Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 16 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii ustalenia czy sprzedając powstałe w wyniku podziału działki działała/będzie działała Pani w charakterze podatnika VAT i w związku tym transakcje te powinny podlegać opodatkowaniu VAT.

Uzupełniła go Pani pismem z 17 grudnia 2024 r. (wpływ 24 grudnia 2024 r.) oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z  11 lutego 2025 r. (wpływ 11 lutego 2025 r.) oraz z 11 lutego 2025 r. (wpływ 14 lutego 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni nabyła własność nieruchomości stanowiącą wydzieloną geodezyjnie działkę położoną w (…) przy ulicy (…) w powiecie (…), województwie (…) oznaczoną numerem ewidencyjnym X, dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w (…) z dnia (...) 2017 roku o sygn. akt (…).

Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość w drodze dziedziczenia, tym samym przy jej nabyciu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kolejno na podstawie decyzji Burmistrza Miasta (…) z dnia (...) 2021 roku dokonano podziału ww. nieruchomości polegającej na wydzieleniu z tej nieruchomości działek o numerach A o pow. (...) ha, B o pow. (...) ha, C o pow. (...) ha, D o pow. (...) ha, E o pow. (...) ha.

Działka o numerze F i G została sprzedana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Działka o numerze E została aktem darowizny przekazana córce wnioskodawczyni (…).

Do sprzedaży pozostały dwie ostatnie działki o numerach A oraz B. Czynność sprzedaży dotychczasowych nieruchomości nie została opodatkowana podatkiem VAT, nie składała deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Wnioskodawczyni nie prowadziła na powstałych w wyniku podziału działkach działalności gospodarczej ani też nie wykorzystywała przedmiotowych nieruchomości w inny sposób. Wnioskodawczyni nie jest i nie była zarejestrowana, jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawczyni nie doprowadziła do podzielonych działek mediów, nie ogrodziła ich, nie wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji o warunki zabudowy poszczególnych działek.

Wnioskodawczyni podpisała umowę dotyczącą pośrednictwa w zbyciu wszystkich ww. działek z biurem pośrednictwa w obrocie nieruchomości prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (…) z siedzibą w (…) przy ulicy (…). Wnioskodawczyni nie była rolnikiem ryczałtowym oraz nie wykorzystywania nieruchomości do żadnej uprawy.

Powstałe w wyniku podziału działki nie były i nie są przedmiotem najmu lub dzierżawy. Wnioskodawczyni nie występowała z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla żadnej z wymienionych działek. Wnioskodawczyni nie poczyniła żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości działek powstałych ani działki pierwotnej, w szczególności nie dokonała ich uatrakcyjnienia poprzez wydzielenie lub budowę drogi ani wyposażenie w urządzenia itp. Wnioskodawczyni nie zawarła w odniesieniu do pozostałych do sprzedaży działek umowy przedwstępnej.

Wnioskodawczyni nie ustanowiła pełnomocnika przed dokonaniem sprzedaży działek, za każdym razem występowała we własnym imieniu. Również nie ustanowiła i nie zamierza ustanawiać pełnomocnika do sprzedaży kolejnych działek.

Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie podejmie żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek. Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać nieruchomość (wszystkie działki powstałe po podziale działki) z uwagi na swój wiek i fakt, że nieruchomość nie jest jej potrzebna. Sprzedaż nie jest związana z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. Środki finansowe ze sprzedaży pozostałych działek zamierza przekazać w formie darowizny synowi, celem zakupu nieruchomości na jego cele mieszkaniowej.

W uzupełnieniu wskazała Pani, że wskazane we wniosku działki oznaczone jako F i G, dotyczą działek o numerach C i D. Są to jedne i te same działki, a posługiwanie się w treści wniosku oznaczeniem F i G stanowiło zwykłą omyłkę pisarską i swoistego rodzaju skrót myślowy.

Pytanie

Czy sprzedając powstałe w wyniku podziału działki Wnioskodawczyni działała (będzie działała) w charakterze podatnika VAT i w związku tym transakcje te powinny podlegać opodatkowaniu VAT?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni, dokonując sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki o numerze X nie działała (nie będzie działała) w charakterze podatnika VAT oraz nie można ją uznać za osobę prowadzącą działalności gospodarczą.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) - dalej jako ustawa o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie rzeczy definiuje natomiast art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 440 z późn. zm.) - dalej jako kodeks cywilny - określając je jako wyłącznie przedmioty materialne. Nieruchomości są zatem objęte zakresem tego pojęcia. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy w związku z tym przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy przy tym podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby bowiem dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa w charakterze podatnika VAT. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, podatnikiem dany podmiot będzie tylko w odniesieniu do czynności opodatkowanych, które wykonał w ramach działalności gospodarczej. Wykonywanie określonych czynności - będących dostawą towarów czy też świadczeniem usług - niemające miejsca w ramach działalności gospodarczej, nie jest działaniem w charakterze podatnika, a w konsekwencji - nie podlega opodatkowaniu. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Odnosząc powyższe uwagi do sytuacji sprzedaży przez osobę fizyczną nieruchomości (np. wydzielonych działek) należy zauważyć, iż zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, jeżeli sprzedaż taka następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a niejako przejaw zorganizowanej i profesjonalnej działalności podobnej np. do obrotu nieruchomościami, to należy przyjąć, że sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Do określenia, w jakim przypadku sprzedaż będzie można traktować jak przejaw działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, pomocne mogą być wskazówki Naczelnego Sądu Administracyjnego określone w wyroku z 28.10.2011 r. sygn. I FSK 1554/10. Sąd ten we wskazanym orzeczeniu stwierdził, że do oceny, czy w danej transakcji sprzedawca (np. działek) występuje w roli podatnika, istotne są okoliczności i warunki, w jakich dochodzi do transakcji potencjalnie podlegającej opodatkowaniu VAT: „Fakt podjęcia, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną”. W podobnym tonie wypowiadają się organy podatkowe.

Przykładowo w interpretacji z 25 lipca 2019r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP1-3.4012.205.2019.3.KK, określono następujące wytyczne pozwalające na weryfikację ewentualnego statusu podatnika VAT osoby fizycznej sprzedającej nieruchomości: „W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy podmiot dokonujący sprzedaży gruntu podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną”.

W orzecznictwie sądowym wskazuje się także, iż działalność handlowa (utożsamiana tu z gospodarczą w tym zakresie) nie jest ograniczana w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. Z tego powodu nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odprzedaży (w celach handlowych). Jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za podatnika w tym zakresie (zob. także wyrok NSA z 12.01.2010 r. sygn. I FSK 1626/08). Podobnie przyjął NSA w wyroku z 23.01.2009 r., sygn. I FSK 1629/07), w którym podkreślił, że decydujące znaczenie mają zamiar i okoliczności nabycia składników majątku, w szczególności to, czy nabycie dotyczyło zaspokojenia własnych (prywatnych) potrzeb podatnika, czy też miało związek z prowadzoną działalnością handlową. Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego zauważyć należy po pierwsze, iż opisana działka o numerze X położona w (…) przy ulicy (…) w stosunku do której został dokonany podział na działki nr A, B, C, D, E nie została przez Wnioskodawczynię nabyta w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni stała się właścicielem działki na podstawie dziedziczenia, a zatem w wyniku okoliczności uwarunkowanych powiązaniami rodzinnymi, bez żadnego związku z jakąkolwiek działalnością handlową.

Ponadto, decydując się na sprzedaż posiadanej nieruchomości, Wnioskodawczyni nie podjęła działań, które nadawałyby dokonywanym przez niej transakcjom cech obrotu profesjonalnego w zakresie handlu nieruchomościami. Wnioskodawczyni ograniczyła się w tym zakresie do zawarcia umowy z firmą będącą pośrednikiem w handlu nieruchomościami i zainicjowania podziału posiadanej działki na trzy mniejsze działki ewidencyjne. Wnioskodawczyni nie doprowadziła do podzielonych działek mediów, nie ogrodziła ich, nie wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji o warunki zabudowy poszczególnych działek. Dlatego w ocenie Wnioskodawczyni brak jest podstaw do przyjęcia, że jej czynności przybrały formę zorganizowaną czy profesjonalną. W konsekwencji dokonaną w 2021 r. przez Wnioskodawczynie sprzedaż dwóch działek, a także ewentualne przyszłe transakcje odnośnie pozostałych wydzielonych działek należy scharakteryzować jako sprzedaż w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawczyni. Tym samym dokonując tych transakcji Wnioskodawczyni nie działała (i nie będzie działała) w charakterze podatnika VAT; transakcje te zatem pozostaną (pozostały) poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W niniejszej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz E. K. i H. J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani właścicielką działek nr A, B, C, D i E, powstałych z podziału działki nr X, dokonanej w 2021 r.

Działki nr C i D zostały przez Panią sprzedane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Działkę nr E aktem darowizny przekazała Pani córce. Do sprzedaży pozostały Pani dwie ostatnie działki nr A oraz B.

Nie jest i nie była Pani zarejestrowana, jako czynny podatnik VAT, nie była Pani rolnikiem ryczałtowym oraz nie wykorzystywała Pani nieruchomości do żadnej uprawy. Powstałe w wyniku podziału działki nie były i nie są przedmiotem najmu lub dzierżawy. Nie występowała Pani z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla żadnej z wymienionych działek. Nie doprowadziła Pani do podzielonych działek mediów, nie ogrodziła ich, nie wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji o warunki zabudowy poszczególnych działek. Nie poczyniła Pani żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości działek powstałych ani działki pierwotnej, w szczególności nie dokonała ich uatrakcyjnienia poprzez wydzielenie lub budowę drogi ani wyposażenie w urządzenia itp. Nie zawarła Pani w odniesieniu do pozostałych do sprzedaży działek umowy przedwstępnej. Nie ustanowiła Pani pełnomocnika przed dokonaniem sprzedaży działek, za każdym razem występowała we własnym imieniu. Również nie ustanowiła i nie zamierza Pani ustanawiać pełnomocnika do sprzedaży kolejnych działek. Nie podejmowała i nie podejmie Pani żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek. Podpisała Pani umowę dotyczącą pośrednictwa w zbyciu wszystkich ww. działek z biurem pośrednictwa w obrocie nieruchomości.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedając powstałe w wyniku podziału działki, działała/będzie Pani działała w charakterze podatnika VAT i w związku tym transakcje te powinny podlegać opodatkowaniu VAT.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Pani podjęła/podejmie w odniesieniu do dokonanej sprzedaży działek nr C i D oraz planowanej sprzedaży działek nr A, B.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż ww. działek nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tymi transakcjami uznać Panią za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku  od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży ww. działek działa/będzie Pani działała w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjęła Pani ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, wytyczenie dróg wewnętrznych, nie starała się Pan o doprowadzenie mediów, ani nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przedmiotowe działki nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy. Działki nie były i nie są przez Panią wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Jedynymi czynnościami wykonanymi w stosunku do ww. działek, jak Pani wskazała, było ich wydzielenie z działki nr X oraz podpisanie umowy dotyczącej pośrednictwa w zbyciu wszystkich ww. działek z biurem pośrednictwa w obrocie nieruchomości. Wszystko to oznacza, że sprzedawane przez Panią działki nr A, B, C i D nie były i nie są dla Pani źródłem uzyskiwania korzyści majątkowych i że nie zaangażowała Pani środków podobnych do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanym orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. nie wykazała Pani aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (…) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 września 2020 r., sygn. akt I FSK 1476/17 wskazał, że: „W sytuacji zaś, gdy działka otrzymana przez Skarżącą nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, nie wykracza poza zarząd majątkiem prywatnym uzyskanie warunków zabudowy i tym samym uzyskanie wskazówek co do możliwego przeznaczenia tej działki. Przeznaczenie działki, określające możliwy sposób jej wykorzystania, wpływa na wartość działki a uzyskanie informacji o tym przeznaczeniu, istotnej z punktu widzenia ceny sprzedaży, jest uzasadnione przy każdej transakcji sprzedaży i nie może być uznane za charakterystyczne tylko dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Analogicznie należy ocenić zamieszczanie oferty w lokalnej telewizji i wywieszanie ogłoszeń, skoro jest to działanie umożliwiające zapoznanie się z ofertą większej grupie potencjalnych nabywców. Brak jest nie tylko prawnych ale i racjonalnych podstaw, aby przyjąć, że sprzedaż dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie może wiązać się z działaniami zmierzającymi do uzyskania przez sprzedającego korzystnej ceny poprzez ustalenie wartości działki oraz udostępnienie informacji o sprzedaży szerokiemu kręgowi podmiotów”.

W przedmiotowej sprawie zatem, sprzedaż przez Panią działek nr C i D, jak również planowana sprzedaż działek nr A, B nie stanowi/nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia ww. działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Dokonując sprzedaży korzysta/skorzysta Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W konsekwencji, brak jest tu przesłanek pozwalających uznać, że dokonując ww. sprzedaży występuje/wystąpi Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym sprzedaż przez Panią działek nr C i D nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Również planowana sprzedaż działek nr A i B nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku tj. nie zmienią się okoliczności planowanej transakcji.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·    Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej :

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.