Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla eksportu towaru (Jachtu) poza granice UE. Uzupełnili go Państwo pismem z 23 stycznia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

... Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) ma siedzibę działalności gospodarczej w Polsce oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka zakupiła jacht motorowy – ... (dalej jako: „Jacht”). Jacht był zarejestrowany w Polsce pod numerem: .... Jacht był wykorzystywany przez Spółkę do działalności gospodarczej polegającej na wynajmie krótkoterminowym. W związku ze zmianą strategii gospodarczej, Spółka zdecydowała się na sprzedaż Jachtu. W efekcie w dniu 4 kwietnia 2023 r. Spółka zawarła umowę sprzedaży Jachtu, w której kupującym była spółka ... z siedzibą w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z ustaleniami z nabywcą, Jacht miał niezwłocznie po zawarciu umowy opuścić wody terytorialne Unii Europejskiej oraz zostać zarejestrowany w Wielkiej Brytanii. W dniu ... kwietnia 2023 r. Spółka uzyskała od nabywcy, że w dniu ... kwietnia 2023 r. Jacht opuścił wody terytorialne Unii Europejskiej. Następnie nabywca przekazał Spółce dokument potwierdzający wpłynięcie jachtu do portu w Turcji. Ostatnim dokumentem jaki Spółka uzyskała od nabywcy jest potwierdzenie rejestracji jachtu w Wielkiej Brytanii. W związku z powyższym, Spółka wykazała sprzedaż jako eksport towarów i zastosowała w stosunku do niego 0% stawkę VAT na wystawionej w dniu ... maja 2023 r. fakturze dokumentującej sprzedaż jachtu. Spółka posiada następujące dokumenty potwierdzające eksport jachtu:

1)Faktura,

2)Oświadczenie od nabywcy o opuszczeniu wód terytorialnych UE,

3)Potwierdzenie wpłynięcia Jachtu do portu w Turcji,

4)Potwierdzenie rejestracji jachtu w Wielkiej Brytanii.

Spółka z przyczyn organizacyjnych, niezależnych od niej, nie dysponuje komunikatem IE-599 w stosunku do sprzedanego Jachtu, natomiast posiada dokumentację potwierdzającą opuszczenie przez Jacht terytorium Unii Europejskiej po dniu sprzedaży. Wnioskodawca podkreśla, iż celem złożenia przez niego wniosku jest uzyskanie oceny Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej czy posiadane (i dokładnie opisane) we wniosku dokumenty są wystarczające do zastosowania stawki 0%, a więc do uzyskania oceny organy podatkowego czy wskazane we wniosku dokumenty są wystarczające do uznania za jednoznacznie potwierdzające fakt dokonania eksportu towarów.

Pytanie

Czy Wnioskodawca w stosunku do sprzedaży Jachtu prawidłowo zastosował 0% stawki VAT dla wywozu towaru poza granice UE (eksport)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgromadzenie przez Spółkę dokumentów (opisanych we wniosku) będzie wystarczające dla uznania, że towary zostały wywiezione z Unii Europejskiej i dostarczone do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej, i będzie uprawniało Spółkę do opodatkowania eksportu towarów według 0% stawki VAT.

Ustawa o VAT wskazuje na dokumenty potwierdzające wywóz towarów, jednak w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT posługuje się sformułowaniem „w szczególności” co prowadzi do wniosku, że przewidziany w tym przepisie katalog jest otwarty, a wymienione w nim dokumenty stanowią jedynie przykłady dokumentów uznanych za dowód potwierdzający dostawę i wywóz towaru poza granicę Unii Europejskiej.

Zgodnie z powyższą regulacją, dokumentami, które m.in. mogą potwierdzić wywóz towaru poza granice Unii Europejskiej są:

1)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu – tzw. komunikat IE 599,

2)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność,

3)zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny – tzw. dokument SAD.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 23 lutego 2021 r. również potwierdził, że wskazane powyżej dokumenty są jedynie przykładami, a podatnik, jeżeli posiada inne wiarygodne dowody potwierdzające faktyczny wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT przewidzianej dla eksportu.

„Katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a u.p.t.u. jest katalogiem otwartym, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu” (sygn. akt I SA/Gl 1459/20).

W świetle powyższych regulacji, wskazać należy na najważniejszy aspekt pozwalający rozpoznać charakter czynności jaką dokonuje podatnik, bowiem w celu uznania czynności za eksport towarów niezbędne jest, wraz z transportem wysyłanych poza terytorium Unii Europejskiej towarów, dokonanie dostawy towarów, czyli przeniesienie na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (zob. definicja dostawy towarów z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

W niniejszej sprawie prawo do rozporządzania towarem jak właściciel bezspornie zostało przeniesione na klienta, czego potwierdzeniem są posiadane przez Spółkę dokumenty:

1)Faktura,

2)Oświadczenie od nabywcy o opuszczeniu wód terytorialnych UE,

3)Potwierdzenie wpłynięcia Jachtu do portu w Turcji,

4)Potwierdzenie rejestracji jachtu w Wielkiej Brytanii.

Spółka posiadając powyższe dokumenty jest w stanie jednoznacznie wykazać, że Jacht opuścił terytorium Unii Europejskiej.

Wskazane przez Spółkę dokumenty nie są dokumentami, które zostały literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. Są to natomiast dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, a to jest w świetle przepisów ustawy o VAT bezwzględnie wymagane.

W konsekwencji należy uznać, że w przypadku gdy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Spółka dysponuje powyższymi dokumentami to Spółka ma prawo opodatkować sprzedaż Jachtu z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 0%. Wskazać należy na wnioski płynące z orzecznictwa TSUE.

W wyroku z dnia 28 marca 2019 r. w sprawie czeskiej C-275/18 Milan Vinš dotyczącej podatnika, który wysyłał pocztą poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie, TSUE uznał, że jeśli bezsporne jest, że towary faktycznie zostały wyprowadzone poza terytorium UE (przesłanka materialnoprawna eksportu została spełniona), to brak spełnienia wymogów formalnych w postaci objęcia towarów celną procedura, wywozu nie może skutkować tym, że eksporter traci prawo do skorzystania ze zwolnienia VAT w eksporcie (zgodnie z polskimi przepisami traci prawo do 0% stawki VAT).

Zgodnie z treścią ww. wyroku, istnieją tylko dwie sytuacje, w których niedopełnienie wymogów formalnych może doprowadzić do utraty prawa do stawki 0%:

1)gdy podatnik umyślnie uczestniczył w oszustwie podatkowym i naraził na niebezpieczeństwo funkcjonowanie wspólnego systemu VAT,

2)naruszenie wymogu formalnego skutkuje uniemożliwieniem przedstawienia przekonywającego dowodu spełnienia wymogów materialnych.

Spółka wskazuje ponadto na wyrok TSUE z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie C-656/19 który odnosi się do zwolnienia z VAT dla zagranicznych podróżnych, jednakże w swojej treści podnosi kwestie ogólne dla stosowania regulacji prawnych związanych z eksportem uwarunkowanym dopełnieniem wymogów formalnych. W powołanym wyroku, TSUE stanął na stanowisku, iż „art. 146 ust. 1 lit. b i art. 147 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one orzecznictwu krajowemu, zgodnie z którym w przypadku gdy organ podatkowy stwierdzi, że przesłanki zwolnienia z VAT przewidziane dla towarów przewożonych w bagażu osobistym podróżnych nie zostały spełnione, lecz dane towary faktycznie zostały przetransportowane przez nabywcę poza terytorium Unii, to jest on zobowiązany do zbadania, czy zwolnienie z VAT przewidziane w tym art. 146 ust. 1 lit. b może zostać zastosowane do danej dostawy, nawet jeśli właściwe formalności celne nie zostały dochowane, a przy zakupie nabywca nie miał zamiaru skorzystać z tego ostatniego zwolnienia”.

Trybunał podniósł również, że państwa członkowskie muszą przestrzegać ogólnych zasad prawa wchodzących w skład porządku prawnego Unii, do których należą w szczególności zasady pewności prawa, proporcjonalności i ochrony uzasadnionych oczekiwań (zob. podobnie wyroki: z dnia 28 lutego 2018 r., C-307/16, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo, a także wyrok z dnia 17 października 2019 r., C-653/18, pkt 26). W odniesieniu do tej zasady, Trybunał przypomniał, że praktyka krajowa uzależniająca prawo do zwolnienia z podatku VAT od spełnienia obowiązków formalnych, nie uwzględniając jednocześnie przesłanek materialnoprawnych, wykracza poza to, co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku (zob. również wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 17 października 2019 r. w sprawie C-653/18).

Orzecznictwo TSUE prezentuje zatem jednolity pogląd uznający niekwestionowany prymat przesłanek materialno-prawnych nad przesłankami formalnymi, które mimo, że są wymagane przez ustawodawstwo krajowe i winny być respektowane, nie powinny pozbawiać podatnika prawa do realizacji swoich uprawnień przy ich niedopełnieniu, zwłaszcza gdy podatnik dysponuje innymi dokumentami potwierdzającymi – w tym przypadku – wywóz towarów poza granice Unii Europejskiej – „(...) należy odmówić skorzystania ze zwolnienia z VAT przewidzianego w owym art. 146 ust. 1 lit. b), jeżeli naruszenie wymogu formalnego skutkuje uniemożliwieniem przedstawienia przekonywającego dowodu na to, że zostały spełnione przesłanki materialnoprawne warunkujące zastosowanie tego zwolnienia” (sprawa C-656/19).

W świetle powyższych analiz regulacji unijnych i krajowych oraz przenosząc wypracowane stanowisko na grunt niniejszej sprawy ustalić można pewną hierarchię przesłanek zezwalających na zastosowania 0% stawki podatku VAT przy eksporcie towarów wskazując jednocześnie na te, które są bezwzględnie wymagane:

1)W pierwszej kolejności do zastosowania 0% stawki podatku VAT w eksporcie – jest ustalenie, że towar fizycznie opuścił terytorium Unii Europejskiej – jest to warunek bezwzględnie wymagany wprost przez art. 2 pkt 8 ustawy o VAT przedstawiający definicję eksportu jako dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej stanowiący prawną „furtkę” do analizy kolejnych regulacji ustawy o VAT.

2)Następnie, należy ustalić czy podatnik jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie przewidzianym przez ustawodawcę (art. 41 ust. 6 ustawy o VAT) – w ocenie Wnioskodawcy warunek ten również jest bezwzględnie wymagany.

3)Ostatnim etapem jest ustalenie rodzaju dokumentu jaki posiada podatnik, który stanowi formalne potwierdzenie wywozu towaru za obszar Unii Europejskiej. Nie można zapominać, że ustawa o VAT, jak już wyżej omówiono, wskazuje jedynie na przykładowe dokumenty potwierdzające wywóz towarów. Oznacza to, że nieposiadanie przez Spółkę dokumentów wskazanych w tym przepisie nie pozbawia jej prawa do zastosowania 0% stawki VAT w eksporcie, o ile jest ona w stanie w inny sposób – w tym przypadku za pomocą wiarygodnych i niepodważalnych dokumentów – udowodnić, że sprzedawany przez nią towar fizycznie opuścił terytorium Unii Europejskiej, a więc został spełniony bezwzględnie wymagany przez ustawę o VAT warunek, o którym mowa w punkcie 1. Dostrzegają to również polskie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 września 2014 r. sygn. akt I FSK 1304/13, który potwierdził, że jeżeli okoliczności wywozu towaru poza Unię Europejską zostaną wykazane innymi dowodami, to organy podatkowe nie mogą tego pomijać.

W ocenie Spółki, dokumenty jakie posiada są niepodważalnym dowodem faktycznego opuszczenia granic Unii Europejskiej przez Jacht, co uprawnia Spółkę do zastosowania 0% stawki VAT, o której mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361, ze zm.; dalej jako: „ustawa o VAT”):

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy o VAT:

Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy o VAT:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy o VAT:

Ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby zatem uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT;
• w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni);
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez organ celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się przez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Należy w tym miejscu zauważyć, jak wskazuje art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT:

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy o VAT:

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o VAT:

Jak stanowi art. 41 ust. 8 ustawy o VAT:

W art. 41 ust. 9 ustawy o VAT wskazane zostało, że:

Stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy o VAT:

Państwa wątpliwości dotyczą możliwości zastosowania stawki VAT 0% właściwej dla eksportu towaru (Jachtu), w przypadku posiadania dokumentów opisanych we wniosku.

We wniosku wskazali Państwo, że są czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i mają siedzibę działalności gospodarczej w Polsce.

W związku ze zmianą strategii gospodarczej, zdecydowali się Państwo na sprzedaż Jachtu. W efekcie w dniu 4 kwietnia 2023 r. zawarli Państwo umowę sprzedaży Jachtu, w której kupującym była spółka ... z siedzibą w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z ustaleniami z nabywcą, Jacht miał niezwłocznie po zawarciu umowy opuścić wody terytorialne Unii Europejskiej oraz zostać zarejestrowany w Wielkiej Brytanii. Posiadają Państwo następujące dokumenty potwierdzające eksport jachtu:

1)Faktura,

2)Oświadczenie od nabywcy o opuszczeniu wód terytorialnych UE,

3)Potwierdzenie wpłynięcia Jachtu do portu w Turcji,

4)Potwierdzenie rejestracji jachtu w Wielkiej Brytanii.

Z przyczyn organizacyjnych, niezależnych od Państwa, nie dysponują Państwo komunikatem IE-599 w stosunku do sprzedanego Jachtu, natomiast posiadają dokumentację potwierdzającą opuszczenie przez Jacht terytorium Unii Europejskiej po dniu sprzedaży.

Z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych miejsce dostawy wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, może zostać uznany za eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8, w zw. z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Przy czym zgłoszenie do procedury wywozu towarów mających być przedmiotem eksportu nie musi nastąpić w krajowym urzędzie celnym, a towar podlegający eksportowi nie musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić przez każdy unijny urząd celny. Niezbędne jest jednak, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski, a sam transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to, aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany, czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Należy zauważyć, że w przypadku, gdy dokonuje się dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, dla uznania, że doszło do czynności określonej w myśl art. 2 pkt 8 ustawy o VAT eksportem towarów, niezbędne jest prawidłowe potwierdzenie wywozu. Już bowiem z samej definicji zawartej w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT wynika, że o eksporcie towarów można mówić wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Przepis art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, dający prawo zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów, wymaga, aby podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Z kolei w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, odwołującym się do art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, zostały wymienione dokumenty, które w sposób bezsporny potwierdzają, że nastąpił wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zauważyć przy tym należy, że te wymienione dokumenty mają charakter dokumentów urzędowych.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby podatnik mógł opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% – podatnik będzie musiał posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. Przy tym, zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”.

Niemniej jednak, pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT ma charakter otwarty, nie można przyjąć, że mogą to być inne dowody niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE.

Co do zasady zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem sytemu AES (Automatyczny System Eksportu). Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE 515 jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia (urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej) niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE518 zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE 518 system AES generuje automatycznie komunikat IE 599 i przesyła go zgłaszającemu. Komunikat IE 599 jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera.

Należy dodatkowo zaznaczyć, że komunikat IE 599, może być wydany nie tylko przez administrację celną krajową, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego.

Nie ulega zatem wątpliwości, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest:

• elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany w systemie AES,
• wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny,
• elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany poza systemem AES, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona.

Nadmieniam także, że od dnia 31 października 2024 r. nastąpiło ogólnopolskie uruchomienie systemu AES/ECS2 PLUS, w którym nie funkcjonuje już komunikat IE 599. W związku z tym, na terytorium Polski nie jest już wydawany komunikat IE 599, gdyż został on zastąpiony komunikatem CC599C, który pełni jednak taką samą rolę jak jego poprzednik, tj. jest dokumentem celnym stanowiącym potwierdzenie wywozu towaru.

Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny. We wszystkich ww. przypadkach są to dokumenty o charakterze „urzędowym” wygenerowane w systemie AES (AES/ECS2 PLUS) lub potwierdzone przez właściwy urząd celny.

W tym miejscu należy zauważyć, że definicja „towarów w przesyłce pocztowej” zawarta jest w art. 1 pkt 24 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z 28 lipca 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz. U. UE L 343 z 29 grudnia 2015 r. str. 1 ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie delegowane”). Zgodnie ze wskazanym przepisem:

Z kolei w art. 1 pkt 25 rozporządzenia delegowanego wskazano, że:

Uzasadnione w tym miejscu będzie odwołanie się do powołanego przez Państwa we własnym stanowisku wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, który stwierdził, że: „(…) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Należy jednak wskazać, że ww. wyrok zapadł w okolicznościach, w których podmiot wysyłał przedmioty kolekcjonerskie poza terytorium Unii Europejskiej pocztą i był w stanie wykazać ten fakt za pomocą dokumentów wydanych przez służby pocztowe. W takich okolicznościach TSUE stwierdził, że „(...) brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Do powyższego orzeczenia TSUE odwołał się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA także dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem (…) poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i w związku z tym nie posiadał dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Podkreślić należy, że w sprawie będącej przedmiotem ww. rozstrzygnięcia ani organy podatkowe, ani sąd I instancji nie zakwestionowały samego faktu wywozu towarów poza obszar UE. Jedynym powodem odmowy prawa do zastosowania stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a w konsekwencji braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny.

Jak wskazał NSA, w świetle wyżej cytowanego orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji – w ocenie NSA – „(…) nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana.”

Należy również podkreślić, że zarówno wyrok TSUE C-275/18 jak również wyrok NSA sygn. akt I FSK 2005/17 zapadły w szczególnych okolicznościach związanych z wywozem towarów poza terytorium UE, który był wykonywany przez operatora pocztowego, tj. podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności pocztowej na podstawie odrębnych przepisów. Zinstytucjonalizowany charakter działalności ww. podmiotów pozwala więc na przyjęcie, że dokumenty wygenerowane przez operatora pocztowego, także w jego systemie elektronicznym mają przymiot dokumentu „urzędowego”, a tym samym jeżeli potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE mogą stanowić dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT.

Zauważam, iż pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT jest katalogiem otwartym, nie można zastosować stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów na podstawie dowodów innych niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE.

We wszystkich ww. przypadkach są to dokumenty o charakterze „urzędowym” – wygenerowane w systemie AES lub potwierdzone przez właściwy urząd celny. Ponadto kierując się wyjaśnieniami dotyczącymi wprowadzenia regulacji zawartej w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT do zastosowania stawki 0% będą uprawniały również inne niż ww. dokumenty, które funkcjonują w innych państwach członkowskich zgodnie z obowiązującymi tam przepisami i które potwierdzają wywóz poza terytorium UE, przy czym chodzi tu przede wszystkim o formę „urzędowego” dokumentu, w którym urząd celny innego państwa członkowskiego potwierdza wywóz towarów poza terytorium UE, a nie o dowolność w stosowaniu jakichkolwiek dokumentów, które nie zostały wprost określone w przepisach prawa tych państw.

Zatem uznanie danej czynności za eksport towarów i jej opodatkowanie stawką w wysokości 0% wymaga zrealizowania warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Może to być organ celny krajowy, jak również organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpi wywóz towarów, i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju. Przy tym konieczne jest, aby wywóz ten nastąpił w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze.

Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny, stanowiący urzędowe potwierdzenie faktycznego dokonania wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Oznacza to w konsekwencji, że nie każdy dokument lub zestaw dokumentów będzie mógł stanowić prawidłowe, upoważniające do zastosowania stawki 0%, potwierdzenie, że doszło do eksportu towarów.

Odnosząc się więc do przedstawionego przez Państwa zestawu dokumentów, należy zauważyć, że nie mają one wskazanego charakteru urzędowego.

Tym samym, mając na uwadze Państwa wątpliwości, wyjaśnić należy, że posiadane przez Państwa dokumenty, tj. faktura, oświadczenie od nabywcy o opuszczeniu wód terytorialnych UE, potwierdzenie wpłynięcia Jachtu do portu w Turcji oraz potwierdzenie rejestracji jachtu w Wielkiej Brytanii nie są dokumentami „urzędowymi”, które łącznie potwierdzałyby, że w sprawie mamy do czynienia z eksportem towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, co w konsekwencji umożliwiłoby Państwu, po spełnieniu pozostałych przesłanek, zastosować stawkę 0%.

Oceniając zatem Państwa stanowisko, uznałem je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa we wniosku wyroków sądów wyjaśniam, że powołany wyrok jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawęża. Zatem wskazany we wniosku wyroków sądu nie ma wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.