Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 4 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy sprzedaż udziałów w działce nr 1 do Spółki z o. o. będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 grudnia 2024 r. oraz pismem z 28 stycznia 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Zakup działki w sierpniu 2024 roku, z oznaczeniem (...). Przy zakupie od działki nie został ani odliczony, ani zapłacony VAT - zakup od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności. Działka została kupiona na dwóch współwłaścicieli do majątku prywatnego. Od działki nie został odliczony podatek VAT. Działka objęta jest miejscowym planem zagospodarowania: MN – zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.

Działka nie jest ogrodzona, nie posiada podłączonych żadnych mediów. Do dnia dzisiejszego nie zostały złożone żadne wnioski o wydanie zgody na wykonanie przyłączy wodociągowej, gazowej, elektrycznej. Działka nie została również ogrodzona, wyczyszczona itp. Stan działki jest taki sam jak w dniu zakupu. Osoby sprzedające działkę nie są czynnymi podatnikami VAT oraz nie prowadzą działalności gospodarczej, która jest opodatkowana podatkiem VAT.

Działka zostanie sprzedana do Spółki z o. o. Przed sprzedażą Spółka z o. o. na podstawie umowy wstępnej chce wystąpić o możliwość podłączenia mediów i ich warunków przyłączeniowych (gaz/woda).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca chce sprzedać działkę nr 1, identyfikator działki (…), klasoużytki (...), grupa rejestrowa: (…), numer obrębu: (…), numer jednostki: (…), nazwa obrębu: (...), nazwa gminy: (...), pole ewidencyjne: (…).

Właścicielem gruntu obecnie jest Wnioskodawca oraz jego ojciec, którzy nabyli tą działkę jako współwłasność. Nieruchomość została zakupiona do celów prywatnych. Działka od momentu jej kupna nie była wykorzystywana do żadnych celów. Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o uchwałę/zmianę miejscowego planu. Działka nie była/nie będzie przedmiotem dzierżawy bądź innej odpłatnej umowy. Działka zostanie sprzedana do Spółki z o. o., w której Wnioskodawca i jego ojciec są udziałowcami.

Na dzień dzisiejszy pełnomocnictwo nie zostało udzielone. Projekt umowy zakłada dysponowanie działką na własne potrzeby, w tym wystąpienie o pozwolenie na budowę, media, dysponowanie nieruchomością.

W przeszłości Wnioskodawca nie sprzedawał żadnych działek, ani on, ani drugi współwłaściciel.

Wnioskodawca obecnie nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości na sprzedaż. Drugi właściciel (tata) posiada nieruchomości gruntowe, ale nie są one przeznaczone na sprzedaż. Nieruchomości zostały nabyte drogą darowizny od rodziców oraz odkupione od rodzeństwa.

Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości nabywać innych nieruchomości w celu ich sprzedaży.

Działka będąca przedmiotem wniosku jest niezabudowana.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku)

1.Czy przy sprzedaży działki do Spółki z o. o. jako osoba nie prowadząca działalności związanej ze sprzedażą nieruchomości oraz sprzedaży działki z majątku prywatnego Wnioskodawcy powinien zostać naliczony podatek VAT?

2.Czy fakt ewentualnego zawarcia umowy przedwstępnej oraz wydania pełnomocnictwa w zakresie przyłączenia mediów, uzyskania pozwolenia na budowę przed ostateczną sprzedażą może spowodować wymóg naliczenia przy sprzedaży podatku VAT?

 Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku)

W opinii Wnioskodawcy w wyżej opisanej sprawie przy sprzedaży działki nie wystąpi wymóg naliczenia podatku VAT, a także udzielenie ewentualnego pełnomocnictwa na cele budowlane nie spowoduje naliczenia podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 7 ust. 1 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie zarówno gruntu jak też udziału w gruncie traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

I tak, zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego:

Podkreślić więc należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela, a rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży wydzielonych działek istotne jest, czy w celu dokonania sprzedaży ww. działek podjął/podejmie Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w sierpniu 2024 r. nabył Pan do majątku prywatnego udział w działce nr 1, drugim współwłaścicielem jest Pana ojciec. Przy nabyciu działki nie wykazano podatku VAT, zakup nastąpił od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Działka jest niezabudowana, jest objęta miejscowym planem zagospodarowania, który przewiduje zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Nie występował Pan z wnioskiem o uchwalenie/zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla ww. działki. Działka nie była przez Pana uzbrojona, ani ogrodzona.

Działka od momentu nabycia nie była wykorzystywana do żadnych celów, wskazał Pan, że została zakupiona do celów prywatnych. Obecnie planuje Pan sprzedaż tej działki na rzecz Spółki z o. o., w której Pan i Pana ojciec jesteście udziałowcami.

Przed sprzedażą Pana udziałów w działce nr 1 do Spółki z o. o. zakłada Pan udzielenie pełnomocnictwa kupującej Spółce, które to przewiduje dysponowanie działką na własne potrzeby, w tym wystąpienie o pozwolenie na budowę, media, dysponowanie nieruchomością.

Pana wątpliwości dotyczą tego, czy sprzedaż udziałów w działce pozostającej w Pana majątku prywatnym spowoduje konieczność naliczenia podatku VAT oraz czy fakt zawarcia przez Pana umowy przedwstępnej oraz udzielenia pełnomocnictwa w zakresie przyłączenia mediów, uzyskania pozwolenia na budowę spowoduje konieczność naliczenia podatku VAT od sprzedaży Pana udziałów w działce nr 1. Należy też wskazać, że zamierza Pan sprzedać działkę na rzecz Spółki, w której jest Pan udziałowcem.

Ponadto, w rozpatrywanej sprawie należy zwrócić uwagę, że rozpatruje Pan opcję sprzedaży w taki sposób, że zawrze Pan ze Spółką (nabywcą) umowę przedwstępną oraz udzieli pełnomocnictwa w zakresie przyłączenia mediów, uzyskania pozwolenia na budowę przed ostateczną sprzedażą udziałów w działce, jakie posiada Pan – jako osoba fizyczna.

W tym miejscu, wskazać należy, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Kwestia udzielenia pełnomocnictw uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 99 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 108 Kodeksu cywilnego:

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Przy tak przedstawionym opisie sprawy, należy przeanalizować, czy planowane zbycie udziału w działce zostanie dokonane w ramach zarządzania majątkiem prywatnym, czy też zostały spełnione przesłanki pozwalające na uznanie Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że zakupił Pan działkę wraz z ojcem w roku 2024. Pomimo tego, że wskazał Pan, że zakup nastąpił do majątku prywatnego, nie wykorzystywał Pan jej w żaden sposób. Obecnie planuje Pan sprzedać udziały w działce Spółce z o. o., w której Pan i Pana ojciec jesteście udziałowcami. Z przedziału czasowego tj. od nabycia nieruchomości do momentu powzięcia decyzji o sprzedaży działki na rzecz ww. Spółki wynika, że nie użytkował Pan tego gruntu w celach prywatnych, można zatem wnioskować, że nabył Pan go w celu sprzedaży. Również fakt, że udział w działce zamierza Pan sprzedać Spółce, w której zarówno Pan jak i Pana ojciec (współposiadacz działki i wspólnik spółki) jesteście wspólnikami świadczy o tym, że działka nie została nabyta w celu użytkowania jej do czynności osobistych (prywatnych). Jak już wyżej wskazano, w przypadku uznania osoby fizycznej za podatnika podatku VAT przy sprzedaży działek (udziału w działkach) należy odnieść się do faktycznych okoliczności, które związane są zarówno ze sprzedażą jak i z kupnem konkretnej nieruchomości.

Z wniosku wynika również, że planuje Pan udzielić kupującej Spółce z o. o. pełnomocnictwa w zakresie wystąpienia o pozwolenie na budowę, podłączenie nieruchomości do mediów, dysponowania działką na potrzeby kupującej Spółki z o. o. Powyższe wskazuje, że celem udzielenia pełnomocnictwa jest takie przekształcenie działki, które będzie zgodne z planami inwestycyjnymi Spółki, w której jest Pan udziałowcem.

Podejmowane działania w odniesieniu do ww. działki, wykonane na podstawie udzielonego pełnomocnictwa nastąpią zatem za pełną Pana zgodą i przyzwoleniem. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez Nabywcę – Spółkę z o. o., wywołają skutki bowiem bezpośrednio w Pana sferze prawnej jako sprzedającego (mocodawcy). Wskazuje to, że podejmie Pan działania w sposób zorganizowany. Tym samym, dokonane czynności w ramach udzielonego pełnomocnictwa wykluczają sprzedaż udziału w działce w ramach zarządu Pana majątkiem prywatnym.

Co istotne, w wyżej opisanej sprawie występuje Pan zarówno jako obecny właściciel, jak i nabywca (współudziałowiec Spółki z o. o.). Zatem sprzedaż udziałów w działce, którą poprzedzi udzielenie przez Pana pełnomocnictwa, jak i brak takiego pełnomocnictwa na rzecz kupującej Spółki z o. o., skutkować będzie tym samym: zarówno czynności podjęte przez Spółkę, za Pana zgodą wyrażoną w pełnomocnictwie, jak i wszelkie działania podjęte przez Pana osobiście, polegające m.in. na uzbrojeniu nieruchomości w media, uzyskaniu pozwolenia na budowę wywołają takie same skutki bezpośrednio w Pana sferze prawnej.

Zatem, okoliczności faktyczne sprawy wskazują, że zakupiony udział w działce, której Pan nie wykorzystywał do celów osobistych, został zakupiony z zamiarem dalszej odsprzedaży, a czynności, które zostały/zostaną wykonane przez Pana bądź przez ustanowione pełnomocnictwo, nie stanowią zwykłego zarządu majątkiem osobistym, lecz są wykonywane w celu zamierzonej inwestycji. Tym bardziej, że nabywcą, jak wyżej wskazano jest Spółka, w której Pan jest udziałowcem. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pana majątku osobistego, a zbycie udziałów w działce będzie stanowiło realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Wskazać również należy, że tezy wynikające z wyroku TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 w tej sprawie nie będą miały znaczenia, gdyż kupno działki nastąpiło w celu jej sprzedaży na rzecz Spółki, w której Pan jest udziałowcem.

W konsekwencji powyższego, w analizowanej sprawie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę do uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a sprzedaż udziału w działce nr 1, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Pana wątpliwości dotyczą również ustalenia, czy sprzedaż udziału w niezabudowanej działce nr 1 podlega opodatkowaniu, przy zastosowaniu/braku zastosowania zwolnienia od podatku VAT z art. 43 ust. 1 pkt 9 bądź 2 ustawy.

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy:

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku. O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie stanowią one terenów budowlanych, o których mowa w art. 2 pkt 33 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że działka nr 1 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania, który przewiduje zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Stanowi zatem teren budowlany, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, który nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1.towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania;

2.brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z wniosku, udziały w działce nabył Pan od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, nie wystąpił podatek VAT naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu. Tym samym, nie będzie spełniony jeden z warunków zwolnienia zawarty w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż przez Pana udziałów w działce nr 1 będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 bądź pkt 2 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazuję, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Skoro stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Pan, to ta interpretacja nie wywołuje skutków podatkowych dla Pana ojca.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.