Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania transakcji realizowanej przez Państwa na rzecz Kontrahenta za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla tej transakcji.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym także jako podatnik VAT UE (na potrzeby realizacji transakcji wewnątrzwspólnotowych), posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Spółka jest (...).

Spółka nawiązała współpracę z podmiotem/podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej (dalej: „UE”) innych niż Polska (dalej: „Kontrahent”) w zakresie sprzedaży towarów (…) za ustalone między ww. stronami wynagrodzenie. Kontrahent jest/będzie podatnikiem VAT zarejestrowanym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie UE innym niż Polska.

Planowany model transakcji sprzedaży ww. towarów zakłada:

-w pierwszej kolejności: wysyłkę towarów przez Wnioskodawcę do centrum logistycznego (zlokalizowanego na terytorium Polski) współpracującego z Kontrahentem, gdzie przedmiotowe towary podlegają przeładunkowi (ewentualnie czasowemu/określonemu co do terminu magazynowaniu – tzw. przerwa logistyczna) – w związku z przeładunkiem/ewentualną przerwą logistyczną mającą charakter wyłącznie organizacyjny nie będzie dochodzić do zmiany właściwości towarów będących przedmiotem dostawy, w szczególności nie będą one przed dostarczeniem do Kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego UE innym niż Polska w jakikolwiek sposób używane/modyfikowane/przetwarzane;

-a następnie: transport tych towarów do innego niż Polska, państwa członkowskiego UE w ramach tzw. transportu zbiorczego, tj. wraz z innymi produktami zakupionymi przez Kontrahenta w Polsce (w ramach zamówień złożonych u innych dostawców niż Wnioskodawca).

Spółka będzie odpowiedzialna za transport towarów wyłącznie do ww. centrum logistycznego, zaś wysyłka towarów poza granice Polski będzie organizowana przez Kontrahenta bądź działającą na jego rzecz firmę logistyczną/przewozową.

Na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę dokumentującej opisywaną transakcję każdorazowo jako nabywca towarów wskazany zostanie Kontrahent, przy uwzględnieniu jego danych odpowiadających miejscu prowadzenia działalności/kraju przeznaczenia towarów (sprzedaż bezpośrednia).

Na moment realizacji sprzedaży każdorazowo znany będzie Wnioskodawcy zarówno (skonkretyzowany) Kontrahent, jak i kraj UE, na terytorium którego wywożony będzie towar, będący przedmiotem dokonywanej sprzedaży. Od początku realizacji transakcji, jej celem będzie wywóz towarów poza terytorium kraju tj. do innego (konkretnego, wskazanego przez Kontrahenta) państwa członkowskiego UE.

Wśród dokumentów potwierdzających dostawę towarów do innego państwa członkowskiego UE, Spółka każdorazowo będzie w posiadaniu następujących dokumentów:

-faktury dokumentującej sprzedaż towaru wraz z określeniem jego rodzaju i ilości poszczególnych sztuk ładunku oraz

-pisemnego oświadczenia Kontrahenta o otrzymaniu towaru w uzgodnionym przez strony miejscu w kraju UE oraz

-dokumentu potwierdzającego zapłatę przez Kontrahenta za towar oraz

-korespondencji handlowej z Kontrahentem w zakresie złożonego zamówienia, w tym zawierającej informację dot. miejsca przeznaczenia towarów będących przedmiotem transakcji.

Biorąc pod uwagę całość zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, Spółka występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, chce upewnić się co do poprawności klasyfikacji realizowanej transakcji oraz stosownej stawki VAT w świetle ustawy o VAT.

Pytania

1.Czy opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta powinna być traktowana dla celów VAT jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów?

2.Czy dla opisanej w zdarzeniu przyszłym transakcji, Wnioskodawca na podstawie dokumentów (wskazanych w niniejszym wniosku), które będzie on każdorazowo gromadził w związku z jej realizacją dla celów udowodnienia przebiegu transakcji/faktu wywiezienia towarów z terytorium Polski do innego kraju UE, ma/będzie miał prawo do zastosowania stawki VAT 0%?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja realizowana przez niego na rzecz Kontrahenta powinna być traktowana dla celów VAT jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

2.Zdaniem Wnioskodawcy, dla opisanej w zdarzeniu przyszłym transakcji, ma/będzie miał on prawo do zastosowania stawki VAT 0% na podstawie dokumentów (wskazanych w niniejszym wniosku), które będzie on każdorazowo gromadził dla celów udowodnienia przebiegu transakcji/faktu wywiezienia towarów z terytorium Polski do innego kraju UE.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, w myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jednocześnie, art. 13 ust. 2 pkt 1-2 ustawy o VAT stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Natomiast, zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Tym samym, czynność może zostać uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej: „WDT”), gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki:

1)musi wystąpić wywóz towarów z terytorium Polski;

2)towary muszą zostać wywiezione na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium Polski;

3)wywóz następuje w ramach czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT;

4)nabywca towarów posiada odpowiedni status dla celów VAT – jest (i) zarejestrowanym podatnikiem VAT UE / podatnikiem od wartości dodanej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie UE innym niż Polska lub (ii) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie UE innym niż Polska;

5)dostawca towarów jest podatnikiem VAT.

Powyższe przesłanki dotyczą więc aspektu (i) podmiotowego – odnoszącego się stricte do stron uczestniczących w transakcji i ich statusu dla celów VAT (nr 4 oraz nr 5 powyżej), (ii) klasyfikacji czynności sprzedaży jako dostawy towarów dla celów VAT (nr 3 powyżej) oraz (iii) przebiegu dostawy – konieczność wywozu towaru z Polski na terytorium innego kraju UE (nr 1 oraz nr 2 powyżej).

Status dla celów VAT stron transakcji

Wnioskodawca oraz Kontrahent są/będą zarejestrowanymi podatnikami VAT dla czynności wewnątrzwspólnotowych – Spółka w Polsce, natomiast Kontrahent w państwie UE innym niż Polska. W konsekwencji, warunek dotyczący statusu dla celów VAT stron transakcji w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym – w ocenie Wnioskodawcy – należy uznać za spełniony.

Klasyfikacja czynności sprzedaży jako dostawy towarów dla celów VAT

W ramach dokonywanej transakcji sprzedaży towarów (napojów) nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ze Spółki na rzecz Kontrahenta. Kontrahent w związku z dokonaniem nabycia będzie miał możliwość korzystania z towarów i rozporządzania nimi tak jak właściciel / będzie ich właścicielem. W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy, przesłanka dotycząca konieczności dokonania wywozu w związku z transakcją dostawy towarów w odniesieniu do art. 7 ustawy o VAT w zakresie opisanego zdarzenia przyszłego powinna zostać uznana za spełnioną.

Przebieg dostawy

W przypadku omawianej transakcji dochodzić będzie każdorazowo do przeniesienia przez Wnioskodawcę na Kontrahenta, posługującego się numerem VAT nadanym przez inne państwo członkowskie UE niż Polska, władztwa nad zakupionymi towarami.

Należy podkreślić, że regulacje dotyczące WDT wskazują, iż towar będący przedmiotem transakcji powinien zostać wywieziony z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Jednocześnie, w tym zakresie kluczowy jest wyłącznie fakt wywiezienia towaru z Polski do innego kraju UE a dla spełnienia omawianego warunku bez znaczenia pozostają okoliczności dotyczące sposobu organizacji jego transportu, w tym dokonywanie zaplanowanych z góry „przerw” o charakterze logistycznym.

Tym samym należy uznać, że powyższy warunek zostanie spełniony w przypadku transakcji realizowanych przez Wnioskodawcę. Jak wynika bowiem z opisanego zdarzenia przyszłego, po skompletowaniu większej partii towarów (w tym od innych dostawców) w centrum logistycznym na terytorium Polski, towar dostarczany przez Spółkę będzie każdorazowo wywożony w ramach tzw. transportu zbiorczego z Polski do jednego z państw członkowskich UE.

Co istotne, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca każdorazowo (i) będzie dokonywał transakcji sprzedaży towarów na rzecz zidentyfikowanego Kontrahenta (tj. Kontrahent będzie znany Spółce na moment planowania i realizacji dostawy towarów), który wskazywany będzie jako nabywca na wystawianej przez Wnioskodawcę fakturze dokumentującej sprzedaż oraz (ii) będzie znał kraj UE, do którego towary będą wywożone.

Przeładunek towarów w centrum logistycznym/ewentualnie czasowe magazynowanie będzie zawsze z góry zaplanowane i będzie miało wyłącznie charakter logistyczny/organizacyjny – spowodowane będzie preferowanym przez Kontrahenta sposobem organizacji transportu towarów w ramach tzw. transportu zbiorczego, tj. łącznie z innymi produktami nabywanymi przez niego w Polsce od innych aniżeli Wnioskodawca dostawców. Należy podkreślić, że od początku planowania/realizacji danej transakcji opisanej w zdarzeniu przyszłym celem Wnioskodawcy i Kontrahenta będzie dokonanie dostawy towarów i przemieszczenie ich z Polski do innego (uzgodnionego i skonkretyzowanego wcześniej) państwa członkowskiego UE.

Co istotne, przeładunek/ewentualnie czasowe magazynowanie w centrum logistycznym nie będzie wpływać w żaden sposób na zmianę właściwości/tożsamości towarów będących przedmiotem sprzedaży, tj. towary nie będą używane/modyfikowane/przetwarzane zanim nie dotrą ode do miejsca docelowego wskazanego przez Kontrahenta w kraju UE innym niż Polska.

W myśl powyższego, należy uznać, że okoliczność przeładunku/ewentualnie czasowego magazynowania towaru w centrum logistycznym nie będzie powodować przerwania dostawy, którą Wnioskodawca dokonywać będzie na rzecz Kontrahenta do innego państwa członkowskiego UE. W rezultacie, przebieg dostaw, które będą dokonywane w ramach współpracy Spółki i Kontrahenta (wywóz towaru z Polski do innego państwa członkowskiego UE) będący przedmiotem zdarzenia przyszłego – zdaniem Wnioskodawcy – spełnia przesłanki uprawniające do uznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Wyżej wskazane rozważania znajdują potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach indywidualnych organów podatkowych, w których jednoznacznie wskazywano, że przerwy w transporcie wynikające z przyczyn technicznych, logistycznych, które są z góry zaplanowane i ustalone pomiędzy obiema stronami, nie wpływają na zmianę klasyfikacji danej transakcji, np.:

-w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21. września 2018 r., sygn. I FSK 1500/16 (wydanym przed Brexit’em) dot. wywozu towarów z Polski do kontrahenta z Wielkiej Brytanii przy dokonaniu przerwy logistycznej w Belgii:

„Jakkolwiek dostawa ta ma nietypowy, wydłużony w czasie przebieg, jednak nie uzasadnia to stanowiska, że nie stanowi WDT w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Za istotną cechę dostawy opisanej w stanie faktycznym sprawy Naczelny Sąd Administracyjny uznał to, że już momencie dokonywania wywozu towaru z terytorium Polski znany jest jego skonkretyzowany odbiorca z Wielkiej Brytanii. Specyfika opisanego we wniosku zdarzenia wiąże się z posiadaniem przez Spółkę umowy z kontrahentem brytyjskim, na podstawie, której już wywóz towaru z Polski dokonywany jest w celu dostarczenia skonkretyzowanego towaru do tego właśnie kontrahenta. Ekonomicznie tak ułożona transakcja stanowi jedną, zorganizowaną całość z wykorzystaniem jedynie nowoczesnych form realizacji dostawy poprzez centrum logistyczne. Nie ma uzasadnienia dzielenie dostawy - która od początku ma adresata w kontrahencie brytyjskim, z którym skarżąca ma zawartą umową regulującą szczegółowy sposób przebiegu dostaw - w sposób proponowany w interpretacji. Nie uwzględnia on bowiem podstawowej okoliczności, że przemieszczenie towaru z Polski do Belgii odbywa się dla realizacji z góry zaplanowanego celu – WDT do odbiorcy z Wielkiej Brytanii, a nie bliżej nieokreślonych przyszłych dostaw do odbiorców zagranicą”.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 listopada 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.331.2023.3.AM:

„Podsumowując, opisane przez Państwa dostawy towarów, w których: – dostarczają Państwo wyprodukowane przez siebie produkty do magazynu niezwiązanej z Państwem firmy wybranej przez Państwa kontrahenta, która jako dalszy pośrednik kontrahenta po skompletowaniu większego ładunku w magazynie jednym zbiorczym transportem dostarcza we własnym zakresie towar na teren innego państwa członkowskiego UE; - dostarczają Państwo wyprodukowane przez siebie produkty do magazynu Państwa kontrahenta, który następnie dokonuje wywozu towarów na teren innego państwa członkowskiego UE za pomocą własnych środków transportu spełniają znamiona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 października 2023 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.382.2023.1.MR:

„Spółka planuje dokonywać dostaw towarów na rzecz podmiotu z Luxemburga oraz na rzecz podmiotu z Niemiec (…) W przypadku podmiotu z Luxemburga towary mają być dostarczane do magazynu przeładunkowego w (…), którego nabywca nie jest właścicielem (prawdopodobnie najmuje magazyn), natomiast w przypadku podmiotu z Niemiec towary mają być dostarczane do magazynu przeładunkowego w (…). Po rozładunku w danym magazynie przeładunkowym produkty będą składowane w nim od jednego do kilkunastu dni zanim zostaną wywiezione z kraju (…) Zatem, w sytuacji, gdy po magazynowaniu dokonany zostanie transport towarów poza granice Polski do innego kraju UE (według informacji podanych przez Wnioskodawcę – wywóz ten nastąpi w terminie do 10 dni od otrzymania produktu przez nabywcę), a Wnioskodawca otrzyma dokumenty potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, uprawniające do zastosowania 0% stawki podatku, (tj. spełniony zostanie warunek określony w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, potwierdzający dostarczenie towaru do odbiorcy w innym kraju UE), wówczas Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanych dostaw wewnątrzwspólnotowych”.

Podsumowując, z uwagi na fakt, iż:

-Wnioskodawca oraz Kontrahent są/będą zarejestrowanymi podatnikami VAT dla czynności wewnątrzwspólnotowych;

-w ramach transakcji towary wywożone będą z Polski do innego państwa UE (dostawa transgraniczna);

-towary wywożone będą w związku z dokonywaną transakcją dostawy towarów dla celów ustawy o VAT;

-od początku planowania/realizowania transakcji znany będzie skonkretyzowany odbiorca towarów (Kontrahent) oraz kraj UE, do którego towary będą transportowane;

-konieczność dokonania przeładunku towarów (ich ewentualnego czasowego składowana) będzie z góry znaną okolicznością w ramach współpracy Spółki i Kontrahenta i wynika wyłącznie z zamiaru odebrania przez niego zbiorczej przesyłki towarów zamówionych od polskich dostawców (w tym Wnioskodawcy);

w ocenie Wnioskodawcy, opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja realizowana przez niego na rzecz Kontrahenta powinna być traktowana dla celów VAT jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Uzasadnienie do stanowiska odnoszącego się do pytania nr 2

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, podatnik jest uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% pod warunkiem, że:

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Z kolei, na podstawie art. 42 ust. 1a ustawy o VAT stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1)podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2)złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

– chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Należy przy tym zaznaczyć, iż stosowanie stawki 0% VAT z tytułu WDT nie powinno być postrzegane jako wyjątek od reguły, lecz jako reguła, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Jak bowiem zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku z 16 stycznia 2012 r., sygn. III SA/Wa 1220/11: „(…) dokonanie dostaw skutkować powinno stawką podatkową 0%, która - wbrew stanowisku Organów – w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową”.

Status dla celów VAT stron transakcji

Jak zostało wskazane w niniejszym wniosku, Wnioskodawca oraz Kontrahent są / będą zarejestrowanymi podatnikami VAT dla czynności wewnątrzwspólnotowych – Spółka w Polsce, natomiast Kontrahent w państwie UE innym niż Polska. W konsekwencji, warunek dotyczący statusu stron transakcji (art. 42 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 3 ustawy o VAT) w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym – w ocenie Wnioskodawcy – należy uznać za spełniony.

Dowody potwierdzające wywiezienie towarów z Polski do innego kraju członkowskiego UE

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami potwierdzającymi wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego są:

-dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi) – art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT;

-specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku – art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Zauważyć przy tym należy, że posiadanie specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w postaci odrębnego od faktury dokumentu nie jest konieczne do zastosowania stawki 0% VAT w związku z realizowanym WDT. W przedmiotowym zakresie wystarczające jest bowiem, aby faktura posiadała dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku umożliwiających ich identyfikację (m.in. nazwa i ilość towarów).

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie przykładowo:

-w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 sierpnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.317.2024.2.GK lub w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 października 2023 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.419.2023.3.GK:

„Ponadto wskazać należy, że faktura sprzedaży wypełnia znamiona specyfikacji, tj. zawiera dane dotyczące w szczególności nazwy i ilości towarów będącego przedmiotem dostawy, umożliwiając jego identyfikację. Za możliwością uznania, iż faktura stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przemawia ugruntowana w tym zakresie praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych”.

-w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 czerwca 2014 r., sygn. ILPP4/443-117/14-2/BA:

„W związku z tym, że faktura jaką Spółka posiada w swojej dokumentacji zawiera treść wypełniającą znamiona specyfikacji, to dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) nie musi być przez nią sporządzony oddzielnie”.

Wobec powyższego, wskazać należy, że Spółka określając na fakturze dokumentującej transakcję dostawy towarów na rzecz Kontrahenta z państwa UE innego niż Polska (WDT) dane identyfikujące ów sprzedawany towar, m.in. jego nazwę i ilość, wypełni warunek dotyczący posiadania wśród dowodów dokumentujących WDT dokumentu określającego specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku – inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym, zauważyć należy, że ustawa o VAT nie zawiera zamkniętego katalogu dowodów, które mają potwierdzać fakt dostarczenia towarów w ramach WDT do nabywcy w innym kraju członkowskim UE, które bezwzględnie dany podatnik VAT musi posiadać, aby mieć prawo do zastosowania 0% stawki VAT. Wręcz przeciwnie, w regulacjach VAT wymieniono, jakie dowody potwierdzają fakt wywozu towarów z Polski (m.in. dokumenty przewozowe) oraz jednocześnie wskazano, że w przypadku ich braku możliwe jest wykorzystanie innego rodzaju dokumentacji. Co ważne, w ramach dowodów potwierdzających WDT ujętych w ww. art. 42 ust. 11 ustawy o VAT ustawodawca posłużył się zwrotem „w szczególności”, co potwierdza, że ujęty we wspominanej regulacji katalog dowodów ma charakter otwarty i – co do zasady – dla zastosowania stawki VAT 0% dopuszczalna jest każda dokumentacja, wskazująca na fakt dokonania dostawy transgranicznej towarów z Polski do innego państwa UE.

Powyższe stanowisko potwierdza m.in.:

-uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10:

„W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Przekładając powyższe na analizowane zdarzenie przyszłe, wśród dokumentów potwierdzających dostawę towarów do innego państwa członkowskiego UE, Spółka każdorazowo będzie w posiadaniu:

-faktury dokumentującej sprzedaż towaru wraz z określeniem jego rodzaju i ilości poszczególnych sztuk ładunku oraz

-oświadczenia Kontrahenta o otrzymaniu towaru w uzgodnionym przez strony miejscu w kraju UE oraz

-dokumentu potwierdzającego zapłatę przez Kontrahenta za towar oraz

-korespondencji handlowej z Kontrahentem w zakresie złożonego zamówienia.

I tak, jak zostało wskazane wyżej – faktura dokumentująca sprzedaż towaru wraz z określeniem jego rodzaju i ilość stanowić będzie wymienioną wprost w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT specyfikację poszczególnych sztuk ładunku w ramach WDT. Jednocześnie, (i) oświadczenie Kontrahenta o otrzymaniu towaru w uzgodnionym przez strony miejscu w kraju UE, (ii) dokument potwierdzający fakt dokonania zapłaty przez Kontrahenta za towar oraz (iii) korespondencja handlowa z Kontrahentem - stanowić będą dowody wskazane wprost w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, których posiadanie uprawnia do zastosowania stawki VAT 0%. Ww. dowody potwierdzać będą bowiem fakt realizacji dostawy transgranicznej o określonych parametrach – dostawa określonych towarów z Polski na rzecz skonkretyzowanego Kontrahenta do uzgodnionego miejsca na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, posiadane przez nią dokumenty, które ustawa o VAT wskazuje jako prawidłowe dla możliwości zastosowania stawki VAT 0% będą jednoznacznie potwierdzały, że określony towar został faktycznie dostarczony na rzecz Kontrahenta do państwa członkowskiego innego niż Polska.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż w związku z transakcjami WDT realizowanymi na rzecz Kontrahenta będzie on każdorazowo w posiadaniu:

-faktury dokumentującej sprzedaż towaru wraz z określeniem jego rodzaju i ilości, co stanowić będzie specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT) oraz

-oświadczenia Kontrahenta o otrzymaniu towaru w uzgodnionym przez strony miejscu w kraju UE (art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy o VAT) oraz

-dokumentu potwierdzającego zapłatę przez Kontrahenta za towar (art. 42 ust. 11 pkt 3 ustawy o VAT) oraz

-korespondencji handlowej z Kontrahentem (art. 42 ust. 11 pkt 1 ustawy o VAT),

Spółka będzie miała prawo do zastosowania względem tych transakcji stawki 0% VAT (przy założeniu dochowania pozostałych warunków wymienionych w ustawie o VAT, tj. terminowego złożenia informacji podsumowującej – art. 42 ust. 1a ustawy o VAT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.