfikacji podatkowej niemieckiego nabywcy (nadany w jakim kraju) zawiera, jaką stawkę podatku VAT zawiera, czy faktura zawiera dane identyfikujące towar (nazwa towaru, ilość oraz cena)?

Faktura zawiera: dane sprzedawcy, tj. dane wnioskodawcy, dane nabywcy zawierające numer identyfikacji podatkowej niemieckiego nabywcy nadany w Niemczech, dane identyfikujące towar: (…), ilość: 1 - każdy, jednostka miary: szt. oraz cenę, stawkę VAT 23% - niniejsza stawka zostanie skorygowana fakturą korygującą niezwłocznie po wydaniu korzystnej dla Spółki interpretacji podatkowej o prawie do zastosowania stawki 0%, póki co opodatkowanie zastosowano wyłącznie z ostrożności.

8)Czy byliście Państwo zarejestrowani jako podatnik VAT UE w momencie składania deklaracji podatkowej, w której wykazaliście Państwo dostawę towarów dokonaną na rzecz niemieckiego nabywcy?

Tak.

9)Czy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiadali Państwo w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium Niemiec?

Nie.

10)Jakie konkretnie dokumenty/komplet dokumentów posiada Spółka w związku z dokonaną transakcją, w tym czy Spółka posiada specyfikację towarów będących przedmiotem dostawy (jako odrębny dokument), korespondencję handlową z niemieckim nabywcą, w tym jego zamówienie, dokument potwierdzający zapłatę za towar, itd.?

Spółka posiada: zamówienie, CMR potwierdzający wywóz zbiorników na terytorium kraju w celu wyposażenia w automatyzację, dokument potwierdzający zapłatę.

11)W opisie sprawy wskazali Państwo, że „transport konstrukcji z magazynu Wnioskodawcy w Polsce do miejsca wskazanego w zamówieniu na terytorium Niemiec odbywa się przy zaangażowaniu przewoźników (spedytorów) i na koszt niemieckich odbiorców”. Jednocześnie wskazują Państwo, że tracą Państwo władztwo nad wyprodukowanymi produktami po wydaniu wyrobów kontrahentowi bądź wskazanemu przez niego przewoźnikowi. W związku z tym proszę wskazać, czy w sytuacji gdy niemiecki nabywca wywiózł towar z Polski do Niemiec własnym środkiem transportu - Spółka posiada dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Niemiecki kontrahent nie odbierał wyprodukowanych towarów własnym środkiem transportu, transport odbywał się przy zaangażowaniu przewoźników wskazanych i opłacanych przez niemieckiego nabywcę.

12)Czy w związku z analizowaną transakcją, niemiecki nabywca rozliczył na terytorium Niemiec podatek z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w jaki sposób rozliczył przedmiotową transakcję?

Spółka nie posiada wiedzy w tym zakresie.

Odnośnie stanu faktycznego 2, w którym wyprodukowane przez Państwa wyroby zostały przetransportowane przez niemieckiego nabywcę z Polski (z hali produkcyjnej Spółki) do Niemiec i tam przekazane firmie spedycyjnej w celu wywozu poza obszar Unii Europejskiej, Spółka wskazała:

1)Kiedy (proszę podać datę) miała miejsce transakcja będąca przedmiotem zapytania?

Transakcja miała miejsce w lutym 2024 r. (data transakcji: (...) lutego 2024 r.)

2)Kiedy wystawili Państwo fakturę dokumentującą sprzedaż na rzecz niemieckiego nabywcy (proszę podać datę)?

Faktura została wystawiona (…) lutego 2024 r.

3)Jakie dane zawiera ww. faktura, w tym jaki numer identyfikacji podatkowej niemieckiego nabywcy (nadany w jakim kraju) zawiera, jaką stawkę podatku VAT zawiera, czy faktura zawiera dane identyfikujące towar (nazwa towaru, ilość oraz cena)?

Faktura zawiera: dane sprzedawcy, tj. dane wnioskodawcy, dane nabywcy zawierające numer identyfikacji podatkowej niemieckiego nabywcy nadany w Niemczech, dane identyfikujące towar: (…), ilość: 1 - każdy, jednostka miary: szt. oraz cenę, stawkę VAT 23% - niniejsza stawka zostanie skorygowana fakturą korygującą niezwłocznie po wydaniu korzystnej dla Spółki interpretacji podatkowej o prawie do zastosowania stawki 0%, póki co opodatkowanie zastosowano wyłącznie z ostrożności.

4)Czy byliście Państwo zarejestrowani jako podatnik VAT UE w momencie składania deklaracji podatkowej, w której wykazaliście Państwo dostawę towarów dokonaną na rzecz niemieckiego nabywcy?

Tak.

5)Czy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiadali Państwo w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium Niemiec?

Nie.

6)Jakie konkretnie dokumenty/komplet dokumentów posiada Spółka w związku z dokonaną transakcją, w tym czy Spółka posiada specyfikację towarów będących przedmiotem dostawy (jako odrębny dokument), korespondencję handlową z niemieckim nabywcą, w tym jego zamówienie, dokument potwierdzający zapłatę za towar, itd.?

Spółka posiada: zamówienie, CMR potwierdzający wywóz produktów na terytorium Niemiec i przekazanie ich niemieckiej firmie spedycyjnej, dokument potwierdzający zapłatę, packing list sporządzony przez niemieckiego nabywcę zawierający adres dalszego odbiorcy z Kazachstanu.

7)W opisie sprawy wskazali Państwo, że „transport konstrukcji z magazynu Wnioskodawcy w Polsce do miejsca wskazanego w zamówieniu na terytorium Niemiec odbywa się przy zaangażowaniu przewoźników (spedytorów) i na koszt niemieckich odbiorców”. Jednocześnie wskazują Państwo, że tracą Państwo władztwo nad wyprodukowanymi produktami po wydaniu wyrobów kontrahentowi bądź wskazanemu przez niego przewoźnikowi. W związku z tym proszę wskazać, czy w sytuacji gdy niemiecki nabywca wywiózł towar z Polski do Niemiec własnym środkiem transportu - Spółka posiada dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Niemiecki kontrahent nie odbierał wyprodukowanych towarów własnym środkiem transportu, transport odbywał się przy zaangażowaniu przewoźników wskazanych i opłacanych przez niemieckiego nabywcę.

8)Czy w związku z analizowaną transakcją, niemiecki nabywca rozliczył na terytorium Niemiec podatek z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w jaki sposób rozliczył przedmiotową transakcję?

Spółka nie posiada wiedzy w tym zakresie.

Ponadto, odnośnie stanu faktycznego 2 Spółka wskazała następująco:

1)Czy niemiecki nabywca zamówił towar u Spółki w związku z zamówieniem złożonym przez konkretnego nabywcę z państwa spoza Unii Europejskiej, czy też w pierwszej kolejności niemiecki nabywca zamówił towar u Spółki, a dopiero później szukał nabywcy w państwie spoza Unii Europejskiej?

Spółka nie posiada wiedzy kiedy niemiecki odbiorca szukał nabywcy w państwie spoza Unii Europejskiej, Spółka nie otrzymuje takich informacji od swoich kontrahentów.

2)Czy transportu towarów z Polski do Niemiec, a następnie z Niemiec poza Unię Europejską dokonał Państwa kontrahent z Niemiec (w tym z udziałem firmy spedycyjnej działającej w jego imieniu/na jego rzecz), kto był organizatorem transportu, w tym czy za transport towarów z Polski do Niemiec odpowiadał kontrahent z Niemiec, a za transport z Niemiec poza Unię Europejską odpowiadał inny podmiot?

Organizatorem transportu z Polski do Niemiec był nabywca niemiecki. Spółka nie posiada wiedzy, kto organizował transport z Niemiec do kraju spoza Unii Europejskiej.

3)Czy wywóz towarów z Polski do Niemiec i przekazanie tam towaru firmie spedycyjnej miało charakter logistyczny (np. przepakowanie, załadunek na inny środek transportu), czy też na terytorium Niemiec towary były poddane jakimś czynnościom/usługom, które zmieniły ich charakter i tożsamość należy opisać okoliczności zdarzenia?

Spółka nie posiada wiedzy czy produkty były przepakowywane, nie posiada wiedzy czy były poddane innym czynnościom/usługom.

4)Czy sformułowanie, że „Wnioskodawca po wydaniu wyrobów kontrahentowi bądź wskazanemu przez niego przewoźnikowi traci władztwo nad wyprodukowanymi produktami” należy rozumieć w ten sposób, że Spółka przeniosła prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na niemieckiego nabywcę/Kontrahenta na terytorium Polski, w momencie przekazania wyrobów kontrahentowi bądź przewoźnikowi?

Tak, Spółka przeniosła prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na niemieckiego nabywcę w momencie przekazania wyrobów przewoźnikowi, organizacją transportu zajmował się niemiecki nabywca.

5)W jakim momencie/na terytorium jakiego państwa niemiecki nabywca/Kontrahent przeniósł prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na kolejnego nabywcę z państwa spoza Unii Europejskiej?

Spółka nie posiada wiedzy w jakim czasie niemiecki nabywca przeniósł prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na kolejnego nabywcę z państwa spoza Unii Europejskiej.

Pytania

1)Czy przedstawione transakcje należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

2)Jeżeli ww. transakcje spełniają warunki do uznania jej za wewnątrzwspólnotową transakcję, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, to kiedy powstaje obowiązek podatkowy w tej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów?

3)Jeżeli ww. transakcja spełnia warunki do uznania jej za wewnątrzwspólnotową transakcję, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, to czy dokumenty, które posiada Wnioskodawca, a które dokumentują dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, są wystarczające do opodatkowania stawką podatku 0%?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcję realizowaną w ww. okolicznościach należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT), o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Jedną z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy wewnątrzwspólnotową dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniami ust. 2-8.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji spełnione są wszystkie warunki dla uznania jej za WDT, gdyż następuje wywóz wyrobów z terytorium Polski na terytorium Niemiec, a więc terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Wywóz towarów następuje przy tym w wykonaniu czynności, o której mowa w art. 7 ustawy, tj. w przedstawionych okolicznościach w wykonaniu odpłatnej dostawy towarów.

Wyłącznym motywem, dla którego Wnioskodawca wyprodukował zbiorniki i konstrukcje stalowe jest wykonanie dostawy dla niemieckiego odbiorcy, który samodzielnie dokonuje przemieszczenia odebranych z miejsca produkcji wyrobów. Niemiecki kontrahent, który dokonał indywidualnego zamówienia jest dla Wnioskodawcy finalnym odbiorcą.

Jednocześnie rozliczenie całej transakcji jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej WNT) przez odbiorcę (klienta) w Niemczech pozwoli na spójne rozliczenie transakcji przez Spółkę i jej kontrahenta w Niemczech.

W opinii Wnioskodawcy, choć niemiecki kontrahent dokonuje transportu wyrobów z kraju do Niemiec, po wykonaniu w kraju dodatkowych usług na wyrobie - wyposażeniu w automatyzację - w jednym z przypadków oraz po wydaniu innej firmie spedycyjnej, jak w drugim przypadku - przemieszczenie wyrobów na terytorium Niemiec nastąpiło.

Dla Wnioskodawcy transakcja rozpoczynająca się złożeniem indywidualnego zamówienia przez niemieckiego kontrahenta, poprzez wykonanie i wydanie finalnego produktu niemieckiemu odbiorcy - bezpośrednio z hali produkcyjnej Wnioskodawcy stanowi jedną niepodzielną transakcję i nie zmienia tego fakt, iż niemiecki odbiorca po odebraniu wyrobu przemieścił go na terytorium kraju w celu wyposażenia w automatyzację (poddaniu dodatkowym usługom) czy też wydaniu innej firmie spedycyjnej na terytorium Niemiec - w celu przemieszczenia do dalszego odbiorcy wyrobu.

Pomimo, iż w zamówieniu strony jasno określiły adres dostawy produktów na terytorium Niemiec, a kontrahent bez spisania pisemnego aneksu nieco odmiennie ukształtował transakcję gospodarczą wydając wyrób na terytorium Niemiec kolejnej firmie spedycyjnej (w jednym przypadku) oraz poddając wyrób dodatkowym usługom na terytorium kraju (w drugim przypadku) - istnieje bezpośredni związek przemieszczenia przez niemieckiego odbiorcę wyrobu na terytorium kraju w celu dokonania dodatkowych usług z dostawą dla niemieckiego odbiorcy.

Mimo, iż wysyłka wyrobu nie następuje bezpośrednio od Wnioskodawcy do jego klienta w Niemczech, to dostawa na terytorium kraju w celu wykonania dodatkowych usług są jedynie kolejnymi etapami rozciągniętej w czasie WDT. Świadczy o tym fakt, że już w momencie rozpoczęcia całej transakcji z góry znany jest odbiorca wyrobu, jak również wszystkie istotne warunki transakcji (cena, warunki płatności, adres dostarczenia wyrobu na terytorium Niemiec itp.).

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy dla opisywanej transakcji, która jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Jednakże jeżeli przed upływem tego terminu Wnioskodawca wystawi fakturę to obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury.

Za moment, w którym należy uznać, iż dokonano dostawy towarów, należy przy tym zdaniem Wnioskodawcy traktować chwilę, z którą przewoźnik działający na zlecenie odbiorcy niemieckiego dostarczy na terytorium Niemiec.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumenty otrzymywane przez niego po zrealizowaniu transakcji są wystarczające dla uznania, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju - Polska i dostarczone na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - Niemcy, a zatem zdaniem Wnioskodawcy posiada on uprawnienie do zastosowania 0% stawki podatku.

Powyższej oceny nie może zmienić fakt, że doszło do „przerwania” transportu na czas niezbędny dla dokonania wyposażenia w automatyzację (dodatkowej usługi na terytorium kraju).

Podsumowując:

1)Kontrahent (odbiorca), na rzecz którego Spółka dokonuje dostawy towarów posiada i podał Spółce właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;

2)towary będące przedmiotem dostawy opuściły magazyn Spółki i zostały przemieszczone na terytorium Niemiec. W jednym z przypadków przemieszczenie nastąpiło po wykonaniu na produktach dodatkowych usług (automatyzacji) przez inny podmiot gospodarczy na terytorium kraju - na rzecz odbiorcy;

3)Spółka nie posiada specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku;

4)Państwa wątpliwości czy posiadana dokumentacja źródłowa pozwala na jednoznaczne potwierdzenie faktu wywiezienia towarów na terytorium Niemiec - wpłynęła na złożenie wniosku o interpretację podatkową, a posiadają Państwo następujące dokumenty źródłowe:

• w pierwszym przypadku: dokumenty przewozowe otrzymane od odbiorców niemieckich potwierdzające przekazanie wyrobów innej firmie spedycyjnej na terytorium Niemiec, wraz z ustną informacją, iż wyroby były przedmiotem dalszego obrotu gospodarczego poza Unię Europejską, jednak bez przekazania odpowiednich dokumentów IE potwierdzających powyższe oraz kopia faktury, pisemne zamówienie, zapłata na rachunek bankowy Spółki,
• w drugim przypadku: dokumenty przewozowe otrzymane od niemieckich odbiorców potwierdzające przemieszczenie wyrobów na terytorium kraju w celu wyposażenia wyrobów w automatyzację (CMR), a dopiero następnie, po kilku dniach a nawet tygodniach - przemieszczenie wyrobów na terytorium Niemiec (kolejny CMR), kopia faktury, pisemne zamówienie, zapłata na rachunek bankowy Spółki;

5)dokumenty przewozowe otrzymali Państwo po upływie terminu do złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy;

6)w przypadku transakcji unijnych Spółka składa informacje podsumowujące, które zawierają prawidłowe dane dotyczące dostaw wewnątrzwspólnotowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe oraz w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1, 4 i 5 ustawy:

Według art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 13 ust. 6 ustawy:

Zatem dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2a ustawy:

Według art. 22 ust. 2b ustawy:

Na postawie art. 22 ust. 2c ustawy,

Stosownie do art. 22 ust. 2d ustawy:

Jak stanowi art. 22 ust. 2e ustawy:

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy:

Zgodnie z powołanymi przepisami, w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, tj. kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany jest tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy - przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport) i tylko w odniesieniu do jednej z transakcji ustalane jest miejsce świadczenia, w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych a zatem według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku VAT 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, od 1 stycznia 2020 r. znajdują zastosowanie przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Przy czym, niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka VAT 0% nie ma zastosowania. W takiej sytuacji dostawca musi udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Według art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Powołany art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Również w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10 podkreślono, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednocześnie należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z Polski i dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec powyższego dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Jednocześnie, należy wskazać, że faktura sprzedaży wypełnia znamiona specyfikacji, tj. zawiera dane dotyczące w szczególności nazwy i ilości towarów będącego przedmiotem dostawy, umożliwiając jego identyfikację. Potwierdza to m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 grudnia 2009 r. o sygn. I FSK 1388/08, w którym Sąd wskazał, że: „(...) nie wydaje się, by podatnik był zmuszony do posiadania w swej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach VAT towarów, jeśli specyfikacja taka została zawarta w fakturze VAT. (...). Jeżeli na fakturze wskazano dane, jakie powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. m.in. nazwę i ilość towarów), faktura taka w istocie stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. (...) posiadanie w takim przypadku odrębnej od faktury specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT w przypadku WDT (...)”.

Zatem, mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki VAT 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Jednocześnie, zgodnie z powołanym art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnik dokonujący dostawy może zastosować stawkę podatku VAT 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów pod warunkiem, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy, posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski.

Zatem, zgodnie z tym przepisem podatnik musi posiadać te dowody przed upływem terminu do złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy. Przy czym, okresem rozliczeniowym jest okres, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Przy czym, w myśl art. 42 ust. 12 pkt 2 ustawy:

Natomiast według art. 42 ust. 12a ustawy:

Należy podkreślić, że dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku C-409/04 z 27 września 2007 r. w sprawie Teleos plc i inni: „uznanie danej dostawy lub danego nabycia za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. (...) Wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy”.

Powyższą tezę potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 maja 2011 r. (sygn. akt I SA/Wr 446/11) wskazując, że „Uznanie danej dostawy za czynność wewnątrzwspólnotową musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. Określenie „wywóz” użyte w art. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, należy interpretować w ten sposób, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów następuje tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego, w wyniku wysyłki lub transportu, tj. fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy”.

Zatem o możliwości zastosowania normy art. 13 ust. 1 oraz art. 42 ust. 1 ustawy decydują każdorazowo obiektywne przesłanki.

Ponadto, na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 2023 r. w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 2670 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem”:

Przy czym, stosownie do § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia:

Zatem, przy spełnieniu wszystkich warunków wskazanych w § 5 ust. 2 rozporządzenia, stawka podatku VAT w wysokości 0% znajduje zastosowanie w stosunku do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Cytowane wyżej przepisy rozporządzenia przewidują więc - po spełnieniu przewidzianych w nich warunków - możliwość zastosowania stawki podatku VAT 0% dla szczególnego rodzaju wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. w związku z zaistnieniem specyficznej sytuacji, gdy dostarczane towary są jednocześnie przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium Polski, a następnie do ich wywozu na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka produkuje (…) (dalej: wyroby) na rzecz klientów w Polsce oraz w innych państwach członkowskich. Spółka produkuje wyroby na indywidualne zamówienia klientów, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi pojemności oraz przechowywanego medium. Spółka traktuje wykonywane świadczenie jako dostawę towarów.

Wniosek dotyczy transakcji zrealizowanych w lutym 2024 roku na rzecz niemieckiego nabywcy.

Zgodnie z zamówieniem złożonym przez niemieckiego klienta, transakcja obejmuje produkcję wyrobów w hali produkcyjnej Wnioskodawcy w Polsce, samodzielny odbiór wyrobów przez klienta oraz dostawę wyrobów do Niemiec, do miejsca wskazanego w zamówieniu. Spółka wskazała, że wystąpiły dwa stany faktyczne. Pierwszy stan faktyczny dotyczy sytuacji, gdy niemiecki nabywca w pierwszej kolejności przetransportował wyroby wyprodukowane przez Spółkę do podmiotu, który wyposażył te wyroby na terytorium Polski w automatyzację, a dopiero potem wywiózł je z Polski do Niemiec. Natomiast w drugim stanie faktycznym, wyroby wyprodukowane przez Spółkę zostały przetransportowane przez przewoźnika działającego na rzecz niemieckiego nabywcy z Polski do Niemiec i tam przekazane firmie spedycyjnej w celu wywozu poza obszar Unii Europejskiej. Obie ww. transakcje Spółka udokumentowała fakturami z (…) lutego 2024 r. Faktury zawierają dane Spółki jako sprzedawcy, dane niemieckiego nabywcy, w tym jego niemiecki numer identyfikacji podatkowej, dane identyfikujące towar, cenę oraz stawkę VAT 23% (stawka VAT w wysokości 23% została zastosowana z ostrożności).

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT i jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE w Polsce. Spółka była zarejestrowana jako podatnik VAT UE w momencie składania deklaracji podatkowej, w której wykazała dostawę towarów dokonaną na rzecz niemieckiego nabywcy.

W przypadku transakcji unijnych Spółka składa informacje podsumowujące, które zawierają prawidłowe dane dotyczące dostaw wewnątrzwspólnotowych. Jednocześnie Spółka nie jest zarejestrowana na potrzeby podatku od wartości dodanej w Niemczech ani na terytorium innego kraju UE.

Niemiecki kontrahent podał Spółce ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Ad 1 i 3

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia czy transakcje opisane w pierwszym i drugim stanie faktycznym stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy opodatkowaną stawką VAT w wysokości 0% (pytanie 1 i 3).

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że jak wynika z powołanych przepisów prawa, w sytuacji gdy wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji dostawy (sprzedaży) z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel - to zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Warunkiem rozpoznania danej dostawy towarów (której towarzyszy wywóz towarów towaru z Polski do innego kraju członkowskiego), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest dokonanie tej dostawy na rzecz podmiotu zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Przy czym, podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Mając na względzie okoliczności przedstawione w pierwszym stanie faktycznym należy zauważyć, że pojęcie „świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym” nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy usługi.

W pierwszym stanie faktycznym, w momencie wydania towarów (wyrobów) przez Państwa Spółkę przewoźnikowi działającemu na rzecz niemieckiego nabywcy doszło do dostawy towarów, a następnie, po wykonaniu automatyzacji wyrobów przez podmiot trzeci, nastąpił wywóz towarów z Polski na terytorium innego kraju Unii Europejskiej (Niemcy). Jak Państwo wskazali, wyposażenie wyrobów wyprodukowanych przez Spółkę w automatyzację, odbyło się po tym jak niemiecki nabywca nabył prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Następnie, po wykonaniu automatyzacji, wyroby zostały wywiezione do kontrahenta z Unii Europejskiej (Niemiec). Dostawę towarów dokonaną na rzecz niemieckiego nabywcy udokumentowali Państwo fakturą, która zawiera m.in. dane nabywcy, w tym jego niemiecki numer identyfikacji podatkowej, oraz specyfikację sztuk ładunku (dane identyfikujące towar, tj. (…), ilość sztuk, cenę). W związku z dokonaną transakcją Spółka posiada pisemne zamówienie nabywcy, dokumenty przewozowe otrzymane od niemieckich odbiorców potwierdzające przemieszczenie wyrobów na terytorium kraju w celu wyposażenia wyrobów w automatyzację (CMR), a następnie przemieszczenie wyrobów na terytorium Niemiec (kolejny CMR) oraz kopię faktury i dokument potwierdzający zapłatę na rachunek bankowy Spółki.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w pierwszym przedstawionym stanie faktycznym, tj. w sytuacji gdy Spółka dokonała dostawy towarów na rzecz niemieckiego podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w swoim kraju, przy czym nabywca najpierw przekazał te towary na terenie Polski podmiotowi trzeciemu w celu wykonania na nich usług na ruchomym majątku rzeczowym (automatyzacja), a następnie wywiózł te towary na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska (Niemcy) - Spółka zarejestrowana jako podatnik podatku VAT UE ma prawo uznać tę dostawę za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie, przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z § 5 ust. 2 powołanego rozporządzenia, Spółka ma prawo do opodatkowania dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką podatku VAT w wysokości 0%.

W drugim stanie faktycznym, również sprzedali Państwo towary niemieckiemu nabywcy. Przewoźnik działający na rzecz niemieckiego nabywcy wywiózł towary z Polski (z zakładu Spółki) do Niemiec. Na terytorium Niemiec kontrahent Spółki przekazał wyroby innej firmie spedycyjnej, a wyroby stały się przedmiotem dalszego obrotu gospodarczego poza Unię Europejską. Przy czym, informacje te nie wynikają ze złożonego zamówienia tylko z dokumentów jakie posiada Spółka oraz z ustnego przekazu. Niemniej jednak, Państwa Spółka nie przekazywała towarów odbiorcy końcowemu. Z wniosku wynika, że w momencie otrzymania zamówienia nie posiadali Państwo wiedzy, że niemiecki nabywca nie jest ostatecznym nabywcą towarów (towary sprzedane nabywcy będą przedmiotem dalszej odsprzedaży). Z zamówień złożonych przez podmioty niemieckie wynika bowiem, że wyroby zostaną dostarczone pod adres wskazany w zamówieniu znajdujący się na terytorium Niemiec. Towary zostały wywiezione z Państwa zakładu w Polsce do innego niż Polska państwa członkowskiego UE, bez Państwa udziału. Spółka, po wydaniu wyrobów przewoźnikowi działającemu na rzecz niemieckiego nabywcy traci władztwo nad wyprodukowanymi produktami. Zatem, od tego momentu to nabywca dysponował towarami jak właściciel i podejmował decyzje dotyczące towarów, w tym zorganizował transport towarów z Polski do Niemiec. Natomiast Spółka nie ma wpływu na fakt wydania wyrobów na terytorium Niemiec kolejnym firmom spedycyjnym w celu ich dostarczenia kolejnym odbiorcom i nie posiada wiedzy, kto organizował transport z Niemiec poza Unię Europejską.

Pomimo więc, że co do zasady, posiadają Państwo wiedzę, że po sprzedaży na rzecz nabywcy niemieckiego towary były przeznaczone do wywozu poza terytorium UE (wiedza ta wynika z otrzymanych dokumentów i informacji ustnych podanych przez klienta), to z wniosku nie wynika aby posiadali Państwo wiedzę czy i kiedy faktycznie nastąpił wywóz towarów poza terytorium UE oraz do jakiego konkretnego miejsca (adresu) poza terytorium UE towary zostały przetransportowane. Jednocześnie, Spółka nie posiada umowy z przewoźnikiem realizującym transport z Niemiec do kraju trzeciego i nie zleca tego transportu żadnemu przewoźnikowi.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy uznać, że transakcja opisana w drugim stanie faktycznym nie stanowi transakcji łańcuchowej. Istotą transakcji łańcuchowej jest bowiem to, że towar będący przedmiotem więcej niż jednej dostawy jest fizycznie wydawany tylko raz, bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatecznego nabywcy. W analizowanej sprawie Państwo dokonali dostawy towaru na rzecz niemieckiego nabywcy, w wyniku czego Państwa kontrahent nabył prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. W wyniku dokonanej dostawy, towary zostały przetransportowane z Polski do Niemiec (bez udziału Spółki), tam zostały przez nabywcę przekazane firmie kurierskiej i stały się przedmiotem dalszego obrotu gospodarczego poza UE. Zatem, w drugim stanie faktycznym należy uznać, że nie doszło do bezpośredniego wydania towaru przez Państwa na rzecz klienta końcowego z terytorium państwa trzeciego. Towary zostały przetransportowane z Polski do Niemiec, a dopiero z Niemiec poza terytorium Unii Europejskiej. Powyższe wskazuje, że miejscem rozpoczęcia transportu na rzecz klientów końcowych z państw trzecich nie jest Polska lecz terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, tj. Niemiec.

Jak wskazałem, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, co do zasady - w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, następuje wywóz towarów z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, jest zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych i była zarejestrowana jako podatnik VAT UE w momencie składania deklaracji podatkowej, w której wykazała dostawę towarów dokonaną na rzecz niemieckiego nabywcy. Wywóz towarów z Polski na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE (Niemiec) nastąpił w ramach sprzedaży do konkretnego nabywcy, który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE i podał Spółce numer NIP kraju, do którego przemieszczane będą towary, tj. Niemiec. Jednocześnie Spółka wskazała, że składa informacje podsumowujące, które zawierają prawidłowe dane dotyczące dostaw wewnątrzwspólnotowych.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że w momencie wywozu towarów z Polski (z zakładu Spółki) na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE (Niemiec), po stronie Spółki doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Odnośnie posiadanej dokumentacji Spółka wskazała, że w przypadku wywozu towarów z Polski do Niemiec (drugi stan faktyczny) posiada pisemne zamówienie, dokument przewozowy CMR potwierdzający wywóz produktów na terytorium Niemiec i przekazanie ich niemieckiej firmie spedycyjnej, packing list sporządzony przez niemieckiego nabywcę zawierający adres dalszego odbiorcy z Kazachstanu oraz dowód zapłaty na rachunek bankowy Spółki. Ponadto, Spółka posiada kopię faktury, która jak wynika z wniosku zawiera dane identyfikujące towar. Na fakturze wystawionej na rzecz niemieckiego nabywcy Spółka wskazała m.in., że przedmiotem sprzedaży jest (…), ilość: 1 - każdy, jednostka miary: szt. oraz cenę.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że dokumenty zgromadzone przez Spółkę w związku z dokonaną wewnątrzwspólnotową dostawą towarów stanowią dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (Niemcy). Tym samym, ww. dokumenty upoważniają Państwa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przedstawionej w drugim stanie faktycznym.

Podsumowując, należy wskazać, że, co do zasady Spółka ma prawo zastosować stawkę VAT w wysokości 0% względem transakcji opisanych we wniosku. Przy czym, w przypadku transakcji, w ramach której niemiecki nabywca przed wywozem wyrobów z Polski do Niemiec przetransportował je do podmiotu, który wyposażył te wyroby na terytorium Polski w automatyzację (pierwszy stan faktyczny), Spółka ma prawo do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką VAT w wysokości 0%, po spełnieniu wszystkich warunków określonych w § 5 ust. 2 rozporządzenia. Natomiast, w przypadku, gdy wyroby wyprodukowane przez Spółkę zostały przetransportowane przez przewoźnika działającego na rzecz niemieckiego nabywcy z Polski do Niemiec i tam przekazane firmie spedycyjnej w celu wywozu poza obszar Unii Europejskiej (drugi stan faktyczny), Spółka ma prawo do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką VAT w wysokości 0% na podstawie posiadanych dokumentów, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 42 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji Państwa stanowisko, co do możliwości zastosowania stawki VAT w wysokości 0% (pytania 1 i 3) należy uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wątpliwości Spółki dotyczą również ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy:

Powołany art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i podatek ten powinien być rozliczony za ten okres.

Natomiast według art. 20 ust. 1 ustawy:

Z powołanego przepisu wynika, że dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu, wystawienie faktury dokumentującej przedmiotową transakcję skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Jeśli jednak do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie zostanie wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury.

Jak wskazałem w tej interpretacji, transakcje dokonane przez Spółkę w pierwszym i drugim stanie faktycznym stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy. Państwo wskazali, że transakcje objęte wnioskiem miały miejsce (…) lutego 2024 r. natomiast faktury dokumentujące sprzedaż na rzecz niemieckiego nabywcy (w pierwszym i drugim stanie faktycznym) zostały wystawione (…) lutego 2024 r. Zatem, stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy dla dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów powstał w lutym 2024 roku.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania 2 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie zastrzegam, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi Państwo dysponujecie rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.