Interpretacja indywidualna - Interpretacja

Interpretacja indywidualna - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna

- stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe w zakresie uznania, że kompleksowe doradztwo w zakresie wyboru odpowiedniej maszyny budowlanej, zapewnienie płynnego procesu realizacji transakcji obejmującego dostawę maszyn, szczegółowa analiza potrzeb klienta pod kątem rodzaju i specyfikacji maszyn budowlanych oraz zapewnienie wsparcia w formalnościach związanych z zakupem maszyn, stanowią usługi pośrednictwa finansowego zwolnione od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy oraz prawidłowe w zakresie uznania pozostałych czynności za pośrednictwo finansowe zwolnione od podatku VAT.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania czynności wykonywanych przez Spółkę za usługę pośrednictwa finansowego zwolnioną od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 22 stycznia 2025 r. (wpływ 22 stycznia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka A. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest osobą prawną (sp. z o.o.) z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w całości od swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest autoryzowanym dealerem, importerem oraz dystrybutorem maszyn (…). W związku z powyższym, Spółka nabywa maszyny od producenta, a następnie dokonuje ich odprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą oraz osób fizycznych mających siedzibę/miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka poza pełnieniem roli dealera, świadczy usługi w zakresie dokonywania napraw gwarancyjnych i serwisowych tych maszyn.

Wnioskodawca zawarł umowy o współpracy z firmami leasingowymi. Przedmiotem tych umów jest określenie wzajemnych zasad współpracy stron w zakresie umożliwienia Wnioskodawcy oferowania swoich produktów klientom poprzez sfinansowanie klientom ich zakupu w drodze pożyczek oferowanych przez firmy leasingowe. Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie prowizyjne za doprowadzenie do zawarcia umowy pożyczki oraz premia np. kwartalna, należna za przekroczenie ustalonych przez strony łącznych wartości zawartych umów o finansowanie.

Spółka dotychczas wystawiała faktury ze stawką podstawową 23% i Spółka nie składała zawiadomienia o rezygnacji ze zwolnienia z podatku VAT od usług finansowych.

W związku z zawartą umową pracownicy działu handlowego jednocześnie dokonują szeregu następujących czynności:

1)Przedstawianie ogólnej oferty finansowania instytucji finansowej,

2)Kontaktowanie klienta z doradcą z instytucji finansowej,

3)Informowanie klientów o warunkach i zasadach zawierania umów o finansowanie w tym m.in. o wymaganych dokumentach,

4)Wstępne kwalifikowanie klienta pod kątem spełnienia wymogów formalnych,

5)Przedstawianie szczegółowej oferty finasowania - kalkulacji pożyczki/leasingu,

6)Udział w negocjacjach warunków finansowania m.in. w zakresie marży,

7)Informowanie o promocyjnych ofertach finansowania,

8)Udział w spotkaniach z klientem i doradcą z instytucji finansowej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Działania Wnioskodawcy mają na celu doprowadzenie do zawarcia umowy między klientem a instytucją finansową, co umożliwia nabycie maszyn budowlanych oferowanych przez firmę. Przejawia się to w:

kompleksowym doradztwie w zakresie wyboru odpowiedniej maszyny budowlanej i metody jej finansowania,
analizie potrzeb klienta i przedstawieniu ofert finansowania dopasowanych do jego możliwości,
wsparciu w przygotowaniu dokumentacji wymaganej przez instytucje finansowe,
koordynowaniu kontaktu między klientem a instytucją finansową aż do zawarcia umowy,
zapewnieniu płynnego procesu realizacji transakcji, obejmującego zarówno dostawę maszyn, jak i finalizację formalności finansowych.

Wnioskodawca nie ma bezpośredniego wpływu na treść zawieranych umów. Umowy są przygotowywane przez instytucje finansowe. Rola Wnioskodawcy ogranicza się do pośrednictwa w procesie finansowania oraz dostarczania klientom maszyn budowlanych.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę prowadzą do zmian prawnych i finansowych:

dla klienta: zawarcie umowy finansowej skutkuje powstaniem zobowiązania finansowego oraz praw do korzystania z maszyn budowlanych,
dla instytucji finansowej: powstaje relacja prawna wynikająca z umowy finansowej oraz przychód wynikający z obsługi tej umowy,
dla firmy Wnioskodawcy: finalizacja transakcji sprzedaży maszyny budowlanej, co prowadzi do realizacji przychodów ze sprzedaży.

Wnioskodawca nie świadczy usług ściągania długów, factoringu, leasingu, doradztwa w rozumieniu przepisów o VAT.

Wnioskodawca gromadzi dane potencjalnych klientów w zakresie niezbędnym do przedstawienia ofert finansowych instytucji finansowych. Wnioskodawca nie dokonuje jednak pełnej analizy zdolności finansowej klientów - ten proces należy do instytucji finansowych, które weryfikują zdolność kredytową klientów na podstawie dostarczonych dokumentów.

Wnioskodawca podejmuje działania mające na celu dopasowanie oferty do klienta, które obejmują:

szczegółową analizę potrzeb klienta pod kątem rodzaju i specyfikacji maszyn budowlanych,
porównanie dostępnych ofert finansowych różnych instytucji finansowych,
rekomendowanie najbardziej korzystnych opcji finansowania (np. leasingu, kredytu) dostosowanych do sytuacji klienta,
zapewnienie wsparcia w formalnościach związanych z finansowaniem i zakupem maszyn.

Dodatkowo, w trakcie trwania umowy finansowej klient ma możliwość zwrócenia się do Wnioskodawcy w przypadku chwilowych problemów z płynnością. W takich sytuacjach Wnioskodawca stara się uzyskać dla niego karencję w spłacie lub tzw. „wakacje kredytowe”.

Wnioskodawca aktywnie poszukuje klientów, którzy są zainteresowani zarówno maszynami budowlanymi, jak i ich finansowaniem. Wnioskodawca wykorzystuje różne metody:

kampanie reklamowe - przede wszystkim w mediach cyfrowych, promujące zarówno maszyny budowlane, jak i dostępne opcje finansowania,
marketing internetowy - reklamy w wyszukiwarkach (Google Ads), kampanie w mediach społecznościowych (Facebook, Instagram, Linkedln), a także e-mail marketing,
udział w targach i wydarzeniach branżowych - Wnioskodawca prezentuje ofertę maszyn i finansowania podczas wydarzeń skierowanych do sektora budowlanego,
cykliczne wizyty u dotychczasowych klientów - dzięki temu Wnioskodawca utrzymuje dobre relacje i ma możliwość identyfikowania potencjalnych potrzeb, takich jak wymiana maszyn lub rozbudowa parku maszynowego, które mogą wymagać dodatkowego finansowania.

Czynności, które wykonuje Wnioskodawca związane są z pośrednictwem finansowym i Wnioskodawca wykonuje je w imieniu i na rzecz instytucji finansowych, z którymi współpracuje. Natomiast sprzedaż maszyn budowlanych realizuje we własnym imieniu i na własny rachunek, jako dystrybutor tych produktów.

Pytanie

Czy opisane przez Spółkę czynności można uznać za usługę pośrednictwa finansowego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), a tym samym jest objęta zakresem zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, opisane we wniosku czynności można uznać za usługę pośrednictwa finansowego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U.z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1)czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2)usług doradztwa;

3)usług w zakresie leasingu.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek odzwierciedlenia odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE: „Państwa członkowskie zwalniają transakcje udzielania kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę”.

Należy wskazać, że ww. zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi - cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianych zwolnień wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku ze wskazanymi w ww. przepisach czynnościami, przy czym związek ten musi być wyraźny i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia.

Powyższy pogląd potwierdza orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą, podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Mając na uwadze wykładnię zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy oraz w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE, konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „usług pośrednictwa”. W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia, w celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo. Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do wyroku z 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w którym TSUE stwierdził, że „(...) pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Natomiast w wyroku z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. Trybunał orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. TSUE w orzeczeniu tym uznał, że znaczenie słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się „do działalności pośrednika”, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Zatem, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie;
z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej;
celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy);
usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

W konsekwencji, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest, aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z czynności:

wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy;
uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę;
prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji;
nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Nie oznacza to, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności, jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest, aby wywoływały skutek lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji, innymi słowy konieczne jest, aby skutek tych czynności znalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

Niewątpliwie czynności wykonywane przez pracowników działu handlowego Wnioskodawcy mają na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Klientem a firmami leasingowymi. Wskazane czynności nie ograniczają się jedynie do czynności administracyjnych czy technicznych. Nie polegają też jedynie na przekazywaniu informacji stronom transakcji. Pracownicy Spółki negocjują z Klientem wysokość marży i oprocentowania. Wynagrodzenie prowizyjne należne jest tylko w przypadku, gdy Klient uzyska finansowanie. Dokonywany jest szereg czynności zmierzających do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy Klientem a firmami, wskazane wcześniej w orzecznictwie TSUE jako wymagane elementy pośrednictwa.

Biorąc zatem pod uwagę powołane wcześniej przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że świadczone przez Spółkę usługi, opisane w niniejszym wniosku, spełniają definicję pośrednictwa w świadczeniu usług określonych w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1)czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2)usług doradztwa;

3)usług w zakresie leasingu.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek odzwierciedlenia odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE:

Państwa członkowskie zwalniają transakcje udzielania kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

„(…) zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”.

Jednocześnie zwrócić należy uwagę na przepis art. 43 ust. 22 ustawy, zgodnie z którym:

Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku usług, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, świadczonych na rzecz podatników, i wybrać ich opodatkowanie, pod warunkiem że:

1)jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;

2)złoży naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne zawiadomienie o wyborze opodatkowania tych usług przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego rezygnuje ze zwolnienia.

Stosownie zaś do ust. 23 ww. przepisu:

Podatnik, który zrezygnował z opodatkowania zgodnie z ust. 23, może ponownie wybrać opodatkowanie zgodnie z ust. 22, nie wcześniej niż po upływie 2 lat, licząc od początku okresu rozliczeniowego, od którego ponownie korzysta ze zwolnienia.

Powyższe przepisy umożliwiają wybór opodatkowania określonych usług, które dotychczas obligatoryjnie korzystały ze zwolnienia od podatku - w tym m.in. właśnie usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług, przy czym możliwość wyboru opcji opodatkowania dotyczy wyłącznie usług świadczonych na rzecz innych podatników, przy zachowaniu warunków określonych w art. 43 ust. 22 i 23 ustawy.

Mając na uwadze wykładnię zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy oraz w art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE, konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „usług pośrednictwa”. W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia, w celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

(…) pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

(…) Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową.

Działalność ta może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. TSUE w orzeczeniu tym uznał, że znaczenie słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się „do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Zatem, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie;
z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej;
celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy);
usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

W konsekwencji, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest, aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z czynności:

wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy;
uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę;
prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji;
nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Są Państwo autoryzowanym dealerem, importerem oraz dystrybutorem maszyn (…). W związku z powyższym, nabywają Państwo maszyny od producenta, a następnie dokonują ich odprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą oraz osób fizycznych mających siedzibę/miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Poza pełnieniem roli dealera, świadczą Państwo usługi w zakresie dokonywania napraw gwarancyjnych i serwisowych tych maszyn.

Zawarli Państwo umowy o współpracy z firmami leasingowymi. Przedmiotem tych umów jest określenie wzajemnych zasad współpracy stron w zakresie umożliwienia Państwu oferowania swoich produktów klientom poprzez sfinansowanie klientom ich zakupu w drodze pożyczek oferowanych przez firmy leasingowe. Przysługuje Państwu wynagrodzenie prowizyjne za doprowadzenie do zawarcia umowy pożyczki oraz premia np. kwartalna, należna za przekroczenie ustalonych przez strony łącznych wartości zawartych umów o finansowanie.

W związku z zawartą umową pracownicy działu handlowego dokonują szeregu następujących czynności:

1)Przedstawianie ogólnej oferty finansowania instytucji finansowej,

2)Kontaktowanie klienta z doradcą z instytucji finansowej,

3)Informowanie klientów o warunkach i zasadach zawierania umów o finansowanie w tym m.in. wymaganych dokumentach,

4)Wstępne kwalifikowanie klienta pod kątem spełnienia wymogów formalnych,

5)Przedstawianie szczegółowej oferty finasowania - kalkulacji pożyczki/leasingu,

6)Udział w negocjacjach warunków finansowania m.in. w zakresie marży,

7)Informowanie o promocyjnych ofertach finansowania,

8)Udział w spotkaniach z klientem i doradcą z instytucji finansowej.

Państwa działania mają na celu doprowadzenie do zawarcia umowy między klientem a instytucją finansową, co umożliwia nabycie maszyn budowlanych oferowanych przez Państwa firmę. Przejawia się to w:

kompleksowym doradztwie w zakresie wyboru odpowiedniej maszyny budowlanej i metody jej finansowania,
analizie potrzeb klienta i przedstawieniu ofert finansowania dopasowanych do jego możliwości,
wsparciu w przygotowaniu dokumentacji wymaganej przez instytucje finansowe,
koordynowaniu kontaktu między klientem a instytucją finansową aż do zawarcia umowy,
zapewnieniu płynnego procesu realizacji transakcji, obejmującego zarówno dostawę maszyn, jak i finalizację formalności finansowych.

Nie mają Państwo bezpośredniego wpływu na treść zawieranych umów. Umowy są przygotowywane przez instytucje finansowe. Państwa rola ogranicza się do pośrednictwa w procesie finansowania oraz dostarczania klientom maszyn budowlanych.

Wykonywane przez Państwa czynności prowadzą do zmian prawnych i finansowych:

dla klienta: zawarcie umowy finansowej skutkuje powstaniem zobowiązania finansowego oraz praw do korzystania z maszyn budowlanych,
dla instytucji finansowej: powstaje relacja prawna wynikająca z umowy finansowej oraz przychód wynikający z obsługi tej umowy,
dla firmy: finalizacja transakcji sprzedaży maszyny budowlanej, co prowadzi do realizacji przychodów ze sprzedaży.

Nie świadczą Państwo usług ściągania długów, factoringu, leasingu, doradztwa w rozumieniu przepisów o VAT.

Gromadzą Państwo dane potencjalnych klientów w zakresie niezbędnym do przedstawienia ofert finansowych instytucji finansowych. Nie dokonują Państwo jednak pełnej analizy zdolności finansowej klientów - ten proces należy do instytucji finansowych, które weryfikują zdolność kredytową klientów na podstawie dostarczonych dokumentów.

Podejmują Państwo działania mające na celu dopasowanie oferty do klienta, które obejmują:

szczegółową analizę potrzeb klienta pod kątem rodzaju i specyfikacji maszyn budowlanych,
porównanie dostępnych ofert finansowych różnych instytucji finansowych,
rekomendowanie najbardziej korzystnych opcji finansowania (np. leasingu, kredytu) dostosowanych do sytuacji klienta,
zapewnienie wsparcia w formalnościach związanych z finansowaniem i zakupem maszyn.

Aktywnie poszukują Państwo klientów, którzy są zainteresowani zarówno maszynami budowlanymi, jak i ich finansowaniem. Wykorzystują Państwo różne metody:

kampanie reklamowe - przede wszystkim w mediach cyfrowych, promujące zarówno maszyny budowlane, jak i dostępne opcje finansowania,
marketing internetowy - reklamy w wyszukiwarkach, kampanie w mediach społecznościowych, a także e-mail marketing,
udział w targach i wydarzeniach branżowych - prezentują Państwo ofertę maszyn i finansowania podczas wydarzeń skierowanych do sektora budowlanego,
cykliczne wizyty u dotychczasowych klientów - dzięki temu utrzymują Państwo dobre relacje i mają Państwo możliwość identyfikowania potencjalnych potrzeb, takich jak wymiana maszyn lub rozbudowa parku maszynowego, które mogą wymagać dodatkowego finansowania.

Czynności, które Państwo wykonują związane są z pośrednictwem finansowym i wykonują je Państwo w imieniu i na rzecz instytucji finansowych, z którymi Państwo współpracują.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy wykonywane przez Państwa czynności można uznać za usługi pośrednictwa finansowego, zwolnione od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Analizując zakres wykonywanych przez Państwa czynności na tle powołanych regulacji prawnych, należy stwierdzić, że nie wszystkie ww. czynności spełniają definicję usług pośrednictwa w świadczeniu usług określonych w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Jak Państwo wskazali, przysługuje Państwu wynagrodzenie prowizyjne za doprowadzenie do zawarcia umowy pożyczki oraz premia np. kwartalna, należna za przekroczenie ustalonych przez strony łącznych wartości zawartych umów o finansowanie. Dokonują Państwo szeregu czynności, które mają na celu doprowadzenie do zawarcia umowy między klientem a instytucją finansową (przy czym nie mają Państwo bezpośredniego wpływu na treść zawieranych umów), tj. przedstawianie ogólnej oferty finansowania instytucji finansowej, kontaktowanie klienta z doradcą z instytucji finansowej, informowanie klientów o warunkach i zasadach zawierania umów o finansowanie w tym m.in. wymaganych dokumentach, wstępne kwalifikowanie klienta pod kątem spełnienia wymogów formalnych, przedstawianie szczegółowej oferty finasowania - kalkulacji pożyczki/leasingu, udział w negocjacjach warunków finansowania m.in. w zakresie marży, informowanie o promocyjnych ofertach finansowania, udział w spotkaniach z klientem i doradcą z instytucji finansowej.

Państwa działania nie ograniczają się do rutynowych czynności, wykonywania jedynie wsparcia o charakterze technicznym czy operacyjnym - wykonywane przez Państwa czynności przejawiają się w analizie potrzeb klienta i przedstawieniu ofert finansowania dopasowanych do jego możliwości, wsparcia w przygotowaniu dokumentacji wymaganej przez instytucje finansowe, koordynowaniu kontaktu między klientem a instytucją finansową aż do zawarcia umowy, zapewnieniu płynnego procesu realizacji transakcji, obejmującego finalizację formalności finansowych. Co istotne, aktywnie poszukują Państwo klientów, a następnie podejmują Państwo szereg czynności mający na celu dopasowanie indywidualnej oferty do klienta. W istocie ww. działania prowadzą do zmian prawnych i finansowych zarówno dla Państwa jak i klientów i instytucji finansowych, co wyklucza techniczny lub jedynie informacyjny charakter usługi. Powyższe działania wykonują Państwo w imieniu i na rzecz instytucji finansowych, z którymi Państwo współpracują. Celem pośrednictwa jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby strony zawarły umowę. Dokonują więc Państwo szeregu czynności wskazanych wcześniej w orzecznictwie TSUE jako wymagane elementy pośrednictwa.

We wniosku wskazali Państwo również, że Państwa działania przejawiają się także kompleksowym doradztwem w zakresie wyboru odpowiedniej maszyny budowlanej, szczegółową analizą potrzeb klienta pod kątem rodzaju i specyfikacji maszyn budowlanych, oraz zapewnieniem wsparcia w formalnościach związanych z zakupem maszyn. Należy jednak zaznaczyć, że sprzedaż maszyn budowlanych realizują Państwo we własnym imieniu i na własny rachunek, jako dystrybutor tych produktów. W analizowanym przypadku trzeba jednoznacznie rozgraniczyć Państwa działalność jako autoryzowanego dealera, importera oraz dystrybutora maszyn oraz jako pośrednika w doprowadzaniu do zawarcia umowy finansowania między klientami, a instytucjami finansowymi, za które otrzymują Państwo odrębne wynagrodzenie prowizyjne oraz premię. Kompleksowe doradztwo w zakresie wyboru konkretnej maszyny budowlanej, analiza potrzeb klienta pod kątem rodzaju i specyfikacji maszyn budowlanych, oraz wsparcie w formalnościach związanych z zakupem maszyn stanowią świadczenia, które wykonują Państwo w ramach działalności polegającej na sprzedaży maszyn. Doradztwo i pomoc w takim zakresie nie może być uznane za pośrednictwo w świadczeniu usług, które polega głównie na aktywnym wyszukiwaniu klientów, nawiązywaniu kontaktów z drugą stroną lub negocjowaniu w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Co prawda, dobór właściwej maszyny dla klienta jest ściśle związany z czynnościami, które wykonują Państwo w celu doprowadzenia do zawarcia umowy między klientami, a instytucjami, które finansują zakup tych maszyn poprzez udzielanie pożyczek, jednak nie można zgodzić się z Państwem, że tego rodzaju doradztwo i wsparcie można uznać bezpośrednio za czynność stanowiącą usługi pośrednictwa finansowego.

Biorąc zatem pod uwagę powołane wcześniej przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że świadczone przez Państwa usługi w zakresie:

1)przedstawiania ogólnej oferty finansowania instytucji finansowej,

2)kontaktowania klienta z doradcą z instytucji finansowej,

3)informowania klientów o warunkach i zasadach zawierania umów o finansowanie w tym m.in. wymaganych dokumentach,

4)wstępnego kwalifikowania klienta pod kątem spełnienia wymogów formalnych,

5)przedstawiania szczegółowej oferty finasowania - kalkulacji pożyczki/leasingu,

6)udziału w negocjacjach warunków finansowania m.in. w zakresie marży,

7)informowania o promocyjnych ofertach finansowania,

8)udziału w spotkaniach z klientem i doradcą z instytucji finansowej,

9)kompleksowego doradztwa w zakresie wyboru odpowiedniej metody finansowania maszyn budowlanych,

10)analizy potrzeb klienta i przedstawieniu ofert finansowania dopasowanych do jego możliwości,

11)wsparcia w przygotowaniu dokumentacji wymaganej przez instytucje finansowe,

12)koordynowania kontaktu między klientem a instytucją finansową aż do zawarcia umowy,

13)zapewnienia płynnego procesu realizacji transakcji obejmującego finalizację formalności finansowych,

14)porównaniu dostępnych ofert finansowych różnych instytucji finansowych,

15)rekomendowaniu najbardziej korzystnych opcji finansowania (np. leasingu, kredytu) dostosowanych do sytuacji klienta,

16)zapewnieniu wsparcia w formalnościach związanych z finansowaniem maszyn,

spełniają definicję pośrednictwa w świadczeniu usług określonych w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie zwolnienia od opodatkowania VAT usług polegających na doprowadzeniu do zawarcia umów między klientem a instytucją finansową (wyłącznie czynności wymienionych powyżej) jest prawidłowe.

Natomiast czynności polegające na:

1)kompleksowym doradztwie w zakresie wyboru odpowiedniej maszyny budowlanej,

2)zapewnieniu płynnego procesu realizacji transakcji obejmującego dostawę maszyn,

3)szczegółowej analizie potrzeb klienta pod kątem rodzaju i specyfikacji maszyn budowlanych,

4)zapewnieniu wsparcia w formalnościach związanych z zakupem maszyn,

nie stanowią pośrednictwa finansowego i nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Podlegają zatem opodatkowaniu z zastosowaniem właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Państwa stanowisko w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie